IV Ka 562/21 - uzasadnienie Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim z 2022-02-10
UZASADNIENIE |
||||||||||||||||||||||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
IV Ka 562/21 |
||||||||||||||||||||
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
1 |
|||||||||||||||||||||
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
||||||||||||||||||||||
1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||||
wyrok Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 29 kwietnia 2021 roku sygn. II K 1008/19 |
||||||||||||||||||||||
1.2. Podmiot wnoszący apelację |
||||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
||||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel posiłkowy |
||||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel prywatny |
||||||||||||||||||||||
☒ obrońca |
||||||||||||||||||||||
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
||||||||||||||||||||||
☐ inny |
||||||||||||||||||||||
1.3. Granice zaskarżenia |
||||||||||||||||||||||
1.1.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||||||||||||||||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||||||||||||||||||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||||||||||||||||||||
☐ |
co do kary |
|||||||||||||||||||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||||||||||||||||||||
1.1.2. Podniesione zarzuty |
||||||||||||||||||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||||||||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||||||||||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||||||||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k.
– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||||||||||||||||||||
☐ |
||||||||||||||||||||||
☐ |
brak zarzutów |
|||||||||||||||||||||
1.4. Wnioski |
||||||||||||||||||||||
☒ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
|||||||||||||||||||
2.
Ustalenie faktów w związku z dowodami |
||||||||||||||||||||||
1.5. Ustalenie faktów |
||||||||||||||||||||||
1.1.3. Fakty uznane za udowodnione |
||||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
||||||||||||||||||
2.1.1.1. |
Oskarżony J. K. przedłożył Urzędowi Skarbowemu w B. dokumenty księgowe dotyczące prowadzonej działalności gospodarczej za okres od września 2013 roku do września 2015 roku w celu przeprowadzenia kontroli podatkowej. |
Poświadczone za zgodność z oryginałem kopie dokumentów księgowych dotyczące prowadzonej działalności gospodarczej za okres od września 2013 roku do września 2015 roku. |
Skopiowane przez Urząd Skarbowy w B. dokumenty zawarte w tomach od I do IV, dotyczące podatku od towarów i usług i w tomach od V do VI, dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. |
|||||||||||||||||||
2.1.1.2. |
Oskarżony J. K. składał zastrzeżenia do protokołu kontroli podatkowej w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych z dnia 17 marca 2016 roku (karta 40 - 55) w dniu 3 kwietnia 2017 roku (po czym je uzupełniał w dniu 14 kwietnia 2017 roku) i w dniu 10 maja 2017 roku (po czym je uzupełniał w dniu 15 maja 2017 roku) oraz przedkładał dokumenty dotyczące poniesionych w kontrolowanym okresie wydatków, celem uwzględnienia tychże w kosztach uzyskania przychodów. |
Poświadczone za zgodność z oryginałem kopie zastrzeżeń do protokołu kontroli podatkowej w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych z dnia 17 marca 2016 roku, złożonych przez oskarżonego w dniu 3 kwietnia 2017 roku ( po czym uzupełnianych w dniu 14 kwietnia 2017 roku ) i w dniu 10 maja 2017 roku ( po czym uzupełnianych w dniu 15 maja 2017 roku ) wraz z kopiami dokumentów dotyczących poniesionych w kontrolowanym okresie wydatków. |
Zbiór skopiowanych dokumentów załączonych jako odrębny tom przez Urząd Skarbowy w B.. |
|||||||||||||||||||
1.1.4. Fakty uznane za nieudowodnione |
||||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
||||||||||||||||||
2.1.2.1. |
||||||||||||||||||||||
1.6. Ocena dowodów |
||||||||||||||||||||||
1.1.5. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||||||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
||||||||||||||||||||
2.1.1.1 |
Poświadczone za zgodność z oryginałem kopie dokumentów księgowych dotyczące prowadzonej działalności gospodarczej za okres od września 2013 roku do września 2015 roku. |
Dokumenty wiarygodne, nie kwestionowane przez strony postępowania. |
||||||||||||||||||||
2.1.1.2 |
Poświadczone za zgodność z oryginałem kopie zastrzeżeń do protokołu kontroli podatkowej w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych z dnia 17 marca 2016 roku, złożonych przez oskarżonego w dniu 3 kwietnia 2017 roku (po czym uzupełnianych w dniu 14 kwietnia 2017 roku) i w dniu 10 maja 2017 roku (po czym uzupełnianych w dniu 15 maja 2017 roku) wraz z kopiami dokumentów dotyczących poniesionych w kontrolowanym okresie wydatków. |
Dowody wiarygodne, nie kwestionowane przez strony postępowania. |
||||||||||||||||||||
1.1.6.
Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||||||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
||||||||||||||||||||
2.1.1.2 |
||||||||||||||||||||||
3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||||||||||||||||||||||
Lp. |
Zarzut |
|||||||||||||||||||||
3.1. |
zarzut obrazy przepisów postępowania tj. art. 7 k.p.k. poprzez: - dowolne ustalenie, że oskarżony J. K. podał nieprawdę w deklaracjach VAT - 7 za okres od września 2013 roku do grudnia 2013 roku oraz w deklaracjach VAT 7 K za okres od I kwartału 2014 roku do III kwartału 2015 roku na skutek nierzetelnego prowadzenia ewidencji dostaw i nabyć VAT w okresie od września 2013 roku do czerwca 2015 roku oraz nieprowadzenia ewidencji dostaw i nabyć VAT w okresie od 1 lipca 2015 roku do 30 września 2015 roku, w sytuacji w której sąd nie zetknął się z tymi dokumentami, jak również nie została wydana decyzja administracyjna, którą sąd byłby związany, a ustalenia faktyczne poczynione zostały wyłącznie w oparciu o dokumenty sporządzone przez organy podatkowe na podstawie dokumentów księgowych, a więc w oparciu o dowody pochodne wytworzone w oparciu o dowody źródłowe, - brak samodzielnego rozstrzygnięcia zagadnień faktycznych i powielenie ustaleń faktycznych dokonanych przez organy podatkowe, w sposób jakby sąd był związany tymi ustaleniami, bez dokonania przez sąd własnej oceny dowodów, z którymi sąd pierwszej instancji nie zapoznał się, ponieważ w aktach sprawy brak jest jakichkolwiek dokumentów źródłowych, czyli dokumentów księgowych oskarżonego, stanowiących podstawę sporządzenia dokumentacji przez organy skarbowe, - poczynienie ustaleń w oparciu o zeznania świadka D. G. ( m.in. że oskarżony nie wnosił zastrzeżeń do przeprowadzonej kontroli ), podczas gdy świadek ten nie prowadził ani nie uczestniczył w kontroli za okresy objęte aktem oskarżenia, a za inny okres nie objęty zarzutami, co potwierdza brak złożenia przez tego świadka podpisu pod którymkolwiek ze znajdujących się w aktach sprawy protokołów kontroli, a nadto zeznania tego świadka są sprzeczne z dokumentami znajdującymi się w aktach sprawy ( w tym zakresie również naruszenie art. 8 & 1 i 2 k.p.k.), - przyjęcie, że wyjaśnienia oskarżonego stanowią wyłącznie przyjętą linię obrony, podczas gdy są spójne, logiczne, konsekwentne i znajdują potwierdzenie w części zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, - przyjęcie , że oskarżony nie kwestionował protokołów kontroli podatkowej, znajdujących się w aktach sprawy; zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę wyroku, mającego wpływ na jego treść poprzez uznanie, że oskarżony podał nieprawdę w deklaracjach podatkowych, że miał świadomość niezgodności przedstawionych przez siebie danych z rzeczywistością, w szczególności że nie przygotowywał osobiście składanych deklaracji ponieważ nie miał ku temu odpowiednich kompetencji i wiedzy, a opierał się na dokumentach przygotowanych przez osoby z wykształceniem księgowym; zarzut obrazy prawa materialnego tj. art. 6 & 2 k.k.s. poprzez uznanie, że oskarżony działał w ramach czynu ciągłego, mimo braku poczynienia ustaleń umożliwiających dokonanie takiej oceny |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||||||||||||||||||||||
Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych i błędnej oceny dowodów nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd rejonowy prawidłowo ustalił stan faktyczny w oparciu o należycie oceniony materiał dowodowy. Załączony na etapie postępowania odwoławczego materiał źródłowy, zgromadzony przez Urząd Skarbowy w B. w skopiowanej postaci, potwierdził zasadność dokonanych przez tenże sąd ocen i poczynionych przezeń ustaleń. Wskazać trzeba, iż sad odwoławczy nie zobowiązał oskarżonego do przedłożenia oryginałów dokumentów księgowych, stanowiących podstawę sporządzonej przez organ podatkowy dokumentacji z przeprowadzonej kontroli podatkowej, gdyż ww. w swoich wyjaśnieniach złożonych na forum sadu rejonowego akcentował nie posiadanie kompletu dokumentów księgowych - jednego z segregatorów stanowiących zbiór dokumentów i obarczał kontrolujących zaniechaniem oddania mu tegoż segregatora. Okoliczność ta była wyjaśniana w postępowaniu rozpoznawczym. Zostały załączone przez Urząd Skarbowy w B. oświadczenia oskarżonego dotyczące odbioru dokumentów w postaci: - wydruków podatkowej książki przychodów i rozchodów za 2013 i 2014 rok - oświadczenie karta 252, - czterech segregatorów za 2013 rok (09, 10, 11, 12), czterech segregatorów za 2014 rok ( 01 - 03, 04 - 06, 07 - 09, 10 - 12), trzech segregatorów za 2015 rok (01 - 06, 07 - 08 - 09) - oświadczenie karta 253, - rejestrów sprzedaży VAT za 2013 rok od września do grudnia , rejestrów zakupów VAT z korektami za 2013 rok od września do grudnia (część pierwsza i część druga) - oświadczenie karta 254, - ośmiu segregatorów obejmujących materiały źródłowe od stycznia do sierpnia 2013 roku, akt osobowych pracowników 14 sztuk, dziennika korespondencyjnego ( plus zwrotki ), ewidencji czasu pracy - oświadczenie karta 255, - rejestrów VAT za 2014 rok i 2015 rok do czerwca - oświadczenie karta 256. W piśmie z dnia 22 lutego 2021 roku Urząd Skarbowy w B. wskazał, że oskarżony potwierdził odbiór kontrolowanych dokumentów i nie podnosił zaginięcia któregokolwiek z nich w toku kontroli lub ich nie zwrócenia po zakończeniu tejże ( pismo karta 250 - 251 akt ). Weryfikacja załączonych dokumentów źródłowych pozwoliła sądowi odwoławczemu na stwierdzenie, że ocena posiadanego przez sąd rejonowy materiału dowodowego była obiektywna, zgodna z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, oparta o całokształt ujawnionych na rozprawie głównej dowodów i jako taka korzysta z ochrony jaką daje art. 7 k.p.k. w zw. z art. 113 & 1 k.k.s.. Sąd odwoławczy aprobuje dokonaną ocenę dowodów oraz oparte na niej ustalenia faktyczne. Ustalenia te w zakresie narażenia na uszczuplenie podatków od towarów i usług za okres od września 2013 roku do września 2015 roku oraz dochodowego od osób fizycznych za 2014 rok oparte zostały o wyniki przeprowadzonych kontroli podatkowych. Nawet przyjmując, że sąd karny nie jest związany ustaleniami organów podatkowych i nie należy ich traktować jako rozstrzygnięcia kształtującego stosunek prawny w rozumieniu art. 8 & 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 113 & 1 k.k.s., to jednak skarżący nie przedstawił przekonujących argumentów aby prawidłowość zawartych w nich ustaleń zakwestionować i je w jakikolwiek sposób korygować. Apelant nie podniósł skutecznie zarzutu związanego z treścią i trafnością protokołów kontroli podatkowej, a jego argumentacja zasadniczo sprowadza się do zarzutu, iż sąd pierwszej instancji nie czynił własnych ustaleń faktycznych i nie zetknął się bezpośrednio z materiałami źródłowymi w postaci dokumentacji księgowej dotyczącej prowadzonej przez oskarżonego działalności gospodarczej. Tymczasem protokoły kontroli podatkowej oraz zgromadzona w aktach przedmiotowej sprawy dokumentacja, są takim samym dowodem jak każdy inny (w tym przypadku dowodem z dokumentów) i można na ich podstawie czynić ustalenia faktyczne. Sąd rejonowy oceniając wiarygodność protokołów kontroli podatkowej, wskazując na ich powiązanie i oparcie na faktach i dowodach z dokumentów, prawidłowo uczynił ustalenia organów podatkowych własnymi. Zasada samodzielności jurysdykcyjnej sądu karnego nie oznacza, że na wynikach kontroli podatkowej nie można się opierać, jeżeli w wyniku zapoznania się z nimi i ich analizy tenże sąd uzna je za trafne. Ponieważ w ocenie sądu odwoławczego do prawidłowości ustaleń faktycznych poczynionych w zaskarżonym wyroku nie można mieć zastrzeżeń, to nie sposób uznać wniesionej apelacji za skuteczną. Przypomnijmy, że w okresie od 1 września 2013 roku do 30 czerwca 2015 roku oskarżony J. K. prowadził w sposób nierzetelny ewidencję dostaw i nabyć - dla potrzeb podatku VAT. Zaniżał dokonywane dostawy towarów (piasku, kruszywa) oraz wykonywane usługi transportowe i sprzętowe, dokumentując je fakturami VAT, których jednak często nie ujmował w prowadzonej ewidencji dostaw, jak również zawyżał nabycia towarów obniżając podatek należny o podatek naliczony z faktur dotyczących towarów lub czynności, za które nie przysługiwało mu odliczenie przewidziane w przepisach prawa podatkowego albo z faktur, które w istocie nie zostały zapłacone. I tak za miesiąc wrzesień 2013 roku nie ujął w prowadzonej