Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 września 2023 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Tomasz Choczaj

Protokolant: Iwona Bartel

po rozpoznaniu w dniu 4 września 2023 roku w Sieradzu

na rozprawie

sprawy z powództwa A. O.

przeciwko B. Ł.

o zapłatę

zasądza od pozwanego B. Ł. na rzecz powódki A. O. kwotę:

137 850,00 zł (sto trzydzieści siedem tysięcy osiemset pięćdziesiąt złotych), w tym kwotę:

-135 000,00 zł (sto trzydzieści pięć tysięcy złotych) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 30 czerwca 2018 roku do dnia zapłaty,

-1 850,00 zł (jeden tysiąc osiemset pięćdziesiąt złotych) wraz
z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 13 lutego 2023 roku
do dnia zapłaty,

-1 000,00 zł (jeden tysiąc złotych) wraz z ustawowymi odsetkami
za opóźnienie od dnia 13 lutego 2023 roku do dnia zapłaty,

5 417,00 zł (pięć tysięcy czterysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego wraz z ustawowymi odsetkami
za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty;

nakazuje pobrać od pozwanego B. Ł. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 6 893,00 zł (sześć tysięcy osiemset dziewięćdziesiąt trzy złote) tytułem brakującej opłaty stosunkowej.

Sygn. akt I C 101/23

UZASADNIENIE

A. O. wniosła o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym i zasądzenie od pozwanego B. Ł. na jej rzecz kwoty 135 000,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 30 czerwca 2018 r. do dnia zapłaty; kwoty 1 850,00 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych za opóźnienie w zapłacie kwoty 10 000,00 zł za okres od 30 czerwca 2018 r. do 6 maja 2021 r. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty; kwoty 1 000,00 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych za opóźnienie w zapłacie kwoty 5 000,00 zł za okres od 30 czerwca 2018 r. do 17 sierpnia 2021 r. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty, a także o zasądzenie kosztów procesu.

Zarządzeniem z 17 lutego 2023 r. Przewodniczący stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i skierował sprawę do postępowania zwykłego.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Strony poznały się dzięki chrzestnemu powódki, którym był K. O.. Mężczyzna poinformował ją o trudnej sytuacji finansowej pozwanego, co spowodowało, iż zdecydowała się mu pomóc poprzez udzielenie pożyczki, (dowód: zeznania powódki - k. 63 verte - 64 i nagranie rozprawy z 4 września 2023 r. - płyta - koperta - k. 67, minuta od 00:19:36 do 00:40:18 w zw.
z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 55 verte - 56 i nagraniem rozprawy
z 22 czerwca 2023 r. - płyta - koperta - k. 67, minuta od 00:17:05 do 00:39:20 oraz od 01:01:25 do 01:12:51; częściowo zeznania pozwanego - k. 64 i nagranie rozprawy z 4 września 2023 r. - płyta - koperta - k. 67, minuta od 00:41:11
do 00:56:07 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 55 verte - 56 i nagraniem rozprawy z 22 czerwca 2023 r. - płyta - koperta - k. 67, minuta od 00:39:20
do 01:01:25; zeznania świadka K. O. - k. 56 verte - 57
i nagranie rozprawy z 22 czerwca 2023 r. - płyta - koperta - k. 67, minuta
od 01:14:35 do 01:34:44; częściowo zeznania świadka H. K.
- Ł. - k. 57 - 57 verte i nagranie rozprawy z 22 czerwca 2023 r. - płyta
- koperta - k. 67, minuta od 01:34:44 do 02:07:23).

W dniu 26 czerwca 2017 r. strony podpisały umowę, którą nazwały „uzgodnieniem”, w której powódka oświadczyła, iż wpłaca pozwanemu kwotę 150 000,00 zł bez odsetek, na okres jednego roku od dnia spisania uzgodnienia
i zobowiązuje się przekazać ją na wskazany przez niego rachunek bankowy. Pozwany zobowiązał się natomiast do zwrotu tej kwoty po upływie powyższego terminu. Ponadto oświadczył, iż w sytuacji, w której nie będzie w stanie,
z przyczyn od niego niezależnych, zwrócić tej kwoty, sprzeda należącą do niego nieruchomość położoną w Ł., ul. (...). Uzyskaną w ten sposób kwotę, która dwukrotnie przewyższy wysokość powyższej kwoty, przeznaczy
na spłatę zobowiązania, które ma względem powódki, przekazując środki
na należący do niej rachunek bankowy, (dowód: zeznania powódki - k. 63 verte
- 64 i nagranie rozprawy z 4 września 2023 r. - płyta - koperta - k. 67, minuta
od 00:19:36 do 00:40:18 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 55 verte
-56 i nagraniem rozprawy z 22 czerwca 2023 r. - płyta - koperta - k. 67, minuta od 00:17:05 do 00:39:20 oraz od 01:01:25 do 01:12:51; częściowo zeznania pozwanego - k. 64 i nagranie rozprawy z 4 września 2023 r. - płyta - koperta
- k. 67, minuta od 00:41:11 do 00:56:07 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 55 verte - 56 i nagraniem rozprawy z 22 czerwca 2023 r. - płyta - koperta
- k. 67, minuta od 00:39:20 do 01:01:25; zeznania K. O. - k. 56 verte -57 i nagranie rozprawy z 22 czerwca 2023 r. - płyta - koperta - k. 67, minuta od 01:14:35 do 01:34:44; częściowo zeznania świadka H. Ł. - k. 57 - 57 verte i nagranie rozprawy z 22 czerwca 2023 r. - płyta - koperta - k. 67, minuta od 01:34:44 do 02:07:23; zeznania świadka K. Z. - k. 63 - 63 verte i nagranie rozprawy z 4 września 2023 r. - płyta - koperta - k. 67, minuta od 00:05:44 do 00:18:18uzgodnienie - k. 8).

W dniu 27 czerwca 2017 r. powódka przekazała na rachunek należący
do J. i G. B., wskazany przez pozwanego, łącznie kwotę 95 061,53 zł. W dniu 29 czerwca 2017 r. powódka przekazała na rachunek K. Ł., wskazany przez pozwanego, kwotę 29 938,47 zł. Kwota 25 000,00 zł została przekazana pozwanemu w gotówce w dniu sporządzenia umowy. Powódka wypłaciła wskazaną wyżej kwotę 23 czerwca 2017 r., (dowód: zeznania powódki - k. 63 verte - 64 i nagranie rozprawy z 4 września 2023 r. - płyta - koperta
- k. 67, minuta od 00:19:36 do 00:40:18 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 55 verte - 56 i nagraniem rozprawy z 22 czerwca 2023 r. - płyta - koperta
- k. 67, minuta od 00:17:05 do 00:39:20 oraz od 01:01:25 do 01:12:51; częściowo zeznania pozwanego - k. 64 i nagranie rozprawy z 4 września 2023 r. - płyta - koperta - k. 67, minuta od 00:41:11 do 00:56:07 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 55 verte - 56 i nagraniem rozprawy z 22 czerwca 2023 r.
- płyta - koperta - k. 67, minuta od 00:39:20 do 01:01:25; zeznania K. O. - k. 56 verte - 57 i nagranie rozprawy z 22 czerwca 2023 r. - płyta
- koperta - k. 67, minuta od 01:14:35 do 01:34:44; częściowo zeznania świadka H. Ł. - k. 57 - 57 verte i nagranie rozprawy
z 22 czerwca 2023 r. - płyta - koperta - k. 67, minuta od 01:34:44 do 02:07:23; potwierdzenia transakcji - k. 9 - 10 i k. 12; zeznania świadka K. Z. - k. 63 - 63 verte i nagranie rozprawy z 4 września 2023 r. - płyta
- koperta - k. 67, minuta od 00:05:44 do 00:18:18; potwierdzenie wypłaty gotówkowej - k. 11).

Wyznaczony pozwanemu termin zwrotu pożyczki upłynął bezskutecznie. Dopiero 6 maja 2021 r. pozwany przekazał powódce 10 000,00 zł, a 17 sierpnia 2021 r. kolejne 5 000,00 zł. Pozostała kwota nie została zwrócona, (dowód: zeznania powódki - k. 63 verte - 64 i nagranie rozprawy z 4 września 2023 r.
- płyta - koperta - k. 67, minuta od 00:19:36 do 00:40:18 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 55 verte - 56 i nagraniem rozprawy z 22 czerwca 2023 r.
- płyta - koperta - k. 67, minuta od 00:17:05 do 00:39:20 oraz od 01:01:25
do 01:12:51; częściowo zeznania pozwanego - k. 64 i nagranie rozprawy
z 4 września 2023 r. - płyta - koperta - k. 67, minuta od 00:41:11 do 00:56:07
w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 55 verte - 56 i nagraniem rozprawy z 22 czerwca 2023 r. - płyta - koperta - k. 67, minuta od 00:39:20 do 01:01:25; zeznania K. O. - k. 56 verte - 57 i nagranie rozprawy
z 22 czerwca 2023 r. - płyta - koperta - k. 67, minuta od 01:14:35 do 01:34:44; częściowo zeznania świadka H. Ł. - k. 57 - 57 verte
i nagranie rozprawy z 22 czerwca 2023 r. - płyta - koperta - k. 67, minuta
od 01:34:44 do 02:07:23; pisemne potwierdzenia przekazania pieniędzy - k. 13 - 14).

Pismem z 1 września 2022 r. powódka wezwała pozwanego do zwrotu kwoty 135 000,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, w terminie
do 20 września 2022 r. Pozwany otrzymał to pismo 21 września 2022 r. Nie zwrócił żądanej kwoty, (dowód: zeznania powódki - k. 63 verte - 64 i nagranie rozprawy z 4 września 2023 r. - płyta - koperta - k. 67, minuta od 00:19:36
do 00:40:18 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 55 verte - 56 i nagraniem rozprawy z 22 czerwca 2023 r. - płyta - koperta - k. 67, minuta od 00:17:05
do 00:39:20 oraz od 01:01:25 do 01:12:51; częściowo zeznania pozwanego
- k. 64 i nagranie rozprawy z 4 września 2023 r. - płyta - koperta - k. 67, minuta od 00:41:11 do 00:56:07 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 55 verte
- 56 i nagraniem rozprawy z 22 czerwca 2023 r. - płyta - koperta - k. 67, minuta od 00:39:20 do 01:01:25; częściowo zeznania świadka H. K.
- Ł. - k. 57 - 57 verte i nagranie rozprawy z 22 czerwca 2023 r. - płyta
- koperta - k. 67, minuta od 01:34:44 do 02:07:23; wezwanie do zapłaty wraz
z wydrukiem elektronicznego monitoringu przesyłek - k. 16 - 20).

Powyższy stan faktyczny został w części ustalony na podstawie dokumentów prywatnych złożonych przez powódkę, które nie były negowane przez pozwanego.

Sąd nie dał wiary zeznaniom pozwanego w części, w której twierdził, że nie zawarł z powódką umowy pożyczki, że nie otrzymał całej kwoty 150 000,00 zł,
że kwota ta była częściową zapłatą za dom, że nie nadszedł termin zwrotu tej kwoty, że z kwoty tej winna być odjęta kwota za usługi przez niego wykonywane na rzecz powódki. Jego zeznania w tym zakresie są częściowo wzajemnie sprzeczne (m.in. co do kwoty otrzymanej od powódki), gołosłowne, sprzeczne
z zasadami doświadczenia życiowego i logiki, a także sprzeczne z jasnymi zeznaniami powódki i świadków K. O. i K. Z..

Sąd nie dał wiary w powyższym zakresie także zeznaniom świadka H. Ł., gdyż są stronnicze, a także sprzeczne z zasadami logiki
i doświadczenia życiowego oraz sprzeczne z jasnymi zeznaniami powódki
i świadków K. O. i K. Z..

Sąd pominął wniosek pozwanego o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka N. B., gdyż doprowadziłoby to do przedłużenia postępowania, a ponadto wniosek ten nie jest istotny dla rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Zgodnie z treścią art. 720 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić
tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Umowa pożyczki, której wartość przekracza tysiąc złotych, wymaga zachowania formy dokumentowej.

Umowa ta jest umową dwustronnie zobowiązującą, ponieważ obie jej strony zaciągają zobowiązania. Nie jest jednak umową wzajemną, gdyż zwrot jej przedmiotu nie stanowi świadczenia wzajemnego ani nie jest przyczyną lub odpowiednikiem świadczenia dającego pożyczkę. Ponadto do jej essentialia negotii należy oznaczenie stron i określenie ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku oraz zobowiązanie się do ich przeniesienia
na własność biorącego pożyczkę, a ponadto obowiązek zwrotu przedmiotu pożyczki (patrz wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z 22 września 2015 r., sygn. akt I ACa 332/15, LEX nr 1956958).

Do zachowania pisemnej formy czynności prawnej wystarcza złożenie własnoręcznego podpisu na dokumencie obejmującym treść oświadczenia woli. Do zawarcia umowy wystarcza wymiana dokumentów obejmujących treść oświadczeń woli, z których każdy jest podpisany przez jedną ze stron, lub dokumentów, z których każdy obejmuje treść oświadczenia woli jednej ze stron
i jest przez nią podpisany (art. 78 § 1 k.c.).

Mając na uwadze powyższe oraz zgromadzony w sprawie materiał dowodowy należy stwierdzić, że dokument przedłożony przez powódkę spełnia wymogi dla zachowania formy pisemnej. Strony złożyły pod umową własnoręczne podpisy, zatem złożyli zawarte w nim oświadczenia.

Zgodnie z rozkładem ciężaru dowodu (art. 6 k.c.), do powódki należało wykazanie faktu, iż udzieliła ona pozwanemu pożyczki, zaś do pozwanego należało m.in. wykazanie, iż nie zawarł umowy pożyczki lub kwotę pożyczki spłacił albo jej nie otrzymał.

Powódka wykazała, że strony zawarły umowę pożyczki, przedstawiła bowiem dokument nazwany „uzgodnienie”, z którego wynika wprost, że pożycza pozwanemu pieniądze na określony czas. Ponadto powódka udowodniła,
że przekazała pozwanemu całą kwotę pożyczki, co wynika z jej zeznań, z zeznań świadków K. O. i K. Z., a także
z potwierdzenia przelewów.

Sąd uznał zeznania pozwanego w części, w której twierdził, że nie zawarł
z powódką umowy pożyczki, że nie otrzymał całej kwoty 150 000,00 zł,
że kwota ta była częściową zapłatą za dom, że nie nadszedł termin zwrotu tej kwoty, że z kwoty tej winna być odjęta kwota za usługi przez niego wykonywane na rzecz powódki, za niewiarygodne i gołosłowne, a także wzajemnie sprzeczne. Zatem należy stwierdzić, że w tym zakresie nie udźwignął on obowiązku wynikającego z treści art. 6 k.c.

Wobec powyższego, Sąd na podstawie art. 720 § 1 k.c. w zw. art. 471 k.c.
i w zw. z uregulowaniami umowy pożyczki, a także na podstawie art. 481 k.c. orzekł, jak w pkt 1 wyroku.

W tym miejscu należy stwierdzić, że pozwany zwrócił powódce jedynie kwotę 15 000,00 zł, co w sprawie jest bezsporne. Po otrzymaniu wezwania
z 1 września 2022 r., w którym powódka zażądał zwrotu kwoty 135 000,00 zł wraz z należnymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie, pozwany nie wykonał swojego zobowiązania. Zatem od kwoty 10 000,00 zł za okres od 30 czerwca 2018 r.
do 6 maja 2021 r. (termin wpłaty kwoty 10 000,00 zł) powódce należy się kwota 1 850,00 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych za opóźnienie,
a od kwoty 5 000,00 zł za okres od 30 czerwca 2018 r. do 17 sierpnia 2021 r. (termin wpłaty kwoty 5 000,00 zł) powódce należy się kwota 1 000,00 zł tytułem skapitalizowanych odsetek za opóźnienie.

O odsetkach od kwot zasądzonych w wyroku Sąd orzekł, jak w punkcie 1 a wyroku, na podstawie art. 481 k.c. i art. 482 k.c. - zgodnie z żądaniem pozwu.

O kosztach procesu należnych powódce orzeczono, jak w pkt 1 b wyroku, na podstawie art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. Za stronę przegrywającą sprawę uznać należało pozwanego, z tego też względu zasądzono od niego kwotę 5 417,00 zł,
na którą składa się kwota 5 400,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego, która została ustalona na podstawie § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jedn., Dz. U. z 2023 r., poz. 1935) i kwota 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

O brakujących kosztach sądowych (brakującej opłacie stosunkowej) Sąd orzekł, jak w pkt 2 wyroku, na podstawie art. 113 ustawy o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych (tekst jedn., Dz. U. z 2023 r., poz. 1144 ze zm.) w zw. z art. 98 k.p.c.