Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 lutego 2016 roku.

Sąd Okręgowy w Lublinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia SO Danuta Dadej-Więsyk

Protokolant sekr. sąd. Katarzyna Trafisz

po rozpoznaniu w dniu 27 stycznia 2016 roku w Lublinie

sprawy T. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o prawo do renty i dodatek pielęgnacyjny od wcześniejszej daty

na skutek odwołania T. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 7 sierpnia 2015 roku znak:(...)

I odrzuca odwołanie w części dotyczącej przyznania odsetek;

II w pozostałej części odwołanie oddala.

Sygn. akt VII U 1739/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 7 sierpnia 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. ustalił T. G. od dnia 01.06.2015 r. prawo do:

1)  renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy – na okres do dnia 31.07.2017 r. oraz

2)  dodatku pielęgnacyjnego (w związku z ustaleniem niezdolności wnioskodawcy do samodzielnej egzystencji) – na okres do dnia 31.08.2016 roku

- na podstawie przepisów ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity- Dz. U. z 2015 r. poz. 748).

Odwołanie od powyższej decyzji złożył w dniu 11 września 2015 r. T. G.. Podniósł, iż należność wyrównawcza powinna być rozliczona z niezdolności do samodzielnej egzystencji czyli I grupy od dnia 26 maja 2015 r. a nie od 1 czerwca 2015 r. plus odsetki (k. 2).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie (k. 5,6).

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

T. G. ur. (...) od dnia 1 lipca 2013 r. jest uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Decyzją z dnia 16 lipca 2014 r. organ rentowy przyznał skarżącemu rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 31 maja 2017 r. (decyzja – k. 28 a.r.).

W dniu 08.06.2015 r. T. G. złożył wniosek w którym nadmienił, iż stan jego zdrowia uległ pogorszeniu (k. 150 a.r.). Z uwagi na wskazany wniosek T. G. został skierowany na badanie lekarskie. Orzeczeniem z dnia 06.08.2015 r. (k. 163 a. r.) Komisja Lekarska ustaliła, że wnioskodawca jest:

1)  całkowicie niezdolny do pracy do 31.07.2017r., a niezdolność powstała 26.05.2015 r.

2)  niezdolny do samodzielnej egzystencji do 31.08.2016r., a niezdolność powstała 26.05.2015r.

Z uwagi na powyższe Zakład zaskarżoną decyzją przeliczył wysokość renty oraz podjął wypłatę dodatku pielęgnacyjnego - od dnia 01.06.2015r.

Na rozprawie w dniu 27 stycznia 2016 r. wnioskodawca oświadczył, iż zgadza się z wysokością renty ustalonej decyzją z 7.08.2015 r. oraz wysokością wyrównania, nie kwestionował również okresów na które zostało przyznane świadczenie dot. renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy oraz dodatku pielęgnacyjnego. Oświadczył, iż nie zgadza się z datą przyznania prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy i dodatku pielęgnacyjnego i domaga sę wypłaty tych świadczeń od dnia 26 marca 2015 r. wraz z odsetkami od wyrównania renty i dodatku pielęgnacyjnego.

Odwołanie wnioskodawcy odnośnie wypłaty renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy i dodatku pielęgnacyjnego od dnia 26 maja 2015 r. nie zasługuje na uwzględnienie.

Wysokość świadczenia rentowego zaskarżoną decyzją została ustalona prawidłowo, czego wnioskodawca nie kwestionował.

Zgodnie z art. 62 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 grudnia 1998 r. (Dz. U. z 2015 r., poz. 748) renta dla osoby całkowicie niezdolnej do pracy wynosi:

24% kwoty bazowej, o której mowa w art. 19, oraz

po 1,3% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów składkowych;

po 0,7% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych;

po 0,7% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresu brakującego do pełnych 25 lat okresów składkowych oraz nieskładkowych, przypadających od dnia zgłoszenia wniosku o rentę do dnia, w którym rencista osiągnąłby wiek, o którym mowa w art. 24 ust. la.

Stosownie do regulacji zawartych w ust. 2 renta dla osoby częściowo niezdolnej do pracy wynosi 75% renty dla osoby całkowicie niezdolnej do pracy.

Sąd miał na uwadze, iż zgodnie z art. 116 ust. 1 cytowanych przepisów postępowanie w sprawach świadczeń wszczyna się na podstawie wniosku zainteresowanego, chyba że ustawa stanowi inaczej.

W oparciu o art. 129 w/w ustawy świadczenie wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

W myśl art. 133 ust. l w razie ponownego ustalenia przez organ rentowy prawa do świadczeń lub ich wysokości, przyznane lub podwyższone świadczenia wypłaca się poczynając od miesiąca, w którym powstało prawo do tych świadczeń lub do ich podwyższenia, jednak nie wcześniej niż:

1)  od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy lub wydane decyzję z urzędu, z zastrzeżeniem art. 107a ust. 3;

2)  za okres 3 lat poprzedzających bezpośrednio miesiąc, o którym mowa w pkt l, jeżeli odmowa lub przyznanie niższych świadczeń były następstwem błędu organu rentowego lub odwoławczego.

Jak wynika z akt, wniosek o ponowne ustalenie wysokości renty w związku z pogorszeniem stanu zdrowia złożony został 08.06.2015 r.

Organ rentowy w rozpoznaniu wniosku skierował ubezpieczonego na badanie lekarskie. Komisja Lekarska ustaliła, iż całkowita niezdolność do pracy wnioskodawcy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji powstała 26 maja 2015 r.

Jednakże z uwagi na treść art. 129 ust. 1 powołanej ustawy, brak jest podstaw do wypłaty świadczeń od tej daty, gdyż wniosek został zgłoszony w dniu 8 czerwca 2015 r.

Z uwag i na powyższe decyzja organu rentowego, którą podjęto wypłatę świadczenia w podwyższonej wysokości od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek tj. od dnia 1 czerwca 2015 r. jest prawidłowa.

Mając na względzie powyższe na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 kpc Sąd odwołanie wnioskodawcy w tej części oddalił.

Odnośnie żądania wnioskodawcy przyznania odsetek Sąd uznał, iż postępowanie w sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych wszczyna się na skutek wniesienia odwołania od decyzji organu rentowego. Stosownie do art. 477 ⁹ § 1 kpc odwołanie od decyzji organów wnosi się na piśmie do organu, który wydał decyzję, lub do protokołu sporządzonego przez ten organ, w terminie miesiąca od doręczenia odpisu decyzji.

W niniejszej sprawie decyzja w przedmiocie prawa do odsetek nie zostało wydane, rozstrzygnięcie, w tym zakresie nie zawiera również decyzja z dnia 7 sierpnia 2015 roku.

Skarżący wniósł odwołanie dotyczące braku przyznania odsetek mimo braku decyzji. Skoro zaś przedmiotem odwołania wnioskodawcy jest żądanie odsetek, to odwołanie w tej części winno być odrzucone przez Sąd na podstawie art. 199 § 1 kpc jako niedopuszczalne.

Z uwagi na powyższe Sąd na mocy powołanych przepisów odrzucił odwołanie w części dotyczącej przyznania odsetek.