Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lutego 2019 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Krupska-Świstak

Protokolant: staż. Justyna Galbierczyk

przy udziale Prokuratora: xxx

po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2019 roku sprawy

A. J.

s. C. i M. z domu J.

ur. (...) w P.

oskarżonego o to, że:

W dniu 28.10.2018r. o godzinie 08:30 w miejscowości P., ul. (...), pow. (...), woj. (...) prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny samochód osobowy marki V. (...) numer rejestracyjny (...) znajdując się
w stanie nietrzeźwości prowadzącym o godzinie 9:34 do stężenia 0,29 mg/l (alcosensor),
o godzinie 9:53 do stężenia 0,24 mg/l (alcosensor), o godzinie 10:12 do stężenia 0,21 mg/l,
o godzinie 10:14 do stężenia 0,22 mg/l alkoholu etylowego w wydychanym powietrzu czym umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym

tj. o czyn z art. 178a § 1 kk

orzeka

1.  oskarżonego A. J. uznaje za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu
wyczerpującego dyspozycję art. 178a § 1 kk i na podstawie art. 66 § 1 i § 2 kk, art. 67 § 1 kk postępowanie karne wobec oskarżonego warunkowo umarza na okres próby 1 (jednego) roku,

2.  na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 7 kk w zw. z art. 43a § 1 kk zobowiązuje oskarżonego do uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 2.500 (dwa tysiące pięćset) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej,

3.  na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 3 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 (jednego) roku,

4.  na podstawie art. 63 § 4 kk na poczet orzeczonego środka karnego - zakazu zalicza oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 28 października 2018 roku,

5.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 70 (siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu wydatków oraz wymierza mu opłatę w kwocie 80 (osiemdziesięciu) złotych.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2018 r. ok. godz. 8:30 funkcjonariusz Wydziału Ruchu Drogowego KMP W P. zatrzymał do kontroli drogowej kierującego samochodem osobowym marki V. (...) o nr rej. (...) po ulicy (...) w P. A. J..

Oskarżony został poddany badaniu trzeźwości uzyskując o godz. 09:34 wynik 0,29 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. W badaniach ponowionych kolejno o godz. 9:53, o godz.10:12 i o godz.10:14 oskarżony uzyskał wyniki poniżej wartości 0,25 mg/l.

A. J. nie miał zastrzeżeń do przebiegu pomiarów, nie żądał ich powtórzenia, nie domagał się przeprowadzenia badania krwi.

Dowód: protokół użycia urządzenia kontrolno –pomiarowego k. 2-2v i k. 4-4v

świadectwo wzorcowania k. 3 i k. 5-5v, notatka urzędowa k. 1

A. J. ma 34 lata, jest żonatym ojcem trojga małoletnich dzieci, o wykształceniu zawodowym. Z pracy zawodowej uzyskuje dochód 1.800 zł W przeszłości nie był karany, a w miejscu zamieszkania i u swojego pracodawcy cieszy się bardzo dobrą opinią.

Dowód: oświadczenie oskarżonego k. 78-78v, dane z K. k. 9, wywiad środowiskowy

k. 70-71, opinia z miejsca pracy k. 77

Oskarżony A. J. składając wyjaśnienia przed Sądem, inaczej niż w postępowaniu przygotowawczym, przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Wyjaśnił, że w dniu poprzedzającym zdarzenie wypił dwa piwa, a następnego dnia tj. w niedzielę rano pojechał po swojego kolegę do P., gdzie został zatrzymany do kontroli drogowej. Twierdził, że dobrze się czuł i gdyby wiedział, że nie wydalił spożytego alkoholu poprosiłby żonę, aby z nim pojechała. Dodał, że wcześniej w razie wątpliwości zdarzało mu się korzystać z urządzeń badających trzeźwość. Dodał, że w dniu zdarzenia natężenie ruchu było małe, a kontrola miała charakter rutynowy, a nadto eksponował niewygody związane z utratą prawa jazdy.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego k.78v-79v, k. 11-12

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie uprawnia do stwierdzenia, że ani sprawstwo oskarżonego, ani jego wina nie budzą najmniejszych wątpliwości. Ustalenia w tym zakresie zostały oparte przede wszystkim na jednoznacznych wynikach badań trzeźwości udokumentowanych odpowiednim protokołem i wydrukami z urządzenia kontrolno-pomiarowego, a także na treści notatki policyjnej stwierdzającej okoliczności i przebieg kontroli drogowej. W pełnej korelacji z w/w dowodami pozostaje zatem stanowisko oskarżonego w części, w której przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Nie można natomiast zgodzić się z twierdzeniem, że oskarżony nie był świadomy swojego stanu, bowiem jak każdy dorosły człowiek musiał zdawać sobie sprawę, że na wydalenie z organizmu spożytego poprzedniego wieczoru alkoholu potrzeba czasu. A. J. znał tę zależność, skoro jak twierdzi, wielokrotnie wcześniej profilaktycznie korzystał z alko metrów dostępnych na stacjach benzynowych. Skoro zatem wiedział, że wczesnym rankiem musi pojechać po kolegę powinien był zrezygnować ze spożycia alkoholu, albo zapewnić sobie zastępstwo innego kierowcy. Nie czyniąc tego i podejmując ryzyko samodzielnej podróży kilka godzin po wypiciu piw godził się na to, że będzie prowadził samochód, jako kierowca nietrzeźwy, co zresztą udokumentowano stosownym protokołem.

Bazując na tak ocenionych dowodach oskarżonemu należało przypisać sprawstwo występku z art. art. 178a § 1 kk, penalizującego m.in. prowadzenie pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym przez kierowcę będącego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego. Pojęcie „ruchu lądowego” obejmuje swoim zakresem wszelkie miejsca ogólnie dostępne, na których odbywa się rzeczywisty ruch pojazdów. Takim miejscem, jest m.in. miejsca ulica, którą poruszał się oskarżony. Definicję stanu nietrzeźwości zawiera art. 115 § 16 kk przyjmując, iż zachodzi on, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Poczynione w sprawie ustalenia faktyczne w kontekście cytowanego przepisu jednoznacznie wskazują, iż oskarżony prowadził samochód mając w organizmie stężenie alkoholu przekraczające próg wartości wskazany w powołanym przepisie.

W rozważanym stanie faktycznym – zaszły przesłanki do takiej formy reagowania na czyn zabroniony, jaką przewiduje art. 66 § 1 kk. Zgodnie z przywołanym przepisem sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy nie karanego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Jednocześnie nie zachodzi przeszkoda do skorzystania z dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania jaką jest zagrożenie karą przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności, bowiem za występek z art. 178a § 1 kk Ustawodawca przewidział sankcje określone alternatywnie, w tym karę do 2 lat pozbawienia wolności.

Analiza społecznej szkodliwości czynu dokonana przez pryzmat komponentów wskazanych w art. 115 § 2 kk uprawnia do przyjęcia, że jego stopień nie jest znaczny. Oskarżony złamał wprawdzie ważną regułę uczestnictwa w ruchu drogowym tj. zasadę trzeźwości, ale jednocześnie stopień intoksykacji alkoholowej tylko nieznacznie przekroczył ustawowy próg decydujący o bycie prawnym rozważanego przestępstwa. Kontrola drogowa miała charakter rutynowy i nic nie upoważnia do przyjęcia, że poza abstrakcyjnym zagrożeniem dla bezpieczeństwa w ruchu drogowym oskarżony spowodował także konkretne zagrożenie dla kogokolwiek, zwłaszcza, że w niedzielny poranek natężenie ruchu było małe, a dystans jaki pokonał niewielki. Jak wynika z pomiarów trzeźwości alkohol znajdował się w fazie eliminacji z organizmu, a jego stężenie zbadane w kolejnych pomiarach nie osiągało już wartości właściwej dla przestępstwa.

Oskarżonym nie kierowała brawura, a sposób i motywy popełnienia przestępstwa wskazują raczej na chwilowy brak rozsądku, który powinien powstrzymać oskarżonego przed spożywaniem alkoholu przed zaplanowaną i z góry wiadomą podróżą. Kolizja z prawem miała charakter incydentalny, a jej skutki okazały się niezwykle dotkliwe jeszcze przed wydaniem wyroku. Oskarżony stracił szeroki wachlarz uprawnień kierowcy i musi liczyć się z pogorszeniem warunków pracy, a do tego jako ojciec trojga małych dzieci przestał być w pełni dyspozycyjny, co negatywnie odbiło się na sytuacji całej rodziny. Opisane następstwa czynu odniosły już skutek resocjalizacyjny i skłoniły do przemyśleń, toteż z pewnością podobnego błędu oskarżony więcej nie powtórzy.

Właściwości i warunki osobiste oskarżonego wyznaczane jego postawą, uregulowanym trybem życia i bardzo dobrą opinią środowiskową stwarzają podstawy do przyjęcia, że ma on prawidłowo wyrobione poczucie odpowiedzialności i mimo warunkowego umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa. Minimalny okres próby będzie wystarczający, aby utrwalić efekt prewencyjny i skłonić oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego w przyszłości.

Na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 3 kk orzeczono środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, bowiem to ten instrument represji najlepiej przemówi do wyobraźni oskarżonego i utrwali adresowany do społeczeństwa przekaz, że zasada trzeźwości w ruchu drogowym jest realnie egzekwowana. Walory wychowawcze wyroku podniesie nadto świadczenie pieniężne w kwocie 2.500 zł, ilustrujące obecne, skromne możliwości materialne oskarżonego.

Na podstawie art. 63 § 4 kk na poczet wymierzonego zakazu zaliczono oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od 28 października 2018 r.

O kosztach postępowania rozstrzygnięto w myśl art. 629 kpk w zw. z art. 627 Opłatę wymierzono na podstawie art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. 1983 r. Nr 49 poz. 223), przyjmując, że jej wartość na poziomie 80 zł będzie w okolicznościach sprawy wystarczająca