Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Lublinie ustalił następujący stan faktyczny:

W roku 2002 Z. Ż. prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...) i zajmował się handlem paliwami. Działalność tę prowadził wraz z żoną E. Ż., która kontaktowała się z odbiorcami paliwa, informowała o cenie, wystawiała faktury. Paliwo, które sprzedawali nie było paliwem „legalnym”, tzn. nie pochodziło od producenta, który produkował paliwo odpowiadające polskiej normie jakościowej. Sam Z. Ż. mieszał komponenty takie, jak: oleje bazowe (...)10, (...)20, (...).-300, 100 NS, kondensat gazu naturalnego, benzynę półprodukt, D. 2L, rozcieńczalnik C, pirokondensat hydrostabilizowany oraz oleje opałowe lekkie (...). W celu mieszania w/w składników wybudował na terenie swojej posiadłości w N. podziemne zbiorniki, do których wlewane były komponenty, tam następowało ich mieszanie, a następnie gotowa mieszanka, udająca olej napędowy, była wypompowywana i sprzedawana osobom, które były przekonane, że kupują normalny, legalny olej napędowy. Zachętą do kupna tak wyprodukowanej substancji była cena niższa o kilka groszy za litr od ceny obowiązującej na stacji paliw, przy czym wyprodukowana w ten sposób substancja nie spełniała norm jakościowych paliwa (protokół oględzin posesji oskarżonych w N. wraz z dokumentacją fotograficzną k. 411-423, opinia biegłego z zakresu paliw k. 1503-1578).

W okresie od 25 marca 2002 r. do 31 grudnia 2003 r. Z. Ż. wraz ze swą żoną E. Ż. wyprodukował i sprzedał niżej wymienionym osobom następujące ilości nielegalnie wytworzonej substancji sprzedawanej pod postacią oleju napędowego:

1. W dniu 25 marca 2002 r. w G. sprzedali A. N. 10 000 litrów za cenę 23 050 zł. A. N. prowadził stację paliw. Nie wiedział, że kupowane przez niego paliwo zostało nielegalnie wytworzone, a gdyby taką świadomość miał, paliwa tego by nie kupił (zeznania A. N. k. 4377-4377v, faktura VAT nr (...) k. 2922).

2. W okresie od dnia 27 marca 2002 r. w L. sprzedali E. G. 944 litry za kwotę 20 777,29 zł. Również E. G. nie zdawał sobie sprawy z tego, że paliwo to zostało wytworzone nielegalnie przez sprzedających i nie są znane jego właściwości. W czasie jednej z transakcji zwrócił uwagę na kolor oleju, który wydawał mu się inny. W odpowiedzi Z. Ż. oświadczył mu, iż olej kupuje w „rafineriach południowych”. Gdyby E. G. znał pochodzenie nabywanej substancji nie dokonałby jej zakupu (zeznania E. G. k. 4375-4375v, faktury zakupu k. 2435-2436). W tym miejscu należy podnieść, iż sprawa niniejsza rozpoznawana jest po uchyleniu poprzedniego wyroku skazującego, który zaskarżony został tylko przez oskarżonych. Nie można więc było czynić ustaleń mniej korzystnych od tych, jakie poczyniono w trakcie pierwszego postępowania. Z tego względu nie skorygowano ilości i wartości paliwa zakupionego przez E. G., bowiem wartości te winny być wyższe od poprzednio przyjętych tj. powinna być ilość 7 300 litrów, a wartość to 21 232,88 zł.

3. W okresie od 27 marca 2002 r. w L. sprzedali P. G. 3 800 litrów za cenę 8 715,68 zł. P. G. prowadził firmę transportową i kierując się atrakcyjną, niską ceną zdecydował się na zakup paliwa w firmie (...). Dokonał trzech transakcji i był przekonany, że kupuje olej napędowy „legalny”. Gdyby wiedział, że przedmiotem transakcji jest nielegalnie zblendowane paliwo, na jego zakup nie zdecydowałby się w obawie przed konsekwencjami prawnymi, jak również z uwagi na dbałość o sprzęt, do którego to paliwo było kupowane (zeznania P. G. k. 3541, 2395-2397, faktury k. 2402-2404). W tym przypadku także niemożliwe było skorygowanie ilości i wartości nabytych substancji z tych samych powodów, co wyżej, a prawidłowa ilość to 5 600 litrów o wartości 12 756,32 zł.

4. W okresie od 28 marca 2002 r. sprzedali P. N. 2 317 litrów za kwotę 52 953,86 zł. P. N. prowadził własną działalność gospodarczą. Zajmował się transportem drogowym. Z Z. Ż. telefonicznie ustalał warunki dostaw. On też osobiście dostarczał paliwo. P. N. dokonał dziewięciu transakcji zakupu. Podczas jednej z nich zwrócił uwagę na odmienny kolor paliwa od tego, które kupuje na stacji (...). Z. Ż. zapewnił go wówczas, iż paliwo pochodzi z „rafinerii południowych”. P. N. nie miał problemów technicznych z tym paliwem, ale gdyby wiedział, że jest ono nielegalnie wyprodukowane przez Z. Ż. to nie kupiłby takiego paliwa (zeznania P. N. k. 4375, faktury k. 2423-2427). W przypadku P. N. także poprzedni wyrok dotyczył mniejszej ilości paliwa, niż to wynika z faktur. Stąd też musiano przyjąć, iż tego paliwa było 2 317 litrów, a nie 23 170 litrów. Wartość natomiast pozostała bez zmian.

5. W dniu 28 marca 2008 r. sprzedali M. i M. B. 150 litrów za kwotę 344,04 zł. Do transakcji doszło w L. i to Z. Ż. zaproponował sprzedaż paliwa. Twierdził, że pochodzi ono z PKN (...). M. B. nie odczuł różnicy w pracy silników samochodów, ale podał, że gdyby wiedział, iż paliwo pochodzi z nielegalnej produkcji to nie kupiłby go (zeznania M. B. k. 4399v-4400, faktura k. 2450).

6. W tym samym dniu od Z. Ż. 150 litrów kupił S. K. (1). Zapłacił za paliwo 344,04 zł. W czasie transakcji nie pytał o źródło pochodzenia paliwa, ale słyszał jak inne osoby pytały o to Z. Ż. i ten miał odpowiedzieć, że paliwo pochodzi z (...). Inni nabywcy zwracali też uwagę na różnice w zapachu paliwa i z tego tytułu nie decydowali się na jego używanie do samochodów osobowych. S. K. (1) nie miał wiedzy o nielegalnym produkowaniu paliwa, a gdyby taką wiedzę posiadał, nie kupiłby go (zeznania S. K. (1) k. 4188, faktura k. 2835).

7. W okresie od 28 marca 2002 r. oskarżeni sprzedali A. P. 7 500 litrów za kwotę 17 080 zł. A. P. zajmuje się wywozem nieczystości płynnych. Znał Z. Ż. i w czasie jednego ze spotkań otrzymał propozycję kupna paliwa po atrakcyjnej cenie. Nie pytał go o źródło pochodzenia paliwa. Dostawy paliwa realizował Z. Ż. lub też jego zięć. Pieniądze z kolei płacone były w biurze firmy (...). Tam faktury wystawiała E. Ż. i ona też odbierała pieniądze za towar. A. P. nie kupiłby tego paliwa, gdyby wiedział, że pochodzi ono z nielegalnej produkcji (zeznania A. P. k. 4375v, faktury k. 2444-2446).

8. W okresie od 28 marca 2002 r. oskarżeni sprzedali H. J. 8 990 litrów za cenę 20 719,63 zł. H. J. prowadziła działalność gospodarczą związaną z usługami transportowymi. Dokonała ośmiu transakcji kupna paliwa, które przywożone było transportem oskarżonych. Za paliwo H. J. płaciła w siedzibie firmy w L. przy ul. (...), przy czym pieniądze wręczała E. Ż., która wystawiała jej faktury za zakup paliwa (zeznania H. J. k. 4374v, faktury k. 2412-2415).

9. W dniu 4 kwietnia 2002 r. w J. L. sprzedali spółce (...) 6 000 litrów za cenę 14 420,40 zł. Zamawianiem paliwa i uzgadnianiem warunków dostawy w imieniu spółki zajmował się S. K. (2), przy czym rozmowy prowadził zarówno z Z. Ż., jak i z E. Ż.. Nie miał on pojęcia o tym, że kupowana substancja nie jest olejem napędowym wyprodukowanym zgodnie z polskimi normami. Od Z. Ż. uzyskał informację, iż paliwo pochodzi z (...) w L. (zeznania S. K. (2) k. 4377, faktura k. 2627).

10. W okresie od dnia 4 do dnia 30 kwietnia 2002 r. w P. sprzedali E. J. 5 000 litrów o wartości 11 272,80 zł. Sprzedaż zaproponował Z. Ż., a kupujący nie był informowany o tym, że paliwo zostało „wyprodukowane” przez samego sprzedającego. E. J. pozostawał w przekonaniu, że jest to paliwo wyprodukowane legalnie, w przeciwnym wypadku nie kupiłby go (zeznania E. J. k. 4187v-4188, faktury).

11. W okresie od dnia 19 kwietnia 2002 r. w L. sprzedali R. N. (1) 5 120 litrów za cenę 11 779,47 zł. R. N. (1) nie był informowany o sposobie powstania paliwa. Gdyby taką wiedzę miał nie zdecydowałby się na jego zakup. R. N. (1) należności za paliwo regulował w biurze firmy na ręce Z. Ż. jak i jego żony E.. Tam też otrzymywał faktury. W sumie dokonał dziewięciu transakcji (zeznania R. N. (1) k. 4375v-4376, faktury k. 2458-2462).

12. W okresie od dnia 20 kwietnia 2002 r. w H. sprzedali F. K. 3 916 litrów za cenę 9 138,26 zł. Transakcje odbywały się za pośrednictwem zięcia F. K. tj. P. N.. F. K. nie zdawał sobie sprawy z nielegalnego pochodzenia nabywanej substancji, a gdyby taką świadomość miał nie kupiłby takiego paliwa w obawie, co do jego jakości (zeznania F. K. k. 4187v, faktury k. 2668-2669).

13. W dniu 23 kwietnia 2002 r. w R. sprzedali K. Z. 1000 litrów za cenę 2 293,60 zł. K. Z. został poinformowany, iż paliwo pochodzi z (...) w L.. Cena była korzystna i zdecydował się na jego zakup, a gdyby znał pochodzenie paliwa nie kupiłby go (zeznania K. Z. k. 4188v, faktura k. 2904).

14. W dniu 29 kwietnia 2002 r. w K. sprzedali Z. T. 2 250 litrów za cenę 5 050,60 zł. Z. T. podczas transakcji otrzymał zapewnienie o dobrej jakości paliwa. Było ono używane do napędu prasy zgniatającej złom. Gdyby kupujący miał wiedzę o nielegalnym pochodzeniu paliwa, nie zdecydowałby się na jego zakup (zeznania Z. T. k. 4457v-4458, faktura k. 2662).

15. W dniu 9 maja 2002 r. sprzedali spółce (...) 1130 litrów za cenę 2 660,70 zł. W imieniu spółki transakcje ustalał R. N. (2), przy czym to Z. Ż. złożył ofertę sprzedaży paliwa. Cena była atrakcyjna i zdecydowano o jego zakupie. Kupujący nie był informowany o sposobie powstania paliwa. Był przekonany, iż jest to paliwo wyprodukowane i sprzedawane legalnie (zeznania R. N. (2) k. 4376v, faktura k. 2482).

16. W dniu 9 maja 2002 r. w K. sprzedali K. M. 500 litrów za cenę 1122,40 zł. K. M. nie miał świadomości, iż paliwo pochodzi z nielegalnego mieszania składników. Gdyby taką wiedzę posiadał, nie kupiłby tego paliwa (zeznania K. M. k. 4186-4187, faktura k. 2649).

