Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 166/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Opocznie z dnia 20 grudnia 2024 roku w sprawie o sygn. akt II K 572/22.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

Oskarżony nie jest winny zarzuconego mu czynu

Odpowiedź na apelację

237

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Prokurator w złożonej apelacji pisemnej na niekorzyść oskarżonego zaskarżonemu wyrokowi zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na jego treść, a polegający na przyjęciu przez Sąd, iż brak jest podstaw do skazania oskarżonego za zarzucane mu przestępstwo, podczas gdy prawidłowo ustalony stan faktyczny powinien skutkować stwierdzeniem, iż oskarżony dopuścił się zarzucanego mu przestępstwa.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut podniesiony w apelacji pisemnej wniesionej przez prokuratora od wyroku Sądu Rejonowego w Opocznie wydanego w dniu 20 grudnia 2024 roku w sprawie o sygn. akt II K 575/22 jest zasadny w takim stopniu, że na skutek jego podniesienia sąd okręgowy uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

Sąd meriti dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonemu, że w czasie zarzuconego mu czynu był w ciągu alkoholowym. Tym samym sąd ten stanął niejako na stanowisku (choć nie wyartykułował tego wprost), że skoro oskarżony znajdował się w ciągu alkoholowym, to jak utrzymuje w swoich wyjaśnieniach nie miał siły i możliwości dokonania zarzuconego mu czynu. Jeśli tak, to powstaje pytanie skąd znalazł siły, aby zbyć w okresie od 19 stycznia do 12 maja 2022 roku złom o łącznej wadze prawie 400 kg w toku jedynie kilku transakcji, co dokumentują umowy – kupna sprzedaży (k. 20-36, 42, 46-48), a sam oskarżony wyjaśnia, że „nie było tego dużo, mieściło się to mu w plecaku, który zakładał na rower” ( k. 197 ). Nie było zatem tak, że oskarżony w tym okresie czasu ,,leżał nieprzytomny” z powodu upojenia alkoholowego. Logiczne jest, że musiał mieć okresy względnej trzeźwości, aby chociażby spożyć jakiś posiłek i dostarczyć nie tak małą ilość złomu do punktu skupu, a następnie za otrzymane pieniądze dokonać bieżących zakupów (w tym alkoholu). Nie wymaga szerszej argumentacji, że w takim przypadku osoba potrzebuje na realizację swego nałogu „szybkich i łatwych” pieniędzy, a jak wynika z wyjaśnień oskarżonego w rzeczonym okresie alkoholu spożywał w bardzo znacznych ilościach – jak to się kolokwialnie określa „pił na umór”. Ponadto alkohol wzmacnia zuchwałość i ogranicza zdolność logicznego myślenia. Mógł zatem w tym czasie dokonać kradzieży chociażby części rzeczy opisanych w zarzuconym mu czynie z posesji, na której mieszkał przed osadzeniem w zakładzie karnym pokrzywdzony. Nadto chybionym, w ocenie sądu odwoławczego, jest przyjęcie przez sąd rejonowy jako dowodu przemawiającego na korzyść oskarżonego, (a tym samym odbierającym wiarygodność zeznaniom świadków A. K., S. C. (1), P. M.), iż zawiadomienie o popełnieniu przestępstw w tej sprawie zostało złożone „ na dwa razy”. Najpierw w dniu 20 czerwca 2022 roku pokrzywdzony zawiadomił o kradzieży kratek metalowych odpływowych, przęseł ogrodzeniowych z siatką, płytek ceramicznych, elementów do grilla stalowego, stołu metalowego dwóch foteli od n/n pojazdu, a dopiero po miesiącu zgłosił kradzież z włamaniem. Pokrzywdzony został poinformowany w dniu 20 czerwca 2022 roku przez świadka S. C. (1) o kradzieży rzeczy z posesji, którą zajmował, a następnego dnia otworzono garaż, w którym była wybita szyba i pokrzywdzony ujawnił brak przedmiotów objętych drugim zawiadomieniem. Umknęło uwadze sądu meriti przy ocenie dowodów w postaci: zeznań pokrzywdzonego i zeznań świadków S. C. (1) oraz A. K., że pokrzywdzony informował, że podjął zatrudnienie, które kolidowało z jego możliwością stawienia się w Komendzie Policji celem złożenia uzupełniającego zawiadomienia o przestępstwie kradzieży z włamaniem. Taka postawa, zwłaszcza osoby która opuściła warunki izolacji penitencjarnej i pracuje w delegacji spotyka się ze zrozumieniem. Pokrzywdzony zeznał, że zastanawiał się, czy złożyć uzupełniające zawiadomienie, ale nie mógł się pogodzić z faktem, że został „okradziony” i to stanowiło także jego motywację do uzupełnienia zawiadomienia. Ponadto dopiero wówczas A. K. powiedziała mu, że część z jego rzeczy widziała w garażu oskarżonego ( k-53v). Sąd meriti niezasadnie zdewaluował wartość dowodową zdjęć wykonanych przez świadka A. K., stając na stanowisku, że nie są one sygnowane żadną datą, pochodzą od osoby prywatnej, a ponadto świadkowie nie byli w stanie precyzyjnie wskazać czasookresu, kiedy doszło do wykrycia kradzieży na posesji pokrzywdzonego. Argumentem przemawiającym na ocenę zeznań świadków jako częściowo niewiarygodnych nie może być okoliczność, iż świadkowie A. K. oraz S. C. (2) oraz pokrzywdzony w niektórych momentach zeznawali niespójnie, jednakowoż nie co do najistotniejszych aspektów sprawy. Świadkowie A. K., S. C. (1) i pokrzywdzony bowiem zeznawali w jakich okolicznościach doszło do wykonywania zdjęć i kiedy poinformowano pokrzywdzonego o podejrzeniu kradzieży na jego posesji. To, że zdjęcia nie są oznaczone datą (zwłaszcza zdjęcie garażu oskarżonego) i nie pochodzą od podmiotu fachowego nie dyskwalifikuje ich automatycznie jako dowodu w sprawie podlegającego ocenie zgodnie z regułą wynikającą z treści art. 7 kpk. Świadkowie A. K. oraz S. C. (1) stanowczo i konsekwentnie zeznały, dlaczego te zdjęcia zostały wykonane w związku z podejrzeniem dokonania czynu kradzieży przez oskarżonego. Jaki wytłumaczalny z zasadami logicznego rozumowania miałyby być cel ww. świadków, aby pomawiać oskarżonego i akurat w tym celu A. K. miała wykonywać fotografię wnętrza garażu oskarżonego. Nie można odmówić także racji skarżącemu, kiedy argumentuje, że w procesie karnym dopuszczalne jest procedowanie na podstawie dokumentów prywatnych, które jak każdy dowód podlegają swobodnej ocenie sądu. Przemilczał także sąd meriti okoliczność, że na posesji oskarżonego ujawniono ślady przerzucania (ciężkich) rzeczy, o jakich informowali świadkowie, a świadek A. K. w lutym 2022 roku zauważyła już że z posesji wynajmowanej przez pokrzywdzonego zaczęły ginąć przedmioty, jak metalowe przęsła, kratki, wycieraczki, a ślady wskazywały na przerzucanie rzeczy na posesję oskarżonego (dlatego świadek zaczęła fotografować obie posesje. Świadek A. K. uchwyciła na zdjęciu (k- 95) porozrzucane (jak zeznała oraz pokrzywdzony) w stronę posesji oskarżonego spinacze bieliźniane z suszarki znajdującej się przy płocie granicznym. Widoczne są również ślady, które świadek i pokrzywdzony identyfikują jako pochodzące od przerzuconych przez płot metalowych wycieraczek, po których charakterystyczny ślad zobrazowano na zdjęciu k. 75. Jest rzeczą oczywistą , że metalowe przęsła na posesję oskarżonego z uwagi na ich ciężar musiały przerzucać co najmniej dwie osoby. Rację ma sąd I instancji, że w realiach przedmiotowej sprawy brak jest dostatecznych dowodów na przypisanie oskarżonemu czynu zarzuconego mu w akcie oskarżenia, w szczególności przyjmując, że oskarżony popełnił czyn z art. 279§ 1kk. Zdaniem sądu okręgowego przedwcześnie natomiast sąd meriti uniewinnił oskarżonego od popełnienia w całości zarzuconego mu czynu.

Sąd meriti przede wszystkim nie odniósł się do faktu, że pokrzywdzony na zdjęciu (k. 70) rozpoznał wewnątrz garażu oskarżonego niektóre przedmioty, jako jego własność. Oskarżony potwierdził, że zdjęcie na karcie 70 akt przedstawia wnętrze jego garażu. Powstaje zasadnicze pytanie skąd rzeczy z posesji zajmowanej przez pokrzywdzonego znalazły się wewnątrz garażu na posesji oskarżonego. Gdyby pokrzywdzony wraz ze świadkami chciałby uknuć intrygę przeciwko oskarżonemu dążył by do zidentyfikowania większej ilości przedmiotów, jako własnych. Świadkowie A. K. oraz S. C. (1) zeznały, że nie widziały oskarżonego na posesji wynajmowanej przez pokrzywdzonego, ale nie oznacza to, że nie mógł tam wejść pod ich nieobecność. Ponadto rzeczy będące własnością pokrzywdzonego znalazły się w garażu oskarżonego, który był przez cały czas obecny na swojej posesji. Sąd meriti pominął ten fakt, który wskazuje na sprawstwo oskarżonego w popełnieniu czynu dotyczącego kradzieży tych rzeczy na szkodę pokrzywdzonego P. M..

Reasumując w zakresie trafności zarzutu prokuratora dotyczącego błędu w ustaleniach faktycznych stwierdzić należy, iż prawidłowa realizacja przez sąd rozpoznający daną sprawę zasady swobodnej oceny dowodów bezpośrednio związanej z zasadą obiektywizmu, będącej wyrazem ustawowego postulatu prawdziwości ustaleń faktycznych, możliwa jest tylko wtedy, gdy przedmiotem zainteresowania tego sądu jest cały zebrany w sprawie materiał dowodowy bez pominięcia istotnych jego części i gdy całokształt tego materiału - po prawidłowym ujawnieniu go w procesie - stanie się następnie przedmiotem rozważań. Sąd rejonowy w niniejszym wypadku nie odniósł się do całości zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i potraktował go wybiórczo, co stanowi naruszenie ww. zasad i powoduje nietrafność poczynionych na tej podstawie ustaleń, gdyż dotychczas zebrany materiał dowodowy wskazuje, ze oskarżony dokonał kradzieży przedmiotów, które pokrzywdzony rozpoznał na zdjęciu k-70 akt jako swoją własność.

Wniosek

O uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro zarzut podniesiony w apelacji pisemnej przez prokuratora okazał się zasadny, to sąd okręgowy mając na uwadze treść art. 454 § 1 kpk uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu w Opocznie do ponownego rozpoznania.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

Sąd okręgowy uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Opocznie.

☒ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Zarzut podniesiony w apelacji pisemnej przez prokuratora okazał się zasadny w części dotyczącej uniewinnienia oskarżonego od zarzuconego mu czynu, w sytuacji gdy zdaniem sądu okręgowego ujawniony w toku przewodu sądowego materiał dowodowy wskazuje, że dokonał on kradzieży przedmiotów rozpoznanych przez pokrzywdzonego na zdjęciu (karta 70) wnętrza garażu znajdującego się na posesji oskarżonego.

Sąd okręgowy mając na uwadze treść art. 454 § 1 kpk uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu w Opocznie do ponownego rozpoznania.

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy sąd rejonowy przeprowadzi postępowanie dowodowe od początku i przeprowadzając dowód z zeznań świadka P. M. ustali jaka jest wartość rzeczy rozpoznanych przez pokrzywdzonego na zdjęciu k- 70, które były jego własnością (gdzie te rzeczy znajdowały się na zajmowanej przez niego posesji przed ich kradzieżą), a następnie rozpoznał je na zdjęciu w garażu na posesji A. S. (k-115v-116). Podnieść należy, że oskarżony potwierdził, że na zdjęciu k- 70 jest sfotografowane wnętrze jego garażu. Zasadne jest umożliwienie oskarżonemu złożenia wyjaśnień odnośnie rozpoznanych rzeczy przez pokrzywdzonego, które były jego własnością i znalazły się w garażu oskarżonego. Zdaniem sądu okręgowego w realiach przedmiotowej sprawy oskarżony powinien odpowiadać w ramach zarzuconego mu czynu za kradzież tych rzeczy. Istotne jest ustalenie ich wartości, gdyż w przypadku czynu z art. 119 § 1 kw, należy mieć na uwadze przepis art. 45§ 1 kw. Mając powyższe na względzie sąd odwoławczy, nie przesądzając kierunku ostatecznego rozstrzygnięcia, uwzględnił apelację prokuratora i na podstawie art. 437 § 2 k.p.k. zaskarżony wyrok uchylił i sprawę oskarżonego przekazał Sądowi Rejonowemu w Opocznie do ponownego rozpoznania.

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok uniewinniający

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana