Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

VII K 589/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

M. B.

W dniu 19 lipca 2021 r. ok. godz. 6:00 na terenie hali magazynowej (...) Sp. z o.o. (...) w J. przy ul. (...) prowadził pojazd mechaniczny – wózek jezdniowy specjalizowany T. model (...) o napędzie elektrycznym znajdując się w stanie nietrzeźwości z zawartością alkoholu w wydychanym powietrzu prowadzącą do stężenia 0,98 mg/l o godzinie 07:06, 0.90 mg/l o godzinie 07:36, 0,89 mg/l o godzinie 07:53, 0,88 mg/l o godzinie 07:55, 0,89 mg/l o godzinie 08:29 oraz 0,82 mg/l o godzinie 09:02 czym umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, przy czym czynu tego dopuścił się w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów orzeczonego za przestępstwo, wyczerpując dyspozycję art. 178a § 4 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  M. B. był pracownikiem magazynu (...) Sp. z o.o. (...) w J. przy ul. (...). W dniu 19 lipca 2021 r. pracę rozpoczynał o godz. 6:00. W noc poprzedzającą tą zmianę spożywał alkohol.

1.  wyjaśnienia oskarżonego

20-21

2.  Po porannej odprawie został skierowany przez bezpośredniego przełożonego J. Ś. do części magazynu, w której przygotowywane są palety do wysyłki. Po rozdzieleniu pracy M. B. udał się po wózek jezdniowy.

1.  zeznania J. K.

2.  zeznania J. Ś.

55v

63v

3.  Następnie przejechał wózkiem jezdniowym z miejsca jego postoju do strefy poboru towaru, gdzie miał wykonywać pracę. Oba te miejsca dzieli odległość 30 m. W czasie jazdy oskarżonego na hali nie było ruchu wózków widłowych, gdyż pozostali pracownicy obsługujący wózki nie zdążyli wyjechać na halę, ich pojazdy były zaparkowane w dalszej części hali, niż wózek oskarżonego

1.  zeznania J. Ś.

2.  wyjaśnienia oskarżonego

63v

20-21

3.  M. B. tego dnia pracował na wózku jezdniowym specjalizowanym T. model (...) o napędzie elektrycznym, do którego posiadał uprawnienia (...) kategorii I (...) wydane 21.11.2018 r. o numerze (...). Część magazynu, w której oskarżony świadczył pracę, tj. moduł IV ma powierzchnię 29.800 m ² i porusza się tam szacunkowo około 40-50 wózków jezdniowych na zmianę. Na hali wyznaczone są ciągi komunikacyjne w postaci 3 ścieżek dla pieszych oraz rowerów a także ciągi komunikacyjne dla wózków: 2 główne drogi transportowe wzdłuż modułu IV po stronie północnej i południowej i jedna w strefie bloku przy strefach dostawczych, 2 drogi komunikacyjne wzdłuż bloku – jedna dla wózków specjalizowanych oraz unoszących druga dla wózków jezdniowych i podnośnikowych typu frontal a pomiędzy nimi znajduje się strefa odstawcza i ścieżka dla pieszych i rowerów, jak również 44 aleje regałowe. Na module IV zlokalizowane są strefy załadunkowe i rozładunkowe, strefy składowania komponentów, strefy poszczególnych procesów magazynowania i parking dla wózków jezdniowych.

Zasady poruszania się po magazynie określone są w dokumencie systemowym (...) Instrukcja transportu wewnętrznego.

1.  Informacja z (...) Sp. z o.o.

2.  (...) Instrukcja transportu wewnętrznego

3.  Płyta CD

58

59-62

52

4.  J. Ś. widząc jak oskarżony kłóci się z innym pracownikiem magazynu doszedł do niego i po powzięciu informacji o spożywaniu alkoholu przez M. B. w dniu poprzednim nakazał mu opuszczenie miejsca pracy i zaprowadził go do pomieszczenia kontroli bezpieczeństwa.

Tam inspektor ds. bezpieczeństwa J. K. przeprowadził kontrolę trzeźwości oskarżonego na urządzeniu (...) które zasygnalizowało obecność alkohol w wydychanym powietrzu. Została wezwana Policja a oskarżonego zaprowadzono na portiernię.

1.  zeznania J. Ś.

2.  zeznania J. K.

63v

55v

5.  Kontrola zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu u oskarżonego przeprowadzona przez funkcjonariusza Policji o godz. 7:06 wykazała 0,98 mg/l i o godz. 7:36 0,90 mg/l. Dokonano zatrzymania M. B. i przewieziono go do K. w P., gdzie ponownie przeprowadzono badanie na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu z wynikiem 0,89 mg/l o godz. 07:53, 0,88 mg/l o godzinie 07:55, 0,89 mg/l o godzinie 08:29 oraz 0,82 mg/l o godzinie 09:02.

1.  protokoły badania stanu trzeźwości

2.  protokół zatrzymania

3.  zeznania K. O.

3, 5

2

56

6.  Wobec M. B. zapadł wyrok skazujący Sądu (...) w T. (...) w dniu 14 grudnia 2018 r. sygn. akt (...) za przestępstwo z art. 178a § 1 kk na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności i orzeczono wobec niego środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat. Wyrok uprawomocnił się 22.12.2018 r. Skazanie to uległo zatarciu.

1.  odpis wyroku

2.  karta karna

15

18, 49

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1

3.2

wyjaśnienia oskarżonego

Wyjaśnienia oskarżonego M. B. są wiarygodne. Przyznał się do winy i wyjaśnił okoliczności sprawy, a te znajdują potwierdzenie w protokołach użycia urządzeń kontrolno - pomiarowych do oznaczania ilości alkoholu w wydychanym powietrzu oraz zeznaniach J. K. i J. Ś.. Wskazał, że w noc poprzedzającą zmianę w dniu 19 lipca 2021 r. spożywał alkohol a także, że po przyjściu do pracy jechał wózkiem jezdniowym na terenie hali magazynu (...) Sp. z o.o. (...) w J..

2.1

4.2

zeznania J. K.

Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne. Na ich podstawie ustalono, że wstępne badanie trzeźwości oskarżonego dało wynik „pozytywny” i w związku z tym został na miejsce wezwany patrol Policji, celem przeprowadzenia badania „na trzeźwość”, które potwierdziły wskazania urządzenia alcoblow, użytego przez J. K.. Zeznania te znajdują oparcie w materiale dowodowym, w tym z protokołami badania zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu oraz wyjaśnieniami samego oskarżonego a także drugiego ze świadków.

2.2

3.1

4.1

zeznania J. Ś.

Zeznania tego świadka były wiarygodne. Jako bezpośredni przełożony oskarżonego ujawnił, że znajduje się on w stanie nietrzeźwości i wdrożył odpowiednie procedury obowiązujące na terenie magazynu. Choć nie był on bezpośrednim świadkiem poruszania się oskarżonego wózkiem jezdniowym, to wskazał, że po przeprowadzeniu porannej odprawy pracowników skierował oskarżonego na stosowne stanowisko a ten udał się w kierunku miejsca, w którym zaparkowane były wózki jezdniowe o napędzie elektrycznym. W oparciu o zeznania świadka ustalono, że zadysponowany dla oskarżonego wózek jezdniowy został przemieszczony na odległość około 30 m na jego miejsce pracy w tym dniu i nie było możliwości, by oskarżony przemieścił wózek z pomocą siły rąk. To znajduje oparcie w wyjaśnieniach oskarżonego. Zeznania świadka co do powierzchni hali po której jeździł oskarżony, organizacji ruchu na jej terenie, przeciętnej ilości pojazdów, która zwykle porusza się w tym budynku mają punkty styczne z informacją udzieloną przez właściciela magazynu firmę (...) i zeznaniami J. K.. Sąd nie miał powodu, aby zakwestionować słowa świadka, iż w czasie jazdy oskarżonego po hali, mimo że stanowiło to uczestnictwo w ruchu lądowym, natężenie ruchu innych pojazdów było znikome, gdyż pozostali kierujący wózkami nie zdążyli wyjechać na magazyn.

5.1

5.2

protokoły badania stanu trzeźwości

protokół zatrzymania

Czytelne, zawierające oświadczenia oskarżonego co do czasu i ilości spożytego alkoholu; załączono do nich generowane automatycznie wydruki z urządzeń kontrolno - pomiarowych, którymi badano oskarżonego. Oskarżony nie zgłaszał uwag, ani zastrzeżeń co do sposobu badania, ani uzyskanych wyników. Nie żądał ich powtórzenia, ani badania krwi.

Bez zastrzeżeń co do autentyczności i zgodności z rzeczywistością w zakresie opisywanych faktów.

5.3

zeznania K. O.

Zeznania świadka są wiarygodne w zakresie opisywanych faktów. Z jego zeznań wynika, że podejmował interwencję wobec oskarżonego przebywającego wówczas na portierni, a przeprowadzone badanie urządzeniem do pomiaru zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu dało wynik pozytywny. Zeznania te korespondują z zebranym materiałem dowodowym. Świadek nie miał wiedzy na temat poruszania się przez oskarżonego na terenie hali magazynowej, gdyż nie był naocznym świadkiem zdarzenia. Marginesowo wytknąć należy, że świadek, mimo takiego obowiązku z niewiadomych względów w żaden sposób nie próbował weryfikować okoliczności sprawy, choć był na miejscu. Nie udał się na teren magazynu, aby poznać jego gabaryty, ustalić czy odbywa się tam „ruch lądowy”, nie spojrzał nawet na wózek, którym poruszał się oskarżony, aby dowiedzieć się czy jest to pojazd mechaniczny. Interwencję i swoje obserwację czynił nie wchodząc na teren w którym doszło do przestępstwa. Jeżeli nie należało to obowiązków świadka, niezrozumiałym jest czemu nie zlecił przeprowadzenia tych czynności grupie dochodzeniowej czy też krmyminalistycznej.

3.1

3.2

3.3

Informacja z (...) Sp. z o.o.

(...) Instrukcja transportu wewnętrznego

Płyta CD

Bez zastrzeżeń co do autentyczności i zgodności z rzeczywistością w zakresie opisywanych faktów.

6.1

6.2

odpis wyroku

karta karna,

akta sprawy (...) Sądu (...) w T. (...)

Bez zastrzeżeń co do autentyczności i zgodności z rzeczywistością w zakresie opisywanych faktów.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

1

M. B.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżony dopuścił się występku wyczerpującego dyspozycję art. 178a § 4 kk.

Odpowiedzialności z art. 178a § 4 kk podlega sprawca przestępstwa prowadzenia pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym w stanie nietrzeźwości z art. 178a § 1 kk, który popełnia je w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo lub też będąc uprzednio skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości (…). M. B. w dniu 19 lipca 2021 r. rozpoczął swoją zmianę o godzinie 6:00. Pierwsze badanie na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu zostało wykonane o godzinie 07:06 i prowadziło do stężenia 0,98 mg/l, następne o godzinie 07:36 – 0,90 mg/l i kolejne odpowiednio o godzinie 07:53 - 0,89 mg/l, o godzinie 07:55 - 0,88 mg/l, o godzinie 08:29 - 0,89 mg/l oraz o godzinie 09:02 - 0,82 mg/l. W myśl art. 115 § 16 pkt 2 kk stan nietrzeźwości w rozumieniu tego kodeksu zachodzi, gdy zawartość alkoholu w 1 dm3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. W pierwszym badaniu czasowo najbliższym popełnieniu czynu zabronionego przez oskarżonego stężenie alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza wynosiło 0,98 mg, a więc oskarżony znajdował się w czasie popełaniaia zarzucanego mu czynu w stanie nietrzeźwości.

Czynność wykonawcza czynu z art. 178a § 4 kk polega na prowadzeniu pojazdu. Przez prowadzenie pojazdu należy rozumieć każdą czynność wpływającą bezpośrednio na ruch pojazdu, w szczególności rozstrzygającą o kierunku i prędkości jazdy. (tak Grzegorz Bogdan [w:] Wróbel Włodzimierz (red.), Zoll Andrzej (red.), Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Część I. Komentarz do art. 117-211a). Pojazdem mechanicznym jest natomiast każdy pojazd wprawiany w ruch za pomocą własnego silnika. Nie czyni tu istotnej różnicy konstrukcja pojazdu (por. uchwała SN z 28.02.1975 r., V KZP 2/74). W przedmiotowej sprawie ustalono, że wózek jezdniowy był pojazdem, poruszanym za pomocą silnika elektrycznego, miał 4 koła i mógł poruszać się z prędkością do 12 km/h. Należy więc do kategorii pojazdów wolnobieżnych, o których stanowi art. 2 pkt 34 ustawy z dnia z dnia 20 czerwca 1997 roku - Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 1137), a tym samym do kategorii pojazdów mechanicznych. Nie pozbawia go wskazanych wyżej atrybutów pojazdu mechanicznego fakt, że jest on przeznaczony do podnoszenia i przemieszczania towarów. Kolejnym istotnym elementem z perspektywy realizacji znamion czynu zabronionego przez oskarżonego jest, by poruszał się on pojazdem mechanicznym w określonym miejscu – tj. w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Kryterium „ruchu lądowego” należy wiązać nie tyle z formalnym statusem konkretnej drogi, czy też określonego miejsca, lecz z faktyczną dostępnością i rzeczywistym jego wykorzystaniem dla ruchu pojazdów i innych uczestników, co powoduje powstanie możliwości zagrożenia bezpieczeństwa tego ruchu (tak: Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 28 marca 2017 r. III KK 472/16, Lex; wyrok Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 26 lutego 2020 r. IV KK 265/19). Po części magazynu, w której oskarżony świadczył pracę w dniu 19 lipca 2020 r. poruszało się zwykle około 40-50 wózków jezdniowych; inną kwestią jest, że w czasie inkryminowanego zdarzenia ruch był znacznie mniejszy. Na terenie hali magazynowej wyznaczone były ciągi komunikacyjne dla pieszych oraz rowerów a także ciągi komunikacyjne dla wózków widłowych i jezdniowych. Zasady poruszania się po magazynie określone zostały w dokumencie systemowym (...) Instrukcja transportu wewnętrznego, a każdy z pracowników przechodzi stosowne szkolenie z zasad poruszania się po magazynie oraz zasad pierwszeństwa przejazdu. Stąd hala magazynowa (...) Sp. z o.o. (...) zlokalizowana w J. przy ul. (...) jest miejscem gdzie odbywa się ruch pojazdów i pieszych. Pomimo, że jest on ograniczony do pracowników przebywających w danym czasie na zmianie i obejmuje około 50 pojazdów, to nie pozbawia tego obszaru charakteru miejsca, w którym odbywa się ruch lądowy. Oskarżony jako kierujący pojazdem mechanicznym znajdował się w miejscu, w którym zobowiązany był do przestrzegania przepisów o ruchu drogowym scharakteryzowanych w dokumencie wewnętrznym przedsiębiorstwa, teren ten nie był wyłączonym z ruchu. Oskarżony pokonał odległość 30 m od miejsca postoju wózka jezdniowego do miejsca wykonywania pracy – co sam przyznał składając wyjaśnienia. W ten sposób M. B. zrealizował znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 kk.

Wskazanego czynu zabronionego z dnia 19 lipca 2021 r. oskarżony dopuścił się w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo. M. B. został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu (...) w T. (...) z dnia 14 grudnia 2018 r. sygn. akt (...) za przestępstwo z art. 178a § 1 kk i orzeczono wobec niego środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat. Wyrok uprawomocnił się 22 grudnia 2018 r. Skazanie to uległo zatarciu o czym świadczą aktualne dane o karalności, jak i akta sprawy (...) Sądu (...) w T. (...)

Przyjęciu odpowiedzialności za przestępstwo z art. 178a § 4 kk przeszkody nie stanowi zatarcie w dacie wyrokowania skazania za przestępstwo, którego częścią było orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, jeżeli będący przedmiotem osądu czyn określony w art. 178a § 1 kk został popełniony w okresie obowiązywania tego zakazu (por. postanowienie SN z dnia 21 sierpnia 2012 r., IV KK 59/12). Zakaz ten musi być orzeczony nie tylko wyrokiem sądu, ale także za przestępstwo, co przecież wynika wprost z przepisu art. 178a § 4 kk.

Taka sytuacja wystąpiła w niniejszej sprawie. W dacie orzekania przez sąd (w dniu 5 stycznia 2022 r.) doszło już do zatarcia skazania za przestępstwo z art. 178a § 1 kk w sprawie sygn. akt (...) Sądu (...) w T. (...), lecz w czasie popełnienia przez oskarżonego zarzucanego czynu w dniu 19 lipca 2021 r., a więc kierowania w stanie nietrzeźwości wózkiem jezdniowym w ruchu lądowym, wciąż obowiązywał go trzyletni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, orzeczony wymienionym wyżej wyrokiem. W świetle art. 76 § 1 i 2 kk skazanie ulega zatarciu z mocy prawa z upływem 6 miesięcy od zakończenia okresu próby, jednakże jeżeli wobec skazanego orzeczono środek karny zatarcie skazania nie może nastąpić przed ich wykonaniem, darowaniem albo przedawnieniem ich wykonania. Zatarcie skazania nastąpiło zatem jednocześnie z wykonaniem środka karnego w dniu 24 sierpnia 2021 r. Skoro tak, to oskarżony popełnił czyn wyczerpujący znamiona z art. 178a § 4 kk – tj. prowadził w stanie nietrzeźwości pojazd mechaniczny w ruchu lądowym w okresie obowiązywania zakazu orzeczonego za przestępstwo. Wobec tych ustaleń należało zmienić opis czynu przypisanego oskarżonemu eliminując z tegoż opisu ustalenie, że oskarżony był uprzednio prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości i przyjmując w to miejsce, że dopuścił się go w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo.

Oskarżony popełnił przestępstwo umyślnie z zamiarem bezpośrednim. Nie tylko obejmował swoją świadomością uruchomienie i prowadzenie pojazdu w postaci wózka jezdniowego, ale także znajdowanie się w stanie nietrzeźwości, co wynika z jego zeznań, że stawił się do pracy na 6:00 po spożywaniu w nocy alkoholu, gdyż wykorzystał dotychczas urlop na żądanie, lecz liczył, że uda mu się „przetrzymać zmianę”. Oskarżony naruszył podstawowy warunek bezpiecznego uczestnictwa w ruchu lądowym w postaci obowiązku trzeźwości uczestników ruchu. Podjął prowadzenie pojazdu mechanicznego na terenie hali magazynowej i przejechał odległość 30 m oraz znajdował się w stanie nietrzeźwości a stężenie alkoholu w wydychanym przez niego powietrzu wynosiło 0, 98 mg/l.

W ocenie sądu wina oskarżonego odnośnie przypisanego mu czynu została udowodniona. W momencie podejmowania przypisanego mu działania przestępnego był on osobą dojrzałą, zdolną do rozpoznania bezprawności swojego czynu, znajdował się w sytuacji, która nie wykluczała możliwości dania posłuchu normie prawnej. W realiach tej sprawy nie zachodzą okoliczności wyłączające bezprawność czynu oskarżonego lub jego winę.

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. B.

1

Z pewnością negatywnie dla oskarżonego prezentuje się uzyskane stężenie alkoholu w wydychanym powietrzu na poziomie 0,98 mg/l podczas badania najbliższego czasowo jeździe, które przekracza znacznie ustawowy próg 0,25 mg/l, od którego „zaczyna się” odpowiedzialność za przestępstwo. Nie można jednak zapomnieć, że oskarżony poruszał się wózkiem do przewozu towarów, który jest mniejszy i lżejszy niż przeciętny samochód osobowy i co nie mniej ważne, jako pojazd wolnobieżny osiąga niewielkie prędkości rzędu 12 km/h czyli tyle ile rower (wolno prowadzony). W czasie jazdy oskarżonego, jak ustalono, na terenie hali ruch praktycznie się nie odbywał, po zakończonej odprawie pozostali wózkowi poszli dopiero na parking pobrać swoje pojazdy. Oskarżony pokonał też niewielką odległość rzędu 30 m i z akt nie wynika, iż spowodował rzeczywiste niebezpieczeństwo dla innych uczestników ruchu. Zaistniałe wydarzenie miało charakter atypowego w stosunku do przeciętnej sytuacji, kiedy dochodzi do zatrzymania nietrzeźwego kierującego jadącego samochodem osobowym, drogą asfaltową (daje to możliwość rozwinięcia większej prędkości co zwiększa potencjalne niebezpieczeństwo takiej jazdy), który wcześniej przejechał zwykle kilka kilometrów (a nie 30 m)

Mając na uwadze powyższe okoliczności wymierzono oskarżonemu karę pozbawienia wolności w wymiarze 6 miesięcy.

Orzeczona w tym wymiarze kara spełni funkcję prewencji indywidualnej i generalnej unaoczniając społeczeństwu nieopłacalność popełniania przestępstwa, która jednocześnie wdroży oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego, w tym zasad bezpieczeństwa w ruchu.

M. B.

2

Specyficzne okoliczności popełnienia zarzucanego M. B. czynu i sposób jego popełnienia (niewielki pojazd, niewielka prędkość, minimalny odcinek drogi, znikome natężenie ruchu w magazynie, ograniczenie do maksimum ryzyka kolizji) nakazują sądowi przyjęcie, że w sprawie zaistniał tzw. szczególnie uzasadniony wypadek dający sądowi możliwość rozważenia zastosowania warunkowego zawieszenia wykonania kary, mimo dopuszczenia się czynu z art. 178a § 4 kk. Orzeczenie bezwzględnego wariantu kary pozbawienia wolności skutkujące osadzeniem sprawcy w zakładzie karnym mogłoby w odbiorze społecznym zostać uznane za drastycznie surowe, a wręcz krzywdzące, osłabiając zaufanie do wymiaru sprawiedliwości (wszak chodzi o przejechanie 30 m wózkiem elektrycznym na hali magazynowej)

W oparciu o art. 69 § 1, 2 i 4 kk oraz art. 70 § 1 kk karę pozbawienia wolności orzeczoną w punkcie pierwszym wyroku warunkowo zawieszono na okres próby 2 lat. Sąd doszedł do przekonania, że warunkowe zawieszenie wykonania kary jest wystarczające do osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Sąd wziął pod uwagę, że oskarżony jest osobą młodą i nie jest zdemoralizowany. Choć 2018 r. miało miejsce jego skazanie za przestępstwo z art. 178a § 1 kk, uległo ono zatarciu i należy uznać oskarżonego za osobę niekaraną. Zatem przyjmując tą fikcję prawną uznajemy, że oskarżony nie popełnił wcześniej innego przestępstwa niż to będące przedmiotem niniejszego postępowania. Warunkowemu zawieszeniu nie stoi na przeszkodzie wymiar kary orzeczonej wobec oskarżonego 6 miesięcy pozbawienia wolności, który mieści się w ustalonym w art. 69 § 1 kk progu 1 roku pozbawienia wolności.

W przekonaniu sądu wobec oskarżonego (który ma ustabilizowane życie, zatrudnienie, przyznał się do popełnionego czynu) zachodzi uzasadnione przekonanie, że nie powróci do przestępstwa, mimo warunkowego zawieszenia wykonania kary, a środki reakcji karnej na popełnione przestępstwo są wystarczające, szczególnie, że obok kary pozbawienia wolności orzeczono również grzywnę, świadczenie pieniężne i zakaz prowadzenia pojazdów. Powyższe w odbiorze społecznym nie będzie postrzegane jako bezkarność. Jednocześnie groźba wykonania kary spełni w tych warunkach funkcję motywującą skazanego do powstrzymania się od popełnienia przestępstwa i przestrzegania porządku prawnego. Jest z jednej strony wystawieniem skazanego na próbę w celu sprawdzenia pozytywnej prognozy, z drugiej rodzajem gwarancji, że rezygnacja z wykonania kary nie była błędem ze strony sądu.

M. B.

3

Wymierzenie grzywny na podstawie art. 71 § 1 kk było dopuszczalne, albowiem jej wymierzenie na innej podstawie nie było możliwe, z uwagi na brak takiej sankcji w przepisie typizującym przestępstwo popełnione przez oskarżonego, jak też czyn nie został popełniony w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Sąd uznał, że wymierzenie oskarżonemu obok kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem grzywny stanowić będzie realną dolegliwość i wzmocni w szczególności indywidualne i ogólnoprewencyjne cele kary.

Ustalając ilość stawek dziennych oraz wysokość jednej stawki sąd uwzględnił dochody sprawcy, jego warunki osobiste, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Oskarżony jest kawalerem i nie ma nikogo na utrzymaniu, obecnie pracuje w Holandii osiągając dochód miesięczny w wysokości ok. 6.000 zł.

Sąd uznał, że grzywna w wysokości 80 stawek dziennych po 20 zł będzie odpowiednią odpłatą za popełniony czyn, która jednocześnie wdroży oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego, w tym zasad bezpieczeństwa w ruchu.

M. B.

4

Orzeczenie o zakazie prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych jest wynikiem dokonania kompleksowej oceny wszystkich okoliczności związanych z popełnionym przez oskarżonego przestępstwem z art. 178a § 4 kk. Zgodnie z art. 42 § 3 kk sąd orzeka zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio w razie popełnienia przestępstwa określonego w art. 178a § 4 kk, chyba że zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami. Taka sytuacja ma miejsce w przedmiotowej sprawie, co opisano wyżej przy uzasadnianiu kary i orzeczenia o warunkowym zawieszeniu jej wykonania. Sąd uznał, że orzeczenie wobec oskarżanego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio w okolicznościach sprawy (przejechanie wolnobieżnym pojazdem 30 m w czasie, kiedy ruch dopiero miał się rozpocząć), który zarezerwowany jest dla sytuacji typowych (a ta w sprawie nosiła znamiona wyjątkowej) uwzględniając okoliczności popełnienia zarzucanego oskarżonemu czynu i sposób jego popełnienia byłoby zbyt represyjne i w taki też sposób zostało by odebrane przez przeciętnego obywatela czytającego wyrok.

Odstąpienie od orzeczenia zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na podstawie art. 42 § 3 k.k. z uwagi na klauzulę wyjątkowego wypadku uzasadnionego szczególnymi okolicznościami nie dezaktualizuje jednocześnie obowiązku wynikającego z § 2. W związku z tym sąd był zobligowany orzec w oparciu o art. 42 § 2 kk na okres nie krótszy niż 3 lata, zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa był w stanie nietrzeźwości. Uznano, że wystarczającym okresem pozbawienia oskarżonego uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi zarówno w kontekście wyłączenia go ruchu, jak i wdrożenia go do przestrzegania zasad bezpieczeństwa ruchu drogowego będzie zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 6 lat.

M. B.

5

W oparciu o art. 43a § 2 kk Sąd był zobligowany do orzeczenia świadczenia pieniężnego wymienionego w art. 39 pkt 7 na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, z uwagi na skazanie M. B. za przestępstwo określone w art. 178a § 4 kk. Świadczenie pieniężne należy orzec w granicach od co najmniej 10 000 złotych do 60 000 zł. W ocenie sądu świadczenie pieniężne ustalone na najniższym poziomie, który jest i tak drastycznie wysoki, będzie stanowiło wobec oskarżonego wystarczającą dolegliwość fiskalną mając walor odpłaty i odstraszenia od dalszych naruszeń porządku prawnego.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 627 kpk. Na kwotę zasądzoną od oskarżonego składają się koszty poniesione w postępowaniu przygotowawczym, w tym informacja z krajowego rejestru karnego - 30 zł i ryczał za doręczenia 20 zł oraz koszty poniesione w postępowaniu sądowym - ryczałt za doręczenia 20 zł.

Nie znaleziono z urzędu podstaw do zwolnienia oskarżonego z ich ponoszenia. Ten sam przepis stanowił podstawę do wymierzenia opłaty. Jej wysokość określa art. 2 ust. 1 pkt 1 oraz art. 3 ust 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych ( Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.), na podstawie których sąd ustalił opłatę w łącznej wysokości 280 zł. Skazany w pierwszej instancji na karę pozbawienia wolności do 6 miesięcy obowiązany jest uiścić opłatę - 120 zł, natomiast w razie orzeczenia grzywny na podstawie art. 71 § 1 Kodeksu karnego skazany w pierwszej instancji obowiązany jest uiścić opłatę w wysokości 10% od kwoty wymierzonej mu grzywny, nie mniej jednak niż 30 zł, tj. 10% x 1600 zł = 160 zł.

6.  1Podpis