Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 447/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

M. P.

w dniu 25 czerwca 2019 roku w Ł., gm. P., woj. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej za pomocą wprowadzenia w błąd, co do stanu technicznego sprzedanego silnika samochodowego oraz co do osoby sprzedającej doprowadził J. M. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 1000 złotych w ten sposób, że sprzedał niesprawny technicznie silnik uprzednio zapewniając nabywcę o jego sprawności, a na umowie kupna–sprzedaży podrobił podpis J. S. (1), którego wskazał jako sprzedawcę

- tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. Prowadzenie działalności gospodarczej przez M. P. pod firmą P.H.U. (...) M. P. z siedzibą w miejscowości Ł. (...), gmina P. o profilu: sprzedaż detaliczna części i akcesoriów do pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli.

Zamieszczenie przez M. P. na portalu internetowym olx.pl sprzedaży sprawnego silnika pochodzącego z pojazdu V. (...).

wyjaśnienie oskarżonego M. P.

k.42-44, 60-62, 144v, 381v

2. Poszukiwanie przez J. M. na portalu internetowym olx.pl ofert sprzedaży sprawnego silnika do swojego samochodu marki V. (...).

Wyszukanie na powyższej stronie internetowej oferty sprzedaży silnika samochodowego pochodzącego z pojazdu V. (...), która to oferta została zamieszczona przez M. P..

Skontaktowanie się telefoniczne J. M. z M. P. na podany w ofercie sprzedaży numer telefonu. Wstępne uzgodnienie pomiędzy mężczyznami szczegółów transakcji.

Przybycie w dniu 25 czerwca 2019 roku przez J. M. wraz ze swoim kolegą P. S. na posesję Ławeczko (...), gdzie umówił się z M. P. w celu zakupienia oferowanego przez niego silnika samochodowego.

Uzgodnienie przez ww. mężczyzn przedmiotu sprzedaży, tj. silnika pochodzącego z pojazdu V. (...), rok produkcji 2006 i pojemności 1600cm ³, przebiegu 125000km. Zapewnienie J. M. przez sprzedającego, że silnik jest sprawny technicznie i udzielenie przez niego 30 dniowej gwarancji rozruchowej. Wydanie J. M. przez M. P. przedmiotowego silnika samochodowego.

Nie przedstawienie się przez M. P., J. M. w trakcie prowadzonych uzgodnień transakcji.

Sporządzenie przez J. M. wraz ze sprzedającym umowy kupna – sprzedaży zakupionego silnika samochodowego. Wpisanie przez M. P. jako sprzedającego J. S. (1) i podpisanie się przez niego na umowie kupna – sprzedaży silnika.

J. S. (1) jest znajomym M. P., który u niego pracował, a nadto posiadał kopię jego dowodu osobistego.

Przekonanie J. M., że zawarł powyższą umowę z J. S. (1).

wyjaśnienie oskarżonego M. P.

k.42-44, 60-62, 144v, 381v

zeznania świadka J. M.

k. 9-9v, 145-146

zeznania świadka P. S.

k.21v, 147v-148

zeznania świadka J. S. (2)

k.28-29

wydruk oferty sprzedaży silnika zamieszczonej przez M. P.

k.15

umowa kupna – sprzedaży silnika

k.14

3. Pozostawienie przez J. M. zakupionego silnika samochodowego u mechanika samochodowego A. K., który to miał zająć się naprawą jego pojazdu.

Poinformowanie w dniu 8 lipca 2019 roku J. M. przez mechanika A. K., że zakupiony przez niego silnik samochodowy jest uszkodzony.

Skontaktowanie się J. M. ze sprzedającym i poinformowanie go, że zakupiony u niego silnik samochodowy jest niesprawny technicznie. Wskazanie przez M. P., aby J. M. wlał do cylindrów naftę, gdyż może to być powodem tej usterki. Nie przyczynienie się do poprawy pracy silnika pomimo powyższej czynności. Ponowne skontaktowanie się J. M. ze sprzedającym i poinformowanie go o powyższym.

Uzgodnienie pomiędzy mężczyznami wymiany silnika na inny sprawny.

Udanie się w dniu 13 lipca 2019 roku przez J. M. wraz z A. K. do miejscowości Ł. na posesję, na której dokonał zakupu silnika. Zabranie ze sobą silnika samochodowego zakupionego wcześniej, który okazał się uszkodzony.

Zastanie na miejscu M. P. – osoby z którą zawierał umowę sprzedaży przedmiotowego silnika samochodowego.

Wskazanie przez M. P., że przywieziony przez J. M. silnik samochodowy nie jest jego, gdyż on znaczy swoje silniki i nie został u niego zakupiony. Odmowa wymiany silnika przez M. P..

Wobec powyższego, zgłoszenie przez J. M. interwencji funkcjonariuszy policji.

