Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 czerwca 2021 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu Wydział I Cywilny, w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Robert Pabin

Protokolant: sek. sąd. Agnieszka Sobolczyk

po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2021 roku w Sieradzu na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank S.A. z siedzibą w W.

przeciwko W. W.

o zapłatę

1.  zasądza od W. W. na rzecz (...) Bank S.A. z siedzibą w W. 171.411,82 zł (sto siedemdziesiąt jeden tysięcy czterysta jedenaście złotych osiemdziesiąt dwa grosze) z odsetkami w wysokości dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w stosunku rocznym, naliczanymi od kwoty 154.704,47 zł (sto pięćdziesiąt cztery tysiące siedemset cztery złote czterdzieści siedem groszy) od dnia 11 stycznia 2021r. do dnia zapłaty;

2.  zasądza od W. W. na rzecz (...) Bank S.A. z siedzibą w W. 13.153 zł (trzynaście tysięcy sto pięćdziesiąt trzy złote) tytułem zwrotu kosztów procesu w tym 5.400 zł (pięć tysięcy czterysta złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 44/21

UZASADNIENIE

W pozwie z 4 lutego 2021 r. powód (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie nakazem zapłaty od pozwanej W. W. na rzecz powoda kwoty 171 411,82 zł, w tym kapitał w kwocie 154 704,47 zł wraz z dalszymi odsetkami w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od kwoty kapitału tj. 154 704,47 zł od dnia 11 stycznia do dnia zapłaty, wydanie wyroku w przypadku przekazania sprawy do rozpoznania w postępowaniu zwykłym, zaliczenie opłaty w wysokości 2 082,00 zł uiszczonej w elektronicznym postępowaniu upominawczym na poczet opłaty od pozwu, zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym: kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych, opłaty sądowej od pozwu, w tym opłaty sądowej uiszczonej w elektronicznym postępowaniu upominawczym, opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł.

Uzasadniając żądanie strona powodowa wskazała, że dochodzona kwota obejmuje wierzytelność z tytułu umowy kredytowej, do której wypowiedzenia doszło wskutek niewywiązywania się z jej postanowień przez pozwaną. Jak wskazano, w dniu 29 września 2020 r. powód skierował do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Wobec skutecznego wniesienia sprzeciwu od wydanego postanowienia, rozstrzygnięciem z 22 grudnia 2020 r. postępowanie umorzono.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 1 grudnia 2017 r. W. W. zawarła z (...) Bank S.A. z siedzibą w W. umowę kredytu gotówkowego nr (...) na kwotę 187 943,26 zł, obejmującą kwotę udostępnioną na cele konsumpcyjne – 159 000,00 zł oraz kwotę przeznaczoną na sfinansowanie prowizji za udzielenie kredytu – 28 943,26 zł. Umowa została zawarta na okres od 1 grudnia 2017 r. do 29 grudnia 2025 r. Kredyt oprocentowany był według zmiennej stopy procentowej, wynoszącej 9,90%w stosunku rocznym. W przypadku braku spłaty należności z tytułu zawartej umowy w terminie jej wymagalności powodowi przysługiwało prawo do pobierania od zaległej kwoty odsetek według zmiennej stopy procentowej dla zadłużenia przeterminowanego, która wynosiła 14% w stosunku rocznym. Całkowitą kwotę do zapłaty przez klienta ustalono na sumę 274 619.81 zł.

Pozwana zobowiązała się do spłaty udzielonego kredytu z należnymi opłatami, prowizjami i odsetkami. Kredyt miał być spłacany w 96 ratach, przy czym pierwsza w dniu 25 stycznia 2018 r. w wysokości 2 860,63 zł, a kolejne raty miały być płatne w dniu 25 każdego kolejnego miesiąca w wysokości 2 860,63 zł, ostatnia rata kredytu przypadała na dzień 29 grudnia 2025 r. – 1 859,96 zł (pkt II umowy).

Bank był uprawniony do wypowiedzenia umowy kredytu m.in. w razie braku spłat kwot kredytu w terminach ich wymagalności lub niedotrzymania przez klienta innych warunków udzielenia kredytu określonych w umowie, (pkt. III 6 umowy)

Dowód: umowa kredytu 32-38 z dowodem przekazania pozwanej środków (k. 41), wyciąg nr (...) - wykaz operacji (k.42).

