Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 czerwca 2019 roku

Sąd Rejonowy w Puławach w II Wydziale Karnym

w składzie

Sędzia: SSR Aneta Milczek

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Agnieszka Pyszczak

przy udziale Prokuratora Anny Gregier

po rozpoznaniu na rozprawie 22.11.2018r., 26.02.2019r., 09.04.2019r., 30.05.2019r.

sprawy:

1/ K. S. (1) syna J. i A. z domu S., urodzonego (...)

oskarżonego o to, że:

w dniu 9 sierpnia 2017 roku w P., woj. (...) działając wbrew przepisom ustawy posiadał środki odurzające w postaci suszu ziela konopi innych niż włókniste o wadze 108 gram tj. o czyn z art.62 ust.1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii ( t.j .Dz.U. z 2016, poz.224)

2/ M. W. (1) syn M. i H. z domu L., urodzonego (...) w P.

oskarżonego o to ,że:

1.w dniu 9 sierpnia 2017 roku w P. woj. (...) posiadał znaczną ilość środków odurzających w postaci suszu ziela konopi innych niż włókniste o wadze 594,60 gram tj. o czyn z art. 62 ust. 2 w zw. z art.62 ust.1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii ( t.j .Dz.U. z 2016, poz.224)

2.w dniu 9 sierpnia 2017 roku w P., woj. (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w kwocie 2600złotych udzielił K. S. (1) środka odurzającego w postaci suszu ziela konopii innych niż włókniste o wadze 108gram, tj. o czyn z art. 59 ust.1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (t.j .Dz.U. z 2016, poz.224)

3.W dniu 9 sierpnia 2017 roku w P., woj. (...) posiadał bez wymaganego zezwolenia broń palną w postaci rewolweru gazowego (...)produkcji niemieckiej z 2012 roku oraz łącznie 18 sztuk naboi gazowych kal.9 mm produkcji niemieckiej tj. o czyn z art. 263§2 k.k.

I.oskarżonego K. S. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2016 r., poz. 224 ze zm.)wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 2 k.k. wykonanie tak orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza oskarżonemu na okres próby wynoszący 2 (dwa ) lata;

III. na podstawie art. 72 § 1 pkt 4 k.k. zobowiązuje oskarżonego do wykonywania w okresie próby pracy zarobkowej;

IV.na podstawie art. 71 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego grzywnę w liczbie 100 (stu) stawek dziennych ustalając w oparciu o art. 33 § 3 k.k. wysokość jednej stawki dziennej na 10 (dziesięć) złotych;

V. na podstawie art. 70 ust.2 Ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2016r. poz.224 ze zm.) orzeka przepadek dowodów rzeczowych szczegółowo opisanych w wykazie dowodów rzeczowych Nr (...) poz. 1 k. 131 i zarządza zniszczenie ;

VI. na podstawie art. 73 § 2 k.k. oddaje oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora;;

VII. na podstawie art. 63 § 1k.k. zalicza oskarżonemu K. S. (1) na poczet orzeczonej kary grzywny okres zatrzymania od dnia 9 sierpnia 2017r. godzina 13.15 do 10 sierpnia 2017r. godzina 14.09 przy czym jeden dzień zatrzymania jest równoważny dwóm dziennym stawkom grzywny;

VIII. na podstawie art.230 § 2k.p.k. zwraca oskarżonemu K. S. (1) telefon opisany w wykazie Nr (...) poz. 7 k. 133;

IX..oskarżonego M. W. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów wyczerpujących w pkt I dyspozycję art. 62 ust. 2 w zw. z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2016 r., poz. 224 ze zm.), w pkt II dyspozycję art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2016 r., poz. 224 ze zm.), w pkt III dyspozycje art. 263 § 2 k.k. i za to na podstawie: za czyn z pkt I na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2016 r., poz. 124 ze zm.) wymierza mu karę roku pozbawienia wolności, za czyn z pkt II na podstawie art. 59 ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2016 r., poz. 224 ze zm.) wymierza mu karę roku pozbawienia wolności; na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 2600 ( dwa tysiące sześćset) tytułem przepadku korzyści majątkowej; za czyn z pkt III na podstawie art. 263 § 2 k.k. wymierz a mu karę 8 ( ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności; na podstawie art. 44 § 6 k.k. orzeka przepadek broni i amunicji szczegółowo opisanej w wykazie dowodów rzeczowych Nr (...) poz. 6 k. 132;

X. na podstawie art. 85 § 1 k.k., art. 86 § 1 k.k. łączy orzeczone kary pozbawienia wolności i wymierza oskarżonemu M. W. (1) karę roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

XI. na podstawie art. 70 ust.2 Ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii Dz. U. z 2016r. poz.224 ze zm.) orzeka przepadek dowodów rzeczowych szczegółowo opisanych w wykazie dowodów rzeczowych Nr (...) poz. 2-5 (k. 131) i zarządza zniszczenie;

XII. na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzeka przepadek dowodów rzeczowych opisanych w wykazie Nr (...) poz. 8, 10-11 k. 133;

XIII.na podstawie art. 230 § 2k.p.k. zwraca oskarżonemu M. W. (1) telefon opisany w wykazie Nr (...) poz. 9 k. 133;

XIV. na podstawie art. 63§1 k.k. zalicza oskarżonemu M. W. (1) na poczet orzeczonej kary pozbawieni wolności okres tymczasowego aresztowania od dnia 9 sierpnia 2017r. godzina 13.30 do dnia 9 listopada 2017r. , przy czym jeden dzień tymczasowego aresztowania jest równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

XV. zasądza od oskarżonego K. S. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 280 dwieście osiemdziesiąt) opłaty i 500 (pięćset) złotych tytułem zwrotu wydatków, w pozostałym zakresie zwalania go od ich zapłaty;

XVI. zasądza od oskarżonego M. W. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 300 (trzysta) opłaty i 1000 ( tysiąc) złotych tytułem zwrotu wydatków, w pozostałym zakresie zwalania go od ich zapłaty.

Sygnatura akt : II K 1013/17

UZASADNIENIE

M. W. (1) w dniu 9 sierpnia 2017 roku w P. posiadał znaczną ilość środka odurzających w postaci suszu ziela konopi innych niż włókniste o wadze 594,60 gram. Tego dnia M. W. (1) udzielił w celu osiągniecia korzyści majątkowej w kwocie 2600 zł K. S. (1) środka odurzającego w postaci suszu ziela konopi innych niż włókniste o wadze 108 gram. Ponadto tego dnia M. W. (1) posiadał bez wymaganego zezwolenia broń palną w postaci rewolweru gazowego „ (...) nr (...) produkcji niemieckiej z 2012 roku oraz łącznie 18 sztuk naboi gazowych kaliber 9 mm produkcji niemieckiej (zeznania świadków: L. K. k. 240-241, 41-42; Z. S. k.245v-246,37-38, K. K. k. 246-46v, C. K. k. 247-247v; M. B. k.253v-254; częściowe wyjaśnienia oskarżonego k. 239v-240, 65-67,71-72; protokoły przeszukania k. 2-6,7-9,11-14,21-22,23-24,protokół oględzin k. 19-20; protokoły użycia testera narkotykowego k. 25-36; opinia z zakresu badań broni i amunicji k. 136-138, opinia z zakresu badań chemicznych k. 160-164; wyjaśniania oskarżonego K. S. (1) k. 239, 58-60 ).

Oskarżony M. W. (1) przed Sądem przyznał się do czynu polegającego na posiadaniu narkotyków, zaprzeczył udzieleniu narkotyków K. S. (1) oraz zaprzeczył posiadaniu broni i amunicji bez wymaganego zezwolenia. Odnośnie broni wyjaśnił, iż była to broń jego przyszłego teścia. W domu była walizka przyniesiona przez jego kobietę i ojca. Nie wiedział co w niej jest, nie zaglądał do niej. Wziął to na siebie, bo nie chciał zeznawać na przyszłego teścia. W toku śledztwa przyznał się do posiadania narkotyków oraz posiadania broni, nie przyznał się do czynu polegającego na udzielaniu środków odurzających K. S. (1). Podczas posiedzenia w trakcie tymczasowego aresztowania przyznał się do posiadania broni. Co do korzyści majątkowej, to 1800 zł było jego kobiety. Z tego co pamięta to 2400 złotych było a 600 zł było na jutrzejszy ślub. Ziele konopi miał na potrzeby teściowej, bo jest chora na stwardnienia rozsiane. Miał robić z tego olejek. Sam to wyhodował ( k. 239v-240, 65-67,71-72).

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie jakim nie przyznawał się do udzielenia środków odurzających K. S. (1). W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego w opisanym wyżej zakresie są tylko prostą negacją zaistniałych faktów, nie popartą żadnym materiałem dowodowym. Wyjaśnienia oskarżonego stoją w sprzeczności z zeznaniami świadków: L. K. (k. 240-241, 41-42), Z. S. (k. 245v-246, 37-38), K. K. (k. 246-46v), C. K. (k. 247-247v), M. B. (k.253v-254) a przede wszystkim wyjaśnianiami oskarżonego K. S. (1)( k. 239, 58-60) oraz dowodami z dokumentów w postaci protokołu przeszukania osoby K. S. (1) ( k. 2-6), które to dowody Sąd obdarzył wiarą.

Zdaniem Sądu wyjaśnienia oskarżonego w tej części są próbą uniknięcia odpowiedzialności karnej, dlatego też są nieszczere, nieprawdziwe i nieobiektywne i nie zasługują na wiarę.

Sąd obdarzył walorem wiarygodności wyjaśniania oskarżonego M. W. (1) jedynie w zakresie przyznania się do popełniania czynu polegającego na posiadaniu środków odurzających oraz w zakresie przyznania się do czynu polegającego na posiadaniu broni i amunicji bez z wymaganego zezwolenia albowiem były w tym zakresie rzeczowe i logiczne a ponadto korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym w postaci chociażby protokołu przeszukania mieszkania zajmowanego przez oskarżonego M. W. (1) ( k. 11-13) tj. ujawnionymi tam środkami odurzającymi oraz bronią i amunicją. Jako niewiarygodne Sąd ocenił wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim zaprzeczał na rozprawie, aby posiadał bez wymaganego zezwolenia broń i amunicję, gdyż po pierwsze przeczą temu wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego składane w toku śledztwa a po drugie podawane przez niego okoliczności w tym zakresie uznać należy za niewiarygodne. Zwrócić należy uwagę, iż dopiero na rozprawie oskarżony twierdził, iż broń i amunicja nie należały do niego a do jego teścia a przyznał się do tego czynu, tylko dlatego, iż jak to określił nie chciał wkopywać przyszłego teścia. Nie wiedział, co znajduje się w walizce która była w mieszkaniu przez niego zajmowanym i go to nie interesowało. Te twierdzenia w świetle dwukrotnego przyznania się oskarżonego do tego czynu nie mogę się ostać tym bardziej, iż jak się okazało przyszyły teść oskarżonego nie żyje. Dlatego też zupełnie nie dziwi Sądu obecna postawa oskarżonego w tym zakresie, który aby umniejszyć swoją odpowiedzialność karną za zarzucane mu przestępstwa przerzuca winę za czyn z art. 263 § 2 k.k. na nieżyjącą już osobę.

Za wiarygodne uznano zeznania świadków L. K. (k. 240-241, 41-42), Z. S. (k. 245v-246, 37-38), K. K. (k. 246-46v), C. K. (k. 247-247v), M. B. (k.253v-254) funkcjonariuszy policji biorących udział w czynnościach związanych z zatrzymaniem oskarżonego M. W. (1) oraz K. S. (1) w dniu 9 sierpnia 2017r., oraz ujawnienia okoliczności związanych z transakcją sprzedaży narkotyków, ujawniania środków odurzających w mieszkaniu oskarżonego oraz zakupionych od oskarżonego środków odurzających przy K. S. (1).

Z uwagi na to, iż zeznania ww. świadków były logiczne i rzeczowe to brak jest podstaw do ich kwestionowania, tym bardzie, iż nawzajem się uzupełniały i tworzyły jedną całość, będącą przedmiotem badania ze strony Sądu. Ponadto zeznania te korelowały z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie, chociażby częściowymi wyjaśnianiami oskarżonego M. W. (1), wyjaśnianiami oskarżonego K. S. (1) oraz protokołem przeszukania mieszkania zajmowanego przez M. W. (1) ( k. 11-13) oraz protokołem przeszukania osoby K. S. (1)( k. 2-6), a w szczególności ujawnionymi srokami odurzającymi. Nie może zdyskredytować zeznań ww. świadków fakt, iż nie pamiętali wszystkich okoliczności związanych przedmiotowym zdarzeniem ale jest to zrozumiałe ze względu na upływ czasu od zdarzenia a nadto uzasadnione ilością podobnych zdarzeń w których biorą udział jako funkcjonariusze policji.

Jako wiarygodne Sąd ocenił wyjaśnienia oskarżonego K. S. (1) w zakresie w jakim potwierdzał okoliczności związane z nabyciem w dniu 9 sierpnia 2017r. od M. W. (1) środków odurzających za kwotę 2600 zł, albowiem były one rzeczowe i logiczne a ponadto korespondowały z protokołami przeszukania jego osoby w trakcie którego ujawniono przy nim ww. środki. Dlatego też w świetle powyższego dowodu nie mogą się ostać twierdzenia oskarżonego M. W. (1), iż pieniądze te pochodziły z wypłaty za pracę otrzymanej przez jego narzeczoną.

Odnosząc się do dowodu z opinii Laboratorium Kryminalistycznego Komendy Wojewódzkiej Policji w L. z zakresu badań chemicznych stwierdzić należy, iż e jest ona pełna logiczna i wewnętrznie bezsprzeczna a jej wnioski jednoznaczne ( k.160-164). Z opinii wynika, zabezpieczony susz stanowi ziele konopi inne niż włókniste, które jest środkiem odurzającym według załącznika nr 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Podobnie Sąd ocenił opinię Laboratorium Kryminalistycznego Komendy Wojewódzkiej Policji w L. z zakresu badań broni i amunicji ( k. 136-138), z której wynika, iż zabezpieczony rewolwer gazowy stanowi broń palną zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o broni i amunicji z dnia 21.05.1999r. i nadaje się do oddawania strzałów, przy użyciu naboi gazowych lub alarmowych kaliber 9mm- typowych naboi dla tego typu broni. Zabezpieczone 18 sztuk rewolwerowych naboi gazowych stanowią amunicje do broni palnej zgodnie z art. 4ust. 3 cytowanej ustawy. Na posiadanie tejże broni i amunicji wymagane jest pozwolenie na broń zgodnie z art. 9 ust. 1 cytowanej ustawy.

W świetle wyżej ocenionego materiału dowodowego Sąd odmówił wiary zeznaniom A. W. (k. 247-248), M. W. (2) (k.248-248v), w zakresie jakim twierdziły, iż ujawniona broń w mieszkaniu oskarżonego nie stanowi jego własności tylko K. W.. Podawane przez matkę oskarżonego i jego narzeczoną okoliczności dotyczące broni nie mogą się ostać, chociażby z tego powodu, że nie zostały one potwierdzone w toku śledztwa poprzez złożenie zeznań na powyższe okoliczności tym bardziej, iż miały ku temu sposobność. W ocenie Sądu było to spowodowane faktem, iż powyższe alibi oskarżonego w tym zakresie zostało stworzone w toku postepowania sądowego, celem umniejszenia jego odpowiedzialności karnej za zarzucane mu przestępstwa. Gdyby było w istocie tak jak to przedstawiają to świadkowie, to od razu po zatrzymaniu oskarżonego powyższe okoliczności byłyby wyjaśniane, nie czekano by do rozprawy sądowej do dnia 26 lutego 2019r. tym bardziej, że oskarżony był tymczasowo aresztowany w niniejszej sprawie. Jako gołosłowne i nie przekonujące są także twierdzenia narzeczonej oskarżonego, jakoby jej ojciec konsultował się w tej sprawie ze swoim adwokatem i ten mu odradzał wyjaśniania powyżej okoliczności. Nie może zmienić powyższej oceny zeznań świadka dołączona do akt dokumentacja medyczna dotycząca jej ojca, albowiem oprócz z tego iż potwierdza ona określone schorzenia K. W. to ponadto nic nie wnosi do sprawy. Na pewno nie stanowi podstawy do przyjęcia, iż zabezpieczona w domu oskarżonego M. W. (1) broń i amunicja stanowiła własność K. W..

Sąd w całej rozciągłości uznał za miarodajne dla poczynienia ustaleń faktycznych w sprawie treści wypływające ze zgromadzonych dokumentów. Całość dokumentacji, jaka została zebrana w sprawie, nie była kwestionowana, sporządzona przez uprawnione osoby, działające w ramach przysługujących im kompetencji, dawała podstawę, do przyjęcia jej, za miarodajną, w procesie ustalania stanu faktycznego.

M. W. (1) aktem oskarżenia zarzucano popełnienie czynów z art. 62 ust. 2 w zw. z art.62 ust.1 oraz z art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii ( t.j .Dz.U. z 2016, poz.224) (t.j .Dz.U. z 2016, poz.224) oraz z art. 263§2 k.k.

Zgodnie z treścią art. 62 ust. 1 kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. W art. 62 ust. 1 cytowanej ustawy określono typ podstawowy przestępstwa, w art. 62 ust. 2 – typ kwalifikowany, a w art. 62 ust. 3 – typ uprzywilejowany. Przestępstwo z art. 62 stanowi występek. Czyn określony w art. 62 cytowanej ustawy jest przestępstwem powszechnym, formalnym i trwałym. Przedmiotem ochrony jest życie i zdrowie społeczeństwa jako całości (życie i zdrowie publiczne).W przypadku posiadania środków odurzających lub substancji psychotropowych na własny użytek przedmiotem ochrony jest dobro indywidualne w postaci zdrowia i życia konkretnej osoby. Por. T. L. Chruściel, M. Preiss-Mysłowska , Ustawa o przeciwdziałaniu, s. 305. Strona przedmiotowa przestępstwa z art. 62 sprowadza się do niezgodnego z przepisami posiadania środków odurzających lub substancji psychotropowych. W art. 62 kryminalizacją objęto posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych wbrew przepisom ustawy. Przestępstwo z art. 62 ww. ustawy można popełnić wyłącznie umyślnie (zob. art. 8 k.k.), z zamiarem bezpośrednim lub ewentualnym (zob. art. 9 § 1 k.k.). Przestępstwo z art. 62 ust. 2 ww. ustawy zagrożone jest karą surowszą za względu na znamię znacznej ilości środków odurzających lub substancji psychotropowych. Czyn zabroniony z art. 62 ust. 1 w zw. z art. 62 ust. 3 swoim zakresem obejmuje nie tylko posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych przez dealerów, ale również posiadanie konsumenckie (nieznacznej ilości i na własny użytek).

Przestępstwa z art. 59 ust. 1 cytowanej ustawy jest występkiem. Przestępstwo z art. 59 jest przestępstwem powszechnym, wieloodmianowym, kierunkowym i formalnym. Na stronę przedmiotową przestępstwa z art. 59 ust. 1 składają się podejmowane w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej czynności polegające na :a) udzielaniu innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej; b) ułatwianiu użycia albo c) nakłanianiu do użycia środka odurzającego lub substancji psychotropowej. Przestępstwo z art. 59 ww. ustawy można popełnić wyłącznie z zamiarem bezpośrednim o szczególnym zabarwieniu ( dolus coloratus). Jest to przestępstwo znamienne celem osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej (zob. wyrok SN z 29.8.2002 r., III KK 133/02, niepubl.).

Zgodnie z treścią art. 263 § 1. k.k. kto bez wymaganego zezwolenia wyrabia broń palną albo amunicję lub nią handluje, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

§ 2. Kto bez wymaganego zezwolenia posiada broń palną lub amunicję, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.§ 3. Kto, mając zezwolenie na posiadanie broni palnej lub amunicji, udostępnia lub przekazuje ją osobie nieuprawnionej, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.§ 4. Kto nieumyślnie powoduje utratę broni palnej lub amunicji, która zgodnie z prawem pozostaje w jego dyspozycji, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Sprawcą przestępstw określonych w art. 263 § 1 i 2 k.k. może być każdy (przestępstwa powszechne). W każdym typie przestępstwa z art. 263 k.k. przedmiotem czynności wykonawczej jest broń palna oraz amunicja. Bronią palną, w rozumieniu powołanej ustawy o broni i amunicji, jest każda przenośna broń lufowa, która miota, jest przeznaczona do miotania lub może być przystosowana do miotania jednego lub większej liczby pocisków lub substancji w wyniku działania materiału miotającego (art. 7 ust. 1 BrońU). Określenie broni palnej obejmuje: broń bojową, myśliwską, sportową, gazową, alarmową i sygnałową (art. 4 ust. 1 cytowanej ustawy o broni i amunicji). Przepisy ustawy rozszerzają to pojęcie na "gotowe lub obrobione istotne części" broni (art. 5 ust. 1 ww. ustawy), którymi są: szkielet broni, baskila, lufa z komorą nabojową, zamek, komora zamkowa oraz bęben nabojowy (art. 5 ust. 2). Brak nieistotnej części broni palnej niepowodujący niemożności odstrzelenia naboju nie dyskwalifikuje danego egzemplarza jako broni palnej (zob. wyr. SA w Katowicach z 25.4.2007 r., II AKa 431/06, Legalis). Nie pozbawiają cech broni palnej takie defekty broni, które nadają się do usunięcia (wyr. SA w Warszawie z 20.1.2014 r., II AKa 228/13, Legalis). Dla odpowiedzialności przewidzianej w art. 263 § 2 k.k. nie jest wystarczające ustalenie, że znajdujące się w jego władaniu części są tymi, które zostały skatalogowane w przepisie art. 5 ust. 2 jako istotne części broni palnej i pneumatycznej. Istotne części broni lub amunicji mogą być uznane za broń palną tylko wówczas, gdy spełniają dodatkowe kryterium, będące wyrazem zdefiniowanej w art. 7 ust. 1 tejże ustawy istoty broni palnej – urządzenia niebezpiecznego dla życia lub zdrowia, zdolnego do wystrzeliwania pocisków i rażenia na odległość. Istotne części broni palnej muszą być zatem gotowe lub obrobione (art. 5 ust. 1 BrońU). Jednolita w ostatnim czasie linia orzecznictwa, sprowadzająca się do tezy, że broń gazowa jest bronią palną, została zapoczątkowana uchw. SN(7) z 29.1.2004 r. (I KZP 39/03, OSNKW 2004, Nr 2, poz. 13). Dotyczy ona nie tylko wykładni znamion przestępstwa z art. 263 § 2 k.k., lecz także innych przepisów kodeksowych, w tym art. 280 § 2 KK (zob. post. SN z 22.1.2003 r., I KZP 40/02, OSNKW 2003, Nr 1–2, poz. 11; wyr. SN z 6.3.2007 r., IV KK 349/06, OSNwSK 2007, Nr 1, poz. 566).Pojęcie amunicji zostało ograniczone do amunicji do broni palnej (art. 4 ust. 2 ), co oznacza naboje przeznaczone do strzelania z broni palnej (art. 4 ust. 3 ). Do amunicji zalicza się też gotowe lub obrobione istotne części broni lub amunicji (art. 5 ust. 1 ), którymi są: pociski wypełnione materiałami wybuchowymi, chemicznymi środkami obezwładniającymi lub zapalającymi albo innymi substancjami, których działanie zagraża życiu lub zdrowiu, spłonki inicjujące spalanie materiału miotającego i materiał miotający w postaci prochu strzelniczego (art. 5 ust. 3 ).Dla realizacji znamion czynu zabronionego nie jest istotna ilość posiadanej amunicji, chociaż wpływa na stopień społecznej szkodliwości. Sąd Apelacyjny w Warszawie przyjął w wyr. z 8.7.2013 r. (II AKa 209/13, Legalis), że przestępstwem jest "posiadanie nawet jednego naboju, jeżeli tego rodzaju nabój stanowi amunicję do broni palnej" (tak też SA w Katowicach w wyr. z 7.6.2017 r., II AKa 167/17, Legalis).Znaczenie rodzaju i ilości posiadanej przez sprawcę broni lub amunicji; szczególna motywacja sprawcy. Rodzaj i ilość posiadanej przez sprawcę broni lub amunicji oraz długość okresu posiadania powinny być uwzględniane jako istotna okoliczność rzutująca na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu określonego w art. 263 KK (zob. wyr. SN z 31.5.2001 r., WA 16/01, Legalis; wyr. SA w Katowicach z 21.6.2007 r., II AKa 55/07, Legalis). Kluczowe znacznie dla ustalenia zakresu norm wynikających z treści art. 263 § 1 i 2 k.k. ma klauzula "bez wymaganego zezwolenia", odsyłająca do treści przepisów:1) ustawy z 22.6.2001 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r. poz. 290 ze zm.), określającej zasady podejmowania i wykonywania przez przedsiębiorców działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym; 2) ustawy z 21.5.1999 r. o broni i amunicji, określającej zasady wydawania i cofania pozwoleń na broń, nabywania, rejestracji, przechowywania, zbywania i deponowania broni i amunicji, przewozu przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz przywozu z zagranicy i wywozu za granicę broni i amunicji, jak również zasady posiadania broni i amunicji przez cudzoziemców oraz zasady funkcjonowania strzelnic (art. 1). W wyroku z 24.5.2018 r. (IV KK 348/17, Legalis) SN zakwestionował możliwość skutecznego powoływania się na brak wiedzy o przynależności określonego urządzenia do kategorii objętej reglamentacją dla broni palnej przez osobę posiadającą bez wymaganego zezwolenia urządzenie odpowiadające ustawowym kryteriom przyjętym w BrońU: "niezależnie od znaczenia reguły ignorantia iuris nocet jest bowiem oczywiste, że dostęp do szeroko rozumianej broni w naszym kraju podlega daleko idącym ograniczeniom, wobec czego już samo wejście w posiadanie przedmiotu, który ze swej istoty (sposób działania, cechy konstrukcji, przeznaczenie) należy do tego kręgu urządzeń, musi rodzić obowiązek sprawdzenia, czy i ewentualnie jakie rygory oraz wymagania ciążą na jego posiadaczu. (…).Znamię posiadania bez wymaganego zezwolenia broni palnej lub amunicji charakteryzujące zachowanie sprawcze w art. 263 § 2 k.k. nie ogranicza się do cywilistycznej konstrukcji posiadania samoistnego lub zależnego, ale obejmuje każde faktyczne władanie rzeczą (zob. wyr. SA w Gdańsku z 5.4.2000 r., II AKa 14/00, OSAG 2001, Nr 1, poz. 2; wyr. SA w Krakowie z 27.6.2002 r., II AKa 149/02, KZS 2002, Nr 7–8, poz. 47). Pojęcie posiadania nie musi wiązać się z jej fizycznym posiadaniem, z fizycznym władaniem nią, a wystarczająca jest możliwość natychmiastowego objęcia jej we władanie połączone z wiedzą o miejscu jej przechowywania (zob. wyr. SA w Warszawie z 14.4.2016 r., II AKa 194/15, Legalis). Szeroki zakres pojęciu posiadania broni palnej nadał SN w post. z 8.4.2014 r. (IV KK 44/14, Legalis), stwierdzając, że jest nim już "zachowanie pasywne polegające na świadomym i celowym przyjęciu jej od innej osoby". Rozstrzygnięcie to zostało poczynione na tle stanu faktycznego, w którym sprawcy pozostawiono w torbie broń i był on tego świadomy. Tym bardziej więc, nawet krótkotrwałe władanie bronią palną bez wymaganego zezwolenia nie wyklucza odpowiedzialności karnej (zob. post. SN z 5.7.2012 r., III KK 186/12, Legalis; wyr. SA w Katowicach z 24.1.2008 r., II AKa 396/07, Prok. i Pr. 2009, Nr 2, poz. 29). Przestępstwo nielegalnego posiadania broni palnej lub amunicji (art. 263 § 2 k.k. ) jest przestępstwem trwałym, czas jego popełnienia rozpoczyna się wraz z wejściem w posiadanie broni palnej lub amunicji, a kończy się – z chwilą przerwania bezprawnego stanu. Pogląd taki jest powszechnie aprobowany w judykaturze (zob. wyr. SA w Warszawie z 5.11.2013 r., II AKa 212/13, Legalis). Strona podmiotowa poszczególnych typów przestępstw. Przestępstwo z art. 263 § 1 k.k. może być popełnione z winy umyślnej, wyłącznie w zamiarze bezpośrednim. Strona podmiotowa przestępstwa z art. 263 § 2 k.k. wyraża się w umyślności, dopuszczalny jest zarówno zamiar bezpośredni, jak i ewentualny (tak też SA w wyr. z 7.6.2017 r., II AKa 167/17, Legalis; SA we Wrocławiu w wyr. z 26.7.2017 r., II AKa 179/17, Legalis).

Odnosząc się do powyższych rozważań prawnych bez wątpienia oskarżony dopuścił się wymienionych wyżej czynów z ustawy o przeciwdziałania narkomanii oraz z art. 263 § 2 k.k. Oskarżony posiadał środki odurzające w zajmowanym przez siebie mieszkaniu i w trakcie czynności podejmowanych przez policję chciał się ich pozbyć poprzez wyrzucenie ich przez balkon o czym świadczą zeznania funkcjonariuszy policji i fakt ich ujawniania w muszli klozetowej. Także zachowanie oskarżonego M. W. (1) polegające na odmowie otworzenia drzwi do mieszkania funkcjonariuszom policji o tym świadczy. Oskarżony również udzielił środków odurzających K. S. (2), za co otrzymał określną kwotę pieniędzy, co wynika wprost z wyjaśnień K. S. (1) oraz zeznań funkcjonariuszy policji wykonujących czynności na miejscu. Oskarżony również posiadał bez wymaganego zezwolenia broń i amunicję, która przecież został ujawniona podczas czynności wykonywanych przez policję w związku z transakcją narkotykową i ta broń, była bez wątpienia była w jego posiadaniu.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości zachowań oskarżonego Sąd uwzględnił ustalony zamiar bezpośredni, przy tym wpisujący się w znamiona inkryminowanych mu czynów. Sąd wziął pod uwagę motywację towarzyszącą oskarżonemu z chwili realizacji czynu zabronionego polegającego na udzieleniu środków odurzających a mianowicie chęć osiągniecia korzyści majątkowej. Wszak tylko takiej motywacji można by się dopatrywać w jego działaniach, natomiast twierdzenie oskarżonego dotyczące przyczyn posiadania znacznej ilości środków odurzającej w realiach niniejszej sprawy uznać należy za pozbawione wiarygodności. Trudno bowiem uznać, iż posiadał tak znaczną ilość środków odurzających na własne potrzeby, bądź z powodu chęci pomocy matce narzeczonej z powodu jej schorzenia. Podobnie jak jego twierdzenie, iż broń i amunicja należały do ojca narzeczonej.

Konsekwencją uznania winy oskarżonego stało się podjęcie odpowiedniej reakcji penalnej na popełnione przestępstwa

Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę wszystkie dyrektywy jej wymiaru
a zawarte w art. 3 k.k., art. 58 § 1 k.k. i art. 53 k.k.

Sąd wymierzył oskarżonemu za czyn z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2016 r., poz. 124 ze zm.) mu karę roku pozbawienia wolności, za czyn z art. 59 ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2016 r., poz. 224 ze zm.) karę roku pozbawienia wolności, za czyn z art. 263 § 2 k.k. karę 8 ( ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności i na podstawie art. 85 § 1 k.k., art. 86 § 1 k.k. połączył orzeczone kary pozbawienia wolności i wymierza oskarżonemu M. W. (1) karę roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

Sąd miał na uwadze, aby kary jednostkowe nie przekraczały stopnia winy, uwzględniając ustalony stopień społecznej szkodliwości czynów, naruszone dobra prawne.

W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynów i nie przekracza stopnia winy.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości zachowań oskarżonego Sąd uwzględnił ustalony zamiar bezpośredni, przy tym wpisujący się w znamiona inkryminowanych mu czynów. Sąd wziął pod uwagę motywację towarzyszącą oskarżonemu z chwili realizacji przypisanych mu w wyroku czynów zabronionych.

Wymierzając karę Sąd miał także na względzie sytuację materialną oskarżonego jego właściwości i warunki osobiste oraz nie pominięto, iż nie był uprzednio karany sądownie i częściowo przyznał się do przypisanych mu czynów.

Oskarżony jest dorosłym człowiekiem, doświadczonym życiowo, w pełni poczytalnym. Z całą pewnością miał świadomość bezprawności i naganności czynów, których się dopuścił oraz że w świetle okoliczności towarzyszących jego działaniu brak jest jakichkolwiek przesłanek, które usprawiedliwiając jego czyny, wyłączyłyby odpowiedzialność karną, z uwagi na brak winy lub bezprawności czynu. Można też było od niego wymagać zachowania zgodnego z prawem w sytuacji w jakiej się znalazł.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd wziął pod uwagę rodzaj i charakter naruszonych dóbr prawnych a także to, że czynów tych dopuścił się oskarżony działając umyślnie z zamiarem bezpośrednim, a także stopień społecznej szkodliwości jego czynów a także osiągniętą korzyść majątkową. Nie bez znaczenia przy wymiarze kary miało zachowanie oskarżonego podczas czynności wykonywanych w miejscu jego zamieszkania, to jest chęć pozbycia się środków odurzających oraz odmowa otworzenia drzwi funkcjonariuszom policji.

Maja powyżej na uwadze Sąd uznał, iż w tym przypadku jest potrzeba izolacyjnego oddziaływania na postawę sprawcy, albowiem oprócz ww. okoliczności istotne znacznie miała ilość środków odurzających posiadanych przez oskarżonego, oraz ich udzielenie w celu osiągniecia korzyści majątkowej, którą osiągnął. Sąd wymierzając w/w karę brał również pod uwagę cele prewencji indywidualnej i generalnej.

W ocenie Sądu orzeczona wobec oskarżonego kara odpowiada społecznemu poczuciu sprawiedliwości, udowadnia oskarżonemu nieefektywność popełnionych przestępstw.

Nadto w wyroku znalazły się rozstrzygnięcia dotyczące orzeczenie wobec oskarżonego przepadku korzyści majątkowej uzyskanej z transakcji narkotykowej oraz zabezpieczonych dowodów rzeczowych stosownie do wskazanych w wyroku przepisów. Na podstawie art. 63 § 1 k.k. Sąd zaliczył oskarżonemu okres tymczasowego aresztowania na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności.

Orzeczenie o kosztach sądowych uzasadnia art. 627 k.p.k., bowiem w części Sąd obciążył oskarżonego kosztami sądowymi w postaci opłaty oraz częściowymi wydatkami, zaś na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił go od zwrotu pozostałej części wydatków ze względu na sytuację osobistą oraz majątkową.

Z tych względów Sąd orzekł jak w wyroku.