Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 07 czerwca 2017 roku

Sąd Rejonowy – w Piotrkowie Tryb. VII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Mariusz Wieczorek

Protokolant: st. sekretarz sądowy Anita Cichosz

przy udziale Prokuratora: -----

po rozpoznaniu w dniu 07.06.2017 roku

sprawy T. Z., syna M. i T. z domu C., urodzonemu (...) w S.

oskarżonego o to, że:

1.  w dniu 27.08.2016 r. ok. godz. 13:40 w m. K., gm. W. prowadził po drodze publicznej pojazd mechaniczny-motorower marki Z. nr rej. (...) (...)w ruchu lądowym będąc w stanie nietrzeźwości prowadzącym o godz. 15:11 do stężenia na poziomie 0,50 mg/l, o godz. 15:30 do stężenia na poziomie 0,52 mg/l, o godz. 16:59 do stężenia na poziomie 0,33 mg/l, o godz. 17:01 do stężenia na poziomie 0,33 mg/l alkoholu etylowego w wydychanym powietrzu czym umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym;

tj. o czyn z art. 178a § 1 kk

2.  w dniu 27.08.2016 r. ok. godz. 13:40 w m. K., gm. W. umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym przez to, że kierując motorowerem marki Z. nr rej. (...) (...) będąc w stanie nietrzeźwości prowadzącym o godz. 15:11 do stężenia na poziomie 0,50 mg/l, o godz. 15:30 do stężenia na poziomie 0,52 mg/l, o godz. 16:59 do stężenia na poziomie 0,33 mg/l, o godz. 17:01 do stężenia na poziomie 0,33 mg/l alkoholu etylowego w wydychanym powietrzu podczas wykonywania manewru skrętu w lewo do posesji zajechał drogę wykonującemu w tym czasie manewr wyprzedzania kierującemu samochodem D. (...) nr rej. (...) T. R. czym doprowadził do zderzenia po którym kierujący D. (...) zjechał na lewe pobocze gdzie uderzył w drzewo w wyniku czego nieumyślnie spowodował u pasażerki w/w pojazdu – E. R. – obrażenia ciała w postaci: stłuczenia klatki piersiowej ze złamaniem mostka, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała na okres dłuższy niż siedem dni;

tj. o czyn z art. 177 § 1 kk w zw. z art.178 § 1 kk

1.  oskarżonego T. Z. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów z tą zmianą, iż przyjmuje, że czyny miały miejsce w m. K., gmina G. i za to na podstawie:

- art. 178a § 1 kk za czyn I wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,

- art.178 § 1 kk w zw. z art.177 § 1 kk za czyn II wymierza mu karę 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności,

2.  na podstawie art.85 kk, art.86 § 1 kk za wyżej zbiegające się przestępstwa wymierza oskarżonemu karę łączną 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

3.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk oraz art. 70 § 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 2 (dwóch) lat,

4.  na podstawie art. 72 § 1 pkt. 1 kk zobowiązuje oskarżonego do informowania o przebiegu okresu próby w terminie co 6 (sześć) miesięcy,

5.  na podstawie art. 71 § 1 kk wymierza oskarżonemu karę grzywny w ilości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 20,00 (dwadzieścia) złotych;

6.  na podstawie art. 42 § 2 kk za czy I i II orzeka wobec oskarżonego środki karne w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 3 (trzech) lat;

7.  na podstawie art. 90 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego łączny środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 3 (trzech) lat;

8.  na podstawie art. 43 a § 2 kk za czyn I i II zasądza od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej kwoty po 5.000 (pięć tysięcy) złotych tytułem świadczenia pieniężnego;

9.  na podstawie art. 90 § 2 kk zasądza od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej łączną kwotę 5.000 (pięć tysięcy) złotych tytułem świadczenia pieniężnego;

10.  zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych, które przejmuje na rachunek Skarbu Państwa oraz zwalnia go od opłaty.

Sygn. akt VII K 629/16

UZASADNIENIE

(ograniczenie uzasadnienia na zasadzie art. 423 § 1a kpk)

T. Z. stanął pod zarzutem popełnienia czynów polegających na tym, że:

1.  w dniu 27.08.2016 r. ok. godz. 13:40 w m. K., gm. W. prowadził po drodze publicznej pojazd mechaniczny-motorower marki Z. nr rej. (...) (...) w ruchu lądowym będąc w stanie nietrzeźwości prowadzącym o godz. 15:11 do stężenia na poziomie 0,50 mg/l, o godz. 15:30 do stężenia na poziomie 0,52 mg/l, o godz. 16:59 do stężenia na poziomie 0,33 mg/l, o godz. 17:01 do stężenia na poziomie 0,33 mg/l alkoholu etylowego w wydychanym powietrzu czym umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym;

tj. o czyn z art. 178a § 1 kk

2.  w dniu 27.08.2016 r. ok. godz. 13:40 w m. K., gm. W. umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym przez to, że kierując motorowerem marki Z. nr rej. (...) (...)będąc w stanie nietrzeźwości prowadzącym o godz. 15:11 do stężenia na poziomie 0,50 mg/l, o godz. 15:30 do stężenia na poziomie 0,52 mg/l, o godz. 16:59 do stężenia na poziomie 0,33 mg/l, o godz. 17:01 do stężenia na poziomie 0,33 mg/l alkoholu etylowego w wydychanym powietrzu podczas wykonywania manewru skrętu w lewo do posesji zajechał drogę wykonującemu w tym czasie manewr wyprzedzania kierującemu samochodem D. (...) nr rej. (...) T. R. czym doprowadził do zderzenia po którym kierujący D. (...) zjechał na lewe pobocze gdzie uderzył w drzewo w wyniku czego nieumyślnie spowodował u pasażerki w/w pojazdu – E. R. – obrażenia ciała w postaci: stłuczenia klatki piersiowej ze złamaniem mostka, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała na okres dłuższy niż siedem dni;

tj. o czyn z art. 177 § 1 kk w zw. z art.178 § 1 kk

Zgromadzony materiał dowodowy daje podstawy do oceny, iż oskarżony dopuścił się popełnienia tych czynów.

W sprawie nie zachodzą żadne okoliczności wyłączające bezprawność czynu oskarżonego, albo jego winę. W momencie podejmowania czynów zarzucanych oskarżonemu był ona osobą dojrzałą i w pełni poczytalną. Oskarżony jest zdolny do rozpoznania bezprawności swoich czynów, znajduje się w sytuacji, która nie wyklucza możliwości dania posłuchu normie prawnej. Znajdował się on w normalnej sytuacji motywacyjnej, zatem można było od niej wymagać zachowań zgodnych z prawem, a nie zachowań realizujących znamiona przestępstw. Oskarżony naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w sposób umyślny, albowiem kierował pojazdem mechanicznym- samochodem osobowym w stanie nietrzeźwym i będąc w takim stanie spowodował wypadek drogowy. W stan ten wprawił się dobrowolnie i zdaniem Sądu powinien był i mógł przewidzieć skutki swego postępowania w tym stanie. Kierował samochodem po drodze publicznej.

W toku postępowania przygotowawczego i sądowego oskarżony przyznał się do popełnienia czynu i wyraził skruchę, tłumacząc swój postępek sytuacją rodzinną i osobistą, oraz złożył wniosek w trybie art.387 § 2 kpk o skazanie go bez przeprowadzania całości postępowania dowodowego i wymierzenie mu kary uzgodnionej z oskarżycielem publicznym.

Po uzgodnieniach telefonicznych z Prokuratorem oskarżony wniósł o wymierzenie mu kar:

za czyn I kary 3 m-cy pozbawienia wolności, za czyn II kary 6 m-cy pozbawienia wolności, a jako kary łącznej 8 m-cy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat, kary grzywny w wysokości 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych, nałożenie na niego obowiązku informowania sądu o przebiegu okresu próby, orzeczenie środków karnych za jednostkowe czyny i łącznego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 3 lat; zasądzenie za jednostkowe czyny świadczeń pieniężnych i łącznego świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 5.000 zł oraz zwolnienie od kosztów postępowania oraz opłatą.

Dlatego Sąd też uwzględnił w/w wniosek oskarżonego, gdyż uznał, że na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego okoliczności popełnienia występków zarzucanych oskarżonemu nie budzą wątpliwości. Dlatego wymiar kar jednostkowych i jak kary łącznej zawarty w wyroku stanowił odzwierciedlenie w/w wniosku uzgodnionego z oskarżycielem publicznym. Sąd uznał, że zarówno kary jednostkowe pozbawienia wolności jak i kara łączna pozbawienia wolności oraz kara grzywny orzeczona wobec oskarżonego jest adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego , okoliczności popełnienia i stopnia społecznej szkodliwości czynu. Kary w tej wysokości spełnią zamierzone cele kary w zakresie jej ogólnospołecznego oddziaływania, a jednocześnie uzmysłowi oskarżonemu naganność jego postępowania oraz nieuchronność odpowiedzialności karnej za czyny przestępne.

W związku z tym, że oskarżony zagrażał swoim postępowaniem bezpieczeństwu w komunikacji na podstawie art. 42 § 2 kk należało pozbawić go możliwości kierowania wszelkimi pojazdami mechanicznymi. Zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych dotyczy ruchu lądowego. Mając na uwadze stan nietrzeźwości kierującego, który znacznie przekroczył ustawowy próg, oraz uprzednia niekaralność, Sąd orzekł powyższe zakazy na okres 3 lat, uznając że będzie to dla oskarżonego wystarczająco dolegliwe, a jednocześnie adekwatne do stopnia zawinienia. Podstawą wymierzenia łącznego środka karnego za zbiegające się dwa zakazy prowadzenia pojazdów mechanicznych była normatywna treść art. 90 § 2 kk zobowiązująca do odpowiedniego stosowania przepisów o karze łącznej, w sytuacji, gdy za zbiegające się przestępstwa orzeczono zakazy lub obowiązki tego samego rodzaju. Wtedy sąd jest zobowiązany do stosownego połączenia orzeczonych dwóch lub więcej zakazów tego samego rodzaju. Ponieważ zbiegające się zakazy prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego orzeczone za czyny I i II były tożsame rodzajowo i zakresowo, dlatego należało połączyć je w zakaz łączny prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 3 lat.

Ponadto dodatkową dolegliwością dla oskarżonego są orzeczone wobec niego dwa świadczenia w kwotach po 5000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Podstawą orzeczenie w/w świadczeń w związku za skazaniem za czyny I i II w powyższej wysokości był przepis art.43a § 2 kk w brzmieniu nadanym od 1.07.2015 roku ustawą z 20.03.2015r. (Dz. U. z 2015r. poz 541). Jednocześnie zaszła identyczna sytuacja odnośnie orzeczonych za zbiegające się przestępstwa dwóch obowiązków tego samego rodzaju i należało zastosować również normatywna treść art. 90 § 2 kk zobowiązująca do odpowiedniego stosowania przepisów o karze łącznej, w sytuacji, gdy za zbiegające się przestępstwa orzeczono obowiązki tego samego rodzaju. Wtedy sąd jest zobowiązany do stosownego połączenia orzeczonych dwóch lub więcej obowiązków tego samego rodzaju. Dlatego Sąd za zbiegające się obowiązki – świadczenia pieniężne orzeczone za czyny I i II, należało połączyć je w łączne świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. W ocenie Sądu co do świadczenia pieniężnego nie było zakazu łączenia tego środka karnego, gdyż nie stanowi on obowiązku naprawienia szkody, co do którego orzecznictwo Sądu Najwyższego i Sądów Apelacyjnych stoin na stanowisku braku podstaw do stosowania art.90 § 2 kk (patrz wyrok SA w Białymstoku z dn. 17.10.2013r., sygn akt II Aka 123/13.

O kosztach sądowych Sąd orzekł w oparciu o art. 624 kpk. , a opłacie karnej na podstawie art. 17 ust.1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.)