Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 100/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

K. G.

Zgodny z aktem oskarżenia

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 14 lipca 2022 r. około 19:20 M. S. przebywała przy swojej posesji w miejscowości (...) wraz koleżanką P. Ś. w towarzystwie dzieci, które bawiły się przy drodze. Osoby te weszły na podwórze. Wówczas z bocznej drogi znajdującej się niedaleko posesji M. S. wyjechał szybko samochód F. (...) o nr rej (...), skręcił w prawo drogę asfaltową, przejechał kilkadziesiąt metrów w kierunku B. po czym skręcił w lewo w kierunku kładki nad autostradą (...) Samochód był utrzymywany na wysokich obrotach, silnik "wył". Kierujący przejechał obok (...) (...) w W. po czym gwałtownie zawrócił w kierunku drogi głównej, skręcił w prawo, przejeżdżając po krawężniku, po czym powrócił na drogę w kierunku miejscowości K. z której poprzednio wyjechał. Stojące przy drodze M. S. i P. Ś. rozpoznały, jako kierującego oskarżonego K. G. (brata ciotecznego M. S.), a pasażera A. F. (znanego z widzenia mieszkańca K.. Te same osoby widziała w samochodzie F. stojąca przy (...) (...) świadek S. Ś.. W głębi posesji w W. przebywał mąż M. K. S., który wcześniej widział samochód F.. Jego uwagę zwróciło, że osoby siedzące w nim głośno odtwarzały muzykę, kierujący gwałtownie ruszał do przodu, zrywając nawierzchnię. K. S. (1) widział, jak samochód F. po zjechaniu z drogi w W. pojechał drogą gruntową w kierunku K. Kierowca jechał agresywnie doprowadzając do zarzucania tyłu. K. S. (1) zdecydował, że pojedzie za kierującym przypuszczając, że jest pod wpływem alkoholu i może doprowadzić do niebezpiecznej sytuacji na drodze przy której bawiły się dzieci udające się nad staw. Świadek wyprowadził busa F. (...) i zaczął jechać za oskarżonym. Od idącej młodzieży dowiedział się, gdzie skręcił F.. K. S. (1) zauważył stojący przy drodze pojazd. Wcześniej zatelefonował na Policję zgłaszając interwencję. W tym czasie z F. wysiadł oskarżony i podszedł do busa świadka, pytając go "jak ma na imię ?". K. S. (1) nie chciał rozmawiać z oskarżonym, czuł od niego alkohol. K. G. wrócił do F., uruchomił go i pojechał z powrotem w kierunku W.. Świadek zawrócił i pojechał za nim. Kiedy dojeżdżał do swojej posesji zauważył, że F. został zaparkowany tyłem do bramy S. znajdującej się przy drodze do K. Świadek zastawił busem wyjazd. Oskarżony wysiadł z F., zamknął go i zaczął iść pieszo w kierunku miejscowości K.. K. S. (1) odjechał sprzed swojej bramy i stanął na drodze w miejscowości W. oczekując na przyjazd Policji. Doszła do niego K. S. (2), która miała czekać na patrol. Świadek ponownie podjechał do F.. Wówczas od strony K. do zaparkowanego samochodu F. podjechał samochód V., którym kierowała matka oskarżonego E. G.. Oskarżony jechał, jako pasażer. Dopiero wówczas świadek skojarzył, że oskarżony to brat cioteczny jego żony. Rozpoznał bowiem E. G., oskarżonego nie pamiętał, ponieważ od wielu lat nie utrzymywali kontaktów. E. G. pytała się czy nie można "jakoś załagodzić sprawy". Prosiła, żeby świadek odjechał i odblokował F. oskarżonego. W tym czasie do stojących osób doszła M. S.. Między kobietami doszło do głośnej wymiany zdań. K. S. (1) znowu odjechał od F. do drogi, słysząc syrenę policyjną. W tym czasie E. G. i K. G. pośpiesznie wsiedli do V. i zaczęli jechać w kierunku W.. K. S. (1) zastawił im drogę. Oskarżony został przebadany przez policjantów na zawartość alkoholu we krwi Badanie przeprowadzone o 20:27 wykazało 1,12 mg/l. Badanie przeprowadzone o 20:56 wykazało 2,57 promila, a o 20:59 2,68 promila alkoholu etylowego w wydychanym powietrzu.

zeznania świadka M. S.

108v -109v, 31-31, 10

zeznania świadka P. Ś.

110v-111, 41v

zeznania świadka K. S. (1)

109v-110v, 38-39

zeznania świadka S. Ś.

111-11v

częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. G.

107v-108

częściowo zeznania świadka E. G.

11v-112v, 48v

protokół badania

2,4

notatka urzędowa

1

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

zeznania świadków M. S., K. S. (1), P. Ś., S. Ś.

Zeznania świadków są logiczne, spójne ze sobą, stabilne. Nie można im nic zarzucić. Nie ma w nich różnic, ani luk. Świadkowie w identyczny sposób przedstawili sposób jazdy oskarżonego, drogę jaką pokonał jego samochód, charakterystyczne brawurowe manewry (jazda na wysokich obrotach, gwałtowne zawracanie, wjazd na krawężnik). W tym zakresie relacje w/w nawiązują do protokołu badania oskarżonego na zawartość alkoholu w organizmie, który wykazał, że był nietrzeźwy, będąc zgodne z doświadczeniem życiowym. Alkohol powoduje, że kierujący nie liczą się z konsekwencjami, uważają, że nic im się nie stanie, są przekonani o swoich doskonałych umiejętnościach, pozostają skłoni do brawurowych popisów nieuwarunkowanych sytuacją drogową. W taki właśnie bezsensowny, agresywny i niebezpieczny, ryzykowny sposób prowadził "wóz" K. G.. Jest tutaj pewna logika, gdyż właśnie dlatego, a nie z innej przyczyny, świadkowie zwrócili uwagę na "ułańskie szarże" w wykonaniu oskarżonego, obawiając się o własne bezpieczeństwo i to doprowadziło do sygnalizacji o tym Policji. Sąd nie widzi w tym niczego dziwnego, a wręcz w pełni rozumie, dlaczego K. S. (1) zdecydował się na zatelefonowanie na Policję, zaś pozostali świadkowie mieli odwagę obciążyć oskarżonego, mimo że jest osobą znaną im z widzenia i z pewnością taka postawa będzie przez niego i jego matkę uznana za "donosicielstwo"; być może tak uzna część lokalnej społeczności. Niebezpieczna jazda oskarżonego w terenie zabudowanym w niewielkiej odległości od stojących osób zwróciła ich uwagę, świadkowie siłą rzeczy skupili się na pojeździe, zaczęli go obserwować i łatwością rozpoznali kierującego, którego wcześniej znali. Oskarżony usiłował zdeprecjonować świadka M. S., mówiąc, że pomówiła go, w akcie zemsty, ponieważ istnieje spór majątkowy pomiędzy jego matką, a ojcem świadka S. dotyczący spadku. Sama okoliczność niechęci, konfliktu między w/w osobami, wbrew twierdzeniu oskarżonego, nie oznaczała automatycznie tego, że wszystko to co świadek zeznawał na temat jego zachowania nie mogło być prawdziwe. Podkreślić należy że zeznania M. S. nie były oderwane od innych dowodów. Występowała ich pełna zbieżność z obiektywnymi relacjami świadka P. Ś., K. S. (1) oraz S. Ś.. Świadek K. S. (1) podjął się zatrzymania oskarżonego nie wiedząc nawet, że to K. G. i w tej nieświadomości powiadomił Policję. Opierał się nie na skardze swojej żony, a na własnych obserwacjach brawurowej jazdy oskarżonego, który wcześniej "gazował" F., buksował kołami, co świadek widział z podwórza pozostając bez kontaktu z żoną, która przebywała od frontu z P. Ś.. W przypadku P. Ś., jak i S. Ś. oskarżony nie przekonał sądu, iż osoby te są zaangażowane w konflikcie po stronie M. S. i dlatego tylko zeznały w taki sposób. Nie ma żadnego dowodu na rzekome popieranie świadka S. czy jakiekolwiek angażowanie się świadków Ś. czy Ś. w sporze z E. G.. Sama E. G. nie przekazała na ten temat żadnych informacji. Dla sądu w świetle doświadczenia życiowego wykluczona jest teza, iż osoby te zawiązały zmowę przeciwko oskarżonemu, wspólnie ustaliły wersję zdarzeń i złożyły niezgodne z prawdą pomówienia ryzykując odpowiedzialnością karną za fałszywe zeznania. Nic w ten sposób nie zyskiwały, poza godną pochwały satysfakcją pociągnięcia do odpowiedzialności karnej niebezpiecznego kierowcy. Taki stan rzeczy wymagałby jeszcze dodatkowo doskonałej synchronizacji i koordynacji działań - dowiedzenia się przez w/w, że oskarżony akurat tego dnia spożywał alkohol i siedział w samochodzie, tak aby wezwana na miejsce Policja mogła to stwierdzić. Sam oskarżony wyjaśnił, że spożywał alkohol w samochodzie, jednak nie widział w pobliżu pojazdu żadnego ze świadków. Wynika z tego, że świadkowie uznali, że oskarżony może kierować pod wpływem alkoholu, tylko dlatego, że bezmyślnie i zuchwale dokonywał swoich "popisów' na drodze na oczach świadków, którzy byli tym ze zrozumiałych względów oburzeni.

protokół badania

Dokumentacja czytelna. Protokół badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu zgodny z wydrukiem z tego urządzenia generowanym automatycznie po badaniu. Brak możliwości ingerencji w treść wydruku w zakresie stwierdzenia prawidłowości pomiaru oraz zmierzonej ilości alkoholu etylowego.

notatka urzędowa

Brak podstaw do kwestionowania tej dokumentacji. Stanowi sprawozdanie z czynności służbowych, które nastąpiły już po zakończeniu trwania czynu zarzucanego oskarżonemu. To, że oskarżony został zatrzymany, wskazany jako sprawca przez M. S. i zbadany na zawartość alkoholu w organizmie nie było przedmiotem żadnego sporu.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

wyjaśnienia oskarżonego K. G.

Wyjaśnienia te w części w której oskarżony zaprzeczał, iż prowadził samochód w miejscowości W. pod wpływem alkoholu są sprzeczne z wiarygodnymi zeznaniami świadków ocenionych wyżej i jest to wystarczający argument, aby odmówić im wiarygodności. Oskarżony nie przekonał sądu, iż świadkowie mieli powód, aby go bezpodstawnie obciążyć i rzeczywiście tak postąpili. Jak już napisano samo to, że pomiędzy E. G., a rodziną M. S. istniał konflikt spadkowy, nie oznaczało automatycznie, że świadek miałby zeznawać nieprawdę i pomawiać oskarżonego. Oprócz M. S. oskarżonego za kierownicą widziały także P. Ś. i S. Ś.. Wywody oskarżonego o rzekomych powiązaniach między w/w osobami, na tyle silnych, że prowadzących do składania fałszywych zeznań przed Policją i sądem nie znajdują odzwierciedlenia w aktach sprawy, stanowiąc sztampowe "argumenty" oskarżonych zmierzające do zdeprecjonowania zeznań świadków, którzy są ze sprawcą skonfliktowani, rozbieżne z okolicznościami sprawy. Wyjaśnienia oskarżonego nie znalazły nawet wsparcia w relacjach świadka A. F., który zeznał, że rozstał się z oskarżonym około 14:00 podczas gdy oskarżony wyjaśniał, że spożywali alkohol w lesie na drodze do K. po 19:00. Mętne są opowieści oskarżonego co do powodów i okoliczności opuszczenia przez niego F. (...) zaparkowanego przed posesją S.. Oskarżony twierdził, że zdecydował się iść do domu pieszo, ponieważ wypił alkohol, jednocześnie też przekonywał, że zatelefonował po E. G., aby zabrała go do domu. Jest tutaj pewna nielogiczność, gdyż nie wiadomo dlaczego oskarżony dzwonił po "transport", skoro przekonywał jednocześnie, że chciał wrócić do domu pieszo, jak jego kolega A. F.. Po drugie skoro oskarżony wezwał na miejsce matkę, to nie miało sensu, aby pieszo szedł jej naprzeciw, skoro chciał wracać jako osoba podwożona samochodem. Nie skomentował też dlaczego nie wracał do domu pieszo wraz z A. F., z którym spędzał dzień i który jest jego sąsiadem i który pieszo wracał do K. Logicznym i niesprzecznym z doświadczeniem życiowym wyjaśnieniem tej sytuacji, jest chęć ucieczki z miejsca zdarzenia przed przyjazdem Policji, po zastawieniu jego pojazdu przez K. S. (1), który w obecności oskarżonego telefonował na Policję. Oskarżony "fizycznie" nie mógł ominąć busa K. S. (1), dlatego nie odjechał, nie chciał też zostać na miejscu, aby uniknąć badania przez Policję. Matkę oskarżony wezwał na pomoc, aby podjęła próbę zmuszenia K. S. (1) do odwołania interwencji, co - zgodnie z zeznaniami świadka S. nastąpiło. Oskarżony zdecydował się wrócić z E. G. na miejsce licząc, że sprawę "da się odkręcić" mogąc powiedzieć policjantom, że dopiero przyjechał i zaprzeczyć, że kierował wcześniej. Znamienne jest także to, że słysząc sygnały radiowozu E. G. chciała odjechać z miejsca z oskarżonym, do czego nie byłoby powodu, gdyby nie świadomość, że wcześniej kierował on samochodem pod wpływem alkoholu. Oskarżony i jego matka (świadek G.) nie byli też zgodni, kto był pomysłodawcą przyjazdu samochodem V. do miejsca, gdzie sprawca zaparował F.. Każde z osobna wskazywało siebie, jako autora tej decyzji.

zeznania świadka A. F.

Świadek rozumiał swoją rolę w procesie, jako konieczność pomocy oskarżonemu z którym przed inkryminowaną jazdą spożywał alkohol i który jest jego kolegą. Niestety jego zeznania, jakoby nie jeździł z oskarżonym na drodze w W. pojazdem F. (...) jako pasażer są niezgodne z ze zbieżnymi relacjami P. Ś., M. S. oraz S. Ś.. Wszystkie te osoby podawały stabilnie, iż widziały świadka siedzącego na fotelu pasażera w/w samochodu podczas "rajdowego przejazdu" oskarżonego od drogi prowadzącej do K. w kierunku (...) (...) w W. i z powrotem. Świadkowie ci nie mieli co do tego żadnych wątpliwości. Świadek zeznawał tutaj przesadnie posuwając się nieprawdzie dalej niż oskarżony. Stwierdził bowiem, iż wysiadł z samochodu oskarżonego i poszedł pieszo do K. o 14.00, podczas gdy sam oskarżony mówił, że pili alkohol w jego pojeździe około 19:00, więc 5 godzin później.

zeznania świadka E. G.

Świadek nie był na miejscu zdarzenia w czasie jazdy oskarżonego, więc jego zeznania nie mogą mieć przełożenia na odtworzenie przebiegu zdarzeń. Świadek zeznawał to co "uważa" (np. jego zdaniem oskarżony "na pewno" nie prowadził samochodu pod wpływem alkoholu) lub powtarzając scenariusz nakreślony przez oskarżonego. Skoro wyjaśnienia oskarżonego oceniono negatywnie to w taki sam sposób konsekwentnie należy ocenić zeznania E. G.. Świadek nie potrafił też racjonalnie wytłumaczyć dlaczego musiał przyjeżdżać z oskarżonym na miejsce postoju samochodu syna. Tłumaczenia jakoby K. G. miał wskazywać świadkowi miejsce zaparkowania F. i koniecznym był przyjazd do W., są nielogiczne, skoro auto zaparkował przy posesji K. S. (1) więc w lokalizacji doskonale świadkowi znanej. Nie było potrzeby aby miejsce to "palcem pokazywać" świadkowi, wystarczało powiedzieć, gdzie wóz stoi. Odmówiono wiary zeznaniom świadka, iż próbował odjechać z miejsca zaparkowania F. oskarżonego wraz z synem, aby odblokować drogę radiowozowi Policji, ponieważ były sprzeczne z zeznaniami K. S. (1). Radiowóz miał dojechać do miejsca postoju F., nie było powodu, aby funkcjonariusze jechali dalej w kierunku K., nie zaistniała więc okoliczność rzekomego blokowania przejazdu. Bardziej logicznym wydaje się tłumaczenie tej sytuacji przez świadka K. S. (1), który odczytał ten manewr, jako zmierzający do "wywiezienia" sprawcy z miejsca przestępstwa.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

K. G.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżony dopuścił się występku wyczerpującego dyspozycję art. 178a § 1 kk.

Stan nietrzeźwości w myśl art. 115 § 16 kk zachodzi wówczas, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Oskarżony niewątpliwie spożywał alkohol przed jazdą (w dniu 14 lipca 2022 r.) i znajdował się w stanie nietrzeźwości w czasie jazdy samochodem, co wynika z protokołu badania trzeźwości, którego wartość dowodowa była niekwestionowana. Z wymową tego dowodu korespondują zeznania świadków oskarżenia opisujące brawurowy sposób jazdy oskarżonego niewywołany bynajmniej stanem nawierzchni, ani sytuacją drogową. Kierując samochodem osobowym w stanie nietrzeźwości zrealizował znamiona zarzucanego mu czynu stanowiącego przestępstwo z art. 178a § 1 kk.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. G.

1

Oskarżony naruszył zasadę trzeźwości w ruchu wyraźnie przekraczając próg od którego „zaczyna się” odpowiedzialność za występek z art. 178a § 1 kk; pierwsze badanie wykazało o niego stężenie na poziomie 1,12 mg/l co odpowiada 2,35 promila. Na niekorzyść oskarżonego przemawia również sposób jego jazdy, która była brawurowa i niebezpieczna. Oskarżony jechał z dużą prędkością, niebezpiecznie skręcał i zawracał, przejeżdżał blisko zabudowań, wjeżdżał na krawężnik, co powodowało niebezpieczeństwo dla innych użytkowników drogi. Były to typowe bezmyślnie popisy osoby znajdującej się pod wpływem alkoholu w poczuciu bezkarności i przekonaniu o swoich znakomitych umiejętnościach i braku przejmowania się ewentualnymi konsekwencjami takiego zachowania. W konsekwencji uwzględniając na korzyść niekaralność oskarżonego oraz posiadanie zatrudnienia orzeczono wobec niego grzywnę w liczbie 100 stawek dziennych uznając ją za adekwatną do stopnia winy i społecznej szkodliwości zachowania sprawcy. Określając wymiar stawki dziennej uwzględniono z jednej strony to, że oskarżony ma pracę, z drugiej zaś, że kontynuuje naukę na uczelni, co ogranicza jego możliwości zarobkowe.

K. G.

2

Na podstawie art. 42 2 kk orzeczono wobec oskarżonego obligatoryjny zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym. Wzięto pod uwagę te same okoliczności, które legły u podstaw orzeczenia o karze.

K. G.

3

Na podstawie art. 43a § 2 kk orzeczono wobec oskarżonego obligatoryjne świadczenie pieniężne, jako że dopuścił się czynu z art. 178a § 1 kk. Uznano, że wystarczające będzie poprzestanie przy minimalnym progu 5.000 złotych, który i tak jest wystarczającą dolegliwością dla oskarżonego w połączeniu z grzywną i kosztami sądowymi, biorąc pod uwagę dochody i sytuację rodzinną.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. G.

4

Oskarżonemu zatrzymano prawo jazdy, co nastąpiło elektronicznie w dniu interwencji Policji i okres ten zaliczono na poczet zakazu prowadzenia pojazdów efektywnie zmniejszając jego zakres.

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4

W oparciu o art. 626 § 1 kpk w zw. z art. 618 § 1 kpk, art. 616 § 2 kpk, art. 627 kpk sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa:

a/ tytułem zwrotu wydatków związanych z udziałem w sprawie kwotę 70 zł obejmującą:

- opłatę przewidzianą za udzielenie informacji z rejestru skazanych – 30 zł,

- ryczałt za doręczenia korespondencji w postępowaniu przygotowawczym oraz sądowym – łącznie 40 zł (§ 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym /Dz. U. Nr 108, poz. 1026 z późn. zm./),

b/ tytułem opłaty kwotę 200 złotych - ustalono na podstawie art. 3 ust 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz. U. z 1983 roku, Nr 49, poz. 223 z późn. zm.).

6.  1Podpis