Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 507/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 5 maja 2021 roku o sygnaturze akt II K 302/20

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1

D. K.

- kopnięcie podeszwą buta w tę część karoserii samochodu, na której mieścił się uwidoczniony w protokole oględzin oraz dokumentacji fotograficznej odcisk tej podeszwy, nie mogło spowodować uszkodzeń, o jakich traktuje akt oskarżenia;

- uszkodzenia te w postaci zagniecenia powierzchni drzwi pod klamką przy ich tylnej krawędzi oraz znajdujący się nieopodal ślad odprysku lakieru mogły powstać w wyniku uderzenia lub kopnięcia obcasem obuwia w sytuacji, gdyby drzwi w tej chwili były zamknięte, a nie otwarte czy uchylone.

Opinia biegłego J. M.

311-324

340v-341

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

Opinia biegłego J. M.

Opinii tej nie można zarzucić mankamentów, o jakich stanowi przepis art. 201 kpk, zatem nie było powodów, by ją zdyskredytować. Jeśli chodzi o jej pełność – opiniujący odniósł się do wszystkich tez, jakie podniesione zostały w postanowieniu dowodowym. Swoje stanowisko przedstawił i uzasadnił w sposób spójny i klarowny, pozwalający na zrozumienie wyrażonych ocen i poglądów. W opiniowaniu nie został pominięty żaden istotny dowód.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

1.  zawarte w apelacjach obrońców oskarżonego zarzuty mogącej mieć wpływ na treść wyroku obrazy przepisów postępowania, tj. art. 4 kpk, art. 5 kpk i art. 7 kpk i 410 kpk oraz będące tego konsekwencją błędne ustalenia faktyczne przyjęte za podstawę tego orzeczenia, mające wpływ na treść wyroku poprzez uznanie, że oskarżony dopuścił się czynu opisanego w akcie oskarżenia;

2.  zawarte w apelacjach obrońców oskarżonego zarzuty rażącej niewspółmierności (surowości) wymierzonej oskarżonemu kary.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. zarzutów z punktu 1.

Zarzuty, które niezależnie od sposobu ich sformułowania, zmierzały do wykazania wadliwości poczynionych ustaleń faktycznych, będących następstwem nierespektowania przez sąd I instancji reguł wynikających z art. 4 kpk, 7 kpk i 410 kpk, uznać należało za uzasadnione. Zgodzić się też w konkluzji ze skarżącymi należało, iż sąd I instancji w sposób pochopny, nie przystający do realiów dowodowych sprawy, uznał, iż oskarżony dopuścił się takiego zachowania, które uprawniało kwalifikowania je w kategoriach występku z art. 288 § 1 kk. Z lektury uzasadnienia zaskarżonego wyroku wyprowadzić można wniosek, iż ustalenia faktyczne stanowiące podstawę wyroku poczynione zostały wyłącznie w oparciu o zeznania M. K., przy założeniu, iż zasługują one na wiarę w całości. Skarżący słusznie jednak podnosili, iż tak daleko idący brak krytycyzmu przy ich ocenie był przedwczesny i na wyrost. Uwzględniając poziom konfliktu pomiędzy nim, a oskarżonym, sąd I instancji winien brać pod uwagę, iż jego relacje mogą być obarczone tendencją do wyolbrzymiania i przejaskrawiania tego, co miało go spotkać ze strony oskarżonego. Wobec powziętych z tego powodu wątpliwości sąd odwoławczy podjął próbę weryfikacji wersji poszczególnych uczestników zdarzenia dowodem o charakterze obiektywnym w postaci opinii biegłego i właśnie w tej opinii biegły wyeksponował tezy, które w ocenie sądu odwoławczego podważyły wiarygodność M. K. na tyle, by uznać je za wystarczającą podstawę do przypisania oskarżonemu zarzuconego czynu. W pierwszej kolejności podnieść należy, iż M. K. w relacjach składanych najbliżej chronologicznie zdarzeniu konsekwentnie podnosił, iż D. K. miał jeden tylko raz kopnąć w drzwi pojazdu, a ponadto, że drzwi te były w tym momencie uchylone. Przeprowadzone po zdarzeniu oględziny samochodu potwierdziły, że na drzwiach rzeczywiście widoczne jest świeże odwzorowanie odcisku podeszwy buta, a niezależnie od tego stwierdzono w innym miejscu tychże drzwi odprysk lakieru oraz wgniecenie – co do których M. K. twierdził, iż są to uszkodzenia powstałe właśnie w wyniku tego kopnięcia. Tyle tylko, że w świetle opinii biegłego, odległość dzieląca miejsce z odciskiem buta od miejsca odprysku lakieru oraz wgniecenia jest na tyle duża, że wyklucza, aby wskutek jednego kopnięcia ukierunkowanego w tę część drzwi, na której znajduje się odcisk podeszwy, jednocześnie powstały wspomniane odprysk oraz wgniecenie. Tym samym taki mechanizm powstania tych uszkodzeń, jaki wynika z zeznań M. K. ( jedno kopnięcie ), uznać należy za niewiarygodny. Nawet zatem gdyby przyjąć, iż odcisk podeszwy buta rzeczywiście uwiarygadnia twierdzenie M. K., iż D. K. kopnął w drzwi samochodu, to uszkodzenia, do jakich odwołuje się akt oskarżenia i tak z tego powodu by nie powstały. Niezależnie od tego biegły wskazywał, że uszkodzenia drzwi znajdujące się pod klamką i przy ich krawędzi mogło powstać wskutek kopnięcia w ten element, jednakże z zastrzeżeniem, że mogło to nastąpić tylko przy zamkniętych drzwiach. Przy otwartych bądź uchylonych drzwiach, niezależnie od szerokości ich rozwarcia, kopnięcie nie spowodowałoby poddania się struktury tych drzwi, tylko ich zamknięcie. Mając to wszystko na uwadze sąd odwoławczy powziął wątpliwość, czy przedstawiony przez M. K. tok zdarzenia odpowiada jego rzeczywistemu przebiegowi, a w szczególności, czy opisane w akcie oskarżenia uszkodzenia nie istniały już wcześniej. Nie można tego wykluczyć mając zwłaszcza na uwadze wiek samochodu oraz, że miejsce, w którym je stwierdzono, jest zazwyczaj narażone na podobne uszkodzenia podczas nieostrożnego otwierania drzwi i przypadkowego ich kontaktu z przeszkodą. W konsekwencji sąd odwoławczy uznał, że brak jest na tyle wiarygodnej podstawy dowodowej, aby podzielić przekonanie sądu I instancji o tym, że uszkodzenia te spowodował oskarżony.

Wobec zmiany wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzuconego czynu, odnoszenie się do zarzutów o rażącej surowości kary oraz wniosków o jej złagodzenie uznać należy za bezprzedmiotowe w rozumieniu art. 436 kpk.

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od przypisanego mu czynu

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Omówiono powyżej. Odnoszenie się do pozostałych wniosków uznać należy za bezprzedmiotowe w rozumieniu art. 436 kpk.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1całość zaskarżonego wyroku

Zwięźle o powodach zmiany

Omówiono powyżej

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2 i 3

O kosztach procesu Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 632 pkt 2 kpk, wedle którego w sytuacji uniewinnienia oskarżonego w sprawie z oskarżenia publicznego, koszty procesu ponosi Skarb Państwa

7.  PODPIS