Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

VII K 42/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

M. Ł.

W dniu 6 marca 2022r. ok. godz. 4:35 na ul. (...). (...) w P. (...) woj. (...), prowadził po drodze publicznej pojazd mechaniczny — samochód osobowy marki B. nr rej. (...) w ruchu lądowym będąc w stanie nietrzeźwości prowadzącym o godz. 05:27 do stężenia na poziomie 0,71 mg/l, o godz. 05:33 do stężenia na poziomie 0,73 mg/l, o godz. 06:04 do stężenia na poziomie 0,67 mg/l, godz. 06:34 do stężenia na poziomie 0,59 mg/l, alkoholu w wydychanym powietrzu, czym umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  W dniu 6 marca 2022 roku około godziny 4.00 funkcjonariusze Policji udali się na ulicę (...) a S., gdzie zastali pojazd marki B. o nr rej. (...). Pojazd posiadał uszkodzenia po stronie lewej - przetarty bok, oraz zerwane koło. Obok pojazdu przechadzał się M. Ł., który uprzednio kierował wskazanym pojazdem i doprowadził do kolizji z innym pojazdem. Na miejscu był także obecny P. S., który pojawił się w tym miejscu na prośbę M. (...) celem udzielenia pomocy w usunięciu pojazdu z jezdni.

Częściowo zeznania świadka K. O.

Częściowo zeznania świadka A. S.

Częściowo zeznania świadka S. F.

Częściowo zeznania świadka M. R.

Częściowo protokoły oględzin pojazdów wraz z szkicem

Częściowo zeznania świadka P. S.

Częściowo zeznania świadka D. I.

79

78v

79v

47v, 74v-75

9-10, 11-13

45v, 75v-76

94v

2.  M. Ł. został poddany badaniom na trzeźwość. Wynik badania przeprowadzonego o godz. 05:27 wskazywał na stężenie na poziomie 0,71 mg/l, o godz. 05:33 – na stężenie na poziomie 0,73 mg/l, o godz. 06:04 – na stężenie na poziomie 0,67 mg/l, o godz. 06:34 – na stężenie na poziomie 0,59 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Protokół badania trzeźwości

9

3.  M. Ł. nie był uprzednio karany.

Karta karna

25

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Zeznania świadka K. O.

Zeznania świadka A. S.

Zeznania świadka S. F.

Zeznania świadka M. R.

Zeznaniom wskazanych świadków należy przyznać walor wiarygodnych. Świadkowie relacjonują co do okoliczności znanych im z tytułu obowiązków zawodowych, przebiegu interwencji, poczynionych w jej toku ustaleń. Świadkowie jawią się jako osoby bezstronne, nie zainteresowane korzystnym rozstrzygnięciem na rzecz którejkolwiek ze stron postępowania. Nie ma podstaw do kwestionowania przekazów wskazanych świadków.

Zeznania świadka P. S.

Zeznaniom wskazanego świadka należy przyznać walor wiarygodnych. Mają w tej sprawie zasadniczo takie znaczenie, że przez ich pryzmat ocenie poddano wyjaśnienia oskarżonego, częściowo posłużyły do rekonstrukcji faktów, aczkolwiek drugorzędnych w sprawie, ponieważ kwestie najistotniejsze w realiach przedmiotowej sprawy nie zostały przez świadka zaobserwowane.

Zeznania świadka D. I.

Zeznaniom wskazanego świadka należy przyznać walor wiarygodnych. Świadek jawi się jako osoba bezstronna, przypadkowy obserwator określonej, acz istotnej w tej sprawie fazy zdarzenia.

Protokół badania trzeźwości

O warunkach oraz sposobach prowadzenia badań mających na celu ustalenie zawartości w organizmie alkoholu traktuje ustawa z dnia 26 października 1982 roku o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz.U. z 2007r., Nr 70, poz. 473 z późn. zm.). Ustawodawca zawarł w cytowanej ustawie delegację dla ministra zdrowia do określenia warunków i sposobów prowadzenia takich badań. Aktualnie zasady te reguluje rozporządzenie Ministra Zdrowia i Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28.12.2018r. (Dz.U. z 2018r., poz. 2472) w sprawie badań na zawartość alkoholu w organizmie, bardzo szczegółowo traktując o problematyce badań, w tym metodą inwazyjną – badanie próby krwi. Treść protokołów pobrania prób oraz wyniki badań dowodzą, iż badania trzeźwości oskarżonego prowadzono zgodnie ze wskazaniami § 8 i 9 powołanego wyżej rozporządzenia.

