Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2015r. w godzinach porannych L. M. (1) pożyczyła swój rower marki M., swojej mamie Z. M., która pojechała nim do pracy na stacji benzynowej w msc. G.. Z. M. postawiła rower w widocznym miejscu, przy budynku gospodarczym.

Około godziny 8.30 na stację podjechali A. B., M. R. (1) oraz R. K. (1), byli samochodem I. typu bus, który prowadził B.. Na stacji paliw zrobili zakupy, po czym wsiedli do samochodu, do R. K. (1) ktoś zadzwonił i opuścił auto. Koledzy powiedzieli, że podjadą jeszcze do sklepu spożywczego za stacją paliw, co też uczynili, samochód zostawili otwarty. W czasie, gdy koledzy robili zakupy w sklepie, oskarżony zabrał rower należący do L. M. (1) i wstawił go do I.. Gdy koledzy wrócili ze sklepu, powiedział im, że znalazł rower koło stacji paliw i postanowił go zabrać. Mężczyźni odjechali.

(dowód: wyjaśnienia R. K. k. 18, zeznania L. M. k. 3, zeznania M. R. k. 13v, płyta CD k. 32)

Skradziony rower miał wartość 800 zł.

(dowód: paragon k. 4)

W dniu 22 września 2015r. oskarżony zwrócił pokrzywdzonej rower.

(dowód: zeznania L. M. k. 9v)

R. K. (1) ma 29 lat, jest bezdzietnym kawalerem. Pracuje i osiąga dochód rzędu 1.300 zł. Był karany za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

(dowód: oświadczenie oskarżonego k. 17, karta karna k. 29)

Oskarżony R. K. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanego m czynu. Podał, że w dniu 21 września 2015r. razem z kolegami podjechali na stację paliw w G. samochodem I.. Razem wysiedli, następnie jego koledzy wrócili do busa, a on nie, bo rozmawiał przez telefon, powiedzieli do niego, że pojadą do sklepu i tam będą na niego czekać. Oskarżony pozostał na stacji, zobaczył stojący, niezabezpieczony w żaden sposób rower. Zabrał go ze sobą, wrzucił do busa. Kolegom powiedział, że zabrał ten rower, gdyż stał za stacją paliw, nie widzieli oni, jak wkłada rower do auta. Wieczorem zadzwonił ich szef i zapytał, czy zabierali rower ze stacji. Oskarżony przyznał, że tak, następnego dnia wrócili na stację i oddał rower właścicielce.

(dowód: wyjaśnienia R. K. k. 18)

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Analiza zgromadzonego materiału dowodowego pozwoliła na ustalenie, że oskarżony dopuścił się popełnienia przypisanego mu przestępstwa.

Wyjaśnienia oskarżonego są całkowicie zbieżne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym w postaci zeznań świadków oraz materiałem rzeczowym, w szczególności nagraniem z monitoringu.

Nie ulega wątpliwości, że Z. M. przyjechała, pożyczonym od córki rowerem, do pracy na stację w G.. Rower pozostawiła na terenie stacji, obok budynku gospodarczego. Nie ulega wątpliwości, że rower ten następnie zabrał oskarżony, mimo że nie było żadnych przesłanek, by mógł uznać, że stanowi on rzecz porzuconą przez właściciela. To, że rower nie został zabezpieczony przed ewentualną kradzieżą nie może skutkować uznaniem, że właściciel postanawia wyzbyć się własności rzeczy – rower pozostawiono na terenie stacji paliw, obok budynku gospodarczego. Nie było żadnych przeszkód, by oskarżony wszedł na stację i zapytał, czyją własnością jest rower i czy ktoś go nie porzucił. Tymczasem oskarżony postanowił skorzystać z nieroztropności właściciela (który nie zabezpieczył roweru przed kradzieżą) i postanowił go zabrać.

W ocenie Sądu, przywołane okoliczności wskazują na sprawstwo oskarżonego w zakresie przypisanej mu kradzieży.

Oskarżony, zabierając w celu przywłaszczenia rzecz stanowiącą własność innej osoby, wypełnił znamiona przestępstwa z art. 278 § 1 k.k.

Oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej – jego majątek wzrósł bowiem o wartość skradzionej rzeczy.

Wina oskarżonego, co do zarzucanego mu czynu została udowodniona. Oskarżony działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim (w celu przywłaszczenia) i podejmując czynności opisane w zarzucie, zamiar swój zrealizował.

W sprawie nie ustalono żadnych okoliczności wyłączających winę, czy bezprawność.

Wymierzając karę oskarżonemu, Sąd miał na względzie treść art. 53 k.k.

Na korzyść R. K. (1) Sąd poczytał fakt, że nie był on dotychczas karany za przestępstwo przeciwko mieniu, młody wiek oskarżonego, fakt, iż zwrócił zabraną rzecz.

Na niekorzyść Sąd poczytał łatwość, z jaką przyszło mu podjąć decyzję o popełnieniu przestępstwa.

Mając na uwadze całokształt okoliczności towarzyszących popełnieniu przez oskarżonego przestępstwa, Sąd uznał, iż karą adekwatną do wagi popełnionego czynu i okoliczności jego popełnienia jest kara ograniczenia wolności, w kształcie uzgodnionym przez oskarżonego i Prokuratora.

Na podstawie art. 627 k.p.k. Sąd zasądził na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu, które nie są wygórowane.