Przybycie na miejsce funkcjonariuszy policji, którzy po wylegitymowaniu stron, spisaniu danych osobowych pouczyli pokrzywdzonego o możliwości załatwienia sprawy na drodze postępowania cywilnego.

wyjaśnienie oskarżonego M. P.

k.42-44, 60-62, 144v, 381v

zeznania świadka J. M.

k. 9-9v, 145-146

zeznania świadka A. K.

k.16v, 146v-147

zeznania świadka M. K.

k.19v, 147v

zeznania świadka P. S.

k.21v

zeznania świadka K. K.

k.75, 146v

zeznania świadka A. G.

k.89v

protokoły oględzin silnika samochodowego wraz z dokumentacją fotograficzna

k.48-58, 131-135

kopia notatników służbowych

k.78-86

4. Wysłanie w dniu 30 lipca 2019 roku przez pełnomocnika J. M. do J. S. (1) (osoby która została wpisana w umowie kupna – sprzedaży silnika) wypowiedzenia umowy kupna – sprzedaży silnika wraz z wezwaniem do zapłaty.

Odebranie wezwania przez J. S. (1).

Skontaktowanie się przez powyższego mężczyznę z pełnomocnikiem J. M. i wyjaśnienie mu, iż nigdy nie zawierał żadnej umowy z poszkodowanym, a podpis znajdujący się na powyższej umowie nie jest nakreślony przez niego, on zaś zamieszkuje pod adresem Ławeczko (...).

zeznania świadka J. M.

k. 9-9v, 145-146

zeznania świadka J. S. (2)

k.28-29

5. M. P. w czasie stawianego zarzutu miał zachowaną zdolność do rozpoznania znaczenia swoich czynów i pokierowania swoim postepowaniem. W aktualnym stanie psychicznym był zdolny do brania udziału w postepowaniu. Jego stan psychiczny nie pozwała jednak na prowadzenie obrony w sposób samodzielny i rozsądny.

opinia sądowo - psychiatryczna

k.346-358v

karta karna

k.307

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

……………..

…………………..

……………………………………….…………………………………………………………..

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

……………………………………………………………………………….……….

……………………………….

……………….

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1-3

wyjaśnienie oskarżonego M. P.

Sąd dał wiarę oskarżonemu co do tego, iż podpisał się za J. S. (1) na umowie kupna – sprzedaży silnika, którego wskazał jako sprzedawcę. Sąd dał wiarę również, temu że prowadził działalność gospodarczą zajmującą się sprzedażą części samochodowych, zaś pokrzywdzony zakupił od niego silnik samochodowy. Co do tych okoliczności wyjaśnienia oskarżonego są spójne z pozostałym materiałem zgromadzonym w sprawie. Potwierdzają je zeznania świadków oraz umowa sprzedaży silnika samochodowego. Okoliczności te nie budzą żadnych wątpliwości.

1-4

zeznania świadka J. M.

Za w pełni wiarygodne Sąd ocenił zeznania pokrzywdzonego J. M.. Świadek szczegółowo i dokładnie opisała przebieg transakcji z oskarżonym, a także w jaki sposób doszło do wykrycia wady silnika zakupionego od niego. Zeznania świadka są konsekwentne, logiczne, spójne wewnętrznie oraz korelują z pozostałymi wiarygodnymi dowodami w postaci zeznań świadków A. K., M. K. i P. S. oraz z częściowo uznanymi za wiarygodne wyjaśnieniami oskarżonego, jak również z dowodami z dokumentów.

3

zeznania świadka A. K.

Jako wiarygodne Sąd ocenił zeznania świadka A. K., gdyż są one logiczne, szczegółowe, konsekwentne, spójnie wewnętrznie oraz z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym oraz również częściowo z wyjaśnieniami oskarżonego. Świadek wskazał, że miał on dokonać naprawy pojazdu pokrzywdzonego, a także dokonał sprawdzenia silnika zakupionego od oskarżonego, a następnie wraz z J. M. udał się M. P. celem wymiany silnika. Świadek dokonywał oględzin silnika przed zakupem. Z jego zeznań wynika, że sprawdzili jedynie czy obraca się wał korbowy, niemniej jednak powinno się sprawdzić jeszcze ciśnienie, jednakże nie mieli oni w tym czasie do tego sprzętu. Nie zauważył także żadnych znaków szczególnych na zakupionym silniku.

3

zeznania świadka M. K.

Zeznania świadka Sąd ocenił jak zgodne z prawdą, gdyż są konsekwentne, logiczne i spójne z pozostałymi dowodami uznanymi za wiarygodne.

2

zeznania świadka P. S.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka P. S., ponieważ był naocznym świadkiem podpisywania umowy pomiędzy stronami w osobach pokrzywdzonego oraz oskarżonego. Świadek w logiczny i konsekwentny sposób przekazał posiadane informacje składając zeznania. Należy zauważyć, że zeznania te wzajemnie się uzupełniają tworzą logiczną całość oraz ściśle korespondują z zeznaniami świadka J. M.. Również wyjaśnienia oskarżonego jednoznacznie wskazują na jego obecność podczas finalizowania transakcji.

2,4

zeznania świadka J. S. (2)

Sąd nie znalazł podstaw, by odmówić wiarygodności zeznaniom J. S. (2). Jego zeznania potwierdzają, że nie zawierał żadnej umowy kupna sprzedaży silnika z pokrzywdzonym, zaś podpis na przedmiotowej umowie nie jest jego. Zeznania te znajdują nadto potwierdzenie w częściowych wyjaśnieniach samego oskarżonego, były szczegółowe, a przede wszystkim spójne z zeznaniami pokrzywdzonego, iż to z M. P. zawierał powyższą umowę.

3

zeznania świadka K. K.

Zeznania świadków będących funkcjonariuszami Policji, którzy po zgłoszeniu interwencji przez pokrzywdzonego przybyli na posesję, gdzie M. P. prowadził działalność gospodarczą zajmującą się sprzedażą części samochodowych, Sąd uznał za wiarygodne w pełni. Zeznania te są bowiem spójne, logiczne, bezsprzeczne i wzajemnie się uzupełniające, a ponadto stanowią swobodne wypowiedzi i znajdujące odzwierciedlenie w zebranym pozostałym wiarygodnym materiale dowodowym niniejszej sprawy.

zeznania świadka A. G.

5

opinia sądowo - psychiatryczna

Sąd uwzględnił także opinie sądowo-psychiatryczną i psychologiczną, które potwierdzają, że oskarżony w chwili popełnienia czynów był w pełni poczytalny. Opinie te także zostały sporządzone przez osoby o odpowiednich kwalifikacjach na podstawie badań i wywiadu z oskarżonym i brak było podstaw do ich nieuwzględnienia.

2-5

wydruk oferty sprzedaży silnika zamieszczonej przez M. P.

Nie było podstaw do kwestionowania innych dokumentów zebranych w sprawie. Były to w większości dokumenty urzędowe, sporządzone przez uprawnione do tego osoby, dla potrzeb prowadzonego postępowania karnego. Wszystkie dowody z dokumentów nie budzą wątpliwości w zakresie formy, jak i treści. Sąd uznał je więc za autentyczne i potwierdzające rzeczywisty przebieg zdarzeń.

umowa kupna – sprzedaży silnika

protokoły oględzin silnika samochodowego wraz z dokumentacją fotograficzną

kopia notatników służbowych

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2-3

wyjaśnienie oskarżonego M. P.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego M. P., w których nie przyznał się on do popełnienia zarzucanego mu czynu określonego w art. 286 § 1 k.k., a mianowicie wprowadzenia w błąd pokrzywdzonego J. M., co do stanu technicznego sprzedanego silnika samochodowego oraz co do osoby sprzedającego doprowadził J. M. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 1000 złotych w ten sposób, że sprzedał niesprawny technicznie silnik uprzednio zapewniając nabywcę o jego sprawności. Wyjaśnienia oskarżonego pozostają w sprzeczności z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, w szczególności w postaci zeznań pokrzywdzonego oraz świadków uznanych przez Sąd za wiarygodne. Wszystkie te dowody w łącznym powiązaniu, przy uwzględnieniu wskazań wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego Sąd doszedł do przekonania, że wyjaśnienia oskarżonego stanowią one w tym zakresie jedynie przyjętą linię obrony, nie znajdującą potwierdzenia w zebranym materiale dowodowym.

2

zeznania świadka P. W.

Sąd z dystansem podchodzi do zeznań świadka P. W. – kolegi oskarżonego z uwagi na zauważalną stronniczość, ale także wybiórczość. Wiadomym jest, że osoby bliskie dla oskarżonego będą starać się przedstawiać go w lepszym świetle, jednak przerzucanie całej odpowiedzialności na drugą ze stron jest zupełnie nieusprawiedliwione. Z uwagi na brak obiektywizmu zwłaszcza w powiązaniu z pozostałymi zeznaniami, którym Sąd dał wiarę, te nie mogą stanowić podstawy w budowaniu stanu faktycznego. Świadek bowiem usilnie próbował wykazać, że to pokrzywdzony zaproponował aby umowa została sporządzona na „jakiegoś Jaśka”, jak też, że zakupiony przez ww. silnik był oznaczony przez oskarżonego. W ocenie Sądu od razu bowiem zauważalne było ocenne i nie obiektywne nastawienie świadka do sprawy, zeznania jego ukierunkowane były na to, aby przedstawić pokrzywdzonego w niekorzystnym świetle i wybielić oskarżonego.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

⊠

Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I.

M. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zebrany materiał dowodowy doprowadził Sąd do przekonania, iż oskarżony dopuścił się zarzuconego mu czynu z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Stosowanie do treści art. 286 § 1 k.k. odpowiada za oszustwo ten, kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia mieniem za pomocą wprowadzenia w błąd (oszustwo czynne) albo wyzyskania błędu (oszustwo bierne). Wprowadzenie w błąd oznacza, że sprawca swoimi podstępnymi zabiegami doprowadza inną osobę do mylnego wyobrażenia o rzeczywistym stanie rzeczy, zaś wyzyskanie błędu polega na wykorzystaniu przez sprawcę już istniejących, niezgodnych z rzeczywistością, opinii lub wyobrażeń osoby pokrzywdzonej. Przy oszustwie od strony przedmiotowej tego przestępstwa wymagane jest: 1) wprowadzenie w błąd, wyzyskanie błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania; 2) doprowadzenie tymi sposobami innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Zaistnienie tego drugiego elementu - doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem pokrzywdzonego lub innej osoby stanowi warunek konieczny przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. Istotnym elementem oszustwa jest dobrowolność rozporządzenia mieniem przez osobę pokrzywdzoną lub inną na rzecz sprawcy, który nie podejmuje jakichkolwiek działań o charakterze gwałtownym, skierowanym w stosunku do tego mienia, czy też w stosunku do osoby pokrzywdzonej. (...) ta w wypadku oszustwa jest jednakże wynikiem tego, że rozporządzenie mieniem jest wynikiem tego, że pokrzywdzony błędnie ocenia znaczenie swego czynu albo wskutek wprowadzenia w błąd przez sprawcę albo wskutek wyzyskania błędu przez sprawcę. Kodeks karny nie określa sposobów wprowadzenia w błąd innej osoby, może to nastąpić poprzez słowa, pismo, gest. Może to być działanie polegające na wywołaniu pewnych pozorów.

Konkludując, istotą przestępstwa oszustwa z art. 286 § 1 k.k. jest doprowadzenie innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Doprowadzenie do takiego rozporządzenia może zostać zrealizowane przez wprowadzenie oszukiwanego w błąd. Pomiędzy zachowaniem sprawcy, a dokonaniem przez oszukiwanego niekorzystnego rozporządzenia mieniem musi zachodzić związek przyczynowy, zaś przestępstwo to dokonywane jest w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. może być popełnione jedynie z zamiarem bezpośrednim, a zamiar ten musi istnieć w chwili dokonywania czynu.

W ocenie Sądu oskarżony wypełnił wszystkie znamiona czynu zabronionego z art. 286 § 1 k.k. M. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1000 złotych w ten sposób, że umieszczając na stronie olx.pl ogłoszenie dotyczące sprzedaży silnika samochodowego wprowadził wymienionego w błąd co do stanu technicznego sprzedanego silnika samochodowego oraz co do osoby sprzedającej w ten sposób, że sprzedał niesprawny technicznie silnik uprzednio zapewniając nabywcę o jego sprawności. Oskarżony obejmował swoją świadomością i zamiarem bezpośrednim kierunkowym nie tylko to, że wprowadza w błąd pokrzywdzonego, ale także i to, że doprowadza go w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia jego mieniem. Miał bowiem świadomość, że gdyby J. M. wiedział o wadzie silnika nie dokonałaby jego zakupu. Oskarżony zatem celowo nie przedstawił pokrzywdzonemu faktycznego stanu technicznego przedmiotowego silnika samochodowego. Natomiast wada nie mogła zostać wykryta przez kupującego, mimo dokładnego sprawdzenia, gdyż do jej zdiagnozowania konieczne jest przeprowadzenie specjalistycznego badania. W warunkach w jakich silnik został zakupiony - na podwórzu posesji oskarżonego, nie było to możliwe.

Zgodnie zaś z art. 270 § 1 k.k. kto, w celu użycia za autentyczny, podrabia lub przerabia dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używa, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. W przepisie tym przewidziano odpowiedzialność karną za trzy odmiany zabronionego zachowania: podrobienie dokumentu w celu użycia go za autentyczny, przerobienie dokumentu w celu użycia go za autentyczny oraz użycie podrobionego bądź przerobionego dokumentu jako autentycznego. Podrobienie i przerobienie dokumentu określane jest w doktrynie mianem fałszu materialnego dokumentu, ponieważ sprawca tych czynów oddziałuje na materię dokumentu lub na inną materię w celu nadania jej pozoru autentycznego dokumentu.

Zarówno w orzecznictwie Sądu Najwyższego, jak i w literaturze podkreśla się, że podrobienie stanowi zamach na autentyczność dokumentu, sprawca bowiem sporządza dokument przy zachowaniu pozorów, że pochodzi on od innej osoby. Podrobienie dokumentu polega na działaniu sprawcy powodującym, że z danym przedmiotem lub innym zapisanym nośnikiem informacji związane jest określone prawo albo że ze względu na zawartą w nim treść stanowi on dowód prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne. Sprawca może sporządzić taki dokument w całości albo uzupełnić dany przedmiot lub inny nośnik o pewien element lub elementy, które powodują, że z danym przedmiotem lub innym nośnikiem wiąże się określone prawo albo ich treść ma znaczenie prawne. Wprowadzony przez sprawcę element lub elementy przesądzają o tym, że konkretnemu przedmiotowi albo innemu zapisanemu nośnikowi informacji nadawany jest pozór autentycznego dokumentu. Takim elementem może być określony tekst, podpis, odbity znak pieczęci. Strona podmiotowa przestępstw określonych w art. 270 k.k. polega na umyślności. Podrobienia lub przerobienia dokumentu oraz nieuprawnionego wypełnienia blankietu można się dopuścić jedynie z zamiarem bezpośrednim. Sprawca działa bowiem w celu użycia fałszywego dokumentu jako autentycznego. Są to zatem przestępstwa kierunkowe. W przypadku użycia fałszywego dokumentu jako autentycznego (blankietu wypełnionego w sposób nieuprawniony) możliwe jest także działanie z zamiarem ewentualnym. Sprawca użycia fałszywego dokumentu musi wiedzieć, że dokument jest podrobiony bądź przerobiony (wypełniony w sposób nieuprawniony) albo, przewidując taką możliwość, godzić się na to.

Nie ulega wątpliwości, że oskarżony M. P. swym zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 270 § 1 k.k. W celu użycia za autentyczne dokonał podrobienia na umowie kupna – sprzedaży podpisu J. S. (1), którego wskazał jako sprzedawcę. Oskarżony użył podrobionego dokumentu jako autentycznego. Nanosząc własny podpis (parafkę) podważył wiarygodność potwierdzenia, że to właśnie J. S. (1) jest osobą sprzedającą przedmiotowy silnik samochodowy.

Oskarżony działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim. Oskarżony w czasie popełnienia przypisanego mu czynu był osobą dorosłą, dojrzałą życiowo i w pełni świadomą znaczenia czynu. Jednocześnie żaden z przeprowadzonych dowodów nie wskazuje na to, aby nie można było wymagać od oskarżonego zachowania zgodnego z prawem, nie zachodziły także żadne okoliczności, które uwalniałyby oskarżonego od odpowiedzialności karnej, to jest wyłączające bezprawność czynu bądź winę oskarżonego.

Wobec powyższego wina oskarżonego nie budziła wątpliwości.

☐

Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

…………………………..

……………………………………….………………..

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

……………………………….……………………………………………………………………………………………………………………

☐

Warunkowe umorzenie postępowania

………………………….

…………………………………………………………..

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

……………………………….……………………………………………………………………………………………………………………

☐

Umorzenie postępowania

………………………….

……………………………….…………………………..

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

……………………………….……………………………………………………………………………………………………………………

☐

Uniewinnienie

………………………..

……………………………………………………….…..

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

……………………………….……………………………………………………………………………………………………………………

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. P.

I.

Rozważając kwestię wymiaru kary, Sąd kierował się przede wszystkim potrzebą realizacji dyrektywy prewencji indywidualnej, rozumianej jako potrzeba takiego kształtowania dolegliwości karnej, by mogła efektywnie oddziaływać na oskarżonego, wpływając korzystnie na zmianę jego postawy. Sąd przy wymiarze kary położył nacisk na dyrektywę prewencji indywidualnej w jej aspekcie wychowawczym, co nakazywało oddziaływać na oskarżonego karą najłagodniejszą, o charakterze wolnościowym.

Sąd zważył nadto, iż zgodnie z brzmieniem przepisu stanowiącego podstawę skazania za przypisany mu czyn – art. 286 § 1 k.k., z uwagi na treść art. 11 § 3 k.k. – podlegał on karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Uwzględniając przywołane powyżej dyrektywy wymiaru kary z art. 53 k.k., Sąd doszedł do przekonania, że najwłaściwszą karą dla oskarżonego będzie kara w zbliżonym do najniższego wymiarze – 1 roku pozbawienia wolności.

Na niekorzyść przemawiał fakt, iż zachowanie oskarżonego cechował wysoki stopień zawinienia – dopuścił się przypisanego mu przestępstwa w zamiarze bezpośrednim, działając przy tym w sposób planowy, przemyślany, w konsekwencji czego jego zachowanie należy potraktować jako świadome i rażące lekceważenie obowiązujących przepisów prawa. Oceniając stopień społecznej szkodliwości Sąd miał także na uwadze wysokość szkody. Należy wskazać, że czyny oskarżonego naruszały ważne dla społeczeństwa dobro – były skierowany przeciwko mieniu. Oskarżony wykorzystał zaufanie jakim obdarzył go pokrzywdzony, który był przekonany, że ma do czynienia z uczciwą osobą. Nadto dotychczas nie naprawił wyrządzonej szkody. Pozwala to na stwierdzenie znacznego stopnia społecznej szkodliwości czynu. Zachowania takie oraz motywacja oskarżonego rodzić muszą nie tylko powszechny sprzeciw, ale także szczególne potępienie. W ocenie Sądu oskarżony wykazał się całkowitym brakiem poszanowania reguł obowiązujących przy zawieraniu umów cywilnoprawnych, jego zachowanie wskazywało, że działał w przekonaniu całkowitej bezkarności swojego nagannego zachowania, a motywacją była chęć uzyskania korzyści majątkowej. Okolicznością łagodzącą była uprzednia niekaralność oskarżonego.

Na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 2 lata. Sąd uznał, że perspektywa możliwości zarządzenia wykonania warunkowo zawieszonej kary (w przypadku popełnienia w okresie próby podobnego przestępstwa umyślnego, a nawet w przypadku innego naruszenia porządku prawnego) stanowić będzie dla oskarżonego czynnik powstrzymujący przed ponownym naruszeniem porządku prawnego. Zawieszając warunkowo jej wykonanie na okres 2 lat tytułem próby, Sąd pozostawał w przekonaniu, że istnieje wobec niego pozytywna prognoza kryminologiczna i przypuszczenie, że taki wymiar kary wpłynie na jego zachowanie i nie popełni on już kolejnego przestępstwa.

II.

M. P.

III.

Jednocześnie Sąd na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 k.k. zobowiązał oskarżonego do informowania kuratora o przebiegu okresu próby. Rozstrzygniecie to miało charakter obligatoryjny, gdyż Sąd nie orzekł wobec oskarżonego żadnego środka karnego. Pozwoli ono oskarżonemu na samokontrolę swojego zachowania, a Sądowi na ocenę zasadności postawienia pozytywnej prognozy kryminologicznej uzasadniającej skorzystanie przez oskarżonego z instytucji probacji.

M. P.

IV.

Dla spełnienia celów postępowania karnego w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa oraz w celu wychowawczego i zapobiegawczego oddziaływania na oskarżoną, a także w celu kompensacji szkody wyrządzonej pokrzywdzonemu Sąd zobowiązał oskarżonego w trybie art. 46 § 1 k.k. do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem w całości. Zdaniem Sądu kwota 1.000,00 złotych zrekompensuje pokrzywdzonemu poniesioną szkodę.

1 Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

……………………..

…………………………

………………

………………………………………………………………………

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

………………………………………………………………………………………………………………………………….…………………

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V.

Na mocy art. 627 k.p.k. od oskarżonego orzeczono na rzecz oskarżyciela posiłkowego M. P. poniesione przez niego wydatki na ustanowienie pełnomocnika z wyboru w toku postępowania sądowego, w kwocie 2.400zł zgodnie ze złożoną fakturą.

VI.

Biorąc zaś pod uwagę, że w toku postępowania oskarżony korzystał z pomocy obrońcy z urzędu Sąd na podstawie § 17 ust. 2 pkt 3 w zw. z § 2 w zw. z § 4 ust. 1 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2019 roku, poz. 18) zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata W. W. kwotę 516,60zł tytułem nieopłaconej obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu.

VII.

Działając na podstawie art. 627 k.p.k. zasądzono od oskarżonego M. P. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 3.750,51 złotych tytułem kosztów sądowych, uznając, że sytuacja oskarżonego pozwoli na uregulowanie kosztów sądowych w tej wysokości, w sprawie nie ustalono okoliczności przemawiających za zwolnieniem podsądnego z ponoszenia kosztów sądowych.

Na poczet zasądzonych kosztów sądowych złożyły się opłata od orzeczonej kary pozbawienia wolności w kwocie 180,00zł zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (j.t. Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 z późn. zm.), a także wydatki, ryczałt za doręczenie wezwań i pism w postępowaniu przygotowawczym i w I instancji łącznie w kwocie 70,00zł. (§ 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym – Dz. U. Nr 108 poz. 1026 ze zm) oraz koszt sporządzenia opinii w postępowaniu oraz należności świadków związane z kosztami dojazdu, czy też utraconego zarobku.

1 Podpis

Formularz UK 2

Sygnatura akt

V Ka 249/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Zwoleniu z dnia 14 grudnia 2022r. w sprawie o sygn. akt IIK 447/19

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

x oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

x na korzyść

☐ na niekorzyść

x w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

x

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

x

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

x

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

x

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

x

uchylenie

x

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

M. P.

Oskarżony nie wyczerpał znamion czynu z art. 286 § 1 kk.

Dokumenty załączone do apelacji

427-434

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Kopia umowy o przyznaniu środków na podjęcie działalności gospodarczej, kopia faktury, kopia informacji z (...)

Dołączone do apelacji oskarżonego dokumenty nie mają żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. To, że oskarżony prowadził działalność gospodarczą, że posiadał takie, a nie inne narzędzia w żaden sposób nie wyklucza możliwości popełnienia przez niego przypisanego mu czynu.

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Oskarżony samodzielnie sporządził apelację. Zarzuty w niej stawiane są przedstawione w sposób nieprofesjonalny i dublują się. Można zgrupować je jednak następująco:

1. naruszenie przepisów postępowania art. 7 kpk przez nieprawidłową ocenę wyjaśnień oskarżonego, zeznań pokrzywdzonego i świadków;

2. naruszenie przepisów postępowania art. 424 kpk przez nieprawidłowe sporządzenie uzasadniania wyroku;

3. błąd w ustaleniach faktycznych w zakresie przyjęcia, że oskarżony dopuścił się czynu z art. 286 § 1 kk;

4. nieprawidłowe orzeczenie obowiązku naprawienia szkody i orzeczenie o kosztach postępowania;

5. naruszenie przepisu prawa materialnego art. 270 § 1 kk;

6. naruszenie przepisu prawa materialnego art. 286 § 1 kk;

7 rażąca niewspółmierność orzeczonej kary.

☐ zasadny

x częściowo zasadny (4)

x niezasadny (1,2,3,5,6)

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W myśl zasady swobodnej oceny dowodów, wysnucie z nich wniosku o wiarygodności, czy też niewiarygodności określonych dowodów, zależy od wewnętrznego przekonania sądu, który władny jest dać wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, czy też innym dowodom pod warunkiem, że swoje stanowisko w sposób przekonujący uzasadni w konfrontacji z całokształtem zebranego w sprawie materiału dowodowego. W dochodzeniu do prawdy obiektywnej sąd może posługiwać się nie tylko dowodami bezpośrednimi, którymi aktualnie dysponuje, ale również prawidłowym logicznie rozumowaniem wspieranym przesłankami natury empirycznej. Pozwala to sądowi na uznanie za dowód logicznie poprawnej koncepcji myślowej, której wnioski (informacje) swoją konsekwencją eliminują inne, chociaż nie muszą całkowicie wyłączać rozumowania odmiennego. Sąd ma prawo oprzeć swoje rozstrzygnięcie na tego rodzaju dowodach pośrednich, jeżeli racjonalnie uznał je za czyniące zadość postulatowi dochodzenia do prawdy obiektywnej i wyprowadził z nich wnioski odpowiadające zasadom logicznego rozumowania, z jednoczesnym respektowaniem zasady in dubio pro reo. Oczywistym przy tym jest to, że dokonanie oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w sposób odmienny od oczekiwań stron procesowych nie stanowi naruszenia przepisów art. 7 k.p.k. Zdaniem Sądu Okręgowego sąd meriti powyżej przedstawionym zasadom sprostał, a dokonana przez niego ocena materiału dowodowego jest w pełni zgodna z art. 7 kpk i podlega ochronie sądu odwoławczego. W tej sytuacji zarzut naruszenia art. 7 kpk uznać należało li tylko za polemikę z prawidłową oceną dowodów dokonaną przez Sąd Rejonowy. W pisemnych motywach wyroku Sąd Rejonowy w sposób przekonujący wskazał, z jakich względów odmówił wiary wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie okoliczności związanych z czynem z art. 286 § 1 kk. Zaznaczyć należy, że oskarżony przyznał się do popełnienia czynu z art. 270 § 1 kk i w tej części sąd podzielił jego wyjaśnienia, jako znajdujące oparcie w zeznaniach J. S. (1) i dokumencie w postaci umowy kupna – sprzedaży. Sąd nie kwestionował również faktu prowadzenia przez oskarżonego działalności gospodarczej i sprzedaży pokrzywdzonemu silnika. Zasadnie jednocześnie Sąd Rejonowy nie podzielił twierdzeń M. P. co do tego, że nie wprowadził w błąd J. M. co do stanu technicznego silnika i osoby sprzedającej go. Wskazać należy, że te wyjaśnienia pozostają w sprzeczności z zeznaniami pokrzywdzonego, ale i świadków, za wyjątkiem P. W.. Nie sposób nie zauważyć, że pokrzywdzony jest z zawodu policjantem i nie miałby interesu w ryzykowaniu utratą pracy składając fałszywe zeznania w zakresie okoliczności zakupu silnika. Dodać trzeba, iż J. M. po odmowie wymiany silnika przez oskarżonego od razu wezwał na interwencję policję. Nie sposób podzielić twierdzeń oskarżonego i świadka P. W., że to pokrzywdzony był zainteresowany tym, by umowę spisać na inną osobę, jako sprzedającą. Przecież J. M. miało zależeć na udzieleniu rękojmi (gwarancji). Z pewnością nie osiągnąłby tego celu, gdyby umowa figurowała na bliżej nieustaloną osobę trzecią, o czym jako policjant z pewnością wiedział. Tymczasem oskarżony, sprzedając wadliwy silnik, miał interes w tym, by uniknąć odpowiedzialności za wady fizyczne silnika, miał więc tym samym interes w tym, by umowa sporządzona została na inną osobę. Dodać ponadto trzeba – stosownie do dokumentów załączonych do apelacji, iż to, że oskarżony prowadził działalność gospodarczą i miał narzędzia przydatne do sprawdzenia silnika w żaden sposób nie świadczy o tym, że sprzedany pokrzywdzonemu silnik był wolny od wad. M. P. wskazywał na bliżej nieokreślone oznaczenia silnika, które osobiście naniósł, jednakże – jak wynika z zeznań pokrzywdzonego i osoby uczestniczącej w transakcji, mówił o tym także w momencie sprzedaży. W tej sytuacji trudno uznać za logiczne, by pokrzywdzony wiedząc o oznaczeniach kupowanego silnika, próbował zwrócić silnik inny, niż zakupiony.

Mając powyższe na uwadze należało stwierdzić, że Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił fakty i zasadnie przypisał oskarżonemu popełnienie czynu z art. 286 § 1 kk.

Uzasadnienie wyroku zostało sporządzone przez sąd I instancji w sposób prawidłowy. Zawiera wszystkie elementy, o których mowa w art. 424 kpk i nie sposób mówić o naruszeniu w tym zakresie wskazanego przepisu prawa procesowego. Dodać należy, że uzasadnienie jest dokumentem sporządzanym już po wydaniu wyroku, a zatem nawet wadliwe jego sporządzenie nie ma żadnego wpływu na treść samego wyroku.

Niezrozumiały jest zarzut naruszenia przez sąd meriti przepisu art. 270 § 1 kk w sytuacji, gdy oskarżony przyznał, że podrobił na umowie podpis J. S. (2).

Orzeczona wobec oskarżonego kara z dobrodziejstwem warunkowego zawieszenia jej wykonania w żadnej mierze nie razi swoją surowością, zważywszy, że została orzeczona za czyn wyczerpujący znamiona dwóch przepisów, a czyn z art. 286 § 1 kk zagrożony jest karą pozbawienia wolności do lat 8.

Zasadny był zarzut dotyczący wysokości orzeczonego obowiązku naprawienia szkody. Orzekając o obowiązku naprawienia szkody w całości Sąd Rejonowy nie wziął pod uwagę, iż pokrzywdzony ostatecznie nie zostawił silnika u oskarżonego i nadal pozostaje w jego posiadaniu. Silnik, nawet uszkodzony ma natomiast pewną wartość, chociażby wartość złomu. Z tych względów należne odszkodowanie należało zmiarkować. Z tych względów sąd odwoławczy w miejsce orzeczonego obowiązku naprawienia szkody w całości orzekł nawiązkę w kwocie 500 zł, wskazując jako podstawę prawną art. 46 § 2 kk. Szacowanie szkody na etapie postępowania odwoławczego byłoby bowiem utrudnione.

W ocenie Sądu Okręgowego należało zwolnić oskarżonego od wydatków związanych z wydawaniem w niniejszej sprawie opinii sądowo – psychiatrycznych dotyczących oskarżonego. Koszty związane z tymi opiniami nie powstały z przyczyn zawinionych przez oskarżonego, ale wynikały ze stanu zdrowia oskarżonego. Z tych względów zwolniono oskarżonego od wydatków w tym zakresie, a obciążono go jedynie opłatą za postępowanie przed sądem I instancji oraz wydatkami w kwocie 70 zł (ryczałt za doręczanie pism i dane o karalności).

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

x niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec nieuwzględnienia zarzutów apelacji w zakresie sprawstwa oskarżonego oraz z uwagi na brak przesłanek z art. 437 § 2 kpk

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Nie stwierdzono.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Orzeczenia w zakresie winy i orzeczonej kary, nałożonego obowiązku informowania kuratora o przebiegu okresu próby, zasądzenia kosztów zastępstwa procesowego na rzecz oskarżyciela posiłkowego, kosztów obrony z urzędu.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wobec nieuwzględnienia zarzutów apelacji i braku okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Orzeczony na podstawie art. 46 § 1 kk obowiązek naprawienia szkody w całości zmieniono na nawiązkę w kwocie 500 zł orzeczoną na podstawie art. 46 § 2 kk; zwolniono oskarżonego w części od wydatków za postepowanie przed sądem I instancji.

Zwięźle o powodach zmiany

Jak w sekcji 3

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Nie zawarto.

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III, IV.

Zasądzono na rzecz obrońcy z urzędu nieuiszczone wynagrodzenie za pomoc prawną udzieloną oskarżonemu w postępowaniu odwoławczym w kwocie 516,60 zł.

Oskarżonego z uwagi na sytuację materialną i osobistą zwolniono od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, a wydatkami obciążono Skarb Państwa.

PODPIS