Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 335/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Opocznie z dnia 20 lutego 2024r. w sprawie II K 676/21

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.,

1. obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ na treść wydanego wyroku tj. art. 7 kpk poprzez:

- ukształtowanie przez sąd rejonowy orzekający w sprawie swojego przekonania w sposób dowolny, bez poszanowania zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, w szczególności dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zeznań pokrzywdzonego S. P. (1) i niezasadne przyznanie mu wiarygodności, w sytuacji gdy pokrzywdzony i oskarżony od lat pozostają w konflikcie, a w związku z tym pokrzywdzony ma interes, by zeznawać na niekorzyść H. W.;

- dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zeznań świadków A. S. (1), B. K. (1) i S. K., w sytuacji gdy żadne z tych świadków nie był bezpośrednio przy zdarzeniu,

- dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny wyjaśnień oskarżonego,

- czego przejawem jest uznanie przez sąd, iż oskarżony dopuścił się zarzuconych mu czynów;

2. błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mający wpływ na jego treść, poprzez przyjęcie, iż oskarżony dopuścił się zarzucanych mu czynów opisanych w punktach I i II aktu oskarżenia, podczas gdy żadna z wezwanych na świadka osoba nie była bezpośrednim świadkiem zdarzenia; a oskarżony pomawia celowo H. W.;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. 1, 2

Jako, że zarzut błędu w ustaleniach faktycznych związany miał być w ocenie skarżącego z uprzednią nieprawidłową oceną zgromadzonych w sprawie dowodów, brakiem uwzględnienia całokształtu, powyższe zostaną omówione łącznie.

Wbrew twierdzeniom prokuratora, nie sposób zgodzić się z zarzutami w kwestii błędów w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku i mających wpływ na jego treść, albowiem sąd I instancji błędu takiego się nie dopuścił.

Należy podkreślić, iż zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku nie może sprowadzać się tylko i wyłącznie do samej polemiki z ustaleniami poczynionymi przez Sąd, a wyrażonymi w uzasadnieniu wyroku. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych powinien dążyć do wykazania konkretnie uchybień w zakresie logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, których miał dopuścił się Sąd przy ocenie zebranego materiału dowodowego. Sama możliwość przeciwstawienia ustaleniom sądu orzekającego odmiennego poglądu w kwestii ustaleń faktycznych, opartego na innych dowodach od tych, na których oparł się sąd I instancji, a zwłaszcza tylko na wyjaśnieniach oskarżonego skarżącego wyrok, nie może prowadzić do wniosku o popełnieniu przez sąd błędu w ustaleniach faktycznych (tak np. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 29.10.2010r., II Aka 162/10). Innymi słowy: sama możliwość przeciwstawienia poczynionym przez Sąd ustaleniom odmiennego punktu widzenia, nie stanowi uzasadnienia stwierdzenia, iż Sąd dopuścił się błędów w ustaleniach faktycznych. Przyjmuje się również, iż błąd w ustaleniach faktycznych nie jest zarzutem samodzielnym. W praktyce każdy taki błąd jest bowiem skutkiem naruszenia przepisów postępowania, lecz nie odwrotnie. Jeśli bowiem Sąd przeprowadzi postępowanie, zachowując wszystkie reguły i zasady rzetelnego procesu, nie ma możliwości postawienia mu skutecznie zarzutu poczynienia wadliwych ustaleń faktycznych. Wskazuje to więc, iż błąd w ustaleniach faktycznych jest zawsze wtórny wobec naruszenia przepisów postępowania i stanowi konsekwencję uchybień w procedowaniu.

Sąd Okręgowy zważył, że sąd I instancji nie naruszył w przedmiotowej sprawie w żaden sposób przywołanych przez apelanta przepisów postępowania, toteż poczynione przez niego ustalenia faktyczne – w oparciu o ujawnione i prawidłowo ocenione dowody – polegają na prawdzie i nie mogą być kwestionowane.

Wbrew twierdzeniom skarżącego, zgromadzone w sprawie dowody, oceniane w sposób zgodny z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz logicznego myślenia (art. 7 k.p.k.), dają bowiem pełne podstawy do jednoznacznego stwierdzenia, że zachowanie oskarżonego wypełniło znamion zarzuconych mu w punktach I i II aktu oskarżenia (i przypisanych) czynów.

Przy czym, to nie tyle prezentowana przez oskarżonego linia obrony, co jednoznaczne wiarygodne zeznania pokrzywdzonego i określonych świadków, wskazanych w pisemnych motywach wyroku, sprawiły, że zebrany i prawidłowo oceniony materiał dowodowy prowadził do wniosków wyciągniętych przez sąd meriti, a przy tym są one odmienne, od tych, jakich oczekuje tego apelant.

Oceny tej nie są w stanie skutecznie obalić, czy zmienić argumenty podnoszone przez apelanta, które w istocie cały czas „krążą” wokół konfliktu pomiędzy H. W., a S. P. (1) o majątek, z pominięciem tego materiału, który obszernie i wyczerpująco zgromadzono przed sądem rejonowym, a którym były m.inn. odmienne od wyjaśnień oskarżonego oraz zeznania naocznego świadka, a także wymowne zeznania kombajnisty, którzy w jednoznaczny sposób opisali to, co widzieli i zaobserwowali na polu.

Nie jest wcale tak, że świadek A. S. (1) nie była bezpośrednim świadkiem zdarzenia.

W swych depozycjach świadek podała, że słyszała pracujący na polu kombajn i pokrzywdzony poszedł zobaczyć, co konkretnie dzieje się na owym polu. Patrzyła z synem, jak nadjeżdża kombajn i też zaczęła nagrywać jego pracę, ale odwróciła się na chwile (nie rejestrowała na jego pracy cały czas). Widziała jednak, że obok pola ze zbożem, w sadzie, stoi pokrzywdzony S. P. – jej wujek i robi zdjęcia pracującej maszynie. Zeznała, że widziała ten moment, w którym od strony kombajnu w stroszę S. P. szybkim krokiem idzie oskarżony, trzymając coś co wyglądało jad duży metalowy klucz. Co więcej – zeznała, iż widziała jak tym kluczem oskarżony zaczął zadawać ciosy pokrzywdzonemu. Na ciosy zareagowała krzykiem. Zaczęła iść w kierunku mężczyzn. Widziała, że oskarżony szybko wrócił na kombajn, a pokrzywdzony o własnych siłach wstawał z ziemi w pokrwawionym ubraniu.

Sąd odwoławczy zważył, że zeznania świadka A. S. (1) są konsekwentne, a co więcej, to ona wezwała policję (zgłosiła potrzebę interwencji), a do akt załączono jej własne zdjęcia, na których widać pokrzywdzonego i schodzącego z kombajnu z kluczem francuskim w ręku oskarżonego (k.30-33); ponadto w aktach znajdują się także zdjęcia uszkodzonego aparatu fotograficznego i telefonu pokrzywdzonego. Przybyli na miejsce policjanci widzieli obrażenia na ciele pokrzywdzonego, a te skupiały się m. inn. na lewym palcu (oskarżony uderzał m.inn. w rękę w której trzymano sprzęt fotograficzny), w czasie interwencji oskarżony dalej wykonywał prace polowe.

Pokrzywdzony swoje zawiadomienie o popełnionych przestępstwach złożył tuż po ich zaistnieniu (zawiadomienie pochodzi z dnia 2 sierpnia 2021r.), zgodnie z sugestią interweniujących.

Sąd odwoławczy zważył, że akurat niewątpliwy spór, jaki istnieje na tle uprawiania przedmiotowego pola, uzasadnia po pierwsze: to, że pokrzywdzony mógł chcieć nagrywać, czy robić zdjęcia, w jego ocenie bezprawnej pracy kombajnu (S. P. uważa, że musi wyrazić zgodę na skoszenie zboża, a takiej nie wyraził oskarżonemu), a z drugiej strony: takie zachowanie pokrzywdzonego mogło stanowić motyw do agresywnego zachowania ze strony H. W. (ten uważa, że miał prawo skosić zboże niezależnie od zgody S. P.).

W słowa świadka A. S. idealnie wpisuje się relacja kombajnisty (siostrzeniec oskarżonego), który potwierdził, że spornego dnia, w czasie pracy kombajnu na polu, oskarżony w pewnym momencie zabrał z kabiny kombajnu klucz francuski i wysiadł/zszedł z maszyny. B. K. potwierdził, że tuż zanim oskarżony zabrał w/w klucz, to na polu obok widział mężczyznę chyba robiącego zdjęcia. Oskarżony po chwili wrócił do maszyny, a wykonywana praca nie pozwoliła świadkowie zaobserwować, co dokładnie robił w tym czasie jego wujek (wysiadając z maszyny z kluczem w ręku).

Reasumując: nie sposób zgodzić się z obrońcą, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dawał podstawy do dokonania przez sąd ustaleń potwierdzających dopuszczenie się przez H. W. przypisanych mu czynów. Co więcej, przedmiotowa sprawa nie należy do szczególnie skomplikowanych, czy zawiłych; poza osobowym materiałem dowodowym, zgromadzono wyjątkowy materiał nieosobowy dokumentujący niemal fazę rozpoczęcia etapu dokonania przestępstw. Sąd meriti rozpoznając sprawę w sposób prawidłowy i wyczerpujący rozważył bowiem wszelkie okoliczności i dowody ujawnione w toku rozprawy głównej, przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 kpk), dokonując następnie na ich podstawie prawidłowych ustaleń faktycznych, a ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd I instancji nie wykazuje błędów natury logicznej, nie była stronnicza, jak również nie wykraczała poza ramy swobodnej oceny dowodów, chronionej przepisem art. 7 kpk.

Sąd odwoławczy zauważa, że oskarżony w kwietniu 2023 roku doznał poważnego wypadku i choroby, ale też w sprawie nie doszło do naruszenia jego prawa do obrony (wypadek miał miejsce na długo po przedmiotowym zdarzeniu i składaniu wyjaśnień na etapie dochodzenia, a załączone w poczet materiału dowodowego dokumenty z kat II K 325/22 potwierdzają, iż stan zdrowia oskarżonego w toku trwającego procesu nie był taki, o jakim stara się przekonywać jego obrońca (w listopadzie 2023r., a więc już po doznanym wypadku w/w nie zdecydował się zrezygnować z kandydowania do wyborów do (...)).

Ponadto w przedmiotowej sprawie oskarżony był reprezentowany przez obrońcę, który wiedząc o stanie zdrowia oskarżonego, nie zgłaszał wniosku o odroczenie rozpraw, a w toku przeprowadzonej rozprawy apelacyjnej nie było przeszkód w porozumieniu się z oskarżonym.

Zastosowana w sprawie represja karna wobec sprawcy nie nosi znamion niewspółmierności w rozumieniu art. 438 pkt 4 kpk.

Wniosek

- o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od przypisanych mu czynów;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

- żaden z zarzutów podniesionych powyżej nie okazał się zasadny, brak podstaw do uchylenia, czy zmiany wyroku z urzędu;

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

- ustalenia co do winy, sprawstwa;

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

- apelacja obrońcy w zakresie winy i sprawstwa oskarżonego nie zasługuje na uwzględnienie;

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Apelacja wywiedziona na korzyść oskarżonego okazała się niezasadna. Skoro tak, to zgodnie z treścią art. 636 § 1 kpk koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi H. W.. Na wydatki w sprawie złożyła się suma 20 zł. ryczałtu za doręczanie pism. O opłacie za skazanie orzeczono w oparciu o art. 3.ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23 czerwca 1973r. (t.j. DZ. U. z 1983 roku, poz. 223 z póżn. zm.).

7.  PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Opocznie z dnia 20.02.2021r. w sprawie II K 676/21

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana