Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I C 211/18 - uzasadnienie Sąd Rejonowy w Radzyniu Podlaskim z 2019-12-31

Sygn. akt I C 211/18

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2017 roku do VI Wydziału Cywilnego Sądu Rejonowego(...) w L.wpłynął pozew Banku (...) Spółki Akcyjnej w B. przeciwko pozwanemu S. G. o zapłatę kwoty 1.199,99 zł z odsetkami umownymi w wysokości 10% rocznie ale nie więcej niż odsetki maksymalne za opóźnienie od dnia 22 lipca 2017 roku do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, wierzytelność powstała w wyniku zawarcia przez pozwanego z powodem w dniu 16 maja 2013 roku umowy nr (...). Pozwany nie wywiązał się z obowiązku uiszczenia niezaspokojonej jego części do dnia zakończenia obowiązywania umowy. Na dochodzone pozwem roszczenia składają się:

- kwota 1.000 zł niespłaconego kapitału,

- kwota 46,46 zł tytułem odsetek umownych za okres korzystania z kapitału,

- kwota 120,53 zł tytułem odsetek za opóźnienie w wysokości 10% od dnia 16 lutego 2017 roku do dnia 21 lipca 2017 roku,

- opłaty umowne w kwocie 14 zł,

- koszty windykacji w kwocie 19 zł (k. 3 – 4v.).

W dniu 26 września 2017 roku Sąd Rejonowy (...) w L.VI Wydział Cywilny wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym w sprawie VI Nc-e (...) zgodnie z żądaniem pozwu (k. 5).

Ponieważ pozwanemu nie można było doręczyć nakazu zapłaty postanowieniem z dnia 20 marca 2018 roku Sąd Rejonowy (...) w L.VI Wydział Cywilny uchylił nakaz zapłaty i przekazał sprawę do rozpoznana Sądowi Rejonowemu w Radzyniu Podlaskim (k. 7).

W dniu 21 maja 2018 roku do Sądu Rejonowego w Radzyniu Podlaskim wpłynęła odpowiedź na pozew, w której pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości. Podniósł on, iż spór został rozstrzygnięty przed arbitra bankowego. Do pisma pozwany dołączył kserokopię orzeczenia Arbitra Bankowego przy związku Banków (...) z dnia 31 marca 2016 roku (k. 48).

W piśmie z dnia 11 lipca 2019 roku pełnomocnik powoda podniósł, iż dochodzona pozwem kwota wynika z kredytu zaciągniętego w ROR w wysokości 1.000 zł, natomiast kwota 978,89 zł objęta orzeczeniem arbitra bankowego była jedynie wypłatą z ROR. Pełnomocnik powoda wskazał, iż pozwany w dniu 3 lipca 2015 roku złożył dyspozycję zamknięcia rachunku ROR i w tym dniu dokonał wypłaty w kwocie 978,89 zł (k. 76 – 77). Do pisma pełnomocnik powoda dołączył odpis dyspozycji zamknięcia rachunku pozwanego, pisma powoda z dnia 17 lipca 2015 roku oraz kartę analityczną rachunku pozwanego za okres od 1 stycznia 2013 roku do 31 grudnia 2016 roku, odpisu umowy o kredyt w ROR nr (...)- (...) (k. 78 – 103).

Na wyznaczone terminy rozprawy żadna ze stron nie stawiła się osobiście.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 31 lipca 2012 roku pozwany S. G. zawarł z powodem Bankiem (...) Spółką Akcyjną w B. umowę o prowadzenie rachunków bankowych, o kartę płatniczą oraz o świadczenie usług drogą elektroniczną dla osób fizycznych nr (...).

W dniu 16 maja 2013 roku pozwany zawarł z powodem umowę o kredyt w ROR nr (...)- (...). Na podstawie tej umowy bank przekazał do dyspozycji pozwanego kwotę 1.000 zł kredytu.

W dniu 3 lipca 2015 roku pozwany S. G. wypłacił z rachunku ROR prowadzonym w banku powoda kwotę 979,89 zł. Na skutek tej wypłaty kwota kredytu na rachunku wyniosła 1.000 zł.

W dniu 5 lipca 2015 roku do powoda wpłynęło wypowiedzenie umowy o prowadzenie rachunku bankowego złożone przez pozwanego w dniu 2 lipca 2015 roku.

Z uwagi na zadłużenie wynikające z udzielonego kredytu, powód poinformował pozwanego pismem z dnia 17 lipca 2015 roku, iż zamknięcie rachunku może nastąpić dopiero po spłaceniu kredytu i uregulowaniu wszelkich innych należności z nim związanych.

Pozwany S. G. uregulował żądane przez powoda należności i wystąpił do Arbitra Bankowego przy (...) Banków (...) z żądaniem zapłaty od powoda kwoty 1.664,08 zł tytułem odszkodowania. Wniosek pozwanego został oddalony orzeczeniem z dnia 31 marca 2016 roku.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów w postaci dokumentów: umowy o prowadzenie rachunków bankowych, o kartę płatniczą oraz o świadczenie usług drogą elektroniczną dla osób fizycznych nr (...) z dnia 31 lipca 2012 roku (k. 27 – 30), umowy kredytu w ROR nr (...)- (...) z dnia 16 maja 2013 roku (k. 18 – 23), pisma powoda z dnia 17 lipca 2015 roku (k. 79), orzeczenia Arbitra Bankowego przy (...) Banków (...) z dnia 31 marca 2016 roku (k. 49).

Sąd obdarzył wiarą wyżej wymienione dowody, albowiem ich autentyczności nie kwestionowała żadna ze stron procesu.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo powoda Banku (...) w B. nie jest zasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

Jak wynika z ustalonego stanu faktycznego pozwany S. G. spełnił swoje zobowiązanie wobec powoda wynikające z umowy kredytu w ROR. Wniosek taki wynika z orzeczenia Arbitra Bankowego przy (...) Banków (...) z dnia 31 marca 2016 roku. Z treści uzasadnienia tego orzeczenia wynika jednoznacznie, iż pozwany spłacił kwotę kredytu w rachunku wraz z innymi należnościami, aby móc zamknąć rachunek bankowy u powoda. Dokument ten został sporządzony przez osobę trzecią, niezainteresowaną, w rozstrzygnięciu sporu na rzecz którejkolwiek ze stron. Ma on taką samą moc dowodową jak inne dowody złożone przez powoda do akt sprawy, zaś powód nie zaprzeczył, aby toczyło się wymienione w tym orzeczeniu postępowanie arbitrażowe oraz nie zaprzeczył, że orzeczenie takie z uzasadnieniem, na które powołuje się pozwany nie zapadło lub też, że orzeczenia to, a zwłaszcza jego orzeczenie zawiera błędy i nie jest zgodne ze stanem faktycznym.

W piśmie procesowym z dnia 8 czerwca 2018 roku pełnomocnik powoda oświadczył, iż pozwany wpłacił kwotę wskazaną w orzeczeniu Arbitra Bankowego, jednakże kwota ta została wpłacona na rachunek ROR i umożliwiła jego zamknięcie, nie została spłacona jednak kwota kredytu.

Twierdzenia te są nielogiczne z dwóch powodów.

Po pierwsze w piśmie z dnia 17 lipca 2015 roku, powód wskazał, iż zamknięcie rachunku może nastąpić dopiero po spłaceniu kredytu i uregulowaniu wszelkich innych należności z nim związanych. Skoro rachunek ROR został zamknięty to znaczy, iż pozwany spłacił kredyt i wszelkie związane z nim koszty.

Po drugie z treści umowy o prowadzenie rachunków bankowych, o kartę płatniczą oraz o świadczenie usług drogą elektroniczną dla osób fizycznych nr (...) z dnia 31 lipca 2012 roku wynika, iż posiadacz rachunku może korzystać z limitu debetowego uruchamianego przez bank na warunkach określonych w Regulaminie Rachunków (§11 pkt 1 umowy). Powód nie przedstawił jednak żadnych dowodów świadczących o tym, że pozwany korzystał z limitu debetowego. Co więcej z treści wspomnianego powyżej pisma z dnia 17 lipca 2015 roku wynika, że z limitu takiego nie korzystał, bowiem nie wskazano tam na obowiązek spłacenia debetu, a jedynie na obowiązek spłacenia kredytu.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, iż powód nie udowodnił istnienia roszczenia będącego podstawą żądania pozwu (art. 6 kc) i powództwo jako bezzasadne oddalił.

W toku postępowania Sąd ustanowił dla pozwanego pełnomocnika z urzędu. Zgodnie z art. 98§1 i 3 kpc Sąd zasądził od powoda Banku (...) Spółki Akcyjnej w B. na rzecz pozwanego S. G. kwotę 180 zł kosztów procesu. Kwota ta stanowi koszty zastępstwa procesowego i została ustalona na podstawie § 8 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. poz. 1714 z 2016r. z późn. zm).

Z przytoczonych wyżej względów Sąd orzekł jak w wyroku.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Jadwiga Janowska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Radzyniu Podlaskim
Osoba, która wytworzyła informację:  Marcin Kowalewski
Data wytworzenia informacji: