Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 359/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 10 kwietnia 2024 roku w sprawie II K 1475/23.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Podniesiony w apelacji obrońcy zarzut obrazy prawa procesowego tj. art. 7 kpk i powiązany z nim zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, poprzez błędną ocenę dowodów i odmowę wiary oskarżonemu oraz uznaniu że zeznania pokrzywdzonego, pozostałych świadków i opinia biegłego lekarza świadczą o winie i sprawstwie oskarżonego i w wyniku tego błędne ustalenie, że dopuścił się on zarzuconych mu czynów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty błędów w ustaleniach faktycznych oraz zarzuty błędnej oceny dowodów, nie zasługują na uwzględnienie. Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił stan faktyczny w oparciu o rzetelnie i wszechstronnie oceniony materiał dowodowy. Każdy istotny dowód został poddany analizie i oceniony w kontekście innych, powiązanych z nim dowodów. Ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd Rejonowy jest obiektywna, prawidłowa, zgodna z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, oparta o całokształt ujawnionego na rozprawie materiału dowodowego i jako taka korzysta z ochrony jaką daje art. 7 kpk. Sąd Okręgowy nie będzie w tym miejscu tej oceny i tych ustaleń powielał, albowiem wobec doręczenia stronom odpisu uzasadnienia zaskarżonego wyroku analiza ta jest ( a przynajmniej powinna być ) im znana - dość powiedzieć, że Sąd odwoławczy aprobuje dokonaną przez Sąd Rejonowy ocenę dowodów oraz oparte na niej ustalenia faktyczne.

W szczególności zeznania obiektywnych świadków w osobach wynajętych pracowników budowlanych K. G., S. S. i K. N. potwierdzają wersję pokrzywdzonego. Świadkowie ci widzieli na własne oczy, że oskarżony w celu zmuszenia pokrzywdzonego do zaprzestania budowy płotu zniszczył jego elementy wymienione w przypisanym w wyroku czynie, a ponadto cofając w tym celu samochodem najechał na pokrzywdzonego, wskutek czego ten uderzył nogami na wysokości kolan w nadkole znajdującej się przed nim naczepy i doznał urazu, bezpośrednio po którym wyraźnie kulał. Najlepiej i najdokładniej opisuje to w zeznaniach złożonych na etapie dochodzenia ( a więc bezpośrednio po zdarzeniu, a zatem te zeznania są najbardziej wiarygodne, bo nie zniekształcone upływem czasu) świadek K. N., który stał najbliżej od pokrzywdzonego, bo w odległości zaledwie dwóch metrów (k. 81).

Chybione są zarzuty związane z rzekomym wpływaniem przez pokrzywdzonego na świadków, w szczególności dotyczy to zeznań świadka K. N.. Owszem, powiedział on, że bezpośrednio po zdarzeniu pokrzywdzony domagał się, aby pracownicy budowlani potwierdzili fakt najechania na niego przez oskarżonego – ale oznacza to, że dopominał się, aby zeznali prawdę i nie unikali odpowiedzi zasłaniając się niewiedzą. Ponadto K. N. podkreślił, że pokrzywdzony od momentu zdarzenia do momentu składania zeznań zarówno w dochodzeniu, jak i przed sądem, nie miał z nim żadnego kontaktu i że zeznania złożył bez żadnego przymusu i nacisku relacjonując tylko to, co sam widział.

