Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lutego 2016 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Nadia Kołacińska – Sumińska

Protokolant: sekr. sąd. Marta Owczarek

przy udziale Prokuratora Tomasza Retyka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 24 listopada 2015r., 22 grudnia 2015r. oraz 15 lutego 2016r.

sprawy R. C. , syna S. i J. z domu M.

ur. (...) w P. (...)

skazanego prawomocnymi wyrokami:

I.  Sądu Rejonowego w P. (...)z dnia 23 listopada 2010 roku, sprawie II K 769/10, zmienionego wyrokiem Sądu Okręgowego w P. (...) z dnia 15 lutego 2011r. w sprawie IV Ka 69/11, za czyn z art. 278 § 1 k.k., popełniony w dniu 14 października 2009r., za który wymierzono karę 80 stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda stawka, postanowieniem z dnia 8 maja 2012r. zarządzono wykonanie 40 dni zastępczej kary pozbawienia wolności, która została w całości wykonana;

II.  Sądu Rejonowego w P. (...) z dnia 2 czerwca 2011 roku, sprawie II K 186/11, który uprawomocnił się w dniu 10 czerwca 2011r., za czyn z art. 278 § 1 k.k. (wartość szkody 370 złotych), popełniony w dniu 12 maja 2010r., za który wymierzono karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby, orzeczono 80 stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda stawka, na poczet grzywny zaliczono zatrzymanie od 12 do 14 maja 2011r., postanowieniem z dnia 18 października 2013r. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności;

III.  Sądu Rejonowego w P. (...) z dnia 16 kwietnia 2012 roku, sprawie II K 1011/11, który uprawomocnił się w dniu 24 kwietnia 2012r., za czyn z art. 286 § 1 k.k., popełniony w dniu 7 grudnia 2010r., za który wymierzono karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby, orzeczono 50 stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda stawka, nałożono obowiązek naprawienia szkody, postanowieniem z dnia 21 marca 2013r. zarządzono wykonanie 25 dni zastępczej kary pozbawienia wolności za grzywnę, postanowieniem z dnia 27 kwietnia 2015r. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności;

IV.  Sądu Rejonowego w P. (...)z dnia 1 lipca 2013 roku, który uprawomocnił się w dniu 9 lipca 2013r., w sprawie II K 460/12, za czyny:

a)  pierwszy, popełniony w listopadzie 2011r. wyczerpujący dyspozycję art. 279 § 1 k.k., za który wymierzono karę 1 roku pozbawienia wolności oraz grzywnę w ilości 100 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka;

b)  drugi, popełniony w grudniu 2011r., wyczerpujący dyspozycję art. 279 § 1 k.k., za który wymierzono karę 1 roku pozbawienia wolności oraz grzywnę w ilości 100 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka;

c)  trzeci, popełniony w dniu 3 stycznia 2012r., wyczerpujący dyspozycję art. 279 § 1 k.k., za który wymierzono karę 1 roku pozbawienia wolności oraz grzywnę w ilości 100 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka;

d)  czwarty, popełniony w dniu 7 stycznia 2012r., wyczerpujący dyspozycję art. 278 § 1 k.k. (wartość szkody 300 zł), za który wymierzono karę 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w ilości 70 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka;

e)  piąty, popełniony w grudniu 2011r., wyczerpujący dyspozycję art. 278 § 1 k.k., za który wymierzono karę 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w ilości 70 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka

orzeczono karę łączą 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat próby oraz łączną grzywnę w ilości 120 stawek dziennych po 10 zł każda stawka, postanowieniem z dnia 15 maja 2014r. karę łączną grzywny zamieniono na 60 dni zastępczej kary pozbawienia wolności;

V.  Sądu Rejonowego w P. (...)z dnia 15 listopada 2013r., który uprawomocnił się w dniu 23 listopada 2013r. w sprawie II K 456/13, za czyn popełniony w dniu 7 marca 2012r., wyczerpujący dyspozycję art. 278 § 1 k.k., za który wymierzono karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby, grzywnę w ilości 40 stawek dziennych po 10 złotych każda, na poczet grzywny zaliczono zatrzymanie w dniu 9 marca 2012r., postanowieniem z dnia 21 marca 2014r. zamieniono karę grzywny na 19 dni zastępczej kary pozbawienia wolności:

w przedmiocie wydania wyroku łącznego, orzeka:

1.  na podstawie art. 2a § 4 k.w. stwierdza, że kara łączna orzeczona wyrokiem opisanym w pkt IV straciła moc;

2.  na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k., art. 89 § 1 i 1a k.k. w zw. z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 20.03.2015r. poz. 396) w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności wymierzonych wyrokami opisanymi w punktach III, IV a, b, c, e i V wymierza skazanemu R. C. łączną karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności;

3.  na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 20.03.2015r. poz. 396) w miejsce jednostkowych kar grzywny wymierzonych wyrokami opisanymi w punktach III, IV a, b, c, e i V wymierza skazanemu R. C. łączną karę 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10,00 zł (dziesięć) złotych;

4.  wyroki wymienione w punkcie 2 i 3 uznaje, w zakresie wymierzonej w nim łącznej kary pozbawienia wolności oraz łącznej kary grzywny, za pochłonięte niniejszym wyrokiem łącznym, a w pozostałym zakresie podlegają one odrębnemu wykonaniu;

5.  na podstawie art. 572 k.p.k. umarza postępowanie w pozostałym zakresie;

6.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata E. Ł. kwotę 146,40 zł (sto czterdzieści sześć złotych 40/100) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu R. C. przez obrońcę ustanowionego z urzędu;

7.  zwalnia skazanego R. C. od obowiązku ponoszenia kosztów procesu, które przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

R. C. został skazany prawomocnymi wyrokami:

I.  Sądu Rejonowego w P. (...) z dnia 23 listopada 2010 roku, sprawie II K 769/10, zmienionego wyrokiem Sądu Okręgowego w P. (...) z dnia 15 lutego 2011r. w sprawie IV Ka 69/11, za czyn z art. 278 § 1 k.k., popełniony w dniu 14 października 2009r., za który wymierzono karę 80 stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda stawka, postanowieniem z dnia 8 maja 2012r. zarządzono wykonanie 40 dni zastępczej kary pozbawienia wolności, która została w całości wykonana.

(dowód: akta II K 769/10 - wyrok k. 114, 132, postanowienie k. 173, obliczenie kary k. 186)

II.  Sądu Rejonowego w P. (...) z dnia 2 czerwca 2011 roku, sprawie II K 186/11, który uprawomocnił się w dniu 10 czerwca 2011r., za czyn z art. 278 § 1 k.k. (wartość szkody 370 złotych), popełniony w dniu 12 maja 2010r., za który wymierzono karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby, orzeczono 80 stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda stawka, na poczet grzywny zaliczono zatrzymanie od 12 do 14 maja 2011r., postanowieniem z dnia 18 października 2013r. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności.

(dowód: akta II K 186/11 - wyrok k. 99, postanowienie k. 169-170)

III.  Sądu Rejonowego w P. (...) z dnia 16 kwietnia 2012 roku, sprawie II K 1011/11, który uprawomocnił się w dniu 24 kwietnia 2012r., za czyn z art. 286 § 1 k.k., popełniony w dniu 7 grudnia 2010r., za który wymierzono karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby, orzeczono 50 stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda stawka, nałożono obowiązek naprawienia szkody, postanowieniem z dnia 21 marca 2013r. zarządzono wykonanie 25 dni zastępczej kary pozbawienia wolności za grzywnę, postanowieniem z dnia 27 kwietnia 2015r. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności.

(dowód: akta II K 1011/11 - wyrok k. 142-143, postanowienie k. 249)

IV.  Sądu Rejonowego w P. (...) z dnia 1 lipca 2013 roku, który uprawomocnił się w dniu 9 lipca 2013r., w sprawie II K 460/12, za czyny:

a)  pierwszy, popełniony w listopadzie 2011r. wyczerpujący dyspozycję art. 279 § 1 k.k., za który wymierzono karę 1 roku pozbawienia wolności oraz grzywnę w ilości 100 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka;

b)  drugi, popełniony w grudniu 2011r., wyczerpujący dyspozycję art. 279 § 1 k.k., za który wymierzono karę 1 roku pozbawienia wolności oraz grzywnę w ilości 100 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka;

c)  trzeci, popełniony w dniu 3 stycznia 2012r., wyczerpujący dyspozycję art. 279 § 1 k.k., za który wymierzono karę 1 roku pozbawienia wolności oraz grzywnę w ilości 100 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka;

d)  czwarty, popełniony w dniu 7 stycznia 2012r., wyczerpujący dyspozycję art. 278 § 1 k.k. (wartość szkody 300 zł), za który wymierzono karę 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w ilości 70 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka;

e)  piąty, popełniony w grudniu 2011r., wyczerpujący dyspozycję art. 278 § 1 k.k., za który wymierzono karę 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w ilości 70 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka,

orzeczono karę łączą 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat próby oraz łączną grzywnę w ilości 120 stawek dziennych po 10 zł każda stawka, postanowieniem z dnia 15 maja 2014r. karę łączną grzywny zamieniono na 60 dni zastępczej kary pozbawienia wolności.

(dowód: akta II K 460/12 - wyrok k. 349-350, postanowienie k. 439)

V.  Sądu Rejonowego w P. (...) z dnia 15 listopada 2013r., który uprawomocnił się w dniu 23 listopada 2013r. w sprawie II K 456/13, za czyn popełniony w dniu 7 marca 2012r., wyczerpujący dyspozycję art. 278 § 1 k.k., za który wymierzono karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby, grzywnę w ilości 40 stawek dziennych po 10 złotych każda, na poczet grzywny zaliczono zatrzymanie w dniu 9 marca 2012r., postanowieniem z dnia 21 marca 2014r. zamieniono karę grzywny na 19 dni zastępczej kary pozbawienia wolności.

(dowód: wyrok k. 5, postanowienie k. 19)

R. C. ma 60 lat.

Zachowanie skazanego w trakcie odbywania kary pozbawienia wolności zostało ocenione, jako zgodne z regulaminem, przeciętne, nie był karany dyscyplinarnie, ani nagradzany. Karę pozbawienia wolności odbywa w systemie zwykłym. Wobec popełnionych przestępstw jest mało krytyczny, bagatelizuje je.

Skazany nie deklaruje przynależności do subkultur więziennych. Utrzymuje kontakty z rodziną. Jest uzależniony od alkoholu.

W 2014r., przed osadzeniem w zakładzie karnym, był hospitalizowany z powodu depresji.

(dowód: opinia o skazanym k. 27v, karta informacyjna k. 46-50)

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Na początku skazać należy, że wszystkie wyroki skazujące zapadły przed 1 lipca 2015r. i przed tą datą uprawomocniły się, tak więc na podstawie art. 19 ust. 1 Ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw Sąd był zobligowany stosować brzmienie ustawy sprzed nowelizacji, która weszła w życie w dniu 1 lipca 2015r.

Zgodnie z art. 569 k.p.k., wyrok łączny jest orzekany przez Sąd w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów, jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej. Z kolei art. 85 k.k. stanowi, iż Sąd wymierza karę łączną, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z nich i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne, podlegające łączeniu. Sąd orzeka wówczas karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa.

W niniejszej sprawie nie podlega łączeniu kara orzeczona wyrokiem w sprawie II K 186/11, gdyż wobec wartości szkody wyrządzonej przestępstwem (370 zł), doszło do kontrawencjonalizacji tego czynu (mamy obecnie do czynienia z wykroczeniem a nie z przestępstwem). Z tych samych powodów, na podstawie art. 2a § 4 k.w., należało stwierdzić, iż straciła moc kara łączna orzeczona w sprawie II K 460/12 (czyn popełniony w dniu 7 stycznia 2012r., z uwagi na wartość szkody – 300 zł – stanowi obecnie wykroczenie).

W niniejszej sprawie R. C. został skazany 4 – krotnie za przestępstwa:

- popełnione w dniu 14 października 2009r., w sprawie II K 769/10,

- popełnione w dniu 7 grudnia 2010 roku w sprawie II K 1011/11,

- popełnione w dniach: listopad 2011r., grudzień 2011r. (dwa przestępstwa), 3 stycznia 2012r., w sprawie II K 460/12,

- popełnione w dniu 7 marca 2012r. w sprawie II K 456/13,

i wymierzono mu za nie kary podlegające łączeniu, tj. kary pozbawienia wolności i kary grzywny.

W zbiegu realnym, pozwalającym na połączenie wyroków i orzeczenie jednej kary w wyroku łącznym pozostają:

- przestępstwa wymienione kolejno w punktach III, IV (a, b, c, e), V wyroku, tj. przestępstwa popełnione przez skazanego w dniu 7 grudnia 2010r., przestępstwo popełnione przez skazanego w listopadzie 2011r., dwa przestępstwa popełnione w grudniu 2011r., przestępstwo popełnione w dniu 3 stycznia 2012r., przestępstwo popełnione w dniu 7 marca 2012r.; wymienione przestępstwa zostały popełnione przed wydaniem pierwszego wyroku, który zapadł w dniu 16 kwietnia 2012r. (sprawa II K 1011/11).

Przepis art. 569 § 1 k.p.k. przewiduje, że wyrok łączny wydaje się wówczas, „jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej”, nie wprowadzając żadnych modyfikacji do prawno – materialnej konstrukcji „kary łącznej” (a tym samym „zbiegu przestępstw”), a poprzez powołanie jej nazwy, wprost odsyła do wyrażonych w art. 85 k.k. warunków orzekania kary łącznej.

Określenie przez ustawodawcę warunków „zbiegu przestępstw” (art. 85 k.k.) należy wyłącznie do sfery normatywnej, a rzeczą organów stosujących prawo jest ustalenie, czy takowe wystąpiły. Pierwszym warunkiem przyjęcia zbiegu przestępstw jest popełnienie przez sprawcę co najmniej dwóch przestępstw, niezależnie od tego, jaka jest sytuacja procesowa dotycząca tych przestępstw – nawet jeśli kolejne przestępstwo nie byłoby jeszcze ujawnione w momencie wyrokowania co do pierwszego, to nie zmienia to istoty rzeczy, iż może pozostawać w zbiegu realnym z tym poprzednim. Kolejnym warunkiem jest, by przestępstwa te zostały popełnione zanim zapadł „pierwszy wyrok”, co do któregokolwiek z tych przestępstw. Wykładni zawartego w tym przepisie znaczenia zwrotu "zanim zapadł pierwszy wyrok" dokonał Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 25 lutego 2005 r., I KZP 36/04, OSNKW 2005, z. 2, poz. 13, podkreślając, że zwrot ten odnosi się do pierwszego chronologicznie wyroku, który zapadł przed popełnieniem przez sprawcę kolejnych przestępstw. Sąd Najwyższy w uzasadnieniu cytowanej uchwały podkreślił, że w jednym wyroku łącznym, w razie ustalenia, iż popełnione przez skazanego przestępstwa tworzą więcej niż jeden zbieg realny, istnieje możliwość orzeczenia dwóch lub więcej kar łącznych, dotyczących kolejnych grup przestępstw pozostających w zbiegu. Kluczowym problemem w tej sytuacji jest wskazanie, który z wyroków, po orzeczeniu kary łącznej, co do pierwszej grupy przestępstw pozostających w zbiegu, jest obecnie pierwszym chronologicznie wyrokiem w rozumieniu art. 85 KK.

Uznać należy, że w rozpoznawanej sprawie przestępstwa osądzone wyrokami z punktów III, IV a, b, c, e, V pozostają w zbiegu realnym.

Na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k., art. 89 § 1 i 1a k.k. Sąd połączył wyroki opisane w punktach III, IV a, b, c, e, V wyroku, i wymierzył skazanemu bezwzględną łączną karę 3 lat pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k., Sąd połączył wyroki opisane w punktach III, IV a, b, c, e, V wyroku, i wymierzył skazanemu łączną karę grzywny w ilości 150 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10,00 zł.

Odnośnie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności wymierzonej w pkt 2 wyroku łącznego, Sąd miał możliwość orzec ją z warunkowym zawieszeniem wykonania lub bez (art. 89 § 1 i 1a k.k.). Przestępstwa, za które został skazany połączonymi w pkt 2 wyrokami R. C. zostały przez niego popełnione po dniu 8 czerwca 2010r.

Istniejąca po wprowadzeniu art. 89 § 1a k.k. możliwość orzeczenia w wyroku łącznym bezwzględnej kary pozbawienia wolności, w przypadku łączenia kar jednostkowych pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, jak również w następstwie połączenia jednostkowych kar bezwzględnych pozbawienia wolności, z karami, których wykonanie zostało warunkowo zawieszone - jest oczywiście mniej korzystna dla skazanego w stosunku do poprzednio obowiązującego stanu prawnego. Tym samym możliwość wymierzenia w wyroku łącznym, na podstawie art. 89 § 1a k.k., kary łącznej pozbawienia wolności o charakterze bezwzględnym, dotyczyć może wyłącznie skazań na kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, orzeczone za przestępstwa-popełnione po dniu 8 czerwca 2010 r. (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 8 lutego 2011 r., III KK 414/10 R-OSNKW 2011 r. poz. 270, z dnia 12 kwietnia 2011 r., V KK 74/11, OSNKW 2011, z. 6, poz. 54 z dnia 13 kwietnia 2011 r., IV KK 39/11, R-OSNKW 2011, poz. 774, z dnia 9 maja 2011 r., V KK 108/11, R-OSNKW 2011, poz. 927, z dnia 14 czerwca 2011 r., IV KK 159/11, R-OSNKW 2011, poz. 1134, z dnia 15 czerwca 2011 r., II KK 108/11, R-OSNKW 2011, poz. 1146, z dnia 2 sierpnia 2011, IV KK 186/11, R-OSNKW 2011, poz. 1399, z dnia 8 listopada 2011, IV KK 171/11, R-OSNKW 2011, poz. 2029).

Podkreślenia wymaga, że art. 89 § 1a k.k. wprost przewiduje możliwość orzeczenia w wyroku łącznym bezwzględnej kary pozbawienia wolności, jeśli wszystkie podlegające łączeniu kary pozbawienia wolności orzeczone zostały z warunkowym zawieszeniem ich wykonania. Konsekwentnie należy zatem stwierdzić, że od dnia 8 czerwca 2010 r. stało się również możliwe połączenie węzłem kary łącznej o charakterze bezwzględnym, kary pozbawienia wolności orzeczonej z zastosowaniem instytucji warunkowego zawieszenia jej wykonania z karą rodzajowo tożsamą o charakterze bezwzględnym. Jeżeli bowiem możliwość orzeczenia kary łącznej pozbawienia wolności o charakterze bezwzględnym istnieje w przypadku realnego zbiegu przestępstw, za które orzeczono wyłącznie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, to tym bardziej istnieje ona wtedy, kiedy tylko co do niektórych z przestępstw zastosowano wskazany środek probacyjny (tak trafnie S. Żółtek w: R. Zawłocki, M. Królikowski (red.), Kodeks karny, Część ogólna, Tom II, Warszawa 2011, s. 764).

Warunkowe zawieszenie jest instytucją stosowaną fakultatywnie, uzależnioną nie tylko od ziszczenia się określonych przez ustawodawcę przesłanek, ale również od decyzji sądu. Sąd może zawiesić orzeczoną karę pozbawienia wolności nieprzekraczającą 2 lat, karę ograniczenia wolności oraz grzywnę orzeczoną jako kara samoistna. W stosunku do kary ograniczenia wolności stosowanie warunkowego zawieszenia nie jest limitowane poprzez wskazanie górnej granicy tej kary. Ograniczenie wprowadzone natomiast zostało w odniesieniu do kary pozbawienia wolności poprzez wskazanie górnej granicy kary orzeczonej (2 lata), jak również w odniesieniu do grzywny poprzez zawężenie możliwości stosowania tego środka probacyjnego do grzywny samoistnej.

W ocenie Sądu, wobec skazanego R. C. nie są spełnione materialne przesłanki z art. 69 k.k., przemawiające za możliwością warunkowego zawieszenia kary łącznej 3 lat pozbawienia wolności. Sąd miał bowiem na względzie to, że skazany, w samym tylko roku 2011 popełnił trzy przestępstwa, a w 2012r. popełnił dwa przestępstwa, za które został prawomocnie skazany. Zachowanie skazanego nie daje podstaw, by poczynić założenie, że w okresie próby nie popełni on kolejnego przestępstwa.

Wobec orzeczenia kary łącznej w wymiarze przekraczającym 2 lata nie jest spełniona także przesłanka formalna pozwalająca na warunkowe jej zawieszenie.

Kierując się wskazaniami art. 86 § 1 k.k., przy wymiarze kary łącznej pozbawienia wolności, Sąd miał możliwość orzeczenia jej w wysokości od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, tj. w wymiarze od 2 lat do 6 lat i 6 miesięcy (granice orzekania stanowią w tym wypadku jednostkowe kary pozbawienia wolności w sprawie II K 460/12, por. post. SN z dnia 4 lipca 2007 roku, V KK 419/06, OSNKW 2007/10/74). Orzeczona kara łączna nie przekracza granic zakreślonych przez ustawodawcę w art. 89 § 1b k.k. oraz art. 85 § 2 k.k. w nowym brzmieniu.

Wymierzona skazanemu łączna kara pozbawienia wolności w wymiarze 3 lat jest wynikiem zastosowania przez Sąd zasady mieszanej, poprzez zaostrzenie kary najwyższej z orzeczonych. Sąd uznał, iż w niniejszej sprawie niemożliwe było zastosowanie wnioskowanej przez skazanego i jego obrońcę zasady pełnej absorpcji.

Przestępstwa zostały skierowane wprawdzie przeciwko tożsamym dobrom prawnym (przeciwko mieniu), jednak przeciwko możliwości zastosowania zasady pełnej absorpcji przemawia fakt, iż skazany w bardzo krótkim okresie czasu (od grudnia 2010r. do marca 2012r.) popełnił aż 6 przestępstw, co wskazuje, iż jest osobą bezrefleksyjną. Co więcej, jak wynika z opinii z zakładu karnego, skazany nie jest krytyczny wobec swojego postępowania i popełnionych przestępstw. Stan zdrowia skazanego nie uniemożliwia mu odbywania kary pozbawienia wolności.

Skazany w przeciągu trzech lat „dorobił” się imponującej karty karnej, co wskazuje, niestety, na nieskuteczność działań resocjalizacyjnych oraz na to, że skazany nie wykazuje krytycznej refleksji, co do swojego postępowania.

Z uwagi na brak warunków do wydania wyroku łącznego, Sąd, na podstawie art. 572 k.p.k., umorzył postępowanie w zakresie objęcia wyrokiem łącznym wyroków opisanych w punktach I i II oraz IV d.

O kosztach nieopłaconej obrony udzielonej z urzędu skazanemu w postępowaniu w przedmiocie wydania wyroku łącznego, Sąd orzekł na podstawie § 2 ust. 3 i § 14 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. nr 163 poz. 1348 z późn. zm.) i zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. E. Ł. kwotę 146,40 złotych, stosownie do § 21 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

Ponieważ skazany odbywa obecnie karę pozbawienia wolności, Sąd uznał, iż obowiązek uiszczenia kosztów sądowych w sprawie byłby dla niego zbyt uciążliwy (skazany nie pracuje w zakładzie karnym), dlatego też, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., zwolnił skazanego od ich ponoszenia, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.