Karta karna

Dowód nie budzący wątpliwości co do autentyczności ani rzetelności.

Protokoły oględzin pojazdów wraz ze szkicem

Oddają przebieg czynności procesowej w postaci oględzin, sporządzone przez uprawniony podmiot, w ramach kompetencji, na podstawie

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Wyjaśnienia oskarżonego

Nie ma podstaw do kwestionowania wyjaśnień oskarżonego w tej części w jakiej oskarżony wspomina o pobyciu w klubie, spożywaniu tam alkoholu. Protokół badania trzeźwości, nie pozostawia wątpliwości, że w noc zdarzenia oskarżony spożywał alkohol. Zastrzeżenia budzą natomiast te wyjaśnienia oskarżonego, w których M. Ł. kwestionuje jakoby prowadził pojazd i uczestniczył w kolizji. Wersja prezentowana przez oskarżonego, sugestie co do osoby kierującej tym pojazdem, pozostają w sprzeczności z zasadami logiki. Przypomnieć należy, iż oskarżony na etapie postępowania sądowego przedstawił taki przebieg zdarzenia, zgodnie z którym pojazd miała prowadzić kobieta. Indagowany o podanie chociażby jej personaliów, odwołuje się do niepamięci, trywializując znajomości. Znamienne jest przy tym, iż wersja o kierowaniu pojazdów przez kobietę poznaną w noc zdarzenia, jawi się o tyle nieprawdopodobna, że oskarżony nie wspomina o takiej sytuacji podczas interwencji Policji. Odwołując się do zapisków w notatce urzędowej z dnia 06.03.2022 roku (k. 1) wstępnie oskarżony zasugerował, iż pojazd prowadził mężczyzna, który udał się po lawetę. O ile wstępna postawa jest ukierunkowana na kwestionowanie istotnej okoliczności, to przekaz ten odbiega od aktualnie prezentowanego. Tylko dla porządku należy wspomnieć, że ta wstępna wersja pozostaje w opozycji do przekazu świadka P. S., co do którego nie można mieć żadnych podejrzeń o kierowanie pojazdem oskarżonego. Rola świadka sprowadzała się tylko do tego, iż pojawił się na miejscu, celem udzielenia oskarżonemu pomocy w odholowaniu uszkodzonego pojazdu. Co istotne, w miejscu postoju pojazdu świadek nie widział innych osób, poza oskarżonym. Tuż po zdarzeniu M. Ł., ani znajomemu P. S., ani interweniującym funkcjonariuszom Policji nie wspominał o rzekomej kobiecie, która miała prowadzić pojazd. Poza oskarżonym oraz świadkiem P. S. na miejscu nie zastano innych osób. W kontekście powyższych rozważań, wersja o kierowaniu pojazdów przez bliżej nieokreślona kobietę, której nie tylko danych oskarżony nie jest w stanie podać, ale nawet opisać ogólnego wyglądu, jawi się jako przygotowana na potrzeby tego postępowania, jako ukierunkowana na uniknięcie odpowiedzialności karnej, zwłaszcza wówczas gdy oskarżony uwiadomił sobie zagrożenie związane ze stawianym zarzutem, w postaci środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów. Gdyby oskarżony istotnie powierzył pojazd innej osobie, należałoby się spodziewać, że podczas rozmowy z funkcjonariuszami, wskazałby tę osobę. Tymczasem oskarżony przyznał się do kierowania pojazdem, nie wspominając aby pojazd prowadziła kobieta. Świadek D. I., który kontaktował się z numerem alarmowym, prosząc o interwencję w związku z zachowaniem na drodze kierującego B., wskazał, że tuż po zatrzymaniu pojazdu, z pojazdu wychodziła jedna osoba i był to mężczyzna. Osoba ta wychodziła od strony kierowcy. Indagowany przez obronę, świadek podał, iż osoba ta wychodziła od lewej strony, jak to zwyczajowo bywa. Pojazd oskarżonego ma wprawdzie kierownicę po stronie prawej (dokumentacja fotograficzna). Natomiast w realiach przedmiotowej sprawy okoliczność ta sama w sobie nie czyni prawdopodobnymi wyjaśnień oskarżonego. Sam zainteresowany podał bowiem, że w pojeździe zajmował miejsce pasażera, ale z tyłu pojazdu, za kierowcą. Świadek mówi natomiast o osobie opuszczającej pojazd z przodu pojazdu. Świadek podkreślił, że widział tylko jedną osobę, zdecydowanie podkreślił, iż był to mężczyzna. W kontekście całokształtu podniesionych wyżej kwestii, wyjaśnienia oskarżonego o prowadzeniu pojazdu bez nieustaloną kobietę zdają się być wersją przygotowaną na użytek przedmiotowej sprawy.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

x

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

M. Ł.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżony dopuścił się występku wyczerpującego dyspozycję art. 178a § 1 kk.

Stan nietrzeźwości w myśl art. 115 § 16 kk zachodzi wówczas, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

Oskarżony niewątpliwie spożywał alkohol i znajdował się w stanie nietrzeźwości. Kierując samochodem osobowym w stanie nietrzeźwości zrealizował znamiona zarzucanego mu czynu stanowiącego przestępstwo z art. 178a § 1 kk.

W ocenie sądu wina oskarżonego została udowodniona, działał on umyślnie z zamiarem bezpośrednim.

Stopień społecznej szkodliwości zarzucanego oskarżonemu czynu należy ocenić jako znaczny.

W sprawie nie zachodzą żadne okoliczności wyłączające bezprawność czynu oskarżonego, albo jego winę. W momencie podejmowania zarzucanego oskarżonemu działania przestępnego był on osobą dojrzałą i w pełni poczytalną. Oskarżony jest zdolny do rozpoznania bezprawności swojego czynu, znajduje się w sytuacji, która nie wyklucza możliwości dania posłuchu normie prawnej. Znajdował się w normalnej sytuacji motywacyjnej, zatem można było od niej wymagać zachowań zgodnych z prawem a nie zachowań realizujących znamiona przestępstwa.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. Ł.

1

Kara 100 stawek dziennych grzywny jest adekwatna do stopnia winy oskarżonego oraz stopnia społecznej szkodliwości jego czynu, a uwzględnia:

a/ jako okoliczności obciążające:

- spowodowanie konkretnego zagrożenia, polegającego na kontakcie z innym zaparkowanym pojazdem, spowodowanie jego uszkodzeń;

b/ jako okoliczności łagodzące:

- uprzednia niekaralność.

Przy kształtowaniu wysokości grzywny (jednej stawki dziennej na kwotę 30 zł) Sąd miał na uwadze, iż oskarżony zarobkuje, ma na utrzymaniu syna (art. 53 § 2 kk i 33 § 3 kk).

M. Ł.

2

Ponieważ oskarżony dopuścił się przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w ruchu drogowym w stanie nietrzeźwości, Sąd na podstawie art. 42 § 2 kk zobligowany był orzec zakaz prowadzenia wszelkich podjazdów mechanicznych lub pojazdów mechanicznych określonego rodzaju. Ten środek karny ma nie tylko charakter represyjny, lecz także pełni funkcję prewencyjną, poprzez wyeliminowanie z ruchu drogowego osoby stwarzającej zagrożenie dla bezpieczeństwa w tym ruchu. W ocenie Sądu pozbawienie oskarżonego uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi w ruchu lądowym na okres 3 lat zapewni realizację wychowawczych i zapobiegawczych celów wskazanego środka karnego, uwzględnia rodzaj okoliczności związanych ze zdarzeniem, tak stopień przekroczenia ustawowego progu trzeźwości, jak zachowanie oskarżonego jako uczestnika ruchu drogowego tuż przed zatrzymaniem. Cele środka karnego zostaną osiągnięte przy jego wymiarze na poziomie 3 lat.

M. Ł.

3

Celem wzmocnienia orzeczenia o karze i prewencyjnego oddziaływania orzeczenia, jak również dla podkreślenia naganności i bezprawności zachowania oskarżonego polegającego na kierowaniu pojazdem w stanie nietrzeźwości (art. 178a § 1 kk), Sąd mając za podstawę treść art. 43a § 2 kk orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w wysokości 5.000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. Ł.

4

Okres zatrzymania prawa jazdy zaliczono na poczet orzeczonego środka karego, zgodnie z dyspozycja art. 63 § 4 kk.

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5

W oparciu o art. 626 § 1 kpk w zw. z art. 618 § 1 kpk, art. 616 § 2 kpk, art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa:

a/ tytułem wydatków kwotę 70 zł obejmującą:

- opłatę przewidzianą za udzielenie informacji z rejestru skazanych –30 zł,

- ryczał za doręczenia korespondencji w postępowaniu przygotowawczym oraz sądowym (§ 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym /Dz. U. Nr 108, poz. 1026 z późn. zm./) – 40 zł,

b/ tytułem opłaty kwotę 300 złotych - ustaloną na podstawie art. 3 ust. 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 roku, Nr 49, poz. 223 z późn. zm.).

6.  1Podpis