Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 615/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

B. G.

w dniu 21 lutego 2023 roku, około godziny 19:05, na wysokości (...) km drogi (...) w miejscowości G., gmina W., powiat (...), województwo (...), kierując samochodem L. (...) o nr rej. (...) i poruszając się środkowym pasem ruchu autostrady w kierunku P., w wyniku nieprawidłowej obserwacji drogi oraz nie zachowania szczególnej ostrożności, nie zauważył oznakowanego pojazdu służbowego m-ki K. (...) z włączonymi sygnałami świetlnymi oraz umundurowanego funkcjonariusza Policji zaopatrzonego w kamizelkę odblaskową wykonującego czynności na drodze dotyczącego innego zdarzenia drogowego i wskutek nieprawidłowo wykonanego manewru omijania potrącił go lewym zewnętrznym lusterkiem, w następstwie czego K. O. doznał obrażeń ciała w postaci złamania prawej kości łokciowej w zakresie wyrostka łokciowego, które spowodowały naruszenie czynności narządu ruchu inne niż określone w art. 156 § l kk, a trwające dłużej niż 7 dni, zrealizował dyspozycję art. 177 § 1 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  W dniu 21 lutego 2023 roku, około godziny 19:00, umundurowani funkcjonariusze Policji w osobach K. O. i M. P. wykonywali czynności służbowe w związku z obsługą zdarzenia drogowego mającego miejsce na drodze (...) (...) km na wysokości miejscowości G., gmina W., do którego zostali zadysponowani przez dyżurnego K. w P.. Funkcjonariusz K. O. miał na sobie kamizelkę odblaskową. Oznakowany pojazd marki K. (...) numer rejestracyjny (...) został zatrzymany przez funkcjonariuszy na środkowym pasie drogi (...) za lawetą, za którą stał trójkąt ostrzegawczy. W pojeździe policyjnym były włączone sygnały świetlne. Funkcjonariusz K. O. podszedł do bagażnika pojazdu służbowego marki K. (...) aby włożyć urządzenie do badania stanu trzeźwości. B. G. jechał samochodem marki L. (...) numer rejestracyjny (...) od strony C. w kierunku Ł.. Miejsce pasażera obok kierowcy zajmowała jego żona Z. G.. Oskarżony poruszał się środkowym pasem jezdni. Kierujący poprzedzającymi pojazdami, z uwagi na zatrzymany na środkowym pasie radiowóz, zmieniali pasy ruchu. B. G., gdy zauważył stojący na środkowym pasie oznakowany radiowóz, podjął manewr zmiany pasa ruchu na prawy. W trakcie zmiany pasa ruchu kierujący pojazdem L. (...) B. G. uderzył lewym zewnętrznym lusterkiem w znajdującego się za bagażnikiem pojazdu K. (...) pokrzywdzonego K. O..

wyjaśnienia oskarżonego B. G.

zeznania świadka J. Z.

zeznania świadka K. W.

zeznania świadka Z. G.

zeznania świadka M. P.

opinia biegłego z zakresu ruchu drogowego

80-81, 147 odwr.-148

k.6-7, 41, 148 odwr.- 149

k.48, 149

k. 73, 148 odwr.

k. 46, 150

k. 51-61

2.  Wskutek przedmiotowego zdarzenia K. O. doznał złamania prawej kości łokciowej w zakresie wyrostka łokciowego. W/w obrażenie spowodowało naruszenie czynności narządu ruchu inne niż określone w art. 156 § 1 kk, trwające dłużej niż siedem dni. W trakcie przedmiotowego zdarzenia oskarżony i pokrzywdzony byli trzeźwi.

protokoły badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu

opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej

k. 9, 13

k.32-33

3.  B. G. nie był dotychczas karany.

Dane o karalności

k. 88

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

….

…….

…………….

………………

………………

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Wyjaśnienia oskarżonego B. G.

Zeznania świadków J. Z., K. W., M. P., Z. G.

Opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej dotycząca pokrzywdzonego K. O.

Opinia biegłego z zakresu ruchu drogowego

Protokoły badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu

Protokoły oględzin pojazdu, protokół oględzin miejsca wypadku drogowego, szkic miejsca wypadku drogowego

Dane o karalności

Wyjaśnienia B. G. w zakresie w jakim potwierdził fakt kierowania pojazdem marki L. (...), przedstawił okoliczności zdarzenia skutkującego potrąceniem pokrzywdzonego, jako zgodne ze zgromadzonymi dowodami, w szczególności zeznaniami świadków: J. Z., M. P., K. W., pokrzywdzonego K. O., opinią biegłego z zakresu medycyny sądowej oraz ruchu drogowego, zasługują na pozytywną ocenę. Na żadnym etapie toczącego się postępowania oskarżony nie zakwestionował swojego sprawstwa i winy odnośnie zarzucanego mu czynu.

Rzeczowe zeznania w/w świadków stanowią pełnowartościowy materiał dowodowy. W/w świadkowie rzeczowo odnieśli się do okoliczności zdarzenia, relacjonując - zależności od perspektywy w jakiej znajdowali się w chwili zdarzenia- jego przebieg.

W ocenie sądu opinia sporządzona przez biegłego z zakresu medycyny sądowej na okoliczność obrażeń jakich doznał K. O. na skutek zdarzenia z dnia 21 lutego 2023 roku, jako pełna, logiczna, wewnętrznie niesprzeczna, przeprowadzona zgodnie z wymogami sztuki medycznej, stanowi w ocenie sądu pełnowartościowy materiał dowodowy.

W pełni podzielić należy wnioski biegłego z zakresu ruchu drogowego, stosownie do których bezpośrednio do zaistnienia przedmiotowego zdarzenia drogowego przyczynił się B. G., kierujący samochodem marki L. (...) poprzez nie zachowanie szczególnej ostrożności podczas zmiany pasa ruchu i niezachowanie bezpiecznej odległości od uczestnika ruchu podczas wykonywania manewru omijania samochodu marki K. (...) wysyłającego sygnały świetlne. Oskarżony kierujący pojazdem marki L. (...) mógł uniknąć przedmiotowego zdarzenia drogowego zachowując minimalne zasady bezpieczeństwa. Przedmiotowa opinia sporządzona w oparciu o rzeczowy materiał dowodowy, należycie uzasadniona, stanowi pełnowartościowy materiał dowodowy. Biegły w sposób logiczny, konsekwentny, przekonujący przedstawił tok rozumowania prowadzący go do sformułowania wniosków końcowych opinii.

Wyniki badań oskarżonego, pokrzywdzonego, świadka M. P. analizatorami wydechu, odzwierciedlają rzeczywisty stan n w jakim, w momencie zdarzenia, znajdowali się w/w. Badania te zostały sporządzone w przepisanej formie i we właściwy sposób szczegółowo uregulowany rozporządzeniem Ministra Zdrowia i Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28. 12. 2018 roku w sprawie badań na zawartość alkoholu w organizmie (Dz. U. z 2018 roku, poz. 2472), które wydane zostało w oparciu o delegację dla ministra zdrowia zawartą w ustawie z dnia 26 października 1982 roku o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.

Brak podstaw do zakwestionowania źródeł dowodowych będących udokumentowaniem czynności procesowych, takich jak protokół oględzin miejsca wypadku drogowego, szkic miejsca wypadku drogowego, protokół oględzin pojazdów, powstały one bowiem zgodnie z normami przepisanymi w kodeksie postępowania karnego i dają rękojmię wiarygodności.

Dokument urzędowy sporządzony we właściwej formie i przez uprawniony podmiot.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

B. G.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Analiza zgromadzonego materiału dowodowego w postaci jednoznacznych zeznań świadków, wyjaśnień oskarżonego, opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego, z zakresu medycyny sądowej, pozwoliła na przypisanie oskarżonemu zarzuconego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 177 § 1 kk. Istota czynu określonego w art. 177 kk od strony przedmiotowej polega na naruszeniu zgeneralizowanych reguł ostrożnego postępowania z określonymi dobrami i spowodowanie w wyniku tego określonej szkody. Chodzi o przekroczenie obiektywnych reguł postępowania z danym dobrem przez podmiot zdolny zachować wymaganą w danej dziedzinie ostrożność. Przestępstwo wypadku w komunikacji zachodzi wówczas gdy wymienione w art. 177 § 1 lub § 2 kk skutki zostaną spowodowane w wyniku naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. W pełni podzielić należy stanowisko SN, że w każdej sprawie dotyczącej wypadku komunikacyjnego sąd powinien bacznie rozważyć czy istnieje związek przyczynowy pomiędzy stwierdzonym naruszeniem przepisów a przedmiotowym zdarzeniem drogowym. Związek ten nie może być rozumiany jako jedynie czasowe lub miejscowe następstwo zdarzeń, ale jako następstwo rzeczowe skutku w postaci wypadku drogowego, z poprzedzającym go naruszeniem przez oskarżonego przepisów o ruchu drogowym (vide wyrok SN z dnia 04. 11. 1998 rok, sygn. V KKN 303/97, OSNKW 1998/11-12/50). Spowodowanie skutku – jak podkreślił SN – może być tylko wtedy obiektywnie przypisane sprawcy gdy urzeczywistnia w nim niebezpieczeństwo, któremu zapobiec miałoby przestrzeganie naruszonego obowiązku ostrożności (vide wyrok SN z dnia 08. 03. 2000 rok, sygn. III KKN 231/93, OSNKW 2000/5-6/45).

O ile samo spowodowanie wypadku jest zawsze nieumyślne o tyle naruszenie przez sprawcę zasad bezpieczeństwa ruchu może mieć charakter umyślny (gdy sprawca te zasady narusza świadomie, chcąc tego lub na to się godząc) lub nieumyślny (gdy sprawca narusza zasady ruchu nieświadomie, bezwiednie, nie zdając sobie z tego sprawy). O umyślnym naruszeniu reguł bezpieczeństwa można mówić min. gdy sprawca kieruje pojazdem w stanie nietrzeźwości, świadomie przekracza dozwoloną w danym miejscu prędkość, prowadzi pojazd z niedozwoloną prędkością w miejscu w którym ustawiony jest znak ostrzegający o niebezpiecznym zakręcie.

Zgromadzony materiał dowodowy wykazał, iż zachowanie B. G. kierującego pojazdem marki L. (...) było nieprawidłowe i stanowiło bezpośrednią przyczynę zaistniałego wypadku. B. G. swoim zachowaniem polegającym na niezachowaniu szczególnej ostrożności w trakcie zmiany pasa ruchu i niezachowaniu bezpiecznej odległości od uczestnika ruchu podczas wykonywania manewru omijania samochodu marki K. (...) wysyłającego sygnały świetlne, przyczynił się bezpośrednio do zaistnienia przedmiotowego zdarzenia drogowego. Oskarżony widząc znajdujący się na środkowym pasie ruchu radiowóz z włączonymi światłami błyskowymi, przed zmianą pasa ruchu powinien po upewnieniu się czy nie jest wyprzedzany, zasygnalizować lewym kierunkowskazem zmianę pasa ruchu, przed samym wykonaniem skrętu na sąsiedni pas upewnić się w lusterku wstecznym czy nie jest wyprzedzanym, omijając zaś stojący pojazd zachować bezpieczną odległość, zmniejszyć prędkość do takiej, aby móc zareagować na ewentualne zagrożenie wynikające z niespodziewanej sytuacji na drodze. Wdrożenie tych czynności pozwoliłoby uniknąć przedmiotowego zdarzenia.

Nie zachodziły przy tym żadne okoliczności wyłączające winę oskarżonego. Mając powyższe na uwadze uznać należy, iż zachowanie B. G. stanowi przestępstwo określone w art. 177 § 1 kk. W przedmiotowej sprawie problematyka ogniskuje się wokół zastosowania wobec oskarżonego trafnej, a więc adekwatnej i współmiernej do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu reakcji prawnokarnej na jego zachowanie, o czym poniżej.

☒

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

W ocenie sądu w przedmiotowej sprawie zaistniały podstawy do zastosowania wobec oskarżonego instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego. Stosownie do brzmienia art. 66 § 1 i 2 kk sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy nie karanego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa, zaś przypisane sprawcy przestępstwo zagrożone jest karą nie przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności. Podkreślenia przy tym wymaga, że warunkowe umorzenie postępowania jest immanentnie związane ze stwierdzeniem winy. Jest bowiem oczywiste, że dokonanie oceny czy wina jest znaczna, czy też nie jest znaczna wymaga pierwotnego uznania, że sprawca czynu zabronionego w ogóle ponosi winę (por. wyrok SN z dnia 09. 01. 2002 r., III KKN 303/00, Legalis).

Analizując wszystkie okoliczności przedmiotowej sprawy- w ocenie sądu- stopień winy oskarżonego i społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu nie są znaczne. Za takim wnioskiem przemawiają następujące okoliczności. Ustalony stan faktyczny wskazuje, że oskarżony nie działał w sposób uprzednio przemyślany, zaplanowany. Okoliczności sprawy, zebrany w toku prowadzonego postępowania materiał dowodowy wskazuje, że zachowanie oskarżonego podjęte było w sposób nagły, spontaniczny. Zachowanie oskarżonego, jakkolwiek- co należy podkreślić z całą mocą- nie znajduje akceptacji sądu, nie mniej jednak musi być ocenione w sposób pełny i kompleksowy przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności. I tak, nie można tracić z pola widzenia kontekstu sytuacyjnego, a mianowicie, nie może ujść uwadze również miejsce i czas realizacji inkryminowanego zachowania. I tak, B. G. prowadził pojazd w godzinach wieczornych, podjęte działania stanowiły skutek błędnej oceny nagłej sytuacji zaistniałej na drodze związanej ze zdarzeniem drogowym, którego obsługę prowadzili funkcjonariusze policji. Na uwagę i pozytywną ocenę zasługuje również postawa oskarżonego, który wyraził żal, skruchę z powodu tego co się stało, od początku postępowania nie kwestionował swojej winy, składając wyjaśnienia zgodne ze zgromadzonymi dowodami. Tuż po zdarzeniu oskarżony wysłał list do pokrzywdzonego, w którym przeprosił K. O. za zaistniałe z jego powodu zdarzenie drogowe. Podkreślenia wymaga, iż oskarżony legitymuje się od kilkunastu lat uprawnieniami do kierowania pojazdami mechanicznymi, przedmiotowe zdarzenie zaistniałe wskutek naruszenia reguł bezpieczeństwa, jest pierwszym z jego udziałem przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, skutkującym wniesieniem aktu oskarżenia. W ocenie sądu właściwości i warunki osobiste oskarżonego oraz dotychczasowy sposób życia, stanowią podstawę do przyjęcia założenia, że w/w nie poczyta sobie warunkowego umorzenia w kategoriach bezkarności, lecz będzie przestrzegać porządku prawnego, a w szczególności nie popełni nowego przestępstwa. Zastosowany dwuletni okres na jaki warunkowo umorzono postepowanie karne pozwoli zdaniem sądu na weryfikacje postawionej wobec oskarżonego pozytywnej prognozy kryminologicznej.

☒

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☒

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

B. G.

2.

3.

Na podstawie art. 67 § 3 kk zobowiązano oskarżonego do zapłaty na rzecz pokrzywdzonego K. O. kwoty 5000 złotych tytułem nawiązki w terminie 1 roku. Ustalając wysokość nawiązki sąd miał na uwadze rozmiar krzywdy, cierpień doznanych przez pokrzywdzonego wskutek przedmiotowego zdarzenia, ocenionych przez pryzmat subiektywnych doznań pokrzywdzonego, wpływu na stan psychiczny pokrzywdzonego znalezienie się w roli ofiary przestępstwa (gwałtowna, niespodziewana zmiana, tym intensywniej odczuwalna z uwagi na wykonywaną profesję), a także sposób, okoliczności działania oskarżonego.

Sąd na podstawie art. 67 § 3 kk, art. 39 pkt. 7 kk w zw. z art. 43a § 1 kk zobowiązał oskarżonego do uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 1000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej (środek karny w postaci świadczenia pieniężnego określonego w art. 39 pkt. 7 może być orzeczony w wysokości do 60.000 złotych. Granicę tę określa art. 43 a § 1 kk. Warunkowego umorzenia nie dotyczy natomiast przepis art. 43 a § 2 kk, który ustawa expressis verbis odnosi wyłącznie do wypadków skazania) (por. Komentarz do art. 67 kk red Stefański 2021, wyd.26/J. Skupiński, J. Mierzwińska-Lorencka, Legalis).

Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że zastosowanie instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego nie oznacza, że sprawca nie ponosi żadnej dolegliwości za swoje zachowania, wręcz przeciwnie, bowiem obok elementu dobrodziejstwa stanowi bardzo ważny element motywujący do unikania zachowań sprzecznych z prawem, służy tym samym kształtowaniu prawidłowej postawy u oskarżonych. Oskarżony musi mieć świadomość, iż niewywiązanie się z obowiązku nałożonego przez sąd, zachowania sprzeczne z prawem, w zależności od ciężaru gatunkowego, mogą skutkować obligatoryjnym bądź fakultatywnym podjęciem warunkowo umorzonego postępowania karnego. Tylko od samego oskarżonego zależy jak wykorzysta okres próby i jak będzie on przebiegał.

W świetle dokonanych ustaleń przyjęte przez sąd rozstrzygnięcie w zakresie warunkowego umorzenia postępowania karnego na okres próby wynoszący dwa lata, zobowiązanie do uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 1000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej oraz orzeczenie wobec oskarżonego obowiązku zapłaty na rzecz pokrzywdzonego K. O. kwoty 5000 złotych tytułem nawiązki w terminie 1 roku, nie nosi cech nadmiernej surowości czy łagodności, stanowi wymierną dolegliwość odpowiadającą stopniowi społecznej szkodliwości czynu i winy oskarżonego.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4.

O kosztach postępowania sąd orzekł w oparciu o brzmienie art. 629 kpk w zw. z art. 627 kpk, art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U z 1983 r., Nr 49, poz. 223). Odnosząc się do sytuacji materialnej i osobistej oskarżonego zauważyć należy, iż wprawdzie B. G. ma na utrzymaniu małoletnie dziecko, jednakże uzyskuje regularne dochody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej kształtujące się na poziomie około 10000 złotych miesięcznie. W tym stanie rzeczy koszty sądowe zamykające się w kwocie 1366, 15 złotych nie będą stanowiły nadmiernego obciążenia oskarżonego, tym bardziej, iż w przypadku niemożności jednorazowej wpłaty tytułem należności, jest możliwość ich spłaty w ratach.

6.  1Podpis