Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 września 2019 roku

Sąd Rejonowy w Puławach II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Aneta Milczek

Protokolant : sekretarz sądowy Agnieszka Pyszczak

bez udziału oskarżyciela publicznego

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 września 2019 roku

sprawy R. M. córki F. i Z. z domu S., urodzonej (...) w K.

obwinionego o to, że:

w dniu 21 sierpnia 2018r. około godziny 14.40 na ulicy (...) w P. kierując samochodem marki C. o nr rej. (...) wykonując manewr zmiany zajmowanego pasa ruchu nie zachowała szczególnej ostrożności i nie ustąpiła pierwszeństwa pojazdowi poruszającemu się po pasie ruchu na który zamierzała wjechać tj. o czyn z art. 97 kw w zw. z art. 22 ust. 1 i 4 Ustawy z dnia 20.06.1997r. Prawo o ruchu drogowym ( Dz. U Nr 108, poz. 908 z poź. zm.)

I.obwinioną R. M. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej we wniosku o ukaranie czynu, który wyczerpuje dyspozycję art. 97 k.w. i za to na podstawie art. 97 k.w. wymierza jej karę 300 (trzystu) złotych grzywny ;

II.zasądza od obwinionej na rzecz Skarbu Państwa 30( trzydzieści) złotych opłaty i 70 (siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu wydatków.

Sygn. akt II W 1021/18

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranego materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21sierpnia 2018r. R. M. kierowała samochodem marki C. o nr rej. (...) w P. na ulicy (...). Kierująca ww. pojazdem wykonywała manewr zmiany zajmowanego pasa ruchu i nie zachowała szczególnej ostrożności i nie ustąpiła pierwszeństwa pojazdowi poruszającemu się po pasie ruchu na który zamierzała wjechać.

( zeznania świadków: Ł. S. k. 34, M. W. k. 42v, 4, częściowe wyjaśnienia obwinionej k. 33v-34,7-8).

Obwiniona nie przyznała się do popełniania zarzucanego jej czynu i wyjaśniła , iż wykonała manewru bardzo powoli i nie spowodowała żadnego zagrożenia. Nie było innego pojazdu, nikt nie był zmuszany do hamowania. Jechała z koleżanką, w pewnym momencie pojawił się na jej pasie ruchu bus, musiała się zatrzymać, włączyła kierunkowskaz i zmieniła pas ruchu. Policjant wziął się nie wiadomo skąd. ( k. 33v-34, 7-8).

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Sąd odmówił wiary wyjaśnieniom obwinionej w zakresie w jakim nie poczuwa się do odpowiedzialności za popełnione wykroczenie, gdyż przeczą temu wiarygodne zeznania Ł. S. (k. 34), M. W. (k. 42v, 4).

Zeznania ww. świadków Sąd ocenił jako wiarygodne, albowiem były one rzeczowe i logiczne a ponadto nawzajem ze sobą korespondowały. Świadkowie opisali on okoliczności związane z popełnieniem przez obwinioną wykroczenia polegającego na wykonywaniu manewru zmiany zajmowanego pasa ruchu i nie zachowania szczególnej ostrożności i nie ustąpienia pierwszeństwa pojazdowi poruszającemu się po pasie ruchu na który zamierzała wjechać. W szczególności szczegółowo fakty z tym związane świadek M. W. przedstawił w swoich pierwszych zeznaniach.

W ocenie Sądu obwiniona nie przyznając się do popełniania przypisanego jej wykroczenia realizowała w ten sposób linię obronę, aby uniknąć odpowiedzialności za popełnione wykroczenie. Zapewne nie bez znaczenia był fakt, iż obwiniona była wielokrotnie karana za wykroczenia drogowe. Wyjaśniania obwinionej były prawdziwe, jedynie w zakresie okoliczności, które nie miały wpływu na jej odpowiedzialność za popełnione wykroczenie.

Strony nie zakwestionowały autentyczności i prawdziwości dowodów z dokumentów, dlatego brak jest podstaw aby podważać ich wiarygodność.

W świetle powyższych dowodów, wina obwinionej R. M. w zakresie czynu z art. 97 kw nie budzi wątpliwości.

Obwiniona swoim zachowaniem naruszyła, dyspozycję art. 97kw. Odpowiedzialności za opisany w tym przepisie czyn podlega uczestnik ruchu lub inna osoba znajdująca się na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu, a także właściciel lub posiadacz pojazdu, który wykracza przeciwko innym przepisom ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym lub przepisom wydanym na jej podstawie, podlega karze grzywny do 3000 złotych albo karze nagany.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1- 4 ustawy prawo o ruchu drogowym z dnia 20.06.1997r. ( Dz. U z 2018r. poz. 1990) 1. Kierujący pojazdem może zmienić kierunek jazdy lub zajmowany pas ruchu tylko z zachowaniem szczególnej ostrożności.2. Kierujący pojazdem jest obowiązany zbliżyć się:1) do prawej krawędzi jezdni - jeżeli zamierza skręcić w prawo;2) do środka jezdni lub na jezdni o ruchu jednokierunkowym do lewej jej krawędzi - jeżeli zamierza skręcić w lewo.3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli wymiary pojazdu uniemożliwiają skręcenie zgodnie z zasadą określoną w tym przepisie lub dopuszczalna jest jazda wyłącznie w jednym kierunku.4. Kierujący pojazdem, zmieniając zajmowany pas ruchu, jest obowiązany ustąpić pierwszeństwa pojazdowi jadącemu po pasie ruchu, na który zamierza wjechać, oraz pojazdowi wjeżdżającemu na ten pas z prawej strony.

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, iż obwiniona dopuściła się naruszenia art. 97 kw w zw. z art. 22 ust. 1 i 4 ustawy prawo o ruchu drogowym, gdyż w niniejszej sprawie obwiniona wykonując manewr zmiany zajmowanego pasa ruchu i nie zachowała szczególnej ostrożności i nie ustąpiła pierwszeństwa pojazdowi poruszającemu się po pasie ruchu na który zamierzała wjechać. ( por. zeznania Ł. S. i M. W.).

Obwiniona jest człowiekiem dorosłym i poczytalnym. Z całą pewnością miał świadomość bezprawności i naganności czynu, którego się dopuściła oraz że w świetle okoliczności towarzyszących jej działaniu brak jest jakichkolwiek przesłanek, które usprawiedliwiając jej czyn, wyłączyłyby odpowiedzialność za wykroczenie, z uwagi na brak winy lub bezprawności czynu.

Przy wymiarze kary obwinionej Sąd wziął pod uwagę rodzaj naruszonego dobra prawnego tj. bezpieczeństwo w komunikacji oraz stopień społecznej szkodliwości jej czynu.

Na korzyść obwinionej Sąd uwzględnił niekaralność za przestępstwa, zaś na niekorzyść wielokrotną karalność za wykroczenia przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji.

Sąd nie doszukał się w postawie obwinionej okoliczności, które mogły by wpłynąć znacznie łagodząco na wymiar kary.

Sąd na podstawie art. 97 kw wymierzył jej karę 300 zł grzywny.

W ocenie Sądu kara spełni zarówno cele wychowawcze w stosunku do obwinionej, ukazując jej naganność takiego postępowania oraz nieopłacalność popełniania wykroczeń w przyszłości. Kara ta ma za zadanie ukazać społeczeństwu szybką i surową reakcję organów wymiaru sprawiedliwości na zachowanie sprzeczne z prawem i jako taka powinna kształtować w społeczeństwie prawidłowe postawy.

Orzeczenie o kosztach sądowych uzasadnia art. 627 k.p.k. w z w. z art. 119 k.p.s.w.

Z podanych względów Sąd orzekł jak w wyroku.