Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 13 stycznia 2015 roku

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Tryb., Wydział V
w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO Beata Łapińska (spr)

Sędziowie: SO Agnieszka Leżańska

SR del. Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant: asyst. sędz. Ewelina Goździk

po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2015 roku w Piotrkowie Tryb.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku A. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział wT.

o zasiłek chorobowy

na skutek apelacji wnioskodawczyni A. B.

od wyroku Sądu Rejonowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Tryb.

z dnia 2 kwietnia 2014 roku

sygn. akt IV U 48/14

w przedmiocie skargi kasacyjnej wnioskodawczyni

postanawia:

odrzucić skargę kasacyjną.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 13 listopada 2014 roku, wydanym w sprawie V Ua 17/14, Sąd Okręgowy w Piotrowie Tryb. oddalił apelację wnioskodawczyni A. B. od wyroku Sądu Rejonowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Tryb.
z dnia 2 kwietnia 2014 roku, którym Sąd Rejonowy oddalił jej odwołanie od decyzji odmawiającej prawa do zasiłku chorobowego za okres niezdolności do pracy po ustaniu tytułu ubezpieczenia od 8 listopada 2013 roku do 4 lutego 2014 roku.

W dniu 11 grudnia 2014 roku skargę kasacyjną od wyroku Sądu Okręgowego
w Piotrkowie Tryb. z dnia 13 listopada 2014 roku wniosła wnioskodawczyni A. B.. Skarga kasacyjna została sporządzona przez nią osobiście. W treści skargi kasacyjnej wnioskodawczyni wskazała, że wartość sporu to 5.000 złotych.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Skarga kasacyjna podlega odrzuceniu.

Zgodnie z treścią art. 398 ² § 1 k.p. skarga kasacyjna jest niedopuszczalna w sprawach o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż pięćdziesiąt tysięcy złotych, a w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych – niższa niż dziesięć tysięcy złotych. Jednakże w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych skarga kasacyjna przysługuje niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia w sprawach o przyznanie i o wstrzymanie emerytury lub renty oraz o objęcie obowiązkiem ubezpieczenia społecznego.

Po wpływie skargi kasacyjnej do Sądu drugiej instancji, Sąd ten bada, czy jest ona w konkretnym przypadku dopuszczalna, tj. czy została wniesiona przez uprawniony podmiot i w stosunku do orzeczenia, które może być zaskarżone tym środkiem zaskarżenia oraz czy został zachowany termin do jej wniesienia i czy spełnia ona wymagania formalne. W razie braku któregokolwiek ze wskazanych warunków uznać należy, że skarga kasacyjna jest dotknięta brakiem uzasadniającym jej odrzucenie na podstawie art. 398 ⁶ § 2 k.p.c. W myśl bowiem art. 398 ⁶ § 2 k.p.c. Sąd drugiej instancji odrzuca na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu, skargę niespełniającą wymagań określonych w art. 398 ⁴ § 1, nieopłaconą oraz skargę, której braków nie usunięto w terminie lub z innych przyczyn niedopuszczalną. Skarga kasacyjna z innych przyczyn niedopuszczalna, to m.in. skarga wniesiona od orzeczenia, od którego nie przysługuje ten nadzwyczajny środek zaskarżenia.

W przedmiotowej sprawie bezspornym jest, że wartość przedmiotu sporu wynosi 5.000 złotych. Taka wartość została bowiem wskazana przez wnioskodawczynię zarówno w treści sporządzonej przez nią skargi kasacyjnej a także w toku postępowania międzyinstancyjnego na etapie usuwania braków formalnych złożonej przez A. B. apelacji.

Ponieważ wartość przedmiotu zaskarżenia stanowi kwotę poniżej 10.000 złotych skarga kasacyjna w niniejszej sprawie jest niedopuszczalna z mocy prawa i dlatego też, na mocy art. 398 ⁶ § 2 k.p.c. podlega odrzuceniu.

Nadmienić również należy, iż skarga kasacyjna podlega odrzuceniu jeszcze z jednej przyczyny. Zgodnie z art. 87 ¹ § 1 kpc w postępowaniu przed Sądem Najwyższym obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych. Zastępstwo to dotyczy także czynności procesowych związanych z postępowaniem przed Sądem Najwyższym, podejmowanych przed sądem niższej instancji.
Z powyższej regulacji jednoznacznie wynika, że skarga kasacyjna winna być sporządzona wyłącznie przez pełnomocnika będącego adwokatem lub radcą prawnym działającym w imieniu strony, która sama nie może skutecznie sporządzić skargi.
W sprawie nie zachodzi żadna z okoliczności wymienionych w przepisie
§ 2 powołanego artykułu, zwalniająca z obowiązkowego zastępstwa strony.

Z tego względu skarga kasacyjna wniesiona przez wnioskodawczynię samodzielnie podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna.

Dlatego też, na podstawie powołanych przepisów orzeczono jak w sentencji.