Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

F o r m u l a r z U K 1

Sygnatura akt

II K 210/25

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

Ł. B.

1a)

w dniu 21 marca 2023 roku w B. (woj. (...)) w (...) w B., będąc uprzedzoną o odpowiedzialności karnej, złożyła fałszywe pisemne oświadczenie o posiadaniu prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w postaci działki gruntu położonej w obrębie Ł. (gm. K. (...)) o numerze ewidencyjnym (...)stanowiącej współwłasność E. P. i Z. P., a ponadto w celu użycia za autentyczny podrobiła na formularzu ww. oświadczenia (wzorze (...)) podpis M. W. i następnie użyła tego dokumentu składając go w ww. urzędzie jako załącznik do zgłoszenia budowy lub wykonywania innych robót budowlanych dotyczącego przyłącza wodociągowego i kanalizacji sanitarnej w celu zasilenia działki o nr ewid. (...) w obrębie Ł. (gm. K. (...)) - funkcjonowania projektowanego na niej budynku mieszkalnego jednorodzinnego;

1b)

w dniu 21 marca 2023 roku w B. (woj. (...)) w W. (...) w B., w celu użycia za autentyczny podrobiła podpis M. W. na formularzu zgłoszenia budowy lub wykonywania innych robót budowlanych (wzorze (...)) dotyczącym przyłącza wodociągowego i kanalizacji sanitarnej w celu zasilenia działki o nr ewid. (...)w obrębie Ł. (gm. K. (...) - funkcjonowania projektowanego na niej budynku mieszkalnego jednorodzinnego i następnie użyła tego dokumentu składając go w ww. urzędzie;

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 21 marca 2023 roku oskarżona Ł. B. zgłosiła się do W. S. (...) w B. w celu załatwienia formalności z zakresu prawa budowlanego związanych z wykonaniem przyłącza wodociągowego i kanalizacji sanitarnej w celu zasilenia działki o nr ewid.(...)w obrębie Ł. (gm. K. (...)) dla potrzeb funkcjonowania projektowanego na niej na zlecenie syna oskarżonej M. W. (inwestora) budynku mieszkalnego jednorodzinnego.

Oskarżona złożyła wówczas w wymienionym urzędzie wypełniony przez siebie formularz zgłoszenia budowy lub wykonywania innych robót budowlanych (wzór (...) dotyczący przyłącza wodociągowego i kanalizacji sanitarnej w celu zasilenia działki o nr ewid. (...)w obrębie Ł. (gm. K. (...)), na którym to dokumencie podrobiła uprzednio podpis swojego syna M. W. podpisując się jego imieniem i nazwiskiem.

Ponadto, Ł. B., będąc uprzedzoną o odpowiedzialności karnej, załączyła do ww. zgłoszenia fałszywe oświadczenie o posiadaniu prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w postaci działki gruntu położonej w obrębie Ł. (gm. K. (...)) o numerze ewidencyjnym(...) na formularzu, którego to oświadczenia (wzorze (...)) podrobiła podpis swojego syna M. W. podpisując się jego imieniem i nazwiskiem.

Działka gruntu o numerze ewidencyjnym (...) położona w obrębie Ł. (gm. K. (...)) stanowi współwłasność E. P. oraz Z. P.. Nie wyrazili oni w żaden sposób zgody na wykonanie przyłącza do kanalizacji, która przebiega przez ich nieruchomość i tym samym Ł. B. nie posiadała żadnego tytułu prawnego uprawniającego do wykonywania robót budowlanych na ww. nieruchomości.

Wobec tego, że organ administracji architektoniczno–budowlanej nie wniósł w terminie 21 sprzeciwu od ww. zgłoszenia budowy lub wykonania innych robót budowlanych, Zakład (...) Sp. z o. o. na jesieni 2023 roku wykonał przyłącze, a po tym fakcie okazało, się że właściciele działki o numerze ewidencyjnym (...)w obrębie Ł. (gm. K. (...)) nie wyrazili na to zgody.

Oskarżona nie była karana.

zeznania P. T.

wyjaśnienia oskarżonej

zgłoszenie budowy lub wykonywania innych robót budowlanych

(druk (...)

oświadczenie o posiadaniu prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane (druk (...))

zeznania Z. P.

zeznania E. P.

zeznania H. K.

zeznania P. B.

informacja o osobie z K.

