Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Powód (...) S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w W. wystąpił w dniu 20 lipca 2012r. w elektronicznym postępowaniu upominawczym do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie przeciwko J. S. o zapłatę kwoty 97.907,71zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 19 lipca 2012r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Wskazał, iż roszczenie było wymagalne w dniu 25 maja 2009r. (pozew k.2-5).

Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie w dniu 27 sierpnia 2012r. w sprawie sygn. akt VI Nc-e 1313555/12 wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zobowiązując pozwanego J. S. do zapłaty w ciągu dwóch tygodni na rzecz powoda kwoty 97.907,71zł wraz z odsetkami ustawowymi oraz koszty procesu (nakaz zapłaty k.6).

Pozwany J. S. - w dniu 1 października 2012r. wniósł do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie sprzeciw od nakazu zapłaty (sprzeciw k.7).

Postanowieniem Sądu Okręgowego w Lublinie z dnia 30 grudnia 2012r., sygn. akt. II Cz-e 525/13 niniejsze postępowanie zostało przekazane według właściwości do Sądu Okręgowego w Płocku (postanowienie k.31-34).

Pozwem z dnia 24 marca 2014r. powód (...) S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w W. wniósł o zapłatę w postępowaniu nakazowym od pozwanych J. S. i M. S. – S. kwoty 97.907,71zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 19 lipca 2012r. do dnia zapłaty oraz o kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 5 lipca 2007r. zawarł z pozwanym, działając jeszcze pod nazwą (...) Bank S.A. z siedzibą w W., umowę o kredyt gotówkowy nr (...) oraz o Limit i Kartę (...). Podał, że w dniu 31 grudnia 2009r. (...) Bank S.A. z siedzibą w W. została przejęta przez powoda i w ten sposób stał się jego następcą prawnym odnośnie wszelkich wierzytelności wymagalnych na dzień przejęcia oraz przyszłych. Pozwani, na podstawie w/w umowy, zobowiązani do spłaty salda, uchylali się od tego obowiązku. Powód podniósł, że przedmiotowa umowa została wypowiedziana w dniu 2 lutego 2009r. Wskazał, że 4 kwietnia 2012r. wezwał pozwanych do zapłaty wymagalnych rat kredytu. Nadmienił, że do dnia wniesienia powództwa, pozwani nie uregulowali należności (pozew k.46 i nast.). Pismem procesowym dołączonym do pozwu, przypozwał na podstawie art. 194 § 3 k.p.c. M. S. - S. (pozew k.46-59, pismo procesowe k.45).

Pismem procesowym z dnia 16 maja 2014r powód wskazał, iż modyfikuje powództwo w ten sposób, że żąda zasądzenia solidarnie od pozwanych kwoty wskazanej w pozwie wraz z odsetkami ustawowymi (pismo powoda k.64).

Postanowieniem z dnia 21 maja 2014r. Sąd Okręgowy w Płocku, sygn. akt I C 448/14 wezwał do udziału w sprawie w charakterze pozwanego M. S. – S. postanowienie k.66).

Pozwani - w odpowiedzi na pozew - z dnia 20 czerwca 2014r. podnieśli zarzut przedawnienia roszczenia powoda. W uzasadnieniu wskazali, że roszczenie dochodzone pozwem stało się wymagalne, zgodnie z twierdzeniami powoda w dniu 25 maja 2009r. Pozwani podkreślili, iż roszczenia z tytułu umów kredytowych przedawniają się z upływem lat 3. Przedmiotowa umowa została wypowiedziana według twierdzeń pozwanych w dniu 2 lutego 2009r. Nadmienili, że w niniejszej sprawie występują także zarzuty złego umocowania pełnomocnika powoda oraz nieprecyzyjne rozliczenie umowy kredytowej (k.75).

W piśmie z dnia 29 lipca 2014r. powód wskazał, że raty kredytu udzielonego pozwanym przedawniały się po trzech latach od dacie spłaty, które były ściśle określone w harmonogramie spłat zawartym w wyciągach miesięcznych wysyłanych do pozwanych. Podniósł, iż w powyższej sprawie w dniu 26 lipca 2012r. wystąpił z powództwem o wydanie nakazu zapłaty przeciwko pozwanym do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie i tym samym przerwał bieg terminu przedawnienia wymagalnych, a niezapłaconych rat. Tym samym powód uznał raty, których termin przedawnienia minął przed wystąpieniem powoda z w/w pozwem jako przedawnione. W związku z powyższym odstąpił od dochodzenia tych rat, ograniczając powództwo do kwoty 72.983,41zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu tytułem niezapłaconego i nieprzedawnionego kapitału (pismo powoda k. 81-85).

Pozwani pismem z dnia 29 sierpnia 2014r. wskazali, że trzyletni termin przedawnienia rat kredytu gotówkowego należy liczyć od dnia upływu terminu wypowiedzenia umowy, tj. 2 lutego 2009r. Wnieśli o przeprowadzenie rozprawy pod ich nieobecność wnieśli o przeprowadzenie rozprawy pod ich nieobecność (pismo pozwanych k.116).

Do końca procesu strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Umową zawartą w dniu 5 lipca 2007r. nr (...), J. S. oraz M. S. - S. zaciągnęli kredyt gotówkowy oraz ustalili Limit i założyli Kartę (...) w (...) Bank S.A. z siedzibą w W.. Kwota kredytu z w/w umowy wyniosła 100.000zł, przy czym rata miesięczna została ustalona na kwotę 2.406,20zł wraz z kosztami odsetek w kwocie 33.020zł oraz ubezpieczeniem w kwocie 58,70zł miesięcznie (umowa k.54 i nast.).

W dniu 31 grudnia 209r. (...) Bank S.A. z siedzibą w W. został przejęty przez powoda. Na skutek czynności prawnej przejęcia, powód stał się następcą prawnym w/w spółki i wstąpił w prawa strony umowy o kredyt gotówkowy zawartej z pozwanymi (odpis KRS k.51-53).

Pozwani na podstawie umowy o kredyt gotówkowy z dnia 5 lipca 2007r. byli zobowiązani do spłacania salda w kwotach i terminach określonych w wyciągach wysyłanych do pozwanych przez powoda. Do spłaty zobowiązania nie doszło. Na dzień 19 lipca 2012r. niespłacone zobowiązanie pozwanych, z tytułu należności głównej, odsetek i kosztów łącznie wynosiło 97.907,71zł (wyciąg z ksiąg bankowych k.55-56).

Z uwagi na brak spłaty poszczególnych rat miesięcznych powód wypowiedział pozwanym umowę kredytowej - pismami z dnia 19 grudnia 2008r. We wskazanych pismach okres wypowiedzenia umowy został określony na 30 dni od momentu doręczenia pism pozwanym. Pozwani otrzymali wypowiedzenie umowy w dniu 2 stycznia 2009r. Okres wypowiedzenia umowy upłynął z dniem 2 lutego 2009r. (wypowiedzenia wraz z dowodem doręczenia k.117-120).

Pozwani nie zapłacili na rzecz powoda należności wynikających z umowy kredytu (bezsporne).

Po raz kolejny wezwał pozwanych J. S. i M. S.-S. do zapłaty całości zobowiązania pismem z dnia 4 kwietnia 2012r., doręczonym pozwanym w dniu 19 kwietnia 2012r. (potwierdzenie odbioru k.59).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na postawie dokumentów i kserokopii dokumentów zgromadzonych w sprawie, które nie były kwestionowane przez strony. Z tego względu Sąd uznał je za wiarygodne.

Istnienie i wysokość zobowiązania z tytułu umowy o kredyt gotówkowy oraz jego wymagalność zostało udowodnione przez powoda dokumentami w postaci: kopii umowy kredytowej z dnia 5 lipca 2007r, wyciągami z rachunku pozwanego i historią tegoż rachunku, wyciągami ksiąg bankowych oraz wezwaniem do zapłaty.

Bezsporna była też data doręczenia pozwanym wypowiedzenia umowy oraz w części fakt przedawnienia roszczenia powoda.

Spór pomiędzy stronami sprowadzał się do tego, w jakim zakresie doszło do przedawnienia roszczenia powoda.

Sąd zważył, co następuje:

Pozwani podnieśli zarzut przedawnienia roszczeń powoda.

Powód, w części uznał zarzut przedawnienia i stosownie do tego stanowiska ograniczył dochodzone roszczenie. Dlatego, wobec cofnięcia powództwa przez powoda, ze zrzeczeniem się roszczenia (jako takie należy uznać uwzględnienie w tej części zarzutu przedawnienia roszczenia) ponad kwotę 72.983,41zł, w tym zakresie postępowanie należało umorzyć; o czym Sąd orzekł w pkt. 1 na mocy art. 203 § 1 k.p.c.

W ocenie Sądu zarzut przedawnienia podniesiony przez pozwanych jest uzasadniony, na mocy art. 118 k.c..

Udzielanie kredytu jest ścisłym elementem działalności gospodarczej prowadzonej przez powoda. W wyroku z dnia 10 października 2003 r. Sąd Najwyższy wskazał, iż termin przedawnienia roszczenia banku wobec osoby niebędącej przedsiębiorcą wynosi trzy lata.( sygn. akt II CK 113/02).

Zgodnie z art. 120 § 1 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.

Przez wymagalność należy rozumieć stan, w którym wierzyciel ma prawną możliwość żądania zaspokojenia przysługującej mu wierzytelności. Jest to stan potencjalny, o charakterze obiektywnym, którego początek następuje od chwili, w której wierzytelność zostaje uaktywniona. Wówczas też następuje początek biegu przedawnienia.

W ocenie Sądu, wymagalność roszczeń powoda w stosunku do pozwanych nastąpiła w dniu 2 lutego 2009r., tj. po upływie 30-dniowego okresu wypowiedzenia umowy, dokonanego pismami z dnia 19 grudnia 2008r. Dlatego, po upływie trzech lat, w dniu 2 lutego 2012r., doszło do przedawnienia całego roszczenia w stosunku do pozwanych. Powód wystąpił bowiem przeciwko pozwanym na drogę procesu cywilnego po upływie okresu przedawnienia roszczenia, tj. w stosunku do pozwanego w dniu 20 lipca 2012r., zaś wobec pozwanej w dniu 24 marca 2014r.

Nie doszło więc do przerwania biegu przedawnienia (art. 123 § 1 k.c.). Natomiast powództwo należało oddalić w całości, na mocy art. 118 k.c.; o czym Sąd orzekł w pkt. 2.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu; obciążając powoda całymi kosztami procesu.