Strona pozwana nie wywiązała się z przyjętego na siebie zobowiązania, zaprzestając regulowania na rzecz banku płatności w sposób przewidziany w umowie. Ostatnie wpłaty na poczet kredytu zostały przekazane na rachunek banku w styczniu 2020 r. W związku z powyższym, bank pismem z 11 lutego 2020 wezwał pozwaną do zapłaty w terminie 14 dni zaległej kwoty 2 850,52 zł, obejmującej: z tytułu kapitału – 1 548,12 zł, z tytułu odsetek umownych – 1 295,29 zł, z tytułu odsetek karnych – 7,11 zł, jednocześnie informując kredytobiorcę o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację zobowiązania. Pozwana nie skorzystała z możliwości uregulowania zadłużenia i kontynuowania stosunku prawego, wobec czego doszło do powstania wymagalności całej niespłaconej należności. Pismem z 15 kwietnia 2020 r. powód złożył oświadczenie o wypowiedzeniu umowy.

Dowód: wezwanie do zapłaty z dowodem nadania (k. 65-66), oświadczenie banku o wypowiedzeniu umowy wraz z dowodem nadania przesyłki do pozwanej (k. 67-68), RAPORT - zestawienie należności i spłat kredytu (k.46-52verte), wyciąg nr (...) - wykaz operacji (k.42).

Z raportu stanowiącego zestawienie należności i zaległości kapitałowych z kalkulacją odsetek za zwłokę za okres od 4 grudnia 2017 do 11 stycznia 2021 r. wynika, że na dzień 31 grudnia 2020 r. przedmiotowa należność wynosiła 171 231,98 zł, część spłaconego kapitału – 16 527,51 z, natomiast odsetki za opóźnienie - 10 314,31 zł

Dowód: RAPORT - zestawienie należności i spłat kredytu (k.47)

W pozwie z dnia 29 września 2020 r. złożonym w elektronicznym postępowaniu upominawczym (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od W. W. kwot: 154 704,47 zł z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od 29 września 2020 r. do dnia zapłaty, kwoty 5 918,33 zł tytułem odsetek umownych i kwoty 5 864,23 zł tytułem odsetek ustawowych za opóźnienie oraz o zasądzenie zwrotu kosztów sądowych w wysokości 2 082,00 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie oraz zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie. (pozew k. 5-7)

Nakazem zapłaty z dnia 9 stycznia 2020 r. wydanym w postępowaniu upominawczym w sprawie sygn. akt VI Nc-e 1458970/20 Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie uwzględnił powództwo w całości, (k.7 verte).

Pozwana wniosła o przywrócenie terminu do złożenia sprzeciwu od powyższego nakazu zapłaty, jednocześnie złożyła sprzeciw i wniosła o umorzenie postępowania w całości podnosząc: nieudowodnienie przez powoda wysokości roszczenia, nadużycie prawa podmiotowego, nieważność umowy kredytu w zakresie prowizji banku, (k. 17-28).

Postanowieniem Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie z 22 grudnia 2020 r. wydanym w sprawie VI Nc-e (...) przywrócono pozwanej termin do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty oraz wobec skutecznego wniesienia sprzeciwu i utraty mocy nakazu zapłaty z 4 listopada 2020 r. umorzono postępowanie w całości, (k. 30 verte).

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o zgromadzony w aktach sprawy nieosobowy materiał dowodowy w postaci dokumentów prywatnych i urzędowych przedłożonych przez stronę powodową, które wobec braku dowodów przeciwnych sąd w całości uznał za wiarygodne.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 69 Prawa bankowego, przez umowę kredytu bank oddaje pożyczkobiorcy określoną sumę środków pieniężnych. W zamian pożyczkobiorca zobowiązuje się do zwrotu tej kwoty wraz z odsetkami oraz zapłaty prowizji za udzielenie kredytu. Jak wynika z poczynionych powyżej ustaleń faktycznych w dniu 1 grudnia 2017 roku pozwana zawarła z (...) Bank S.A. z siedzibą w W. umowę kredytu na kwotę 187 943, 26 zł zobowiązując się do jej zwrotu w ratach ustalonych w umowie. Z tytułu niespłaconych należności powstało po stronie pozwanej przeterminowane zadłużenie, którego spłaty bank mógł żądać zgodnie treścią art. 353 § 1 k.c. w zw. z art. 354 § 1 k.c.

Jak wynika z powołanych przepisów zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia a dłużnik powinien świadczenie spełnić, zgodnie z treścią zobowiązania. W niniejszej sprawie zobowiązanie pozwanej polega na spełnieniu określonego w umowie kredytu świadczenia pieniężnego. W braku odmiennej woli stron, jedynie uczynienie przez pozwaną zadość temu obowiązkowi, może być ocenione jako wykonanie zobowiązania. Ponieważ pozwana zaprzestała spłaty rat kredytu i nie reagowała na wezwanie do uregulowania zadłużenia, bank miał prawo wypowiedzieć jej umowę co ostatecznie uczynił w piśmie z 11 lutego 2020 roku. Powód w sposób dorozumiany ponownie zażądał od pozwanej spłaty całej należności wytaczając powództwo w elektrycznym postępowaniu upominawczym, a następnie w niniejszej sprawie. Pozwana nie podjęła spłaty zobowiązań ani w odpowiedzi na wezwanie banku ani też w toku postępowań. W tym stanie rzeczy należy uznać, że umowa kredytu uległa rozwiązaniu a pozwana jest zobowiązana uiścić stronie powodowej całą wymagalną zaległość.

Pozwana nie przedstawiła żadnych dowodów na to, że zobowiązanie z umowy kredytu wykonała w całości lub w części, choć zgodnie z treścią art. 6 kc i art. 232 kpc zobowiązana była udowodnić fakty, z których wywodzą skutki prawne. Pozwana winna zatem była udowodnić fakt nieistnienia lub wykonania zobowiązania w zakresie objętym żądaniem pozwu. Należy podkreślić, że powód udowodnił zaciągnięcie w stosunku do niego przez stronę przeciwną zobowiązania pieniężnego a nadto to, że pozwana wyraziła zgodę na naliczenie prowizji za udzielenie kredytu i zobowiązała się uiszczać odsetki oraz pokrywać koszty dodatkowe zgodnie z tabelą prowizji i opłat wskazaną w umowie. Dochodzone pozwem roszczenie w kwocie łącznej 171 411,82 zł znajduje pełne oparcie w umowie linii kredytowej, tak co do zasady jak i wysokości.

Wysokość i wymagalność wierzytelności została szczegółowo opisana w pozwie. Pozwana zakwestionowała wysokość roszczenia, w tym w zakresie dotyczącym prowizji, jednak nie przedstawiła jakichkolwiek przeciwdowodów. W tym zakresie Sąd w pełni podziela stanowisko powoda, który przedstawiając umowę kredytu wykazał wysokość zaciągniętego zobowiązania z uwzględnieniem prowizji. Wobec powyższego Sąd uznał roszczenie pozwu za udowodnione co do zasady i wysokości. Należy dodać, że powództwo nie pozostaje w sprzeczności z zasadami współżycia społecznego. Niezasadnie są twierdzenia pozwanej, w świetle których wytoczone powództwo stanowi wyraz nadużycia prawa podmiotowego. Powoływana przez pozwaną w treści sprzeciwu od nakazu zapłaty okoliczność, iż podczas zawierania umowy posiadała ona korzystną sytuację finansową, która w późniejszym okresie uległa destabilizacji nie wykracza bowiem poza typowe ryzyko kontraktowe.

Mając powyższe na uwadze i opierając się na treści załączonych do pozwu dokumentów sąd uznał powództwo za zasadne w całości i zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 171 411,82 zł z odsetkami w wysokości dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w stosunku rocznym, naliczanymi od kwoty 154 704,47 zł od dnia 11 stycznia 2021 roku do dnia zapłaty.

O kosztach postępowania Sąd rozstrzygnął w oparciu o art. 98 k.p.c. uznając, że pozwana która przegrała proces w całości zobowiązana jest zwrócić powodowi całość kosztów procesu w łącznej kwocie 13 153,00 zł (7 735,25 zł – opłata od pozwu, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17,00 zł) w tym 5 400,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.