Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2025 roku /data wpływu do Sądu/ W. B. działająca jako przedstawiciel ustawowy małoletniego N. T. wystąpiła z powództwem o zasądzenie od pozwanego S. T. na rzecz jego małoletniego syna tytułem alimentów kwoty po 2.100,00 złotych miesięcznie płatnych do dnia 10-tego dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat do rąk matki małoletniego.

Jednocześnie wymieniona wniosła o udzielenie zabezpieczenia powództwa w tym samym zakresie.

W uzasadnieniu pozwu wskazała, iż małoletni jest dzieckiem pochodzącym z nieformalnego związku (...). Jednakże rodzice małoletniego nie zamieszkują razem. Małoletni mieszka razem z matką w miejscowości (...), gmina L. i obecnie wyłącznie ona zajmuje się wychowaniem i opieką nad synem. Zaś pozwany nie przejawia zainteresowania dzieckiem, jego stanem zdrowia, rozwojem w żaden sposób nie uczestniczy w wychowaniu syna. Nadmieniła, iż na miesięczne koszty utrzymania małoletniego składają się: wyżywienie – 700 zł, odzież, obuwie – 200 zł, środki czystości/chemia/kosmetyki/pieluchy – 400 zł, kosmetyki – 100 zł, leki, suplementy diety, wizyty u dentysty, szczepienia – 300 zł, telefon – 50 zł, akcesoria domowe – 100 zł, partycypacja w opłatach – 400 zł. Matka małoletniego nigdzie nie pracuje, zajmuje się opieką i wychowaniem syna, na którego otrzymuje świadczenie 800+. Natomiast pozwany odbywa szkolenie do wykonywania zawodu policjanta. Z tego tytułu otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 6.000 zł netto. /pozew wraz z uzasadnieniem k. 2-4v/.

Postanowieniem z dnia 19 lutego 2025 roku Sąd zabezpieczył powództwo w sprawie niniejszej ten sposób, że zobowiązał pozwanego aby płacił na rzecz jego małoletniego syna N. T. kwoty po 800 (osiemset) złotych miesięcznie do rąk przedstawiciela ustawowego małoletniego W. B. do 10-go dnia każdego miesiąca począwszy od 17 lutego 2025 roku. /postanowienie k. 23/

Pozwany uznał powództwo co do zasady i ostatecznie wyrażał zgodę na alimenty w kwocie po 800 zł miesięcznie na rzecz syna. Wnosił o oddalenie powództwa w pozostałym zakresie podnosząc, że wnioskowana przez matkę małoletniego kwota alimentów jest zbyt wysoka i nie koreluje ani z możliwościami finansowymi i zarobkowymi pozwanego ani z rzeczywistymi potrzebami małoletniego. /odpowiedź na pozew k. 30-33, stanowisko procesowe k. 169, 250/

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

N. T. urodził się w dniu (...) w C.. Jest dzieckiem pochodzącym z nieformalnego związku (...). Rodzice małoletniego nie zamieszkują razem. / odpis zupełny aktu urodzenia k. 17/

N. ma 1,5 roku. Mieszka wspólnie z matką, ciotką, dziadkami macierzystymi i prababcią w miejscowości (...), gmina L.. Nie ma żadnych dochodów, ani nie posiada jakiegokolwiek majątku. Na ogół jest dzieckiem zdrowym, nie ma żadnych chorób przewlekłych i nie wymaga żadnego leczenia specjalistycznego. Okresowo łapie infekcje i wówczas wymaga zakupu leków i witamin, jak również odbywa zalecone szczepienia. Koszty utrzymania małoletniego mając na uwadze jego wiek wiążą się przede wszystkim z koniecznością zakupu wyżywienia - 600 zł miesięcznie, odzieży i obuwia - 200 zł miesięcznie, środków czystości i higienicznych – 400 zł miesięcznie, zabawek – 100 zł miesięcznie, witamin i ewentualnych wizyt lekarskich 100 zł, zapewnieniem rozrywki - 100 zł, partycypacją w kosztach utrzymania domu – 170 zł oraz kosztami opiekunki. W czasie pobytu matki małoletniego w szkole policyjnej opiekę nad nim wykonuje: niania W. K. w godz. 6:30-15:00, która z tego tytułu otrzymuje wynagrodzenie, zaś przez pozostały czas babcia M. B.. /zeznania przedstawicielki ustawowej k. 169v, 250, zeznania świadka D. B. k. 170v, faktury VAT k. 18-20, 117-121, 125-128, 131-152, 154, 156-164, zaświadczenie o zameldowaniu k. 15-16/

