Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 czerwca 2019 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Renata Folkman

Protokolant: st. sekr. sądowy Joanna Kotala, sekr.sądowy Agnieszka Duraj

przy udziale Prokuratora: xxx

po rozpoznaniu w dniach 3 kwietnia 2019 roku i 17 czerwca 2019 roku na rozprawie sprawy

M. K.

s. R. i M. z domu M.

ur. (...) P.

oskarżonego o to, że:

w dniu 4 września 2018 roku około godz. 17:30 w P. na ul. (...)/(...) woj. (...) kierował w ruchu lądowym pojazdem mechanicznym samochodem ciężarowym marki R. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości prowadzącym do stężenia 0,81 promila alkoholu etylowego we krwi pobranej o godz. 18:45 do pakietu (...),czym umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym

tj. o czyn z art. 178a § 1 kk

orzeka

1.  uznaje M. K. za sprawcę popełnienia zarzucanego czynu i na podstawie art. 66 § 1 i 2 kk, art. 67 § 1 kk warunkowo umarza wobec niego postępowanie karne na okres próby 3 (trzech) lat,

2.  na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 7 kk w zw. z art. 43a § 1 kk orzeka od M. K. świadczenie pieniężne w kwocie 2.000 (dwa tysiące) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej,

3.  na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 3 kk orzeka wobec M. K. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 1 (jednego) roku,

4.  na podstawie art. 63 § 4 kk na poczet orzeczonego w pkt 3 zakazu zalicza M. K. okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 4 września 2018 roku,

5.  zasądza od M. K. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 132,70 zł (sto trzydzieści dwa złote siedemdziesiąt groszy) tytułem zwrotu wydatków postępowania oraz wymierza mu 100 (sto) złotych tytułem opłaty.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 4 września 2018 r. M. K. kierował samochodem ciężarowym marki R. (...) o nr rej. (...). Jechał wraz z kolegą z Ł. do P. na ul. (...). Po drodze postanowili zatrzymać się w restauracji (...) przy trasie (...) aby zjeść posiłek. W trakcie jedzenia obaj wypili po 2 piwa smakowe o poj. 0,5 l. Następnie kontynuowali jazdę. Wspomnianym pojazdem ciężarowym nadal kierował M. K.. Po zjechaniu
z trasy (...) do P. około godz. 17:30 na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...) M. K. został zatrzymany do kontroli przez funkcjonariuszy policji. Policjanci poczuli silną woń alkoholu od kierowcy pojazdu. M. K. odmówił przeprowadzenia badania stanu trzeźwości, dlatego funkcjonariusze policji przewieźli go do szpitala gdzie o godz. 18:45 pobrano od niego krew w celu sprawdzenia stężenia alkoholu etylowego we krwi. Z przeprowadzonych badań próbek krwi M. K. do pakietu (...)- (...) wynika, iż w dniu 4 września 2018 r. około godz. 17:30 w P. na ul. (...)/(...), woj. (...) kierował on w ruchu lądowym pojazdem mechanicznym marki R. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości prowadzącym do stężenia 0,81 promila alkoholu etylowego we krwi.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego M. K. k. 12, 63-63v, zeznania świadków: I. K. k. 63v-64, T. N. k. 70v, notatka k. 1, sprawozdanie
z badań k. 6-7v)

M. K. ma 32 lata. Żonaty. Ma wykształcenie wyższe, z zawodu pedagog. Utrzymuje się z pomocy teściowi w działalności gospodarczej, przed zatrzymaniem prawa jazdy był zatrudniony jako kierowca w firmie (...). Obecnie osiąga dochód w wysokości około 2000 zł netto miesięcznie. Jego żona nie pracuje, otrzymuje świadczenie 500+ oraz zasiłek rodzinny, łącznie 1200 zł. Na jego utrzymaniu pozostaje żona oraz dwoje dzieci w wieku 10 oraz 6 lat. Nie posiada majątku. Nie był karany

(dane k. 36, dane osobowo-poznawcze k. 16, oświadczenie z k. 62v, dane o karalności k. 9, informacja o wykroczeniach k. 17-19)

Oskarżony w toku postępowania przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił zgodnie z ustalonym stanem faktycznym. M. K. żałował swojego zachowanie, dodał, że rozumie swój błąd, zawiódł nie tylko siebie, ale również swoich bliskich. Chciałby odzyskać prawo jazdy dla dobra swojej rodziny, ponieważ chce zarabiać więcej jako kierowca. Dodał, że poprzedni pracodawca widzi możliwość ponownego zatrudnienia gdy odzyska uprawnienia do kierowania pojazdami mechanicznymi. Przed Sądem w całości poparł wniosek swojego obrońcy o rozważenie warunkowego umorzenia postępowania karnego.

(wyjaśnienia oskarżonego M. K. k. 12, 63-63v, 70v)

Sąd Rejonowy ocenił i zważył, co następuje:

Mając na uwadze całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd uznał M. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu.

W ocenie Sądu wina oskarżonego nie budzi najmniejszych wątpliwości. Zgromadzone w sprawie dowody jak i samo przyznanie się M. K. do winy wykazały, iż dopuścił on przestępstwa z art. 178a § 1 kk. Stanowisko oskarżonego znajduje potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w toku postępowania, a w szczególności w sprawozdaniu z przeprowadzonych badań próbek krwi pobranych od M. K.. Wobec powyższego przyznanie się przez oskarżonego do winy w toku całego postępowania należało uznać za w pełni wartościowe.

Ustalając stan faktyczny Sąd uznał za w pełni wiarygodne wszystkie dowody
z dokumentów przeprowadzonych w toku postępowania, zostały one bowiem sporządzone przez osoby i organy do tego uprawnione, żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności ani wiarygodności do czego Sąd również nie znalazł podstaw, zaś w połączeniu z osobowym materiałem dowodowym pozwoliły na odtworzenie pełnego i rzeczywistego przebiegu zdarzeń.

Zachowanie oskarżonego nie dawało żadnych powodów, by powziąć wątpliwości co do jego poczytalności. Jego właściwości osobiste wskazują na właściwy rozwój intelektualny.

Z powyższych ustaleń wynika, że M. K. swoim zachowaniem w pełni wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 kk.

Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie rozważenia wymagała kwestia zastosowania instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego. Mając na uwadze treść przepisu art. 66 § 1 i 2 kk zachodziły przesłanki uzasadniające warunkowe umorzenie postępowania karnego prowadzonego przeciwko oskarżonemu.

Zgodnie z art. 115 § 2 kk przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiar wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. W odniesieniu do czynu oskarżonego, przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości nie bierze się po uwagę rodzaju naruszonych reguł ostrożności i stopnia ich naruszenia, gdyż te kryteria odnoszą się do przestępstw nieumyślnych. Odnosząc wymienione wyżej mierniki stopnia społecznej szkodliwości czynu do czynu oskarżonego stwierdzić należy, iż nie jest on znaczny. W przypadku czynów z art. 178a § 1 kk stopień ich społecznej szkodliwości wyraża się przede wszystkim w zagrożeniu, jakie stworzył kierujący dla innych uczestników ruchu drogowego. Zagrożenie to jest tym większe – tym samym większy jest stopień społecznej szkodliwości czynu, im większa zawartość alkoholu w organizmie kierowcy oraz im większe natężenie ruchu drogowego w miejscu przestępstwa. Sąd wziął pod uwagę stopień nietrzeźwości oskarżonego, zawartość alkoholu etylowego we krwi pobranej od M. K. prowadziła do stężenia 0,81 promila, a więc przekraczała o 0,31 promila granicę określoną w art. 115 § 16 kk. Z akt sprawy nie wynika przy tym, by z uwagi na stężenie alkoholu w organizmie oskarżony prowadził samochód w sposób brawurowy czy choćby mało odpowiedzialny. M. K. został zatrzymany o godz. 17:30, chwilę po tym jak wyjechał na drogę spod restauracji, pokonał samochodem odcinek 3,5 km drogi. Okoliczności te
w stopniu wystarczającym uzasadniają twierdzenie, iż stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego nie był znaczny.