120-12,

200

133-134, 194-196, 221

129

130

1-2, 53-54, 197-199

56-57, 199

124-126, 201

220-221

146

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

Ł. B.

1a) w dniu 21 marca 2023 roku w B. (woj. (...)) w W. (...) w B., będąc uprzedzoną o odpowiedzialności karnej, złożyła fałszywe pisemne oświadczenie o posiadaniu prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w postaci działki gruntu położonej w obrębie Ł. (gm. K. (...)) o numerze ewidencyjnym (...) stanowiącej współwłasność E. P. i Z. P., a ponadto w celu użycia za autentyczny podrobiła na formularzu ww. oświadczenia (wzorze (...)) podpis M. W. i następnie użyła tego dokumentu składając go w ww. urzędzie jako załącznik do zgłoszenia budowy lub wykonywania innych robót budowlanych dotyczącego przyłącza wodociągowego i kanalizacji sanitarnej w celu zasilenia działki o nr ewid. (...) w obrębie Ł. (gm. K. (...)) - funkcjonowania projektowanego na niej budynku mieszkalnego jednorodzinnego;

1b) w dniu 21 marca 2023 roku w B. (woj. (...)) w W. (...) w B., w celu użycia za autentyczny podrobiła podpis M. W. na formularzu zgłoszenia budowy lub wykonywania innych robót budowlanych (wzorze(...)) dotyczącym przyłącza wodociągowego i kanalizacji sanitarnej w celu zasilenia działki o nr ewid. (...) w obrębie Ł. (gm. K. (...) - funkcjonowania projektowanego na niej budynku mieszkalnego jednorodzinnego i następnie użyła tego dokumentu składając go w ww. urzędzie;

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Brak świadomości po stronie oskarżonej o konieczności uzyskania zgody właścicieli działki o numerze ewidencyjnym (...) w obrębie Ł. (gm. K. (...) na wykonanie przyłącza (tytułu prawnego uprawniającego do wykonywania robót budowlanych na ww. nieruchomości).

wyjaśnienia oskarżonej

133-134, 194-196, 221

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznania P. T.

zeznania Z. P.

zeznania E. P.

zeznania H. K.

zeznania P. B.

wyjaśnienia oskarżonej

zgłoszenie budowy lub wykonywania innych robót budowlanych

(druk (...))

oświadczenie o posiadaniu prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane (druk (...))

informacja o osobie z K.

Sąd dał wiarę zeznaniom wszystkim przesłuchanym w sprawie świadkom, gdyż były spójne, konkretne, stanowcze i logiczne oraz zgodne z doświadczeniem życiowym, a także nie było żadnych powodów do podważania prawdziwości ich relacji. Poza tym, w kluczowych kwestiach osobowe źródła dowodowe nie pozostawały w sprzeczności do wyjaśnień oskarżonej.

Brak było podstaw do kwestionowania wyjaśnień oskarżonej w zakresie złożenia przez Ł. B. dokumentów wymienionych w zarzucie oraz sfałszowania podpisu swojego syna M. W..

Niekwestionowane dokumenty urzędowe.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia

dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

wyjaśnienia oskarżonej

Wyjaśnienia oskarżonej w zakresie w jakim twierdziła ona, iż nie posiadała wiedzy odnośnie tego, że potrzebna było uzyskanie stosownej zgody właścicieli działki o numerze ewidencyjnym (...)w obrębie Ł. (gm. K. (...)) do tego, aby złożyć prawdziwe oświadczenie o prawie do dysponowania ww. nieruchomością na cele budowalne przy składaniu zgłoszenia budowy lub wykonywania innych robót budowlanych stanowią przyjętą przez Ł. B. linię obrony i są sprzeczne z doświadczeniem życiowym oraz pozostałym materiałem dowodowym. Oskarżona posiada wykształcenie wyższe i w związku z tym, z pewnością musiała sobie zdawać sprawę z powagi i znaczenia oświadczenia, które złożyła. W ustawowym przecież wzorze przedmiotowego oświadczenia (druku (...)) w sposób wyraźny zawarte jest pouczenie, że jest ono składane pod rygorem odpowiedzialności karnej. Powoływanie się zatem w takich okolicznościach na treść pisma Zakładu (...) Sp. z o. o. z dnia 13 czerwca 2022 roku – k. 16 (warunków przyłączenia do sieci wod. – kan.) nie może „zwalniać” oskarżonej z odpowiedzialności za złożenie fałszywego oświadczenia. Informacja przecież zawarta w tym piśmie o potrzebie uzyskania przez inwestora „zgody właściciela działki (...)” została w nim zawarta jedynie z tego powodu, że działki na których projektowany jest przez M. W. dom (nr (...) i (...)) nie mają dostępu do drogi gminnej, w obrębie której zlokalizowane są sieci. Poza tym, gestor sieci wydając warunku przyłącza nie jest w stanie przewidzieć w jakim dokładnie miejscu projektant zaprojektuje na dalszym etapie procesu budowalnego przebieg instalacji i miejsca przyłączy! Inaczej mówiąc, w momencie wydawania warunków przyłączy nie sposób jest przecież miarodajnie określić czyje zgody będą inwestorowi potrzebne, gdyż tak naprawdę nie wiadomo, przez jakie nieruchomości będą przebiegać instalacje! Dopiero bowiem po opracowaniu projektu „widać”, którędy będą one poprowadzone i czyje prawa własności będą naruszać (por. zeznania w tej kwestii H. K. k. 201 i P. B. k. 220-221). Ponadto, przesłuchany w charakterze świadka P. B. nie potwierdził także tego jakoby w rozmowie telefonicznej z Ł. B. informował ją czyje zgody będą jej potrzebne (por. k. 220-221).

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna

skazania albo warunkowego

umorzenia postępowania

zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.2. Podstawa prawna

skazania albo warunkowego

umorzenia postępowania

niezgodna z zarzutem

     1a i 1b

      Ł. B.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Czyn polegający na podpisaniu się cudzym imieniem i nazwiskiem jest podrobieniem dokumentu. Dlatego też zachowania oskarżonej polegające na złożeniu na formularzu zgłoszenia budowy lub wykonywania innych robót budowlanych (wzorze (...)) oraz na formularzu oświadczenia o posiadaniu prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane (wzorze(...)) nieautentycznych (cudzych) podpisów (swojego syna M. W.), a następnie użycie tak podrobionych dokumentów jako autentycznych poprzez ich złożenie w urzędzie niewątpliwie wypełniało dyspozycję występku z art. 270 § 1 kk.

Dla bytu przestępstwa z art. 270 § 1 kk zupełnie natomiast obojętne jest to, czy osoba, której podpis podrobiono na dokumencie, wiedziała o tym lub wyraziła na to zgodę, czy też nie (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 września 2002 r. V KKN 29/01 LEX nr 55220). Dokument jest bowiem podrobiony wówczas, gdy nie pochodzi od osoby, w której imieniu został sporządzony. Podpisanie innej osoby jej nazwiskiem na dokumencie mającym znaczenie prawne, nawet za zgodą tej osoby, stanowi przestępstwo z art. 270 kk z 1969 r. (por. OSNGP 1980, z. 11, poz. 127). Przestępstwo z art. 270 kk jest przestępstwem formalnym. Dla bytu tego przestępstwa jest przy tym obojętne, czy ktoś poniósł przez to szkodę, czy też nie (por. wyrok Sądu Najwyższego z 14 marca 1959 r. V K 430/59, Służba MO z. 2, s. 349-350).

Ponadto, zachowanie oskarżonej przypisane jej w punkcie 1a) wypełniało także znamiona art. 233 § 1 w zw. z § 6 kk, gdyż art. 30 ust. 2a pkt 1 w zw. z art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane (tj. Dz. U. z 2025 roku poz. 418) przewiduje odbieranie oświadczenia pod rygorem odpowiedzialności karnej. Ł. B. natomiast nie posiadała żadnego tytułu prawnego uprawniającego do wykonywania robót budowlanych na działce gruntu o numerze ewidencyjnym (...) położonej w obrębie Ł. (gm.K. (...)), a pomimo tego złożyła przed organem administracji architektoniczno–budowlanej oświadczenie o posiadaniu prawa do dysponowania ww. nieruchomością na cele budowlane (wzór (...).

Od 1 października 2023 roku zmianie uległa treść art. 37a § 1 kk w ten sposób, że obecnie przewiduje on możliwość orzeczenia zamiast kary pozbawienia wolności grzywny w wysokości co najmniej 150 stawek dziennych, a nie co najmniej 100 stawek dziennych jak miało to miejsce wcześniej. W tej sytuacji ustawą korzystniejszą dla Ł. B. jest ustawa, która obowiązywała w chwili czynu. Dlatego też podstawę prawną skazania rozbudować należało o art. 4 § 1 kk.

Z treści art. 272 kk wynika, że za wskazane tam przestępstwo odpowiada jedynie ten, kto „wyłudza poświadczenie nieprawdy przez podstępne wprowadzenie w błąd funkcjonariusza publicznego lub innej osoby upoważnionej do wystawienia dokumentu”. Jak wskazuje się w doktrynie, w przestępstwie tym chodzi więc „o uzyskanie potwierdzenia prawdziwości okoliczności nieprawdziwej przez osobę uprawnioną do wystawienia dokumentu w zakresie takiej okoliczności” (zob. R. Zawłocki (w:) A. Wąsek (red.) Kodeks karny. Część szczególna. Komentarz do art. 222-316, Warszawa 2006, t. II, s. 710, teza 9. do art. 272), przyjmując przy tym, że poświadczenie nieprawdy - podobnie jak na gruncie art. 271 § 1 k.k. – „nie jest samym potwierdzeniem nieprawdziwych okoliczności faktycznych w sporządzanym dokumencie, czyli wydaniem określonego zaświadczenia, lecz dodatkową realizacją uprawnienia, którego istotą jest wydawanie tego typu zaświadczeń” (tamże, s. 698, teza 35. do art. 271 k.k.). Podnosi się także, iż - tak jak na gruncie art. 271 § 1 k.k. - dokument taki musi „zawierać w swej treści poświadczenie, któremu przysługuje cecha zaufania publicznego”, a przy tym poświadczenie to odnosi się do czegoś, co już wystąpiło i jest stwierdzeniem stanu istniejącego, a wystawiający dokument ma uprawnienie do potwierdzenia takiej okoliczności (zob. M. Kalinowski (w:) M. Filar (red.) Kodeks karny. Komentarz, Warszawa 2010, s. 1157). Akcentuje się też, że poświadczenie, o jakim mowa w art. 272 k.k. „musi być częścią dyspozycyjną dokumentu” oraz że tym samym „nie ma takiego charakteru decyzja lub wyrok oparty na błędnych przesłankach, chyba że stwierdzenie stanu faktycznego należy do istotnych części tej decyzji lub wyroku” (zob. W. Wróbel (w:) A. Zoll (red.) Kodeks karny. Część szczególna. Komentarz, Warszawa 2008, t. II, s. 1349, teza 10. do art. 272 k.k.).

Analiza materiału sprawy w powyższym zakresie wskazuje, że zachowanie oskarżonej polegało na złożeniu fałszywego oświadczenia o dysponowaniu nieruchomością na cele budowlane, które stanowiło załącznik do zgłoszenia budowy lub wykonywania innych robót budowlanych, od którego to zgłoszenia organ administracji architektoniczno–budowlanej nie wniósł następnie w terminie 21 sprzeciwu i tym samym nie wydawał żadnej decyzji!

Powyższe wskazuje zatem, że w żaden sposób nie doszło do jakiegokolwiek potwierdzenia nieprawdziwej informacji zawartej w przedłożonym dokumencie. Organ administracji architektoniczno–budowlanej na skutek działania w zaufaniu do przedmiotowego oświadczenia nie złożył jedynie sprzeciwu od przedłożonego mu zgłoszenia (zachował się biernie).

Decyzja natomiast o pozwoleniu na budowę nr 826.2023 do której odnosi zarzut aktu oskarżenia została wydana na skutek odrębnego wniosku złożonego w dniu 10 października 2023 roku przez oskarżoną jako pełnomocnika M. W., a nie w związku z dokumentami złożonymi w dniu 21 marca 2023 roku (por. treść uzasadnienia ww. decyzji k. 19-20).

Zdaniem Sądu procedury prawa budowlanego w przedmiotowej inwestycji zostały podzielone na dwa etapy. Pierwszy dotyczył jedynie wykonania przyłącza i został załatwiony w trybie zgłoszenia budowy lub wykonywania innych robót budowlanych, do którego załączono fałszywe oświadczenie o dysponowaniu nieruchomością na cele budowlane działki o numerze ewidencyjnym (...)w obrębie Ł.. Drugi natomiast dotyczył już tylko samych instalacji wodociągowej oraz kanalizacyjnej i został zakończony w trybie uzyskania decyzji administracyjnej (pozwolenia na budowę nr(...)), przy wydawaniu której nie było już „problemu” składania oświadczenia o prawie do dysponowania „nieswoją” nieruchomością, gdyż same instalacje przebiegały już przez działki, do których inwestor lub jego pełnomocnik posiadali już tytułu prawne.

Ponadto, na uwadze należało mieć również, że art. 272 kk wymaga, aby owo poświadczenie nieprawdy nastąpiło przez „wystawienie” dokumentu na skutek podstępnego wprowadzenia w błąd funkcjonariusza publicznego lub innej osoby, upoważnionej do wystawiania takich dokumentów. Pojęcie wystawienia dokumentu przez funkcjonariusza lub inną uprawnioną do tego osobę występuje też na gruncie przestępstwa fałszerstwa intelektualnego z art. 271 § 1 kk, a w doktrynie zwraca się uwagę, że nie stanowi takiego wystawienia wydanie przez organy władzy rozstrzygnięć o charakterze konstytutywnym, opartych o ustalenia faktyczne nie odpowiadające rzeczywistości, gdyż, po pierwsze nie są one wystawiane lecz wydawane, a po wtóre, nie poświadczają istnienia określonych okoliczności, ale same je tworzą (zob. W. Wróbel, op. cit., s. 1345; zob. też Z. Kukuła, Postępowanie administracyjne w prawo karne - wokół zagadnień związanych z odpowiedzialnością karną, Przegląd Policyjny 2006, nr 4, s. 90-91). Stanowisko to jest w pełni aktualne także na gruncie art. 272 kk. Ten ostatni przepis wymaga przy tym, aby wprowadzanym podstępnie w błąd był funkcjonariusz publiczny lub inna osoba uprawniona do wystawienia dokumentu, a nie organ wydający orzeczenie czy decyzję administracyjną. W prawie karnym sensu largo znane są zaś przypadki penalizowania wprowadzenia w błąd właśnie organu, a nie jego funkcjonariusza (np. art. 76 § 1, art. 76a § 1, art. 85 § 1 czy art. 97 § 1 k.k.s.). Pojęć tych nie należy zatem mieszać i traktować jako tożsamych (por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego V KK 240/11 LEX 1157588).

W niniejszej sprawie oskarżona wprowadziła w błąd organu administracji architektoniczno – budowlanej przy składaniu zgłoszenia budowy lub wykonywania innych robót budowlanych dotyczącego przyłącza, ale w tym przedmiocie nie była wydawana żadna decyzja, a jedynie nastąpił brak sprzeciwu, który zaowocował wykonaniem robót budowlanych (przyłącza). Inaczej mówiącS. (...) w tej sprawie nie wystawiał żadnego dokumentu, który ewentualnie miałby poświadczać nieprawdę lecz zachował się biernie, gdyż względem zgłoszenia nie złożył sprzeciwu. Uzyskanie z kolei pozwolenia na budowę stanowiło całkowicie odrębną procedurę, w której problem fałszywego oświadczenia i tym bardziej ewentualnego poświadczania nieprawdy w ogóle nie zaistniał.

W świetle powyższego, zachowania przypisane oskarżonej nie spełniały znamion przestępstwa z art. 272 kk i dlatego przepis ten wyeliminowany został z kwalifikacji prawnej przypisanych oskarżonej czynów względem kwalifikacji prawnej zaproponowanej przez prokuratora w akcie oskarżenia.

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Ł. B.

1

2

3

1

Przy wymiarze kary, Sąd wziął pod uwagę na korzyść oskarżonej uprzednią niekaralność.

Wymierzone kary (300 stawek dziennych za czyn z pkt 1a oraz 150 stawek dziennych za czyn z pkt 1b) zdaniem Sądu odpowiadają przede wszystkim stopniowi winy oskarżonej oraz społecznej szkodliwości przypisanych jej czynów, a ponadto pozwalają na osiągnięcie zapobiegawczych i wychowawczych celów kary w stosunku do niej, jak również czynią zadość potrzebie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Oskarżona działała umyślnie i z premedytacją, gdyż nie zważając na nic podpisywała się za syna jego imieniem i nazwiskiem oraz złożyła fałszywe oświadczenie, aby tylko dopełnić formalności przed w S. (...), pomimo tego, że nic nie stało na przeszkodzie żeby występować jako pełnomocnik inwestora oraz uzyskać zgodę Państwa P..

Ł. B. woje zachowanie skierowała przeciwko wiarygodności dokumentów oraz przeciwko wymiarowi sprawiedliwości istotnie naruszając wymienione dobra prawne i powodując, że organ administracji architektoniczno – budowlanej działając w zaufaniu do złożonego oświadczenia nie zgłosił sprzeciwu względem zgłoszenia robót budowlanych, które następnie wykonano naruszając prawo własności Z. i E. P..

Powyższe sprawia, że niedochowanie przez oskarżoną wierności prawu było bardzo wyraźne, a stopień społecznej szkodliwości przypisanych jej czynów jest wysoki,

Wysokość stawki dziennej grzywny została ustalona w oparciu o warunki osobiste, rodzinne i stosunki majątkowe oskarżonej. Ł. B. jest już co prawda na emeryturze, ale osiąga stałe dochody w wysokości ok. 4000 zł netto, co uprawnia do oszacowania wysokości stawki na poziomie przekraczającym jej minimalny wymiar i dlatego określono ją na kwotę 20 zł.

Pomiędzy przypisanymi oskarżonej czynami istnienie silny związek czasowy oraz przedmiotowy, gdyż zostały one popełnione praktycznie w jednym czasie.

Z drugiej jednak strony czyn przypisany oskarżonej w punkcie 1a) posiadał niewątpliwe wyższy stopień społecznej szkodliwości, gdyż polegał także na złożeniu fałszywego oświadczenia, a więc wykluczone było zastosowanie zasady całkowitej absorbcji.

Dlatego też Sąd zastosował zasadę mieszaną i wymierzył karę łączną 400 stawek dziennych po 20 złotych.

Wymierzona kara łączna pozwala na osiągnięcie w stosunku do oskarżonego celów zapobiegawczych i wychowawczych oraz realizuje potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

W oparciu o art. 43 b kk Sąd orzekł podanie wyroku do publicznej wiadomości poprzez umieszczenie jego treści na tablicy ogłoszeń S. (...) w B. (W. (...)) przez okres 6 miesięcy. Uzasadnione jest to społecznym oddziaływaniem skazania, gdyż dzięki temu osoby załatwiające swoje sprawy w organie administracji architektoniczno – budowlanej będą z należytą powagą podchodzić do oświadczeń składanych pod rygorem odpowiedzialności karnej oraz wiarygodności dokumentów składanych w ww. urzędzie.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

Ł. B.

4

1

Z racji tego, że zatrzymane rzeczy (dokumenty) są elementem postępowania administracyjnego stosownie do dyspozycji art. 230 § 2 kpk należało zwrócić je S. (...) w B. (W. (...) jako uprawnionemu podmiotowi.

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5

W oparciu o art. 627 kpk i art. 616 § 1 i 2 kpk w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 z późn. zm.) Sąd wymierzył oskarżonej opłatę od kary w wysokości 800 zł oraz zasądził od niej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 540 zł tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków, na którą to sumę składają się wydatki poniesione w postępowaniu przygotowawczym – 520 zł (k. 181) oraz ryczałt za doręczenia na etapie sądowym sprawy (20 zł).

8. PODPIS