17. W dniu 22 maja 2002 r. w G. sprzedali spółce (...) 2500 litrów za cenę 5 764,50 zł. W imieniu spółki o zakupie zdecydował jej prezes J. C.. Pytał on Z. Ż. o źródło pochodzenia paliwa i uzyskał zapewnienie, że jest ono z legalnego źródła. Gdyby znał faktyczne pochodzenie kupowanej substancji, nie zdecydowałby się na jej zakup (zeznania J. C. k. 4187-4187v, faktura k. 2684).

18. W okresie od dnia 24 do 27 maja 2002 r. w L. sprzedali M. P., współwłaścicielowi spółek (...), (...) i (...) 4050 litrów za cenę 9286,08 zł. Sprzedaż zaproponował Z. Ż. i poinformował, iż paliwo pochodzi z (...) lub też z Czech. M. P. stwierdził, iż paliwo było złej jakości. Powodowało dymienie z silników, a ostania z dostaw miała inny zapach. Wtedy właśnie Z. Ż. oświadczył, iż jest to biopaliwo z Czech (zeznania M. P. k. 4186v-4187, faktury k. 2673-2674).

19. W dniu 29 maja 2002 r. w Ś. sprzedali T. i S. S. 3121 litrów za cenę 3 807,86 zł. Podczas transakcji Z. Ż. oświadczył, iż paliwo pochodzi z rafinerii J.. Gdyby kupujący wiedział, iż zostało ono wyprodukowane przez samego sprzedającego poprzez zmieszanie składników nie kupiłby takiego paliwa (zeznania S. S. k. 4376-4376v, faktura k. 2470).

20. W dacie bliżej nieustalonej w N. sprzedali B. B. nieustaloną ilość za nieustaloną kwotę. B. B. to mieszkanka tej samej miejscowości, co oskarżeni. Z. Ż. zapewniał ją o dobrej jakości paliwa. Kupiła raz i okazało się, że silnik ciągnika pracuje bardzo nierównomiernie. B. B. widziała na terenie posesji małżonków Ż. zbiorniki na paliwo, które najpierw znajdowały się na powierzchni, a następnie zostały zakopane w ziemi (zeznania B. B. k. 4204-4024v).

21. Również w dacie nieustalonej i w nieustalonej ilości w N. sprzedali R. Z.. Nie była ona informowana o sposobie wytworzenia paliwa, a gdyby taką wiadomość posiadała nie kupiłaby go (zeznania R. Z. k. 4203v-4204).

22. W N. oskarżeni sprzedali też nieustaloną ilość i w nieustalonych datach W. W.. Nie miał on wiedzy na temat pochodzenia kupowanego paliwa, a gdyby wiedział, że jest ono nielegalnie wytwarzane, nie kupiłby go. Płacił za nie zawsze gotówką, przy czym pieniądze wręczał też i E. Ż. (zeznania W. W. k. 4203-4203v).

Łączna wartość uzyskanych korzyści majątkowych to kwota co najmniej 220 581,21 zł.

Odnośnie czynu z pkt II aktu oskarżenia ustalono, co następuje:

W celu ukrycia rzeczywistych rozmiarów prowadzonej działalności gospodarczej, co miało znaczenie w kwestiach zapłaty podatku VAT i akcyzowego, a także w celu udaremnienia stwierdzenia przestępczego pochodzenia środków finansowych Z. i E. małżonkowie Ż. współdziałali z innymi ustalonymi osobami i wykorzystywali inne firmy, podmioty gospodarcze, po to, aby wyłudzić poświadczenie nieprawdy lub też samemu poświadczyć nieprawdę. Używali też podrobionych dokumentów mających znaczenie prawne.

W okresie od dnia 22 marca do 22 kwietnia 2002 roku użyli trzech faktur VAT opiewających na łączną kwotę 56 206,26 zł wystawionych osobiście przez E. Ż., na których zostały podrobione podpisy L. K. (1), P. K. (1) i B. M. (1). Faktury te dokumentowały fikcyjną sprzedaż przez firmę (...) benzyny półproduktu w sytuacji, gdy transakcje te faktycznie nie miały miejsca, przy czym na dokumencie KP nr (...) potwierdzającym wpłatę w gotówce, został podrobiony podpis P. K. (1). Te faktury to:

- faktura nr (...) z dnia 2002.03.22 wystawiona prze E. Ż. na (...) -H-U (...)Turystyka-Rekreacja z siedzibą w P.,

- faktura nr (...) z dnia 2002.04.07 wystawiona prze E. Ż. na P.P.H.U. (...), z siedzibą w P.,

- faktura nr (...) z dnia 2002.04.22 wystawiona prze E. Ż. na (...) s.c., B. M., P. K., z siedzibą w P..

W/w dokumenty zostały włączone w dokumentację podatkową firmy (...) (zeznania P. K. (1) k. 4323v-4324, B. M. (1) k. 4323, L. K. (1) k. 1977, faktura VAT nr (...) k. 1773, faktura (...) k. 2290, faktura (...) k. 2289, pismo (...) i faktury oraz dowody wpłaty Kp k. 1253-1266).

Sprzedając nielegalnie zblendowane substancje jako olej napędowy, oskarżeni musieli też w dokumentacji posiadać potwierdzenie tego, że sami taki olej napędowy kupowali. W tym celu w okresie od dnia 22 marca do dnia 2 maja 2002 r. sporządzono niżej wymienione dokumenty dotyczące transakcji na łączną kwotę 181 303,70 zł:

- Faktury nr (...) z dnia 21.03.2002 r. i nr (...) z dnia 28.03.2002 r. wystawione przez (...) -H-U (...) Turystyka Rekreacja z siedzibą w P., czemu towarzyszyło sporządzenie nieprawdziwych dokumentów KP nr 12/03, 15/03, 17/03, 20/03, 38/03, 41/03 i 44/03 dokumentujących przekazanie należności wynikających z tych faktur, co faktycznie nie miało miejsca.

- Faktury nr (...) r. z dnia 18.04.2002 r. i nr 07/04/2002 r. z dnia 24.04.2002 r. wystawione przez PPHU (...) z siedzibą w P., czemu towarzyszyło sporządzenie nieprawdziwych dokumentów KP nr 11/04/2002, 14/04/2002 i 15/04/2002 dokumentujących przekazanie należności wynikających z tych faktur, co faktycznie nie miało miejsca.

- Faktury nr (...) z dnia 30.04.2002 r. i nr 3/05/02/H z 2.05.2002 r. wystawione przez (...) A. W., a następnie te dokumenty włączyli w dokumentację księgową firmy (...) (zeznania P. K. (1) k. 4323v-4324, A. W. k. 4478v-4479, L. K. (1) k. 1977, faktury k. 1773, k. 2289, k. 2291, k. 2292).

W tym miejscu należy wyjaśnić, iż sąd związany był treścią poprzedniego wyroku skazującego i w niniejszym postępowaniu nie można było czynić ustaleń niekorzystnych dla oskarżonych. Dlatego z ustaleń sądu wyeliminowano fakturę wystawioną przez (...) A. W. w dniu 17.05.2002 r., gdyż nie mieściła się ona w ramach czasowych zarzutu z ptk II b ujętego w okres od dnia 21 marca do dnia 2 maja 2002 r. Wartość wynikająca z tej faktury została odjęta od pierwotnej kwoty widniejącej w treści zarzutu II b. Wyjaśnić też należy, iż pierwsza faktura wystawiona przez (...) -H-U (...) nosi datę 21.03.2002 r. i taki też był początkowy okres zarzutu w pkt II b. Obecnie skorygowano ten okres ustalając datę początkową na dzień 22 marca 2002 r., gdyż tak wynika z ram czasowych zakreślonych zarzutem nr II. Nie oznacza to jednak, iż należało wyeliminować tę fakturę z dnia 21.03.2002 r. W zarzucie mowa jest bowiem o dacie wystawienia faktury tj. 21.03.2002 r., a to kiedy ona została podpisana przez Z. Z. (2) jest już oddzielną rzeczą i przyjęcie, że nastąpiło to w okresie od dnia 22 marca 2002 r. do dnia 2 maja 2002 r. nie jest ustaleniem poczynionym na niekorzyść i jest uprawnione.

Oskarżeni Z. i E. Ż. weszli w porozumienie z B. W. w celu wykazania w dokumentacji, iż to jej firma tj. Zakład (...) w B., jest nabywcą substancji używanych do produkcji paliwa, w sytuacji, gdy nabywcą byli oni sami. Realizując te ustalenia oskarżeni wspólnie z B. W., w okresie od dnia 9 kwietnia 2002 r. do dnia 31 lipca 2002 r. zawarli pięć transakcji na łączną kwotę 103 363,30 zł dotyczących zakupu w firmie (...) Sp. z o.o. w I. oleju bazowego (...) 10, depresolu 2L i półproduktu benzyny, przy czym:

- B. W. złożyła podpis jako osoba upoważniona do odbioru faktury na fakturze nr (...) z dnia 09.04.2002 r., włączając tę fakturę do dokumentacji księgowej swojej firmy wraz z dowodem WZ nr (...), przy czym na kopii tej faktury znajdującej się w dokumentacji (...) Sp. z o.o. nieustalona osoba podrobiła jej podpis,

- B. W. złożyła podpis jako osoba upoważniona do odbioru faktury na fakturze nr (...) z dnia 31.05.2002. włączając tę fakturę do dokumentacji księgowej swojej firmy wraz z dowodem WZ nr (...) na którym został podrobiony przez nieustaloną osobę jej podpis,

- B. W. złożyła podpis jako osoba upoważniona do odbioru faktury na fakturze nr (...) z dnia 04.07.2002 r. włączając tą fakturę do dokumentacji księgowej swojej firmy przy czym na kopii dowodu WZ nr (...) znajdującym się w dokumentacji (...) został podrobiony przez nieustaloną osobę jej podpis,

- B. W. złożyła podpis jako osoba upoważniona do odbioru faktury na fakturze nr (...) z dnia 24.07.2002 r. włączając tę fakturę do dokumentacji księgowej swojej firmy wraz z dowodem WZ nr (...) na którym został podrobiony przez nieustaloną osobę jej podpis,

- B. W. złożyła podpis jako osoba upoważniona do odbioru faktury na fakturze nr (...) z dnia 26.07.2002 r. włączając tę fakturę do dokumentacji księgowej swojej firmy wraz z dowodem WZ nr (...) na którym został podrobiony przez nieustaloną osobę jej podpis (wyjaśnienia B. W. k. 4201v-4202, dokumentacja z firmy (...) k. 2316-2317, faktury k. 1231, protokół przeszukania pomieszczeń B. W. k. 1227-1230, dokumentacja z firmy (...) k. 896-911).

Podobny mechanizm zastosowano w transakcjach z firmą (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P.. Spółka ta sprowadzała do Polski substancje takiej jak olej bazowy S. O. 300, (...)10 i (...)20 i sprzedawała je bezpośrednio na granicy w terminalach przeładunkowych w M. i Z.. Oskarżeni Z. i E. Ż. przedstawili w (...) dokumenty rejestrowe Agencji (...) Sp. z o.o. w (...) s.c. B. M. i P. K. z siedzibą w P. i na te dwie firmy składali zamówienia. W okresie od dnia 26 sierpnia 2002 r. do dnia 13 lutego 2003 r. zrealizowali 26 transakcji o łącznej wartości 846 838,446 zł. Zapłata należności następowała w drodze przelewów (zeznania K. G. k. 1676-1679, dokumentacja z firmy (...) k. 261-270, pismo z bazy paliw w Z. z dowodami wydania k. 1061-1078, 1247-1251, pisma firmy (...) wraz z fakturami k. 1311-1320).

