Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Oskarżony J. R. w dniu 21.06.2019 r. około godziny 11:00 jechał ul. (...) w kierunku (...). Kierował pojazdem S. (...) nr rej. (...). Poruszał lewym pasem ruchu i zbliżał się do oznakowanego przejścia dla pieszych na ul. (...) w pobliżu nr (...)Wraz z nim jechała jego żona E. R..

W tym samym czasie , w tym samym kierunku, prawym pasem ruchu jechał kierując samochodem O. (...) nr rej. (...) Ł. G. . Dojeżdżając do w/w oznakowanego przejścia dla pieszych Ł. G. zatrzymał się i ustąpił pierwszeństwa pieszej M. R., która przechodziła po w/w przejściu dla pieszych z prawej strony na lewą.

Piesza przeszła przez prawy pas ruchu i weszła na lewy pas ruchu. J. R. nie zatrzymał pojazdu przed przejściem dla pieszych , nie ustąpił jej pierwszeństwa i potrącił ją przodem swojego pojazdu w momencie , gdy pokrzywdzona kontynuowała przechodzenie przez przejście dla pieszych na lewym pasie ruchu. Po wypadku oskarżony zatrzymał swój pojazd jeszcze na przejściu dla pieszych.

( zeznania M. R. k. 11 , wyjaśnienia oskarżonego k. 26-27 , zeznania Ł. G. k. 21, protokół oględzin miejsca wypadku drogowego k. 4-5, szkic miejsca wypadku k. 6)

W wyniku wypadku M. R. doznała stłuczenia głowy , stłuczenia nadgarstka i ręki prawej z otarciami naskórka, stłuczenia stawu biodrowego i kolanowego lewego, stłuczenia uda lewego z krwiakiem podskórnym. Obrażenia te naruszyły czynności narządów jej ciała na okres powyżej siedmiu dni , ale były inne niż określone w art. 156 kk.

( opinia lekarska k.14)

Oskarżony nie był nigdy karany.

( karta karna k. 20)

Oskarżony J. R. przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Wyjaśnił, że jechał w kierunku (...) , a obok na prawym pasie stały pojazdy oczekujące na wjazd do Galerii (...). Te pojazdy stały zarówno przed przejściem dla pieszych jak i za nim. Dojeżdżając do przejścia dla pieszych nie widział osób znajdujących się na tym przejściu. Był przekonamy, że samochód stojący na prawym pasie ruchu oczekuje na wjazd do galerii, a nie udziela pierwszeństwa pieszej. Dopiero kiedy zrównał się z tym pojazdem bezpośrednio przed jego pojazd wyszła kobieta. Zahamował , ale mimo to potrącił tę kobietę przodem swojego pojazdu. Zatrzymał się na przejściu dla pieszych. Oskarżony wyraził ubolewanie i skruchę z powodu wypadku.

( wyjaśnienia oskarżonego J. R. k. 27)

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, bowiem są zbieżne z pozostałymi zebranymi dowodami w sprawie. Okoliczność, że oskarżony nie widział pieszej na przejściu dla pieszych świadczy o tym, że nie dość starannie obserwował przedpole jazdy.

Sąd uznał za przekonujące zeznania pokrzywdzonej M. R., która jednoznacznie i konsekwentnie opisała przebieg zdarzenia. Zeznania pokrzywdzonej są wyważone i szczere.

Aprobacie Sądu podlegają również zeznania świadka Ł. G.. Świadek jest osobą obcą dla stron i niezainteresowana wynikiem sprawy.

Sąd zaaprobował też opinię biegłego chirurga , gdyż jest ona szczegółowa , wyczerpująca i logiczna.

Pozostałe zebrane dowody podlegają akceptacji Sądu jako nie budzące wątpliwości.

Oskarżony J. R. wyczerpał dyspozycję art.177§ 1 kk , ponieważ w dniu 21.06.2019 r. około godziny 11:00 w P. na ul. (...) kierując samochodem osobowym S. (...) nr rej. (...) nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym przez to, że ominął z lewej strony pojazd, który zatrzymał się przed oznakowanym przejściem dla pieszych i nie ustąpił pierwszeństwa pieszej M. R., przechodzącej przez oznakowane przejście dla pieszych ze strony prawej na lewą i potrącił ją , czym nieumyślnie spowodował wypadek w ruchu drogowym i doprowadził do obrażeń ciała u M. R. w postaci stłuczenia głowy , stłuczenia nadgarstka i ręki prawej z otarciami naskórka, stłuczenia stawu biodrowego i kolanowego lewego, stłuczenia uda lewego z krwiakiem podskórnym, przy czym obrażenia te naruszyły czynności narządów jej ciała na okres powyżej siedmiu dni .

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonej Sąd stwierdził, że nie jest on znaczny. Oskarżony jechał z niewielką prędkością, zdążył zatrzymać się jeszcze na przejściu dla pieszych.

Okoliczności wypadku nie budzą wątpliwości. Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu, złożył wyjaśnienia , wyraził skruchę. Bezpośrednio po wypadku zachował się prawidłowo – zatrzymał swój pojazd , starał się udzielić pomocy pokrzywdzonej. Oskarżony nie był nigdy karany , prowadzi ustabilizowany tryb życia.

Z tych względów Sąd uznał, że oskarżony zasługuje na skorzystanie z dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania karnego.

Sąd warunkowo umorzył postępowanie karne wobec oskarżonego na okres próby 2 lat.

Aby pokrzywdzona uzyskała choć częściową rekompensatę za doznane cierpienia Sąd orzekł na jej rzecz od oskarżonego kwotę 1000,00 złotych z tytułu częściowego zadośćuczynienia. Zasądził też na jej rzecz zwrot kosztów zastępstwa adwokackiego.

Z tych wszystkich względów Sąd orzekł jak w sentencji wyroku .