Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 września 2021 r.

Sąd Rejonowy w Puławach IV Wydział Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Magdalena Gałkowska

Protokolant st.sekr.sąd. Katarzyna Jankowska

po rozpoznaniu w dniu 21 września 2021 r. w Puławach

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa M. B.

przeciwko Z. W., prowadzącemu P.H.U. (...) w W.

o sprostowanie protokołu powypadkowego

1. Prostuje protokół nr(...) ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy jakiemu uległ powód M. B., zatwierdzony w dniu 28 lutego 2020r. przez pozwanego Z. W., prowadzącego P.H.U. (...) w W., w jego pkt 7, w ten sposób, że:

-wykreśla po słowach „ Stwierdza się, że wypadek” istniejący tam wpis „ NIE JEST”, a wpisuje „JEST ;

- wykreśla po słowach: „co uzasadnia się następująco” istniejący poniżej wpis w całości, a wpisuje: ”Zdarzenie zaistniałe w dniu 14 lutego 2020r., w wyniku którego M. B. doznał urazu w postaci złamania żebra w lewej części klatki piersiowej spełniało kryteria art. 3 ust 1 ustawy z dnia 30.10.2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych ( t.j. Dz.U. z 2019r., poz. 1205 ze zm);

2. Nie obciąża pozwanego kosztami procesu.

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 6 kwietnia 2020r. skierowanym wobec pracodawcy Z. W., prowadzącego P.H.U. (...) w W., powód M. B. wnosił o sprostowanie protokołu powypadkowego nr (...), zatwierdzonego przez pracodawcę w dniu 28 lutego 2020r., sporządzonego przez zespół powypadkowy do sprawy zbadania przyczyn i okoliczności wypadku powoda, zaistniałego w dniu 14 lutego 2020r. w miejscu pracy w jego pkt 7 , w taki sposób, aby ustalić, że zdarzenie było wypadkiem przy pracy.

Pozwany Z. W. prowadzący P.H.U. (...) w W. powództwa nie uznawał i wnosił o jego oddalenie.

Sąd Rejonowy ustalił co następuje:

Powód M. B. zatrudniony był w firmie P.H.U. ARKO-WAR w W. prowadzonej przez Z. W. od 2 grudnia 2019r. na podstawie umowy o pracę zawartej na okres próbny do 29 lutego 2020r. jako telemonter, operator koparki (akta osobowe).

W dniu 14 lutego 2020r. powód wykonywał swoje obowiązki pracownicze od godz. 7.00, praca wykonywana była na budowie w miejscowości G., powód tego dnia pracował razem z G. S. (1) i R. B. (1), min. pomagał operatorowi koparki G. S. (2), który wykonywał wykop ziemny do głębokości ok. 1m ( wyjaśnienia powoda, bezsporne). W trakcie tych pracy powód znajdował się w wykopie, pilnował aby operator koparki nie uszkodził kabli i łopatą usuwał obsuwającą się ziemię i po wykonanej czynności ok.godz 13.00 chciał opuścić wykop, szedł wzdłuż wykopu i w pewnym momencie potknął się o wystający korzeń drzewa i się przewrócił na lewą stronę ciała, poczuł silny ból z lewej strony klatki piersiowej, ale samodzielnie wstał i samodzielnie opuścił wykop (wyjaśnienia powoda). Następnie, do godz. 15.00 powód wykonywał na tej budowie prace porządkowe, czując przy tym ból, obserwował też jak operator zasypuje dziurę w ziemi ( wyjaśnienia powoda). Powód nie poinformował nikogo, że przewrócił się w wykopie i czuje ból w klatce piersiowej (zeznania świadków: złożone na piśmie: R. B. (1) k.66-68, A. A. k.69-76, G. S. (2) k.78-88). Powód leczy się od paru lat z powodu dolegliwości kręgosłupa, w razie bólu przyjmuje leki przeciwbólowe typu ketonal, które zawsze ma przy sobie i tego dnia , po tym upadku, wobec odczuwalnych dolegliwości bólowych po lewej stronie klatki piersiowej, także zażył ten lek przeciwbólowy (wyjaśnienia powoda). Po godz 15.00 tj. po zakończeniu pracy, powód wsiadł do samochodu jako pasażer celem odbycia podróży do domu tj. do R., przyjął przed tym kolejną dawkę leku przeciwbólowego i ok. godz. 21.00 przyjechał do domu, powiedział żonie i bratu, że się przewrócił i położył się spać (wyjaśnienia powoda). Następnego dnia powód odczuwał ból klatki piersiowej po lewej stronie ciała, ale także kręgosłupa, dalej przyjmował kolejne dawki leku przeciwbólowego, nie wykonywał tego dnia żadnych czynności w domu i dopiero następnego dnia, gdy powód miał trudności z oddychaniem, to po godz 11.00 żona powoda zawiozła go do Szpitala (...) w R. na Izbę Przyjęć, gdzie stwierdzono stłuczenie klatki piersiowej (wyjaśnienia powoda, ksero karty informacyjnej k.14 ). Lekarz zalecił powodowi odpoczynek i przyjmowanie leków przeciwbólowych i powód tego dnia o godz. 13.15 telefonicznie powiadomił przełożonego A. A. o tym, że doznał obrażeń żebra na skutek przewrócenia się na terenie prowadzenia prac ( zeznania świadka A. A. złożone na piśmie, informacja złożona przez A. A. podczas prowadzonego postępowania powypadkowego k.9). W dniu 17 lutego powód udał się do lekarz rodzinnego, który w rozpoznaniu wpisał - złamanie żebra , dał powodowi skierowanie do poradni specjalistycznej (k.104a-105, koperta k.114), powód udał się do chirurga, leczenie związane z urazem żebra trwało do 15 kwietnia 2020r., powód przebywał na zwolnieniu lekarskim nieprzerwanie do 15 kwietnia 2020r (dokumentacja medyczna: k.100- 107, koperta k.114).

Pracodawca powołał zespół powypadkowy do sprawy zbadania przyczyn i okoliczności wypadku powoda, zaistniałego w dniu14 lutego 2020r.., który to zespół w Protokole nr (...) z dnia 27 lutego 2020rr. stwierdził w pkt 7, że zdarzenie to nie było wypadkiem przy pracy, bo nie spełnia kryteria z art. 3 ust 2 ustawy z dnia 30.10.2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytuły wypadków przy prac i chorób zawodowych ( T.j. Dz.U. z 2009r. nr 167, poz. 332 ze zm), gdyż świadkowie wypadku wskazani przez G. S. i R. B. nie potwierdzają faktu zaistnienia wypadku w dniu 14.02.20 lub powzięcia ustnej informacji od powoda o wypadku, a powód telefonicznie powiadomił A.A. A. o wypadku w dniu 16.02.20, poszkodowany nie dopełnił obowiązku wynikającego z art. 211kp niezwłocznego powiadomienia przełożonego o zaistnieniu wypadku podczas wykonywania obowiązków służbowych i nie udowodnił, iż wypadek wydarzył się na terenie prowadzonych prac oraz w terminie wskazanym w zgłoszeniu ( k.4-11).

W dniu 27 lutego 2020r.. powód został zapoznany z treści protokołu powypadkowego, a protokół ten w dniu 28 lutego został zatwierdzony przez pracodawcę (k.6). .

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o dokumenty złożone do akt sprawy, wymienione wyżej, w szczególności dokumenty medyczne, których prawdziwość nie była kwestionowana przez żadną ze stron. Sąd dał wiarę zeznaniom świadków: A.A. A., G. S. i R. B., bo zeznania te nie są kwestionowane przez żadną ze stron, w szczególności przez powoda. Wprawdzie powód podawał, że G. S. i R. B., jako że pracowali w dniu 14 lutego razem z nim, to widzieli jego upadek, a świadkowie ci podali, że nie widzieli, aby powód upadł, to jednak przecież mogło być tak, że tylko powodowi subiektywnie wydawało się, że świadkowie widza jego upadek, a oni tego momentu nie widzieli. Zatem ich zeznania są prawdopodobne. Z drugiej strony mogło być tak, jak podawał powód, czyli że on wtedy upadł w wykopie, a świadkowie ci mogli tego faktu nie zauważyć.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Powód domaga się w pozwie, sprostowania w zakresie dokonanych ustaleń przed sądem, treści protokołu powypadkowego nr (...) zatwierdzonego przez pracodawcę w dniu 28 lutego 2020r. w pkt 7 w ten sposób, żeby ustalić, iż wypadek powoda był wypadkiem przy pracy. Oczywiście dopuszczalne jest żądanie sprostowania przed sądem protokołu powypadkowego, (np. wyrok Sądu Najwyższego z 21 czerwca 2001 r. w sprawie II UKN425/00), bo pracownik lub członkowie jego rodziny z reguły mają interes prawny w uzyskaniu orzeczenia zastępującego protokół powypadkowy, jeżeli chcą ubiegać się o świadczenie w postępowaniu przed organem rentowym (art. 189 kpc). Przepis art. 189 kpc stanowi, że powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa i w oparciu o tę podstawę prawną powód żąda dokonania ustaleń, które powinny być zamieszczone przez zakład pracy w protokole powypadkowym. We wzorze protokołu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy, stanowiącym załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 16.09.2004 w sprawie wzoru protokołu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy (Dz. U. Nr 227, poz. 2298) w tzw. pouczeniu, jest informacja o tym, że poszkodowany pracownik może wystąpić do sądu rejonowego - sądu pracy z powództwem o ustalenie i sprostowanie protokołu (powypadkowego) na podstawie art. 189 kpc i pouczenie zawarte pod treścią Protokołu nr(...) zatwierdzonego przez pozwanego pracodawcę, zawiera taką informację. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy z 1 lipca 2009r. (Dz. U. Nr 105, poz.870), poszkodowany pracownik ma prawo do zgłaszania uwag i zastrzeżeń do ustaleń zawartych w protokole powypadkowym, ale też brak jest podstaw do stwierdzenia, że po sporządzeniu protokołu powypadkowego, gdy poszkodowany pracownik nie zgłosił zastrzeżeń, to nie ma możliwości spowodowania dalszej kontroli tego protokołu, gdy nie zgadza się ze stwierdzeniem, że wypadek nie jest wypadkiem przy pracy albo że zachodzą okoliczności, które mogą mieć wpływ na prawo do świadczeń przysługujących z tytułu wypadku przy pracy. Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmawia bowiem przyznania świadczeń z ubezpieczenia wypadkowego w przypadku nieprzedstawienia protokołu powypadkowego lub nieuznania w protokole powypadkowym zdarzenia za wypadek przy pracy (art. 22 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy wypadkowej). Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18.12. 2002r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu… (Dz. U. Nr 234, poz. 1974), w przypadku ubiegania się o jednorazowe odszkodowanie protokół powypadkowy stanowi pierwszy dokument konieczny do wystąpienia z wnioskiem o to świadczenie, ale wniosek taki może być oparty również na prawomocnym wyroku sądu pracy w sprawie pracowniczej o ustalenie lub sprostowanie protokołu powypadkowego. Zatem powództwo w trybie art. 189 kpc jest uprawnione, a wyrok zastępuje wymaganą treść protokołu powypadkowego. Istnienie interesu prawnego w ustaleniu treści protokołu powypadkowego potwierdza uchwała Sądu Najwyższego z dnia 29 marca 2006 r. (II PZP 14/05, OSNP 2006/15-16/228).Pracownik może skutecznie żądać przed sądem pracy, aby jego pracodawca sprostował niekorzystne dla niego zapisy protokołu powypadkowego, przy czym pracownik nie musi wykazywać każdorazowo i indywidualnie szczególnego interesu prawnego wynikającego z art. 189 k.p.c. do uzyskania sprostowania protokołu powypadkowego, gdyż o istnieniu takiego interesu prawnego przesądził ustawodawca (wyrok SN z 14 maja 2009 r., II PK 282/08).

Sąd rozpoznający sprawę podziela zaprezentowane wyżej orzecznictwo Sądu Najwyższego i przenosząc je na realia przedmiotowe sprawy, to stwierdzić należy, że powód oczywiście ma interes prawny w żądaniu sprostowania protokołu powypadkowego zawierającego niekorzystny dla niego wpis.

Zgodnie z brzmieniem art. 3 ustawy z dnia 30 października 2002r o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych ( t.j. Dz.U. z 2019r. poz.1205), za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz, które nastąpiło w związku z pracą: podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych, podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika na rzecz pracodawcy czynności nawet bez polecenia , w czasie pozostawania przez pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze miedzy siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Oczywiście, aby dane zdarzenie było uznane za wypadek przy pracy, to muszą wystąpić wszystkie przesłanki wskazane w art. 3 w/w ustawy łącznie i w ocenie sądu, tak było w przypadku zdarzenia, w którym uczestniczył powód, a mającego miejsce w dniu 14 lutego 2020r.

Zespół powypadkowy stwierdził, iż przedmiotowy wypadek nie jest wypadkiem przy pracy, gdyż - jak wpisano w pkt 7 protokołu - świadkowie wypadku wskazami przez G. S. i R. B. nie potwierdzają faktu zaistnienia wypadku w dniu 14.02.20 lub powzięcia ustnej informacji od powoda o wypadku , a powód telefonicznie powiadomił A.A. A. o wypadku w dniu 16.02.20, poszkodowany nie dopełnił obowiązku wynikającego z art. 211kp niezwłocznego powiadomienia przełożonego o zaistnieniu wypadku podczas wykonywania obowiązków służbowych i nie udowodnił, iż wypadek wydarzył się na terenie prowadzonych prac oraz w terminie wskazanym w zgłoszeniu ( k.4-11).

Powód w treści uzasadnienia pozwu, jak też i w piśmie procesowym z dnia 11 lipca 2020r. (k.52-54) oraz podczas składania wyjaśnień przed sądem podczas rozprawy w dniu 15.04.2021r., przedstawiał cały czas konsekwentnie taki sam opis stanu faktycznego zdarzenia zaistniałego w dniu 14 lutego 2020r., a taki sam opis okoliczności wypadku został też ustalony w pkt 4 Protokołu (...) w przez zespół powypadkowy. Powód cały czas twierdził, że tego dnia ok. godz 13.00, gdy szedł wzdłuż wykopu, to w pewnym momencie potknął się o wystający korzeń drzewa i się przewrócił na lewą stronę ciała , poczuł wtedy silny ból z lewej strony klatki piersiowej, ale wstał i samodzielnie opuścił wykop. Taki opis przedstawia tylko powód, bo choć faktycznie nikt nie potwierdza opisu przedstawionego przez powoda, w szczególności pracownicy pozwanego współpracujący z powodem tego dnia zeznali, że nie widzieli aby powód się przewrócił w wykopie, to jednak nie można też stwierdzić, że nie było tak jak zeznał powód. Zespół powypadkowy zresztą, jak już wyżej podniesiono, przyjął i ustalił taki właśnie stan faktyczny jak ten podawany przez powoda. Zatem uznać należy, że opis stanu faktycznego podawany w tym zakresie przez powoda jest prawdziwy. Poza sporem jest, że tego dnia powód nie powiedział nikomu z osób z nim współpracujących, ani też osób z którymi wracał samochodem do domu, iż upadł tego dnia, a po tym upadku czuje ból w klatce piersiowej.

Faktem też jest, że powód ani tego dnia, ani też następnego dnia, nie zwrócił się o pomoc medyczna, a uczynił to dopiero 16 lutego ok godz. 11.00 i wtedy stwierdzono, że powód doznał urazu w postaci złamania w obrębie klatki piersiowej ( żebra). Zatem wątpliwości budziło, w sytuacji gdy w dniu 14 lutego nikt nie widział momentu upadku powoda, ani też tego dnia powód nie zgłosił przełożonemu faktu upadku, ani też nikomu nie mówił, iż upadł i boli go klatka piersiowa, to czy możliwym jest, że uraz, jakiego niewątpliwie doznał powód, a który został zdiagnozowany w dniu 16 lutego, powstał czy mógł powstać w okolicznościach przez powoda podawanych. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu chirurgii ogólnej, urazowej i chirurgii urazowo-ortopedycznej J. S. i biegły w swojej opinii sporządzonej na piśmie ( k. 111-113) stwierdził, że w okolicznościach podawanych przez powoda tj. upadku w wykopie i uderzeniu żebrami mogło dojść do złamania żebra, a po przyjęciu leku przeciwbólowego ketonal możliwym jest, aby powód mógł dalej pracować zaraz po upadku przy pracach porządkowych, jak też możliwe jest przejechanie tego dnia 400 km samochodem, jako że powód, skoro leczy się z powodu dolegliwości kręgosłupa i przyjmuje leki przeciwbólowe, to jest zaadaptowany do bólu i przyjmując leki może z bólem funkcjonować. Zatem, według biegłego, stwierdzić należy, że powód mógł zgłosić się do lekarza z dolegliwościami, jakie miał wskutek upadku w wykopie w dniu 14 lutego o godz, 13.00, dopiero w dniu 16 lutego o godz. 11.00. Sąd w całości podzielił tę opinię, bo biegły rzeczowo i fachowo odpowiedział na postawione mu pytania. Zatem uznać należy, że do stwierdzonego u powoda w dniu 16 lutego 2020r. urazu żebra mogło dojść w dniu 14 lutego w okolicznościach przedstawionych przez niego.

Podnieść w tym miejscu należy, że zdarzenie spełniające kryterium "nagłości" musi zostać wywołane przyczyną zewnętrzną, a przyczyna ta winna być jednocześnie źródłem urazu. W świetle utrwalonego orzecznictwa Sądu Najwyższego, przyczyną sprawczą zdarzenia może być każdy czynnik zewnętrzny tzn. niewynikający z wewnętrznych właściwości człowieka, zdolny w istniejących warunkach wywołać szkodliwe skutki. Przyczyną zewnętrzną może być nawet niefortunny odruch pracownika – jego nieskoordynowane poruszanie się, powodujące potknięcie się i upadek nawet na gładkiej powierzchni ( np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 czerwca 1980 r. w sprawie PR 33/80).

Reasumując, skoro biegły sądowy w swojej opinii, którą to opinię sąd w całości podzielił, uznał że do urazu, jakiegoś doznał powód w postaci złamania żebra mogło dojść w okolicznościach podawanych przez niego, a nie ma żadnych dowodów zaprzeczających temu opisowi stanu faktycznego, jak też nie ma dowodów, iż w okresie pomiędzy 14 lutym, a 16 lutym godz. 11 doszło do zdarzeń z udziałem powoda, które mogły spowodować stwierdzony u niego w dniu 16 lutego uraz, to uznać należy, że w dniu 14 lutego, podczas wykonywania przez powoda zwykłych czynności na rzecz pozwanego pracodawcy, powód nagle potknął się i upadł, a więc doszło do nagłego zdarzenia wywołanego przyczyną zewnętrzną która to przyczyna spowodowała u powoda uraz w postaci złamania żebra. Zatem spełnione zostały wszystkie przesłanki, aby uznać to zdarzenie za wypadek przy pracy w rozumieniu art. 3 ustawy wypadkowej.

Zatem żądanie powoda ustalenia, że zdarzenie, jakiemu uległ on w dniu 14 lutego 2020r. w miejscu pracy, było wypadkiem przy pracy i sprostowania w tym zakresie treści protokołu powypadkowego nr (...) zatwierdzonego przez pracodawcę w dniu 28 lutego 2020r. w jego pkt 7, jest uzasadnione.

Sąd więc w pkt 1 wyroku orzekł, iż prostuje tenże protokół w jego pkt 7, w ten sposób, że wykreśla po słowach „ Stwierdza się, że wypadek” istniejący tam wpis „NIE JEST”, a wpisuje „JEST oraz wykreśla po słowach: „co uzasadnia się następująco” istniejący poniżej wpis w całości, a wpisuje: ”Zdarzenie zaistniałe w dniu 14 lutego 2020r., w wyniku którego M. B. doznał urazu w postaci złamania żebra w lewej części klatki piersiowej spełniało kryteria art. 3 ust 1 ustawy z dnia 30.10.2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych ( t.j. Dz.U. z 2019r., poz. 1205 ze zm).

O kosztach procesu sąd orzekł w oparciu o przepis art.102 kpc.

Początek formularza

Dół formularza