Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 listopada 2022 r.

Sąd Rejonowy w Opocznie I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Zofia Michałowska

Protokolant:st. sekr. sąd. Paulina Neyman

po rozpoznaniu w dniu 24 października 2022 r. w Opocznie

sprawy z powództwa P. G. (1) i małoletniego P. G. (2) reprezentowanego przez

przedstawicielkę ustawową matkę P. G. (1)

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej V. (...) z siedzibą

w W.

o zadośćuczynienia i odszkodowania

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej V. (...) z siedzibą w W. na rzecz powódki P. G. (1) kwoty:

a)  60.000,00 (sześćdziesiąt tysięcy) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 listopada 2020 roku do dnia zapłaty;

b)  6.280,00 00 (sześć tysięcy dwieście osiemdziesiąt) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 listopada 2020 roku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo P. G. (1) w pozostałej części;

3.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej V. (...) z siedzibą w W. na rzecz małoletniego powoda P. G. (2) reprezentowanego przez przedstawicielkę ustawową matkę P. G. (1) kwotę 3.00,00 (trzy tysiące) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 listopada 2020 roku do dnia zapłaty;

4.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej V. (...) z siedzibą w W. na rzecz powódki P. G. (1) 8.579,00 (osiem tysięcy pięćset siedemdziesiąt dziewięć) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty;

5.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej V. (...) z siedzibą w W. na rzecz małoletniego powoda P. G. (2) reprezentowanego przez przedstawicielkę ustawową matkę P. G. (1) kwotę 900,00 (dziewięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty;

6.  nakazuje pobrać od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej V. (...) z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Opocznie kwoty:

a)  200,00 (dwieście) złotych tytułem nieuiszczonej opłaty od powództwa małoletniego powoda P. G. (2);

b)  1.635,00 (tysiąc sześćset trzydzieści pięć) złotych tytułem nieuiszczonej części opłaty od uwzględnionego powództwa powódki P. G. (1);

7.  nie obciąża powódki P. G. (1) nieuiszczoną częścią opłaty od oddalonego powództwa.

Na oryginale podpis Sędziego

Za zgodność z oryginałem świadczy

Sygn. akt I C 219/21

UZASADNIENIE

Powodowie P. G. (1) i małoletni P. G. (2) reprezentowany przez przedstawicielkę ustawową – matkę P. G. (1) – reprezentowani przez pełnomocnika radcę prawnego – wnieśli w dniu 17 maja 2021 r. (data wpływu) pozew skierowany przeciwko pozwanemu (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. wnosząc o:

1.  zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki P. G. (1) kwoty 60.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 1 listopada 2020 r. do dnia zapłaty,

2.  zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki P. G. (1) kwoty 7.130,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 1 listopada 2020 r. do dnia zapłaty,

3.  zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda P. G. (2) kwoty 3.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 1 listopada 2020 r. do dnia zapłaty, płatnej do rąk przedstawiciela ustawowego małoletniego powoda – P. G. (1),

4.  zasądzenie od pozwanego na rzecz powodów P. G. (1) i P. G. (2) zwrotu kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz kosztów opinii biegłych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od w/w kwot płatnymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu podano, że w dniu 24 sierpnia 2020 r. w miejscowości A. w gminie P. doszło do wypadku komunikacyjnego, na skutek którego P. G. (1) i jej syn P. G. (2) doznali poważnych obrażeń ciała. Sprawcą zdarzenia był S. S. kierujący pojazdem marki O. (...) o nr rej. (...). Sprawca wypadku, będąc w stanie upojenia alkoholowego jechał drogą nr K-48 w kierunku miejscowości I. i nagle zjechał na przeciwległy pas ruchu, doprowadzając do czołowego zderzenia z jadącym prawidłowo w kierunku miejscowości P. pojazdem K. S. kierowanym przez poszkodowaną P. G. (1).

Przeciwko sprawcy zdarzenia w dniu 30 grudnia 2020 r. został skierowany akt oskarżenia do Sądu Rejonowego w Opocznie II Wydziału Karnego. Sprawa toczy się pod sygn. akt II K 19/21. Oskarżonemu zarzucono popełnienie przestępstwa z art. 177 § 1 k.k. i z art. 177 § 2 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k.

Pełnomocnik powodów wskazał, że pojazd sprawcy zdarzenia w dniu wypadku objęty był obowiązkowym ubezpieczeniem OC w pozwanym towarzystwie ubezpieczeniowym (nr polisy: KM- (...)), w związku z czym powodowie zgłosili szkodę w piśmie z dnia 11 września 2020 r. (data nadania 16 września 2020 r.), ponadto wezwali pozwanego do zapłaty zaliczki na poczet zadośćuczynienia na rzecz P. G. (1) w wysokości 50.000,00 zł.

Pełnomocnik powodów podał dalej, że pozwany wszczął postępowanie likwidacyjne i wezwał pełnomocnika powodów do przesłania dalszych dokumentów w sprawie szkody. Wraz z pismem z dnia 9 października 2020 r. przesłane zostały wszystkie dokumenty wskazywane przez pozwanego oraz zostały udzielone wszystkie wnioskowane informacje.

Pozwany ostatecznie przyznał na rzecz powódki P. G. (1) kwotę 7.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia. Jest to, zdaniem strony powodowej, kwota zbyt niska i nie rekompensuje krzywdy jaką doznała powódka.

Ponadto pozwany nie przyznał żadnych kwot tytułem odszkodowania.

Pozwany także odmówił wypłaty jakichkolwiek kwot na rzecz powoda P. G. (2).

Pełnomocnik strony powodowej argumentował, że powódka P. G. (1) na skutek wypadku doznała bardzo poważnych obrażeń, tj. perforacji jelita cienkiego, zapalenia otrzewnej i złamania mostka. Została przyjęta w stanie pilnym ze względu na zagrożenie życia i zdrowia w szpitalnym oddziale ratunkowym (...) Centrum (...) w T. w dniu 24 sierpnia 2020 r. Następnie została przeniesiona na oddział chirurgii ogólnej, gdzie przebywała do dnia 30 sierpnia 2020 r., tj. przez 7 dni. Wobec poszkodowanej przeprowadzono szereg zabiegów w tym także operacyjnych. Po opuszczeniu szpitala konieczne było dalsze leczenie farmakologiczne, a także wizyty kontrolne oraz wizyty w celu zdjęcia szwów i zmiany opatrunków. Po zakończeniu leczenia szpitalnego powódka była wyłączona z życia społecznego, rodzinnego i zawodowego. Wymagała opieki i pomocy osób trzecich.

Pełnomocnik powodów wskazał, że przy wymiarze zadośćuczynienia należy wziąć pod uwagę cierpienia fizyczne jakie odczuwała powódka bezpośrednio po wypadku (wtedy były szczególnie silne), jakiś czas po wypadku kiedy dalej odczuwała skutki zdarzenia. Powódka w dalszym ciągu odczuwa fizycznie negatywne skutki zdarzenia, jednakże nie tak mocno jak w pierwszych miesiącach po zdarzeniu. Podniósł, że należy uwzględnić także fakt konieczności podjęcia leczenia, w tym potrzebę częstych wizyt lekarskich i zażywania lekarstw. W dalszym ciągu powódka jest zmuszona monitorować stan zdrowia, co także jest niedogodnością, którą należy uwzględnić przy wymiarze zadośćuczynienia. Powódka odniosła także szkodę w sferze psychicznej. Ze względu na poważne skutki wypadku obawiała się o swoje życie i nie wiedziała czy wróci do pełnej sprawności. Obecnie ma zaburzenia depresyjne, cierpi na bezsenność. Konieczność spędzenia czasu w szpitalu, później dalszego leczenia we własnym zakresie, w związku z czym musiała dostosować swój tryb życia przez zmniejszenie codziennej aktywności, specjalną dietę – spowodowały u powódki dodatkową frustrację, zniechęcenie i poczucie nieprzydatności społecznej. Nadto powódka przeżyła także stres ze względu na fakt, że poszkodowanymi uczestnikami zdarzenia były osoby jej bliskie, zwłaszcza syn P. G. (2). Powódka bardzo bała się o zdrowie swojego dziecka. Pełnomocnik strony powodowej podniósł, że przy wymiarze zadośćuczynienia należy uwzględnić również okoliczność, że skutki wypadku wpłyną zapewne na stan zdrowia powódki w przyszłości. Ponadto poszkodowana ma trwałe widoczne blizny i przebarwienia skóry, co jest związane z następstwami wypadku. Dla tak młodej osoby jak poszkodowana jest to szczególnie bolesne i przygnębiające, powodujące w jej świadomości zmniejszenie poczucia własnej wartości.

Mając na względzie powyższe, zdaniem strony powodowej, uzasadnionym jest przyznanie powódce zadośćuczynienia w kwocie nie niższej niż 67.000,00 zł. Z uwagi na fakt, że pozwany przyznał i wypłacił już kwotę 7.000,00 zł z tego tytułu, strona powodowa domaga się zasądzenia dalszej kwoty w wysokości 60.000,00 zł na rzecz powódki P. G. (1).

Pełnomocnik strony powodowej argumentował dalej, że na skutek zdarzenia powódka poniosła również szkodę majątkową w wysokości ok. 7.130,00 zł. Na dochodzoną kwotę składają się następujące koszty i wydatki:

- 1.200,00 zł tytułem wydatków na leki

Przez okres ok. 2 miesięcy powódka była zmuszona przyjmować znaczną ilość medykamentów zaleconych przez lekarzy, w związku z czym poniosła wydatki około 180,00 zł miesięcznie przez okres 2 miesięcy, tj. w sumie 360,00 zł. W następnym okresie przez około 6 miesięcy (mniej więcej do dnia wniesienia pozwu) w dalszym czasie odczuwała bóle, w związku z czym stosowała leki przeciwbólowe i ponosiła w związku z tym koszty w wysokości ok. 70,00 zł miesięcznie (70,00 zł x 6 = 420,00 zł). Należy przypuszczać, że stan ten będzie miał miejsce jeszcze przez kolejne pół roku, w związku z czym zasadnym jest, zdaniem strony powodowej, doliczenie do odszkodowania kolejnej kwoty 430,00 zł,

- 1.000,00 zł tytułem kosztów specjalnej diety – w związku z przebytymi zabiegami i zaleceniami lekarskimi powódka jest zmuszona do ponoszenia zwiększonych wydatków ze względu na konieczność zachowania odpowiedniej diety i ograniczenie swojej aktywności,

- 500,00 zł tytułem kosztów dojazdów do placówek medycznych

Powódka zmuszona była i w dalszym ciągu jest do ponoszenia dodatkowych kosztów w związku z dojazdami do lekarzy, szpitali, przychodni zdrowia i innych placówek medycznych. Koszty jakie do tej pory poniosła z tego tytułu oraz przewidywane w przyszłości strona powodowa szacuje na kwotę w sumie 500,00 zł i takiej dochodzi w ramach odszkodowania,

- 4.050,00 zł tytułem kosztów opieki i pomocy osób trzecich

Przez okres około 3 miesięcy po wyjściu ze szpitala powódka nie była w stanie wykonywać wielu cięższych prac w gospodarstwie domowym oraz wielu obowiązków związanych z opieką nad dzieckiem, w związku z czym wymagała pomocy, a także opieki, którą sprawowała głównie jej siostra M. M. w wymiarze ok. 3 godzin dziennie. Na w/w czynności składało się m.in. robienie zakupów, sprzątanie, przygotowywanie posiłków. Biorąc pod uwagę, że minimalna stawka za godzinę opieki jaką należałoby uiścić wynajętej osobie wynosi ok. 15,00 zł, zdaniem strony powodowej, należy oszacować koszty z tego tytułu na kwotę 4.050,00 zł (ponieważ: 15,00 zł x 3 h x 30 dni x 3 miesiące = 4.050,00 zł),

- 380,00 zł tytułem kosztów poniesionych na leczenie w klinikach prywatnych

Powódka poniosła także koszty związane z leczeniem prywatnym. Obecnie jest w stanie udokumentować koszt porad specjalistycznych dziecka P. G. (2) w wysokości 380,00 zł (200,00 zł – porada specjalistyczna chirurga dziecięcego, 180,00 zł – porada specjalistyczna neurologa dziecięcego. Poniesienie tych kosztów było uzasadnione ponieważ ze względu na uczestniczenie dziecka w tak poważnym wypadku, zasadnym było przeprowadzenie dokładnych badań.

Pełnomocnik powodów wskazał, że na skutek zdarzenia ucierpiał także małoletni syn powódki P. G. (2). Małoletni doznał ogólnego potłuczenia i licznych otarć. Jego stan zdrowia nie wymagał szczególnego leczenia, jednakże przez pewien okres małoletni odczuwał ból fizyczny. Konieczne było przeprowadzenie także wielu badań w celu ustalenia jego stanu zdrowia. Małoletni przeżył także silny stres związany z wypadkiem. Zdarzenie to było dla niego traumatycznym przeżyciem. Dziecko przez okres 3 miesięcy wymagało szczególnej opieki ze względu na lęki, bezsenność oraz nerwowe zachowanie.

Powyższe okoliczności, zdaniem strony powodowej, uzasadniają przyznanie na rzecz powoda P. G. (2) zadośćuczynienia w kwocie przynajmniej 3.000,00 zł.

/vide: - pozew wraz z uzasadnieniem i załącznikami k. 3 – 41/

W odpowiedzi na pozew z dnia 5 lipca 2021 r. (data nadania) pozwana (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. – reprezentowana przez pełnomocnika adwokata – wniosła o oddalenie powództwa P. G. (1) w całości, zasądzenie od powódki P. G. (1) na rzecz pozwanej zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, oddalenie powództwa P. G. (2) w całości oraz zasądzenie od powoda P. G. (2) na rzecz pozwanej zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew podniesiono, że fakt urazów doznanych przez powódkę w wypadku z dnia 24 sierpnia 2020 r. nie powoduje automatycznie, że roszczenie o zapłatę zadośćuczynienia jest uzasadnione. Pozwana po przeanalizowaniu zgłoszonych przez powódkę roszczeń w toku postępowania likwidacyjnego przyznała powódce zadośćuczynienie w kwocie 7.000,00 zł i w ocenie pozwanej jest to kwota adekwatna do doznanych przez powódkę obrażeń w wyniku wypadku z dnia 24 sierpnia 2020 r. Jakiekolwiek dalsze zadośćuczynienie, zdaniem pozwanej, nie jest należne powódce.

Z ostrożności procesowej (w przypadku uznania przez Sąd, że dalsze zadośćuczynienie powódce się należy, a czemu pozwana stanowczo zaprzecza) pozwana podniosła, że roszczenia powódki są rażąco zawyżone. Strona pozwana wskazała, że w orzecznictwie sądowym akcentuje się bardzo mocno, iż wypłacane zadośćuczynienie musi być dostosowane do rozmiaru uszczerbku na zdrowiu i nie może być traktowane jako źródło wzbogacenia.

Niezależnie od kwestionowania zasadności przyznania powodom jakiegokolwiek dalszego zadośćuczynienia pozwana kwestionuje również datę, od której powodowie domagają się naliczania ewentualnych odsetek. Pozwana zwróciła uwagę na treść art. 316 k.p.c., zgodnie z którym sąd orzekający w sprawie – w tym także w sprawie o zadośćuczynienie – bierze pod uwagę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy (czyli w praktyce w dacie wyrokowania).

/vide: - odpowiedź na pozew wraz z uzasadnieniem i załącznikami

k. 47 – 104/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 24 sierpnia 2020 r. w miejscowości A. w gminie P. doszło do wypadku komunikacyjnego, na skutek którego P. G. (1) i jej syn P. G. (2) doznali poważnych obrażeń ciała. Sprawcą zdarzenia był S. S. kierujący pojazdem marki O. (...) o nr rej. (...). Sprawca wypadku, będąc w stanie upojenia alkoholowego jechał drogą nr K-48 w kierunku miejscowości I. i nagle zjechał na przeciwległy pas ruchu, doprowadzając do czołowego zderzenia z jadącym prawidłowo w kierunku miejscowości P. pojazdem K. S. kierowanym przez poszkodowaną P. G. (1).

Pojazd sprawcy zdarzenia w dniu wypadku objęty był obowiązkowym ubezpieczeniem OC w pozwanym towarzystwie ubezpieczeniowym (nr polisy: KM- (...)).

/bezsporne: - uzasadnienie pozwu/

P. G. (1) po zdarzeniu została przyjęta na Izbie Przyjęć Szpitala w T., później (...) i następnie przebywała na Oddziale (...) Ogólnej od 24 sierpnia 2020 r. do 30 sierpnia 2020 r.

/dowód: - dokumentacja medyczna k. 28 – 38/

W wyniku wypadku z dnia 24 sierpnia 2020 r. powódka P. G. (1) doznała następujących obrażeń ciała: urazu stłuczenia powłok klatki piersiowej ze złamaniem mostka, stłuczenia barku i kolana lewego.

Powódka ortopedycznie nie doznała długotrwałego bądź trwałego uszczerbku na zdrowiu po urazie stłuczenia barku i kolana lewego.

Powódka doznała poważniejszego urazu jamy brzusznej z uszkodzeniem jelita cienkiego z zapaleniem otrzewnej oraz złamania mostka z jego przemieszczeniem.

Rokowania co do stanu zdrowia powódki są stabilne, pomyślne i nie należy się spodziewać istotnych, znaczących, trwałych odchyleń lub pogorszenia w obrębie narządu ruchu w związku z przebytym urazem.

Dolegliwości ze strony narządu ruchu miały charakter okresowy i trwały poniżej 6 miesięcy.

Doznane urazy narządu ruchu nie powinny mieć istotnego niekorzystnego wpływu na codzienne funkcjonowanie narządu ruchu powódki.

Powódka mogła potrzebować pomocy innych osób przez ok. 1 godzinę dziennie przez okres ok. 3 tygodni z powodu stłuczenia kolana i barku lewego.

Koszt leków przeciwbólowych i osłonowych oraz leków w profilaktyce przeciwzakrzepowej to kwota ok. 50,00 zł.

Koszt USG był uzasadniony.

Obecnie i po 3 grudnia 2020 r. brak jest danych o zmniejszeniu aktywności powódki.

Cierpienia fizyczne związane z obrażeniami narządu ruchu były umiarkowane przez okres ok. 2 miesięcy.

/dowód: - opinia pisemna biegłego lekarza ortopedy – traumatologa R.

E. k. 127 – 127v/

Przebyty przez powódkę P. G. (1) w dniu 24 sierpnia 2020 r. uraz nie spowodował skutków neurologicznych. Powódka nie była po wypadku leczona neurologicznie, nie zgłaszała ani obecnie nie zgłasza objawów neurologicznych, a w badaniu neurologicznym nie stwierdza się odchyleń od stanu prawidłowego.

/dowód: - opinia pisemna biegłego sądowego specjalisty neurologa

B. B. (1) k. 140 – 140v/

Powódka P. G. (1) w dniu zdarzenia 24 sierpnia 2020 r. doznała następujących obrażeń ciała:

- uraz jelita cienkiego, perforacja pourazowa jelita czczego,

- zapalenie otrzewnej,

- złamanie trzonu mostka,

- stan po urazie wielomiejscowym,

- stłuczenia i zasinienia powłok klatki piersiowej i kończyn dolnych.

Trwałym uszczerbkiem na zdrowiu jest u powódki przebyte złamanie trzonu mostka i w konsekwencji deformacja okolicy trzonu mostka oraz przebyta laparotomia - otwarcie jamy brzusznej z powodu urazowego pęknięcia jelita czczego z następowym zapaleniem otrzewnej.

Według Monitora Rządowego procentowy uszczerbek na zdrowiu wynosi:

§ 59 złamanie mostka ze zniekształceniami 10%

§ 66 uszkodzenie żołądka, jelit i sieci – a: bez zaburzeń funkcji przewodu pokarmowego i przy dostatecznym stanie odżywienia 10%.

Co do cierpień fizycznych największe miały miejsce zaraz po wypadku i nasilone były po zabiegu operacyjnym, trwające ok. 3 – 4 dni w skali bólu od 1 do 10 określone na 8 – 9 punktów. Ból pooperacyjny zmniejszał się stopniowo codziennie, likwidowany lekami (...) niesterydowe leki przeciwzapalne. Również na te bóle nakładały się ogniska stłuczenia i krwiaki klatki piersiowej, złamanego mostka i krwiaki kończyn dolnych.

Po trzech tygodniach bóle miały nasilenie 3 – 4 punktów. Po 6 tygodniach bóle były niewielkie. Dolegliwości bólowe po 3 miesiącach sporadyczne, głównie z objawowej kamicy pęcherzyka żółciowego po błędach dietetycznych.

Wszelkie koszty leczenia – leków przeciwbólowych i przeciwzakrzepowych wynosiło ok. 100,00 zł miesięcznie. Rehabilitacja przeprowadzana była we własnym zakresie.

Z punktu widzenia chirurgii ogólnej brak utraty perspektyw na przyszłość po doznanym urazie.

Powódka ma stwierdzoną kamicę pęcherzyka żółciowego, która będzie wymagała operacji cholecystektomii.

Wyłączenie z życia społecznego, zawodowego i rodzinnego trwało w przypadku powódki ok. 3 miesięcy od dnia wypadku.

Powódka po urazie przebywała w Szpitalu. Po wyjściu przez pierwsze 6 tygodni wymagała opieki osoby trzeciej ok. 5 – 6 godzin dziennie w toalecie codziennej, w załatwianiu swoich potrzeb fizjologicznych, przygotowaniu posiłków, zakupów, sprzątaniu, zawiezieniu na kontrole do Poradni.

Co do następstw wypadku należy założyć, że w wyniku zapalenia otrzewnej z powodu rozerwania jelita mogą powstać zrosty wewnątrzotrzewnowe między pętlami jelit, co w przyszłości może dawać objawy pod niedrożnościowe, które będą wymagać zabiegu operacyjnego.

Powódka nigdy wcześniej przed wypadkiem nie chorowała i nie miała żadnych urazów w szczególności złamania mostka, czy urazowego pęknięcia jelita.

Przez trwały uszczerbek na zdrowiu rozumie się zmianę, która pozostaje trwale do końca życia poszkodowanego, więc wszelkie zasinienia, które nie są trwałe, ulegają ewolucji leczniczej, nie są objęte procentowym uszczerbkiem na zdrowiu, gdyż nie pozostawiają trwałych zmian na skórze i tkance podskórnej.

Przy złamanym mostku, gdzie dochodzi do przerwania ciągłości tkanki kostnej dochodzi do opróżnienia krwiaka przez szparę złamania w tkanki okoliczne i dochodzi do zasinienia okolicy złamania oraz zasinienia od mechanizmu urazu bezpośredniego. W ewolucji krwiaka zasinienia się wchłaniają i w przedmiotowym przypadku nie pozostawiły zmian w tkankach miękkich ciała poszkodowanej.

W historii choroby przyjęcia powódki i w wypisie z Centrum (...) w T. nie wspomniano o urazie kolana lewego. Również w Poradni Niepublicznego Zakładu (...) z dnia 15.10.2020 r. ortopeda napisał – nieco poszerzony obrys okolicy przedrzepkowej lewej kolana. Nieco bolesna okolica podrzepkowa.

USG kolan – kolano lewe zwapnienie w okolicy więzadła pobocznego piszczelowego, pozostałe struktury kolana lewego prawidłowe.

Rozległa blizna 17 cm powłok brzucha szpecąca młodą kobietę jako efekt laparotomii i zeszycia pękniętego jelita – ocena z § 65 – 5%.

/dowód: - opinia pisemna biegłego sądowego specjalisty chirurgii ogólnej

dr n. med. S. N. k. 155 – 158,

- opinia pisemna uzupełniająca biegłego sądowego specjalisty

chirurgii ogólnej dr n. med. S. N.

k. 173 – 173v/

U powódki P. G. (1) ujawniły się zaburzenia adaptacyjne. Przyjmuje się, że zaburzenia te nie wystąpiłyby bez czynnika stresującego. Powyższe schorzenie należy do kręgu zaburzeń nerwicowych związanych ze stresem. To stan subiektywnego distresu i zaburzeń emocjonalnych, zwykle przeszkadzający w społecznym funkcjonowaniu i działaniu. Objawy są różnorodne i obejmują: nastrój depresyjny, lęk, zamartwianie się, poczucie niemożności poradzenia sobie. Czas trwania objawów z wyjątkiem przedłużonej reakcji depresyjnej nie przekracza zazwyczaj 6 – ciu miesięcy.

Na powstanie zaburzeń tego typu może mieć wpływ wiele czynników będących cechami osoby, u której takie zaburzenia występują. Do takich czynników można zaliczyć: cechy osobowości, sprawność intelektualną, strategie radzenia sobie w rozwiązywaniu sytuacji trudnych, doświadczenia życiowe i odporność emocjonalną. Nie doszło u powódki do złamania mechanizmów obronnych i destrukcji osobowości.

Powódka korzystała dwukrotnie z porad psychiatrów, ale sceptycznie oceniła rezultaty. Nie miała zaordynowanych żadnych leków. Uzyskała wsparcie psychiczne od najbliższej rodziny. Po wypadku przebywała na dłuższym zwolnieniu lekarskim.

Z dużym lękiem ponownie usiadła za kierownicę samochodu (zmuszona była kupić auto, bo dotychczas posiadane uległo całkowitemu zniszczeniu) – do pracy codziennie dojeżdża.

Z punktu widzenia psychiatrycznego nie doszło u powódki P. G. (1) do uszczerbku na zdrowiu.

Cierpienie psychiczne powódki to głównie zgłaszane lęki przed jazdą samochodem, zaburzenia snu (utrzymujące się nadal), obawa o zdrowie i życie syna, niepewność kto się nim zaopiekuje w okresie powypadkowej niedyspozycji, dyskomfort spowodowany oszpeceniem (blizny pooperacyjne).

Koszt leczenia – dwie wizyty u psychiatry w gabinecie prywatnym to zwykle przeciętnie kwota około 150,00 zł za poradę.

Rokowania na przyszłość powódki są pomyślne. Powróciła po wypadku do pracy. Obecnie nie leczy się u psychiatry, nie korzystała też z porad u psychologa.

/dowód: - opinia pisemna biegłego sądowego w dziedzinie psychiatrii i w

przedmiocie uzależnienia od alkoholu B.

J. k. 190 – 193/

Małoletni powód P. G. (2) po zdarzeniu z dnia 24 sierpnia 2020 r. został przetransportowany do Centrum (...) w Ł., gdzie przebywał w Klinice (...) od dnia 25 sierpnia 2020 r. do dnia 28 sierpnia 2020 r. z rozpoznaniem potłuczenia ogólnego, przebytego urazu głowy z utratą przytomności, wstrząśnienia mózgu, otarć naskórka twarzy, stłuczenia dystalnej części uda lewego i okolicy kolana lewego.

P. G. (2) w wyniku zdarzenia z dnia 24 sierpnia 2020 r. doznał w/w obrażeń ciała. Jego cierpienia fizyczne trwały ok. 2 tygodni. Koszty leków przeciwbólowych to ok. 50,00 zł. Wymagał sprawowania opieki osób trzecich przez 3 godziny dziennie i przez okres 2 tygodni.

/dowód: - opinia pisemna biegłego sądowego specjalisty chirurgii ogólnej

dr n. med. S. N. k. 159 – 161/

Po zdarzeniu z dnia 24 sierpnia 2020 r. małoletni P. G. (2) był dwukrotnie konsultowany przez neurologa. Rozpoznanie to stan po urazie uogólnionym, w tym głowy z wstrząśnieniem mózgu. Ten przebyty uraz nie spowodował u niego długotrwałych skutków neurologicznych.

/dowód: - opinia pisemna biegłego sądowego specjalisty neurologa

B. B. (1) k. 202 – 202v/

Po zdarzeniu z dnia 24 sierpnia 2020 r. P. G. (1) najpierw przebywała w szpitalu, a następnie korzystała z pomocy siostry, która gotowała, sprzątała i wykonywała czynności higieniczne przy niej. P. G. (1) przyjmowała lekarstwa, miała robione opatrunki. Przebywała na zwolnieniu przez okres 5 miesięcy. Jej syn P. G. (2) w dniu zdarzenia miał 7 lat, w szpitalu w Ł. przebywał z ojcem, potem opiekowały się nim siostry P. G. (1). Przez miesiąc nie chodził do szkoły ani na zajęcia sportowe, bał on się jeździć samochodem. P. G. (1) w trakcie leczenia nie opiekowała się synem tak jak matka, bo sama wymagała opieki. Do lekarzy woziły ją siostry, które ponosiły koszty zakupu paliwa. Płaciła za konsultacje prywatne swoje i syna. Ponosiła koszty zakupów opatrunków i leków oraz koszty stosowania właściwej diety żywieniowej.

/dowód: - zeznania świadka A. M. (1) skrócony protokół rozprawy z

dnia 13.09.2021 r. k. 115 – 115v nagranie koperta k. 117,

- zeznania powódki P. G. (1) skrócony protokół

rozprawy z dnia 24.10.2022 r. k. 225v – 226 nagranie koperta

k. 227/

Toczyło się postępowanie likwidacyjne w związku ze zdarzeniem z dnia 24 sierpnia 2020 r., w toku którego na rzecz P. G. (1) została wypłacona kwota 7.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia, natomiast na rzecz małoletniego P. G. (2) nie została wypłacona żadna kwota.

/bezsporne/

Sąd zważył, co następuje:

Zdaniem Sądu powództwo zasługuje na uwzględnienie co do zasady, zaś co do wysokości w przeważającej części.

W myśl art. 415 k.c. kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.

Zgodnie z przepisem art. 436 § 1 k.c. samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch tegoż środka.

W świetle art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Przesłankami odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń wobec poszkodowanego są zatem z jednej strony przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej sprawcy szkody, z drugiej zaś strony – istnienie ważnej umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. W razie zaistnienia owych przesłanek, ubezpieczyciel odpowiada w zakresie odpowiedzialności sprawcy szkody.

Poza sporem pozostaje okoliczność, że sprawca wypadku był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W., co implikuje odpowiedzialność pozwanego na podstawie wyżej przytoczonych przepisów.

Naprawienie szkody majątkowej na osobie reguluje art. 444 k.c. który w §1 stanowi, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty.

W wypadkach przewidzianych w powyższym artykule Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę (art. 445 § 1 k.c.).

Do rozstrzygnięcia pozostaje zatem kwestia wysokości należnych powodowi W. K. kwot objętych żądaniem pozwu.

Odnośnie zadośćuczynienia wynikającego z art. 445 § 1 k.c. to podkreślenia wymaga, że w przepisach obowiązującego prawa ustawodawca nigdzie nie sprecyzował sposobu ustalenia wysokości zadośćuczynienia, odwołując się do sędziowskiego uznania, opartego na całokształcie okoliczności sprawy.

Przeprowadzona w ten sposób analiza konkretnego przypadku ma doprowadzić do wyliczenia „odpowiedniej sumy”, to jest takiej kwoty, która odpowiada krzywdzie, ale nie jest wygórowana na tle stosunków majątkowych społeczeństwa.

Przez krzywdę należy rozumieć cierpienia fizyczne w postaci bólu i innych dolegliwości oraz cierpienia psychiczne polegające na ujemnych doznaniach przeżywanych w związku z cierpieniami fizycznymi i następstwami, zwłaszcza trwałymi lub nieodwracalnymi, uszkodzeniami ciała lub rozstroju zdrowia. Przy czym w pojęciu krzywdy mieszczą się nie tylko cierpienia fizyczne i psychiczne już doznane, ale również te, które mogą powstać w przyszłości (na tym polega całościowy charakter zadośćuczynienia).

W orzecznictwie powszechnie przyjmuje się, że ocena rozmiarów krzywdy wymaga uwzględnienia nasilenia cierpień, długotrwałości choroby, rozmiary kalectwa, trwałości następstw zdarzenia oraz konsekwencji uszczerbku na zdrowiu w dziedzinie życia osobistego i społecznego (patrz, np. wyrok SN z dnia 10 czerwca 1999 r., II UKN 681/98, opubl. OSNAP 16/00, poz.626).

Nie ulega wątpliwości, że zdrowie ludzkie jest dobrem szczególnie cennym i zasługującym na ochronę pod każdym względem, a w przypadku jego utraty, czy uszczerbku na zdrowiu, należne z tego tytułu zadośćuczynienie powinno być godziwe.

Podkreślenia wymaga, że godziwe nie oznacza wygórowane.

Zadośćuczynienie ma przede wszystkim charakter kompensacyjny.

Wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty sumy symbolicznej, lecz musi przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość.

Jednocześnie zadośćuczynienie powinno być utrzymane w rozsądnych granicach, nawiązując do warunków i przeciętnej stopy życiowej społeczeństwa.

W żadnym razie zadośćuczynienie nie może prowadzić do wzbogacenia, albowiem stoi to w sprzeczności z kompensacyjnym charakterem tego świadczenia (vide : wyrok SN z 30.01.2004 r. I CK 131/03 OSNC 2005 nr 2 poz. 40).

Odnośnie żądania małoletniego P. G. (2) o zadośćuczynienie w kwocie 3.000,00 zł to Sąd przyjął, że w pełni zasługuje ono na uwzględnienie bowiem P. G. (2) jako 7 – letnie dziecko uczestniczył w wypadku mającym miejsce dnia 24 sierpnia 2020 r., w czasie którego doznał obrażeń, po wypadku przebywał przez kilka dni w szpitalu – Centrum (...) w Ł.. Jak wynika z wiarygodnej opinii biegłego sądowego do spraw chirurgii ogólnej dr n. med. S. N. doznał on obrażeń ciała w postaci potłuczenia ogólnego, przebytego urazu głowy z utratą przytomności, wstrząśnienia mózgu, otarcia naskórka twarzy oraz stłuczenia dystalnej części uda lewego i okolicy kolana lewego. Cierpienia fizyczne tego dziecka trwały ok. 2 tygodni i wymagał przez 2 tygodnie po 3 godziny dziennie sprawowania opieki przez osoby trzecie. Natomiast z opinii biegłego sądowego specjalisty neurologa B. B. (1) wynika, że u małoletniego P. G. (2) jest rozpoznany stan po urazie uogólnionym w tym głowy ze wstrząśnieniem mózgu.

Bezsporne jest, że powyższe obrażenia nie spowodowały trwałych skutków neurologicznych u P. G. (2) ani pod względem chirurgii ogólnej.

Zdaniem Sądu powyższe nie przesądza, że małoletniemu powodowi nie należy się zadośćuczynienie bowiem przyznanie zadośćuczynienia, stosownie do przepisu art. 445 § 1 k.c. nie zależy tylko i wyłącznie od trwałych następstw zdarzenia szkodzącego.

Biorąc pod uwagę doznane przez małoletniego powoda P. G. (2) obrażenia w wyniku zdarzenia z dnia 24 sierpnia 2020 r., jego pobyt w szpitalu, proces leczenia, konieczność sprawowania nad nim opieki przez siostry jego matki, nieuczestniczenie w zajęciach lekcyjnych przez pierwszy miesiąc – wrzesień nauki w szkole oraz stres jaki przeżyło dziecko w związku ze zdarzeniem i jego skutki w postaci lęku związanego z jazdą samochodem – co wynika z zeznań jego matki P. G. (1) – Sąd uznał za zasadne zasądzenie na jego rzecz zadośćuczynienia w kwocie 3.000,00 zł jako niewygórowanego i orzekł jak w punkcie 3. wyroku zasądzając także od tej kwoty odsetki ustawowe (art. 481 § 1 i § 2 k.c.) zgodnie z żądaniem pozwu, bowiem usprawiedliwione jest zasądzenie odsetek po upływie 30 – dniowego terminu po zgłoszeniu szkody ubezpieczycielowi.

Konsekwencją zasądzenia kwoty 3.000,00 zł jest rozstrzygnięcie o kosztach procesu – kosztach zastępstwa procesowego w kwocie 900,00 zł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. – punkt 5. wyroku i rozstrzygnięcie o nieuiszczonej opłacie – punkt 6 lit. a wyroku stosownie do przepisu art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz. U. 2019 r. poz. 785 ze zm.) – od uwzględnionego żądania małoletniego powoda opłata sądowa wynosi 200,00 zł.

Odnośnie żądania przez powódkę P. G. (1) zadośćuczynienia w kwocie 60.000,00 zł to Sąd przyjął, że żądanie to w pełni zasługuje na uwzględnienie.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego – a w szczególności z opinii biegłego lekarza ortopedy-traumatologa R. E. wynika zakres ortopedycznych obrażeń ciała jakich doznała ona w wyniku przedmiotowego zdarzenia, czasookres dolegliwości ze strony narządów ruchu – poniżej 6 miesięcy, zakres pomocy osób trzecich oraz długość i zakres cierpień fizycznych związanych z obrażeniami narządu ruchu.

Z opinii biegłego sądowego specjalisty neurologa B. B. (1) wynika, że przebyty przez powódkę P. G. (1) w dniu 24 sierpnia 2020 r. uraz nie spowodował skutków neurologicznych.

Z opinii biegłego sądowego specjalisty chirurgii ogólnej dr n. med. S. N. wynika, że powódka P. G. (1) doznała trwałego uszczerbku na zdrowiu w postaci złamanego mostka ze zniekształceniami w wysokości 10 % - § 10, uszkodzenia żołądka, jelit i sieci w wysokości 10 % - § 66 i rozległej blizny 17 cm powłok brzucha szpecąca młodą kobietę jako efekt laparotomii i zeszycia pękniętego jelita – 5 % - § 65.

Ten biegły sądowy jednoznacznie wskazał na zakres cierpień fizycznych doznanych przez powódkę P. G. (1) w postaci bólu pooperacyjnego, na który nakładały się też bóle związane ze stłuczeniem, krwiakami klatki piersiowej, złamanego mostka i krwiakami kończyn dolnych, wyłącznie jej z życia społecznego, rodzinnego i zawodowego na okres ok. 3 miesięcy oraz podał, iż należy merytorycznie założyć, że mogą powstać zrosty wewnątrzotrzewne, między pętlami jelit, co w przyszłości może dawać objawy podniedrożnościowe, które będą wymagać zabiegu operacyjnego.

Sąd wskazuje, że oprócz urazów fizycznych i cierpień fizycznych powódka P. G. (1) doznała cierpień psychicznych, które wynikają z opinii biegłego sądowego z dziedziny psychiatrii B. J. i należą do nich lęki przed jazdą samochodem, zaburzenia snu, obawa o jej życie i życie syna i dyskomfort spowodowany oszpeceniem blizną pooperacyjną.

Sąd uznał w/w opinie jako pełne, jednoznaczne i miarodajne, bowiem zawierają one w pełni uzasadnione odpowiedzi objęte tezami dowodowymi postanowień Sądu o dopuszczeniu dowodu z opinii tychże biegłych.

Reasumując, Sąd przyjął jako miarodajne wszystkie wnioski wynikające z w/w opinii.

Przenosząc powyższe rozważania natury prawnej do analizowanego stanu faktycznego, Sąd uznał, że przyznane powódce P. G. (1) zadośćuczynienie przez stronę pozwana w wysokości 7.000,00 złotych jest za niskie do doznanego łącznie trwałego uszczerbku na zdrowiu – 25 % (10% + 10%
+ 5%) i w/w zakresu cierpień fizycznych i psychicznych.

Zdaniem Sądu, przy przyjęciu wniosków zawartych w opiniach biegłych i zeznań powódki P. G. (1), adekwatna wysokość zadośćuczynienia to kwota 67.000,00 zł (przy przyjęciu tylko posiłkowo za 1 % uszczerbku kwoty ok. 2.700,00 zł).

Z tego względu, iż strona pozwana wypłaciła powódce kwotę 7.000,00 zł Sąd zasądził na jej rzecz żądaną kwotę zadośćuczynienia w wysokości 60.000,00 z odsetkami ustawowymi (art. 481 § 1 i § 2 k.c.) od dnia 1 listopada 2020 r. – upływ 30 – dniowego terminu po zgłoszeniu szkody ubezpieczycielowi – punkt 1. lit. a wyroku.

Odnośnie roszczeń zgłoszonych na podstawie art. 444 § 1 k.c. to Sąd uznał za usprawiedliwione żądanie kwoty 6.280,00 zł zamiast 7.130,00 zł. Na tę kwotę składają się:

- wydatki na leki 350,00 zł stosownie do wniosków zawartych w w/w opiniach wydanych w sprawie (50,00 zł + 3 x 100,00 zł),

- 1.000,00 zł koszty specjalnej diety stosownie do zeznań świadka A. M. oraz zeznań strony – powódki P. G. (1) i przy uwzględnieniu wniosków zawartych w opinii biegłego sądowego z zakresu chirurgii ogólnej dr n. m. S. N.,

- 500,00 zł tytułem kosztów dojazdów do placówek medycznych stosownie do zeznań świadka A. M. i zeznań strony – powódki P. G. (1) ze wskazaniem na zasady doświadczenia życiowego, z których wynika, że osoba z doznanymi urazami jest dowożona na wizyty lekarskie lub inne badania do placówek medycznych, a to wiąże się z ponoszeniem kosztów tychże dojazdów - 380,00 zł tytułem kosztów poniesionych na leczenie w klinikach prywatnych (rachunek nr (...) k. 39 akt sprawy),

- 4.050,00 zł tytułem kosztów opieki osób trzecich. Kwota ta została wyliczona w następujący sposób – konieczność opieki wynikająca z opinii biegłego sądowego chirurga ogólnego 42 dni x 6 godz. = 252 godz. oraz opinii biegłego ortopedy traumatologa 21 godzin = łącznie 273 godz. x 15,00 zł – (kwota żądana w pozwie i kwota przyjmowana przez Sąd w podobnych sprawach) = 4.125,00 zł. Jednak żądanie pozwu dotyczyło tylko kwoty 4.050,00 zł i taką kwotę Sąd zasądził.

Mając na uwadze powyższe, Sąd łącznie zasądził na rzecz powódki kwotę 6.280,00 zł zasądzając także od tej kwoty odsetki ustawowe (art. 481 § 1 i § 2 k.c.) zgodnie z żądaniem pozwu, usprawiedliwione jest zasądzenie odsetek po upływie 30 – dniowego terminu po zgłoszeniu szkody ubezpieczycielowi – punkt 1. lit b wyroku.

Żądanie pozwu o odszkodowanie przenoszące kwotę 6.280,00 zł jako nieudowodnione Sąd oddalił – punkt 3. wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. Na te koszty składają się: 5.400,00 zł koszty zastępstwa procesowego, 1.679,00 zł uiszczona przez powódkę część opłaty sądowej od pozwu i 1.500,00 zł zaliczki uiszczone na koszt opinii biegłych – łącznie 8.579,00 zł – punkt 4. wyroku.

Podstawę rozstrzygnięcia zawartego w punkcie 6. lit. b wyroku stanowi przepis art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz. U. 2019 r. poz. 785 ze zm.) – uwzględnione żądanie stanowi łącznie kwotę 66.280,00 zł x 5% = 3.314,00 zł – 1.679,00 zł (część opłaty uiszczonej przez powódkę) = 1.635,00 zł (kwota pozostała do zapłaty.

Podstawę rozstrzygnięcia zawartego w punkcie 7. wyroku stanowi przepis art. 113 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz. U. 2019 r. poz. 785 ze zm.).