W niniejszej sprawie zachodzą także pozostałe przesłanki warunkowego umorzenia postępowania karnego. M. K. nie był uprzednio karany. Oskarżony jest osobą dorosłą co pozwala wnioskować, że istotnie popełniony czyn miał charakter epizodyczny oraz spowodowany został błędnym, a także niczym nieuzasadnionym przekonaniem, że spożyty wcześniej alkohol w małej ilości nie oddziałuje w znacznym stopniu na jego organizm,
a prowadzenie pojazdu mechanicznego nie zagrozi bezpieczeństwu innym uczestnikom ruchu. Pozwala to również wnioskować, że dla osiągnięcia celów postępowania karnego tj. zapobieżeniu powrotowi do przestępstwa, nie jest konieczne wymierzanie oskarżonemu kary.

Oskarżony prowadzi ustabilizowany tryb życia, pracuje zarobkowo. Zamieszkuje z rodzicami oraz bratem. W trakcie postępowania przyznał się do winy, nie usprawiedliwiał
i żałował swojego zachowania, do którego odniósł się krytycznie, był świadomy popełnionego błędu. Postawa oskarżonego przekonuje, że popełnione przestępstwo było przykrym epizodem i nigdy więcej nie będzie miało miejsca.

Sąd biorąc pod uwagę przytoczone okoliczności uznał, że postępowanie karne prowadzone wobec M. K. o czyn z art. 178a § 1 kk należy warunkowo umorzyć. Przytoczone powyżej właściwości i warunki osobiste oskarżonego pozwalają na przyjęcie że po raz kolejny nie naruszy on porządku prawnego. Gdyby natomiast oskarżony nadużył okazanego mu zaufania, istnieje możliwość podjęcia warunkowo umorzonego postępowania, co powinno dodatkowo motywować go do przestrzegania porządku prawnego. Sąd wyznaczył dla M. K. trzyletni okres próby. W tym czasie oskarżony będzie mieć okazję do wykazania, iż czyn którego się dopuścił był jedynie jednorazowym incydentem.

Kładąc nacisk na wychowawcze oddziaływanie na oskarżonego Sąd orzekł wobec niego środki karne, by M. K. nie odczuł warunkowego umorzenia postępowania jako szczególnego rodzaju zwolnienie go z wszelkiej odpowiedzialności.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 7 kk w zw. z art. 43a § 1 kk orzekł wobec M. K. świadczenie pieniężne w wysokości 2.000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Przy ustalaniu wysokości środka karnego w postaci świadczenia pieniężnego Sąd miał na uwadze przede wszystkim sytuację majątkową oskarżonego, stopień i rodzaj naruszonych zasad współżycia społecznego i porządku prawnego przez oskarżonego oraz konsekwencje naruszenia tych zasad. Sąd uznał, że powyższy obowiązek o charakterze finansowym w pełni uświadomi oskarżonemu nieopłacalność podejmowania tego typu zachowań karalnych
i jednocześnie skłoni do rozważnego postępowania w przyszłości.

Sąd na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 3 kk orzekł wobec oskarżonego również środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych
w ruchu lądowym na okres jednego roku z wyłączeniem mechanicznych pojazdów jednośladowych. Sąd uznał, że okres zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych wynoszący jeden rok jest wystarczający. Za takim wymiarem środka karnego przemawia stopień nietrzeźwości oskarżonego oraz warunki panujące w czasie gdy prowadził samochód. Jednocześnie w punkcie 4 wyroku Sąd na poczet orzeczonego zakazu, zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania dokumentu prawa jazdy od dnia 4 września 2018 r. W ocenie Sądu orzeczone wobec oskarżonego środki karne sprawią, iż nie będzie on poczytywał warunkowego umorzenia za dowód bezkarności wobec prawa.

Sąd orzekając o kosztach, na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 629 kpk zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 132,70 złotych tytułem kosztów sądowych oraz wymierzył mu 100 złotych tytułem opłaty.