Chybione są też zarzuty co do opinii biegłego lekarza, obdukcji i dokumentacji medycznej związanej z urazem kolana pokrzywdzonego. Obdukcji dokonywał zaledwie trzy dni po zdarzeniu biegły sądowy ortopeda – traumatolog ( k. 19), widział obrzęk i urazy w okolicach kolana udokumentowane zdjęciami (k. 19v-20), pokrzywdzony był bezpośrednio po zdarzeniu w szpitalu ( k. 17), a w rezonansie wykonanym w sierpniu 24 sierpnia 2020 roku ( około miesiąca po zdarzeniu) widoczne były obrażenia stawu kolanowego w postaci śladów płynu w zachyłku nadrzepkowym i linijnego poziomego pęknięcia III stopnia rogu tylnego MM ( k. 31). Całą tę dokumentację przeanalizował biegły lekarz sądowy ( biegły w zakresie medycyny sądowej z Instytutu (...) w L.) i wydał wiarygodną rzetelną opinię wskazującą, że pokrzywdzony w wyniku przypisanego oskarżonemu czynu doznał obrażeń w postaci skręcenia kolana lewego z uszkodzeniem więzadła piszczelowego pobocznego naruszających czynności narządów ciała pokrzywdzonego na okres powyżej dni siedmiu (k. 66). To, że pokrzywdzony po wyjściu z domu po przejeździe policji nie utykał wyraźnie mogło wynikać z poziomu adrenaliny w jego organizmie związanym z emocjami, ponadto takie urazy wiążą się z wysiękami i obrzmieniami powodującymi, że ból narasta po pewnym czasie. To, że jakiś czas potem pokrzywdzony widziany przy różnych okazjach przez oskarżonego nie kulał wynikało z procesu leczenia. Zatem zarzuty obrońcy z tym związane są chybione, uraz kolana pokrzywdzonego jest dobrze udokumentowany medycznie, a fakt, że powstał w wyniku działania oskarżonego został udowodniony zeznaniami pokrzywdzonego, kilku świadków (w tym trzech w/w niepowiązanych rodzinnie ze stronami procesu pracowników budowalnych) i nagraniami z monitoringu.

Równie chybione są zarzuty co do w/w nagrań z monitoringu – na nagraniu widać moment najechania przez oskarżonego na pokrzywdzonego i jego reakcję na uraz potwierdzającą jego zeznania ( k. 9-12).

Co do zarzutu związanego ze sprowokowaniem przez pokrzywdzonego zdarzenia poprzez rozpoczęcie stawiania płotu na spornej granicy, to takie zachowanie nie usprawiedliwiało najeżdżania na pokrzywdzonego przez oskarżonego samochodem.

Co do zarzutów związanych z wysokością zasądzonego odszkodowania i zadośćuczynienia, to są one czysto polemiczne, Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego uzasadnienia wykazał, na czym się opierał zasądzając środki kompensacyjne. Ich wysokość nie jest wygórowana, a poniesienie takich kosztów w związku z urazem kolana, a także takiej krzywdy w związku z dolegliwościami z tym urazem związanymi, jest zgodna z doświadczeniem życiowym.

Chybione są również zarzuty związane z umyślnością działania oskarżonego. Wszyscy naoczni świadkowie, a także nagranie z monitoringu oraz zasady logiki i doświadczania życiowego wskazują, że oskarżony działał intencjonalnie, chciał zmusić pokrzywdzonego do określonego zachowania, inaczej nie miałby powodu i potrzeby podjeżdżania pod jego nogi samochodem. Natomiast co do spowodowania obrażeń ciała, to podjeżdżając samochodem do stojącego tyłem do niego pokrzywdzonego tak blisko, że doprowadzając do kontaktu maski pojazdu z ciałem pokrzywdzonego i podcinając mu nogi, oskarżony musiał się co najmniej godzić na to, że spowoduje u ofiary obrażenia z art. 157 § 1 kk.

Wniosek

Wniosek o uniewinnienie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek nie jest zasadny, co było powyżej omówione.

3.2.

Podniesiony w apelacji oskarżyciela posiłkowego zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, poprzez przyjęcie, że kwota 2000 zł zadośćuczynienia jest adekwatna do krzywdy, jakiej w wyniku urazu kolana doznał pokrzywdzony.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest chybiony. Poziom krzywdy i jej zrekompensowanie w ramach zadośćuczynienia pieniężnego zawsze jest kwestią subiektywnej oceny. Sąd Rejonowy słusznie rozważył, że oskarżyciel posiłkowy mimo niewątpliwego urazu kolana poruszał się w miarę sprawnie, nie kulał widocznie, a jego uraz nie jest aż tak traumatyczny, aby uzasadniać wyższe zadośćuczynienie. Dlatego miał podstawy do uznania, że kwota 2000 zł zasądzona w postępowaniu karnym jest adekwatna to cierpienia związanego z tym urazem. Jednak, jeżeli pokrzywdzony się z tym nie zgadza, ma otwartą drogę w postępowaniu cywilnym i może w nim dochodzić wyższej kwoty zadośćuczynienia ( art. 46 § 3 kk).

Wniosek

Wniosek o podwyższenie kwoty zadośćuczynienia do 15000 zł.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek nie jest zasadny, co było powyżej omówione.

3.3.

Podniesione w apelacji oskarżyciela posiłkowego zarzuty błędu w ustaleniach faktycznych, poprzez przyjęcie, że szkoda wyrządzona przez oskarżonego czynem przypinanym w punkcie 6 wyroku wynosiła jedynie 320 zł ( a nie 1520 zł), w wyniku czego doszło zdaniem apelanta do obrazy prawa materialnego poprzez błędne zakwalifikowania tego czynu jako wykroczenia i naruszenia prawa procesowego, poprzez umorzenie postępowania z uwagi na przedawnienie karalności wykroczenia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Na wstępie Sąd Okręgowy zaznacza, że podniesienie równocześnie tych trzech zarzutów nie jest zgodne ze sztuką prawniczą, albowiem w istocie sporządzają się one do jednego – a mianowicie do kwestii ustalenia faktycznego związanego z wysokością szkody. Skoro Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił, że wysokość szkody nie przekraczała 800 zł, to nie naruszył prawa materialnego kwalifikując ten czyn jako wykroczenie z art. 124 § 1 kw, a skoro tak, to nie naruszył prawa procesowego umarzając postępowanie o to wykroczenie z uwagi na przedawnienie orzekania. Oczywiście nie można mieć o to pretensji do oskarżyciela posiłkowego, osobiście formułującego apelację ( pomimo ustanowienia pełnomocnika z wyboru). Zapewne profesjonalista takiego akademickiego błędu by nie popełnił.

Przechodząc do sedna sprawy fundamentalny zarzut błędu w ustaleniach faktycznych co do wysokości szkody wyrządzonej czynem przypisanym w punkcie 6 wyroku jest chybiony. Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił stan faktyczny w oparciu o rzetelnie i wszechstronnie oceniony materiał dowodowy. Każdy istotny dowód został poddany analizie i oceniony w kontekście innych, powiązanych z nim dowodów. Ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd Rejonowy jest obiektywna, prawidłowa, zgodna z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, oparta o całokształt ujawnionego na rozprawie materiału dowodowego i jako taka korzysta z ochrony jaką daje art. 7 kpk. Sąd Okręgowy nie będzie w tym miejscu tej oceny i tych ustaleń powielał, albowiem wobec doręczenia stronom odpisu uzasadnienia zaskarżonego wyroku analiza ta jest ( a przynajmniej powinna być ) im znana - dość powiedzieć, że Sąd odwoławczy aprobuje dokonaną przez Sąd Rejonowy ocenę dowodów oraz oparte na niej ustalenia faktyczne.

W szczególności oskarżyciel posiłkowy nie kwestionuje, że wysokość szkody związana z uszkodzeniami przedmiotów opisanych w wyroku wynosiła 320 zł. Uważa jednak, że do tej szkody powinna zostać dodana kwota 1200 zł zapłacona przez niego pracownikom budowlanym za pracę przy budowie płotu, której faktycznie nie dokończyli z uwagi na to, że przeszkodził im oskarżony zmuszając pokrzywdzonego do zaniechania tej czynności. Zatem zarzuca, że wartość szkody powinna wynosić 1520 zł ( 320 + 1200 = 1520).

Zarzuty te są chybione. Art. 288 § 1 kk penalizuje zniszczenie, uszkodzenie lub uczynienie niezdatnej do użytku cudzej rzeczy. Wynagrodzenie za pracę, które miał jakoby wypłacić pokrzywdzony pracownikom budowlanym, a która to praca nie została wykonana z uwagi na działanie oskarżonego polegające na zmuszaniu do zaniechania budowy płotu zakwalifikowane z art. 191 § 1 kk i przypisane mu w ramach kumulatywnej kwalifikacji prawnej w punkcie 1 wyroku, nie mieści się w znamionach przestępstwa zniszczenia mienia skodyfikowanego w art. 288 kk. Jeżeli pokrzywdzony chciałby dochodzić rekompensaty za tę stratę, to mógłby to czynić w ramach odszkodowania za czyn przypisany w punkcie pierwszym wyroku zakwalifikowany z art. 191 § 1 kk i art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk. Przecież to na skutek zachowania oskarżonego przypisanego mu w ramach tego przestępstwa, polegającego na zmuszeniu pokrzywdzonego do zaniechania stawiania ogrodzenia, pokrzywdzony poniósł tę stratę ( zapłacił za pracę, której nie wykonano). Jednak oskarżyciel posiłkowy w apelacji wniesionej na niekorzyść oskarżonego co do rozstrzygnięcia z punktu 5 wyroku dotyczącego środków kompensacyjnych orzeczonych w związku z przestępstwem z art. 191 § 1 kk i art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk takich zarzutów nie podniósł ( zarzuty w tym zakresie dotyczyły jedynie kwestii zadośćuczynienia za krzywdę związaną z obrażeniami ciała). Dlatego kwota 1200 zł za robociznę nie ma wpływu na ustalenia co do wysokości szkody związanej z uszkodzeniami rzeczy ustalonej w ramach czynu przypisanego w punkcie 6 wyroku.

Ponadto – niezależnie od powyższego – kwestia zapłacenia przez pokrzywdzonego 1200 zł pracownikom budowlanym jest kontrowersyjna, zeznania świadków nie są tu zgodne, zaprzecza temu świadek K. N.. Ale nie wymaga to pogłębionej analizy, albowiem z przyczyn opisanych powyżej nie ma to wpływu ma zasadność zakwalifikowania czynu przypisanego w punkcie 6 wyroku jako wykroczenia z ar. 124 § 1 kw i umorzenia postępowania co do tego wykroczenia z uwagi na przedawnienie orzekania.

Wniosek

Wniosek o uchylenie orzeczenia z punktu 6 wyroku i przekazania sprawy w zakresie czynu zarzuconego w punkcie II aktu oskarżenia związanego ze zniszczeniem mienia do ponownego rozpoznania przez Sąd Rejonowy.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek jest chybiony, co było powyżej omówione.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok i zawarte w nim rozstrzygnięcia.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Było to omawiane.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2 i 3

Wszystkie apelacje okazały się bezzasadne w takim samym stopniu. Dlatego na podstawie art. 636 § 1 i 2 kpk w zw. z art. 633 kpk każdy z apelantów ponosi wydatki za postepowanie odwoławcze w tym samym stopniu. Na wydatki poniesione tymczasowo przez Skarb Państwa złożył się ryczałt za doręczenia w kwocie 20 zł dlatego zasądzono od oskarżonego i od oskarżyciela posiłkowego po 10 zł tytułem zwrotu przypadających na nich wydatków, a koszty związane z wynagrodzeniami obrońcy i pełnomocnika na zasadzie słuszności ponoszą oni we własnym zakresie.

Niezależnie od powyższego na podstawie art. 8 ustawy o opłatach w sprawach karnych Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa opłatę za drugą instancję. Analogicznie na podstawie art. 13 ust. 2 w/w ustawy Sąd zasądził od oskarżyciela posiłkowego na rzecz Skarbu Państwa opłatę za drugą instancję Koszty te nie są wysokie i oskarżony oraz oskarżyciel posiłkowy są je w stanie ponieść bez uszczerbku dla niezbędnego utrzymania siebie i swoich najbliższych.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

skazanie

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

oskarżyciel posiłkowy

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wysokość środka kompensacyjnego, umorzenie postępowania co do czynu polegającego na zniszczeniu mienia.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana