Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 lipca 2025 r.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Beata Łapińska

Protokolant: st. sekr. sądowy Karolina Rudecka

po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2025 r. w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku A. B.

z udziałem P. G. prowadzącego działalność gospodarczą
(...)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o podleganie ubezpieczeniom społecznym

na skutek odwołania A. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia (...) r. sygn.: (...)

1. oddala odwołanie,

2. zasądza od wnioskodawczyni A. B. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. kwotę 360,00 zł (trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego z ustawowymi odsetkami za opóźnienie za okres od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygnatura akt VU 846/24

UZASADNIENIE

Decyzją nr (...) z dnia (...) roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., działając na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1, w związku z art. 68 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych oraz art. 83 § 1 k.c. w związku z art. 300 k.p. stwierdził, że A. B. jako pracownik u płatnika składek (...) nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 1 maja 2024 roku. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, iż mimo sporządzenia umowy o pracę nie doszło do faktycznego stosunku pracy między stronami. Dlatego umowa jest nieważna i tym samym nie powstał tytuł do ubezpieczeń społecznych wynikający z art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 11 ust. 1 i art. 12 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że o powyższym świadczą następujące okoliczności:

-podany przez płatnika składek oraz A. B. sposób realizacji stosunku pracy jest niewiarygodny;

-skarżąca i płatnik składek nie wykazali podporządkowania pracowniczego, pracy pod nadzorem płatnika ani efektywnego rozliczenia czasu pracy ubezpieczonej;

-na podstawie przedstawionych wyjaśnień, nie jest możliwe jednoznaczne i bezsporne ustalenie faktu świadczenia pracy prze ubezpieczoną;

-brak dokumentacji potwierdzającej stałą, codzienną, systematyczną i powtarzającą się pracę

w ściśle określonych godzinach i miejscu na rzecz płatnika;

-płatnik nie zatrudniał dotychczas pracownika na stanowisku pracownika biurowego, w tym nie zatrudnił pracownika w okresie niezdolności do pracy wnioskodawczyni,

- powstanie w krótkim czasie od zatrudnienia niezdolności do pracy.

Od decyzji tej A. B. złożyła odwołanie, wnosząc o jej zmianę i stwierdzenie, że podlega od dnia 1 maja 2024 roku obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu, jako pracownik u płatnika składek (...). W uzasadnieniu odwołania wskazała, że stanowisko ZUS jest błędne, ponieważ niemożność przedstawienia dokumentów potwierdzających wykonywaną przez nią pracę wynika z tego, że były to początki jej pracy, dopiero się uczyła, tym samym przygotowaną przez nią dokumentację podpisywał płatnik składek. Skarżąca podniosła również, że brak dalszego zatrudnienia innego pracownika na stanowisku pracownika biurowego w okresie jej niezdolności do pracy wynika z sezonowego charakteru pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego. Dodatkowo ZUS zwrócił uwagę, że na liście obecności za maj 2024 rok widnieje podpis ubezpieczonej w dniu 30 maja 2024 roku, tj. w dniu wolnym od pracy, co może świadczyć, że listy obecności stworzone były jedynie dla celów postępowania wyjaśniającego.

Płatnik przyłączył się do stanowiska wnioskodawczyni.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny w sprawie:

P. G. prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacja o Działalności Gospodarczej od 13 października 2006 roku pod firmą (...). Przeważającym przedmiotem działalności jest wykonywanie konstrukcji i pokryć dachowych.

(okoliczność bezsporna)

Przed zatrudnieniem wnioskodawczyni płatnik składek nie zatrudniał żadnego pracownika na stanowisku pracownika biurowego. W 2016 roku płatnik składek rozszerzył działalność na sprzedaż pokryć dachowych. Płatnik składek korzysta z biura rachunkowego, które zajmuje się dokumentacją podatkowaą, ZUS oraz biura podatkowego, które zajmuje się ewidencją faktur zakupu-sprzedaży.

(dowód: zeznania płatnika składek P. G. nagranie od min. 00:46:49 do min. 00:47:12 w zw. z nagraniem od min. 00:31:51 do min.00:46:45 protokołu z rozprawy z dnia 27 czerwca 2025 roku k.30-34 w aktach sprawy)

A. B. skończyła technikum informatyczne. Zatrudniona była na podstawie umowy zlecenia w firmie (...) K. S. w okresie od kwietnia do maja 2024 roku na podstawie umowy zlecenia. W sklepie wniskodawczyni dowiedziała się o ofercie pracy u płatnika składek, dlatego skontaktowała się z nim i umówiła na spotkanie.

(dowód: zeznania wnioskodawczyni A. B. nagranie od min. 00:47:12 do min. 00:47:36 w zw. z nagraniem od min. 00:03:48 do min.00:31:51 protokołu z rozprawy z dnia 27 czerwca 2025 roku k.30-34, zaświadczenie k.41, umowa zlecenie k.42 w aktach sprawy)

W dniu 30 kwietnia 2024 roku skarżąca podpisała umowę o pracę z (...) na czas nieokreślony od 1 maja 2025 roku. W umowie jako stanowisko pracy wnioskodawczyni wskazano pracownik biurowy, jako wymiar czasu pracy – pełen wymiar, jako miejsce pracy – C., (...). Wysokość wynagrodzenia określono na 4242,00 zł, natomiast termin rozpoczęcia pracy na 2 maja 2025 roku. Aneksem z dnia 30 czerwca 2024 roku zmieniono wynagrodzenie na kwotę 4 300 zł. Do jej zadań miało należeć wprowadzanie danych (faktur) do komputera, drukowanie dokumentów, obsługa klientów w biurze- tj. przyjęcie klienta i przekazanie telefonu do płatnika składek.

Wnioskodawczyni nie podpisywała dokumentacji swoim nazwiskiem. Do pracy przyjeżdżała własnym autem, pracowała w godzinach 08:00-16:00.

(dowód: umowa o pracę k.9, aneks k.10- w aktach ZUS, dowód: zeznania płatnika składek P. G. nagranie od min. 00:46:49 do min. 00:47:12 w zw. z nagraniem od min. 00:31:51 do min.00:46:45, zeznania wnioskodawczyni A. B. nagranie od min. 00:47:12 do min. 00:47:36 w zw. z nagraniem od min. 00:03:48 do min.00:31:51 protokołu z rozprawy z dnia 27 czerwca 2025 roku k.30-34 w aktach sprawy)

Płatnik składek pracuje na budowie, często daleko poza biurem.

(dowód: zeznania płatnika składek P. G. nagranie od min. 00:46:49 do min. 00:47:12 w zw. z nagraniem od min. 00:31:51 do min.00:46:45 protokołu z rozprawy z dnia 27 czerwca 2025 roku k.30-34 w aktach sprawy)

Brak jest w aktach osobowych wnioskodawczyni pisemnego zakresu obowiązków, karty szkolenia w dziedzinie bhp, a także orzeczenia lekarskiego o zdolności do pracy na stanowisku pomoc biurowa.

(okoliczności bezsporne)

A. B. podpisała listę płac za miesiące czerwiec i lipiec 2024 rok .

(dowód: listy płac k.16-17- w aktach ZUS)

A. B. podpisała listę obecności za miesiąc maj i czerwiec 2024 roku, w tym m.in w dniu 30 maja 2025 roku.

(dowód: lista obecności k. 19, k.20 w aktach ZUS)

Dzień 30 maja 2024 roku był dniem wolnym od pracy.

(okoliczność bezsporna)

Pierwsza wizyta u lekarza w związku z ciążą odbyła się 28 maja 2025 roku.

(dowód: karta ciąży k.40- w aktach sprawy)

Wnioskodawczyni stała się niezdolna do pracy z dniem 1 lipca 2024 roku. A. B. urodziła dziecko (...) roku.

(okoliczności bezsporne)

Płatnik składek nie zatrudnił żadnej osoby na zastępstwo w okresie nieobecności skarżącej.

(okoliczności bezsporne)

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. w zawiadomieniach z dnia 14 sierpnia 2024 roku poinformował płatnika składek oraz ubezpieczoną o wszczęciu postępowania w sprawie zasadności zgłoszenia A. B. do ubezpieczeń społecznych od 1 maja 2024 roku. W zawiadomieniach organ rentowy wezwał wyżej wymienione osoby do udzielenia odpowiedzi na sformułowane w nich pytania w terminie 7 dni od otrzymania zawiadomienia.

(dowód: zawiadomienia o wszczęciu postępowania z potwierdzeniami odbioru k. 1-7- w aktach ZUS)

W pisemnych wyjaśnieniach, A. B. wskazała m.in., że poszukiwała pracy w najbliższej okolicy miejsca zamieszkania, rozmowa kwalifikacyjna odbyła się ustnie, nie było innych kandydatów na to stanowisko, do zakresu jej zadań miało należeć obsługa klientów w bierze, wprowadzanie dokumentów i faktur do programu, zakres obowiązków nie był zawarty na piśmie, zatrudniona była w pełnym wymiarze czasy pracy, nie ma powiązań rodzinnych bądź innych z płatnikiem składek, wynagrodzenie otrzymywała gotówka do rąk na koniec każdego miesiąca, pracę kontrolował i nadzorował właściciel firmy- płatnik składek.

(dowód: wyjaśnienia wnioskodawczyni k. 8 odwrót – w aktach ZUS)

W pisemnych wyjaśnieniach, płatnik składek P. G. wskazał m.in., że wnioskodawczyni zajmowała się obsługą biura, przyjmowanie i obsługą klientów, a ponadto wprowadzała dane do programu magazynowego, wystawiała faktury, zamawiała i wyliczała materiał do wykonania dachu. Czynności te wnioskodawczyni wykonywała na polecenie płatnika składek, natomiast dokumentacja związana z prowadzeniem działalności była wystawiana na jego dane. W uzupełniających wyjaśnieniach płatnik składek wskazał, że w miesiącach, w których pracowała A. B., firma osiągnęła wyższy dochód, natomiast aktualnie jest w trakcie poszukiwań osoby na stanowisko pracownika biurowego. W kolejnym piśmie wyjaśniający płatnik składek wskazał, że praca wnioskodawczyni polegała na przyjmowaniu projektów, które wyceniał płatnik składek. W ciągu dwóch miesięcy projektów było 4, z czego dwa są w trakcie realizacja, a kolejne zaplanowane na wrzesień i październik 2024 rok.

(dowód: wyjaśnienia wnioskodawczyni k. 13-14, uzupełniające wyjaśnienia k.24-25 oraz k. 28-29 – w aktach ZUS)

Pismem z dnia 11 września 2024 roku organ rentowy poinformował płatnika składek oraz wnioskodawczynię o zakończeniu postępowania wyjaśniającego.

(dowód: pisma z potwierdzeniem odbioru k.31-35- w aktach)

Następnie wydał zaskarżoną w sprawie decyzję.

(dowód: decyzja ZUS k.36-39-w aktach ZUS)

Sąd Okręgowy dokonał oceny dowodów i zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

W zaskarżonej decyzji organ rentowy jako podstawę ustalenia, że wnioskodawczyni A. B. nie podlega ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia przez płatnika składek (...) podał art. 83 § 1 k.c. w związku z art. 300 k.p. i wskazał, że umowa o pracę zawarta przez wyżej wymienionych była umową pozorną.

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2024 roku, poz. 467), zwanej dalej ustawą, obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym podlegają pracownicy od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku. W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy osoby te podlegają obowiązkowo ubezpieczeniu chorobowemu, a w myśl art. 12 – ubezpieczeniu wypadkowemu. Z kolei art. 13 pkt 1 ustawy stanowi, że obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu podlegają pracownicy od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku. Przepis art. 8 ust. 1 ww. ustawy nakazuje zaś za pracownika uważać osobę pozostającą w stosunku pracy.

W świetle powyższych przepisów podstawową przesłanką objęcia zakresem ubezpieczenia społecznego jest posiadanie statusu pracownika. Pracownikiem zostaje się przez nawiązanie stosunku pracy w rozumieniu art. 22 § 1 k.p.

W niniejszej sprawie doszło do podpisania umowy o pracę pomiędzy wnioskodawczynią i P. G.. Jednakże samo podpisanie umowy o pracę nie jest wystarczające dla objęcia ubezpieczeniami społecznymi, bowiem, jak wynika z brzmienia przytoczonych wyżej przepisów, jedynie rzeczywiste pozostawanie w stosunku pracy, daje podstawę do podlegania tym ubezpieczeniom. Innymi słowy, bycie podmiotem ubezpieczenia związane jest wyłącznie z realizacją podstawowego dla stosunków tego ubezpieczenia warunku wykonywania pracy i, co należy zaakcentować, w ramach stosunku pracy. W świetle tego istotne jest, czy pracownik zawierający umowę o pracę w rzeczywistości wykonywał pracę na warunkach określonych w art. 22 k.p. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 2011 roku, II UK 69/11). Sąd Najwyższy w wyroku z 12 lipca 2012 roku (II UK 14/12) podkreślił, że jeżeli przy składaniu oświadczeń woli obie strony mają świadomość, że osoba określona w umowie jako pracownik nie będzie świadczyć pracy, a pracodawca nie będzie korzystać z jej pracy, czyli gdy strony z góry zakładają, że nie będą realizowały swoich praw i obowiązków wypełniających treść stosunku pracy, to taką umowę należy potraktować jako zawartą dla pozoru i przez to nie mogącą stanowić tytułu do objęcia pracowniczym ubezpieczeniem społecznym. W uzasadnieniu tego wyroku Sąd Najwyższy wskazał, że art. 83 § 1 k.c. określa czynność prawną pozorną jako oświadczenie woli złożone drugiej stronie, które musi być złożone tylko dla pozoru, a jego adresat musi mieć tego świadomość (zgadzać się na dokonanie czynności prawnej dla pozoru), przy czym przesłanki te muszą wystąpić łącznie. Złożenie oświadczenia woli dla pozoru oznacza, że osoba oświadczająca wolę w każdym wypadku nie chce, aby powstały skutki prawne, jakie zwykle prawo łączy ze składanym przez nią oświadczeniem. Brak zamiaru wywołania skutków prawnych oznacza, że osoba składająca oświadczenie woli albo nie chce w ogóle wywołać żadnych skutków prawnych, albo też chce wywołać inne, niż wynikałyby ze złożonego przez nią oświadczenia woli. Stąd też podstawowe znaczenie w sprawie ma ustalenie, czy istotnie wnioskodawcę i płatnika łączył stosunek pracy w rozumieniu art. 22 k.p., ponieważ to jedynie daje prawo do objęcia wnioskodawcy P. S. ubezpieczeniami społecznymi z tego tytułu.

Wobec zakwestionowania przez organ rentowy ważności zawartej przez strony umowy o pracę, na skarżącej zgodnie z art. 6 k.c., spoczywał ciężar wykazania, że podpisując umowę o pracę A. B. w istocie zobowiązała się i rzeczywiście świadczyła pracę na rzecz swojego pracodawcy i pod jego kierownictwem, a ten pracę tę przyjmował i płacił jej za nią umówione wynagrodzenie.

Skarżąca nie sprostała temu obowiązkowi. Poza przedstawieniem formalnych dowodów pracy w postaci dokumentów takich jak umowa o pracę, lista obecności czy lista płac, nie wykazała aby w spornym okresie rzeczywiście świadczyła pracę na rzecz P. G. zgodnie z przyjętym na siebie zobowiązaniem wynikającym z umowy o pracę.

Nie potwierdzają tego zeznania wnioskodawczyni ani płatnika składek. Z zeznań skarżącej i płatnika wynika, ze do zadań ubezpieczonej miało należeć wprowadzanie danych (faktur) do komputera, drukowanie dokumentów, obsługa klientów w biurze- tj. przyjęcie klienta i przekazanie telefonu do płatnika składek. Mając na uwadze przedstawiony zakresu obowiązków, Sąd uznał świadczenie pracy przez ubezpieczoną jest niewiarygodne, bowiem skarżąca zapytana o szczegóły swojej pracy, nie poinformowała jaki był dokładnie jej zakres obowiązków, co dokładnie robiła, do jakiego systemu prowadzała faktury, jakie dane znajdowały się na fakturach czy też zleceniach. Nie wskazała tym samym ile klientom udało jej się chociażby przekazać numer telefonu do płatnika, ile faktur dziennie wprowadzała, ile zajmowały jej poszczególne czynności. Nie wskazała również żadnego świadka, który mógłby potwierdzić jej prace w biurze. Zeznania ubezpieczonej i płatnika składek koncentrowały się jedynie na ogólnym opisie zakresu obowiązków. Powyższe potwierdza jedynie, że wnioskodawczyni nie posiada żadnej wiedzy dotyczącej zakresu obowiązków, jakie miała wykonywać. Sposób zawarcia umowy również wzbudza wątpliwości, bowiem płatnik składek nie wyjaśnił, dlaczego akurat skarżąca była odpowiednim kandydatem na to stanowisko, nie pomijając przy tym faktu, że nie wskazał jak wyglądał sam proces rekrutacji, skoro jedynym kandydatem była wnioskodawczyni.

Powyższy zakres obowiązków, które miała wykonywać A. B. przekłada się tym samym na brak potrzeby zatrudnienia pracownika przez P. G.. Nie sposób pominąć faktu, że P. G. od 2016 roku prowadzi działalność w zakresie sprzedaży pokryć dachowych. Płatnik składek zeznał, że przez zatrudnieniem ubezpieczonej, w biurze pomagała mu żona, która jednak w późniejszym okresie nie mogła mu już pomagać, gdyż dostała propozycję współpracy z biurem podróży. W tym miejscu płatnik składek zeznał również, że nie pamięta nazwy biura, z którym żona współpracuje. Jednak abstrahując od tego, istotną okolicznością jest to, że płatnik składek ani przed rzekomym zatrudnieniem A. B. ani w okresie jej niezdolności do pracy aż do dnia dzisiejszego nie zatrudnił pracownika, którego zadaniem byłoby wykonywania choćby części tych zadań, które zostały wskazane w zakresie obowiązków skarżącej. Nie ma zatem podstaw, by uznać, że po stronie pracodawcy istniała realna potrzeba zatrudnienia pracownika na stanowisku pracownika biurowego.

A. B. nie złożyła żadnej dokumentacji potwierdzającej świadczenie przez nią pracy, nie ma pisemnego zakresu obowiązków, karty szkolenia w dziedzinie bhp, a także orzeczenia lekarskiego o zdolności do pracy na stanowisku pomoc biurowa. Przedstawiona przez strony skromna dokumentacja w postaci listy obecności i listy płac wytworzona została po to, by dać pozór wykonywania przez wnioskodawczynię pracy. Pracy, która zważywszy na to, że nie została zatrudniona po dniu 1 lipca 2024 roku żadna osoba mająca zajmować się pracami biurowymi nie była niezbędna w firmie, bowiem taka nie została zatrudniona. Zeznania skarżącej i płatnika składek w zakresie wykonywania pracy przez wnioskodawczynię, Sąd Okręgowy ocenia jako niewiarygodne, skoro nie znajdują one oparcia w innym, obiektywnym materiale dowodowym. Reasumując, dążenie skarżącej do przekonania Sądu o swoich racjach było niepoparte żadnymi przekonującymi dowodami.

Dlatego też Sąd Okręgowy nie dał wiary skarżącej i płatnikowi składek w części w jakiej twierdzili, że ubezpieczona rzeczywiście świadczyła w spornym okresie na rzecz płatnika pracę jak pracownik, a ten pracę tą przyjmował. Ich zeznania w tej części są gołosłowne, brak bowiem obiektywnych dowodów na wykonywanie pracy przez skarżącą w ramach pracowniczego stosunku pracy.

Całokształt okoliczności związanych z zatrudnieniem skarżącej przemawia za uznaniem, że zawarta umowa o pracę była umową zawartą jedynie dla pozoru. Fakt, że oświadczenia stron umowy zawierają określone w art. 22 k.p. formalne elementy umowy o pracę, nie oznacza, że umowa taka jest ważna. Jeżeli strony nie zamierzały osiągnąć skutków wynikających z umowy, w szczególności jeżeli nie doszło do podjęcia i wykonywania pracy, a jedynym celem umowy było umożliwienie skorzystania ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego, umowa taka jest pozorna - art. 83 k.c. (wyrok SN z dnia 18 maja 2006 r., II UK 164/05, PiZS 2006, nr 9, s. 33). Podobnie: "umowę o pracę uważa się za zawartą dla pozoru (art. 83 § 1 k.c.), jeżeli przy składaniu oświadczeń woli obie strony mają świadomość, że osoba określona w umowie o pracę jako pracownik nie będzie świadczyć pracy, a osoba wskazana jako pracodawca nie będzie korzystać z pracy" (wyrok SN z dnia 4 sierpnia 2005 r., II UK 321/04, OSNP 2006, nr 11-12, poz. 190). Podobne stanowisko zajął Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 20 maja 2015 roku, wydanym w sprawie III AUa 1031/14, stwierdzając, że w przypadku pozorności umowy o pracę zamiarem stron nie jest faktyczne nawiązane stosunku pracy, a w konsekwencji jej wykonywanie. Istotą zawarcia umowy dla pozoru jest wprowadzenie innych podmiotów w błąd co do tego, że umowa została zawarta (wyrok SA w Łodzi z dnia 20 maja 2015 roku, III AUa 1031/14, LEX nr 1747255).

Dla ustalenia, iż umowa nie jest pozorna nie wystarczy zatem sporządzenie umowy o pracę i stosownej dokumentacji oraz opłacanie składek na ubezpieczenie społeczne za osobę zgłoszoną do ubezpieczenia, jak w przedmiotowej sprawie. Podleganie ubezpieczeniom społecznym jest uwarunkowane nie tyle opłacaniem składek ubezpieczeniowych, ale legitymowaniem się statusem pracownika rzeczywiście świadczącego pracę w ramach ważnego stosunku pracy. Skarżąca nie wykazała, aby służył jej status pracownika, gdyż nie przedstawiła dowodów na rzeczywiste świadczenie pracy u płatnika składek. Celem zawarcia przez skarżącą umowy o pracę było nie faktyczne świadczenie pracy, ale wyłącznie uzyskanie długoterminowych świadczeń z funduszu ubezpieczeń społecznych w związku z niezdolnością do pracy wywołaną ciążą.

W niniejszej sprawie strony nie tylko nie miały zamiaru realizować postanowień umowy, ale także jej nie zrealizowały, a zatem nie istniał pomiędzy nimi stosunek pracy, skoro pracownik pracy nie wykonywał a pracodawca go nie zatrudniał. W takim zaś przypadku nie mógł powstać tytuł ubezpieczenia, pod którym odwołujący został zgłoszony. Zgłoszenie do ubezpieczenia pracowniczego następuje wówczas jedynie pod pozorem zatrudnienia, a zatem dotyczy osoby, która nie może być uznana za podmiot tego rodzaju ubezpieczenia, ponieważ nie świadczy pracy w ramach stosunku pracy i przez to nie można jej przypisać cech pracownika (por. wyrok Sądu Najwyższego z 28 lutego 2001 r., II UKN 244/00, OSNP 2002 nr 20, poz. 496).

W świetle powyższych rozważań zaskarżoną decyzję uznać należało za prawidłową i w konsekwencji, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., odwołanie oddalić. O kosztach w sprawie Sąd orzekł jak w punkcie 2 wyroku, na podstawie art. 98 k.p.c. oraz § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015r. (t.j. Dz.U. z 2023r. poz. 1935), zasądzając je od przegrywającej A. B. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. O odsetkach od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu Sąd orzekła zgodnie z art. 98 § 1 ¹ k.p.c.