Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

R. L. został oskarżony o to, że:

I. w dniu 06 lipca 2013 roku w Ł.gm. K., będąc w stanie nietrzeźwości 1.30 mg/1 zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu kierował rowerem po drodze publicznej, tym samym nie zastosował się do orzeczonego przez Sąd Rejonowy w K. w sprawie IIK 100/12, IIK 101/12 oraz w sprawie IIK 747/12 zakazu prowadzenia niemechanicznych pojazdów jednośladowych w ruchu lądowym,

tj. o czyn z art. 178a§2 kk w zb. z art. 244 kk w zw. z art. 11§2 kk;

II. w dniu 18 lipca 2013 roku w N.gm. K., będąc w stanie nietrzeźwości 0.47 mg/1 zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu kierował rowerem po drodze publicznej, tym samym nie zastosował się do orzeczonego przez Sąd Rejonowy w K. w sprawie IIK 100/12, IIK 101/12 oraz w sprawie IIK 747/12 zakazu prowadzenia niemechanicznych pojazdów jednośladowych w ruchu lądowym,

tj. o czyn z art. 178a§2 kk w zb. z art. 244 kk w zw. z art. 11§2 kk;

III. w dniu 11 lipca 2013 roku na drodze publicznej prowadzącej z miejscowości P.do miejscowości N.gm. K.w ruchu lądowym kierował rowerem, czym nie stosował się do zakazów prowadzenia pojazdów nie mechanicznych jednośladowych w ruchu lądowym tj. na okres 12 miesięcy orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego wK.w sprawie sygn. akt IIK- 747/12, 36 miesięcy orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w K.w sprawie sygn. akt IIK 100/12, 36 miesięcy orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w K. w sprawie sygn. akt IIK 101/12,

tj. o czyn z art. 244 kk.

Sąd Rejonowy wK.II Wydział Karny wyrokiem z dnia 19 listopada 2013 roku w sprawie II K 611/13 orzekł:

1.Oskarżonego R. L.odnośnie zarzucanego mu w punkcie I-szym aktu oskarżenia czynu uznał za winnego tego, że: w dniu 06 lipca 2013 roku w Ł.gm. K.kierował rowerem w ruchu lądowym czym nie stosował się do orzeczonych przez Sąd Rejonowy w K.: w sprawie IIK 100/12 zakazu prowadzenia niemechanicznych pojazdów jednośladowych, w sprawie IIK 101/12 zakazu prowadzenia niemechanicznych pojazdów jednośladowych w ruchu lądowym oraz w sprawie IIK 747/12 zakazu prowadzenia wszelkich niemechanicznych pojazdów jednośladowych w ruchu lądowym; oskarżonego R. L.odnośnie zarzucanego mu w punkcie II-gim aktu oskarżenia czynu uznał za winnego tego, że: w dniu 18.07. 2013 roku w N.gm. K.kierował rowerem w ruchu lądowym czym nie stosował się do orzeczonych przez Sąd Rejonowy w K.: w sprawie IIK 100/12 zakazu prowadzenia niemechanicznych pojazdów jednośladowych, w sprawie IIK 101/12 zakazu prowadzenia niemechanicznych pojazdów jednośladowych w ruchu lądowym oraz w sprawie IIK 747/12 zakazu prowadzenia wszelkich niemechanicznych pojazdów jednośladowych w ruchu lądowym; oskarżonego R. L.odnośnie zarzucanego mu w punkcie III-cim aktu oskarżenia czynu uznał za winnego tego, że: w dniu 11.07.2013 roku na drodze prowadzącej z miejscowości P.do miejscowości N.gm. K.kierował rowerem w ruchu lądowym czym nie stosował się do orzeczonych przez Sąd Rejonowy w K.: w sprawie IIK 100/12 zakazu prowadzenia niemechanicznych pojazdów jednośladowych, w sprawie IIK 101/12 zakazu prowadzenia niemechanicznych pojazdów jednośladowych w ruchu lądowym oraz w sprawie IIK 747/12 zakazu prowadzenia wszelkich niemechanicznych pojazdów jednośladowych w ruchu lądowym i uznając, że czyny te zostały popełnione w podobny sposób i w krótkich odstępach czasu zakwalifikował je jako jeden ciąg przestępstw z art.244kk w zw. z art.91§1kk i za to na podst. art.244kk w zw. z art.91§1kk wymierzył mu karę 8/ośmiu/ miesięcy pozbawienia wolności.

2. Na podst. art.69§1i2 kk w zw. z art.70§1pkt1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił oskarżonemu ustalając okres próby na lat 3 /trzy/.

3. Zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, którymi obciążył Skarb Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wniósł prokurator, zaskarżając wyrok w całości na niekorzyść oskarżonego i zarzucając mu obrazę przepisów postępowania, mając wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 400§1 kpk oraz art. 413§1 i 2 kpk poprzez skazanie oskarżonego wyłącznie za zarzucone oskarżonemu czyny z art. 244 kk i pominięciu w rozstrzygnięciu prawnoprocesowej oceny zachowań oskarżonego polegających na kierowaniu rowerem po drodze publicznej w stanie nietrzeźwości, co z dniem 9 listopada 2013 roku wyczerpało znamiona wykroczeń z art. 87§1a kw i w konsekwencji, czego doprowadziło do skazania oskarżonego wyłącznie za przestępstwa z art. 244 kk i pominięcie dokonania prawnokarnej oceny zarzuconych mu czynów z art. 178§2 d.k.k.

Wskazując na powyższe, wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Wniesiona w sprawie apelacja okazała się zasadna i doprowadziła do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w K..

Z analizy akt niniejszej sprawy wynika, iż R. L. został oskarżony o dwa czyny zakwalifikowane z art. 244 kk w zb. z art. 178§2 kk w zw. z art. 11§2 kk i jeden czyn zakwalifikowany z art. 244 kk. Sąd Rejonowy zaskarżonym wyrokiem skazał oskarżonego jedynie za zarzucone mu przestępstwa z art. 244 kk, eliminując z opisu czynu zachowania kwalifikowane w akcie oskarżenia z art. 178§2 kk, wskazując na zmianę, jakiej uległy przepisy regulujące tę kwestię z dniem 9 listopada 2013 roku.

Istotnie w okresie pomiędzy wniesieniem w niniejszej sprawie aktu oskarżenia a rozpoznaniem sprawy przez sąd I instancji zmianie uległ stan prawny obowiązujący w zakresie art. 178a§2 kk, z którego zakwalifikowane zostały czyny oskarżonego. Przepis ten bowiem został uchylony art. 12 pkt 3 ustawy z dnia 27 września 2013 roku o zmianie ustawy Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. nr 1247), obowiązującej od dnia 9 listopada 2013 roku. Art. 2 pkt 3 wskazanej ustawy wprowadzono zaś w art. 87 ustawy z dnia 20 maja 1971 roku Kodeks wykroczeń (Dz. U. z 2013 r. poz. 482 i 829) §1a, regulujący wspomnianą kwestię. Obecnie zatem zachowanie polegające na prowadzeniu innego niż określony w §1 art. 87 kw pojazdu, a zatem i roweru, na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub w strefie ruchu w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem podobnie działającego środka stanowi wykroczenie. Słusznie Sąd Rejonowy wyeliminował zatem z opisów przypisanych oskarżonemu przestępstw te elementy, które obecnie odnoszą się do wykroczenia normowanego art. 87§1a kw.

Zgodzić należy się jednak z prokuratorem, iż wspomniana powyżej zmiana przepisów nie zwalniała Sądu Rejonowego od oceny zachowania oskarżonego także na gruncie Kodeksu wykroczeń. Zgodnie bowiem z art. 10§1 kw, jeżeli czyn będący wykroczeniem wyczerpuje zarazem znamiona przestępstwa, orzeka się za przestępstwo i za wykroczenie, przy czym Sąd Rejonowy pozostaje właściwym do rozpoznania sprawy w postępowaniu wykroczeniowym. W konsekwencji czyny oskarżonego kwalifikować należy odrębnie z przepisu określającego przestępstwo i odrębnie z przepisu określającego wykroczenie, jak również odrębnie określić kary jednostkowe

Nie można zgodzić się jednak z twierdzeniem prokuratora o potrzebie zastosowania w niniejszej sprawie art. 400§1 kpk. Przepis ten odnosi się do sytuacji, gdy po rozpoczęciu przewodu sądowego ujawni się, że czyn oskarżonego stanowi wykroczenie, nie zaś przestępstwo i reguluje konsekwencje w zakresie rodzaju stosowanej procedury. Niniejsza sprawa obejmuje zaś dwa czyny – przestępstwo i wykroczenie, więc postępowanie musi się toczyć według przepisów Kodeksu postępowania karnego i to w odniesieniu do obu czynów (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 9 sierpnia 2005 roku II AKa 135/05, Prok.i Pr.-wkł. 2006/5/43).

Rację ma natomiast prokurator, kwestionujący rozważania Sądu Rejonowego odnośnie potrzeby modyfikacji przez prokuratora aktu oskarżenia. Zauważyć bowiem należy, że można orzekać w sprawie o wykroczenie także w oparciu o prokuratorski akt oskarżenia zarzucający przestępstwo, jeżeli okoliczności sprawy wskazują, iż dane zachowanie stanowi tylko wykroczenie, a przy tym prokurator jest także w sprawach o wykroczenia uprawniony do oskarżania (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 kwietnia 2010 roku III KK 78/10, OSNwSK 2010/1/779).

Wskazane powyżej uchybienia skutkują koniecznością uchylenia zaskarżonego wyroku na postawie art. 437§1 i 2 kpk i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w K.. Ponowna analiza zachowań oskarżonego w zakresie, w jakim do dnia 9 listopada 2013 roku objęte one były art. 178a§2 kk, wymaga przeprowadzenia rozważań w kontekście art. 4§1 kk i art. 2§1 kw oraz oceny możliwości kwalifikacji prawnej zachowania R. L.z nowo wprowadzonego art. 87§1a kw bądź istniejącego w dacie popełnienia czynu, jak i w dacie orzekania art. 87§2 kw.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy należy, po zapoznaniu się z rozważaniami poczynionymi powyżej, dokładnie przeanalizować wskazane okoliczności, zapoznać się z uwagami poczynionymi wyżej i stosownie je wykorzystać, dokonać jednoznacznych ustaleń faktycznych w sprawie opartych na wszechstronnej analizie zebranego w sprawie materiału dowodowego, uzasadnić ustalenia przyjęte za podstawę rozstrzygnięcia, wszystkie elementy ewentualnego wyroku uzasadnić wszechstronnie, zgodnie z procedurą i utrwaloną praktyką w sposób umożliwiający pełną kontrolę odwoławczą.