Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 609/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Opocznie z dnia 27 czerwca 2022 roku w sprawie II K 838/20

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

T. M. (1)

- ogłoszenie o sprzedaży telefonu, który stał się przedmiotem oszustwa w sprawie prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Prudniku sygn. II K 372/21 (data czynu 9 grudnia 2019r.), zostało zamieszczone ze źródłowego numeru IP przyporządkowanego do numeru abonenckiego 690 297 578, zarejestrowanego na dane oskarżonego T. M. (1), logującego się do sieci teleinformacyjnej na terenie K.; numer ten osoba o danych oskarżonego zarejestrowała w dniu 6 grudnia 2019r.;

- w sprawie Sądu Rejonowego w Prudniku sygn. II K 372/21 w dniu 8 września 2021r. zapadł prawomocny wyrok skazujący za w/w oszustwo S. B. (1),

- wcześniej, w dniu 24 maja 2021r. Prokuratura Rejonowa w Prudniku sygn. PR.1Ds.299.2020 umorzyła dochodzenie w w/w sprawie w części dotyczącej osoby T. M. (1), wobec ustalenia, iż postępowanie nie dostarczyło podstaw do wniesienia przeciwko niemu aktu oskarżenia;

- KPP w M. prowadziła po numerem RSD-135/19/PG postępowanie w sprawie o oszustwo, gdzie ustalono, iż na dane oskarżonego T. M. (1) założono trzy rachunki bankowe w Idea Bank, wykorzystane do popełnienia przestępstw na szkodę M. S., K. K. i T. Z.; we wszystkich tych sprawach akty oskarżenia postawiono innej osobie; okoliczność ta była wiadoma dla prowadzących postępowanie w sprawie o czyn z dnia 9 grudnia 2019r., zanim zapadło postanowienie o umorzeniu;

- dokumenty z akt sprawy II K 372/21 (wyrok, postanowienie o umorzeniu, informacja operatora, informacja z portalu (...))

- notatka policyjna

k.233, , 204, 154, 30-31-, 51, 47)

k.157

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

- dokumenty z akt sprawy II K 372/21 (wyrok, postanowienie o umorzeniu, informacja operatora, informacja z portalu (...), notatka policyjna);

- nie budzą żadnych wątpliwości wymienione dokumenty znajdujące się w załączonych w poczet materiału dowodowego aktach sprawy Sądu Rejonowego w Prudniku (przez omyłkę opisywane przez apelanta jako w S.) sygn. II K 372/21; w sprawie tej na etapie postępowania przygotowawczego prowadzono postepowanie przeciwko T. M. (1), ale zostało ono umorzone, a zarzut o przedmiotowe oszustwo postawiono ostatecznie tylko S. B. (2); przesłuchany w charakterze podejrzanego T. M. (1) nie przyznał się do popełnienia stawianego mu zarzutu i wyjaśnił, że nie ma konta w (...) Bank (...), nigdy niczego nie sprzedawał w internecie i nic nie wie o stawianym mu zarzucie na szkodę T. W.,

- w aktach załączonej sprawy znajdowała się także informacja o postępowaniu prowadzonym przez KPP w M. dotyczącym popełnienia oszustwa, gdzie powzięto informacje o innych postępowaniach w sprawach na szkodę M. S., K. K. i T. Z.; a gdzie wykorzystano rachunek bankowy założony na dane oskarżonego, a gdzie ostatecznie we wszystkich tych sprawach akty oskarżenia postawiono innej osobie;

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę wyroku, polegający na uznaniu, że oskarżony nie wyczerpał swoim zachowaniem znamion zarzuconego mu przestępstwa oszustwa, także w formie pomocnictwa, podczas gdy prawidłowa ocena materiału dowodowego, a w szczególności wyjaśnień T. M. (1) prowadzi do przeciwnych konstatacji;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych podnoszony przez prokuratora, związany miał być z uprzednią nieprawidłową oceną zgromadzonych w sprawie dowodów, w szczególności wyjaśnień oskarżonego. W ocenie apelanta ich ocena, dokonana zgodnie ze wskazaniami wiedzy i życiowego doświadczenia, winna być odmienna i prowadzić do odmiennych wniosków.

Wbrew twierdzeniom oskarżyciela, nie sposób zgodzić się z zarzutami w kwestii błędów w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku i mających wpływ na jego treść, albowiem sąd I instancji błędu takiego się nie dopuścił. Należy podkreślić, iż zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku nie może sprowadzać się tylko i wyłącznie do samej polemiki z ustaleniami poczynionymi przez Sąd, a wyrażonymi w uzasadnieniu wyroku. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych powinien dążyć do wykazania konkretnie uchybień w zakresie logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, których miał dopuścił się Sąd przy ocenie zebranego materiału dowodowego. Sama możliwość przeciwstawienia ustaleniom sądu orzekającego odmiennego poglądu w kwestii ustaleń faktycznych, opartego na innych dowodach od tych, na których oparł się sąd I instancji, a zwłaszcza tylko na wyjaśnieniach oskarżonego skarżącego wyrok, nie może prowadzić do wniosku o popełnieniu przez sąd błędu w ustaleniach faktycznych (tak np. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 29.10.2010r., II Aka 162/10). Innymi słowy: sama możliwość przeciwstawienia poczynionym przez Sąd ustaleniom odmiennego punktu widzenia, nie stanowi uzasadnienia stwierdzenia, iż Sąd dopuścił się błędów w ustaleniach faktycznych. Przyjmuje się również, iż błąd w ustaleniach faktycznych nie jest zarzutem samodzielnym. W praktyce każdy taki błąd jest bowiem skutkiem naruszenia przepisów postępowania, lecz nie odwrotnie. Jeśli bowiem Sąd przeprowadzi postępowanie, zachowując wszystkie reguły i zasady rzetelnego procesu, nie ma możliwości postawienia mu skutecznie zarzutu poczynienia wadliwych ustaleń faktycznych. Wskazuje to więc, iż błąd w ustaleniach faktycznych jest zawsze wtórny wobec naruszenia przepisów postępowania i stanowi konsekwencję uchybień w procedowaniu.

Sąd Okręgowy zważył, że sąd I instancji nie naruszył w przedmiotowej sprawie w żaden sposób przepisów postępowania przy ocenie zgromadzonych dowodów i dokonywaniu ustaleń, zgodnie z którymi brak jest dostatecznych dowodów pozwalających przypisać oskarżonemu popełnienie oszustwa, czy to jako w formie sprawstwa, czy tylko pomocnictwa. Poczynione przez Sąd rejonowy ustalenia faktyczne – w oparciu o ujawnione i prawidłowo ocenione dowody – polegają na prawdzie i jako takie, nie mogą być skutecznie kwestionowane. Wbrew twierdzeniom skarżącego, zgromadzone w sprawie dowody, oceniane właśnie w sposób zgodny z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz logicznego myślenia (art. 7 k.p.k.), nie dawały pełnych podstaw do jednoznacznego stwierdzenia, że zachowanie oskarżonego wypełniło znamiona zarzucanego mu czynu, czy też innego. Przyjętej przez oskarżonego linii obrony nie sposób było definitywnie przełamać, gdyż zebrany i jednoznaczny materiał dowodowy nie prowadził do jednoznacznie odmiennych wniosków. Oceny tej nie są w stanie skutecznie obalić, czy zmienić okoliczności związane z ustaleniami, jakie wynikają z akt sprawy Sądu Rejonowego w Prudniku sygn. II K 372/21.

Przede wszystkim T. M. (1), po okazaniu mu umowy na Sali rozpraw, nie zaprzeczał, że osobiście podpisał dokumenty związane z założeniem konta w mBanku w przedmiotowej sprawie (rozpoznał swój podpis), choć nie pamiętał szczegółów jego złożenia (w jakim miejscu podpisywał dokumenty, w obecności kogo, skąd je miał etc.). Ustalono przy tym, że założenie spornego konta nastąpiło w drodze elektronicznej. Oskarżony wyjaśnił, że jako osoba uzależniona od alkoholu i bezdomna, miał w swoim życiu taki okres czasu, gdy pod jego wpływem mógł udostępnić komuś owo konto (a więc złożyć podpis i przekazać komuś wszelkie informacje niezbędne w dostępie do konta) za alkohol bądź jedzenie, a nawet że podał: „ Tam było dużo różnych numerów…”(wyjaśniał wówczas o numerach kont bądź numerach telefonów, o jakie także został zapytany przez sędziego referenta) . Szczerze także przyznał, że zagubił dowód osobisty i opisał, że ktoś z wykorzystaniem dowodu popełniał jakieś przestępstwa i kilka spraw miał „umorzonych”. Podał także do protokołu, że teraz zdaje sobie sprawę z tego, że ktoś mógł wykorzystać w/w konto w mBanku (dostęp do niego) w celach przestępczych, o jakich mowa w niniejszej sprawie.

W ocenie sądu odwoławczego wyjaśnienia oskarżonego znajdują potwierdzenie w dokumentach ujawnionych z załączonych akt II K 372/21, z których faktycznie wynika, że kont bankowych i numerów telefonów założonych na dane oskarżonego, a wykorzystanych w jakiś sposób do popełnienia oszustw internetowych mogło być więcej. W żadnej jednak sprawie ostatecznie to nie T. M. (1) stawiano zarzuty karne, lecz innym ustalonym osobom.

Sąd odwoławczy zauważa, że - poprawnie - w sprawie rozważano możliwość zakwalifikowania zachowania oskarżonego, jako wyczerpującego dyspozycje art. 18 §3 kk w zw. z art.286 §1 lub 3 kk, a więc jako pomocnictwo do przedmiotowego oszustwa i nawet apelacja prokuratorska wywodzi, iż oskarżony co najmniej takiego właśnie czynu się dopuścił. Ponadto zważył, że apelacja oskarżyciela choć obszerna w swej treści, to w zdecydowanej części stanowi jedynie przywołanie bogatego orzecznictwa sądowego i komentarzy dotyczących kwestii pomocnictwa, które to, jak wynika z pisemnych motywów wydanego orzeczenia, znane było także sądowi meriti. Co więcej, zarówno sąd rejonowy, jak i skarżący zgodnie przyjmują, że dla możliwości przypisania T. M. (1) odpowiedzialności karnej za pomocnictwo, niezbędnym było ustalenie, iż w/w miał świadomość tego, że swoim ustalonym zachowaniem tj. założeniem bankowego konta i przekazaniem doń dostępu innej osobie, pomógł jej w dokonaniu przedmiotowego oszustwa (zgodnie także opisują tu wymogi działania umyślnego w obu zamiarach).

Na poparcie swoich racji apelant podniósł, że każdy zdrowo myślący człowiek zdaje sobie sprawę, iż dane dotyczące numeru rachunku i możliwości dysponowania nim, nie powinny być udostępniane osobom trzecim, bo takie osoby: „ winny przewidywać, że może on (rachunek) być użyty do popełnienia przestępstwa”. Sąd odwoławczy zważył, że i sąd meriti stanął de facto na takim samym stanowisku. Poza jednak wywodem, iż nietrzeźwość i bezdomność oskarżonego nie mogą tu usprawiedliwiać oskarżonego, skarżący nie przytoczył żadnego innego argumentu merytorycznego związanego z obaleniem ustalenia bezdomności i choroby alkoholowej. Podniósł uwagę dotyczącą w/w stanów: „ nie wiadomo czy tak było faktycznie” - ale nijak dalej nie próbował nawet skutecznie obalić ustaleń w tym zakresie.

Na poparcie swoich twierdzeń oskarżyciel przywołał także ustalenia dokonane w oparciu o dane zawarte w załączonej przez sąd (z urzędu) sprawie Sądu Rejonowego w Prudniku. Analiza tych akt dokonana przez sąd odwoławczy, w świetle stawianych w apelacji zarzutów, doprowadziła do ustaleń, o jakich mowa w punkcie 2.1.1. uzasadnienia. Rację ma prokurator gdy podnosi, że w sprawie sygn. II K 372/21 na etapie postępowania przygotowawczego prowadzono postępowanie przeciwko T. M. (1) i ustalono, że ogłoszenie o sprzedaży telefonu, który stał się w niej przedmiotem oszustwa z dnia 9 grudnia 2019r., zostało zamieszczone ze źródłowego numeru IP przyporządkowanego do numeru abonenckiego 690 297 578, zarejestrowanego na oskarżonego T. M. (1), logującego się do sieci teleinformacyjnej na terenie K.. Sąd odwoławczy ustalił dodatkowo, że numer 690 297 578 osoba o danych oskarżonego zarejestrowała w dniu 6 grudnia 2019r., a więc na 3 dni przed popełnieniem czynu, ale też, że ostatecznie w sprawie Sądu Rejonowego w Prudniku sygn. II K 372/21 w dniu 8 września 2021r. zapadł prawomocny wyrok skazujący za w/w oszustwo inna osobę - S. B. (1), a wcześniej tj. w dniu 24 maja 2021r. Prokuratura Rejonowa w Prudniku w sprawie sygn. PR.1Ds.299.2020 umorzyła dochodzenie w części dotyczącej osoby T. M. (1) - wobec ustalenia, iż postępowanie nie dostarczyło podstaw do wniesienia przeciwko niemu aktu oskarżenia.

Porównując natomiast daty zarejestrowania numeru 690 297 578 (6 grudnia 2019r. ), dokonania oszustwa ze sprawy II K 372/21 (9 grudnia 2019r.), założenia rachunku bankowego wykorzystanego w przedmiotowej sprawie (28.12.2019r.) i przedmiotowego czynu (29.01.2020r-03.02.2020r.) należy wywieść wniosek, ze zarejestrowanie spornego numeru, jak i założenie spornego konta na dane oskarżonego było sobie stosunkowo bliskie – wszystko miało miejsce w przeciągu tego samego miesiąca czasu. To natomiast spaja się z twierdzeniem oskarżonego, że w przeszłości miał taki okres czasu, w którym mógł założyć konto, czy zarejestrować numer telefonu i je komuś następnie udostępnić za alkohol, czy jedzenie.

Co więcej, sąd odwoławczy analizując dokumenty zawarte w aktach II K 372/21 ustalił, że z notatki policyjnej wynika, iż KPP w M. prowadziła pod numerem RSD-135/19/PG postępowanie w sprawie o oszustwo, gdzie w oparciu o dane z innej jednostki policyjnej ustalono, iż na dane oskarżonego T. M. (1) założono nawet trzy rachunki bankowe w Idea Bank, wykorzystane (w bliżej nieustalony sposób) przy popełnieniu przestępstw na szkodę M. S., K. K. i T. Z.; ale we wszystkich tych sprawach akty oskarżenia postawiono ostatecznie innym osobom. Brak jest także ustaleń, co do konkretnych dat zakładania wszystkich rachunków, ale numery spraw także wskazują na 2019.

Rację ma skarżący, gdy podnosi, że ustalenia ze sprawy II K 372/21 każą wnikliwiej przyjrzeć się działaniom oskarżonego. Co więcej, rację ma także gdy wywodzi, że jego zachowanie związane z udostępnianiem numerów rachunku czy telefonu, mogło w konsekwencji pomóc w dokonaniu więcej niż jednego oszustwa. Niewątpliwie także w oparciu o wszelkie towarzyszące zachowaniu sprawcy okoliczności, należy oceniać jego świadomość oraz zamiar. Tyle tylko, że nadal nie przekonują twierdzenia apelanta, iż w tej sytuacji T. M. (1) musiał mieć świadomość, że zakładając taki rachunek, czy rejestrując telefon, a następnie przekazując dane do ich dostępu, pomaga w oszustwie/ach. Sam także prokurator raz podnosi, iż chodzi tu o pomoc w „ działaniach mających charakter przestępczy”, by następnie te same argumenty miały już przekonywać, że chodzi stricte o „oszustwo” (k.229).

W ocenie sądu odwoławczego, uwypuklana przez apelanta elementarna wiedza i życiowe doświadczenie, przy dokonanych w sprawie ustaleniach (także ustalonym wieku oskarżonego - rocznik 1980) prawdopodobnie mogłyby skutecznie przekonywać, gdyby T. M. (1) był już w przeszłości karany za czyny związane z oszukańczym wykorzystaniem internetu, czy przestępczym wykorzystaniem udostępnionych danych do rachunku bankowego i telefonu. Karta karna oskarżonego przeczy jednak temu, albowiem wcześniejsze skazania T. M. są czynami przeciwko rodzinie i opiece (niealimentacja) oraz kradzieżą i kradzieżą z włamaniem – a więc czynami powszechnymi, a przy tym takimi, gdzie zachowaniu sprawcy nie towarzyszy – co do zasady – jakaś szczególna przebiegłość, wymyślność, zamierzony cel czy ukartowany plan.

Racje ma natomiast sąd rejonowy, gdy podnosi, iż odpowiedzialności pomocnika w niniejszej sprawie musi towarzyszyć niebudząca żadnych wątpliwości, nie tylko świadomość możliwości pomocy w jakimś bliżej nieznanym przestępstwie, ale w oszustwie z wykorzystaniem przekazanego numeru konta. Tego natomiast nie dowiedziono ponad wszelką wątpliwość.

Reasumując powyższe, ocena wyjaśnień oskarżonego, jako wiarygodnego źródła dowodowego, tak jak ostateczna ogólna ocena całości zgromadzonego na sprawie materiału dowodowego, przekonuje. Dokonane na podstawie takiej właśnie oceny ostateczne wnioski, nie uprawniały sąd rejonowy do przypisania T. M. (1) sprawstwa czynu, o jakim mowa w akcie oskarżenia, także w formie pomocnictwa. Bogate orzecznictwo przywołane przez sąd merito, co do tego jakiego rodzaju świadomość musi towarzyszyć sprawcy – jako udowodniona ponad wszelką wątpliwość, jest ze wszech miar przekonujące. Współsprawstwo czy pomocnictwo musi odnosić się do konkretnego przestępstwa, nie zaś do bliżej nieokreślonego przestępstwa, które może zostać popełnione w przyszłości, a dopóki organ ma choćby najmniejsze wątpliwości, co do danego faktu, dopóki nie może być on uznany za udowodniony.

Wniesiona apelacja nie zdołała przekonać sądu odwoławczego, co do oceny wniosków wyciągniętych przez Sąd I instancji, a w konsekwencji o konieczności wydania wyroku uniewinniającego.

Wniosek

- o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

- wyrok słuszny, wniesiona apelacja z przyczyn wskazanych powyżej nie uzasadniała jego uchylenia, bądź zmiany,;

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

- wyrok i wszystkie rozstrzygnięcia;

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

- apelacja nie zdołała podważyć słuszności zaskarżonego wyroku;

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Przytoczyć okoliczności

pkt 2, 3

O wydatkach za postępowanie odwoławcze orzeczono w oparciu o treść art. 636 § 1 kpk i art. 9 ustawy o opłatach w sprawach karnych.

Na podstawie § 4 ust. 1, 2, 3 w zw. z § 17 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu z dnia 3 października 2016 roku, zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy z urzędu koszty zastępstwa procesowego. Uwzględniając nakład pracy i wkład w ostateczne rozstrzygnięcie sprawy wynagrodzenie przyznano na poziomie minimalnym.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Opocznie z dnia 27 czerwca 2022r. w sprawie II K 838/20

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana