Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

W dniu 08 października 2023 r. funkcjonariusze Komendy Powiatowej Policji w B. - mł. asp. S. O. wraz z asp. sztab. P. B. o godzinie 08:45 rozpoczęli statyczną kontrolę prędkości na drodze (...) w miejscowości K. (na wysokości posesji numer (...)), gmina Z., na obszarze zabudowanym, gdzie obowiązuje ograniczenie prędkości do 50 km/h. Znak drogowy pionowy oznaczający początek obszaru zabudowanego znajdował się w odległości około 240 metrów od miejsca postoju radiowozu (patrząc w kierunku Ł.).

Przed rozpoczęciem pomiaru prędkości funkcjonariusze wykonali testy: stałej odległości, prędkości zerowej oraz celownika urządzenia T. (...) (posiadającego aktualne świadectwo legalizacji), służącego do dokonywania owego pomiaru.

O godzinie 09:10 mł. asp. S. O. dokonał pomiaru prędkości pojazdu A. (...) o numerze rejestracyjnym (...), jadącego od strony Ł.. Poruszał się on z prędkością 88 km/h, przekraczając dopuszczalną prędkość na obszarze zabudowanym o 38 km/h. Dokonano zatrzymania wymienionego pojazdu. Funkcjonariusz przedstawił się i podał powód kontroli. Kierującym okazał się być P. D.. Okazano mu na wyświetlaczu urządzenia dokonany pomiar prędkości wraz zagraniem i zdjęciem pojazdu. Po sprawdzeniu w bazie (...) okazało się, że od 08 marca 2023 r. P. D. ma zatrzymane prawo jazdy.

/zeznania świadka S. O. k. 49 odwrót, k. 13, pouczenie osoby podejrzanej k. 6, notatka urzędowa k. 5, świadectwo legalizacji k. 19/

Postanowieniem asesora Prokuratury Rejonowej Radom-Wschód w Radomiu z dnia 10 lutego 2023 r. zatrzymano P. D. - z dniem 05 lutego 2023 r. - prawo jazdy kategorii B o numerze (...) wydane przez (...)z uwagi na podejrzenie popełnienia czynu z art. 178a § 1 kk. Postanowienie uprawomocniło się w dniu 07 marca 2023 r.

/odpis postanowienia k. 36-37, informacja z Prokuratury Rejonowej R.-Wschód w R. k. 39/

Jak wynika z Informacji o naruszeniach wpisanych do ewidencji kierujących pojazdami silnikowymi lub motorowerami naruszających przepisy ruchu drogowego, P. D. posiada siedemnaście wpisów związanych z naruszeniami od 2013 r. przepisów ruchu drogowego.

/Informacja o naruszeniach wpisanych do ewidencji kierujących pojazdami silnikowymi lub motorowerami naruszających przepisy ruchu drogowego k. 7-8/

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Sąd ustalił stan faktyczny w niniejszej sprawie w oparciu o zeznania S. O., które były spójne, logiczne i konsekwentne. Jako funkcjonariusz Policji i osoba obca dla obwinionego, nie miał on powodu, by bezpodstawnie obciążać P. D.. Ponadto Sąd wziął pod uwagę treść notatki urzędowej, która korespondowała z zeznaniami wymienionego funkcjonariusza. Za wiarygodny dowód Sąd uznał również materiał dowodowy w postaci świadectwa legalizacji, pouczenia osoby podejrzanej, odpisu postanowienia o zatrzymaniu prawa jazdy, informacji z Prokuratury Rejonowej Radom-Wschód w Radomiu, informacji o naruszeniach wpisanych do ewidencji kierujących pojazdami silnikowymi lub motorowerami naruszających przepisy ruchu drogowego. Powyższe dowody były spójne, logiczne, a Sąd nie doszukał się okoliczności mogących podważyć ich wiarygodność.

Zgodnie z treścią art. 92a § 2 kw kto, prowadząc pojazd mechaniczny, nie stosuje się do ograniczenia prędkości określonego ustawą lub znakiem drogowym, przekraczając je o ponad 30 km/h, podlega karze grzywny nie niższej niż 800 złotych. Natomiast odpowiedzialności z art. 94 § 1 kw podlega ten, kto na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu prowadzi pojazd mechaniczny, nie mając do tego uprawnienia, przy czym wykroczenie z art. 94 § 1 kw zagrożone jest karą aresztu, ograniczenia wolności albo grzywy nie niższej niż 1500 złotych.

W świetle zgromadzonych i przeprowadzonych dowodów w zakresie przekroczenia przez obwinionego dozwolonej prędkości przyjąć należało, iż pomiar prędkości wykonany był prawidłowo. Przeprowadzony został bowiem przy użyciu przyrządu, który posiadał ważne świadectwo legalizacji oraz przez funkcjonariusza, który nie miał żadnych wątpliwości odnośnie poprawności wymienionej czynności. Ponadto obwiniony prowadził pojazd mechaniczny, mimo iż nie posiadał do tego uprawnień, co potwierdzone zostało przez funkcjonariusza w bazie CEK oraz stosownym postanowieniem asesora Prokuratury.

Biorąc pod uwagę powyższe Sąd uznał obwinionego za winnego popełnienia czynu z art. 92a § 2 kw i art. 94 § 1 kw. Odcinek drogi, po którym poruszał się obwiniony, stanowił bowiem teren zabudowany i obowiązywało na nim ograniczenie prędkości do 50 km/h. W związku z tym, P. D., poruszając się z prędkością 88 km/h niewątpliwie nie zastosował się do obowiązującego w tym miejscu ograniczenia, a jego zachowanie wyczerpało dyspozycję wykroczenia z art. 92a § 2 kw.

Sąd dokonał zmiany opisu czynu i uznał obwinionego za winnego tego, że w dniu 8 października 2023 r. około godziny 09.10 w miejscowości K., gmina Z., województwo (...), na drodze publicznej, nie mając do tego uprawnienia, jadąc jako kierujący samochodem osobowym marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) przekroczył dopuszczalną prędkość na obszarze zabudowanym o 38 km/h, poruszając się z prędkością 88 km/h. Sąd doprecyzował opis czynu zgodnie ze znamionami wykroczeń wskazanymi w przepisach ustawy. Ponadto ze względu na tożsamość miejsca oraz czasu zarzucane obwinionemu przez oskarżyciela publicznego wykroczenia stanowiły jeden czyn wyczerpujący znamiona obu przywołanych powyżej przepisów zgodnie z treścią art. 9 § 1 kw.

W przekonaniu Sądu wymierzona obwinionemu na podstawie art. 94 § 1 kw w zw. z art. 9 § 1 kw grzywna w wysokości 2.000 złotych odpowiada przede wszystkim stopniowi społecznej szkodliwości czynu P. D.. Ponadto, pozwala na osiągnięcie zapobiegawczych i wychowawczych celów kary w stosunku do obwinionego, a także czyni zadość potrzebie społecznego oddziaływania. Obwinionemu zatrzymano prawo jazdy z uwagi na podejrzenie kierowania przez niego pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości, tj. w związku z czynem z art. 178a § 1 kk. Tymczasem P. D. z powyższego faktu nie uczynił żadnej refleksji, wsiadając za kierownicę pojazdu, mimo braku uprawnień do kierowania nim oraz łamiąc przepisy ruch drogowego i znacznie przekraczając dozwoloną prędkość na obszarze zabudowanym. Dopuszczając się tego czynu okazał swoje lekceważące podejście do obowiązującego porządku prawnego. W środkach masowego przekazu nagłaśniane są sytuacje związane z nagminnym przekraczaniem prędkości przez kierujących pojazdami. Nie rzadko w wyniku popełnienia tego wykroczenia dochodzi do kolizji, wypadków drogowych czy też potrąceń pieszych. Zdaniem Sądu w społecznym przekonaniu musi przestać funkcjonować pogląd, iż przekraczanie dozwolonej prędkości jest wykroczeniem drogowym mniejszej wagi. Jak da się bowiem zaobserwować, większość wypadków drogowych ma swoje podłoże właśnie w nadmiernej prędkości. Ponadto obwiniony był już uprzednio wielokrotnie karany za przekraczanie dozwolonej prędkości (k. 7-8).

Z uwagi na ukaranie P. D. za czyn z art. 94 § 1 kw obligatoryjne było orzeczenie na podstawie art. 94 § 3 kw zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego. Sąd uznał, iż okres 6 miesięcy obowiązywania tego środka karnego będzie wystarczający dla obwinionego, by mógł on przemyśleć swoje postępowanie.

Rozstrzygniecie o kosztach postępowania oparto na treści art. 118 § 1 kpw, zgodnie z którym w wypadku skazania obwinionego obciąża się zryczałtowanymi wydatkami postępowania, których wysokość ustalono na podstawie § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10.10.2001r. (Dz. U. nr 118 poz. 1269 w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania (…). Natomiast wysokość opłaty ustalono na podstawie art. 21 pkt 2 w zw. z art. 3 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. nr 49 poz. 223 z 1983r z późn. zm.).

Zarządzenie: 5.07.2024 r.

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć obrońcy obwinionego.