Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 503 / 23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Opocznie z dnia 29 maja 2023 roku sygn. akt II K 387 / 22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

mogącej mieć wpływ na treść wyroku obrazy przepisów prawa procesowego, tj. art. 4 kpk w zw. z art. 7 kpk oraz mogących mieć wpływ na treść wyroku błędnych ustaleń faktycznych.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Nie można zakwestionować racji skarżącego, kiedy przedstawia powody, dla których zeznaniom pokrzywdzonych trudno odmówić wiarygodności. Tym niemniej przypomnieć należy, iż stosownie do treści art. 190 § 1 kk, realizacji znamion tego przepisu dopuścić można wyłącznie poprzez grożenie innej osobie popełnieniem przestępstwa – czy to na szkodę jej samej, czy to na szkodę osoby dla niej najbliższej. Zapowiedź spowodowania jakiejkolwiek innej dolegliwości, wywołania mniej lub bardziej idącego poczucia dyskomfortu, niepewności, obawy o dobrostan swój i bliskich, popełnienia wykroczenia, czy też nieistotnych z perspektywy prawa karnego naruszeń przepisów innych gałęzi prawa ( administracyjnego, cywilnego), bądź norm społecznych, czy moralnych wymyka się spod znamion przedmiotowych opisanego w zdaniu poprzednim przepisu. Innymi słowy, w odniesieniu do realizacji znamion występku z art. 190 § 1 kk zachowanie sprawcze musi się zrealizować poprzez zapowiedź bezprawnego ataku nie na jakiekolwiek dobro innej osoby, ale wyłącznie na takie, które jest chronione przez którykolwiek z czynów zabronionych przez prawo karne. Groźba nie musi być wprawdzie wyraźna, tj. jednoznacznie i wprost wyartykułowana, ale także dorozumiana, tym niemniej nawet wówczas musi przejawiać się oddaniem intencji popełnienia przestępstwa tak, aby jej adresat zrozumiał, że ma zostać popełnione konkretne przestępstwo na szkodę jego samego lub osoby najbliższej. Jednakże pamiętać należy, iż błędne, niezgodne z obiektywną rzeczywistością, odkodowanie zachowania osoby oskarżonej przez pokrzywdzonego, czy też jego nadinterpretacja, nie może prowadzić do odpowiedzialności za występek z art. 190 § 1 kk, jeżeli z zachowania tego nie wynikało, że zapowiada ono popełnienie przestępstwa. Konieczne jest więc dokładne analizowanie zachowania osoby grożącej w celu ustalenia, czy w istocie zapowiadało ono popełnienie przestępstwa. Ma to szczególne znaczenie w przypadku tzw. gróźb niedookreśolonych, niewyrażających czegoś konkretnego, przy których upatrywanie w nich groźby popełnienia przestępstwa może być niedopuszczalnym domniemaniem pokrzywdzonego, nieuzasadnioną nadinterpretacją słów, gestów lub innych zachowań oskarżonego. W takim przypadku ocena tych zachowań nie może pozostawać w oderwaniu od szeroko rozumianego kontekstu sytuacyjnego. W realiach niniejszej sprawy – choćby tylko biorąc pod uwagę zeznania pokrzywdzonych – niespornym jawi się, że oskarżony nigdy wobec nich groźby popełnienia jakiegokolwiek przestępstwa ( godzącego w ich życie, zdrowie, mieni bądź w jakiekolwiek inne dobro chronione przez prawo karne ) na pewno nie wyartykułował wprost. Bezpośrednio oddają to zeznania S. M. (1), który przed sądem ( k. 75 ) powiedział nawet: „ nie kojarzę żeby kiedykolwiek oskarżony mówił, że nam coś zniszczy, że nam wyrządzi jakieś szkody ”. Pokrzywdzeni rzeczywiście natomiast zeznawali o pochodzących od oskarżonego słowach zapowiadających dążenie do ich „ zniszczenia ”, „ załatwienia ”, „ zrobienia z nimi porządku ”, „ walce z nimi do końca ”, czy też o tym, że oskarżony mówił, że im „ nie daruje” oraz ( wulgarnie ), że ich „ up…li ”, a nadto, że gestem palców wskazywał, że są na jego celowniku. Z akt bezspornie jednak przy tym wybrzmiewa, że podłożem tego rodzaju słów i gestów jest niejasny, jeśli chodzi o jego przyczyny i tak daleko idący stopień zaangażowania R. B., jego konflikt z pokrzywdzonymi na tle ich relacji i problemów opiekuńczych z małoletnią S. M. (2), któremu towarzyszyć ma przekonanie oskarżonego, iż dziecku są przez pokrzywdzonych wyrządzane rozmaite i daleko idące krzywdy oraz, że z tego powodu oskarżony dąży do co najmniej ograniczenia pokrzywdzonym praw do pieczy i opieki nad tym dzieckiem, poddania ich nadzorowi kuratora oraz doprowadzenie do ich odpowiedzialności karnej za rzekomo wyrządzone dziecku dolegliwości. Równie uzasadnioną jest zatem w świetle przywoływanych realiów sprawy – nawet, jeśli przyjąć wiarygodność zeznań pokrzywdzonych – taka interpretacja wyżej przywoływanych zwrotów, że wyartykułowane przy ich pomocy pogróżki to zapowiedź doprowadzenia do osiągnięcia takich właśnie efektów, jak opisane w zdaniu poprzednim, także z wykorzystaniem tzw. znajomości wśród kolegów oraz koneksji wśród funkcjonariuszy policji. W tym kontekście uwypuklić należy, że jedynym eksponowanym w apelacji przez skarżącego słowom, z którymi oskarżyciel w apelacji powiązał groźbę popełnienia na szkodę pokrzywdzonych przestępstwa przeciw im życiu i zdrowiu, są te że im „ nie odpuści ” i że ich „ up…li ”. Skarżący pomija jednak, że nawet z zeznań pokrzywdzonego ( k. 73 odwrót ) wynikało, że słowa te oskarżony uzupełniał o zapowiedź, że im udowodni winę: groził „ (… ) że nas zapierdoli, że nam udowodni winę ” (…), że „ (…) tak wam to udowodnię, że mam ludzi od tego (…) ”. W intencji oskarżonego owo „ up…nie ” pokrzywdzonych mogło więc oznaczać doprowadzenie do sytuacji, że doprowadzi do udowodnienia ich odpowiedzialności za wyrządzone dziecku krzywdy ( abstrahując od tego, czy faktycznie miały one miejsce, a składane zawiadomienia o popełnieniu na szkodę dziecka przez pokrzywdzonych przestępstw z art. 207 § 1 kk i art. 199 § 2 kk znajdowały bądź znalazły dostateczną podbudowę faktyczną ). W tej jednak sytuacji, bez pewności, że tzw. niedookreślone pogróżki rzeczywiście wyrażają groźby popełnienia przestępstwa, przypisywanie oskarżonemu występku z art. 190 § 1 kk byłoby niedopuszczalnym domniemaniem i nadinterpretacją jego słów oraz gestów, naruszającą normę art. 5 § 2 kpk.

Wniosek

uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Omówiono powyżej

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

W całości

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Omówiono powyżej

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Wobec uniewinnienia oskarżonego od zarzuconego czynu, koszty procesu za postępowanie odwoławcze obciążają Skarb Państwa.

PODPIS