Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 listopada 2018 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Krupska-Świstak

Protokolant: staż. Justyna Galbierczyk

przy udziale Prokuratora: xxx

po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2018 roku sprawy

J. B.

s. T. i T. z domu D.

ur. (...) w Ł.

oskarżonego o to, że:

W dniu 31 marca 2018 r. w miejscowości G., (...), gm. T., woj. (...), umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że będąc w stanie nietrzeźwości prowadzącym o godzinie 11:28 do stężenia 0,32 mg/l, o godzinie 11:48 do stężenia 0,32 mg/l, o godzinie 11:58 do stężenia 0,25 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, kierował w ruchu lądowym samochodem osobowym m-ki C. (...) o nr rej.
(...),

tj. o czyn z art. 178a § 1 kk

orzeka

1.  oskarżonego J. B. uznaje za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu i na podstawie art. 66 § 1 i § 2 kk, art. 67 § 1 kk postępowanie karne wobec oskarżonego warunkowo umarza na okres próby 1 (jednego) roku,

2.  na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 7 kk w zw. z art. 43a § 1 kk zobowiązuje oskarżonego do uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 3.000 (trzy tysiące) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej,

3.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 70 (siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu wydatków oraz wymierza mu opłatę w kwocie 80 (osiemdziesięciu) złotych.

UZASADNIENIE

(na podstawie art. 423 § 1a kpk w zakresie ograniczonym do rozstrzygnięcia o konsekwencjach prawnych czynu)

Zgodnie z treścią art. 66 § 1 kk - sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy nie karanego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. W myśl art. 66 § 2 kk, warunkowego umorzenia nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności.

Przypisany oskarżonemu występek z art. 178a § 1 kk jest zagrożony alternatywnie – karami: grzywny, ograniczenia wolności i pozbawienia wolności do lat dwóch, co sytuuje go w kategorii czynów kwalifikujących się do objęcia warunkowym umorzeniem.

Analiza podmiotowo-przedmiotowych okoliczności czynu uprawniała do wniosku, że stopień jego społecznej szkodliwości nie jest znaczny, a postawa i warunki osobiste oskarżonego pozwoliły prognozować, że pomimo umorzenia postępowania porządek prawny nie dozna w przyszłości z jego strony żadnych naruszeń.

J. B. godził wprawdzie w cenione dobro prawne, jakim jest bezpieczeństwo w komunikacji łamiąc jedną z podstawowych reguł uczestnictwa w ruchu drogowym, ale jednocześnie stopień intoksykacji alkoholowej był niewielki i na przestrzeni 30 minut postępujących po sobie badań osiągnął wartość progową. Materiał dowodowy nie upoważniał do przyjęcia, że poza abstrakcyjnym zagrożeniem dla bezpieczeństwa w ruchu drogowym oskarżony spowodował nadto zagrożenie konkretne dla kogokolwiek z jego uczestników. Oskarżonym nie kierowała brawura, a raczej chwilowy brak rozsądku, który kazał mu liczyć na łut szczęścia i wierzyć, że spożyty poprzedniego dnia alkohol został z jego organizmu wydalony. Do wniosku takiego uprawnia zwłaszcza wartość kolejnych badań wskazująca na spadkową tendencję zawartości alkoholu w jego organizmie, która w ostatnim pomiarze osiągnęła poziom graniczny – 0,25 mg/l. Kolizja z prawem miała charakter incydentalny, a oskarżony zareagował na nią prawidłową postawą, manifestując głębokie poczucie wstydu, gotowość poniesienia konsekwencji i zapewniając o wyciągnięciu odpowiednich wniosków na przyszłość. Z własnej woli podjął się regularnych wpłat na rzecz Fundacji (...) wspierającej osoby poszkodowane w wypadkach samochodowych i do chwili wyrokowania dokonał na ten cel siedmiu przelewów po 50 zł każdy. Takie zachowanie (niestety) nie jest standardem i z całą pewnością pozwala dostrzec w oskarżonym człowieka skruszonego i gotowego dobrowolnie zadośćuczynić społecznemu poczuciu sprawiedliwości.

Właściwości i warunki osobiste oskarżonego wyznaczane jego postawą, uregulowanym trybem życia rodzinnego i zawodowego stwarzają podstawy do przyjęcia, że ma on prawidłowo wyrobione poczucie odpowiedzialności i mimo warunkowego umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa. Ma wystarczające umiejętności i predyspozycje do tego, by krytycznie przeanalizować swoje postępowanie, rozważyć jego skutki, możliwe konsekwencje i pomyślnie przebyć proces resocjalizacji w warunkach probacji. Nie bez znaczenia jest również fakt, że J. B. mając blisko 60 lat dotychczas nie dał powodów, aby jego postawę wobec obowiązującego prawa poddawać w wątpliwość. Wprost przeciwnie, w toku nienagannej pracy w (...)zyskał uznanie przełożonych i dostęp do informacji niejawnych, co pozwala sądzić, że nie jest człowiekiem lekkomyślnym lecz zasługującym na zaufanie. Stąd też, ewentualne pozaprocesowe konsekwencje wyroku skazującego były dolegliwością nieadekwatną w stosunku do jedynego życiowego błędu, jaki zdarzyło mu się popełnić.

Nie ma zatem potrzeby, by sięgać do surowszej represji prawno – karnej, aniżeli konieczna i z mocy art. 66 § 1 i 2 kk postępowanie karne warunkowo umorzono. Roczny okres próby będzie wystarczający, aby utrwalić efekt trafnych przemyśleń oskarżonego i wdrożyć go do przestrzegania porządku prawnego w przyszłości.

Korzystając z prawa do swobodnego kształtowania rozstrzygnięć dotyczących zakazu kierowania pojazdami, który jest obligatoryjny jedynie w przypadku skazania, Sąd odstąpił od jego orzeczenia. Należy przypomnieć, że od marca 2018 r. oskarżony jest de facto wyeliminowany z grona kierowców, bowiem podlega rygorom zatrzymania prawa jazdy. Oznacza to, że przez okres niemalże równy minimalnemu wymiarowi w/w środka karnego J. B. odczuwa konsekwencje naruszenia zasady trzeźwości. Dostosowując się do postanowienia Prokuratora był zmuszony przeorganizować swoje życie rodzinne i zawodowe i znosić niewygody związane z czasowym pozbawieniem uprawnień do prowadzenia samochodu. Okres ten już pozwolił osiągnąć cele wychowawcze i prewencyjne, toteż nie ma racjonalnego powodu, aby sięgać po instrument, który w realiach sprawy nie wpłynie w sposób istotny na bezpieczeństwo na drodze. Na podstawie art. 67 § 3 kk orzeczono zresztą świadczenie pieniężne w kwocie 3.000 zł, które uchroni przed iluzją bezkarności i dopełni procesu całkowitej resocjalizacji oskarżonego.

O kosztach postępowania rozstrzygnięto w myśl art. 629 kpk w zw. z art. 627 Opłatę wymierzono na podstawie art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. 1983 r. Nr 49 poz. 223).