Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 758 / 23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 17 października 2023 r. w sprawie II K 441 / 23

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

zarzuty obrazy przepisów prawa procesowego, mającej wpływ na treść wyroku, tj. art. 7 kpk oraz będącego ich następstwem błędu w ustaleniach faktycznych

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

1Wbrew zarzutom wybrzmiewającym z apelacji, wskazana przez sąd I instancji ocena dowodów nie jest ani dowolna, ani nielogiczna, nie pozostaje też w sprzeczności z doświadczeniem życiowym. Towarzyszyło jej prawidłowe zastosowanie przepisu art. 5 § 2 kpk na użytek wyprowadzonych w oparciu o te dowody ustaleń faktycznych oraz wniosku, iż w ich ramach oskarżonemu nie można było przypisać realizacji żadnej spośród opisanych w art. 183 § 1 kk czynności sprawczych. W pierwszej kolejności podnieść należy, iż nie można zgodzić się ze skarżącym, jakoby z depozycji przywoływanych w apelacji świadków, tj. A. T., M. T. oraz A. M. „ ( … ) wynika wprost, iż oskarżony dopuścił się zarzuconego mu czynu ”. W oparciu o te dowody można było jedynie z dużym prawdopodobieństwem – ale już nie z bezwzględną pewnością – wnioskować, iż we wskazanym w akcie oskarżenia okresie to M. G. był kierowcą pojazdu ciężarowego przewożącego ładunek na posesję użytkowaną przez W. T.. W oparciu o zeznania A. T. i A. M. można więc jedynie ustalać, iż na teren posesji W. T. przemieszczał się min. pojazd ciężarowy z bliżej nie określonym załadunkiem, którego gabaryty, rodzaj i kolorystyka były zbliżone do samochodu użytkowanego wówczas przez oskarżonego. Żaden jednak ze świadków nie przedstawił w ramach swoich relacji takiego wyróżnika tegoż pojazdu ( np. w postaci zapisanych bądź zapamiętanych numerów rejestracyjnych ), by mieć pewność, że był to pojazd oskarżonego, a nie tylko pojazd do niego podobny ( że w grę wchodził ten sam samochód ). Z kolei co do ich spostrzeżeń odnośnie osoby kierowcy – zeznania A. M. nie wnoszą tu niczego istotnego, natomiast relacje A. T. pozwalają najwyżej na wniosek ( k. 330 odwrót ), iż kierowcą była osoba do oskarżonego podobna, ale już nie, że z pewnością był nim oskarżony. Słusznie sąd I instancji powziął i w uzasadnieniu wyrażał wątpliwości co do wiarygodności odmiennych w swej treści zeznań złożonych przez A. T. na rozprawie ( z których już wybrzmiewało rozpoznanie oskarżonego ). Świadek nie potrafił bowiem zbornie i przekonująco wykazać, z jakich powodów na rozprawie tego rodzaju pewność zaprezentował, zaś takowej pewności nie wyrażały jego zeznania składane w okresie znacznie bliższym zdarzeniu, a więc w czasie, w którym możliwości poznawcze i odtwórcze świadka były zdecydowanie mniej narażone na zatarcie śladów pamięciowych. Wydaje się, iż z chaotycznych zeznań złożonych przez A. T. na rozprawie można wnosić, iż wskazywanie na oskarżonego było pochodną zasugerowania się treścią rozmów z M. T., która po opisie samochodu oraz postaci kierowcy powzięła przypuszczenie, iż chodzić może o M. G. i która w związku z powyższym wymieniła dane osobowe oskarżonego świadkowi. Podkreślić jednak należy, iż sama M. T. nigdy nie była świadkiem tego, jak na teren jej posesji wjeżdżały samochody z załadowane niebezpiecznymi odpadami. Zgodzić się też należy, iż zeznania żadnego ze wskazanych świadków nie pozwalają na pewną identyfikację tego ładunku, który miał być przewożony pojazdem o gabarytach i kolorystyce zbliżonej do samochodów oskarżonego, z tym rodzajem odpadów znajdujących się na posesji, które zostały później zakwalifikowane jako niebezpieczne. Z kolei eksponowany przez skarżącego wątek nawiązujący do woli nabycia przez oskarżonego nieruchomości, na której materiały miały być składowane, jest zbyt wątłą poszlaką, by nawet przy jego dodatkowym uwzględnieniu móc przypisać oskarżonemu zarzucone mu zachowanie.

2Niezależnie od opisanych wyżej wątpliwości podnieść należy, iż brak jest także dowodów na przyjęcie, że oskarżony miałby składować zakwestionowane odpady wspólnie i w porozumieniu z właścicielem posesji, a nie, że jego rola sprowadzała się wyłącznie do ich przetransportowania na to miejsce ( nawet przy towarzyszącej temu świadomości co do ich charakteru ). Przyjmując więc, że jeśli za składowanie opisanych w art. 183 § 1 kk odpadów może odpowiadać tylko ten, kto w sposób trwały je przechowuje ( por. komentarz do art. 183 kk w: M. Królikowski, R. Zawłocki (red.), Kodeks karny. Część szczególna. Komentarz do artykułów 117–221. Tom I. Wyd. 5, Warszawa 2023 ), to za osobę taką w realiach niniejszej sprawy uznać należy wyłącznie jedynego ówczesnego użytkownika tej posesji, a więc W. T.. Nie ma dowodów, aby przyjąć, że oskarżony w ich tak rozumianym przechowywaniu współsprawczo z nim współdziałał lub mu pomagał. Z kolei nawet gdyby przyjąć, że oskarżony realizował inną spośród opisanych w art. 183 § 1 kk czynności czasownikowych w postaci transportowania zakwestionowanych odpadów, to w przypadku takiej czynności sprawczej ustawodawca odpowiedzialność karną uzależnił od ustalenia, że transport odbywał się w takich warunkach lub w taki sposób, że zmaterializował się skutek w postaci możliwości zagrożenia życia lub zdrowiu człowieka lub spowodowania obniżenie jakości wody, powietrza lub powierzchni ziemi lub zniszczenia w świecie roślinnym lub zwierzęcym. Tymczasem z opinii biegłego J. D. wnosić należy, że o ile sposób przechowywania ( składowania ) na posesji W. T. wspomnianych odpadów zagrożenie takie wywoływał, o tyle zarzucony oskarżonemu sposób ich transportowania już nie. W tym więc przypadku w grę wchodziłoby wówczas potencjalnie jedynie rozważenie pociągnięcie oskarżonego do pieniężnej odpowiedzialności administracyjnej w oparciu o przepisy art. 194 – 195 ustawy z dnia 14 grudnia 2002 r. o odpadach w zakresie odnoszącym się do ich transportu sprzecznego z wybrzmiewającymi z niej wymogami.

Wniosek

O uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wyrok uniewinniający z powodów wyżej opisanych uznać należy za prawidłowy.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1w całości

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Z powodów wyżej opisanych

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

Wobec nieuwzględnienia apelacji prokuratora, kosztami procesu za postępowanie odwoławcze obciążony został Skarb Państwa.

7.  PODPIS