Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1786/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

1.1.

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

R. S.

art. 233 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. A. D. prowadzi działalność gospodarczą (...) zajmującą się usługami tartacznymi. W ramach tej działalności w maju 2019 roku dokonał on sprzedaży drzewa sosnowego S2A zakontraktowanego w Lasach Państwowych I. D. prowadzącej firmę (...) z/s w G.. Z tego tytułu wystawił nabywcy cztery faktury, w których jednostkowa cena za 1 m3 określona była na kwoty od 139 złotych do 157 złotych — w zależności od nadleśnictwa, z którego pochodziło drewno. Szczegóły dotyczące ilości drewna i ceny za 1 m3 w poszczególnych nadleśnictwach A. D. ustalał telefonicznie z pracownikiem w/w firmy – R. S.. Z uwagi na fakt, iż firma (...) uiściła jedynie częściową należność za dokonany zakup, A. D. wystąpił przeciwko nabywcy z pozwem o zapłatę. Sprawa rozpoznawana była przed Sądem Rejonowym w Radomiu, V Wydziałem Gospodarczym w trzech odrębnych postępowaniach pod sygnaturami: V GC , V GC , V GC . W każdej z w/w spraw odpowiednio w dniach 4 lutego 2021 roku, 25 czerwca 2021 roku oraz 24 września 2021 roku R. S. został przesłuchany w charakterze świadka. Będąc uprzedzonym o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywych zeznań, zeznał, iż prowadząc rozmowy telefoniczne z powodem w imieniu pozwanej, porozumiał się z nim co do ceny zakupu drewna sosnowego S2A w kwocie 79 zł/m3, a przedstawiona cena w wystawionych przez A. D. fakturach była oczywiście wyższa od ustalonej.

2. Wyrokiem z dnia 13 maja 2021 roku w sprawie V GC Sąd zasądził od I. D. na rzecz A. D. kwotę 17.743,23 złotych wraz z odsetkami, zaś wyrokami z dnia 30 września 2021 roku w sprawach V GC i V GC Sąd zasądził od I. D. na rzecz A. D. odpowiednio kwoty 17.901,45 złotych i 17.371,32 złotych wraz z odsetkami. Wyroki te są prawomocne.

3. R. S. w dniach 4 lutego 2021 roku, 25 czerwca 2021 roku oraz 24 września 2021 roku w Sądzie Rejonowym w Radomiu, działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, będąc uprzedzonym o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywych zeznań, złożył niezgodne z prawdą zeznania mające służyć za dowód w postępowaniu sądowym w sprawach V GC , GC , V GC przeciwko I. D. pozwanej o zapłatę niezapłaconych faktur z powództwa A. D., iż prowadząc rozmowy z powodem w imieniu pozwanej, porozumiał się z nim co do ceny zakupu drewna sosnowego S2A w kwocie 79 zł/m ³, a przedstawiona cena w wystawionych przez A. D. fakturach była oczywiście wyższa od ustalonej.

1. Częściowo wyjaśnienia R. S.,

2. Zeznania A. D.,

3. Kserokopie materiałów z akt sprawy o sygn. V GC Sądu Rejonowego w Radomiu,

4. Kserokopie materiałów z akt sprawy o sygn. V GC Sądu Rejonowego w Radomiu,

5. Kserokopie materiałów z akt sprawy o sygn. V GC Sądu Rejonowego w Radomiu,

6. Dołączone akta sprawy o sygn. V GC Sądu Rejonowego w Radomiu,

7. Dołączone akta sprawy o sygn. V GC Sądu Rejonowego w Radomiu,

8. Dołączone akta sprawy o sygn. V GC Sądu Rejonowego w Radomiu.

1. k. 156-158, 260-260v, 287,

2. k. 3-5, 251, 273-281,

3. k. 12-41,

4. k. 46-73,

5. k. 81-128.

4. R. S. ma 42 lata. Posiada wykształcenie średnie, zawód wyuczony – technik administracji. Jest żonaty, ma na utrzymaniu żonę i syna. Jest prezesem zarządu spółki (...) z/s w P., osiąga dochód w wysokości 3600 złotych miesięcznie. Posiada działkę rolną o pow. 1,5 ha. Nie był leczony psychiatrycznie ani neurologicznie. Nie był uprzednio karany.

1. Oświadczenie,

2. Informacja z K..

1. k. 156-157,

2. k. 283.

1.2.

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena Dowodów

1.1.

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1-3

1. Częściowo wyjaśnienia R. S..

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie, w jakim przyznał, iż dokonywał telefonicznych ustaleń odnośnie warunków sprzedaży drewna z A. D. w trzech sprawach przed sądem gospodarczym, w których zeznawał jako świadek. Są to okoliczności bezsporne, znajdujące odzwierciedlenie w pozostałym, miarodajnym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie, zatem Sąd nie znalazł podstaw do ich zakwestionowania.

1-3

1. Zeznania A. D..

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zeznania oskarżyciela posiłkowego co do zasady zasługiwały na obdarzenie ich wiarygodnością, bowiem były rzeczowe, logiczne i konkretne. Były ponadto kluczowe dla dokonania ustaleń faktycznych na gruncie niniejszej sprawy. Należy zauważyć, iż A. D. jest osobą obcą dla oskarżonego, zatem nie ma żadnych motywów w jego bezpodstawnym pomawianiu czy w przedstawianiu faktów w sposób odmienny niż miały one w rzeczywistości przebieg. Sąd nie dopatrzył się w jego depozycjach znamion konfabulacji, ewentualne rozbieżności miały charakter drugorzędny i mogły być wynikiem upływu czasu od zdarzenia, będącego przedmiotem niniejszego postępowania. Istotnym jest, iż w kwestii kluczowej dla rozstrzygnięcia, a odnoszącej się do ustaleń w zakresie rzeczywistej ceny zakupu drewna sosnowego, zeznania A. D. były spójne, konsekwetne i jednoznaczne w swym wydźwięku. Wynika z nich bezspornie, iż oskarżony w sprawach o sygn. GC , V GC , V GC , które toczyły się przed Sądem Rejonowym w Radomiu kłamał co do ustaleń, jakie poczynili podczas rozmów telefonicznych w zakresie kwot, jakie miała zapłacić firma (...) za m3 drewna w poszczególnych nadleśnictwach. Zeznania A. D. w zakresie, w jakim tłumaczył, dlaczego nie jest możliwe, by miał się zgodzić na tak niską cenę, którą przedstawiał oskarżony, były zgodne z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego. Podawane przez niego okoliczności znajdują ponadto odzwierciedlenie w pozostałych, obiektywnych dowodach zgromadzonych w sprawie w postaci kserokopii materiałów z akt sprawy o sygn. GC , V GC , V GC Sądu Rejonowego w Radomiu. Sąd nie znalazł zatem podstaw do ich zakwestionowania.

1-4

Dowody dokumentarne.

Za wiarygodne należało również uznać zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione osoby oraz organy w ramach przysługujących im uprawnień w sposób rzetelny i fachowy, a także korespondują ze sobą, tworząc wspólną całość stanu faktycznego. Ich autentyczność nie była przez żadną ze stron kwestionowana. Stanowią one obiektywne dowody zaświadczonych nimi okoliczności. Sąd nie znalazł zatem żadnych podstaw dla umniejszenia ich wartości dowodowej.

1.2.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1-3

1. Częściowo wyjaśnienia R. S..

Sąd odmówił wiary wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie, w jakim nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i prezentował korzystną dla siebie wersję zdarzeń, nieznajdującą jednak oparcia w pozostałych, miarodajnych dowodach. Twierdzenia R. S., jakoby miał ustalić z pokrzywdzonym cenę zakupu drewna sosnowego S2A w kwocie 79 zł/m ³, a przedstawiona cena w wystawionych przez A. D. fakturach miała być wyższa od ustalonej są sprzeczne z zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Nie było bowiem żadnego racjonalnego powodu, aby A. D. miał sprzedać przedmiotowe drewno po cenie o połowę niższej od tej, za którą sam je zakupił. Z ekonomicznego punktu widzenia taka transakcja nie byłaby opłacalna do pokrzywdzonego. Nie ulega przy tym wątpliwości, iż R. S. z racji roli procesowej, w jakiej występuje w niniejszej sprawie miał interes w negowaniu swojego sprawstwa, jednakże Sąd ocenił te wyjaśnienia jako wyraz przyjętej przez niego linii obrony, zmierzającej do zminimalizowania bądź uniknięcia grożącej mu odpowiedzialności karnej za własne zachowanie. Nie wytrzymują przy tym konfrontacji z pozostałym miarodajnym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, który stał się podstawą prawidłowych ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.

Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

R. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z dyspozycją art. 233 § 1 k.k. kto, składając zeznanie mające służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub w innym postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy, zeznaje nieprawdę lub zataja prawdę, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

Przedmiotem ochrony ww. przepisu są prawidłowe funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości oraz wiarygodność ustaleń dokonanych w postępowaniach przewidzianych na podstawie ustawy. Przestępstwa fałszywych zeznań można dopuścić się w postępowaniu sądowym (nie tylko karnym, lecz także cywilnym), albo też innym postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy (np. postępowanie administracyjne, podatkowe, dyscyplinarne). "Zeznanie nieprawdy lub zatajenie prawdy przez świadka w postępowaniu innym niż sądowe wypełnia znamię czynności sprawczej przestępstwa określonego w art. 233 § 1 k.k. wtedy, gdy toczy się ono na podstawie ustawy, której przepisy stanowią, że zeznanie świadka służy za dowód w tym postępowaniu i uprawniają zarazem przyjmującego zeznanie do uprzedzenia świadka o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania" (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 2 lutego 2004 r., sygn. akt: V KK 168/03). Warunkiem odpowiedzialności za przestępstwo fałszywych zeznań jest to, aby przyjmujący zeznanie, działając w zakresie swoich uprawnień, uprzedził zeznającego o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznanie lub odebrał od niego przyrzeczenie. Nie wystarczy zatem, aby określone postępowanie toczyło się zgodnie z ustawą, konieczne jest, aby ustawa ta ponadto upoważniała organ prowadzący postępowanie do przyjmowania zeznań pod rygorem odpowiedzialności za fałszywe zeznania. Z użytego przez ustawę określenia "zeznaje nieprawdę lub zataja prawdę" wynika, że przestępstwo może być popełnione zarówno przez działanie, jak i zaniechanie. Ustawa nie wymaga, aby dana osoba nie była w przedmiotowej sprawie zainteresowana moralnie lub materialnie, istotne jest natomiast to, aby zeznanie miało służyć za dowód w danym postępowaniu.

Co istotne, zgodnie z przyjętym stanowiskiem w doktrynie, jak i orzecznictwie, w tym Sądu Najwyższego, wyrażonym w wyroku z dnia 15 stycznia 1999 r., sygn. akt II KKN 129/97: "Dla przypisania sprawcy popełnienia przestępstwa niezbędne jest wykazanie zaistnienia znamion strony podmiotowej, w przypadku przestępstwa złożenia fałszywych zeznań - umyślności działania bądź zaniechania. Umyślność może w tym przypadku przejawiać się zamiarem bezpośrednim lub wynikowym. Minimalnym warunkiem spełnienia znamion strony podmiotowej w odniesieniu do omawianego przestępstwa jest przewidywanie przez sprawcę nieprawdziwości jego oświadczeń o posiadanych wiadomościach na temat faktów badanych w postępowaniu i zarazem godzenie się z tym stanem, wyrażające się złożeniem takich zeznań w formie przewidzianej przez prawo procesowe. Podkreślenia przy tym wymaga, że zakresem czynu wyczerpującego znamiona przestępstwa złożenia fałszywych zeznań objąć można tę treść zeznań, do której odnoszą się przesłanki strony podmiotowej".

Zgodnie z art. 12 § 1 k.k. dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, uważa się za jeden czyn zabroniony; jeżeli przedmiotem zamachu jest dobro osobiste, warunkiem uznania wielości zachowań za jeden czyn zabroniony jest tożsamość pokrzywdzonego.

W świetle powyższych rozważań oraz analizy zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w ocenie Sądu bezspornym jest, iż oskarżony R. S. wypełnił znamiona przestępstwa z art. 233 § 1 k.k., bowiem w dniach 4 lutego 2021 roku, 25 czerwca 2021 roku oraz 24 września 2021 roku w Sądzie Rejonowym w Radomiu, działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, będąc uprzedzonym o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywych zeznań, złożył niezgodne z prawdą zeznania mające służyć za dowód w postępowaniu sądowym w sprawach V GC 317/20, GC 709/20, V GC 708/20 przeciwko I. D. pozwanej o zapłatę niezapłaconych faktur z powództwa A. D., iż prowadząc rozmowy z powodem w imieniu pozwanej, porozumiał się z nim co do ceny zakupu drewna sosnowego S2A w kwocie 79 zł/m ³, a przedstawiona cena w wystawionych przez A. D. fakturach była oczywiście wyższa od ustalonej.

W sprawie nie zachodzą żadne okoliczności wyłączające bezprawność czynu popełnionego przez oskarżonego, albo jego winę. W momencie podejmowania zarzucanego oskarżonemu działania przestępnego był on osobą dojrzałą i w pełni poczytalną. Oskarżony jest zdolny do rozpoznania bezprawności swojego czynu, znajduje się w sytuacji, która nie wyklucza możliwości dania posłuchu normie prawnej. Znajdował się on w normalnej sytuacji motywacyjnej, zatem można było od niego wymagać zachowań zgodnych z prawem.

☐

1.4.

Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.5.

Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.

Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.

Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, P., Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. S.

I

I

Sąd wymierzając oskarżonemu karę kierował się dyrektywami sędziowskiego wymiaru sprawiedliwości wynikającymi z treści art. 53 § 1 i 2 k.k. W tym stanie rzeczy Sąd uznał, iż karą sprawiedliwą, współmierną do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego będzie kara grzywny w wysokości 150 stawek dziennych przyjmując, iż wysokość jednej stawki dziennej wynosi 30 złotych.

Czyn popełniony przez oskarżonego jest czynem zabronionym, szkodliwym społecznie, bezprawnym i karalnym. Sąd nie znalazł okoliczności wyłączających winę oskarżonego. Jest on osobą pełnoletnią i poczytalną. Miał możliwość rozpoznania bezprawności czynu i owej bezprawności był świadomy. Dokonując czynu działał w normalnej sytuacji motywacyjnej, Sąd wykluczył możliwość zaistnienia któregoś z kontratypów. Oskarżony miał możliwość zachowania się w zgodzie z normą prawną, a nie uczynił tego. Okolicznością obciążająca była ponadto uprzednia karalność oskarżonego, aczkolwiek za przestępstwa innego rodzaju.

W przekonaniu Sądu kara w orzeczonym wymiarze nie razi swoją surowością, lecz stanowi adekwatną sankcję uwzględniającą rodzaj naruszonego dobra prawnego. Należy zauważyć, iż za przestępstwo z art. 233 § 1 k.k. oskarżonemu groziła kara pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8, jednakże Sąd przy wymierzaniu kary skorzystał z instytucji przewidzianej w art. 37a § 1 k.k., uprawniającej do orzeczenia kary o charakterze nieizolacyjnym.

Sąd uznał, iż w realiach niniejszej sprawy kara grzywny będzie wystarczającą dolegliwością, by wdrożyć oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego. Okolicznością obciążającą była znaczna społeczna szkodliwość czynu, o czym świadczy rodzaj naruszonego nim dobra prawnego a więc dobro wymiaru sprawiedliwości, w szczególności zaś wartość, jaką jest zapewnienie wiarygodności ustaleń dokonywanych w postępowaniu sądowym, a co za tym idzie, ochrona prawidłowości, trafności wydawanych orzeczeń. Jako okoliczność łagodzącą Sąd potraktował fakt, iż oskarżony nie był dotychczas karany.

W świetle powyższego, w ocenie Sądu orzeczona kara grzywny realizuje wszelkie dyrektywy wymiaru kary i uwzględnia stopień zawinienia oskarżonego, sposób dokonania przestępstwa, właściwości i warunki osobiste oskarżonego, jego dotychczasowy sposób życia. Kara ta uwzględnia więc zasady prewencji indywidualnej, ale także generalnej. W tym ostatnim aspekcie zawiera walor wychowawczy wskazując jakie skutki niesie za sobą nieprzestrzeganie zasad obowiązującego porządku prawnego.

Rozstrzygnięcie to odegra również istotną rolę w procesie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa - wzmocnione zostanie poczucie bezpieczeństwa oraz nieuchronności poniesienia odpowiedzialności karnej za zachowanie sprzeczne z obowiązującym prawem. Uczyni ono także zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, wpłynie na kształtowanie pozytywnych postaw wobec prawa oraz umocni takie postawy już istniejące.

R. S.

II

I

Kierując się obligatoryjną treścią art. 37a § 1 k.k. i celem wzmocnienia oddziaływania prewencyjnego i wychowawczego Sąd na podstawie art. 43b kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci podania wyroku do publicznej wiadomości poprzez wywieszenie go na tablicy ogłoszeń tut. Sądu na okres 1 miesiąca.

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Biorąc pod uwagę sytuację majątkową, rodzinną i możliwości zarobkowe oskarżonego, Sąd w oparciu o dyspozycję art. 627 k.p.k. zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 450 złotych tytułem opłaty oraz obciąża go wydatkami poniesionymi w sprawie w kwocie 70 złotych.

1.1Podpis