W roku 2003 w L. działalność gospodarczą prowadziła spółka cywila (...). Jednym z jej wspólników był L. Z., a funkcję doradczą pełnił A. Z. (1). Z L. Z. Z. Ż. ustalił, iż jego firma fikcyjnie sprzeda firmie z (...) Sp. z o.o. komponenty niezbędne do produkcji paliwa, a w rzeczywistości komponenty te nabywali oskarżeni. Miały miejsce trzy transakcje w marcu 2003 r., które zostały udokumentowane fakturami nr (...), przy czym zapłata za olej bazowy S. O. 300 nastąpiła do rąk ustalonej osoby, zaś pomiędzy spółką (...) a (...) nastąpiła fikcyjna wzajemna kompensata należności z tytułu zakupu w firmie z K. przez (...) paliw płynnych (zeznania A. Z. (1) k. 4322-4323, zeznania L. Z. k. 196-219, 231-239, 678-682, 1979-1981, faktury z dokumentami WZ k. 60 – 63).

Identyczne, jak opisane wyżej, zdarzenie miało miejsce w odniesieniu do Przedsiębiorstwa (...) -Hurt R. Ł. z siedzibą w H.. W marcu 2003 r. udokumentowano cztery fikcyjne transakcje, na łączną kwotę 105 228,66 zł mające potwierdzić rzekomą sprzedaż przez (...) do firmy (...) -Hurt (prawidłowa nazwa to „E.- (...)) komponentów w postaci pirokondensatu hydrostabilizowanego, oleju bazowego S. O. 300, oleju bazowego (...) 10 i oleju bazowego 100 NS. Na fakturach zakupu komponentów nr (...), (...), (...) i (...) jako osoba upoważniona do odbioru faktury podpisał się R. Ł.. Wcześniej wszedł on w porozumienie z Z. Ż., który obiecał mu 5 groszy od każdego litra komponentu z faktury wystawionej na jego firmę. Należności z w/w faktur zostały zrealizowane w drodze dwóch przelewów na kwotę 55 900 zł dokonanych w kasie (...) Banku (...) w L., zaś pozostałą kwotę uregulował Z. Ż. w formie wpłat gotówkowych (zeznania L. Z. k. 196-219, 231-239, 678-682, 1979-1981, A. Z. (1) k. 4322-4323, zeznania R. Ł. k. 4498v-4499v, faktury z dokumentami WZ k. 64-71).

R. Ł. był właścicielem dwóch firm. Jedna to opisane wyżej PW „E.- (...)”z siedzibą w H., a druga to spółka z o.o. (...) z siedzibą w Z.. Dane obu tych firm oskarżeni przekazali do spółki (...) w P. i na obie te firmy w okresie od dnia 14 kwietnia 2003 r. do dnia 25 lipca 2003 r. dokonali trzynaście razy zakupów oleju bazowego (...) 10 i S. O. 300 na łączną wartość 407 750,60 zł. Oleje nabywali w rzeczywistości dla siebie. Należności z faktur nr: (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...) zostały uregulowane w drodze (...) przelewów w kasach (...) Banku (...) w L. z dyspozycją przelania środków pieniężnych na rachunek firmowy (...), z czego 7 przelewów w łącznej kwocie 121 798,57 zł zrealizowała E. Ż., a pozostałe inna nieustalona osoba (zeznania R. Ł. k. 4498v-4499v, zeznania K. G. k. 1676-1679, faktury wraz z upoważnieniami do odbioru towaru k. 302-322, dokumentacja dotycząca realizacji przelewów k. 323-339, pisma z firmy (...) k. 340-343, 1136-1149).

Do produkcji paliwa Z. Ż. i E. Ż. używali oleju opałowego lekkiego E. plus oraz olejów S. O. 300 i (...) 10. Kupując te produkty na swoją firmę (...) musieli wykazać dalszą sprzedaż tych produktów .. (...) tym celu w okresie od dnia 28 marca 2003 roku do 30 września 2003 roku Z. Ż. wystawił pięć faktur VAT opiewających na łączną kwotę 131 301,83 zł, przy czym faktury nr (...) zostały sporządzone przez E. Ż., a R. Ł. na polecenie Z. Ż. poświadczył fikcyjną sprzedaż firmom PW (...)-HURT” R. Ł. z siedzibą w H., PW (...)” R. Ł. z siedzibą w (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z. olejów bazowych (...) 10, S. O. 300 oraz oleju opałowego lekkiego (...), w sytuacji gdy transakcje te nie miały miejsca. Faktury te to nr nr: (...), (...), (...), (...), (...), a na potwierdzenie zapłaty przez R. Ł. należności z nich wynikających wystawiono dowody wpłat KP, przy czym wpłat w rzeczywistości nie było (zeznania R. Ł. k. 4498v-4499v, protokół przeszukania pomieszczeń k. 99-101, faktury, dowody KP i oświadczenia k. 102-110, faktury k. 1635-1636).

Do nielegalnej produkcji paliwa oskarżeni używali też kondensatu gazu naturalnego tzw. gazoliny. Nie kupowali go jednak na swoją firmę (...) lecz na inne, podstawione podmioty gospodarcze. W okresie od dnia 6 maja 2003 roku do dnia 31 lipca 2003 roku wyłudzili w czterech fakturach opiewających na łączną kwotę 45 836,01 zł wystawionych przez (...) Sp. z o.o. z siedzibą w L. poświadczenie nieprawdy, co do sprzedaży na rzecz PW (...)” R. Ł. z siedzibą w L. oraz (...) Sp. z o.o. z siedzibą w L. kondensatu gazu naturalnego, w ten sposób, że Z. Ż. dostarczył dane tych firm jako podmiotów będących stroną umowy sprzedaży, a nadto na fakturze nr (...) w miejscu osoby upoważnionej do odbioru faktury nieustalona osoba podrobiła podpis R. Ł. i na dokumencie WZ nr (...)­/06/ (...) z dnia 30.07.2003 roku nieustalona osoba podrobiła podpis J. K., w sytuacji gdy towar wymieniony w fakturach nr (...) faktycznie zakupili sami, a należności wynikające z tych faktur zrealizowano w drodze wpłat gotówkowych w kasach sprzedającej firmy (zeznania R. Ł. k. 4498v-4499v, faktury k. 717-736, zeznania E. T. k. 4399-4399v).

Kondensat gazu naturalnego oskarżeni kupowali także w firmie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w S., przy czym ta firma kupowała kondensat od J. N., który prowadził stację paliw i to on miał podpisaną umowę na odbiór kondensatu z kopalni w S.. Oskarżeni kupując kondensat od firmy (...) otrzymywali upoważnienie do odbioru towaru bezpośrednio w kopalni, a po jego odbiór jeździł K. D.. Mimo, iż na listach przewozowych miał on wpisane miejsce docelowe G. tj. stacja paliw J. N., to nigdy nie zawoził kondensatu do G.. Kluczyki od samochodu przekazywał zawsze Z. Ż., a ten gazolinę zawoził do N. i używał do produkcji paliwa (zeznania K. D. k. 4457-4457v, zeznania T. C. k. 4368v, zeznania J. N. k. 4367v, umowy o sprzedaży gazoliny k. 442-454, dokumenty przewozowe k. 465, 466a, 466b – 512, dokumentacja od J. N. k. 1356-1396, faktury i dowody wydania k. 1916-1973).

Wspomniano już o tym, że do nielegalnej produkcji paliwa oskarżeni używali lekkiego oleju opałowego (...). Jego zakupu dokonywali w firmie (...) S.A. w L., przy czym nie kupowali oleju na firmę (...) lecz na spółkę z o.o. (...) z siedzibą w Z., która to spółka należała do R. Ł.. On to dostarczył oskarżonym dokumenty wymagane do przeprowadzenia transakcji, składał zamówienia i oświadczenia o tym, że olej opałowy będzie zużyty zgodnie z jego przeznaczeniem tj. do celów grzewczych. Do odbioru oleju w bazie (...) upoważnił Z. Ż.. Towar odbierał on sam, bądź też kierowcy poproszeni o to przez niego tj. Z. R., P. K. (3) (zięć), G. P.. W okresie od dnia 29 lipca 2003 r. do dnia 12 grudnia 2003 r. przeprowadzono osiem takich transakcji udokumentowanych fakturami nr (...) na łączną kwotę 258 247,09 zł. Zapłata należności z tych faktur następowała w drodze jedenastu przelewów zrealizowanych w kasach (...) Banku (...) w L. i Powszechnego Banku (...) Oddział w Z., z czego 4 przelewy w łącznej kwocie 101 150,00 zł zrealizowała E. Ż., a pozostałe inna nieustalona osoba (zeznania R. Ł. k. 4498v-4499v, zeznania Z. R. k. 4202v, zeznania G. P. k. 4366v-4367, zeznania D. R. k. 134-135, pismo PKN (...) wraz z dowodami wydania towaru k. 1126-1135, pismo PKN (...) wraz z kopiami faktur i oświadczeń o przeznaczeniu oleju k. 174-185, dokumentacja dotycząca wydania towaru z PKN (...) k. 136-159, pismo Banku (...) wraz z dowodami wpłat k. 164-173, ekspertyza kryminalistyczna z zakresu badania dokumentów k. 2732-2806).

Identyczna sytuacja miała miejsce w odniesieniu do firmy PHU (...) W. C.. W okresie od dnia 22 października 2003 r. do dnia 14 listopada 2003 r. na tę firmę, po uprzednim przedłożeniu jej dokumentów rejestrowych, oskarżeni trzykrotnie kupili w (...) S.A. olej opałowy (...). Olej odbierany był raz przez Z. Ż. i dwukrotnie przez G. P.. Transakcje te zostały udokumentowane fakturami nr (...) na łączną kwotę 107 958,35 zł. Następnie Z. Ż. uzgodnił z W. C., iż na firmę PPHU (...) z P. zostaną wystawione fikcyjne faktury sprzedaży oleju przez firmę (...). Dokumentują to faktury nr (...). Dodać należy, iż należności na rzecz (...) zrealizował Z. Ż. poprzez dokonanie pięciu przelewów w kasach (...) Banku (...) w L.. Za wyświadczoną przysługę W. C. otrzymał od Z. Ż. kwotę 4 000 zł (zeznania J. S. k. 4323, zeznania W. C. k. 4365v-4366, zeznania G. P. k. 4366v-4367, faktury wystawione przez (...) S.A. k. 1109-1111, faktury wystawione przez (...) k. 1112-1118, pismo (...) S.A. i dowody wydania towaru k. 1119-1122).

W dniu 31 października 2003 r. E. Ż. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod firmą (...) Ż. E. wystawiła na spółkę (...) dwie faktury o nr (...) opiewające na łączną kwotę 21 604,37 zł poświadczające fikcyjną sprzedaż oleju opałowego lekkiego (...). Podpisy R. Ł. jako osoby upoważnionej do odbioru faktury oraz jego podpisy na oświadczeniach z dnia 31.10.2003 roku podrobiła nieustalona osoba, przy czym E. Ż. sporządziła dwa fikcyjne dokumenty KP, dokumentujące przyjęcie należności wynikających z tych faktur, a w rzeczywistości nie miało to miejsca (zeznania R. Ł. k. 4498v-4499v, faktury k. 1441-1442, protokół z kontroli (...) w Z. k.1662-1669, ekspertyza kryminalistyczna z zakresu badań dokumentów k. 2732-2806, protokół zatrzymania rzeczy, faktury i oświadczenia k. 2124-2127).

Wymienione w pkt II b faktury tj. nr 23/03/2002 z dnia 21.03.2002 r. i nr (...) z dnia 28.03.2002 r. wystawione przez (...) -H-U (...) Turystyka Rekreacja z siedzibą w P., nr 045/044/2002 r. z dnia 18.04.2002 r. i nr 07/04/2002 r. z dnia 24.04.2002 r. wystawione przez PPHU (...) z siedzibą w P., nr 7/04/02/H z dnia 30.04.2002 r. i nr 3/05/02/H z 2.05.2002 r. wystawione przez (...) A. W., które potwierdzały, nie mające odzwierciedlenia w rzeczywistości, transakcje zakupu przez firmę (...) oleju napędowego od tych podmiotów, zostały następnie przez oskarżonych ujęte w ewidencji prowadzonej dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług (...). Faktury te oskarżeni ujmowali w deklaracjach VAT 7 i przez to zaniżali podatek należny Skarbowi Państwa. W okresie od dnia 25 marca 2002 r. do dnia 2 maja 2002 r. działając w opisany wyżej sposób zaniżyli należny podatek VAT o kwotę 37 517,88 zł (zeznania P. K. (1) k. 4323v-4324, A. W. k. 4478v-4479, L. K. (1) k. 1977, faktury k. 1773, k. 2289, k. 2291, k. 2292, pismo (...) w L. z wyliczeniem uszczuplonego podatku VAT i akcyzowego k. 2010-2011, materiały z kontroli przeprowadzonej przez (...) w firmie (...) k. 2137-2288, pismo (...) w L. wraz z decyzjami za rok 2002 k. 2351-2386, decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w L. i decyzje Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w L. k. 4548-4608).

Nadto, w okresie co najmniej od dnia 22 marca 2002 r. do dnia 31 grudnia 2003 r. Z. Ż. i E. Ż. działając wspólnie i w porozumieniu, w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru narazili na uszczuplenie należności Skarbu Państwa przez to, że nie ujawnili Pierwszemu Urzędowi Skarbowemu w L., a od dnia 1 września 2003 r. Urzędowi Celnemu w L. przedmiotu i podstawy opodatkowania z tytułu produkcji i sprzedaży jako paliw silnikowych zblendowanych komponentów takich jak oleje bazowe (...)10, (...)20, (...) 300, 100 NS, kondensat gazu naturalnego, benzyna półprodukt, D. 2 L, rozcieńczalnik C, pirokondensat hydrostabilizowany i oleje opałowe lekkie (...) w łącznej ilości co najmniej 2.118.841 litrów.

W w/w okresie, w celu realizacji zaplanowanego celu, oskarżeni dopuścili się następujących działań przestępczych:

a) wykorzystywali fikcyjne faktury zakupu oleju napędowego z firm (...)Turystyka-Rekreacja, ul. (...), (...)-(...) P. , P.P.H.U. (...), ul. (...), (...)-(...) P. , G. (...)” A. W., Al. (...), (...)-(...) R. oraz fikcyjne faktury sprzedaży do tych firm komponentów,

b) w celu ukrycia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej polegającej na nielegalnej produkcji paliw silnikowych posługiwali się danymi firmy Zakład (...) w B. B. W., B. I 67, (...)-(...) B., którymi firmowali realizowane przez siebie transakcje zakupu komponentów,

c) w celu ukrycia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej polegającej na nielegalnej produkcji paliw silnikowych posługiwali się danymi firm: Agencji (...) Sp. z o.o. z siedzibą w L., (...) s.c., B. M., P. K., z siedzibą w P. , (...) Sp. z o.o. (...)-(...) L. ul. (...), którymi firmowali realizowane przez siebie transakcje zakupu komponentów,

d) w okresie od stycznia do sierpnia 2003 roku nabywali na paragony kondensat gazu naturalnego pochodzący z kopalni (...),

e) w celu ukrycia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej polegającej na nielegalnej produkcji paliw silnikowych posługiwali się danymi firmy (...) Sp. z o.o. ul. (...), (...)-(...) K., którymi firmowali realizowane przez siebie transakcje zakupu komponentów,

f) w celu ukrycia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej polegającej na nielegalnej produkcji paliw silnikowych posługiwali się danymi firm P.W. (...)” Ł. R., ul. (...), (...)-(...) H., P.W. (...)” Ł. R., ul. (...), (...)-(...) H. oraz (...) Sp. z o.o. ul. (...), (...)-(...) Z., którymi firmowali realizowane przez siebie transakcje zakupu komponentów,

g) w celu ukrycia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej polegającej na nielegalnej produkcji paliw silnikowych posługiwali się danymi firmy (...) ul. (...), (...)-(...) L., którymi firmowali realizowane przez siebie transakcje zakupu komponentów,

h) wykorzystywali fikcyjne faktury sprzedaży przez (...) Z. Ż. Przedsiębiorstwo Handlowo – Produkcyjne (...) L. na rzecz firm (...)-HURT” R. Ł. z siedzibą w (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z.­ oraz przez ELLA E. Ż. Przedsiębiorstwo Handlowo – Produkcyjne, Bohaterów M. C. nr 18 L. na rzecz firmy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z..

Opisanym wyżej działaniem narazili na uszczuplenie budżet Skarbu Państwa o należności wynikające z niedokonania wpłat należnego podatku akcyzowego w kwocie nie mniejszej niż 2 076 464 zł oraz podatku VAT w kwocie nie mniejszej niż 880 167 zł.

Oskarżony Z. Ż. nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Podczas rozprawy skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień i odpowiedzi na pytania. W tej sytuacji odczytano jego poprzednie wyjaśnienia składane w toku postępowania przygotowawczego oraz podczas poprzedniego rozpoznawania sprawy. W pierwszych wyjaśnieniach składanych w postępowaniu przygotowawczym Z. Ż. nie przyznał się do stawianych mu zarzutów. Oświadczył, iż on nie fałszował żadnych dokumentów i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień (k. 384-386).

W trakcie składania kolejnych wyjaśnień w postępowaniu przygotowawczym oskarżonemu okazano kartkę sporządzona przez niego w trakcie pobytu w areszcie, na której miał opisać sposób mieszania paliwa. Z. Ż. potwierdził, iż jest autorem tych zapisków, ale dodał, iż „jest to faktycznie lipa”. Miał to zrobić tylko po to, aby zaistnieć (k. 1660).

Podczas następnego przesłuchania oskarżony także nie przyznał się do stawianych mu zarzutów i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień i odmowy odpowiedzi na pytania (k. 2887).

W trakcie pierwszego rozpoznania sprawy Z. Ż. nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień. Na zakończenie postępowania oświadczył tylko, iż w czasie pobytu w areszcie rozmawiał z D. Z. na temat paliw. Mówił mu o pompie H., wymyślał paliwa, takie jak AN, A-10. Nie wie do czego służyły. Podał mu też numer telefonu po to, aby to wszystko uwiarygodnić. Więcej się z Z. nie widział. Dodał też, że żona pomagała mu w działalności, zajmowała się dokumentacją. Po paliwa jeździł sam. Kupował w (...) albo w P., załatwiał to nieżyjący już Prezes G. (k. 3412-3412v, 3846v).

Oskarżony potwierdził wszystkie odczytane wyjaśnienia i nie chciał do nich nic dodawać, zmieniać ani uzupełniać. Nie chciał też odpowiadać na żadne pytania (k. 4061v-4062).

Oskarżona E. Ż. również nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów. Skorzystała z prawa do odmowy składania wyjaśnień i odmowy odpowiedzi na pytania. Odczytano wówczas jej poprzednie wyjaśnienia. W trakcie pierwszych wyjaśnień składanych w toku postępowania przygotowawczego nie przyznała się do stawianych jej zarzutów. Wyjaśniła tylko, iż „…wszystko było tak jak jest w dokumentach, był towar, były podpisy, a reszta to jest wszystko wierutna nieprawda” (k. 2314-2315).

W trakcie kolejnych wyjaśnień składanych w postępowaniu przygotowawczym E. Ż. nie przyznała się do stawianych jej zarzutów i odmówiła składania wyjaśnień (k. 2893). Identyczna sytuacja miała miejsce podczas poprzedniego rozpoznawania sprawy. E. Ż. nie przyznała się do zarzucanych jej czynów i odmówiła składania wyjaśnień. Na zakończenie zaś postępowania dodała, iż pomagała mężowi w segregowaniu i porządkowaniu faktur, w rozliczaniu podatków. Gdy zaś jego nie było wykonywała też telefony. Niczym innym się nie zajmowała (k. 3412v, k. 3486v-3847).

Oskarżona potwierdziła w/w wyjaśnienia i nie chciała nic do nich dodawać (k. 4062-4062v).

Zdaniem Sądu wyjaśnienia Z. Ż. i E. Ż. nie zasługują na obdarzenie ich wiarą.

Odnosząc się do zarzutu z pkt I aktu oskarżenia Sąd Okręgowy uznał, iż oboje oskarżeni swoim zachowaniem wypełnili znamiona czynu z art. 286§1 k.k. w zw. z art. 294§1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k.

Zgromadzone dowody w postaci faktur potwierdzających zawarcie transakcji z podmiotami wymienionymi w pkt I 1-22 oraz zeznania osób je reprezentujących nie nasuwają wątpliwości, co do tego, że oskarżeni działając wspólnie i w porozumieniu sprzedawali jako olej napędowy substancje wytworzone przez siebie poprzez mieszanie różnych komponentów. Oskarżeni nie nabywali oleju napędowego i nie sprzedawali go dalej po naliczeniu swojej marży. Sami wytwarzali substancje imitujące olej napędowy i wprowadzali w błąd kontrahentów, co do tego, że kupowane przez nich paliwo jest olejem napędowym. Z zeznań A. N. (k. 4377-4377v), E. G. (k. 4375-4375v), P. G. (k. 3541), P. N. (k. 4375), M. B. (k. 4399v-4400), S. K. (1) (k. 4188), A. P. (k. 4375v), H. J. (k. 4374v), S. K. (2) (k. 4377), E. J. (k. 4187v-4188), R. N. (1) (k. 4375v-4376), F. K. (k. 4187v), K. Z. (k. 4188v), Z. T. (k. 4457v-4458), R. N. (2) (k. 4376v), K. M. (k. 4186-4187), J. C. (k. 4187-4187v), M. P. (k. 4186v-4187), S. S. (k. 4376-4376v), B. B. (k. 4204-4204v), R. Z. (k. 4203v-4204) i W. W. (k. 4203-4203v) wynika, że byli oni przekonani, byli pewni, że kupują olej napędowy. Nikt z nich nie zdawał sobie sprawy z tego, że kupowane paliwo powstało na skutek zmieszania różnych, bliżej im nieznanych substancji. Nie mieli świadomości tego, że sprzedający sami wytworzyli to paliwo. Gdyby taką świadomość mieli, nikt z nich nie zdecydowałby się na zakup tego paliwa. Dodać należy, iż niektórzy z kupujących pytali o pochodzenie paliwa. Z. Ż. wyjaśniał im wówczas, iż pochodzi ono albo z rafinerii południowych – tak oświadczył E. G. i P. N. - albo, że z Czech – tak powiedział M. P. - albo też, że pochodzi z (...) – tak wyjaśnił M. B., S. K. (2) i K. Z.. Z kolei na pytanie J. C. dotyczące źródła pochodzenia paliwa odpowiedział tylko, że jest ono z legalnego obrotu. Takie zachowania świadczą o tym, że oskarżony ukrywał rzeczywiste pochodzenie paliwa. Nikogo nie poinformował, że sam je wytworzył. Nie powiedział, w jaki sposób to paliwo powstało. Wprowadzał w błąd kontrahentów, co do tego, że sprzedawane paliwo jest pełnowartościowym olejem napędowym i doprowadzał ich do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Przecież żaden z kupujących nie zdecydowałby się na zakup tej substancji gdyby znał jej pochodzenie. To niekorzystne rozporządzeniem mieniem polegało właśnie na zakupie nielegalnie zblendowanych substancji w przekonaniu, iż kupują pełnowartościowy olej napędowy. Nie ma znaczenia to, że cena była atrakcyjna, że była niższa od cen obowiązujących na stacjach paliw. Nie ma znaczenia też i to, że po zatankowaniu paliwa do pojazdów funkcjonowały one, a ich silniki pracowały i nie zauważono różnic w jakości tego paliwa w stosunku do paliwa kupowanego na stacjach paliw. Oskarżony zapewniał, że jest to paliwo legalne, a tym samym, że jest to paliwo pełnowartościowe. Wprowadził w błąd kupujących i doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, bowiem zapłacili oni za coś, czego w normalnej sytuacji, przy pełnej świadomości nie kupiliby.

