Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 grudnia 2016 roku.

Sąd Okręgowy w Lublinie VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie: Przewodniczący – Sędzia S.O. Grażyna Cichosz

Protokolant – sekretarz sądowy Ewelina Parol

po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2016 roku w Lublinie

sprawy A. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania A. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 26 listopada 2015 roku znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyjmuje do obliczenia emerytury wnioskodawcy okres zasadniczej służby wojskowej od dnia 19 września 1968 roku do dnia 8 maja 1969 roku.

Sygn. akt VIII U 2210/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 26 listopada 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. przeliczył A. B. emeryturę od dnia 1 listopada 2015 roku, tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Wysokość świadczenia została ustalona w kwocie 1.778,83 złotych brutto (decyzja – k. 17 a.e.).

A. B. wniósł odwołanie od powyższej decyzji, domagając się jej zmiany poprzez przyznanie wyższej emerytury od dnia 24 listopada 2014 roku, tj. od dnia nabycia prawa do świadczenia (odwołanie – k. 2 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Wskazał, że w wyniku dołączenia do wniosku o doliczenie stażu pracy książeczki wojskowej i legitymacji ubezpieczeniowej Zakład wydał decyzję, w której przeliczył wysokość emerytury. Przy wyliczeniu nie wziął jednak pod uwagę okresu służby wojskowej, ponieważ z wpisu w książeczce wynika, że wnioskodawca był zwolniony z powszechnego obowiązku wojskowego. Natomiast w świetle przepisów art. 133 ust. 1 oraz art. 129 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 748) wypłata podwyższonego świadczenia następuje od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o przeliczenie świadczenia (odpowiedź na odwołanie – k. 5-6 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił i rozważył, co następuje:

A. B. urodził się w dniu (...). Na podstawie decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych od dnia (...)roku, tj. od dnia osiągnięcia wieku emerytalnego przyznane mu zostało prawo do emerytury (decyzja – k. 11 a.e.).

W dniu 20 listopada 2015 roku złożył do Zakładu wniosek o zaliczenie do stażu pracy okresu odbywania służby wojskowej oraz pracy jako uczeń. Dołączył do niego świadectwo ukończenia zasadniczej szkoły zawodowej w zawodzie kierowcy mechanika samochodowego w dniu 17 czerwca 1967 roku, legitymację ubezpieczeniową oraz książeczkę wojskową (wniosek wraz z załącznikami – k. 15-16 a.e.).

Na podstawie powyższej dokumentacji organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję o przeliczeniu emerytury, w której nie uwzględnił okresu służby wojskowej (decyzja – k. 17 a.e.).

Sąd Okręgowy ustalił, że A. B. w okresie od dnia 19 września 1968 roku do dnia 8 maja 1969 roku odbywał zasadniczą służbę wojskową. Po tym czasie, z uwagi na(...) został zwolniony z powszechnej służby wojskowej (zeznania wnioskodawcy – k. 13v i k 33v a.s.; zaświadczenie (...) w L. – k. 16 a.s.).

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o wyżej wskazane dowody w postaci zeznań wnioskodawcy oraz zgromadzonej dokumentacji.

Dokumentacja została obdarzona przez Sąd wiarą w całości. Zarówno treść, jak i forma dokumentów sporządzonych przez kompetentne do tego organy nie budziła wątpliwości Sądu, a także nie była kwestionowana przez strony. Po przedłożeniu przez wnioskodawcę zaświadczenia z Wojskowej Komendy Uzupełnień w L. o okresie odbywania zasadniczej służby wojskowej Sąd dodatkowo zwrócił się do organu rentowego o ustosunkowanie się do żądania zaliczenia tego okresu w oparciu o ten dokument. W odpowiedzi organ rentowy wskazał, że służba wojskowa zostałaby uwzględniona do kapitału początkowego i emerytury po przedłożeniu oryginału dokumentu (pismo procesowe – k. 20-21 a.s.).

Zeznania wnioskodawcy, jako spójne z pozostałym materiałem dowodowym, także zostały obdarzone wiarą przez Sąd.

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 887, tekst jedn. ze zmianami) prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość.

Zgodnie natomiast z art. 133 ust. 1 ustawy emerytalnej w razie ponownego ustalenia przez organ rentowy prawa do świadczeń lub ich wysokości, przyznane lub podwyższone świadczenia wypłaca się, poczynając od miesiąca, w którym powstało prawo do tych świadczeń lub do ich podwyższenia, jednak nie wcześniej niż:

1) od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy lub wydano decyzję z urzędu, z zastrzeżeniem art. 107a ust. 3;

2) za okres 3 lat poprzedzających bezpośrednio miesiąc, o którym mowa w pkt 1, jeżeli odmowa lub przyznanie niższych świadczeń były następstwem błędu organu rentowego lub odwoławczego.

Ponadto w świetle art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy emerytalnej okresy czynnej służby wojskowej w Wojsku Polskim lub okresy jej równorzędne albo okresy zastępczych form tej służby są okresami składkowymi.

W toku niniejszego postępowania przed Sądem Okręgowym został przedłożony nowy dowód w postaci zaświadczenia z Wojskowej Komendy Uzupełnień w L., zgodnie z którym A. B. w okresie od dnia 19 września 1968 roku do dnia 8 maja 1969 roku odbywał zasadniczą służbę wojskową. Dodatkowo organ rentowy wskazał, iż oryginał powyższego zaświadczenia mógłby stanowić dowód, mający wpływ na wysokość kapitału początkowego i emerytury.

Z tych względów Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i przyjął do obliczenia emerytury wnioskodawcy okres zasadniczej służby wojskowej od dnia 19 września 1968 roku do dnia 8 maja 1969 roku.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy w Lublinie na podstawie wyżej powołanych przepisów oraz art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.