Matka małoletniego W. B. ma 28 lat. Aktualnie uczestniczy w kurskie podstawowym do Policji, który trwa 7 miesięcy i odbywa go na terenie ośrodka szkoleniowego w L.. Kurs zakończy w styczniu 2026 roku. W zajęciach uczestniczy od poniedziałku do piątku/soboty a do domu wraca na weekendy. Otrzymuje wynagrodzenie w łącznej kwocie ok. 7.000 zł miesięcznie (pensja - 5.000 zł oraz dodatki i świadczenia - ok. 2.000 zł). Zamieszkuje wraz z synem, siostrą, rodzicami i babcią w miejscowości (...), gmina L. w domu należącym do rodziców. Prowadzi odrębne gospodarstwo domowe. Dokłada się do rachunków kwotą 800 zł miesięcznie (w tym na wyżywienie), które opłaca jej matka. Opłaty miesięczne związane z utrzymaniem domu to: energia elektryczna – 300-400 zł (1.500 zł kwartalnie), woda – 50 zł, śmieci – 75 zł, wywóz nieczystości 100 zł, opał 3 tony węgla+10 metrów drzewa, których łączny koszt oscyluje w granicach ok. 1.200 zł. Od byłego partnera otrzymała w styczniu 2025 roku kwotę ok. 230.000 zł ze sprzedaży mieszkania, zaś w marcu kwotę 14.000 zł za samochód. Kwoty te aktualnie stanowią jej oszczędności. Na syna pobiera świadczenie rodzinne 800+ oraz tzw. „babciowe” w wysokości 1.500 zł. Poza synem N. nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. W roku podatkowym 2024 uzyskała dochód w kwocie 46.483,84 zł. /zeznania przedstawicielki ustawowej k. 169v, 250, zeznania świadka D. B. k. 170v, oświadczenie k. 63, PIT 37 k. 64-72, zaświadczenie o zameldowaniu k. 15-16/

Ojciec małoletniego S. T. ma 27 lat. Od września 2025 roku mieszka wraz z partnerką w O., ul. (...) w domu należącym do matki partnerki. Dokłada się do opłat za mieszkanie w kwocie 1.000 zł miesięcznie. Podejmuje zatrudnienie jako policjant w Oddziale Prewencji Policji w L. i z tego tytułu osiąga wynagrodzenie w wysokości ok. 6.000 zł miesięcznie. Do pensji przysługują mu również dodatki: „wczasy pod gruszą” w kwocie 500 zł rocznie, „mundurówka” w kwocie 1.200 zł rocznie, dojazdy w kwocie 150 zł miesięcznie, delegacje w kwocie 100 zł za dzień oraz trzynaste wynagrodzenie. W roku podatkowym 2024 uzyskał dochód w kwocie 23.407,65 zł. Pozwany poza synem N. nie ma nikogo na utrzymaniu. Na syna uiszcza alimenty zasądzone w trybie zabezpieczenia w kwocie 800 zł. Odkąd mieszka w O. spotyka się z nim 3-4 razy w miesiącu. Jeżeli przebywa z małoletnim w jego miejscu zamieszkania to spędza z nim czas w wymiarze 2-3 godz., a jeżeli zabiera go poza miejsce zamieszkania to spędza z nim więcej czasu. Na spotkania nic dziecku nie przywozi. Ostatni prezent jaki dał synowi to był rowerek ofiarowany na pierwsze urodziny małoletniego. Zadeklarował pomoc finansową w razie jakichkolwiek dodatkowych potrzeb małoletniego. /zeznania stron k. 169-170, 250-251, PIT 37 k. 206-213/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty, częściowo zeznania stron postępowania oraz zeznania świadków M. B. i D. B.. Przedstawione przez strony dokumenty nie budziły wątpliwości Sądu co do swojej autentyczności i nie były kwestionowane przez strony a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary. Sąd dał wiarę zeznaniom stron i zeznaniom świadków w zakresie w jakim korelowały one zarówno ze sobą, jak i korespondowały z zebranym w sprawie materiałem dowodowym w świetle zasad logiki i doświadczenia życiowego.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Przedmiotowe powództwo co do zasady oraz częściowo co do wysokości dochodzonego roszczenia – okazało się uzasadnione.

Zgodnie z treścią art. 133§1 kro rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Zakres potrzeb dziecka, które powinny być przez rodziców zaspokojone, wyznacza treść art. 96§1 kro, według którego rodzice obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie do pracy dla dobra społeczeństwa odpowiednio do jego uzdolnień. Stosownie do tej dyrektywy rodzice w zależności od swych możliwości są obowiązani zapewnić dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych (wyżywienia, mieszkania, odzieży, higieny osobistej, leczenia w razie choroby), jak i duchowych (kulturalnych), także środki wychowania (kształcenia ogólnego, zawodowego) według zdolności, dostarczania rozrywek i wypoczynku.

Z treści art. 135§1 kro wynika, iż zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Pojęcia „usprawiedliwione potrzeby” oraz „możliwości zarobkowe i majątkowe” zostały szczegółowo omówione w uchwale Pełnego Składu Izby Cywilnej i Administracyjnej Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 r., III CZP 91/86. Stwierdzono w niej m.in., że: „Pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można jednoznacznie zdefiniować, ponieważ nie ma jednego stałego kryterium odniesienia. Rodzaj i rozmiar tych potrzeb jest uzależniony od cech osoby uprawnionej oraz od splotu okoliczności natury społecznej i gospodarczej, w których osoba uprawniona się znajduje. Nie jest możliwe ustalenie katalogu usprawiedliwionych potrzeb podlegających zaspokojeniu w ramach - obowiązku alimentacyjnego i odróżnienie ich od tych, które jako objaw zbytku lub „z innych przyczyn nie powinny być uwzględnione. W każdym razie zakres obowiązku alimentacyjnego wyznaczać będą poszczególne sytuacje uprawnionego i zobowiązanego, konkretne warunki społeczno - ekonomiczne oraz cele i funkcje obowiązku alimentacyjnego. Dopiero na tym tle będzie można określić potrzeby życiowe - materialne i intelektualne uprawnionego. Zakres obowiązku ich zaspokajania zależy od sił i możliwości zarobkowych oraz majątkowych pozwanego, a sposób może polegać na osobistych staraniach lub na dostarczaniu środków materialnych. /uchwała Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 r. III CZP 91/86/

Odnosząc się do powyższego niewątpliwie małoletnie dziecko stron N. T. z uwagi na wiek (1,5 roku) nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie, nie posiada żadnego majątku, żadnych źródeł dochodów i jest w pełni uzależniony od finansowego wsparcia obydwojga rodziców. Aktualnie ciężar wychowania małoletniego spoczywa na jego matce, która samotnie wychowuje syna podejmując jednocześnie szkolenie do zawodu policjanta.

Pozwany nie kwestionował swojego obowiązku alimentacyjnego wobec syna co do zasady, nie zgadzał się natomiast z wysokością żądanych alimentów. Ostatecznie uznawał powództwo do kwoty po 800 zł miesięcznie, podnosząc iż koszty utrzymania małoletniego nie są aż tak wysokie, jak twierdzi strona powodowa. Nadto nie pozwala mu na to jego sytuacja majątkowa i zarobkowa.

Rozważając powyższe przesłanki niewątpliwie trzeba stwierdzić, iż potrzeby uprawnionego w niniejszym postępowaniu są adekwatne do jego wieku i stopnia rozwoju psycho–fizycznego. Stałe wydatki na małoletniego związane są oczywiście z zakupem wyżywienia, odzieży i obuwia, zabawek, środków higienicznych, okresowym leczeniem, partycypacją w kosztach mieszkania a także zapewnieniu dziecku rozrywek.

W przedmiocie kosztów wyżywienia Sąd miał na uwadze, iż N. jest dzieckiem zdrowym i nie wymaga stosowania specjalnych diet, w tym specjalistycznego mleka modyfikowanego. Przyjmując, iż opakowanie mleka za kwotę 50 zł wystarcza na 4 dni to w skali miesiąca zostanie zużyte 7,5 opakowań za łączną kwotę 375 zł. Do tego dochodzi zakup ewentualnych słoiczków, kaszek czy też innej żywności do sporządzenia posiłków dla małoletniego. Tym samym Sąd zredukował żądanie pozwu w tym zakresie z kwoty 800 zł miesięcznie, przyjmując za zasadną kwotę około 600 zł miesięcznie tytułem wyżywienia małoletniego N..

Ustalając usprawiedliwione wydatki na odzież i obuwie Sąd miał na uwadze, iż co do zasady są to wydatki o charakterze sezonowym. Nie budzi wątpliwości, iż małoletni jest w fazie wzrostu, w związku z czym wymaga częstszej wymiany garderoby aniżeli osoba dorosła. Zdaniem Sądu kwota 200 zł miesięcznie jest adekwatna do potrzeb powoda.

W zakresie wydatków na środki higieny i kosmetyki dla małoletniego Sąd zważył, iż największy koszt przeznaczany jest na pampersy. Z uwagi na odparzenia pieluszkowe wymaga on kremów, maści. Nadto Sąd wziął pod uwagę, iż środki czystości kupuje się w częstotliwości miesięcznej lub nawet dłuższej. Tym samym Sąd dokonał korekty żądania powoda w tym zakresie, uznając, że koszt zakupu tych środków nie powinien przekraczać łącznej kwoty 400 zł miesięcznie.

Odnośnie wydatków na leki i leczenie Sąd przyjął kwotę 100 zł miesięcznie. Małoletni co do zasady jest dzieckiem zdrowym, nie leczy się przewlekle, ani specjalistycznie ale jak każde dziecko zapada okresowo na infekcje. Wówczas ma możliwość korzystania ze świadczeń podstawowej opieki zdrowotnej i takie wizyty będą generowały jedynie koszt dojazdu na nie i ewentualnie koszt zakupu leków. Zaś potrzeba skorzystania z prywatnych wizyt w/w zakresie może być okolicznością sporadyczną. Analogicznie należy odnieść się do szczepień, które w większości są refundowane przez NFZ. Tym samym w ocenie Sądu wydatki związane z kosztem leczenia małoletniego (witaminy, leki i wizyty lekarskie w razie choroby) nie generują kwoty w wysokości 300 zł miesięcznie wskazanej przez matkę małoletniego. Matka powoda w żaden sposób nie wykazała, że koszty te są większe.

Natomiast koszty rozrywki małoletniego zostały uwzględnione zgodnie z pozwem na kwotę 100 zł miesięcznie. Koszty te niewątpliwie mieszczą się w sferze usprawiedliwionych potrzeb małoletniego albowiem stymulują jego wszechstronny rozwój. Analogiczną kwotę Sąd przyjął w zakresie zakupu zabawek zakładając, iż są one kupowane co miesiąc jednakże z uwagi na wiek małoletniego są to drobne zabawki sensoryczne, książeczki interaktywne rozwijające zdolności manualne malca, których koszt nie jest wygórowany.

W zakresie kosztów związanych z utrzymaniem domu zważyć wymagało, iż na małoletnim nie ciąży obowiązek pokrywania tych kosztów w całości tylko w nich partycypuje wspólnie z matką. Tym samym skoro miesięczne koszty utrzymania domu oscyluje w granicach ok. 1.200 zł, a mieszka w nim 7 osób to na jedną osobę przypada kwota ok. 170 zł (1.200 zł/7).

Odnosząc się zaś do kosztów utrzymania N. w postaci opieki nad nim sprawowanej przez opiekunkę, dostrzec wymaga, iż strona powodowa na tę okoliczność nie przedstawiła żadnej umowy o świadczeniu takich usług. Jednakże bez względu na powyższe fakt ten może potwierdzić sytuacja matki małoletniego, która uczestniczy w Szkółce Policyjnej trwającej 7 miesięcy i od poniedziałku do piątku odbywa zajęcia na terenie Ośrodka (...). Tym samym nie jest w stanie w tym czasie sprawować opieki nad synem. Nadto babcia małoletniego również podejmuje zatrudnienie i może zajmować się wnuczkiem dopiero po pracy – po godz. 15:00. Co więcej okoliczność tą potwierdził sam pozwany przyznając, iż wyrażał na powyższe zgodę i akceptację. Jednakże w zakresie tych kosztów nie ma żadnego potwierdzenia ich wysokości. Sąd nie znajduje potwierdzenia na okoliczność by matka małoletniego płaciła opiekunce tygodniowo kwotę 800 zł przyjmując, iż godzinowa stawka wynosi 20 zł. Ponadto w wątpliwość nasuwa powyższa kwota z uwagi na fakt, że czynności opiekunki wykonuje osoba z rodziny matki małoletniego. Z uwagi na powyższe należało uznać, iż taka opieka nad małoletnim jest wykonywana ale trudno uznać by wskazana przez W. B. kwota była zasadna. Ponadto na opiekunkę powinna zostać przeznaczona kwota tzw. babciowego 1500 zł miesięcznie.

Jeśli chodzi o wydatki na telefon w wysokości 50 zł to zważyć wymaga, iż 1,5 roczne dziecko nie ma własnego telefonu, jest to telefon jego matki. Jest on więc wykorzystywany przez matkę dla jej potrzeba a wykonanie kilku połączeń w związku z umówieniem chociażby wizyty lekarskiej dla syna nie powinno generować dodatkowych kosztów, poza tymi, które przedstawicielka ustawowa ponosi w związku z samym faktem posiadania telefonu dla własnych potrzeb.

Niewątpliwie koszty utrzymania małoletniego są wysokie, jednakże w ocenie Sądu poziom wydatków na małoletniego został zawyżony i nie znajduje potwierdzenia w przedłożonych rachunkach i zasadach doświadczenia życiowego. Sąd uznał, że całkowity koszt utrzymania 1,5 rocznego N. kształtuje się na poziomie 2.000-2.200 złotych miesięcznie. Ustalając wysokość kosztów utrzymania małoletniego Sąd oparł się częściowo na zeznaniach przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda oraz dołączonych przez nią dokumentach. Matka powoda nie wykazała również, aby uzasadnione było wydatkowanie wyższych kwot na utrzymanie małoletniego ani aby istniały inne (poza wymienionymi) usprawiedliwione potrzeby syna. Uwzględnione powyżej wydatki na utrzymanie powoda są wydatkami podstawowymi i w pełni usprawiedliwionymi wiekiem i stanem zdrowia, a tym samym potrzebnymi dla prawidłowego dalszego rozwoju małoletniego dziecka.

Sąd ustalając wysokość świadczenia alimentacyjnego oceniał możliwości zarobkowe i majątkowe obydwojga rodziców, biorąc pod uwagę nie tylko zarobki i dochody rzeczywiście uzyskiwane z majątku zobowiązanych ale i te zarobki i dochody, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskać przy dołożeniu należytej staranności stosownie do swych sił umysłowych i fizycznych.

W ocenie Sądu aktualny stan majątkowy i możliwości zarobkowe pozwanego pozwalają na pokrycie wynikających z powyższego świadczeń alimentacyjnych na małoletniego powoda w wysokości po 1.100 zł miesięcznie, co stanowi około 18% jego wynagrodzenia.

W ocenie Sądu matka małoletniego realizuje prawidłowo swój obowiązek zapewniając synowi utrzymanie i czyniąc osobiste starania celem jego wychowania. W. B. uczestniczy w Szkółce Policyjnej by w przyszłości podjąć pracę w Policji. Z tego tytułu osiąga wynagrodzenie w wysokości ok. 7.000 zł miesięcznie. Należy podkreślić, iż matka małoletniego wykorzystuje w pełni swoje możliwości na zdobycie środków utrzymania. Kurs zawodowy podstawowy w systemie skoszarowanym powoduje, że musi korzystać przy opiece nad synem z pomocy rodziny i opiekunki. Wszelkimi siłami stara się zaspokajać potrzeby małoletniego. Jednakże uzyskiwane przez nią wynagrodzenie i jej miesięczne wydatki nie pozwalają na zaspokajanie w pełni usprawiedliwionych potrzeb syna, poza tym obowiązek alimentacyjny powinien rozkładać się proporcjonalnie na obydwoje rodziców. Matka małoletniego wprawdzie pobiera świadczenie 800+ na syna oraz tzw. „babciowe”, jednak zgodnie z art. 135§3 kro na zakres świadczeń alimentacyjnych nie wpływają m.in. świadczenia wychowawcze, ani świadczenia rodzinne. Świadczenia te nie powinny uchylać ani nawet pomniejszać obowiązku alimentacyjnego. Nie mogą one prowadzić do zwolnienia rodziców zobowiązanych do alimentacji od obowiązku utrzymania dziecka.