O tym, że kupowana substancja nie była pełnowartościowym olejem napędowym przekonuje opinia biegłego L. K. (2), z której wynika, iż z komponentów wykorzystywanych przez oskarżonych w początkowym okresie ich działalności tj. rozcieńczalnika C, benzyny półproduktu, depresolu 2L, oleju bazowego (...) 10, (...) 20, (...) 300, 100NS, kondensatu gazu naturalnego nie można było wytworzyć pełnowartościowego oleju napędowego (opinia biegłego k. 1503-1578). Dodać w tym miejscu należy, iż byłoby rzeczą niewiarygodną, budzącą zdumienie, aby w takich warunkach, jakie opisano w protokole oględzin i uwidoczniono w dokumentacji fotograficznej (k. 411-423) wyprodukowano paliwa, które spełniałyby normy i były identyczne z tymi, jakie powstają w specjalistycznych rafineriach. Z opinii biegłego wynika też i to, że powstałe paliwo mogło się nadawać do silników, ale jego jakość była taka, że narażała te silniki na przedwczesne zużycie lub też na awarie.

Wspomniano już wcześniej, iż paliwo dostarczał przeważnie sam oskarżony Z. Ż.. O tym, że jego żona E. współdziałała z nim w tym procederze przekonują zeznania osób, które z nią się kontaktowały w sprawie zakupu paliwa i które wręczały właśnie jej pieniądze za to paliwo. Przypomnieć należy, iż z zeznań H. J. wynika, że pieniądze za paliwo wręczała właśnie E. Ż.. Tak samo było w przypadku A. P., który wręczał pieniądze E. Ż. i od niej też odbierał faktury. Podobnie jeśli chodzi o zakupy do firmy (...). R. N. (2) zeznał, iż rozmowy prowadził z E. Ż., a paliwo dostarczał Z. Ż.. To samo zeznał S. K. (2). Zamówienia od niego przyjmowała oskarżona.

Pokrzywdzeni R. Z., B. B. i W. W. nie potrafili określić ilości i wartości zakupionego paliwa. Przyznali, iż kupowali u Z. Ż. dlatego, że było taniej oraz bliżej. Z ich zeznań wynika też, że na posesję oskarżonych przyjeżdżały cysterny i do zbiorników podziemnych zlewane były jakieś substancje. Czuć wówczas było w okolicy nieprzyjemne zapachy.

Powyższe przekonuje o tym, iż oboje oskarżeni prowadzili działalność polegającą na nielegalnym wytwarzaniu paliwa i na jego sprzedaży. Oboje ukrywali przez kupującymi pochodzenie tego paliwa i doprowadzali ich do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Działali wspólnie i w porozumieniu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i z procederu tego uczynili sobie stałe źródło dochodu. Dochód ten osiągany był regularnie na przestrzeni pewnego okresu czasu. Stąd też kwalifikacja z art. 65§1 k.k. jest słuszna. Łączna wartość szkody wyniosła 220 581,21 zł, co stanowi mienie znacznej wartości (art. 115§5 k.k.). Zakwalifikowanie tego czynu obejmujące art. 294§1 k.k. jest w tej sytuacji zasadne.

Oceniając zarzut z pkt II aktu oskarżenia Sąd uznał, iż jest on zasadny, a przedstawione na jego poparcie dowody w sposób przekonujący świadczą o winie oskarżonych.

Wymienione w pkt II a faktury z firm (...) Turystyka Rekreacja, PPHU (...) -U (...) s.c. B. M. i P. K. opiewające na łączną kwotę 56 206,26 zł dokumentują sprzedaż przez firmę oskarżonego benzyny półproduktu w sytuacji, gdy transakcje te w rzeczywistości nie miały miejsca. Faktury zostały wystawione przez E. Ż., ale właściciele w/w firm tj. P. K. (1) (k. 4323v-4324), B. M. (1) (k. 4323) i L. K. (1) (k. 1977) zaprzeczyli, aby kupowali taki towar od firmy (...). L. K. (1) zaprzeczył, aby podpis na fakturze nr (...) został sporządzony przez niego. Tak samo zeznał B. M. (1), któremu okazano fakturę nr (...) oraz P. K. (1), któremu okazano faktury nr (...). Zeznania tych osób świadczą o tym, że żadna z transakcji wymienionych w w/w fakturach nie miała miejsca, a podpisy tych osób zostały podrobione. Podrobiony został także podpis P. K. (1) na dowodzie wpłaty Kp nr (...). Sam zainteresowany zaprzeczył temu. W tym miejscu należy dodać, iż P. K. (1) odpowiadał w innej sprawie za przestępstwa związane z wystawianiem fikcyjnych faktur i w swoich wyjaśnieniach opisywał swój udział w tych przestępstwach. Nie miał powodu, aby w tej sprawie podawać nieprawdę. Również nie można mieć zastrzeżeń do zeznań L. K. (1) i B. M. (1). Stąd też Sąd uznał, iż okoliczności opisane w pkt II a rzeczywiście miały miejsce.

Podobnie, jeśli chodzi o czyn opisany w pkt II b. Tutaj także występują fikcyjne faktury, które dotyczą transakcji nie mających miejsca. Oskarżeni pragnęli posiadać dokumentację potwierdzającą nabywanie przez nich oleju napędowego. W rzeczywistości oleju napędowego nie nabywali, a na potwierdzenie faktu jego zakupu posłużyli się fakturami wystawionymi przez (...) Turystyka Rekreacja z siedzibą w P. nr 23/03/2002 i nr (...), PPHU (...) w P. nr 05/04/2002 i nr 07/04/2002 oraz (...) A. W. w R. nr 7/04/02/H i nr 3/05/02/H. Z zeznań właścicieli tych firm tj. L. K. (1) (k. 1977), P. K. (1) (k. 4323v-4324) i A. W. (k. 4478v-4479) wynika, że nie sprzedawali oleju napędowego firmie (...). P. K. (1) przyznał, iż za namową W. C. wystawiał fikcyjne faktury kupna – sprzedaży paliw, ale tak naprawdę nigdy paliwa nie sprzedawał. Za usługę otrzymywał 1 grosz od każdego litra paliwa widniejącego na fakturze. Faktur nigdzie nie księgował i nie odprowadzał od tego żadnych podatków. Po okazaniu mu w/w faktur przyznał, iż wystawił je własnoręcznie. Jeśli zaś chodzi o dowody wpłat Kp to też je wypisał. Z kolei L. K. (1) nie wiedział w jaki sposób dane jego firmy znalazły się na tych fakturach. Nigdy nie sprzedawał oleju napędowego i nie miał nic wspólnego z firmą (...). A. W. natomiast potwierdził, iż wypisał wskazane w zarzucie faktury, ale nie pamiętał osoby Z. Ż.. Według świadka faktury te wypisał na prośbę Z. S., z którym w tym czasie spotykał się prawie codziennie. Z zeznań A. W. wynika, że handlem paliwami zajmował się na zasadzie pośrednictwa. Nie posiadał własnych zbiorników, ani też własnego transportu. Towar trafiał bezpośrednio od dostawcy do odbiorcy. W okresie prowadzonej działalności współpracował z firmą (...) z B. i część wystawianych faktur nie miała pokrycia w towarze, nie szedł za nimi towar. Uzgodnienia w tym zakresie prowadził z właścicielem firmy (...). Jeśli zaś chodzi o firmę (...) to nie współpracował z nią.

Zeznania tych osób tj. L. K. (1), P. K. (1) i A. W. świadczą o tym, że oskarżeni nigdy nie kupowali oleju napędowego od w/w firm. Nigdy też osoby te nie otrzymywały pieniędzy za nabywany towar, a dowody Kp dokumentujące przekazanie należności nie odpowiadają prawdzie. Włączenie tych dokumentów do dokumentacji księgowej firmy (...) nie mogło mieć miejsca, a to, że oskarżeni uczynili to wyczerpuje dyspozycję przepisów karnych – o czym w dalszej części uzasadnienia.

Odnosząc się do zarzutu opisanego w pkt II c należy przypomnieć, iż B. W. została objęta tym samym aktem oskarżenia i zarzucono jej popełnienie czynu z art. 286§1 k.k. w zb. z art. 294§1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., czynu z art. 299§1 k.k. w zb. z art. 271§3 k.k. w zb. z art. 272 k.k. w zb. z art. 270§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. oraz czynu z art. 18§3 k.k. w zw. z art. 55§2 k.k.s. w zb. z art.4 54§2 k.k.s. i 56§2 k.k.s. w zw. z art. 7§1 k.k.s. i 6§2 k.k.s. Wyrokiem z dnia 18 czerwca 2008 r. w sprawie IV K 29/08 została ona uznana za winną popełnienia zarzucanych jej czynów i skazana na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania i karę grzywny (wyrok k. 3162-3167). Czyn jej przypisany w pkt VI ma swoje odzwierciedlenie w czynie II c zarzucanym oskarżonym. Dodać należy, iż B. W. nie przyznawała się do popełnienia tego czynu. Wyjaśniła, iż sama kupowała olej bazowy (...) 10, depresol 2L i benzynę półprodukt w firmie (...) Sp. z o.o. w I., choć przyznała, iż po towar jeździł Z. Ż., a trzy pierwsze partie towaru sprzedała właśnie firmie (...) w tej samej cenie, jaką ona zapłaciła (k. 1235-1239). Jej wyjaśnienia nie są jednak przekonujące. Z dokumentacji firmy (...) wynika, że w dniu 03.07.2002 r. olej bazowy odbierał H. S. (zmarł w 2004 r.) zatrudniony w firmie (...), w dniu 24.07.2002 r. olej bazowy odebrał W. R., który uczynił to na zlecenie Z. Ż., podobnie jak i w dniu 25.07.2002 r. kiedy to olej bazowy odbierał K. D.. Z kolei 25.02.2002 r. depresol 2L odebrał sam Z. Ż., który zresztą towar odbierał także w dniach 5, 6 i 9 marca 2002 r., co wynika z faktur zakupu. Z zeznań R. W. wynika natomiast, że jeździł po towar do rafinerii J. na prośbę Z. Ż. i nic mu nie mówi nazwisko B. W.. Nie miał z nią do czynienia. Olej bazowy zlał do zbiorników w N.. Z kolei K. D. przewiózł towar do L., gdzie kluczyki od samochodu przekazał Z. Ż.. Powyższe w sposób jasny świadczy o tym, że rzeczywistymi kupującymi byli oskarżeni. Z. Ż. sam odbierał towar lub też na jego zlecenie czyniły to inne osoby. Kupowane komponenty zlewane były do zbiorników w N.. Nie może więc być wątpliwości, co do tego, że firma (...) służyła tylko i wyłącznie do firmowania zakupów. W rzeczywistości komponenty nabywali oskarżeni dla siebie po to, aby wykorzystać je do produkcji paliwa. Na dowodach Wz dotyczących transakcji zakupu nieustalona osoba podrobiła podpis B. W. (wyjaśnienia B. W. k. 4201v-4202, dokumentacja z firmy (...) k. 2316-2317, faktury, dokumenty WZ, dowody ważenia towaru k. 1231, protokół przeszukania pomieszczeń B. W. k. 1227-1230, dokumentacja z firmy (...) k. 896-911, ekspertyza kryminalistyczna z zakresu badania dokumentów k. 2732-2806).

Analizując zarzut opisany w pkt II d Sąd doszedł do przekonania, iż opisane w nim zdarzenia rzeczywiście miały miejsce. Właściciel firmy Agencja (...) Sp. z o.o. S. R. oraz właściciele (...) s.c. P. K. (1) i B. M. (1) zaprzeczyli, aby nawiązywali współpracę z firmą (...) z P. i aby kupowali od tej firmy jakiekolwiek oleje. Zeznania tych osób są wiarygodne, a dodatkowo S. R. w okresie od sierpnia 2002 r. do maja 2004 r. przebywał w zakładzie karnym. Dane rejestrowe tych firm do (...) zostały nadesłane przez oskarżonego (zeznania K. G. k. 1676-1679), a zamówienia składali oboje oskarżeni. W okresie ujętym w zarzucie tj. od 26 sierpnia 2002 r. do dnia 13 lutego 2003 r. oskarżeni dwadzieścia sześć razy dokonali zakupu oleju bazowego (...) 300, (...)10 i (...)20. Zamówienia składał zarówno Z. Ż. jak i E. Ż.. Tak to wynika z zeznań prezesa (...) (k. 1676-1679). Oboje ustalali cenę i warunki odbioru towaru z M. bądź też z Z.. Sprzedająca firma (...) nie dysponowała transportem. Po odbiór towaru jeździł Z. Ż. (k. 1607, 1609, 1611, 1614, 1618, bądź też osoby, które robiły to na jego zlecenie tj. Z. R., G. P., A. D. i R. W.. Towar przywożony był do N., gdzie następowało jego zlewanie do zbiorników. Zapłata za oleje bazowe następowała w drodze przelewów, a pieniądze pochodziły od oskarżonych. W okresie tym wykonano trzydzieści pięć przelewów w różnych bankach na terenie L. oraz B. przy czym dziewięć przelewów wykonała E. Ż., dwa J. Ż. (syn oskarżonych), a pozostałe inne, nieustalone osoby. Okoliczności te nie nasuwają wątpliwości, iż to oskarżeni byli prawdziwymi odbiorcami olejów bazowych. To oni kupowali je na swoje potrzeby i oni zorganizowali proces kupowania na inne firmy, oni zorganizowali transport z baz przeładunkowych usytuowanych przy wschodniej granicy Polski i wreszcie to oni płacili za ten towar. Oczywiste jest więc to, że oskarżeni prowadzili działalność posługując się i wykorzystując dane innych podmiotów gospodarczych, gdy tymczasem sami z tej działalności osiągali dochód (zeznania K. G. k. 1676-1679, dokumentacja z firmy (...) k. 261-270, pismo z bazy paliw w Z. z dowodami wydania k. 1061-1078, 1247-1251, pisma firmy (...) wraz z fakturami k. 1311-1320, wykaz kierowców odbierających olej dla (...) k. 40-43, dowody wydania towaru k. 1607-1620, faktury, upoważnienia, kartoteki konta nadesłane z P.-Wigor k. 1800-1858, potwierdzenia wykonania przelewu k. 1894 1903, 2088-2099, (...), (...), ekspertyza kryminalistyczna z zakresu badania dokumentów k. 2732-2806).

Podobny mechanizm istniał też w związku z firmą (...) s.c. z siedzibą w L. – opisany w pkt II e. Jej współwłaściciel L. Z. wraz z A. Z. (2) także zajmowali się sprzedażą olejów bazowych i w porozumieniu z oskarżonym zgodzili się na to, aby fikcyjnie wykazać sprzedaż firmie (...) z K. oleju bazowego w sytuacji gdy jego nabywcą byli oskarżeni. Zapłata nastąpiła do rąk sprzedających, a ci dokonali rozliczenia między ich firmą, a firmą (...) na zasadzie wzajemnej kompensacji zadłużenia. O tym, że rzeczywistym nabywcą komponentów byli oskarżeni przekonują dowody w postaci zeznań L. Z. i A. Z. (1) oraz w postaci wykazu kierowców odbierających towar dla firmy (...) (k. 40), z którego wynika, że Z. Ż. w dniach 3, 13 i 17 marca 2003 r. odbierał olej bazowy (dowód wydania k. 57, 58, 59). L. Z. w swych zeznaniach wyraźnie stwierdził, iż Z. Ż. kupował towar bez fizycznego fakturowania tych transakcji (k. 201). Te zeznania w powiązaniu z faktem, iż sam Z. Ż. odbierał olej bazowy, którego nabywcą miała być firma (...) świadczą o tym, że rzeczywistym nabywcą byli oskarżeni (zeznania A. Z. (1) k. 4322-4323, zeznania L. Z. k. 196-219, 231-239, 678-682, 1979-1981, faktury z dokumentami WZ k. 60 – 63).

Do transakcji ze spółką (...) wykorzystano też osobę R. Ł.. Opisano to w pkt II f. Nie miał on żadnego kontaktu z L. Z., czy też z A. Z. (2). Rola R. Ł. ograniczała się tylko do udostępnienia danych swojej firmy i do podpisywania faktur. Za usługę otrzymywał wynagrodzenie od Z. Ż.. Okoliczności te R. Ł. potwierdził w swych zeznaniach i nie ma podstaw, aby odmówić im waloru wiarygodności. Sam przecież narażał się przez to na odpowiedzialność karną i taką też odpowiedzialność on poniósł. Dokumenty rejestrowe jego firmy (...)-HURT” z siedzibą w H. dostarczył Z. Ż., przy czym faktury wystawiono na firmę (...)-HURT”. R. Ł. podpisywał te faktury. Następnie niszczył oryginały, a kopie oddawał Z. Ż.. Na tym jego rola się ograniczała i nie może tu być wątpliwości, co do tego, że to oskarżony Z. Ż. nakłonił R. Ł. do takiego postępowania obiecując mu w zamian wynagrodzenie zależne od ilości komponentów uwidocznionych na fakturach (zeznania L. Z. k. 196-219, 231-239, 678-682, 1979-1981, A. Z. (1) k. 4322-4323, zeznania R. Ł. k. 4498v-4499v, faktury z dokumentami WZ k. 64-71).

R. Ł. prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...)-HURT” z siedzibą w H. oraz (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z.. Jak zeznał, dokumenty obu firm przekazał Z. Ż. w celu dokonywania zakupu komponentów. Tak też się stało. Opisano to w pkt II g wyroku. Nie ulega tutaj wątpliwości, iż R. Ł. nie był stroną tych transakcji. Nie nawiązywał współpracy z firmą (...) z P. i nie interesował się tym, co w tej firmie jest kupowane. Zamiast niego warunki transakcji uzgadniali oskarżeni i oni dokonali zakupu oleju bazowego (...) 10 i (...) 300. Przypomnieć też należy, iż z zeznań K. G. wynikało, że nie zna i nigdy nie prowadził żadnych rozmów z R. Ł., a dokumenty rejestrowe jego firm dostarczył Z. Ż.. Za uznaniem, iż to oskarżeni byli nabywcami towarów od spółki (...) przemawia też i to, że po odbiór towaru jeździł sam oskarżony oraz osoby, którym on sam to zlecał. Tak to wynika z dokumentów transportowych (k. 305, 309, 312, 314, 316, 322v). Oskarżeni nie przyznali się do popełnienia żadnego z zarzucanych im czynów, ale zebrane dowody nie pozostawiają cienia wątpliwości, co do tego, że to oni kupowali komponenty i wytwarzali z nich paliwa. Zeznania R. Ł. oraz K. G. są przekonujące i nie ma powodów, aby odmówić im wiarygodności. W opisywanym przypadku oskarżeni trzynastokrotnie kupowali oleje na konto spółki (...), bądź też na jego drugą firmę (...)-HURT”, a łączna wartość tych transakcji to 407 750,60 zł. Zapłata za towar następowała w drodze przelewów, przy czym siedem z nich na kwotę 121 798,57 zł zrealizowała osobiście E. Ż.. W tej sytuacji nie może być mowy o tym, że nie współdziała ona z mężem. Przypomnieć należy, iż zamawiała telefonicznie towar i płaciła też za dostawy. Takie działanie nie może być rozpatrywane tylko w kategoriach „pomocy mężowi”. Jest to wspólne działanie, zaplanowane i realizowane w porozumieniu (zeznania R. Ł. k. 4498v-4499v, zeznania K. G. k. 1676-1679, faktury wraz z upoważnieniami do odbioru towaru k. 302-322, dokumentacja dotycząca realizacji przelewów k. 323-339, pisma z firmy (...) k. 340-343, 1136-1149, ekspertyza kryminalistyczna z zakresu badania dokumentów k. 2732-2806).

Firmy (...) były wykorzystywane przez oskarżonych nie tylko do firmowania zakupów komponentów ale też i do fikcyjnego wykazywania sprzedaży na ich rzecz. Oskarżeni w okresie od dnia 28 marca 2003 r. do dnia 30 września 2003 r. wystawili pięć faktur dokumentujących fikcyjną sprzedaż przez firmę (...) Z. Ż. oleju bazowego (...) 10, (...) 300 i oleju opałowego (...). R. Ł. zaprzeczył, aby dokonywał zakupu tych komponentów. Z jego wyjaśnień wynikało, iż wszystko odbywało się pod dyktando Z. Ż., który wystawiał faktury potwierdzające fikcyjną sprzedaż przez jego firmę olejów. W odniesieniu do zdarzeń opisanych w pkt II h, dwie faktury zostały osobiście sporządzone przez E. Ż., a pozostałe trzy sporządził Z. Ż.. Łączna wartość olejów wyniosła 131 301,83 zł. Zauważyć tu należy, iż prawidłowa nazwa firmy (...) to (...)”, a nie (...)”. Gdyby rzeczywiście R. Ł. był stroną tych transakcji to z pewnością dopilnowałby, aby na fakturze znalazła się poprawna nazwa firmy. Tym jednak on się nie interesował, gdyż i tak nie księgował nigdzie tych faktur, a jego jedynym celem było osiągnięcie zysku liczonego od każdego litra oleju z faktury. To na polecenie Z. Ż. R. Ł. potwierdzał swoim podpisem prawdziwość transakcji. Podpisywał też oświadczenia o przeznaczeniu kupowanego oleju do celów grzewczych, a także podpisywał dowody Kp mające potwierdzić rzekomą wpłatę przez niego gotówki (zeznania R. Ł. k. 4498v-4499v, protokół przeszukania pomieszczeń k. 99-101, faktury, dowody KP i oświadczenia k. 102-110, faktury k. 1635-1636).

Do rozcieńczania olejów bazowych oskarżeni używali kondensatu gazu naturalnego. Jego zakupu dokonywali w spółce z o.o. (...) w L., przy czym znów zakupy te dokonywane były na inne podmioty gospodarcze, co opisano w pkt II i. Wykorzystano do tego firmę (...)” oraz spółkę z o.o. (...) z L.. R. Ł. zaprzeczył, aby sam kupował kondensat gazu naturalnego. Według niego to Z. Ż. wszystko zorganizował i kierował tym. Zresztą wpłat nie dokonywał R. Ł. tylko oskarżony, a nadto R. Ł. nie wiedział o transakcji, gdyż jego podpis na fakturze został podrobiony (zeznania R. Ł. k. 4498v-4499v, zeznania L. Z. k. 196-219, 231-239, 678-682, 1979-1981, A. Z. (1) k. 4322-4323, zeznania R. K. k. 4457v, faktury k. 717-736, zeznania E. T. k. 4399-4399v).

Jeśli chodzi o zachowania opisane w pkt II j to o winie oskarżonych przekonują słowa R. Ł.. Wspomniano już wcześniej, iż on sam na żadną ze swoich firm nic nie kupował, ale na polecenie Z. Ż. dostarczył dane rejestrowe, a następnie składał zamówienia na zakup oleju opałowego lekkiego (...) w PKN (...) w L.. W okresie od dnia 29 lipca 2003 r. do dnia 12 grudnia 2003 r. ośmiokrotnie zamawiał olej opałowy na łączną wartość 258 257,09 zł. Odbioru oleju nie dokonywał już jednak R. Ł. lecz Z. Ż.. On był faktycznym dysponentem paliwa. Zresztą to on wraz z żoną płacili za towar. Zapłata następowała w drodze przelewów dokonywanych w kasach (...) Banku (...) w L. i w kasach Powszechnego Banku (...) Oddział w Z., przy czym cztery przelewy wykonała E. Ż., a pozostałe nieustalona osoba (zeznania R. Ł. k. 4498v-4499v, zeznania Z. R. k. 4202v, zeznania G. P. k. 4366v-4367, pismo PKN (...) wraz z dowodami wydania towaru k. 1126-1135, pismo PKN (...) wraz z kopiami faktur i oświadczeń o przeznaczeniu oleju k. 174-185, dokumentacja dotycząca wydania towaru z PKN (...) k. 136-159, pismo Banku (...) wraz z dowodami wpłat k. 164-173, ekspertyza kryminalistyczna z zakresu badania dokumentów k. 2732-2806).

O tym, że identyczna sytuacja miała miejsce w odniesieniu do zdarzeń opisanych w pkt II k przekonują zeznania W. C. oraz J. S.. W. C. przyznał, iż w zamian za zapłatę firmował swoją firmą zakup oleju opałowego (...) w (...), podczas gdy rzeczywistym nabywcą był Z. Ż., który przecież odbierał ten towar osobiście, bądź też za pośrednictwem G. P.. Z kolei z zeznań J. S. wynika, że ten za namową W. C. zgodził się na to, aby na jego firmę PPHU (...) wystawiono faktury sprzedaży oleju. Z faktur wynika, iż dokonano trzech transakcji na łączną kwotę 107 958,35 zł, a należności zrealizowano w drodze przelewów, które wykonał Z. Ż.. Nie ma żadnych argumentów, które przemawiałyby za odmową obdarzenia wiarą zeznań W. C. i J. S.. Nie mają oni interesu w fałszywym pomawianiu kogokolwiek w tej sprawie i dodać należy, iż sami przecież też odpowiadają w innym postępowaniu za swoje czyny. Stąd też Sąd nie miał wątpliwości, co do tego, że ich zeznania w tej sprawie zasługują na obdarzenie wiarą. W tym miejscu Sąd pragnie przyznać, iż w ślad za aktem oskarżenia powtórzył błąd dotyczący siedziby firmy (...). Nie były to bowiem P., lecz L.. Nie ma to wpływu na słuszność zarzutu, ale przez to jego opis jest niedokładny (zeznania J. S. k. 4323, zeznania W. C. k. 4365v-4366, zeznania G. P. k. 4366v-4367, faktury wystawione przez (...) S.A. k. 1109-1111, faktury wystawione przez (...) k. 1112-1118, pismo (...) S.A. i dowody wydania towaru k. 1119-1122).

Z zeznań R. Ł. wynikało, iż nie kupował on w ogóle oleju opałowego (...). Jego spółka (...) nie kupiła tego oleju od firmy (...) E. Ż.. Stąd też transakcje, które dokumentują faktury nr (...) z dnia 31 października 2003 r. – opisane w pkt II l - w rzeczywistości nie miały miejsca, a podpisy R. Ł. nie są jego autentycznymi podpisami, gdyż on tych faktur nie podpisał. Z kolei dowody wpłaty gotówki zostały sporządzone przez E. Ż., mimo, iż tych wpłat nie było (zeznania R. Ł. k. 4498v-4499v, faktury k. 1441-1442, protokół z kontroli (...) w Z. k. 1662-1669, ekspertyza kryminalistyczna z zakresu badań dokumentów k. 2732-2806, protokół zatrzymania rzeczy, faktury i oświadczenia k. 2124-2127).

Należy jeszcze dodać, iż w sprawie w charakterze świadka przesłuchany został D. Z., który przebywał w areszcie śledczym w L. w tym samym okresie co Z. Ż.. Z zeznań tego świadka wynika, że Z. Ż. opisał mu sposób produkcji paliwa z komponentów, a nawet przedstawił to na kartce papieru. Podawał też miejsca, skąd przywozi oleje bazowe (zeznania D. Z. k. 4400-4401, kartka z zapiskami k. 708). Z. Ż. w wyjaśnieniach przyznał, iż rozmawiał z D. Z. na temat paliw, ale to co mu mówił wymyślił. Zaprzeczył, aby mieszał komponenty (k. 3486v).

Zdaniem sądu zeznania D. Z. potwierdzają jedynie ustalenia poczynione na podstawie innych dowodów. Oczywiście sąd dał wiarę jego zeznaniom, ale przyznać należy, iż w sytuacji gdyby były one jedynym dowodem winy oskarżonego ich wartość byłaby znikoma. W sytuacji jednak, gdy istnieje cały szereg innych dowodów, w tym z dokumentów, to zeznania D. Z. traktowane są jako wzmocnienie wartości dowodowej tych pozostałych dowodów. Świadek nie ma powodów do fałszywego pomawiania oskarżonego. Nic go ze sprawą nie łączy i nie ma argumentów przemawiających za odmową dania mu wiary. To zaś, co tłumaczy oskarżony jest nielogiczne. W jakim bowiem celu miałby opowiadać obcej osobie o produkcji paliwa, o technologii tej produkcji, miejscach zaopatrywania, czy też o rodzaju pompy używanej do przepompowywania komponentów. Z zeznań D. Z. wynikało, że do odbarwiania produktu oskarżony używał wapna. Okoliczność ta znajduje potwierdzenie w dowodach w postaci faktur potwierdzających zakup wapna przez firmę oskarżonej E. Ż. (faktury k. 1036-1049). Oczywiście wapno mogło być też używane do innych celów, niekoniecznie związanych z produkcją paliwa, ale to, że było kupowane w tak dużych ilościach (vide faktury) w powiązaniu z zeznaniami D. Z. świadczy o tym, iż było ono używane do nielegalnego wytwarzania paliwa.

Opisane wyżej dowody w sposób przekonujący świadczą o winie oskarżonych. Nie ulega wątpliwości, że działali wspólnie i w porozumieniu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru. E. Ż. nie była tylko pomocnikiem swego męża. Brała ona aktywny udział w całej działalności. Przekonuje o tym to, że kontaktowała się telefonicznie z kontrahentami i składała zamówienia. Wystawiała faktury i dowody wpłat. Realizowała przelewy. Nie może tu więc być mowy o tym, że była to z jej strony tylko pomoc w działalności męża. Zachowaniem swoim oskarżeni wyczerpali dyspozycję art. 299§1 i 5 k.k. w zb. z art. 271§3 k.k. w zb. z art. 270§1 k.k. w zb. z art. 272 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k., bowiem mogli znacznie utrudnić stwierdzenie, iż pieniądze, którymi dysponują i którymi obracają pochodzą z przestępstwa. Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej pod szyldem innych firm nie odprowadzali przecież żadnych podatków i nie interesowało ich to, czy wykorzystywane przez nich podmioty jakiekolwiek podatki odprowadzają. Uzyskiwali dochód ze sprzedaży nielegalnie zblendowanych komponentów i z oszustw dokonanych na szkodę osób wymienionych w pkt I. Posiadane przez nich pieniądze nie stanowiły przychodu uzyskanego legalnie. Przecież nie może być za taki uznany dochód pochodzący ze sprzedaży zmieszanych komponentów, które – według dokumentów – kupowały inne osoby. Zgodnie w wystawionymi fakturami to te inne osoby ponosiły koszty zakupów, a środki finansowe na zapłatę miały stanowić ich własność. Tak jednak nie było. Pieniądze pochodziły od oskarżonych i oni też czerpali dochód z tej działalności, przy czym starali się nadać temu pozory legalności właśnie poprzez działanie za pośrednictwem innych podmiotów. Przy popełnianiu tych przestępstw współdziałali z innymi osobami. R. Ł., L. Z., A. Z. (1), B. W., czy też W. C. brali udział w przestępstwach popełnianych przez oskarżonych i mieli pełną świadomość tego, że oskarżeni obracają pieniędzmi pochodzącymi z czynów zabronionych. Stąd też kwalifikacja prawna obejmująca art. 299§1 i 5 k.k. jest zasadna. To samo jeśli chodzi o kwalifikację obejmującą art. 271§3 k.k. Oskarżeni, jako przedsiębiorcy byli upoważnieni do wystawienia dokumentu tj. faktury. Nie mogli jednak poświadczać w nim nieprawdy, a tak się stało. Zarówno Z. Ż. jak i E. Ż. wystawiali faktury poświadczające fikcyjną sprzedaż. Uczynili to w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i dlatego art. 271§3 k.k. ma do nich zastosowanie. Tak samo jeśli chodzi o art. 272 k.k. Oskarżeni wyłudzali poświadczenie nieprawdy podstępnie wprowadzając w błąd osoby upoważnione do wystawienia faktur. Ich działanie polegało na tym, że zamawiali towary na inne podmioty gospodarcze w sytuacji, gdy faktycznym nabywcą byli oni sami. Z ekspertyzy kryminalistycznej z zakresu badania dokumentów nie wynika w sposób pewny, iż to Z. Ż. i E. Ż. podrabiali podpisy na fakturach czy też na innych dokumentach. Biegły stwierdził – w odniesieniu do podpisów R. Ł. na fakturach i oświadczeniach z dnia 31.10.2003 r. – iż nie można wykluczyć, że dowodowe podpisy zostały nakreślone przez Z. Ż.. Podobnie, jeśli chodzi o podpis B. W. na fakturze z dnia 09.04.2002 r., gdzie biegły stwierdził, iż najprawdopodobniej podpis ten złożył Z. Ż.. Opinia nie jest przekonująca i stąd też zmiana w opisach czynów przypisanych i wyeliminowanie tego, że to oskarżony podrobił te podpisy. Identyczna sytuacja miała miejsce w odniesieniu do E. Ż.. Nie ma to wpływu na kwalifikację prawną. Oskarżeni wiedzieli, że kwestionowane podpisy nie zostały nakreślone przez właściwe osoby. Mimo to posłużyli się tymi dokumentami i przez to ma do nich zastosowanie art. 270§1 k.k. Przestępcza działalność oskarżonych stanowiła dla nich stały, powtarzający się dochód. Regularnie popełniali czyny zabronione i osiągali z tego tytułu znaczne korzyści majątkowe. Dlatego też ujęcie w kwalifikacji prawnej art. 65§1 k.k. jest uzasadnione.

Odnośnie czynu przypisanego w pkt III sąd uznał, iż użycie faktur wymienionych w pkt II b, tj. tych, które dotyczyły rzekomych zakupów oleju napędowego od firm (...) Turystyka Rekreacja, PPHU (...) i (...) A. W. wyczerpało dyspozycję art. 76§2 k.k.s. w zb. z art. 62§2 k.k.s. w zw. z art. 7§1 k.k.s. w zw. z art. 37§1 pkt 2 k.k.s. Kwalifikacja prawna przyjęta w akcie oskarżenia nie była prawidłowa. Faktury te zostały przedstawione w Urzędzie Skarbowym i przez to narażono Skarb Państwa na nienależny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej w kwocie 37 517,88 zł. Działanie skierowane więc było przeciwko interesom finansowym Państwa i stąd też zastosowanie winny mieć przepisy kodeksu karnego skarbowego. Podnieść należy, iż „ odbiorca „pustej” faktury mający jedynie uprawnienie do zwrotu z organu skarbowego podatkowej należności bądź zaliczenia jej na poczet własnych zaległości podatkowych lub bieżących bądź przyszłych własnych zobowiązań podatkowych, nie stwarza wprost niebezpieczeństwa uszczuplenia podatku od towarów i usług ale swoim zachowaniem wywołuje stan narażenia na uszczuplenie tej należności podatkowej, co stanowi znamię przestępstwa z art. 76 § 1 k.k.s., przy czym bez znaczenia pozostaje fakt, czy odbiorca "pustej" faktury wystąpił o nienależny mu zwrot podatku od towarów lub usług (...) bądź jego zaliczenie na poczet zaległości podatkowych bieżących lub przyszłych (Wyrok SA w Katowicach II AKa 198/12 – (...)). Podobnie wypowiedział się Sąd Apelacyjny we Wrocławiu stwierdzając, iż „ wykorzystanie faktury fikcyjnej dla uzyskania nienależnego zwrotu podatku VAT, przesądza samoistnie o naruszeniu obowiązku podatkowego, a tym samym i o tym, że czyn taki powinien być kwalifikowany z przepisów kodeksu karnego skarbowego” (Wyrok SA we Wrocławiu II AKa 103/10 – LEX nr 621563)

Z kolei Sąd Apelacyjny w Katowicach w sprawie II AKa 83/11 stwierdził m.in., że „ konsekwencją przyjęcia, iż przepisy art. 62 § 2 k.k.s. i art. 76 § 1 k.k.s. są przepisami lex specialis w stosunku do przepisów odpowiednio art. 271 k.k., art. 273 k.k. oraz art. 286 § 1 k.k., winno być stwierdzenie, że w tej sytuacji nie może być mowy o idealnym zbiegu przestępstw przewidzianym w art. 8 k.k.s.

Cytowane wyżej orzeczenia przekonują, iż kwalifikacja prawna czynu przypisanego w pkt III jest prawidłowa. Oskarżeni posłużyli się dokumentem w postaci nierzetelnych faktur (a do takich zaliczamy faktury tzw. „puste”), czym wyczerpali dyspozycję art. 62§2 k.k.s. Do tego narazili Skarb Państwa na nienależny zwrot należności publicznoprawnej, czym wyczerpali dyspozycję art. 76§2 k.k.s. W tym przypadku zastosowanie ma §2 art. 76 k.k.s. bowiem kwota tej należności jest małej wartości (nie przekracza dwustukrotności minimalnego wynagrodzenia za pracę – art. 53§14 k.k.s.). Z procederu tego oskarżeni uczynili sobie stałe, powtarzające się źródło dochodu i stąd też w kwalifikacji prawnej czynu art. 37§1 pkt 2 k.k.s.

Czyn przypisany oskarżonym w pkt III został popełniony w okresie od dnia 25 marca 2002 r. do dnia 2 maja 2002 r. Zgodnie z treścią art. 44§1 pkt 1, §3 i §5 k.k.s. karalność przestępstwa skarbowego ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynęło 5 lat. Okres ten ulega przedłużeniu o pięć lat, jeśli w okresie pięciu lat wszczęto postępowanie przeciwko sprawcy. Tak też było w niniejszej sprawie. Okres przedawnienia wynosił 10 lat i liczony był od końca roku, w którym upłynął termin płatności należności tj. od końca 2002 r. Przedawnienie nastąpiło więc z dniem 1 stycznia 2013 r. i dlatego, na podstawie art. 17§1 pkt 6 k.p.k., postępowanie karne zostało umorzone. Wydatkami postępowania w tej części sąd obciążył Skarb Państwa.

Opisano już wyżej, w części dotyczącej czynu z pkt II, sposób działania oskarżonych, ich relacje pomiędzy poszczególnymi kontrahentami, wykorzystywanie fikcyjnych faktur, dokonywanie zakupu komponentów pod szyldem innych firm oraz ich fikcyjną sprzedaż. Działalność tą oskarżeni prowadzili w okresie, co najmniej od dnia 22 marca 2002 r. do dnia 31 grudnia 2003 r. Ten sposób działalności naraził Skarb Państwa na uszczuplenie należności publicznoprawnych. Dodatkowo w okresie od stycznia 2003 r. do sierpnia 2003 r. oskarżeni nabywali na paragony kondensat gazu naturalnego pochodzący z kopalni w S.. Ten fakt, tj. kupowanie na paragony, miał na celu ukrycie tego przed organami podatkowymi. Transakcje nie były dokumentowane fakturami, które są dokumentami księgowymi, lecz paragonami. W takiej sytuacji zakup kondensatu gazu naturalnego, który wykorzystywany był do rozcieńczania olejów bazowych, nie był udokumentowany, a co za tym idzie, nie wykazywano tego faktu w rozliczeniach z organami podatkowymi. Zatajono to, że kondensat ten jest używany do nielegalnego wytwarzania paliwa. Zakupów oskarżeni dokonywali w firmie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w S., a ta firma kupowała kondensat od J. N., który prowadził stację paliw w G. N. i to on miał podpisaną umowę na odbiór kondensatu gazu naturalnego z kopalni w S.. Oskarżeni kupując kondensat od firmy (...) otrzymywali upoważnienie do odbioru towaru bezpośrednio w kopalni. Po odbiór towaru jeździł K. D., który nigdy nie zawoził kondensatu do G., lecz kluczyki od samochodu przekazywał Z. Ż., mimo, iż na liście przewozowym miejscem docelowym była właśnie G. (zeznania K. D. k. 4457-4457v, T. C. k. 4368v, J. N. k. 4367v, umowy o sprzedaży kondensatu gazu naturalnego k. 442-454, dokumenty przewozowe towarów niebezpiecznych k. 465, 466a, 466b – 512, dokumentacja Stacji Paliw J. N. k. 1356-1396, faktury i dowody wydania k. 1916-1973).

Działanie oskarżonych wyczerpało też dyspozycję art. 54§1 k.k.s. w zb. z art. 55§1 k.k.s. w zb. z art. 56§1 k.k.s. w zw. z art. 7§1 k.k.s. w zw. z art. 6§2 k.k.s. w zw. z art. 37§1 pkt 1 i 2 k.k.s. i zostało to ujęte w ramach czynu przypisanego w pkt IV. Posługiwali się innymi firmami dokonując zakupu komponentów na te inne firmy. Nie ujawnili organom podatkowym przedmiotu opodatkowania tj. tego, że sami produkują paliwa, a składając deklaracje podatkowe podali nieprawdę, co do rodzaju działalności oraz zaniżyli obrót swojej firmy. Celem ich było uchylenie się od opodatkowania i uczynili sobie z tego stałe źródło dochodu, przy czym to uszczuplenie należności publicznoprawnej jest dużej wartości, bowiem nie dokonali wpłat należnego podatku VAT w wysokości łącznej nie mniejszej niż 880 167 zł. Wartość uszczuplonego podatku VAT wynika z decyzji organów podatkowych tj. decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w L. z dnia 12 października 2007 r., z dnia 10 grudnia 2007 r., decyzji Izby Skarbowej w L. z dnia 3 października 2011 r., 19 marca 2008 r., 08 maja 2008 r. oraz z wyroku WSA Lublin z dnia 22 października 2008 r. i wyroku NSA z dnia 8 października 2010 r. (k. 4509 - 4608). Decyzje te są prawomocne i wiążące. Wynika z nich, że w 2002 (od marca) oskarżeni uszczuplili należności w kwocie 323 181 zł, a w 2003 r. w kwocie 556 986 zł Łącznie daje to kwotę 880 167 zł i jest to duża wartość w rozumieniu art. 53§15 k.k.s., bowiem przekracza pięćsetkrotność minimalnego wynagrodzenia, które w 2002 r. wynosiło 760 zł (Dz. U. 2000 Nr 12, poz. 1308), a w 2003 r. 800 zł (Dz. U. 2002 r. Nr 200, poz. 1679). Jeśli natomiast chodzi o kwotę uszczuplenia wynikającą z niedokonania wpłat podatku akcyzowego to wyliczona ona została poprzez pomnożenie ilości wytworzonego paliwa tj. co najmniej 2 118 841 przez najniższą stawkę podatku akcyzowego obowiązującego w dacie czynu czyli 980 zł za 1000 litrów paliwa (Dz. U. nr 27 poz. 269). Daje to kwotę 2 407 605 zł. Niestety na skutek omyłki w wyroku wpisano wartość uszczuplonego podatku akcyzowego w kwocie 2 374 568 zł podczas gdy powinno być wpisane 2 076 464 zł (2 118 841 : 1000 x 980 zł = 2 076 464 zł). Błąd ten nie ma wpływu na kwalifikację prawną, a kwota ta jest wartością nieprecyzyjną, bowiem nie da się dokładnie ustalić ilości wytworzonego paliwa, co znajduje swoje odzwierciedlenie w określeniu „co najmniej”. Niemniej jednak błąd ten nie powinien się zdarzyć i naprawdę trudno jest go wytłumaczyć.

Przystępując do wymiaru kary dla oskarżonych sąd do okoliczności obciążających zaliczył to, że oskarżeni działali wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, na przestrzeni blisko dwóch lat (marzec 2002 – grudzień 2003). Wpływ na wysokość kary miała także duża liczba osób pokrzywdzonych działaniem oskarżonych w zakresie czynu z pkt I. Oskarżeni działali z zamiarem bezpośrednim kierunkowym w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, a pokrzywdzonymi były nie tylko osoby fizyczne (lub prawne jak w czynie z pkt I), ale też i Skarb Państwa. Zagrożone zostały istotne interesy Państwa, bowiem do takich należy zaliczyć finanse. Okolicznością obciążającą jest też skala działalności prowadzonej przez oskarżonych. Zaangażowali w nią wiele osób, działali w sposób zaplanowany okazując daleko idące lekceważenie norm prawa.

Jako okoliczności łagodzące potraktowano dotychczasową niekaralność

E. Ż. (k.4473) i Z. Ż. (k. 4472).

Za czyn przypisany w pkt I sąd wymierzył Z. Ż. karę dwóch lat pozbawienia wolności i grzywnę w wysokości 360 stawek dziennych po 100 zł, zaś E. Ż. karę roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności i 300 stawek dziennych grzywny po 100 zł. Za czyn przypisany w pkt II wymierzono Z. Ż. karę trzech lat pozbawienia wolności i 1000 stawek dziennych grzywny po 100 zł (art. 309 k.k.), a E. Ż. karę dwóch lat pozbawienia wolności i 800 stawek dziennych grzywny przy przyjęciu wysokości jednej stawki na kwotę 100 zł. Jednocześnie orzeczono wobec obojga oskarżonych zakaz prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie obrotu paliwami i komponentami paliw na okres 8 lat. Oskarżeni wykazali, iż prowadząc tego rodzaju działalność narażają na straty Skarb Państwa oraz osoby fizyczne i prawne. Po to więc, aby nie dopuścić do tego rodzaju incydentów i wzmocnić bezpieczeństwo działalności gospodarczej zasadne było orzeczenie tego środka karnego.

Za czyn przypisany w pkt IV wymierzono karę dwóch lat pozbawienia wolności i 720 stawek dziennych grzywny po 100 zł dla Z. Ż. i karę roku pozbawienia wolności i 500 stawek dziennych po 100 zł dla E. Ż..

Jako karę łączną dla Z. Ż. wymierzono trzy lata pozbawienia wolności i 1000 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 100 zł. Dla E. Ż. jako karę łączną wymierzono dwa lata pozbawienia wolności i 800 stawek dziennych grzywny przy przyjęciu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 100 zł. Zdaniem sądu tak ukształtowane kary spełniają cele, jakie przed karą są stawiane. Oskarżeni muszą ponieść surowe konsekwencje swojej działalności. Muszą też zrozumieć, że działalność, którą się trudnili jest nieopłacalna nie tylko ze względów finansowych, ale też wiąże się z pozbawieniem wolności. Celem tej kary jest przede wszystkim zapobieżenie ponownemu popełnianiu przestępstw i z pewnością taki wymiar kar pozbawienia wolności zapewni poszanowanie prawa na przyszłość. Grzywny wzmocnią wychowawcze oddziaływanie kary i dodatkowo uderzają one w majątek oskarżonych, a więc w tę sferę, którą przysporzyli sobie przestępczym działaniem. Grzywny orzeczono w znacznej wysokości, a przy ich wymiarze sąd kierował się sytuacją materialną oskarżonych i baczył aby była ona dla nich dolegliwa, a równocześnie nie przekraczała progów realnych możliwości egzekucji.

Na podstawie art. 63§1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności sąd zaliczył oskarżonemu Z. Ż. okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 12 czerwca 2006 r. do dnia 13 czerwca 2007 r.

Na podstawie art. 2 ust. 4 i 5 oraz art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych sąd zasądził od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa tytułem opłaty 20 400 zł od Z. Ż. i 16 300 zł od E. Ż..

O wydatkach postępowania orzeczono na podstawie art. 627 k.p.k. obciążając nimi oskarżonych.