ewidencji dostaw i usług udokumentowanych fakturami na łączną kwotę netto 16206,02 złotych plus podatek 3727,39 złotych. W złożonej w dniu 25 października 2013 roku deklaracji VAT nie wykazał żadnej sprzedaży - złożył deklarację " zerową ". Nie rozliczając wszystkich dostaw w rejestrze VAT oraz w deklaracji VAT - 7 za ten okres zaniżył podatek należny o wartość netto 183 403 złotych plus podatek 42 183 złotych, naruszając przepis art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. W miesiącu wrześniu 2013 roku nabywał paliwo do samochodu osobowego V. nr rej. (...) na podstawie faktur, z których dokonał obniżenia podatku należnego o podatek naliczony , choć prawo do takiego odliczenia mu nie przysługiwało. Zawyżył podatek naliczony o wartość netto 162,62 złotych plus podatek 37,40 złotych naruszając art. 4 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym i art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Ujęte w rejestrze zakupów za miesiąc wrzesień 2013 roku opłaty wynikające z zawartej umowy leasingu pojazdu nie należą do katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podlegających opodatkowaniu. Faktura wystawiona przez leasingodawcę, nie stanowiła podstawy do obniżenia kwoty podatku należnego, co powoduje że oskarżony zawyżył podatek naliczony o wartość netto 300 złotych plus podatek 69 złotych i naruszył art. 88 ust. 3a pkt. 2 i art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. W rejestrze nabyć za miesiąc wrzesień 2013 roku oskarżony ujął i rozliczył fakturę dokumentującą nabycie usługi noclegowej zawyżając podatek naliczony o wartość netto 132 złotych plus podatek 10,56 złotych i naruszył art. 88 ust. 1 pkt. 4 i art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. W deklaracji VAT - 7 za wrzesień 2013 roku oskarżony zobowiązany był dokonać korekty odliczonego w miesiącu kwietniu 2013 roku podatku VAT, wynikającego z niezapłaconej faktury w wysokości 1889 złotych. Faktura ta z dnia 12 kwietnia 2013 roku nr 24/4/13 określała 7 dniowy termin płatności na dzień 19 kwietna 2013 roku. Stosownie do art. 89 b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towaru lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającego z faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze. Termin upływu 150 dni od terminu płatności określonego na przedmiotowej fakturze upłynął we wrześniu 2013 roku. Korekta nie została dokonana. W deklaracji podatkowej VAT - 7 za miesiąc wrzesień 2013 roku oskarżony powinien zadeklarować kwotę podatku podlegającego wpłacie do urzędu skarbowego w wysokości 185 złotych. Protokół kontroli podatkowej z dnia 31 maja 2017 roku w zakresie podatku od towarów i usług za okres od września 2013 roku do września 2015 roku ( karta 18 - 38 akt sprawy ) szczegółowo przedstawia ustalenia w zakresie dokonanych przez oskarżonego dostaw i wykonanych usług, udokumentowanych fakturami VAT lecz nie ujętych w prowadzonej ewidencji oraz ustalenia w zakresie nabyć i rozliczenia podatku naliczonego z faktur VAT za miesiąc październik 2013 roku, miesiąc listopad 2013 roku, miesiąc grudzień 2013 roku, za I, II, III i IV kwartał 2014 roku oraz za I, II i III kwartał 2015 roku i nie ma potrzeby powielania tychże ustaleń w niniejszym uzasadnieniu. Wynika z niego, że oskarżony powinien zadeklarować następujące kwoty podatku podlegającego wpłacie do urzędu skarbowego: - za miesiąc październik 2013 roku w wysokości 15 003 złotych, - za miesiąc listopad 2013 roku w wysokości 16 027 złotych, - za miesiąc grudzień 2013 roku w wysokości 16 685 złotych, - za I kwartał 2014 roku w wysokości 34 024 złotych, - za II kwartał 2014 roku w wysokości 21 327 złotych, - za III kwartał 2014 roku w wysokości 46 077 złotych, - za IV kwartał 2014 roku w wysokości 74 871 złotych, - za I kwartał 2015 roku w wysokości 42 217 złotych (po złożonej korekcie), - za II kwartał 2015 roku w wysokości 28 864 złotych, - za III kwartał 2015 roku w wysokości 81 064 złotych. Za ten ostatni III kwartał 2015 roku oskarżony z naruszeniem przepisu art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług nie prowadził rejestrów VAT. W złożonej w dniu 26 października 2015 roku deklaracji VAT - 7 K nie wykazał żadnej sprzedaży ani kwoty podatku należnego, pomimo osiągnięcia przychodu udokumentowanego fakturami VAT, jednocześnie wykazując nabycia towarów i usług pozostałych na wartość netto 18 456 złotych plus VAT 4 245 złotych. Wskazane wartości podatku naliczonego nie zostały uznane. Zatem łącznie za kontrolowany okres od od września 2013 roku do września 2015 roku oskarżony naraził na uszczuplenie podatek od towarów i usług w wysokości 376 344 złotych. Oskarżony nie zgłaszał zastrzeżeń do protokołu kontroli podatkowej z dnia 31 maja 2017 roku w zakresie podatku od towarów i usług za okres od września 2013 roku do września 2015 roku. Protokół kontroli podatkowej w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2014 z dnia 17 marca 2016 roku (karta 40 - 55) wykazał zaniżenie przez oskarżonego przychodów na łączną wartość 113 004,34 złotych oraz zawyżenie kosztów uzyskania przychodów na łączną wartość 88 206,65 złotych. Podatkowa księga przychodów i rozchodów za 2014 rok prowadzona była nierzetelnie w zakresie przychodów i kosztów uzyskania przychodów. Do protokołu kontroli podatkowej w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych z dnia 17 marca 2016 roku oskarżony składał zastrzeżenia - dwukrotnie w dniach: 3 kwietnia 2017 roku (po czym je uzupełniał w dniu 14 kwietnia 2017 roku) i 10 maja 2017 roku (po czym je uzupełniał w dniu 15 maja 2017 roku) oraz przedkładał dokumenty dotyczące poniesionych wydatków, celem uwzględnienia tychże w kosztach uzyskania przychodów. Na etapie postępowania odwoławczego zostały załączone przez Urząd Skarbowy w B. poświadczone za zgodność z oryginałem kopie zastrzeżeń do kontroli złożone przez oskarżonego J. K. zarówno z dnia 3 kwietnia 2017 roku, jak i z dnia 10 maja 2017 roku, którymi nie dysponował w postępowaniu rozpoznawczym sąd pierwszej instancji. Zestawienie treści podniesionej w tychże argumentacji ich autora oraz treści odpowiedzi organu podatkowego - z dnia 18 kwietnia 2017 roku i z dnia 15 maja 2017 roku na zgłoszone zastrzeżenia, które były załączone do akt przedmiotowej sprawy już na etapie dochodzenia na kartach 56 - 58, nie potwierdza zarzutu apelanta jakoby sąd rejonowy nie posiadał wiedzy w zakresie ich zawartości merytorycznej. Oba pisma Urzędu Skarbowego w B. zawierały szczegółowe odniesienie się do wskazanych w zastrzeżeniach nie uwzględnionych w kosztach uzyskania przychodów poniesionych wydatków i dokumentów ich dotyczących oraz nie uwzględnionych faktur, a co za tym idzie w pełni obrazowały zagadnienia będące przedmiotem niezadowolenia podatnika kwestionującego wyniki przeprowadzonej kontroli. Ponadto zgłoszone uwagi zostały rozstrzygnięte na korzyść zgłaszającego. Jak wynika bowiem z ponownej, dokonanej przez kontrolujących, analizy dokumentacji bankowej zgromadzonej i załączonej przez oskarżonego, uznali oni za koszty uzyskania przychodów: - kwoty wyszczególnione w piśmie z dnia 15 maja 2017 roku (karta 58) jako wydatki poniesione tytułem opłat bankowych uiszczonych w bankach: N. Bank, (...), (...) S.A., (...) S.A., (...) Bank (...), M. Bank, E., G. (...) Bank (tj. kwoty stanowiące odsetki od zaciągniętych kredytów i pożyczek, a nie wydatki na spłatę kredytów i pożyczek, gdyż tych nie uznaje się - zgodnie z art. 23 ust. 1pkt. 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - za koszty uzyskania przychodów), - kwoty wynikające z list płac, wydatkowane na wynagrodzenia pracowników zatrudnionych w firmie oskarżonego (...) Przedsiębiorstwo Handlowo - Usługowe (...) oraz kwoty wynikające z ewidencji środków trwałych, wyszczególnione w tabeli amortyzacyjnej na rok 2014 (ujęte w zbiorze dokumentów załączonych przez Urząd Skarbowy w B. na etapie postępowania odwoławczego). Natomiast wydatki udokumentowane fakturami załączonymi do zastrzeżeń, dotyczącymi (...) sp. z o.o., (...) P. B. z/s w C., P. E. oraz Zakładu (...) zostały uznane za koszty uzyskania przychodów, były ujęte w podatkowej księdze przychodów i rozchodów i nie były kwestionowane w protokole kontroli (pismo z dnia 18 kwietnia 2017 roku karta 56 - 57). Oskarżony w piśmie adresowanym do Urzędu Skarbowego w B. w dniu 10 maja 2017 roku zapewniał, iż w przypadku uwzględnienia wszystkich przedłożonych do zastrzeżeń dokumentów, złoży korekty zeznań podatkowych za kontrolowany okres, co uczynił w dniu 13 czerwca 2017 roku. Należy zatem przyjąć , iż oskarżony usatysfakcjonowany pozytywnym efektem złożonego do organu podatkowego odwołania, skorzystał z prawa złożenia korekt zeznań rocznych PIT 36L za lata 2013 i 2014 i deklaracji VAT - 7 (pismo Urzędu Skarbowego w B. w dniu 10 grudnia 2021 roku karta 356), uwzględniając w nich koszty nie wykazane w podatkowej księdze przychodów i rozchodów za 2014 rok oraz w pierwotnym zeznaniu rocznym. Ponieważ korekty uznane zostały przez organ podatkowy za prawidłowe odstąpiono od wszczęcia postępowania podatkowego i wydania decyzji. Ze złożonej korekty wynikał podatek dochodowy do zapłaty w wysokości 16 745 złotych (zaniżony dochód na kwotę 98 412,54 złotych). Sąd pierwszej instancji trafnie uznał za wiarygodne zeznania świadka D. G. złożone w postępowaniu rozpoznawczym, która prawidłowo podała iż oskarżony składał wyłącznie zastrzeżenia do ustaleń w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych a nie kwestionował ustaleń w odniesieniu do podatku od towarów i usług, co potwierdził również na etapie postępowania odwoławczego Urząd Skarbowy w B. w piśmie z dnia 10 grudnia 2021 roku karta 356. Ponadto świadek D. G., wbrew stanowisku apelanta, wchodziła w skład zespołu kotrolującego dokumentację księgową oskarżonego w zakresie obu przeprowadzanych kontroli podatkowych, co wprost wynika z załączonych do materiału aktowego przedmiotowej sprawy protokołów tychże kontroli (rozdział A.2. OSOBY KONTROLUJĄCE karta 18 i 40 akt sprawy) i osobiście jako starszy komisarz skarbowy podpisała sporządzony protokół kontroli podatkowej w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (karta 55 akt sprawy). Jak sama przyznała na rozprawie głównej zaangażowana była przede wszystkim w dokonywanie czynności związanych z podatkiem dochodowym, inne osoby przeprowadzały kontrolę związaną z podatkiem VAT. Jak wynika zresztą z protokołu kontroli podatkowej z dnia 31 maja 2017 roku w zakresie podatku od towarów i usług za okres od września 2013 roku do września 2015 roku (karta 18 - 38 akt sprawy), ww. była jedną z czterech osób tworzących zespół odpowiedzialny za przedmiotową kontrolę podatkową. Jak wynika z relacji świadka D. G. oraz zapisów obu protokołów kontroli podatkowej (karta 19 odwrót i 40 odwrót) oskarżony wskazał w jakich bankach posiada rachunki wykorzystywane do prowadzonej działalności gospodarczej i kontrolujący na jego wniosek załączyli historie rachunków bankowych z (...)/o w B. (zarówno gospodarczego, jak i osobistego), (...)/Oddział w W. i (...)/O w C., po czym dokonali analizy zawartych w nich zapisów w kontekście istotnego dla rozliczeń podatkowych za kontrolowany okres regulowania należności, wynikających ze zgromadzonych faktur dokumentujących transakcje kupna - sprzedaży. W związku z powyższym sąd odwoławczy oddalił wniosek obrońcy o załączenie historii rachunków bankowych wskazanych przez niego banków, gdyż były one przedmiotem rozważań kontrolujących, a jeśli oskarżony uregulował faktury uznane przez kontrolujących za niezapłacone, powinien przedłożyć dokument obrazujący ten fakt, czego jednak zaniechał, a ponadto nigdy nie wskazał konkretnych kontrahentów, którzy takową zapłatę, nieuwzględnioną w toku kontroli, od niego otrzymali, co w ocenie sadu odwoławczego oznacza, że poczynione w toku kontroli ustalenia są prawidłowe. Nieuwzględnienie przez organ podatkowy faktur nieopłaconych w terminie 150 dni było zasadne w kontekście regulacji przepisu art. 89 b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stanowiącego że w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towaru lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającego z faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze. Zatem dla rozliczeń podatkowych za kontrolowany okres nie ma znaczenia okoliczność ewentualnego uregulowania płatności określonej w fakturze w późniejszym czasie (byłaby podstawą stosownego odliczenia w następnym okresie podatkowym). Sąd odwoławczy nie dostrzegł też potrzeby przeprowadzania dowodów z zeznań pracowników firmy oskarżonego wskazanych w tezie dowodowej zgłoszonej do protokołu rozprawy apelacyjnej w dniu 19 listopada 2021 roku albowiem protokół kontroli podatkowej z dnia 31 maja 2017 roku w zakresie podatku od towarów i usług za okres od września 2013 roku do września 2015 roku ( karta 18 - 38 akt sprawy ) oraz stanowisko Urzędu Skarbowego w B. zajęte w piśmie z dnia 10 grudnia 2021 roku (karta 356) pozwoliły na przyjęcie, że oskarżony wykazał nabycie usług telekomunikacyjnych, a kontrolujący nie kwestionowali odliczeń w tym zakresie ( za wyjątkiem drobnych kwot będących wynikiem opisanego w protokole kontroli podatkowej błędnego przenoszenia danych z faktur do rejestru VAT ( protokół karta 25 odwrót, 30 odwrót ). Wbrew zawartym w apelacji twierdzeniom sąd rejonowy zweryfikował prawdziwość twierdzeń oskarżonego J. K. i dokonał ustaleń dotyczących okresów przebywania przez niego na zwolnieniach lekarskich. Zwrócił się bowiem do ZUS oddział w S. o nadesłanie informacji w tym przedmiocie i otrzymał odpowiedź dotyczącą niezdolności ww. do pracy m.in. w terminie 26 maja 2013 roku do 23 listopada 2013 roku, jak również kilkakrotnej na przestrzeni od 28 marca 2014 roku do 31 lipca 2015 roku ( pismo ZUS karta 261 akt ). Ustalenie to nie miało jednak znaczenia dla rozstrzygnięcia merytorycznego, jako że oskarżony nie zawiesił działalności gospodarczej w okresie objętym zarzutami aktu oskarżenia. Prawidłowe są ustalenia sadu pierwszej instancji dotyczące posiadania przez oskarżonego świadomości niezgodności przedstawionych przez siebie danych z rzeczywistością, mimo że nie przygotowywał osobiście składanych deklaracji lecz przez osobę z wykształceniem księgowym, a konkretnie zatrudnioną w charakterze księgowej E. M.. To oskarżony jako właściciel firmy odpowiada za skutki finansowe, ekonomiczne prowadzonej przez siebie działalności, a księgowa zajmująca się przygotowaniem technicznym dokumentacji podatkowej nie może - jak słusznie przyjął sąd rejonowy - podejmować samodzielnie żadnych decyzji bez akceptacji pracodawcy. Powierzenie obowiązków w zakresie rozliczeń podatkowych księgowej jako osobie fachowej, mającej stosowne kompetencje i wiedzę nie znosi samo przez się odpowiedzialności podatnika w sferze prawa karnego skarbowego, zważywszy że miał on jednak świadomość wadliwego rozliczenia. Oskarżony wiedział przecież których należności określonych w fakturach nie uregulował, a odliczał podatek naliczony z tychże od podatku należnego w kontrolowanym okresie, nie dokonywał korekt podatku naliczonego w związku z niezapłaceniem należności wynikających z faktur w terminie, wiedział że sprzedaje towar w postaci kruszywa i piasku oraz świadczy usługi transportowe i sprzętowe a nie wykazywał tych czynności w ewidencji sprzedaży i w deklaracji VAT, przez co zaniżał podatek należny (w miesiącach wrześniu, październiku, listopadzie i grudniu 2013 roku w ogóle, a w kolejnych okresach nie wykazywał wszystkich tych czynności ) zaś w okresie od 1 lipca do 30 września 2015 roku z pełną premedytacją nie prowadził ewidencji nabycia VAT, przez co nie posiadał prawa do odliczenia podatku naliczonego. Sąd rejonowy nie naruszył także art. 6 & 2 k.k.s. uznając, że oskarżony działał w ramach czynu ciągłego. Odnośnie czynu zarzucanego w pkt. I aktu oskarżenia oskarżony składał wielokrotnie do Urzędu Skarbowego w B. deklaracje VAT - 7 i VAT - 7K, w których podawał nieprawdę i jeszcze częściej wykonywał czynności składające się na nierzetelne prowadzenie ewidencji dostaw i nabyć, zaś w zakresie czynu zarzucanego w pkt. II aktu oskarżenia oskarżony jakkolwiek jednokrotnie w zeznaniu rocznym PIT 36 L za rok 2014 złożonym w dniu 30 kwietnia 2015 roku podał nieprawdę to jednak wielokrotnie wykonywał czynności składające się na nierzetelne prowadzenie księgi przychodów i rozchodów. W przypadku obu zarzutów aktu oskarżenia wielość zachowań oskarżonego, podjętych w krótkich odstępach czasu w ramach każdego z nich, w wykonaniu tego samego zamiaru, zostało potraktowanych jako jeden czyn zabroniony - ciągły ( w sumie dwa czyny ciągłe z punktu I i II ). |
||||||||||||||||||||||
Wniosek |
||||||||||||||||||||||
wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji, ewentualnie z ostrożności procesowej o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia przypisanych mu czynów zabronionych |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||||||||||||||||||||||
Wniosek nie jest zasadny z przyczyn podanych powyżej. Nie zaistniały podstawy do zmiany wyroku i uniewinnienia oskarżonego od popełnienia przypisanych mu czynów. Brak było również warunków z art. 437 & 2 k.p.k. do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania - nie zaistniała żadna z podstaw wskazanych w powołanym przepisie, a w szczególności bezwzględna przyczyna odwoławcza, czy też konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu sądowego w całości. |
||||||||||||||||||||||
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
||||||||||||||||||||||
4.1. |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
||||||||||||||||||||||
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
||||||||||||||||||||||
1.7. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||||
5.1.1. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
|||||||||||||||||||||
Utrzymane w mocy zostały wszystkie rozstrzygnięcia zawarte w zaskarżonym wyroku. |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
||||||||||||||||||||||
Zaskarżony wyrok jest słuszny, zarzuty apelacyjne nie zasługiwały na uwzględnienie. |
||||||||||||||||||||||
1.8. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||||
5.2.1. |
Przedmiot i zakres zmiany |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach zmiany |
||||||||||||||||||||||
1.9. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||||
1.1.7. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
||||||||||||||||||||||
5.3.1.1.1. |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||||
5.3.1.2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||||
5.3.1.3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
||||||||||||||||||||||
5.3.1.4.1. |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||||
1.1.8. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
||||||||||||||||||||||
1.10. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
||||||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||||||||||||||
6. Koszty Procesu |
||||||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||||||||||||||
2. |
Podstawą prawną rozstrzygnięcia o kosztach były przepisy art. 636 & 1 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k w zw. z art. 113 & 1 k.k.k.s. i art. 8 w zw. z art. 21 pkt. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych ( tekst jednolity Dz. U. Nr 49, poz. 223 z 1983 roku z późniejszymi zmianami) oraz & 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym z dnia 18 czerwca 2003 roku ( Dz. U. Nr 108 poz. 1026 z późniejszymi zmianami ). Obciążenie oskarżonego opłatą za drugą instancję w kwocie 1100 złotych i wydatkami postępowania odwoławczego w kwocie 20 złotych jest konsekwencją nieuwzględnienia skargi apelacyjnej wywiedzionej na jego korzyść i uznania, że uiszczenie tychże nie stanowi dla niego nadmiernej uciążliwości .Oskarżony jest aktywny zawodowo, pracuje jako operator maszyn i osiąga dochody w wysokości około 2 000 złotych netto. Jego sytuacja materialna, zarobkowa i rodzinna jest stabilna. Nie ma zatem żadnych powodów aby odstąpić od zasady ponoszenia przez skazanego kosztów procesu. |
|||||||||||||||||||||
7. PODPIS |
||||||||||||||||||||||
1.11. Granice zaskarżenia |
|||||
Kolejny numer załącznika |
1 |
||||
Podmiot wnoszący apelację |
obrońca oskarżonego |
||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
ustalenie dotyczące świadomego podania nieprawdy w deklaracjach podatkowych i zrealizowania swym zachowaniem znamion zarzucanych mu czynów |
||||
0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
|||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
|||
☐ |
co do kary |
||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
||||
0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty |
|||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
|||||
☒ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
||||
☐ |
|||||
☐ |
brak zarzutów |
||||
0.1.1.4. Wnioski |
|||||
☒ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim
Data wytworzenia informacji: