Treść orzeczenia IV Ka 458/24 - Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

IV Ka 458/24 - uzasadnienie Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim z 2025-04-24

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 458/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1. CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku wydany w dniu 09 maja 2024 roku w sprawie o sygn. akt II K 327/23.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☒ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.1.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2. Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5. Ustalenie faktów

1.1.3. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

A. B. , S. B.

W. G. została zaatakowana przez oskarżonego A. B., gdy idąc wzdłuż pola naruszyła sporną granicę ich działek . Podczas gdy szarpała się z A. B. szybkim krokiem podszedł do nich S. B., który poruszał się w tym dniu bez kul i uderzył pięścią w twarz pokrzywdzoną.

zeznania W. G.

k--227v-228

częściowo wyjaśnienia oskarżonego S. B.

k--228

2.1.1.2.

A. B.

A. B. został uniewinniony prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Radomsku wydanym w dniu 01 marca 2024 roku w sprawie o sygn. akt II W 778/22 od popełnienia czynów z art. 156§1 kw i art. 72 kw , których miał się dopuścić w sierpniu 2022 roku na szkodę W. G..

prawomocny wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku wydany w dniu 01 marca 2024 roku w sprawie II W 778/22

k-83 akt II W 778/22 Sądu Rejonowego w Radomsku

2.1.1.3.

A. B.

A. B. był skazany prawomocnym wyrokiem Sadu Rejonowego w Radomsku wydanym w dniu 08 września 2020 roku w sprawie o sygn. akt II K 345/20 za czyn z art. 212§1 kk popełniony w dniu 22 czerwca 2019 roku na szkodę W. G.

odpis prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Radomsku wydanego w dniu 08 września 2020 roku w sprawie II K 345/20

k-176-177

2.1.1.4.

A. B.

W. G. została uniewinniona prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Radomsku wydanym w dniu 23 kwietnia 2024 roku w sprawie II W 79/23 od popełnienia czynu z art. 124§1 kw w dniu 26 sierpnia 2022 roku na szkodę A. B.

odpis prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Radomsku wydanego w dniu 23 kwietnia 2024 roku w sprawie II W 79/23

k-168

2.1.1.5.

A. B.

W. G. została ukarana prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Radomsku wydanym w dniu 20 czerwca 2024 roku w sprawie II W 804/23 zaczyn z art. 107 kw popełniony 0d 19 października 2022 roku do 10 lipca 2023 roku na szkodę A. B.

odpis prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Radomsku wydanym w dniu 20 czerwca 2024 roku w sprawie II W 804/23

k-197

2.1.1.6.

S. B.

S. B. korzystał w dniach: 17 sierpnia 2022 roku, 13 września 2023 roku i 06 sierpnia 2024 roku z porad ambulatoryjnych udzielonych przez lekarza ortopedę w związku ze stwierdzoną obustronną gonartrozą.

karty porad ambulatoryjnych

k-179

1.1.4. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6. Ocena dowodów

1.1.5. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

zeznania W. G.

Zeznania logiczne, spójne zasługujące na wiarę. Świadek przekonująco opisała zachowanie S. B., który widząc jak oskarżony A. B. z nią się szarpie, podszedł szybko do nich i uderzył pokrzywdzoną pięścią w twarz. W tym dniu nie poruszał się o kulach i nie miał problemu z szybkim podejściem z odległości kilku metrów , aby uderzyć pokrzywdzoną.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego S. B.

Wyjaśnienia wiarygodne w części dotyczącej faktu, iż w dniu zdarzenia oskarżony nie korzystał z kul przy poruszaniu się w miejscu, którym doszło do zdarzenia z udziałem W. G. i A. B.. W pozostałej części, której twierdził, że nie uderzył pokrzywdzonej - wyjaśnienia oskarżonego nie zasługują na wiarę.

2.1.1.2

prawomocny wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku wydany w dniu 01 marca 2024 roku w sprawie II W 778/22

Dokument wydany przez sąd jest wiarygodny i potwierdza rozstrzygniecie w nim zawarte.

2.1.1.3

odpis prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Radomsku wydanego w dniu 08 września 2020 roku w sprawie II K 345/20

Dokument wydany przez sąd jest wiarygodny i potwierdza rozstrzygniecie w nim zawarte.

2.1.1.4

odpis prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Radomsku wydanego w dniu 23 kwietnia 2024 roku w sprawie II W 79/23

Dokument wydany przez sąd jest wiarygodny i potwierdza rozstrzygniecie w nim zawarte.

2.1.1.5

odpis prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Radomsku wydanym w dniu 20 czerwca 2024 roku w sprawie II W 804/23

Dokument wydany przez sąd jest wiarygodny i potwierdza rozstrzygniecie w nim zawarte.

2.1.1.6

karty porad ambulatoryjnych

Dokumenty wiarygodne potwierdzające wizyty S. B. w Poradni Urazowo-Ortopedycznej w R. w związku ze stwierdzoną ze stwierdzoną obustronną gonartrozą u oskarżonego.

1.1.6. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrońca oskarżonego A. B. w złożonej apelacji pisemnej zaskarżonemu wyrokowi zarzucił obrazę art. 4 kpk, art. 7 kpk i art. 2 par. 2 kpk w związku z art. 410 kpk, która miała wpływ na treść zaskarżonego wyroku, polegającą na dowolnej ocenie dowodów zebranych w sprawie, wbrew zasadom prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, która spowodowała że Sąd dokonał ich nadinterpretacji na niekorzyść oskarżonego, bowiem przyjął bez wątpliwości i bezpodstawnie, że oskarżony dopuścił się przestępstwa z art. 217 par. 1 kk, mimo że w toku postępowania sądowego:

- to oskarżony /a nie W. G./ wezwał Policję na miejsce zdarzenia, a więc to oskarżony poczuł się pokrzywdzony zdarzeniem i zgłosił bezprawne działanie,

- ani oskarżony ani jego ojciec, czyli drugi oskarżony, nie przyznali się do popełnienia żadnego z zarzucanych nam przestępstw, złożyli prawdziwe, szczere wyjaśnienia, korespondujące z innymi dowodami, a to w szczególności zeznaniami innych świadków, w tym przesłuchanych w sprawie funkcjonariuszy Policji,

- pokrzywdzona W. G. złożyła nieprawdziwe zeznania, opisując przebieg zdarzenia i rzekomy w nim udział oskarżonego w sposób kłamliwy, po to by umniejszyć swoją winę i usprawiedliwić swoje działanie,

- pokrzywdzona W. G. próbowała Sąd wprowadzić w błąd, bowiem złożyła do akt sprawy zaświadczenie od lekarza stomatologa, sugerując Sądowi, że do złamania jej zęba 16 doszło w wyniku zdarzenia, podczas gdy owe złamanie biegły powołany przez Sąd ocenił jako niemające związku z urazem,

- nie ujawniono żadnego obiektywnego dowodu świadczącego o winie i sprawstwie oskarżonego,

- wyjaśnienia oskarżonego korespondują z wyjaśnieniami jego ojca, i co najważniejsze z zeznaniami obiektywnych świadków jakimi są interweniujący funkcjonariusze Policji,

- bez wątpliwości ustalono, że to W. G. nie uznaje prawnie podjętych czynności i ustaleń administracyjnych w przedmiocie wyznaczenia granicy między działkami stron, czego skutkiem są jej prowokacyjne i zaczepne działania wobec oskarżonego i jego ojca, łamiące zasady porządku prawnego i współżycia społecznego,

poza tym to:

- z doświadczenia życiowego wynika, że to osoba pokrzywdzona wzywa Policję na interwencję, a nie sprawca,

- naturalnym jest, że gdyby została przez oskarżonego lub jego ojca naruszona nietykalność cielesna W. G., to ona by ten fakt niezwłocznie sama zgłosiła Policji lub o tym fakcie zawiadomiła policjantów, którzy interweniowali w związku ze zgłoszeniem oskarżonego,

- naturalnym jest, że gdyby w dniu 12 kwietnia 2024 roku została uderzona w twarz przez ojca oskarżonego lub kogokolwiek i odniosła obrażenia, to niezwłocznie udałaby się po pomoc medyczną, a nie dopiero na drugi dzień, po to chociażby by wykluczyć podejrzenie, że stwierdzone u niej obrażenia zostały zadane po przedmiotowym zdarzeniu,

2/ błąd w ustaleniach faktycznych przyjęty za podstawę zaskarżonego wyroku, który miał wpływ na jego treść, polegający na błędnym przyjęciu przez Sąd Rejonowy, że oskarżony naruszył nietykalność cielesną W. G., podczas gdy z dowodów przeprowadzonych przez Sąd, wyjaśnień oskarżonego, wyjaśnień ojca oskarżonego i zeznań W. G., czyli dowodów pochodzących od uczestników zdarzenia, wynika, że to oskarżony został w bezprawny sposób zaatakowany przez W. G. w związku z uzurpowaniem sobie przez nią prawa do części działki oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja wniesiona przez obrońcę oskarżonego A. B. nie zasługuje na uwzględnienie. Aby skutecznie podnosić zarzut naruszenia wynikającej z art. 7 kpk zasady swobodnej oceny dowodów należy wykazać, że ustalenia sądu meriti oraz ocena zgromadzonego w niniejszej sprawie istotnego materiału dowodowego z punktu widzenia postawionego oskarżonemu zarzutu nie została poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 kpk) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 kpk), a nadto nie była wynikiem rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 kpk) oraz uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424 § 1pkt1 kpk) - zobacz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 1990 r., OSNKW 1991 r., nr 7-9, poz. 41 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 września 1998 r., Prok i Pr. 1999 r., nr 2 poz.6).Sąd rejonowy wyczerpująco przeprowadził postępowanie dowodowe i dokonał oceny wyjaśnień oskarżonych A. B. i S. B. uzasadniając w jakiej części odmówił im wiary i dlaczego. Sąd meriti dokonał również oceny zeznań pokrzywdzonej W. G. oraz świadków ( funkcjonariuszy Policji) A. M., J. P., K. K. i M. Z. uzasadniając dlaczego uznał je za zasługujące na wiarę. Fakt, że oskarżeni nie przyznali się do popełnienia zarzuconych im czynów należy potraktować jako ich linię obrony. Przeprowadzone przez sąd II instancji uzupełniające postępowanie dowodowe poprzez ujawnienie prawomocnych wyroków ze spraw wykroczeniowych (także karnej z oskarżenia prywatnego przeciwko oskarżonemu) dotyczących A. B. i W. G. wskazuje, że między nimi jest konflikt. Strony temu nie zaprzeczają i aktualnie konflikt ten dotyczy granicy między ich działkami w miejscu, którym doszło do zaistniałego z ich udziałem zdarzenia. Prawidłowo podniósł sąd I instancji, że pokrzywdzona idąc wbrew wytyczonej przez geodetę granicy po działce oskarżonego spowodowała jego reakcję. Z doświadczenia w tego rodzaju sprawach wynika, że strony konfliktu wówczas ze sobą nie rozmawiają kulturalnie. Wiarygodne są zeznania pokrzywdzonej odnośnie przebiegu tego zdarzenia, tym bardziej (co podniósł sąd meriti), że szczerze przyznała, iż gdy A. B. ją zaatakował szarpiąc, żeby opuściła jego działkę, to w reakcji na takie zachowanie uderzyła go w twarz. Okoliczność, że A. B. pierwszy zawiadomił Policję o zaistniałym zdarzeniu nie jest tu decydująca, gdyż miał on już doświadczenie z pokrzywdzoną w innych sprawach i wiedział, że lepiej będzie, jak pierwszy to zrobi. Takie zachowanie oskarżonego było logiczne, gdyż widział, że jego ojciec uderzył W. G. i ona tego tak nie zostawi. Stan faktyczny był taki, że jedna kobieta została zaatakowana przez dwóch mężczyzn i dlatego należało ją przedstawić w wersji dla Policji jako napastnika. Nie zmienia takich ustaleń fakt, że przybyli na miejsce zdarzenia funkcjonariusze Policji nie pamiętali , aby pokrzywdzona mówiła, że została uderzona w twarz pięścią przez S. B.. Strony w takich sytuacjach, gdy jest spór sąsiedzki o granicę w obecności funkcjonariuszy Policji przede wszystkim skupiają się na przedstawieniu swoich racji co do przebiegu granicy. Pokrzywdzona natomiast w dniu 13 kwietnia 2023 roku była na Oddziale Ratunkowym z Izbą Przyjęć w R. i podała, że została dnia poprzedniego pobita przez sąsiadów, uderzona w głowę i szarpana ( k-4). Jest rzeczą oczywistą, że pokrzywdzona będąc sama na polu nie użyłaby pierwsza siły fizycznej wobec dwóch mężczyzn (oskarżonych). Reasumując dokonana ocena wyjaśnień oskarżonego A. B. (także S. B.) oraz zeznań pokrzywdzonej i przesłuchanych w sprawie świadków jest zgodna z zasadami prawidłowego rozumowania, wskazaniami wiedzy oraz doświadczenia życiowego i pozostaje pod ochroną art. 7 kpk.

Wniosek

O uniewinnienie oskarżonego A. B. od popełnienia zarzuconego mu czynu ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro argumentacja zawarta w pisemnej skardze apelacyjnej obrońcy oskarżonego A. B. okazała się niezasadna brak było podstaw prawnych do uwzględnienia wniosku obrońcy oskarżonego i uniewinnienia go od czynu przypisanego w punkcie 1 wyroku. Nie zachodziły także przesłanki do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

3.2.

Obrońca oskarżonego S. B. w złożonej apelacji pisemnej zaskarżonemu wyrokowi zarzucił obrazę art. 4 kpk, art. 7 kpk i art. 2 par. 2 kpk w związku z art. 410 kpk, która miała wpływ na treść zaskarżonego wyroku, polegającą na dowolnej ocenie dowodów zebranych w sprawie, wbrew zasadom prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, która spowodowała że Sąd dokonał ich nadinterpretacji na niekorzyść oskarżonego, bowiem przyjął bez wątpliwości i bezpodstawnie, że oskarżony dopuścił się przestępstwa z art. 157 par. 2 kk, mimo że w toku postępowania sądowego:

- to oskarżony A. B. /a nie W. G./ wezwał Policję na miejsce zdarzenia, a więc to oskarżeni poczuli się pokrzywdzonymi zdarzeniem i zgłosili bezprawne działanie,

- ani oskarżony ani jego syn, czyli drugi oskarżony, nie przyznali się do popełnienia żadnego z zarzucanych im przestępstw, złożyli prawdziwe, szczere wyjaśnienia, korespondujące z innymi dowodami, a to w szczególności zeznaniami innych świadków, w tym przesłuchanych w sprawie funkcjonariuszy Policji,

- pokrzywdzona W. G. złożyła nieprawdziwe zeznania, opisując przebieg zdarzenia i udział w nim oskarżonego w sposób kłamliwy, po to by umniejszyć swoją winę i usprawiedliwić swoje działanie,

- nie ujawniono żadnego obiektywnego dowodu świadczącego o winie i sprawstwie oskarżonego,

- wyjaśnienia oskarżonego korespondują z wyjaśnieniami jego syna, i co najważniejsze z zeznaniami obiektywnych świadków jakimi są interweniujący funkcjonariusze Policji,

- bez wątpliwości ustalono, że to W. G. nie uznaje prawnie podjętych czynności i ustaleń administracyjnych w przedmiocie wyznaczenia granicy między działkami Stron, czego skutkiem są jej prowokacyjne i zaczepne działania wobec oskarżonego i jego syna, łamiące zasady porządku prawnego i współżycia społecznego,

poza tym to:

- z doświadczenia życiowego wynika, że to osoba pokrzywdzona wzywa Policję na interwencję, a nie sprawca,

- naturalnym jest, że gdyby została przez oskarżonego lub jego syna naruszona nietykalność cielesna W. G., to ona by ten fakt niezwłocznie sama zgłosiła Policji lub o tym fakcie zawiadomiła policjantów, którzy interweniowali w związku z naszym zgłoszeniem,

- naturalnym jest, że gdyby w dniu 12 kwietnia 2024 roku została uderzona w twarz przez oskarżonego lub kogokolwiek i odniosła obrażenia, to niezwłocznie udałaby się po pomoc medyczną, a nie dopiero na drugi dzień, po to chociażby by wykluczyć podejrzenie, że stwierdzone u niej obrażenia zostały zadane po przedmiotowym zdarzeniu,

2/ błąd w ustaleniach faktycznych przyjęty za podstawę zaskarżonego wyroku, który miał wpływ na jego treść, polegający na błędnym przyjęciu przez Sąd Rejonowy, że oskarżony dopuścił się uszkodzenia ciała W. G., podczas gdy z dowodów przeprowadzonych przez Sąd, a to wyjaśnień oskarżonego, wyjaśnień jego syna i zeznań W. G., czyli dowodów pochodzących od uczestników zdarzenia, wynika, że to oskarżony został w bezprawny sposób zaatakowany przez W. G. w związku z uzurpowaniem sobie przez nią prawa do części działki syna oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja wniesiona przez obrońcę oskarżonego S. B. nie zasługuje na uwzględnienie. Aktualne są rozważania sądu okręgowego zawarte w punkcie 3.1 uzasadnienia. Sąd okręgowy dopuścił dowód z dodatkowych zeznań pokrzywdzonej W. G. na okoliczność zaistniałego zdarzenia i świadek potwierdziła, że S. B. w pewnym momencie szybkim krokiem podszedł do niej i uderzył ją z pięści w twarz. Oskarżony S. B. na rozprawie w dniu 4 marca 2025 roku podczas konfrontacji z W. G. potwierdził jej zeznania, że w dniu zdarzenia poruszał się bez kul. Dodatkowo wyjaśnił, że podszedł do pokrzywdzonej z odległości kilku metrów ( 20-25 m), bo się zdenerwował, gdyż słyszał wyzwiska (k-228). Jest rzeczą oczywistą, że zdenerwowany S. B. widząc, że pokrzywdzona szarpie się z jego synem, pod wpływem emocji, bez kul bardzo szybko podszedł do nich i uderzył W. G. w twarz. Był to działanie pod wpływem emocji ze strony oskarżonego S. B.. Reasumując dokonana ocena wyjaśnień oskarżonego S. B. (także A. B.) oraz zeznań pokrzywdzonej i przesłuchanych w sprawie świadków jest zgodna z zasadami prawidłowego rozumowania, wskazaniami wiedzy oraz doświadczenia życiowego i pozostaje pod ochroną art. 7 kpk.

Wniosek

O uniewinnienie oskarżonego S. B. od popełnienia zarzuconego mu czynu ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro argumentacja zawarta w pisemnej skardze apelacyjnej obrońcy oskarżonego S. B. okazała się niezasadna brak było podstaw prawnych do uwzględnienia wniosku obrońcy oskarżonego i uniewinnienia go od czynu przypisanego w punkcie 2 wyroku. Nie zachodziły także przesłanki do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

3.3.

Pełnomocnik oskarżycielki prywatnej W. G. w pisemnej skardze apelacyjnej zaskarżonemu wyrokowi zarzucił : w zakresie czynu przypisywanego oskarżonemu A. B.: - błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na jego treść polegający na przyjęciu, iż pokrzywdzona odpowiedziała naruszeniem nietykalności cielesnej oskarżonego, a tym samym doszło do wzajemnej kompensacji krzywd między stronami, podczas gdy reakcja oskarżycielki stanowiła realizację prawa do obrony koniecznej przeciwko bezprawnemu zamachowi na jej nietykalność cielesną, tym samym brak jest podstaw do odstąpienia od wymierzenia kary;

- błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na jego treść polegający na przyjęciu, iż do zachowania oskarżonego przyczyniło się wyzywające zachowanie pokrzywdzonej, które bez jego zgody weszła na teren jego nieruchomości (łąki), podczas gdy jak wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, zwłaszcza przesłuchania pokrzywdzonej, poruszała się wzdłuż granicy, a reakcja oskarżonego, który zaczął ją szarpać i popychać była nieadekwatna do sytuacji, tym samym brak jest podstaw do odstąpienia od wymierzenia kary;

- naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k., poprzez wydanie skarżonego orzeczenia na podstawie dowolnej, a nie swobodnej oceny materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, bez rozważenia całokształtu okoliczności ujawnionych w czasie przeprowadzonej rozprawy głównej i w konsekwencji arbitralnym uznaniu, iż pokrzywdzona swoim zachowaniem przyczyniła się do reakcji oskarżonego, podczas gdy naruszenie jej nietykalności cielesnej było bezpodstawne i nieadekwatne do sytuacji w czasie , której oskarżony jako dorosły, racjonalnie myślący człowiek nie powinien stosować siły względem słabszej fizycznie pokrzywdzonej;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja wniesiona przez pełnomocnika oskarżycielki prywatnej w stosunku do oskarżonego A. B. nie zasługuje na uwzględnienie. Aby skutecznie podnosić zarzut naruszenia wynikającej z art. 7 kpk zasady swobodnej oceny dowodów należy wykazać, że ustalenia sądu meriti oraz ocena zgromadzonego w niniejszej sprawie istotnego materiału dowodowego z punktu widzenia postawionego oskarżonemu zarzutu nie została poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 kpk) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 kpk), a nadto nie była wynikiem rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 kpk) oraz uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424 § 1pkt1 kpk) - zobacz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 1990 r., OSNKW 1991 r., nr 7-9, poz. 41 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 września 1998 r., Prok i Pr. 1999 r., nr 2 poz.6). Aktualne są rozważania sądu okręgowego zawarte w punkcie 3.1 i 3.2 uzasadnienia. Podnieść należy, że między stronami jest konflikt o granicę pomiędzy ich działkami. Z dołączonych do akt sprawy wyroków sądów nie wynika, żeby oskarżony A. B. naruszał nietykalność cielesną pokrzywdzonej. Jest to oczywiste, gdyż wiązałoby się to z kolejną sprawą karną z udziałem stron. Tym bardziej w dniu zdarzenia, to nie widok samej pokrzywdzonej spowodował reakcję oskarżonego A. B. tylko fakt, że szła po jego działce nie przestrzegając granicy wytyczonej przez geodetę. Tego rodzaju zachowanie zdenerwowało oskarżonego i pod wpływem emocji zaczął szarpać pokrzywdzoną ,,przestawiając" ją siłą na jej działkę. Nie był to zatem atak na pokrzywdzoną bez przyczyny , tylko zbyt emocjonalna reakcja ze strony oskarżonego na zachowanie pokrzywdzonej. Nie bez znaczenia jest także fakt, że to A. B. na skutek swojego działania został uderzony przez pokrzywdzoną w twarz. Zdaniem sądu okręgowego prawidłowo sąd I instancji zastosował wobec oskarżonego przepis art. 217§2 kk i odstąpił od wymierzenia mu kary.

Wniosek

O uznanie oskarżonego A. B. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wypełniającego znamiona przestępstwa z art 217 § 1 k.k. i na podstawie tego przepisu wymierzenie mu kary 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowy zawieszeniem jej na okres próby w wymiarze 1 roku;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro argumentacja zawarta w pisemnej skardze apelacyjnej pełnomocnika oskarżycielki prywatnej w stosunku do oskarżonego A. B. okazała się niezasadna brak było podstaw prawnych do uwzględnienia wniosku apelanta.

3.4.

Pełnomocnik oskarżycielki prywatnej W. G. w pisemnej skardze apelacyjnej zaskarżonemu wyrokowi zarzucił : w zakresie czynu przypisywanego oskarżonemu S. B., na podstawie art. 438 pkt 1 i 2 k.p.k.:

- naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 115 § 2 k.k., poprzez dokonanie oceny stopnia społecznej szkodliwości zarzucane go oskarżonemu czynu z art. 157 § 2 k.k. z pominięciem sposobu popełnienia czynu, wagi naruszonych przez oskarżonego obowiązków, postaci zamiaru, motywacji oskarżonego oraz naruszonych przez niego reguł ostrożności i stopnia ich naruszenia, czego konsekwencją było przyjęcie, że stopień społecznej szkodliwości czynu jest znikomy, podczas gdy prawidłowo stosując ar. 115 § 2 k.k., tj. uwzględniając i dokonując prawidłowej oceny w/w okoliczności, należy stwierdzić, że stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu jest znaczny;

- naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 17 § 1 pkt 3k.p,k. w-zw. z art. 1§ 2 k.k., poprzez umorzenie postępowania względem oskarżonego ze względu na znikomą społeczną szkodliwość czynu, podczas gdy reakcja oskarżonego była nieadekwatna do zdarzenia i spowodowała u pokrzywdzonej naruszenie czynności organizmu poniżej 7 dni, a biorąc pod uwagę jego przewagę fizyczną oraz motywację czynowi temu nie sposób przypisać znikomej szkodliwości;

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja pełnomocnika oskarżycielki prywatnej zasługuje na uwzględnienie w części dotyczącej błędnej oceny przez sąd meriti stopnia społecznej szkodliwości czynu, który popełnił oskarżony S. B. - jako znikomy i w efekcie zasadny jest zarzut naruszenia przepisów postępowania, tj. art. 17 § 1 pkt 3 k.p,k. w zw. z art. 1§ 2 k.k., poprzez umorzenie postępowania. Podnieść należy, że oskarżony S. B. uderzył pięścią w twarz kobietę - W. G. powodując u niej obrażenia ciała wypełniające dyspozycję art. 157 §2 kk. Tego rodzaju czyn w realiach przedmiotowej sprawy nie jest czynem o znikomym stopniu społecznej szkodliwości. Jednocześnie mając na uwadze fakt, że oskarżony S. B. działał pod wpływem emocji (poruszał się szybko mając problemy z chodzeniem), gdyż widział, że syn szarpie się z pokrzywdzoną, która go w pewnym momencie uderzyła w twarz, uznać należy, że stopień społecznej szkodliwości czynu, który popełnił nie jest znaczny. Aktualne są rozważania sądu okręgowego odnośnie przebiegu zaistniałego zdarzenia zawarte w punktach 3.1 i 3.2 uzasadnienia.

Wniosek

O uznanie oskarżonego S. B. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wypełniającego znamiona przestępstwa z art. 157 § 2 k.k.i na podstawie tego przepisu wymierzenie mu kary 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej na okres próby w wymiarze 1 roku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro sąd okręgowy ustalił, ze stopień społecznej szkodliwości czynu, który popełnił oskarżony S. B. nie jest znaczny, to wniosek apelanta odnośnie orzeczenia kary za ten czyn nie jest zasadny.

4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Sad okręgowy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok w części dotyczącej rozstrzygnięcia dotyczącego oskarżonego A. B..

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Skoro zarzuty zawarte w pisemnej apelacji wniesionej na korzyść oskarżonego A. B. przez jego obrońcę oraz w apelacji wniesionej na niekorzyść oskarżonego przez pełnomocnika oskarżycielki prywatnej nie zasługiwały na uwzględnienie, to w tej częścii zaskarżony wyrok należało utrzymać w mocy.

1.8. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

1.1. Sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

a) uchylił rozstrzygnięcie z punktu 2 o umorzeniu postępowania za czyn przypisany oskarżonemu S. B. i rozstrzygnięcie z punktu 4 ,

b) oskarżonego S. B. uznał za winnego zarzuconego mu czynu wypełniającego dyspozycję art. 157§2 kk i na podstawie art. 66 §1 i 2 kk w zw. z art. 67 §1 kk warunkowo umorzył postępowanie karne w stosunku do oskarżonego na okres próby 1 roku;

c) na podstawie art. 67§3 kk zobowiązał oskarżonego S. B. do zapłaty na rzecz pokrzywdzonej W. G. kwoty 1500 złotych z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w terminie 2 miesięcy od uprawomocnienia się wyroku;

Zwięźle o powodach zmiany

Sąd okręgowy uznał, że stopień społecznej szkodliwości czynu, którego się dopuścił oskarżony S. B. nie jest znaczny i biorąc pod uwagę jego dotychczasową niekaralność ( nienaganny tryb życia) zachodziły przesłanki z art 66§1 kk do warunkowego umorzenia postępowania karnego w stosunku do S. B. odnośnie przypisanego mu czynu. W związku takim rozstrzygnięciem zawartym w punkcie 1b niniejszego wyroku, sąd okręgowy zobowiązał oskarżonego do zapłaty na rzecz pokrzywdzonej W. G. kwoty 1500 złotych z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w terminie 2 miesięcy od uprawomocnienia się wyroku. Tego rodzaju rozstrzygnięcie będzie stanowiło rekompensatę dla pokrzywdzonej za doznane obrażenia ciała.

1.9. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6. Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Punkt 3 wyroku sądu okręgowego

Sąd okręgowy zasądził od oskarżonego S. B. na rzecz oskarżycielki prywatnej W. G. kwotę 900 złotych z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za postępowanie odwoławcze. Apelacja obrońcy oskarżonego S. B. nie została uwzględniona. Natomiast apelacja pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej została uwzględniona w zasadniczej części dotyczącej oskarżonego S. B.. Zgodnie z art, 633 kpk oskarżony powinien ponieść koszty procesu. Pełnomocnik oskarżycielki prywatnej złożył spis jej kosztów z tytułu zastępstwa adwokackiego w postępowaniu odwoławczym na kwotę 1800 złotych ( k-226-przypadające od dwóch oskarżonych) S. B. powinien zatem zwrócić oskarżycielce prywatnej kwotę 900 złotych.

Punkt 4 wyroku sądu okręgowego

Sąd okręgowy ustalił, że koszty zastępstwa procesowego za postępowanie odwoławcze w związku z apelacjami wniesionymi przez obrońcę oskarżonego A. B. i pełnomocnika oskarżycielki prywatnej W. G. w stosunku do ww. oskarżonego obciążają A. B. i W. G. w zakresie przez siebie poniesionym. Z uwagi na fakt, że obie apelacje nie zostały uwzględnione każda ze stron powinna ponosi koszty zastępstwa procesowego.

Punkt 5 wyroku sądu okręgowego

Na podstawie art. 622 kpk sąd okręgowy nakazał zwrócić oskarżycielce prywatnej W. G. z konta sum depozytowych Sądu Rejonowego w Radomsku kwotę 250 złotych z tytułu uiszczonej równowartości zryczałtowanych wydatków w sprawie, którymi nie zostali obciążeni oskarżeni do tej wysokości. Oskarżony A. B. został obciążony przez sąd I instancji kwotą 50 złotych z tytułu częściowego zwrotu kosztów procesu na rzecz oskarżycielki prywatnej. Oskarżycielka prywatna wpłaciła kwotę 300 złotych z tytułu równowartości zryczałtowanych wydatków w sprawie i kwota w tej wysokości powinna być łącznie jej zwrócona.

Punkt 6 wyroku sądu okręgowego.

Sąd okręgowy zwolnił oskarżycielkę prywatną od opłaty w związku z wniesioną apelacją w stosunku do oskarżonego A. B., gdyż względy słuszności za takim rozstrzygnięciem przemawiają.

Punkt 7 wyroku sądu okręgowego.

Sąd okręgowy zasadził od oskarżonego A. B. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 30 złotych z tytułu opłaty za drugą instancję. Wysokość opłaty została ustalona na podstawie art.5 i 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych ( tj. Dz.U. nr 49 poz. 223 z późn. zm).

Punkt 8 wyroku sądu okręgowego

Sąd okręgowy zasądził od oskarżonego S. B. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 60 złotych z tytułu opłaty za obie instancje i kwotę 150 złotych z tytułu częściowego zwrotu wydatków w sprawie. Wysokość opłaty została ustalona na podstawie art. 7 w zw. z art. 10 ust 1.ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych ( tj. Dz.U. nr 49 poz. 223 z późn. zm). W związku ze zwrotem pokrzywdzonej kwoty 250 złotych z tytułu zryczałtowanych wydatków w sprawie sąd okręgowy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 150 złotych z tytułu częściowego zwrotu wydatków w sprawie.

7. PODPIS

1.11. Granice zaskarżenia
Kolejny numer załącznika					1
Podmiot wnoszący apelację					Pełnomocnik oskarżycielki prywatnej W. G.
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja					Skarżone jest rozstrzygnięcie o umorzeniu postępowania o czyn przypisany oskarżonemu S. B. z uwagi na znikomą społeczną szkodliwość oraz skarżone jest rozstrzygnięcie o odstąpieniu od wymierzenia kary oskarżonemu A. B.
0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia
☐ na korzyść ☒ na niekorzyść		☒ w całości
		☐ w części	☒		co do winy
			☒		co do kary
			☐		co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia
0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji
☐	art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu
☒	art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu
☒	art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia
☒	art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia
☐	art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka
☐	art. 439 k.p.k.
☐	brak zarzutów
0.1.1.4. Wnioski
☐	uchylenie			☒	zmiana

1.12. Granice zaskarżenia
Kolejny numer załącznika					2
Podmiot wnoszący apelację					Obrońca oskarżonego A. B..
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja					Skarżone jest rozstrzygnięcie dotyczące uznania oskarżonego za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu
0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść		☒ w całości
		☐ w części	☒		co do winy
			☐		co do kary
			☐		co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia
0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji
☐	art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu
☐	art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu
☒	art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia
☒	art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia
☐	art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka
☐	art. 439 k.p.k.
☐	brak zarzutów
0.1.1.4. Wnioski
☒	uchylenie			☒	zmiana

1.13. Granice zaskarżenia
Kolejny numer załącznika					3
Podmiot wnoszący apelację					Obrońca oskarżonego S. B.
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja					Skarżone jest rozstrzygnięcie dotyczące ustalenia, że oskarżony popełnił zarzucony mu czyn
0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść		☒ w całości
		☐ w części	☒		co do winy
			☐		co do kary
			☐		co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia
0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji
☐	art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu
☐	art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu
☒	art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia
☒	art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia
☐	art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka
☐	art. 439 k.p.k.
☐	brak zarzutów
0.1.1.4. Wnioski
☒	uchylenie			☒	zmiana

Dodano: 10 lipca 2025, Opublikował(a): Karol Depczyński
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim
Data wytworzenia informacji: 17 marca 2025