Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 kwietnia 2025 roku

Sąd Rejonowy w Radomiu III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym :

Przewodniczący: Sędzia Dorota Tarka

Protokolant: Monika Kasica

po rozpoznaniu w dniu 3 kwietnia 2025 roku w Radomiu

na rozprawie

sprawy z powództwa O. W.

przeciwko D. W.

o zmianę orzeczenia alimentacyjnego ( o podwyższenie alimentów)

1.

podwyższa alimenty zasądzone od pozwanego D. W. na rzecz jego małoletniego syna O. W., ostatnio ustalone w ugodzie zawartej przed Sądem Rejonowym w Radomiu w dniu 21 grudnia 2016 roku w sprawie III RC 214/16 z kwoty po 500 (pięćset) złotych miesięcznie do kwoty po 800 (osiemset) złotych miesięcznie, płatne z góry, do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda – E. W., do 15-go dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 23 października 2024 roku;

2.

w pozostałej części powództwo oddala;

3.

nie obciąża pozwanego D. W. kosztami sądowymi;

4.

wyrokowi w pkt I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sędzia Dorota Tarka

ortal Orzeczeń

Sygn. akt III RC 755/24

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 12 sierpnia 2024 roku (k. 3-4) E. W., działająca w imieniu i na rzecz małoletniego O. W. domagała się podwyższenia alimentów na jego rzecz od pozwanego D. W. (1) z kwot po 500 złotych miesięcznie do kwot po 1200 złotych miesięcznie.

W uzasadnieniu pozwu podniesiono, iż od momentu ustalenia wysokości alimentów na rzecz powoda, koszty jego utrzymania wzrosły. Wskazano, iż pozwany nie utrzymuje kontaktu z synem i nie wykazuje zainteresowania jego sprawami.

W pisemnej odpowiedzi na pozew z dnia 22 stycznia 2025 roku (k.18-21) pozwany D. W. (1) nie uznał powództwa i zażądał jego oddalenia w całości.

W uzasadnieniu pisma wskazał, iż jest osobą bezrobotną i pozostaje na utrzymaniu byłej żony. Podniósł, iż boryka się z problemami zdrowotnymi, związanymi z chorobą alkoholową i w ostatnim czasie przebywał w (...) w R.. Pozwany zaprzeczył, aby nie interesował się synem, wskazując jednocześnie, iż pokrywa bieżące koszty utrzymania małoletniego, kiedy ten przyjeżdża do swojej babci – tj. matki mężczyzny.

Postanowieniem z dnia 30 stycznia 2025 roku (k. 47) skierowano sprawę do mediacji, w toku której stronom nie udało się osiągnąć porozumienia (protokół z mediacji – k. 109).

Stanowisko stron nie uległo zmianie aż do momentu zamknięcia rozprawy (protokół z rozprawy w dniu 3 kwietnia 2025 roku – k. 101-103).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni O. W. urodzony (...) w R. jest dzieckiem pochodzącym z nieformalnego związku pozwanego D. W. (1) i E. W. z d. T. (d: odpis skrócony aktu urodzenia – k. 5). Wysokość alimentów na rzecz powoda została po raz ostatni ustalona ugodą sądową, zawartą przez rodziców małoletniego w dniu 21 grudnia 2016 roku w toku sprawy III RC 214/16, w ramach której pozwany zobowiązał się do łożenia na rzecz syna kwot po 500 złotych miesięcznie (d: protokół z rozprawy – k. 51 akt III RC 214/16).

W dacie zawarcia ugody małoletni powód O. W. miał 3 lata i uczęszczał do przedszkola, którego koszt wynosił 200 złotych miesięcznie. Zamieszkiwał wraz z matką i dziadkiem macierzystym. Koszt utrzymania małoletniego, jego matka szacowała wówczas na kwotę 600 złotych miesięcznie.

Matka małoletniego E. T. (obecnie: W.) miała wówczas 31 lat. Pracowała dorywczo jako sprzątaczka, osiągając z tego tytułu dochód w kwocie około 300- 400 złotych miesięcznie. Poza tym otrzymywała również zasiłek okresowy z tytułu bezrobocia w kwocie 514 złotych miesięcznie oraz zasiłek wychowawczy w kwocie 500 złotych miesięcznie. Przedstawicielka ustawowa dokładała się do kosztów utrzymania mieszkania kwotą 360 złotych miesięcznie.

Pozwany D. W. (1) miał wówczas 37 lat. Pracował na terenie Wielkiej Brytanii w branży budowlanej, osiągając z tego tytułu dochód o zmiennej wysokości w zależności od konkretnego miesiąca w przedziale od około 600 do 1950 funtów miesięcznie. Na swoje utrzymania przeznaczał około 1500 funtów miesięcznie. Posiadał samochód osobowy marki O. (...). Utrzymywał telefoniczny kontakt z synem.

Małoletni powód O. W. ma obecnie 12 lat i uczęszcza do piątej klasy szkoły podstawowej. Jest dzieckiem ogólnie zdrowym. Korzysta z obiadów w szkole, dofinansowanych przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej. Na miesięczny koszt utrzymania powoda składają się wydatki związane z jego wyżywieniem – 300 złotych, zakupem odzieży i obuwia – ok. 100 złotych, składkami szkolnymi – 30/40 złotych, wyjazdami wakacyjnych oraz kieszonkowym – 50 złotych. Małoletni ma sporadyczny kontakt z ojcem przy okazji odwiedzin babki ojczystej, przy czym około 2 miesiące temu zaprzestał jej odwiedzania.

Matka małoletniego E. W. ma 39 lat. Pracuje jako sprzątaczka na podstawie umowy – zlecenia z wynagrodzeniem w kwocie 2000 złotych miesięcznie. Poza tym otrzymuje również świadczenie 800+ na rzecz trojga dzieci. Kobieta zawała związek małżeński. Zamieszkuje wraz z mężem – Ł. W., powodem oraz dwójką dzieci, pochodzącą z małżeństwa w wynajętym mieszkaniu. Koszt najmu wraz z opłatą za zużycie wody wynosi 940 złotych miesięcznie. Poza tym na miesięczny koszt utrzymania mieszkania składają się również opłaty za zużycie energii elektrycznej – 300 złotych oraz zużycie gazu (w sezonie grzewczym tj. od września do kwietnia – 800 złotych, zaś w pozostałe miesiące roku – 200 złotych). Koszt abonamentów telefonicznych wszystkich członków rodziny oraz opłata za Internet wynoszą łącznie 1000 złotych miesięcznie. Na miesięczny koszt utrzymania matki powoda składają się wydatki, związane z zakupem odzieży – 100 złotych, zakupem wyżywienia – 300 złotych oraz środków czystości – 100 złotych.

Pozwany D. W. (1) ma 46 lat i od około roku nie posiada stałego zatrudnienia. Do 2017 roku pracował na terenie Wielkiej Brytanii. Po powrocie do Polski wykonywał prace o charakterze dorywczym jako stolarz. Obecnie utrzymuje się z wykonywania prac dorywczych przy sprzątaniu oraz jako pomocnik tynkarza, osiągając z tego tytułu dochód w kwocie od 2000 do 3000 złotych miesięcznie. Zamieszkuje wraz z byłą żoną oraz pełnoletnim synem, któremu pomaga finansowo. Dokłada się do kosztów utrzymania domu, na które składają się wydatki związane ze zużyciem energii elektrycznej – ok. 420 złotych miesięcznie, zużyciem gazu (w sezonie grzewczym – ok. 1250 złotych miesięcznie, zaś w pozostałe miesiące roku – ok. 350 złotych miesięcznie) oraz zużyciem wody – ok. 285 złotych miesięcznie. Pozwany leczy się psychiatrycznie w związku ze zdiagnozowanymi stanami depresyjnymi, przyjmuje leki psychotropowe (kopia zaświadczenia lekarskiego – k. 23). Poza tym boryka się również z problemami z kręgosłupem, związanymi z rwą kulszową i przepukliną. Pozwany nadużywa alkoholu. Mężczyzna zarzuca matce małoletniego, że ta utrudnia mu wykonywanie kontaktów z synem.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o znajdujące się w aktach sprawy dowody z dokumentów, wskazanych w treści uzasadnienia oraz dowodu z przesłuchania stron, w jakim twierdzenia te korelowały ze sobą i były przydatne przy konstrukcji stanu faktycznego. Sąd posiłkował się także ustaleniami zawartymi w sprawie toczącej się pomiędzy stronami przed tutejszym sądem o sygn. akt III RC 214/16 w zakresie przesłanek obowiązku alimentacyjnego w okresie poprzedniego orzekania w przedmiocie alimentów.

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem rozważań w niniejszej sprawie była zasadność zmiany wysokości alimentów, zasądzonych od pozwanego D. W. (1) na rzecz jego małoletniego syna O. W.. W oparciu o powyższe ustalenia faktyczne Sąd Rejonowy uznał, że powództwo o podwyższenie alimentów zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

Zgodnie z treścią przepisu art. 128 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego obowiązek alimentacyjny polega na dostarczaniu przez rodziców dzieciom środków utrzymania i wychowania. Wywiązywanie się z tego obowiązku względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać (art. 135 §2 K.r.o.) w całości lub w części na osobistych staraniach jego o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego. W takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego. Stosownie do dyspozycji art. 138 K.r.o. zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego można żądać jedynie w razie zmiany stosunków. Zakres obowiązku alimentacyjnego reguluje art. 135 §1 K.r.o., w myśl którego, wysokość alimentów uzależniona jest od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego do alimentacji oraz zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanych. Natomiast przez zmianę stosunków rozumieć należy wszelkie zmiany powodujące zmianę zakresu usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego lub też zmianę zakresu możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego. Podkreślić przy tym należy, że muszą być to zmiany, które zaistniały już po wydaniu orzeczenia w którym uprzednio zasądzono alimenty. W każdym razie usprawiedliwione potrzeby uprawnionego winny być zaspokajane w takim zakresie w jakim pozwalają na to możliwości majątkowe i zarobkowe zobowiązanego.

Przekładając powyższe rozważania teoretyczne na grunt niniejszego postępowania wskazać należy, że od momentu ustalenia wysokości alimentów na rzecz powoda upłynęło ponad 8 lat. Biorąc pod uwagę upływ czasu, jak również kwotę ustalonych wówczas alimentów nie sposób przyjąć, że kwota ta w jakikolwiek sposób odpowiada aktualnym potrzebom powoda. W dacie orzekania małoletni miał bowiem 3 lata i uczęszczał do przedszkola. Jego potrzeby sprowadzały się wówczas do konieczności zapewnienia mu odpowiednich warunków mieszkaniowych, zakupu wyżywienia, odzieży, środków higienicznych oraz zabawek. Naturalny rozwój dzieci pociąga za sobą wzrost ich usprawiedliwionych potrzeb, tak bytowych jak i edukacyjnych. Obecnie małoletni ma 12 lat i uczęszcza do szkoły podstawowej. Powód znajduje się w fazie intensywnego wzrostu, przez co wymaga częstszej wymiany obuwia i odzieży.

Oprócz wieku powoda i upływu czasu od momentu wydania ostatniego orzeczenia alimentacyjnego, uwadze sądu nie uszedł również ogólny wzrost cen spowodowany inflacją, przez co podwyższenie alimentów w ocenie sądu stało się konieczne.

Wskazać należy, iż z uwagi na fakt codziennej opieki nad synem to matka dziecka pokrywa większość codziennych wydatków związanych z jego utrzymaniem, wobec czego pozwany również winien dokładać się do kosztów utrzymania dziecka, w zakresie wyznaczonym przez jego usprawiedliwione potrzeby. Wprawdzie pozwany sporadycznie widuje się z synem, niemniej jednak spotkania odbywają się niejako przy okazji spotkań małoletniego z babką ojczystą, zaś i te ostatnio się nie odbywają. Niespornym jest, iż to matka małoletniego pełni rolę rodzica wiodącego, stąd pozwany winien w większym stopniu niż dotychczas ponosić koszty utrzymania syna.

Podnieść należy, iż mimo sygnalizowanych w toku postępowania dolegliwości zdrowotnych, pozwany nie posiada orzeczenia o całkowitej bądź częściowej niezdolności do pracy lub chociażby do wykonywania jej określonego rodzaju, stąd biorąc pod uwagę ciążący na nim obowiązek alimentacyjny względem powoda winien on spożytkować zdobyte doświadczenie oraz posiadane predyspozycje do podjęcia i utrzymania stałej pracy. Pozwany winien również mieć świadomość, że potrzeby życiowe jego syna wraz z wiekiem będą sukcesywnie się zwiększać się i w związku z tym powinien odpowiednio gospodarować swoimi pieniędzmi, tak aby sprostać zwiększonym wydatkom z tym związanym. Podkreślić bowiem należy, że możliwości zarobkowe osoby zobowiązanej do alimentacji nie wynikają z faktycznie osiąganych przez nią zarobków i dochodów, ale stanowią środki pieniężne, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności, stosownie do swych sił umysłowych i fizycznych.

Niemniej jednak dochodzona pozwem kwota alimentów tj. 1200 złotych, jawi się w ocenie Sądu jako zawyżona i niemieszcząca się w zakresie możliwości zarobkowych pozwanego. Przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe nie wykazało, aby potrzeby powoda wykraczały poza zakres potrzeb przeciętnego nastolatka. O. W. jest dzieckiem zdrowym i nie wymaga stosowania chociażby specjalistycznej diety czy też szczególnego dostosowania warunków mieszkaniowych. Należy jednoznacznie podkreślić, iż wysokość zasądzonych przez Sąd alimentów jest wypadkową usprawiedliwionych potrzeb małoletniego oraz zarobkowych i finansowych możliwości osoby zobowiązanej do ich alimentacji. Zdaniem Sądu podwyższenie alimentów o 300 złotych miesięcznie na rzecz małoletniego mieści się w granicach możliwości zarobkowych pozwanego, a jednocześnie pozwoli na pokrycie przynajmniej połowy wydatków związanych z utrzymaniem powoda.

Uwzględniając powyższe rozważania oraz przedłożone do akt dokumenty, a także zasady doświadczenia życiowego, Sąd doszedł do przekonania, że zasadnym będzie podwyższenie zasądzonych uprzednio alimentów z kwot po 500 złotych miesięcznie do kwot po 800 złotych miesięcznie. Powództwo ponad ustaloną kwotę Sąd oddalił jako nieuzasadnione. Alimenty w ustalonej wysokości wraz ze środkami, jakie na utrzymanie syna powinna przeznaczać jego matka E. W. w ramach własnego obowiązku alimentacyjnego oraz świadczenia wychowawcze 800 + w ocenie Sądu wystarczą na zapewnienie powodowi pełnego utrzymania na poziomie wyznaczonym przez możliwości finansowe obydwojga rodziców.

W związku z powyższym i na podstawie art. 138 K.r.o. w zw. z art. 135 §1 K.r.o., orzeczono jak w sentencji wyroku.

Na podstawie art. 102 kpc Sąd nie obciążył pozwanego kosztami procesu.

Rygor natychmiastowej wykonalności nadano wyrokowi w punkcie I zgodnie z przepisem art. 333 § 1 pkt. 1 kpc.

Sędzia Dorota Tarka