Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 337/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

R. M.

Przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. polegające na tym, że oskarżony w dniu 5 maja 2024 r. ok. godz. 17.10 w ruchu lądowym w miejscowości J. gm. B. jechał jako kierujący motorowerem m-ki(...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości z wynikiem 1.15 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1.

R. M.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z treścią art. 178a § 1 k.k., odpowiedzialności karnej podlega ten kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym.

Nie ulega wątpliwości, że motorower kierowany przez R. M. wpisuje się w definicję pojazdu mechanicznego. Oskarżony prowadził zarazem pojazd po drodze publicznej, tj. w strefie ruchu lądowego, natomiast badanie analizatorem wydechu (potwierdzone następnie na analizatorze stacjonarnym w KPP) przeprowadzone przez funkcjonariuszy policji w związku z kontrolą drogową wykazało, że wyżej wymieniony znajdował się w stanie nietrzeźwości o stężeniu 1,15 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, czyli w stężeniu wykraczającym ponad wartość określoną w art. 115 § 16 k.k. zawierającym definicję „stanu nietrzeźwości”. Powyższe prowadzi do bezsprzecznej konkluzji, iż R. M. swoim zachowaniem wypełnił wszystkie znamiona zarzucanego mu przestępstwa.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. M.

1.

1.

Sąd na podstawie art. 178a § 1 k.k. w zw. z art. 37a § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu karę 150 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości każdej stawki na kwotę 20 złotych.

Przy wymiarze kary sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 k.k., bacząc aby kara odpowiadała stopniowi winy i stopniowi społecznej szkodliwości czynu.

R. M. jest osobą dojrzałą emocjonalnie i doświadczoną życiowo oraz w pełni poczytalną. Dopuścił się popełnienia czynu umyślnie, z pełną premedytacją i znajomością potencjalnych konsekwencji swojego nieodpowiedzialnego zachowania. Sąd nie dopatrzył się więc żadnych okoliczności, które mogłyby umniejszać jego stopień winy.

W ocenie sądu popełniony przez oskarżonego czyn cechował się za to umiarkowanym stopniem społecznej szkodliwości. Mimo stosunkowo wysokiego stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu, jak i faktu iż sprawca przewoził ze sobą pasażera, a jego sposób jazdy wskazywał na spożycie alkoholu, nie bez znaczenia dla sądu pozostawało to, że oskarżony przemieszczał się motorowerem (a nie choćby samochodem osobowym bądź ciężarowym, co stwarzałoby zdecydowanie większe niebezpieczeństwo), nie przemieścił się zbyt daleko, jadąc zarazem niezbyt ruchliwymi drogami w małej miejscowości J.. Oskarżony co prawda został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji do kontroli przez wzgląd na podejrzany tor jazdy, jednakże pomimo swej nagannej, nierozsądnej decyzji o prowadzeniu pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, nie stworzył żadnego realnego, konkretnego zagrożenia dla innego uczestnika ruchu.

Za okoliczności łagodzące sąd przyjął przyznanie się przez R. M. do winy, wyrażoną przez niego skruchą, jak i uprzednią niekaralność sprawcy za przestępstwa oraz za wykroczenia drogowe.

Mając powyższe na uwadze, sąd uznał że nie ma potrzeby sięgania w stosunku do oskarżonego po przewidywaną przepisem art. 178a § 1 k.k., karę pozbawienia wolności, zaś cele zapobiegawcze i wychowawcze wobec R. M. zostaną spełnione przy zastosowaniu kary o charakterze wolnościowym. Zdaniem sądu kara grzywny w wymiarze 150 stawek dziennych odpowiada zarówno stopniowi winy, jak i społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego przestępstwa.

Sąd przyjął również stawkę dzienną grzywny w kwocie 20 złotych za adekwatną do możliwości zarobkowych oskarżonego oraz jego obecnej sytuacji majątkowej i rodzinnej.

R. M.

2.

1.

Sąd na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat.

Skazanie oskarżonego za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. obligowało sąd do wymierzenia wyżej wymienionego środka karnego, przy czym sąd zadecydował o wymierzeniu go na minimalny okres 3 lat, kierując się przede wszystkim tym, że oskarżony od początku postępowania przygotowawczego przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, wyrażając skruchę; nadto nie był on dotychczas karany za przestępstwa ani za też za żadne wykroczenia drogowe.

R. M.

3.

1.

Na podstawie art. 43a § 2 k.k. sąd orzekł od oskarżonego R. M. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 5000 złotych.

Świadczenie pieniężne na kanwie przedmiotowej sprawy miało charakter obligatoryjny, jednak przez wzgląd na uprzednią niekaralność oskarżonego oraz prezentowaną przez niego w toku postępowania postawę, sąd orzekł je w możliwie najniższym wymiarze.

R. M.

4.

1.

Na podstawie art. 178a § 5 k.k. sąd postanowił odstąpić od orzeczenia przepadku pojazdu mechanicznego / jego równowartości.

Jakkolwiek obowiązujący od dnia 14 marca 2024 roku art. 178a § 5 k.k. obliguje sąd do orzeczenia przepadku pojazdu mechanicznego bądź jego równowartości w razie stwierdzenia u sprawcy przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu równej lub wyższej niżeli 0,75 mg/l alkoholu, tak przywołany przepis zezwala jednocześnie sądowi na odstąpienie od orzeczenia przepadku, jeżeli zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami.

Sąd doszedł do przekonania, że takowy szczególny, uzasadniony okoliczności sprawy wypadek zachodzi w niniejszym postępowaniu. Należy mieć bowiem na uwadze, że R. M. od początku postępowania prezentował postawę krytyczną wobec popełnionego przestępstwa. Podczas pierwszego przesłuchania w charakterze podejrzanego przyznał się do winy i wyraził skruchę, decydując się zarazem na dobrowolne poddanie się karze uzgodnionej z prokuratorem. Nadto oskarżony nie był w przeszłości karany nie tylko za przestępstwa, ale również i za wykroczenia drogowe, co w ocenie sądu świadczy o incydentalności zachowania, którego dopuścił się w dniu 05 maja 2024 roku.

Zdaniem sądu, w okolicznościach faktycznych sprawy, a także w świetle prezentowanej przez oskarżonego postawy i decyzji o zakończeniu postępowania w tzw. trybie konsensualnym, dodatkowe orzeczenie przepadku pojazdu bądź jego równowartości – przy i tak dotkliwych konsekwencjach w postaci trzyletniego zakazu prowadzenia wszelkich (nie tylko motorowerów) pojazdów mechanicznych, świadczenia pieniężnego oraz grzywny – jawiłoby się jako wyrzeczenie zbyt surowe, nieadekwatne względem stopnia społecznej szkodliwości dokonanego czynu, jak i stawianej sprawcy na przyszłość prognozy kryminologicznej, a tym samym stanowiłoby wyraz przesadnej, nieuzasadnionej wychowawczymi i prewencyjnymi celami kary represji.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Zgodnie z treścią art. 424 § 3 k.p.k. – z uwagi na wydanie wobec oskarżonego R. M. wyroku skazującego w trybie art. 343 k.p.k. na skutek uwzględnienia wniosku złożonego na mocy art. 335 § 2 k.p.k. – sąd ograniczył uzasadnienie wyroku do wyjaśnienia podstawy prawnej, rozstrzygnięcia o karze oraz innych konsekwencjach prawnych czynu.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4.

O kosztach procesu sąd orzekł na podstawie art. 627 k.p.k. zasądzając od oskarżonego R. M. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 40 złotych tytułem zwrotu wydatków postępowania, na którą złożyły się ryczałty za doręczenia wezwań i innych pism w postępowaniu przygotowawczym oraz postępowaniu sądowym.

Na mocy art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku sąd wymierzył także oskarżonemu opłatę w kwocie 300 złotych jako równowartość 10% orzeczonej wobec niego kary grzywny.

6.  1Podpis