Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2024 roku

Sąd Rejonowy w Przysusze III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący – SSR Waldemar Żytniak

Protokolant: stażysta Marta Kozioł

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2024 roku w P.

sprawy

z powództwa K. S.

przeciwko T. C.

o podwyższenie alimentów

I.  należne od pozwanego T. C. s. J. i D. na rzecz jego syna, tj. K. S. s. T. i D. ur. (...) alimenty w kwotach po 280,00 zł (dwieście osiemdziesiąt złotych zero groszy) miesięcznie ustalone wyrokiem Sądu Rejonowego w Przysusze III Wydział Rodzinny i Nieletnich z dnia 10 września 2007 roku, sygn. akt III RC 66/07 podwyższa do kwoty po 1100,00 zł (tysiąc sto złotych zero groszy) miesięcznie, płatne z góry do dnia 15 – tego każdego miesiąca do rąk powoda K. S. z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia terminowi płatności każdej z rat, poczynając od dnia 9 lutego 2024 roku,

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

III.  nie obciąża pozwanego kosztami postępowania,

IV.  wyrokowi w punkcie I (pierwszym) nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

SSR Waldemar Żytniak

Sygn. akt III RC 8/24

UZASADNIENIE

Powód K. S., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, pozwem złożonym w dniu 09 lutego 2024 roku (data prezentaty Sądu) przeciwko T. C. wniósł o podwyższenie alimentów z kwoty wynoszącej dotychczas 280,00 zł miesięcznie, zasądzonej od pozwanego wyrokiem Sądu Rejonowego w Przysusze z dnia 10 września 2007 roku w sprawie o sygn. akt III RC 66/07, do kwoty po 1.200,00 zł miesięcznie, płatnej z góry do rąk powoda do 15-ego dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami za opóźnienie na wypadek opóźnienia terminu płatności którejkolwiek z rat.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że od chwili zasądzenia alimentów upłynęło 17 lat i jego potrzeby oraz koszty utrzymania wzrosły. Powód obecnie ma 18 lat i uczęszcza do czwartej klasy Liceum Ogólnokształcącego w O.. Po maturze zamierza kontynuować naukę. Jako nastolatek ma też różne zainteresowania. Jego miesięczne wydatki na utrzymanie obejmują koszty wyżywienia (500,00 zł), udział w kosztach utrzymania domu (400,00 zł), opłatę za telefon (40,00 zł), wydatki na odzież i obuwie (300,00 zł), środki higieny osobistej (200,00 zł), wydatki na rozrywkę (300,00 zł), leki i witaminy (100,00 zł), paliwo na dojazd do szkoły (300,00 zł), a dodatkowo w skali roku: składki szkolne (200,00 zł), wyprawka do szkoły (1.000,00 zł) i zakup przyborów szkolnych w trakcie trwania roku szkolnego (500,00 zł). Wydatki te obecnie w całości ponosi matka powoda, ponieważ pozwany od września 2023 roku zaprzestał płacenia alimentów, a wcześniej płacił je nieregularnie. Na matce spoczywa też cały ciężar wychowania powoda. Z uwagi na wzrost potrzeb powoda, dotychczasowe alimenty w kwocie po 280,00 zł są niewystarczające. Natomiast możliwości zarobkowe pozwanego są znaczne, przez co może on w większym stopniu przyczyniać się do utrzymania syna. (pozew – k. 2 – 3)

Pozwany T. C. w złożonej w dniu 04 marca 2024 roku (data prezentaty Sądu) odpowiedzi na pozew uznał powództwo do kwoty 300,00 zł, wnosząc o oddalenie powództwa w pozostałej części oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych. Ponadto zażądał przedłożenia przez powoda zaświadczenia ze szkoły, że nadal się uczy. W uzasadnieniu pozwany wskazał, że przedstawione w pozwie koszty utrzymania powoda są zawyżone i całkowicie odbiegają od rzeczywistości. Pozwany zaprzeczył jakoby powód był na utrzymaniu matki, ponieważ zamieszkuje on z matką i ojczymem, który dobrze zarabia. Koszty utrzymania domu ponoszą matka i ojczym, a nie dziecko, więc nie stanowią one kosztów jego utrzymania. Podobnie koszt zakupu paliwa. Pozwany wskazał, że sam jest ojcem, bo wychowuje 16-letnią córkę i wie jakie są koszty utrzymania nastoletniego dziecka. Nie przekraczają one 600,00 zł miesięcznie, przy czym koszt utrzymania dziewczynki jest wyższy niż chłopca w tym samym wieku. Podany w pozwie koszt wyprawki szkolnej w kwocie 1.000,00 zł wystarczyłby na wyprawki na trzy lata. Rozrywka to koszt najwyżej 100,00 zł miesięcznie za cztery wyjścia do kina. Wyżywienie jest kwestią indywidualną, ale już zakup odzieży i obuwia to wydatki, które można obniżyć, piorąc rzeczy i dbając o nie, a nie wyrzucając je by kupować nowe. Środki higieny osobistej to kwota najwyżej kilkudziesięciu złotych, a nie 200,00 zł. Nie jest też możliwe, aby powód wydatkował na leki w każdym miesiącu 100,00 zł. Ponadto pozwany podkreślił, że deklarowanych w pozwie kosztów utrzymania powoda nie wykazano żadnym dokumentem. W odniesieniu do własnej sytuacji materialnej pozwany wskazał, że jest osoba bezrobotną, a stan zdrowia utrudnia mu podjęcie pracy. Z uwagi na problemy z kręgosłupem i brak środków na leczenie prywatne, pozwany ma ustalony termin operacji dopiero za kilka lat. Utrzymuje się z prac dorywczych i pomocy finansowej rodziców. Ze środków tych nadal będzie płacił alimenty na rzecz powoda - o ile wykaże on, że nadal się uczy i ma zamiar kontynuować naukę - w kwocie jaką uważa za wystarczającą i uwzględniającą jego sytuację finansową i zdrowotną. Na dowód swoich twierdzeń pozwany dołączył do odpowiedzi na pozew zaświadczenie z PUP oraz badanie rezonansem magnetycznym. (odpowiedź na pozew – k. 14 - 16)

W dniu 22 marca 2024 roku (data prezentaty Sądu) pozwany złożył dwa wnioski – o ustanowienie pełnomocnika z urzędu i zwolnienie od kosztów sądowych. (wniosek o ustanowienie pełnomocnika z urzędu - k. 28, oświadczenie o stanie majątkowym – k. 30, wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych – k. 30A)

Ze złożonego w ślad za wnioskami o ustanowienie pełnomocnika z urzędu i zwolnienie od kosztów sądowych oświadczenia o stanie majątkowym i rodzinnym wynika, że pozwany ma na utrzymaniu córkę O. C., ur. (...), nie posiada żadnego majątku ruchomego, ani nieruchomego, utrzymuje się z prac dorywczych, z których miesięcznie uzyskuje dochód w wysokości 1.000,00 zł netto i ponosi koszty w kwocie 580,00 zł miesięcznie, w tym czynsz - 200,00 zł, alimenty na rzecz syna K. S. - 280,00 zł i zakup leków - 100,00 zł. ( oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania – k. 36-37).

Sąd Rejonowy w Przysusze III Wydział Rodzinny i Nieletnich postanowieniem wydanym w dniu 05 kwietnia 2024 roku oddalił wnioski pozwanego o ustanowienie pełnomocnika z urzędu i zwolnienie od kosztów sądowych. Pozwany od postanowienia tego nie odwołał się. (postanowienie – k. 39)

Powód podtrzymał swoje stanowisko, aż do momentu zamknięcia rozprawy. Pozwany na rozprawie uznał powództwo do kwoty 500,00 zł.

Sąd Rejonowy ustalił i zważył, co następuje:

Powód K. S., urodzony (...) w O., jest synem D. S. zd. S. i T. C.. Rodzice powoda nie byli małżeństwem. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Przysusze z dnia 28 lipca 2006 roku, sygn. akt III RC 24/06 zostało ustalone ojcostwo pozwanego T. C. i zasądzone alimenty w kwocie po 250,00 zł miesięcznie. Następnie wyrokiem Sądu Rejonowego w Przysusze z dnia 10 września 2007 roku alimenty na rzecz małoletniego K. S. zostały podwyższone z kwoty po 250,00 zł miesięcznie do kwoty po 280,00 zł miesięcznie. (okoliczności bezsporne; dowód: pozew – k. 2-18, wyrok – k. 24 z akt sprawy III RC 66/07).

Powód K. S. jest obecnie pełnoletni. Pełnoletność osiągnął 07 stycznia 2024 roku. Nie pracuje. Na dzień wydania wyroku w niniejszej sprawie uczęszczał do czwartej klasy Liceum Ogólnokształcącego w O.. Zamierza kontynuować naukę na Politechnice (...) lub Uniwersytecie (...). Zamieszkuje w miejscowości G. wraz z mamą, ojczymem i dwójką młodszego, przyrodniego rodzeństwa, siostrą N., która ma lat 16 i bratem J., który ma lat 14. Dom, w którym mieszkają, ma sześć pokoi, kuchnię i łazienkę. Powód nie jest bliżej zorientowany w kosztach utrzymania domu. Deklaruje, że na opał rodzina wydatkuje rocznie ok. 11.000,00 zł, a na bieżące rachunki ok. 1.000,00 zł miesięcznie. Stan zdrowia powoda jest dobry. Powód w miarę możliwości dorabia sobie w soboty sprzątając pokoje w ośrodku rehabilitacyjnym w M.. W tym samym ośrodku pracuje również jego matka jako pracownik służby technicznej oraz ojczym przy pracach remontowo – naprawczych. Powód według swojego rozeznania wydatkuje na swoje utrzymanie ok. 2.000,00 zł miesięcznie, w tym na wyżywienie ok. 500,00 zł, na odzież ok. 300,00 zł, na środki higieny i chemię ok. 150,00 zł, dojazd do szkoły własnym samochodem ok. 300,00 zł, hobby związane z motoryzacją i elektroniką ok. 200,00 zł, telefon 40,00 zł, witaminy 100,00 zł. Inne koszty to koszty jednorazowe związane z wyprawką szkolną, wydatkami na przybory szkolne w ciągu roku, przygotowaniem do studniówki, kursem prawa jazdy oraz rekreacją i wypoczynkiem. Koszty utrzymania powoda ponosi w przeważającej części matka. Ona też czyni osobiste starania o jego wychowanie i rozwój. Pozwany dokłada się do utrzymania syna kwotą zasądzonych alimentów, ale nieregularnie. Nie daje synowi żadnych prezentów. Strony nie utrzymują ze sobą kontaktów. Powód po raz pierwszy w życiu widział ojca przed salą rozpraw w dniu pierwszej rozprawy wyznaczonej w niniejszej sprawie. (okoliczności bezsporne; dowód: zeznania powoda – k. 67 – 69)

Pozwany T. C. ma 43 lata. Bez zawodu. Nie pracuje. Od 2015 roku jest zarejestrowany w PUP w K. jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku. (okoliczność bezsporna; dowód: decyzja Starosty (...) nr (...) z dnia 29.02.2024r. - k. 29)

Zamieszkuje u ciotki w K. wraz z dwójką jej dorosłych synów. Utrzymuje się z prac dorywczych polegających na sprzątaniu, z których miesięcznie osiąga dochód ok. 1.000,00 – 1.500,00 zł. Podjęcie stałej pracy utrudnia mu sytuacja zdrowotna, a w szczególności problemy z kręgosłupem. Poza powodem ma córkę O., lat 17, ze związku partnerskiego z A. N.. Dziewczynka mieszka z matką w T. i nigdy nie występowała przeciwko pozwanemu o zasądzenie na jej rzecz alimentów. Pozwany z dochodów jakie osiąga dokłada się do kosztów zamieszkania u ciotki. Na własne utrzymanie przeznacza drobne kwoty, na żywność wydaje 200,00 zł miesięcznie, na opłaty 200,00 zł, na papierosy 300,00 zł, na leki 100,00 – 150,00 zł. Z tytułu zaległości alimentacyjnej na rzecz syna K. posiada zadłużenie u komornika na kwotę 30-35 tys. zł. (okoliczności bezsporne; dowód: zeznania pozwanego – k. 69-71)

Powyższe okoliczności faktyczne Sąd ustalił w oparciu o całokształt materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, a w szczególności o dokumenty znajdujące się w aktach niniejszej sprawy oraz w aktach sprawy sygn. III RC 66/07 Sądu Rejonowego w Przysusze, albowiem strony nie kwestionowały autentyczności ani treści tychże dokumentów. Ponadto podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie stanowiły zeznania powoda oraz pozwanego, które Sąd uznał w zasadniczej części za wiarygodne. W szczególności zeznania co do kosztów utrzymania powoda Sąd uznał za wiarygodne, logiczne i spójne. Koszty te nie są wygórowane w odniesieniu do usprawiedliwionych potrzeb osiemnastoletniego chłopca. Zeznania pozwanego były wiarygodne jedynie w części. Pozwany zmieniał je i prostował, mówiąc nieprawdę nawet w tak błahych sprawach jak dojazd do sądu w dniu rozprawy. Pozwany utrzymywał, że przyjechał pociągiem, ale nie jest w stanie okazać biletu, bo go wyrzucił, a ostatecznie przyznał, że przyjechał własnym środkiem transportu. Rozbieżności pojawiały się też w kwestii ponoszenia przez pozwanego kosztów utrzymania córki O. oraz możliwości zarobkowych pozwanego. W kontekście powyższego Sąd nie dał wiary twierdzeniom, że pozwany nie jest w stanie przyczyniać się alimentami do utrzymania syna w kwocie wyższej niż deklarowane przez niego 500,00 zł.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne w części.

Zgodnie z treścią art. 138 k.r.o. w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego, w tym podwyższenia, obniżenia lub uchylenia alimentów. Jednocześnie podstawą powództwa określonego w art. 138 k.r.o. może być tylko taka zmiana stosunków, która nastąpiła nie wcześniej niż po wydaniu prawomocnego orzeczenia zasądzającego alimenty i jest na tyle istotna, że wpływa na ich wysokość. Przez pojęcie „stosunków” wskazanych w przywołanej regulacji należy rozumieć okoliczności istotne z punktu widzenia ustawowych przesłanek obowiązku alimentacyjnego i jego zakresu określonych w art. 133 i 135 k.r.o. Stosownie do treści art. 133 § 1 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zatem tylko posiadanie przez dziecko własnego majątku, z którego dziecko mogłoby się samodzielnie utrzymać zwalnia rodziców z obowiązku alimentacyjnego wobec niego. W pozostałych przypadkach na rodzicach ciąży obowiązek dostarczania dziecku środków utrzymania i wychowania, a jego zakres zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 k.r.o.). Obowiązek dostarczania środków utrzymania i wychowania dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie obciąża oboje rodziców dziecka, co oznacza, że rodzice dziecka są obowiązani wspólnie do przyczyniania się do zaspokajania potrzeb dziecka, bez względu na to z którym z rodziców dziecko na co dzień przebywa.

Zakres świadczeń alimentacyjnych wyznacza art. 135 § 1 k.r.o., zgodnie z którym wysokość alimentów zależy z jednej strony od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, z drugiej strony od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Zakres obowiązku alimentacyjnego wyznaczać winny poszczególne sytuacje uprawnionego i zobowiązanego, konkretne warunki społeczno-ekonomiczne oraz cele i funkcje obowiązku alimentacyjnego, gdyż dopiero na tym tle można określić potrzeby życiowe – materialne i intelektualne uprawnionego (tak też: uchwała Izby Cywilnej i Administracyjnej Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 r., III CZP 91/86, LEX nr 3342).

Zakres potrzeb dziecka, które powinny być przez rodziców zaspokojone uszczegóławia treść art. 96 k.r.o., zgodnie z którym rodzice obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotowywać je należycie – odpowiednio do wieku i do uzdolnień – do pracy dla dobra społeczeństwa. Dlatego też rodzice w zależności od swych możliwości są obowiązani zapewnić dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych (opieki, mieszkania, wyżywienia, odzieży, higieny osobistej i leczenia), jak i duchowych i kulturalnych, a także środki wychowania i kształcenia oraz dostarczenia rozrywek i wypoczynku. Przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego należy zatem rozumieć zapewnienie dziecku podstawowych warunków egzystencji w postaci wyżywienia, stosownej do wieku i pory roku odzieży, środków ochrony zdrowia, kształcenia oraz pieczy nad jego osobą i majątkiem. Wyjście poza wymienione potrzeby zależy już tylko od osobistych cech dziecka oraz od zamożności zobowiązanego.

Natomiast przez możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego należy rozumieć nie tylko zarobki i dochody rzeczywiście uzyskiwane, lecz także zarobki i dochody, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności i przestrzeganiu zasad prawidłowej gospodarki oraz stosownie do swoich sił umysłowych i fizycznych.

Kwota zasądzonych alimentów nie może przekraczać usprawiedliwionych potrzeb osoby uprawnionej, ani też nie może przekraczać możliwości osób zobowiązanych. Potrzeby te winny być zaspokajane przez oboje rodziców, z tym że obowiązek alimentacyjny rodziców nie jest symetryczny (po połowie), ale ma charakter zindywidualizowany i zależy zawsze od indywidualnych możliwości majątkowych i zarobkowych każdego z rodziców. Możliwości te są oceniane więc oddzielnie dla każdego z rodziców. Należy je odróżnić od rzeczywistych dochodów. Osoba na której ciąży obowiązek alimentacyjny winna dokładać maksymalnych starań, stosownie do posiadanych możliwości, w uzyskaniu środków na utrzymanie osoby uprawnionej. Dodać należy również, iż wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka może polegać także na osobistych staraniach o jego utrzymanie lub wychowanie.

Obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dzieci z reguły utrzymuje się przez dłuższy czas, co zwykle wiążę się ze zmianą okoliczności, które kształtują zakres tego obowiązku. Orzekając o alimentach wymagalnych w dacie wyrokowania sąd bierze za podstawę potrzeby uprawnionego oraz zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego według stanu istniejącego w dacie orzekania (art. 316 § 1 k.p.c.). W sytuacji, gdy świadczenia te nie odpowiadają już potrzebom dziecka lub nie przystają do możliwości zarobkowych i majątkowych rodziców, a zmiany te mają charakter istotny i nastąpiły po wydaniu orzeczenia ustalającego obowiązek alimentacyjny, aktualizują się podstawy do wystąpienia z powództwem opartym o treść art. 138 k.r.o. o zmianę tego orzeczenia.

Dla zasadności żądania podwyższenia alimentów konieczne jest wykazanie, że nastąpił istotny wzrost usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz, że zwiększyły się możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego do alimentacji . Współzależność między tymi dwoma czynnikami wyraża się w tym, że usprawiedliwione potrzeby uprawnionego powinny być zaspokojone w takim zakresie, w jakim zezwalają na to możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego do alimentowania. Oznacza to, że rozstrzygnięcie o żądaniu opartym o treść art. 138 k.r.o. wymagało w niniejszej sprawie porównania stanu istniejącego w dacie wydania przez Sąd ostatniego wyroku w przedmiocie alimentów, tj. w dniu 10.09.2007 roku, ze stanem istniejącym w dacie orzekania o podwyższeniu alimentów i ustaleniu czy od daty ostatniego orzekania w przedmiocie alimentów nastąpił wzrost usprawiedliwionych potrzeb powoda i na ile jest on istotny.

Dokonując analizy ustalonego w niniejszej sprawie stanu faktycznego nie ulega wątpliwości, iż alimenty, które pozwany płacił do tej pory na rzecz powoda w kwocie 280,00 zł miesięcznie nie są w stanie zaspokoić podstawowych potrzeb powoda, który ma obecnie 18 lat. Już sam fakt upływu 17 lat powoduje, że ze względu na wiek powoda i jego rozwój zwiększyły się jego potrzeby, a co za tym idzie koszty utrzymania. Powód jest już pełnoletnim mężczyzną, który z racji kontynuowania nauki, nie jest w stanie podjąć pracy i utrzymać się samodzielnie. W ocenie Sądu naturalnym jest, że w procesie rozwoju i dorastania potrzeby dziecka rosną, a nie maleją i każdy rodzic musi się z tym faktem liczyć.

W kontekście powyższego wątpliwości Sądu nie budzi oświadczenie powoda, że miesięczny koszt jego utrzymania to kwota 2.000,00 zł. W ocenie Sądu nie jest to kwota wygórowana, mając na uwadze wiek, stopień rozwoju powoda, wysokość cen, które obowiązują na rynku odnośnie artykułów spożywczych, odzieży, środków czystości, higieny, opłat za media, opał. Nie ulega również wątpliwości, że pozwany winien w kosztach tych partycypować. I nie sposób uznać polemiki pozwanego, że koszty utrzymania osiemnastoletniego chłopca mogą zamknąć się w kwocie 500,00 czy 600,00 zł miesięcznie. Wbrew twierdzeniom pozwanego udział powoda w kosztach utrzymania domu czy koszt paliwa na dojazdy do szkoły jest kosztem utrzymania powoda.

Ponieważ pozwany co do zasady uznał swój obowiązek alimentacyjny względem powoda, kwestią wymagającą rozstrzygnięcia pozostawała jedynie wysokość świadczenia. Orzekając w kwestii alimentów należy kierować się nie tylko potrzebami dziecka, ale również tym, czy rodzic zobowiązany będzie w stanie za owe potrzeby płacić. Rozważając sytuację materialną pozwanego uznać należy, że jest on w stanie ponosić koszty utrzymania powoda w większym zakresie niż czynił to dotychczas bez uszczerbku dla własnego utrzymania koniecznego. Osiągane przez niego w chwili obecnej dochody z prac dorywczych są w istocie niewielkie. Jednak mimo to pozwany nie zrezygnował z palenia papierosów, na które wydaje ok. 300,00 zł miesięcznie. Pozwany wskazał także, że poza kosztami swojego utrzymania ponosi także koszty utrzymania córki O.. Twierdzeniu temu Sąd nie dał wiary, ponieważ pozwany sam przyznał, że matka dziewczynki ma dobrą sytuację finansową i ustaliła z pozwanym, że nie potrzebuje alimentów. Natomiast co do kwot przekazywanych córce dobrowolnie, pozwany podawał za każdym razem inne kwoty i dlatego jego zeznania w tym zakresie Sąd uznał za niewiarygodne.

Faktem jest, że pozwany obecnie nie ma stałego źródła dochodu, jest osobą bezrobotną i ma problemy zdrowotne. Sytuację tę należy jednak uznać za przejściową, pozostającą bez wpływu na możliwości zarobkowe pozwanego. W ocenie sądu pozwany nie czyni dostatecznych starań, by utrzymać siebie oraz by współuczestniczyć w kosztach utrzymania syna. Pozwany jest stosunkowo młodym, 43-letnim mężczyzną, który nie powinien mieć większych problemów ze znalezieniem pracy odpowiadającej jego możliwościom zdrowotnym i kwalifikacjom. Pozwany nie wykazał, że w pełni wykorzystuje swoje możliwości zarobkowe, ani tego, że choroba kręgosłupa utrudnia mu podjęcie pracy. Wbrew twierdzeniom pozwanego złożony przez niego do akt sprawy dokument z badania rezonansem magnetycznym nie stanowi dowodu na to, że pozwany kwalifikuje się do leczenia operacyjnego, a tym bardziej nie dowodzi on, że pozwany, który de facto świadczy cały czas pracę dorywczą, nie może podjąć pracy stałej, odpowiadającej jego wykształceniu, kwalifikacjom i możliwościom stosownym do wieku i stanu zdrowia. Wskazane dolegliwości kręgosłupa nie kwalifikują go też do uzyskania orzeczenia o stopniu niepełnosprawności i uznaniu niezdolnym do pracy całkowicie lub częściowo.

Przyjmując, że pozwany wykonuje cały czas prace dorywcze i nie posiada przeciwskazań do wykonywania pracy zarobkowej, za uprawdopodobnione uznać należało, że jego możliwości zarobkowe odpowiadają co najmniej minimalnemu wynagrodzeniu za pracę, tj. około 4.242 zł brutto miesięcznie. Jeżeli zaś dochód ten jest w chwili obecnej niższy i pozwany ma ograniczone możliwości zarobkowe, nie stoi to na przeszkodzie realizowaniu obowiązku alimentacji rodzica względem dziecka. Sąd podziela tym samym ugruntowany w orzecznictwie pogląd, zgodnie z którym rodzic powinien podzielić się z dzieckiem nawet najmniejszym dochodem, podkreślając jedynie, że wymagane jest przy tym zachowanie podobieństwa stopy życiowej rodzica i dziecka. W wyroku z dnia 24 marca 2000 r. (I CKN 1538/99, Lex nr 51629), SN także stwierdził, że trudna sytuacja materialna rodziców, nie zwalnia ich od obowiązku świadczenia na potrzeby dzieci. Zmuszeni są oni dzielić się z dziećmi nawet bardzo szczupłymi dochodami, chyba że takiej możliwości są pozbawieni w ogóle. W powołanym orzeczeniu SN wskazał nawet, że w sytuacjach skrajnych, zwłaszcza o charakterze przejściowym, sprostanie obowiązkowi alimentacyjnemu wymagać nawet będzie poświęcenia części składników majątkowych. Pogląd ten znalazł odzwierciedlenie także w orzecznictwie Sądu Apelacyjnego w Gdańsku (wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 11 stycznia 2017 r., III AUa 1400/16, LEX nr 2265668 , III AUa 71/16; wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 26 maja 2016 r., LEX nr 2107446).

Mając na uwadze powyższe, Sąd uznał, że możliwości zarobkowe pozwanego są większe niż jego aktualne dochody, a tym samym realnym jest, by pozyskał on na rzecz syna kwotę 1.100,00 zł miesięcznie. Przy czym decydującym wyznacznikiem takiej decyzji było przekonanie Sądu oparte o zgromadzony materiał dowodowy, że oboje rodzice mają obowiązek i możliwość zaspokojenia potrzeb powoda, choć nie w równych częściach. Ponieważ matka powoda czyni osobiste starania o jego wychowanie, świadczenie alimentacyjne obciążające pozwanego musi polegać na pokrywaniu nieco większej części kosztów utrzymania i wychowania powoda w stosunku do kosztów, które obciążają matkę. Z drugiej strony zdaniem Sądu obciążenie pozwanego alimentami w kwocie 1.200,00 zł jak żądał powód, byłoby niesłuszne nawet przy założeniu, że pozwany nadal nie będzie interesował się sprawami syna, nie będzie uczestniczył w jego życiu i nie będzie przyczyniał się ponad płacone alimenty w żadnym innym stopniu do wychowania syna. Dlatego też powód winien ponosić koszty utrzymania powoda alimentami w wysokości 1.100,00 zł miesięcznie.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w punkcie I i II sentencji wyroku.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 102 k.p.c..

O rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd orzekł w punkcie IV wyroku, mając na względzie treść art. 333 § 1 k.p.c., w myśl którego wyrokowi zasądzającemu alimenty Sąd z urzędu nadaje rygor natychmiastowej wykonalności w chwili jego wydania.