Sąd nie deprecjonuje wysiłków matki dziecka. Powyższe jednak nie uzasadnia wbrew jej stanowisku przerzucania całego ciężaru pokrywania kosztów utrzymania syna na pozwanego. Matka małoletniego jak się wydaje bardzo dużą wagę przywiązuje do faktu, iż pozwany nie zamieszkuje na co dzień z dzieckiem w związku z czym winien w większym zakresie ponosić koszty jego utrzymania. Niemniej jednak materiał dowodowy w sprawie pokazuje, iż pozwany czyni starania o wychowanie swojego syna, spotyka się z nim, zabiera do siebie, oferuje możliwość wsparcia finansowego w razie potrzeby. Takie zachowanie pozwanego Sąd ocenia pozytywnie i fakt ten musi zostać uwzględniony przy końcowym rozliczeniu jego obowiązku alimentacyjnego.

Należy zauważyć, iż zarobki pozwanego (5000 zł podstawy+dodatki) kształtują się na podobnym poziomie co przedstawicielki ustawowej małoletniego (5.000 zł+dodatki). Jego stałe wydatki to opłata za dom oraz koszty związane z jego utrzymaniem ale taki obowiązek również obciąża matkę powoda. Tym samym w ocenie Sądu pozwany ma możliwości alimentacji syna w wyższym wymiarze niż oferowany.

Mając na uwadze zebrany w sprawie materiał dowodowy, Sąd przyjął, że pozwany ma możliwości zarobkowe, aby łożyć na syna N. T. po 1.100 zł miesięcznie, o czym orzekł w punkcie I-szym sentencji wyroku. Powyższa kwota alimentów zdaniem Sądu pozwoli na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb dziecka, a z drugiej strony nie doprowadzi pozwanego do niedostatku.

W części dalej idącej powództwo jako wygórowane musiało spotkać się z oddaleniem, o czym stanowi punkt II - gi orzeczenia. Oczywiście na dziecko można wydać każdą kwotę, jeżeli rodzice mają dostateczne środki finansowe, jednak w niniejszej sprawie Sąd musi kierować się jedynie usprawiedliwionymi potrzebami małoletniego i możliwościami zarobkowymi jego rodziców. Zasądzenie alimentów w maksymalnej kwocie po 2.100 zł miesięcznie Sąd uznał za nadmierne. Kwota ta jest dalece wygórowana i odbiegająca od realiów sprawy albowiem matka małoletniego nie wykazała tak wysokich kosztów jego utrzymania. Sąd też zauważa, iż przedstawicielka ustawowa w pozwie wskazuje inne kwoty tytułem poszczególnych wydatków na małoletniego i inne podczas składania zeznań.

Nie bez znaczenia pozostaje także fakt, iż alimenty określone niniejszym orzeczeniem są to pierwsze alimenty, które będą stanowiły bazę do dalszych ewentualnych podwyżek w przypadku zwiększenia się z czasem potrzeb małoletniego nawet przy nie zmienianych możliwościach zarobkowych i majątkowych pozwanego. W związku z powyższym muszą one być ukształtowane w rozsądnej wysokości.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu zawarto w punkcie III-cim wyroku na podstawie 100 kpc poprzez ich wzajemne zniesienie.

Ponadto z mocy art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2004 roku o kosztach sadowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2025.1228) sąd zasądził od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa nieuiszczoną opłatę od pozwu w kwocie 750 zł, o czym w punkcie IV – tym wyroku.

Z uwagi na charakter roszczenia w punkcie V – tym wyroku stosownie do treści art. 333§1 pkt. 1 kpc Sąd z urzędu nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności w części zasądzającej alimenty.

Dnia 19 września 2025 roku SSR A. Maziarek-Bielecka

Zarządzenie/

1.  (...)

2.  (...),

3.  (...)

Dnia 19 września 2025 roku SSR A. Maziarek-Bielecka