Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

11 sierpnia 2020 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Dorota Załęska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 11 sierpnia 2020 roku w Sieradzu

odwołania S. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł.

z 8 stycznia 2020 r. Nr (...)

w sprawie S. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł.

o emeryturę pomostową

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje S. B. prawo do emerytury pomostowej od 5 stycznia 2020 roku.

Sygn. akt IV U 65/20

UZASADNIENIE

Decyzją z 8.01.2020r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. powołując się na przepis art. 4 ustawy z 19.12.2008r. o emeryturach pomostowych, odmówił S. B. prawa do emerytury pomostowej z uwagi na niespełnienie przesłanek ustawowych, tj. niewykonywanie pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze po 31.12.2008r. ZUS nie uznał wnioskodawcy do pracy w szczególnych warunkach okresu od 1.01.2009 – 30.04.2017, ponieważ nie został zgłoszony w ZUS jako pracownik zatrudniony w szczególnych warunkach.

W odwołaniu od powyższej decyzji S. B. podnosił, że od 1979 – 2017, wykonywał prace w szczególnych warunkach w jednym zakładzie.

W odpowiedzi, organ rentowy podtrzymał stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji i wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

J. B., urodzony (...)

Od 3.06.1991 – 30.04.2017, był zatrudniony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w Przedsiębiorstwie (...) w Ł. i wykonywał pracę w szczególnych warunkach na stanowisku montera urządzeń instalacji wodociągowych, kanalizacyjnych i gazowych przy robotach wodno – kanalizacyjnych oraz budowie rurociągów w głębokich wykopach; po 31.12.2008r. do dnia rozwiązania stosunku pracy, wykonywał pracę montera wodno – kanalizacyjnego, wymienioną w załączniku nr 1 pkt 36 do ustawy z 19.12.2008r. o emeryturach pomostowych (świadectwo pracy w szczególnych warunkach k. 4, zaświadczenie k. 5/akta ZUS).

W dniu 4.12.2019r., S. B. złożył w ZUS wniosek o emeryturę pomostową, załączając świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach z 2.05.2017r. oraz zaświadczenie z 19.06.2017r., potwierdzającego , że S. B. w okresie od 3 czerwca 1991 do 30 kwietnia 2017r. na podstawie umowy na czas nieokreślony jako pracownik fizyczny , brygadzista pracował w szczególnych warunkach jako monter wodno – kanalizacyjny , polegające na budowaniu ciężkich kanałów ściekowych , sanitarnych , deszczowo- burzowych , studzien włazowych , czyszczeniu kanałów podziemnych , sieci wodociągowej i po 31 grudnia 2008r. do dnia rozwiązania stosunku pracy , tj. do 30 kwietnia 2017r., co odpowiada pracy wymienionej w załączniku nr 1 pkt 36 do ustawy o emeryturach pomostowych (wniosek z załącznikami k. 1 - 5/akta ZUS).

Po rozpoznaniu wniosku, ZUS zaliczył do ogólnego stażu 40 lat, 1 miesiąc i 12 dni, w tym 25 lat, 7 miesięcy i 29 dni w szczególnych warunkach (karta przebiegu zatrudnienia k. 7/akta ZUS).

Decyzją z 8.01.2020r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. powołując się na przepis art. 4 ustawy z 19.12.2008r. o emeryturach pomostowych, odmówił S. B. prawa do emerytury pomostowej z uwagi na niespełnienie przesłanek ustawowych, tj. niewykonywanie pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze po 31.12.2008r. ZUS nie uznał wnioskodawcy do pracy w szczególnych warunkach okresu od 1.01.2009 – 30.04.2017, ponieważ nie został zgłoszony w ZUS jako pracownik zatrudniony w szczególnych warunkach (decyzja k. 8/akta ZUS).

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w postępowaniu przed organem rentowym.

Sąd Okręgowy zważył:

Ponieważ postępowanie dowodowe w całości zostało przeprowadzone w oparciu o dokumenty, zawarte w aktach organu rentowego, wobec tego stosownie do art. 15zzs2 ustawy z dnia 2 marca 2020r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374, 567, 568 i 695), w brzmieniu, określonym ustawą z 14 maja 2020r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2 (Dz.U.2020.875), zaistniały przesłanki do wydania w sprawie wyroku na posiedzeniu niejawnym.

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 4 ustawy z dnia 19.12.2008r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2018, poz. 1924), prawo do emerytury pomostowej, z uwzględnieniem art. 5-12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) urodził się po dniu 31 grudnia 1948r.;

2) ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3) osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4) ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5) przed dniem 1 stycznia 1999r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS;

6) po dniu 31 grudnia 2008r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

7) nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.

Jak wynika z przepisu art. 49 ustawy, prawo do emerytury pomostowej przysługuje również osobie, która:

1) po dniu 31 grudnia 2008r. nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

2) spełnia warunki określone w art. 4 pkt 1-5 i 7 i art. 5-12;

3) w dniu wejścia w życie ustawy miała wymagany w przepisach, o których mowa w pkt 2, okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

Organ rentowy nie uznał wnioskodawcy do pracy w szczególnych warunkach okresu od 1.01.2009 – 30.04.2017 z uwagi na niezgłoszenie odwołującego jako pracownika zatrudnionego w szczególnych warunkach przez pracodawcę i nieodprowadzenia z tego tytułu składek na FEP.

Zgodnie z art. 35 ust. 1 cyt. ustawy 1, składki na FEP opłaca się za pracownika, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.;

2) wykonuje prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, o których mowa w art. 3 ust. 1 i 3.

2. Obowiązek opłacania składek na FEP za pracownika, o którym mowa w ust. 1, powstaje z dniem rozpoczęcia wykonywania przez niego pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, a ustaje z dniem zaprzestania wykonywania tych prac.

Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w uchwale składu 7 sędziów z 28 września 2016r. ,III UZP10/16 składka na Fundusz Emerytur Pomostowych nie jest składką na ubezpieczenie społeczne (ściślej ubezpieczenie emerytalne). Przeznaczenie jej na Fundusz Emerytur Pomostowych, będący źródłem wypłat emerytur, bez powiązania z kumulowaniem składek na powstanie prawa do emerytury pomostowej, wykazuje cechy charakteryzujące podatki lub inne daniny publiczne i raczej do tych konstrukcji należy porównywać składkę na emeryturę pomostową, co wynika z odrębności także w sferze terminologicznej. W ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych składkami określane są zbiorczo składki na ubezpieczenia społeczne oraz poszczególne składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe, natomiast w ustawie o emeryturach pomostowych nie używa się pojęcia "składka na ubezpieczenie", lecz jest mowa wyłącznie o składce na Fundusz Emerytur Pomostowych. Należy wobec tego wyłączyć odwoływanie się do konstrukcji składki w ubezpieczeniu społecznym, w którym obowiązek składkowy jest konsekwencją udzielonej ochrony i ma także wpływ na wysokość oferowanego świadczenia, a składka na ubezpieczenie społeczne pozostaje w bezpośrednim lub pośrednim związku z oczekiwanym świadczeniem (system zdefiniowanej składki albo system zdefiniowanego świadczenia). Takiej zależności nie można wykazać względem składki na Fundusz Emerytur Pomostowych i emerytury pomostowej; wśród przesłanek nabycia emerytury pomostowej nie ma wymagania podlegania obowiązkowi opłacania składki na Fundusz Emerytur Pomostowych. Także wysokość emerytury pomostowej jest ustalana - na podstawie art. 14 ustawy - bez uwzględnienia tej składki, gdyż stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury, wyliczonej w sposób określony w art. 25 ustawy o emeryturach i rentach Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku 60 lat, według obowiązujących w dniu zgłoszenia wniosku o przyznanie emerytury pomostowej tablic średniego trwania życia, o których mowa w art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z Fundusz Ubezpieczeń Społecznych ( por. także wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku III AUa 966/17 z 12 grudnia 2017r.).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy , nieuprawnione jest stanowisko organu rentowego odmawiające ubezpieczonemu prawa do emerytury pomostowej uzasadniane nieodprowadzeniem składki na FEP przez pracodawcę , przy jednoczesnym wykazaniu pracy w szczególnych warunkach po 31.12.2008r. do dnia rozwiązania stosunku pracy, tj. do 30.04.2017r., w rozumieniu art. 3 ustawy o emeryturach pomostowych, tj. jako monter wodno – kanalizacyjny wykonujący prace polegające na budowaniu ciężkich kanałów ściekowych , sanitarnych , deszczowo- burzowych , studzien włazowych , czyszczeniu kanałów podziemnych , sieci wodociągowej , wymienionej w załączniku nr 1 pkt 36 do ustawy o emeryturach pomostowych, czego organ rentowy nie kwestionował, a co wykazano zaświadczeniem z 19 czerwca 2017r.

Z tych względów, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴§2 k.p.c., orzekł jak w sentencji. oddalił odwołanie.