Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 stycznia 2024 r.

Sąd Rejonowy w Opocznie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Zofia Michałowska

Protokolant: p.o. stażysty M. B.

po rozpoznaniu w dniu 3 stycznia 2024 r. w Opocznie na rozprawie

sprawy z powództwa M. J. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą AutoZastępcze.pl (...) z siedzibą w S.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w

W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda M. J. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą AutoZastępcze.pl (...) z siedzibą w S. kwotę 500,00 (pięćset) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 18 września 2019 r. do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda M. J. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą AutoZastępcze.pl (...) z siedzibą w S. kwotę 753,38 (siedemset pięćdziesiąt trzy 38/100) złote tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 94/23

UZASADNIENIE

Powód M. J. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą AutoZastępcze.pl (...) – reprezentowany przez pełnomocnika adwokata – wniósł dnia 20 stycznia 2023 roku (data nadania) pozew o zapłatę w postepowaniu upominawczym przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W., w którym wnosił o:

1.  orzeczenie nakazem zapłaty, wydanym w postępowaniu upominawczym, że pozwany jest zobowiązany do zapłaty na rzecz powoda kwoty 500,00 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 18 września 2019 r. do dnia zapłaty;

2.  zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, według norm przepisanych;

W razie rozpoznania sprawy w postępowaniu zwykłym lub w razie skutecznego wniesienia przez pozwanego sprzeciwu pełnomocnik powoda wnosił o:

1.  zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 500,00 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 18 września 2019 r. do dnia zapłaty;

2.  zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu na wstępie podano, że roszczenie powoda objęte niniejszym powództwem było przedmiotem zawezwania do próby ugodowej przed Sądem Rejonowym dla m. st. Warszawy sygn. akt VIII GCo 3011/22.

Pełnomocnik powoda podniósł, że w ramach prowadzonej przez siebie działalności, polegającej na wynajmie samochodów zastępczych klientom, których samochody uległy unieruchomieniu na skutek kolizji, powód w dniu 25 października 2019 r. zawarł z T. G. umowę najmu pojazdu zastępczego nr (...). Strony ustaliły, iż stawka dobowa za najem pojazdu wynosić będzie 340,00 zł netto (418,20 zł brutto). Przedmiotem najmu był samochód marki N. (...) o nr rej. (...).

Z dniem 27 lipca 2019 r. strony zawarły aneks do w/w umowy zmieniający przedmiot Umowy Najmu oraz stawkę dobową za najem pojazdu. W konsekwencji w dniu 27 lipca 2019 r. poszkodowany zdał pojazd marki N. (...) o nr rej. (...) i odebrał pojazd marki K. (...) o nr rej. (...). Stawka dobowa za najem pojazdu została zmieniona z kwoty 340,00 zł netto (418,20 zł brutto) na 240,00 zł netto (295,20 zł brutto). Następnie z dniem 5 sierpnia 2019 r. strony zawarły kolejny aneks do w/w umowy zmieniający przedmiot Umowy Najmu oraz stawkę dobową za najem pojazdu. W konsekwencji w dniu 5 sierpnia 2019 r. poszkodowany zdał pojazd marki K. (...) o nr rej. (...) i odebrał pojazd marki F. (...) o nr rej. (...). Stawka dobowa za najem pojazdu została zmieniona z kwoty 240,00 zł netto (295,20 zł brutto) na 300,00 zł netto (369,00 zł brutto).

W dniu 16 sierpnia 2019 r. poszkodowany dokonał zwrotu samochodu zastępczego. Łączny koszt najmu samochodu zastępczego przez okres 23 dni wyniósł zatem 7.921,20 zł brutto.

Pełnomocnik powoda wskazał, że następnie powód i poszkodowany zawarli umowę cesji, na mocy której poszkodowany przelał na powoda wierzytelność w postaci odszkodowania należnego mu od pozwanego z tytułu naprawienia szkody, jaką poniósł w związku z koniecznością najmu samochodu zastępczego. Na tej podstawie powód uzyskał uprawnienie do dochodzenia wynagrodzenia za najem samochodu zastępczego bezpośrednio od pozwanego. W dniu 19 sierpnia 2019 r. powód wystawił fakturę VAT nr (...) za najem samochodu zastępczego i przesłał ją do pozwanego. Decyzją z dnia 21 sierpnia 2019 r. pozwany jedynie częściowo uznał roszczenie powoda, wpłacając w dniu 22 sierpnia 2019 r. kwotę 1.089,75 zł, stanowiącą odszkodowanie za jedynie 12 dni najmu pojazdu zastępczego przy zredukowanej stawce najmu z kwoty 340,00 zł netto (za najem pojazdu segmentu S – N. (...) o nr rej. (...)), 240 zł netto (za najem pojazdu z segmentu K – K. (...) o nr rej. (...)) oraz 300,00 zł netto (za najem pojazdu z segmentu K – F. (...) o nr rej. (...)) do kwoty 75,00 zł netto za dobę najmu. Następnie decyzją z dnia 1 października 2019 r. pozwany dokonał uznania kolejnej części roszczenia powoda i w dniu 3 października 2019 r. dokonał dopłaty w wysokości 541,20 zł co łącznie daje kwotę 1.630,95 zł. Pełnomocnik powoda wskazał, iż stawka narzucona przez pozwanego nie dotyczy segmentu (...). W dniu 3 października 2019 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty pozostałej kwoty wynikającej z faktury. Odwołanie złożone przez powoda nie przyniosło zmiany decyzji pozwanego. Do dnia wniesienia pozwu nie uznano całości roszczenia powoda.

Pełnomocnik powoda argumentował, że zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 2019 r. (III CZP 84/18) odpowiedzialność ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego obejmuje także celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki, poniesione przez poszkodowanego na najem pojazdu zastępczego w okresie przedłużającej się naprawy chyba, że są one następstwem okoliczności, za które odpowiedzialność ponosi poszkodowany lub osoba trzecia.

Pełnomocnik powoda podał, że dochodzona w niniejszym postępowaniu dobowa stawka najmu na poziomie 340,00 zł netto za najem samochodu z segmentu S, 240,00 zł netto za najem samochodu z segmentu K, 300,00 zł netto za najem samochodu z segmentu K jest stawką rynkową dla usługi oferowanej przez powoda.

Pełnomocnik powoda wywodził, iż w przedmiotowej sprawie obowiązek pokrycia kosztów wynajmu samochodu zastępczego spoczywa na pozwanym w związku z faktem, iż sprawca szkody, w wyniku której uszkodzeniu uległ samochód poszkodowanego posiadał aktualne ubezpieczenie OC w (...) S.A. i pozwany przyjął swoją odpowiedzialność w tym zakresie.

Co zaś się tyczy uzasadnionego okresu najmu wskazał, iż na okres likwidacji szkody, w tym okres naprawy, składa się nie tylko sam technologiczny czas naprawy pojazdu, ale również czas oczekiwania na oględziny pojazdu przez przedstawiciela pozwanego, okres oczekiwania na akceptację przez Towarzystwo (...) kosztorysu naprawy dokonanego przez serwis, czas oczekiwania na części zamienne oraz sam okres naprawy pojazdu.

Jako datę wymagalności roszczenia i odsetek pełnomocnik powoda wskazał datę, w której upłynął termin 30 dni od doręczenia faktury VAT pozwanemu z uwzględnieniem wpłaty dokonanej przez pozwanego tj. 18 września 2019 r.

/vide: - pozew wraz z uzasadnieniem i załącznikami k. 3 – 46/

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym wydanym w dniu 7 lutego 2023 r. w sprawie sygn. akt I Nc 52/23 Sąd uwzględnił roszczenie powoda w całości.

/vide: - nakaz zapłaty z 7.02.2023 r. k. 48/

W dniu 23 lutego 2023 r. (data nadania) pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. – reprezentowany przez pełnomocnika radcę prawnego – wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty z dnia 7 lutego 2023 r. zaskarżając go w całości. Z ostrożności procesowej pełnomocnik pozwanego podniósł zarzut przedawnienia roszczenia. Wniósł ponadto o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych wraz z odsetkami od kosztów procesu za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty, stosownie do art. 98 § 1 ¹ k.p.c.

W uzasadnieniu sprzeciwu pełnomocnik pozwanego podniósł, że zgodnie z art. 819 § 1 k.c. roszczenia z umowy ubezpieczenia przedawniają się z upływem lat trzech. Jak przy tym dookreślono w § 4 przedmiotowego przepisu, bieg przedawnienia roszczenia o świadczenie do ubezpieczyciela przerywa się także przez zgłoszenie ubezpieczycielowi tego roszczenia lub przez zgłoszenie zdarzenia objętego ubezpieczeniem. Bieg przedawnienia rozpoczyna się na nowo od dnia, w którym zgłaszający roszczenie lub zdarzenie otrzymał na piśmie oświadczenie ubezpieczyciela o przyznaniu lub odmowie świadczenia.

Pełnomocnik pozwanego wskazał, że zdarzenie szkodowe miało miejsce w dniu 25 lipca 2019 r. i zostało zgłoszone ubezpieczycielowi jeden dzień po jego zaistnieniu, tj. 26 lipca 2019 r. Ostatnia decyzja wydana przez (...) w tej sprawie datowana była na dzień 1 października 2019 r.

Pełnomocnik pozwanego podniósł także, że kwestionuje stawki wskazane przez powoda, tj. odpowiednio 340,00 zł, 240,00 zł oraz 300,00 zł netto/doba dla pojazdów segmentu odpowiadającego pojazdowi uszkodzonemu, jako nierynkowe oraz zawyżone. Wywodził, że zgodnie z załączonymi pismami, akceptował stawkę za dzień najmu pojazdu z segmentu (...) w wysokości 115,00 zł netto/doba w przypadku trwania najmu dłuższego niż 7 dni.

/vide: - sprzeciw pozwanego od nakazu zapłaty wraz z uzasadnieniem i

załącznikami k. 54 – 71/

W piśmie procesowym z dnia 21 marca 2023 r. (data nadania) pełnomocnik powoda podtrzymał w całości stanowisko wyrażone w pozwie, zaś w zakresie zarzutu przedawnienia wskazał, że zgodnie z brzmieniem art. 819 § 4 k.c. "Bieg przedawnienia roszczenia o świadczenie do ubezpieczyciela przerywa się także przez zgłoszenie ubezpieczycielowi tego roszczenia lub przez zgłoszenie zdarzenia objętego ubezpieczeniem. Bieg przedawnienia rozpoczyna się na nowo od dnia, w którym zgłaszający roszczenie lub zdarzenie otrzymał na piśmie oświadczenie ubezpieczyciela o przyznaniu lub odmowie świadczenia".

W konkluzji, zdaniem powoda, należy uznać, że na gruncie art. 819 § 4 k.c. ponowienie wezwania do zapłaty, nawet w zakresie tych samych roszczeń, co do których ubezpieczyciel w toku postępowania likwidacyjnego już się wypowiedział, rodzi skutek w postaci przerwania biegu przedawnienia.

Argumentował, że pozwany wydał kolejną merytoryczną decyzję na skutek wniesionego przez powoda odwołania co przerwało termin przedawnienia. W ocenie powoda takie stanowisko znajduje oparcie chociażby w wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 12 lipca 2016 r. I ACa 50/16, czy wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 25 czerwca 2015 r. w sprawie I ACa 104/15. Podobne stanowisko zajął również Sąd Rejonowy w Gliwicach w sprawie VII C 1034/17.

/vide: - pismo procesowe k. 73 – 74/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 25 lipca 2019 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego doszło do uszkodzenia pojazdu marki H. o numerze rejestracyjnym (...), należącego do A. G..

Szkoda została zgłoszona pozwanemu (...) S.A. z siedzibą w W..

A. G. w dniu 25 lipca 2019 r. upoważnił T. G. do bezgotówkowego wynajęcia samochodu zastępczego, a także do złożenia oświadczenia o cesji roszczeń wynikających z zawarcia umowy najmu samochodu zastępczego.

Również tego samego dnia, tj. 25 lipca 2019 r. powód M. J. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą AutoZastępcze.pl (...) z siedzibą w S. zawarł z T. G. umowę najmu pojazdu zastępczego nr (...). Przedmiotem najmu był samochód marki N. (...). Strony ustaliły, iż stawka dobowa za najem pojazdu wynosić będzie 340,00 zł netto, zaś okres najmu pojazdu zakończy się z chwilą zakończenia procesu likwidacji szkody.

Wraz z umową najmu samochodu zastępczego powód i T. G. zawarli umowę cesji, na mocy której poszkodowany przelał na powoda wierzytelność w postaci odszkodowania należnego mu od pozwanego za korzystanie z samochodu zastępczego w okresie od dnia powstania szkody komunikacyjnej do dnia zakończenia naprawy pojazdu poszkodowanego.

W dniu 27 lipca 2019 r. strony zawarły aneks do w/w umowy zmieniający przedmiot Umowy Najmu oraz stawkę dobową za najem pojazdu. W konsekwencji w dniu 27 lipca 2019 r. poszkodowany zdał pojazd marki N. (...) o nr rej. (...) i odebrał pojazd marki K. (...) o nr rej. (...). Stawka dobowa za najem pojazdu została zmieniona z kwoty 340,00 zł netto (418,20 zł brutto) na 240,00 zł netto (295,20 zł brutto).

Następnie w dniu 5 sierpnia 2019 r. strony zawarły kolejny aneks do w/w umowy zmieniający przedmiot Umowy Najmu oraz stawkę dobową za najem pojazdu. W konsekwencji w dniu 5 sierpnia 2019 r. poszkodowany zdał pojazd marki K. (...) o nr rej. (...) i odebrał pojazd marki F. (...) o nr rej. (...). Stawka dobowa za najem pojazdu została zmieniona z kwoty 240,00 zł netto (295,20 zł brutto) na 300,00 zł netto (369,00 zł brutto).

Pojazd poszkodowanego był mocno uszkodzony, nie nadawał się do użytku i poszedł do kasacji. Poszkodowany miał w tym czasie kilka aut, ale były to auta ciężarowe. Poszkodowany dojeżdżał samochodem codziennie z Ż. do C., gdzie prowadzi salon płytek ceramicznych. Samochód zastępczy został doręczony do C. i tam odbierał je syn poszkodowanego – T. G.. W zamian za uszkodzony pojazd poszkodowany zakupił takie samo nowe (...).

W dniu 16 sierpnia 2019 r. poszkodowany dokonał ostatecznego zwrotu samochodu zastępczego.

/bezsporne: - uzasadnienie pozwu k. 3v – 5,

dowód: - oświadczenie k. 13,

- umowa najmu pojazdu z załącznikami k. 10, 14 – 15,

- oświadczenie dla Towarzystwa (...) k. 31,

- umowa cesji wierzytelności k. 21,

- aneks z 25.07.2019 r. k. 11,

- aneks z 5.08.2019 r. k. 12,

- arkusz naprawy pojazdu k. 32,

- protokoły zdawczo – odbiorcze k. 16 – 18,

- zeznania świadka A. G. skrócony protokół

rozprawy z dnia 24.07.2023 r. k. 89v nagranie koperta

k. 91,

- zeznania świadka T. G. skrócony protokół rozprawy

z dnia 24.07.2023 r. k. 89v – 90 nagranie koperta k. 91/

W związku z wynajmem auta zastępczego na okres łącznie 23 dób powód M. J. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą AutoZastępcze.pl (...) z siedzibą w S. w dniu 19 sierpnia 2019 r. wystawił fakturę nr (...) na kwotę 7.921,20 zł brutto płatną w terminie do dnia 2 września 2019 r.

/dowód: - faktura nr (...) k. 19/

Decyzją z dnia 21 sierpnia 2019 r. pozwany (...) S.A. z siedzibą w W. poinformował powoda, że przyznano zwrot kosztów najmu pojazdu zastępczego w kwocie 1.089,75 zł brutto, uznając czas wynajmu w wysokości 12 dni i weryfikując stawkę dobową do wysokości 75,00 zł netto.

W odpowiedzi na kolejne odwołania powoda, pozwany pismem z dnia 11 października 2019 r. przyznał dodatkowe odszkodowanie w kwocie 541,20 zł przyjmując stawkę dobową najmu na kwotę 115,00 zł (netto).

Pismem z dnia 3 października 2019 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 6.290,25 zł za fakturę (...) w terminie 7 dni od otrzymania wezwania.

W odpowiedzi na wezwanie, pismem z dnia 10 października 2019 r. pozwany podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie. Podobnie pismem z dnia 8 kwietnia 2022 r.

/dowód: - decyzja z dnia 21.08.2019 r. k. 24,

- odwołanie z dnia 29.08.2019 r. k. 29,

- decyzja z dnia 1.10.2019 r. k. 26,

- wezwanie z dnia 3.10.2019 r. k. 23,

- pismo z dnia 10.10.2019 r. k. 27,

- pismo z dnia 8.04.2022 r. k. 28,

- akta szkody koperta k. 70/

W analizowanym przypadku, ze względu na fakt, iż pojazd po zdarzeniu nie był jezdny oraz z uwagi na podejrzenie uszkodzenia układu prowadzenia koła przedniego lewego auto mogło stwarzać niebezpieczeństwo w ruchu lądowym. Dodatkowo uszkodzony zderzak przedni i błotnik przedni lewy mógł zagrażać bezpieczeństwu zarówno poszkodowanemu, jak i innym uczestnikom ruchu drogowego. Rozpoczęcie naprawy pojazdu było możliwe w formie naprawy bezgotówkowej w serwisie naprawczym po przekazaniu stronie powodowej przez stronę pozwaną zweryfikowanej kalkulacji kosztów naprawy (w dniu 2 sierpnia 2019 r.) i wtedy można było zamówić części. Ponadto zakres uszkodzeń pojazdu nie kwalifikował szkody jako ekonomicznie nieuzasadnionej, tym samym nie zachodziły okoliczności związane z koniecznością oczekiwania na wypłatę bezspornej części odszkodowania.

Termin wypłaty odszkodowania nie miał wpływu na okres wynajmu pojazdu zastępczego.

Dla potrzeb analizy i określenia uzasadnionego czasu naprawy uszkodzeń pojazdu, przyjęto standardowy czas pracy serwisów naprawczych - pracę w godzinach 8.00-18.00 tj. 10 godzin w dniach poniedziałek - piątek. Przyjmując, że w serwisach obowiązuje organizacja pracy w systemie dwuzmianowym, a dany pojazd naprawia wyłącznie mechanik jednej zmiany, czas pracy wynosi 8 godzin roboczych.

Ze względu na fakt, iż pojazd po zdarzeniu z dnia 25 lipca 2019 roku nie był jezdny, poszkodowany rozpoczął wynajem pojazdu w dniu 25 lipca 2019 r.

Technologiczny czas naprawy pojazdu wynikający z kalkulacji kosztów naprawy wynosi 9 (...), a w tym:

1.  robocizna blacharska i mechaniczna: 4,5 (...)

2.  robocizna lakiernicza: 4,5 (...)

Dla powyższych założeń uzasadniony czas naprawy pojazdu uwzględniający technologiczny czas naprawy pojazdu oraz czynności organizacyjne winien wynieść 20 dni kalendarzowych. Tak długi okres naprawy pojazdu wynika z długiego czasu oczekiwania na części zamienne, które dostarczane były w dniach 2, 3, 6 i 8 sierpnia 2019 r.

Koszt wynajmu samochodu zastępczego w firmie realizującej wynajem z OC sprawcy w klasie porównywalnej do klasy pojazdu uszkodzonego mieści się w przedziale 177,00 – 310,00 zł (netto) za dobę. Średnia stawka za wynajem w tego rodzaju firmach wynajmujących jest na poziomie 240,00 zł (netto).

Koszt wynajmu samochodu zastępczego w firmie wynajmującej auta zastępcze bez zajmowania się pozyskaniem odszkodowania z OC sprawcy w klasie porównywalnej do klasy pojazdu uszkodzonego mieści się w przedziale 119,00 – 190,00 zł (netto) za dobę. Średnia stawka za wynajem w tego rodzaju firmach wynajmujących jest na poziomie 161,54 zł (netto).

/dowód: - opinia pisemna biegłego sądowego z zakresu techniki

motoryzacyjnej mgr inż. P. W. z załącznikami

k. 111 – 125/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wyżej powołane dowody, które są w przekonaniu Sądu zasługujące na wiarę.

Sąd zważył co następuje:

Sąd uznał, że powództwo zasługuje na uwzględnienie w oparciu o materiał dowodowy zebrany w sprawie.

W myśl art. 415 k.c. kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.

Zgodnie z przepisem art. 436 §1 k.c. samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch tegoż środka.

W razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody wymienione osoby mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód tylko na zasadach ogólnych (art. 436 § 2 k.c.).

W świetle art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Przesłankami odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń wobec poszkodowanego są zatem z jednej strony przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej sprawcy szkody, z drugiej zaś strony – istnienie ważnej umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. W razie zaistnienia owych przesłanek, ubezpieczyciel odpowiada w zakresie odpowiedzialności sprawcy szkody.

Jeżeli chodzi o zarzut przedawnienia roszczenia podniesiony przez stronę pozwaną to, zdaniem Sądu, nie zasługuje on na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 819 § 1 k.c. roszczenia z umowy ubezpieczenia przedawniają się z upływem lat trzech.

Bieg przedawnienia roszczenia o świadczenie do ubezpieczyciela przerywa się także przez zgłoszenie ubezpieczycielowi tego roszczenia lub przez zgłoszenie zdarzenia objętego ubezpieczeniem. Bieg przedawnienia rozpoczyna się na nowo od dnia, w którym zgłaszający roszczenie lub zdarzenie otrzymał na piśmie oświadczenie ubezpieczyciela o przyznaniu lub odmowie świadczenia (art. 819 § 4 k.c.).

Sąd podzielił w tym względzie argumentację strony powodowej, iż w/w przepis nie zawiera żadnego sformułowania, z którego można byłoby wywieść wniosek o braku możliwości wielokrotności przerywania biegu przedawnienia w sposób przewidziany w tym przepisie. Słusznie, w ocenie Sądu, pełnomocnik powoda zauważył, że wykładnia literalna omawianego przepisu przemawia za powiązaniem skutku w postaci przerwania biegu przedawnienia z każdorazowym zgłoszeniem szkody przez poszkodowanego. Tym samym słusznym jest przyjęcie, że na gruncie art. 819 § 4 k.c. ponowienie wezwania do zapłaty, nawet w zakresie tych samych roszczeń, co do których ubezpieczyciel w toku postępowania likwidacyjnego już się wypowiedział, rodzi skutek w postaci przerwania biegu przedawnienia. Uznać zatem należało, iż pozwany zajął ostateczne stanowisko w sprawie pismem z dnia 08.04.2022 r. Pozew w przedmiotowej sprawie został zatem wniesiony przed upływem 3 – letniego okresu przedawnienia.

W przedstawionym stanie faktycznym bezsporne było, że w dniu 25 lipca 2019 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego doszło do uszkodzenia pojazdu marki H. o numerze rejestracyjnym (...), należącego do A. G.. Na czas likwidacji szkody T. G. upoważniony przez A. G. wynajął w firmie powoda pojazd zastępczy, który był wykorzystywany w okresie od 25 lipca 2019 r. do 16 sierpnia 2019 r. zgodnie z wystawioną przez powoda fakturą oraz protokołem zdawczo – odbiorczym.

Wierzytelność obejmująca prawa do odszkodowania za korzystanie z samochodu zastępczego została skutecznie przeniesiona na nabywcę wierzytelności M. J. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą AutoZastępcze.pl (...) z siedzibą w S. na mocy umowy cesji wierzytelności z dnia 25 lipca 2019 r.

W związku ze zgłoszonym roszczeniem wszczęte zostało postępowanie likwidacyjne, w wyniku którego została ustalona kwota należnego odszkodowania z tytułu kosztów najmu pojazdu ostatecznie na łączną kwotę 1.630,95 zł w oparciu o zweryfikowaną fakturę nr (...). Pozwany dokonał weryfikacji dobowej stawki czynszu najmu, w wyniku której skorygował tę stawkę początkowo do kwoty 75,00 zł, a ostatecznie do kwoty 115,00 netto za dobę najmu. Ponadto zaakceptował długość okresu najmu w wysokości 12 dni.

Przyjąć należało, iż wypłacając stronie powodowej niesporną część odszkodowania za korzystanie z samochodu zastępczego pozwany Zakład (...) przyjął na siebie odpowiedzialność wobec powoda.

W tej sytuacji kwestię sporną stanowiła wysokość stawki za dobę najmu pojazdu zastępczego oraz zasadna długość najmu.

Postanowieniem z dnia 24 lipca 2023 r. Sąd w uwzględnieniu wniosku pełnomocników stron dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej i wyceny szkód P. W., któremu zlecił ustalenie uzasadnionego kosztu najmu pojazdu zastępczego oraz długości tegoż najmu w oparciu o warunki najmu wskazane przez stronę powodową oraz w oparciu o warunki najmu wskazane przez stronę pozwaną (vide: - postanowienie z dnia 24.07.2023 r. k. 90).

Opinia wydana przez tego biegłego sądowego w sposób jednoznaczny i przekonywujący zawiera stwierdzenie, że koszt wynajmu samochodu zastępczego w firmie realizującej wynajem z OC sprawcy w klasie porównywalnej do klasy pojazdu uszkodzonego mieści się w przedziale 177,00 – 310,00 zł (netto) za dobę. Średnia stawka za wynajem w tego rodzaju firmach wynajmujących jest na poziomie 240,00 zł (netto).

Z kolei koszt wynajmu samochodu zastępczego w firmie wynajmującej auta zastępcze bez zajmowania się pozyskaniem odszkodowania z OC sprawcy w klasie porównywalnej do klasy pojazdu uszkodzonego mieści się w przedziale 119,00 – 190,00 zł (netto) za dobę. Średnia stawka za wynajem w tego rodzaju firmach wynajmujących jest na poziomie 161,54 zł (netto).

Ponadto biegły wykazał, że technologiczny czas naprawy przedmiotowego pojazdu wynikający ze sporządzonej przez biegłego kalkulacji kosztów naprawy wynosi 9 (...), a w tym:

1.  robocizna blacharska i mechaniczna: 4,5 (...)

2.  robocizna lakiernicza: 4,5 (...)

Dla powyższych założeń uzasadniony czas naprawy pojazdu uwzględniający technologiczny czas naprawy pojazdu oraz czynności organizacyjne winien wynieść 20 dni kalendarzowych. Tak długi okres naprawy pojazdu wynika z długiego czasu oczekiwania na części zamienne, które dostarczane były w dniach 2, 3, 6 i 8 sierpnia 2019 r.

Sąd podkreśla obszerność w/w opinii i jej szczegółowość oraz przekonywujące uzasadnienie przedstawionych wniosków.

Sąd przyjął tą opinię jako miarodajną, bo brak jest podstaw żeby ją zakwestionować. Nie zakwestionował jej ani powód, ani pozwany i nie wnosili oni do niej żadnych uwag.

W tej sytuacji, Sąd uwzględniając wnioski zawarte w wydanej opinii przez biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej mgr inż. P. W. oraz umowę z dnia 25 lipca 2019 r., jak również fakturę z dnia 19 sierpnia 2019 r. uznał, że przyjęta przez stronę pozwaną stawka za wynajem samochodu zastępczego była zaniżona w stosunku od stawek na lokalnym rynku, podobnie jak długość najmu pojazdu.

Jednakże biorąc pod uwagę nawet niższą wymienioną przez biegłego średnią stawkę dobową najmu pojazdu zastępczego, tj. 161,54 zł netto, należność za 20 dób wynajmu pojazdu w przedmiotowej sprawie wyniosłaby łącznie 3.230,80 zł netto, czyli 3.973,88 zł brutto (161,54 zł x 20 = 3.230,80 zł + 23% VAT = 3.973,88 zł). Uwzględniając wypłacone przez stronę pozwaną odszkodowanie w łącznej kwocie 1.630,95 zł do dopłaty pozostałaby kwota 2.342,93 zł. Zgłoszone w pozwie roszczenie opiewało jednak na kwotę 500,00 zł i taka kwota winna zostać zasądzona na rzecz powoda biorąc pod uwagę dyspozycję art. 321 § 1 k.p.c., zgodnie z którą Sąd nie może wyrokować ponad żądanie – punkt 1. sentencji wyroku.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c., art. 455 k.c. i art. 817 § 1 k.c. zasądzając je od dnia następnego po upływie 30 dniowego terminu od dnia doręczenia faktury VAT nr (...).

O kosztach procesu Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu (art. 98 § 1 i § 3 k.p.c.) na które złożyły się: opłata sądowa w kwocie 30,00 zł, koszty zastępstwa procesowego strony powodowej w kwocie 90,00 zł, koszty opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł i połowa kosztu opinii biegłego w kwocie 616,38 zł, tj. łącznie 753,38 zł – punkt 2. sentencji wyroku.

O odsetkach od w/w kwoty kosztów postępowania Sąd orzekł w oparciu o treść art. 98 § 1 ¹ k.p.c., który stanowi, że od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty.