Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 165/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 05 sierpnia 2019 roku w sprawie II K 500/16

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

pkt VII sentencji wyroku łącznego sądu meriti

doszło do umorzenia kary grzywny w kwocie 2000 zł.

postanowienie Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 25 marca 2020 r w sprawie II K 11/14- II Ko 860/20

596

2.1.1.2.

pkt X sentencji wyroku łącznego

skazana wykonała w całości karę wynikającą z wyroku wydanego w sprawie II K 691/16 SR w Radomsku

opinia, obliczenie kary, informacja NOE -SAD

528, 452, 466

2.1.1.3.

pkt V sentencji wyroku łącznego

wobec skazanej upłynął okres próby i dalszych 6 miesięcy i nie doszło w tym okresie do zarzązdenia wykonania kary w sprawie V K 1607/12 SR dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi

informacja nadesłana przez Sąd Rejonowy w Radomsku

589

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1, 2, 3

opinia z AŚ, obliczenie kary, informacja NOE-SAD, postanowienie sądu

dowody z dokumentów są obiektywne, wydane przez uprawnione organy, nie kwestionowane przez strony

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

rażącej niewspółmierności kary wynikającej z niezastosowania zasady pełnej absorbcji przy łączeniu kar mimo, że przemawiały za tym postawa skazanej oraz zachodzący związek przedmiotowy między popełnionymi przestępstwami

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zauważyć należy, że z woli ustawodawcy, od 1 lipca 2015 roku, decydujące znaczenie dla wymiaru kary łącznej mają przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Natomiast wypracowane wcześniej przez orzecznictwo i doktrynę koncepcje wymiaru kary łącznej w oparciu o bliższą, lub dalszą więź przedmiotowo – podmiotową i czasowo – przestrzenną, zachodzącą pomiędzy poszczególnymi czynami jednostkowymi, także mogą mieć tu znaczenie, jednakże, co najwyżej, pomocnicze.

Kara łączna powinna być postrzegana jako swoiste podsumowanie działalności przestępczej sprawcy. Stanowi ona wyraz potępienia w stosunku do postępowania sprawcy, jak również podkreśla nieopłacalność przestępczej działalności. Z drugiej strony, orzeczona kara łączna powinna być niezbędna dla osiągnięcia celów indywidualnego oddziaływania. W procesie orzekania kary łącznej sąd powinien opierać się na dyrektywach określonych w art. 85a k.k., tak aby możliwa stała się odpowiedź na pytanie, czy w danym przypadku zachodzą okoliczności, które przemawiają za zsumowaniem dolegliwości, czy też przeciwnie - w imię racjonalizacji karania, wskazują na konieczność pochłonięcia części kar. Stosowanie zatem kumulacji, albo absorpcji, jako że są to rozwiązania skrajne, wymaga istnienia szczególnych przesłanek przemawiających za jednym, albo drugim rozstrzygnięciem.

Jak słusznie zauważył sąd meriti w niniejszej sprawie, brak jest takich przesłanek w odniesieniu do postulowanej przez obronę zasady pełnej absorpcji. Przeciwstawia się temu chociażby dotychczasowa linia życiowa skazanej, jej niepoprawność wyrażająca się wielokrotną karalnością oraz brakiem wyciągania wniosków z dotychczasowych skazań, a także w tym świetle brak krytycyzmu w stosunku do popełnionych przestępstw. M. J. (1) była wielokrotnie karana, a kolejne wyroki skazujące w ogóle nie wpłynęły na zmianę jej postawy i zachowania. Rację ma w tym świetle sąd meriti podnosząc, że obecnie prezentowana przez skazaną postawa krytyczna wobec popełnionych przestępstw nie zasługuje na przecenienie, zwłaszcza, że skazana przebywa w zasadzie od niedawna w warunkach izolacji penitencjarnej.

Wymiar kary łącznej orzeczonej w oparciu o zasadę absorpcji, to przypadek wymagający wyjątkowo korzystnych i łagodzących okoliczności po stronie sprawcy. Przy wymierzaniu kary łącznej, zastosowanie zasady pełnej absorpcji, nie jest też żadnym obowiązkiem sądu orzekającego, czy też punktem wyjścia przy dokonywaniu prawidłowej oceny wymiaru kary łącznej. Jest przy tym oczywiste, że w aktualnym stanie prawnym orzeczenie kary łącznej, nie musi przynosić skazanemu korzyści, to jest orzeczenia kary łącznej w wymiarze niższym od arytmetycznej sumy poszczególnych kar (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 marca 2016 r. IV KK 70/16 Legalis Nr 1444864).

Wprawdzie istnieje pewien związek przedmiotowo - podmiotowy między przestępstwami popełnionymi przez skazaną, lecz należy też mieć na względzie, iż odstęp czasowy między pierwszym czynem rodzajowo podobnym, a chronologicznie ostatnim, wynosi 10 lat.

Skazana jedynie w nieznacznej części podjęła się realizacji obowiązku naprawienia szkody wobec jedynie niektórych pokrzywdzonych.

Sąd rejonowy – jak wynika z pisemnego uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia – wziął także we właściwym stopniu pod uwagę opinię o skazanej przedstawioną przez Dyrektora Aresztu Śledczego. Ogólnie pozytywna opinia o skazanym jest jednak tylko jednym z czynników, jakie bierze się pod uwagę przy kształtowaniu kary łącznej w wyroku łącznym. Trafnie więc sąd rejonowy w kontekście wymiaru kary łącznej skazanej wskazał na okoliczność następujących po sobie skazań i wszczynanych kolejnych postępowaniach karnych i mimo tych okolicznosci ponownego popełniania przez M. J. (1) kolejnych przestępstw, co istotnie wskazuje na duże nasilenie złej woli i premedytację w działaniu. Trudno wiec wobec takiej postawy sprawcy przecenić okoliczności płynące z prezentowanego obecnie przez skazaną negatywnego stosunku do popełnionych przestępstw. Choć skazana była również nagradzana, zdażyło się jej też ukaranie dyscyplinarne, co wskazuje na brak ugruntowanej jeszcze postawy w kierunku społecznie pożądanych norm i przestrzegania porządku prawnego. Choć z pewnością da się zauważyć pewne pozytywne tendencje w procesie resocjalizacji skazanej, to biorąc pod uwagę dość niedługi okres jej osadzenia, uznać należy te postawy "za świeże" i dopiero ugruntowywane.

Wobec powyższego, sąd okręgowy w pełni przychyla się do stanowiska sądu I instancji, iż zarówno wzgląd na cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanej, potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, jak i związek czasowo-przestrzenny zachodzący w przypadku wyroków podlegających łączeniu, absolutnie wykluczał zastosowanie wobec skazanej zasady pełnej absorpcji, słusznie natomiast skłonił sąd do przyjęcia zasady mieszanej, bliższej apsorbcji.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego orzeczenia w kształcie zaprezentowanym przez apelującego i przy analizie argumentów, które miały skłonić sąd do zastosowania zasady pełnej absorbcji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

argumentacja sądu meriti co do wyboru zasady wymiaru kary łącznej zasługuje na aprobatę, o czym była mowa w rubryce powyżej

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

wyrok opisany w pkt VII części wstępnej wyroku łącznego: w sprawie sygn. II K 11/14 Sądu Rejonowego w Radomsku doszło do umorzenia kary grzywny w rozmiarze 200 stawek dziennych po 10 zł. każda (grzywna samoistna) - na mocy prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 25 marca 2020 r w sprawie II K 11/14 - II Ko 860/20

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

okoliczność ta miała znaczenie przy kształtowaniu kary łącznej grzywny, jednocześnie połączeniu podlegała kara pozbawienia wolności orzeczona w/w wyrokiem

4.2.

wyrok opisany w pkt X części wstępnej wyroku łącznego: skazana wykonała w całości karę pozbawienia wolności wynikającą z wyroku wydanego w sprawie sygn. II K 691/16 Sądu Rejonowego w Radomsku na etapie odwoławczym, już po wydaniu wyroku sądu I instancji. O ile w dacie orzekania przez sąd meriti wszystkie kary pozbawienia wolności z wyroków jednostkowych wymienionych w części wstępnej (od I do X) nie były jeszcze wykonane ( tak też było w czasie wnoszenia apelacji ) , to na etapie postępowania międzyinstancyjnego doszło do wykonania w całości kary pozbawienia wolności wynikającej z w/w wyroku (pkt X części wstępnej). W takiej sytuacji sąd odwoławczy miał obowiązek, pomimo zaskarżenia wyroku co do kary i braku stosownego zarzutu w rozpoznawanej apelacji, uwzględnić tą okoliczność z urzędu ( vide: Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 27 czerwca 2019 r. V KK 235/18 , Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 10 października 2017 r. II KK 184/17, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2019 roku V KK 516/18 Legalis).

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

okoliczność ta skutkuje koniecznością umorzenia postępowania o wydanie wyroku łącznego co do wyroku opisanego w pkt X części wstępnej

4.3.

wyrok opisany w pkt V części wstępnej wyroku łącznego: wobec skazanej upłynął okres próby określony w sprawie sygn. V K 1607/12 przez Sąd Rejonowy w dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi i okres dalszych 6 miesięcy. Nie doszło w tym okresie do zarządzenia wykonania kary w sprawie V K 1607/12 SR dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi. Okoliczność ta także wobec argumentów wskazanych powyżej musiała zostać uwzględniona przez sąd odwoławczy z urzędu.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

okoliczność skutkuje koniecznością umorzenia postępowania o wydanie wyroku łącznego, co do wyroku opisanego w pkt V części wstępnej

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

zaistnienie podstaw do wydania wyroku łącznego, co do wyroków opisanych w punktach I-IV, VI-IX w zakresie kary pozbawienia wolności i w punktach VI i VIII co do kary grzywny, rozstrzygnięcia w zakresie wynagrodzenia przyznanego obrońcy za pomoc prawną świadczoną skazanej z urzędu i w zakresie kosztów procesu za I-sza instancję

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

spełniono przesłanki z art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 86 §1 , 2 i 4 k.k. do wydania wyroku łącznego we wskazanym zakresie, skazana była reprezentowana przez obrońcę z urzędu, skazana z uwagi na sytuację materialną nie była w stanie uiścić kosztów procesu powstałych w toku postepowania I-szo instancyjnego

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

co do kar jednostkowych podlegających łączeniu i wysokości kar łącznych pozbawienia wolności i grzywny (punkt 1 sentencji)

Zwięźle o powodach zmiany

Na skutek okoliczności, które opisane zostały powyżej (tj. wykonanie w całości kary pozbawienia wolności wynikającej z wyroku z pkt X, upływ okresu próby i dalszych 6 miesięcy określonego wyrokiem z pkt V i umorzenie kary grzywny wynikającej z wyroku z pkt VI) , a które sąd odwoławczy zobligowany był uwzględnić z urzędu, doszło do zmiany zaskarżonego orzeczenia. Zmiana rozstrzygnięcia sądu meriti wynika z konieczności zastosowania prawa karnego materialnego tj. art. 85 § 2 k.k. - przy zaistnieniu możliwości orzeczenia odwoławczego, które nie naruszałoby jednocześnie przepisu art. 434 § 1 kpk. Ostateczna wysokość orzeczonych kar łącznych pozbawienia wolności i grzywny wynika z kierowania się dodatkowo dyrektywami wyrażonymi w treści art. 85a kk- wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2019 roku V KK 516/18 Legalis.

Kształtując karę łączną w zakresie kar pozbawienia wolności i grzywny sąd odwoławczy w pełni podzielił argumentację sądu meriti, która legła u podstaw wyboru zasady kształtowania kary łącznej, z przyczyn wskazanych w rubryce 3.1 i zmieniając rozstrzygnięcie zastosował zasadę w tym samym kształcie tj. mieszaną-asperacji w zakresie kary łącznej pozbawienia wolności i absorpcji w zakresie kary łącznej grzywny (wobec zaskarżenia wyroku jedynie "na korzyść" inna zasadna w zakresie kary łącznej grzywny nie mogła już mieć zastosowania).

Sąd meriti orzekł jako karę łączną karę 8 lat pozbawienia wolności z kar jednostkowych w takim układzie (na datę wydawania wyroku I-szo instancyjnego), w którym najwyższa kara wymierzona wyrokiem Sądu Rejonowego w Radomsku w sprawie II K 11/14 , wynosiła 2 lata i 6 miesięcy pozbawienia wolności , zaś suma kar wynikających z poszczególnych skazań podlegających łączeniu wynosiła 13 lat i 7 miesięcy pozbawienia wolności. Kara łączna orzeczona przez sąd meriti w zaskarżonym rozstrzygnięciu z zastosowaniem zasady mieszanej,stanowiła 58,8 % sumy kar jednostkowych.

W sytuacji uwzględnienia tego, że skazana wykonała w całości karę pozbawienia wolności wynikającą z wyroku wydanego w sprawie II K 691/16 Sądu rejonowego w Radomsku oraz wobec upływu okres próby i dalszych 6 miesięcy, a jednocześnie braku zarządzenia wykonania kary w sprawie V K 1607/12 Sądu Rejonowego dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi, górna granica możliwej do wymierzenia przez sąd odwoławczy kary łącznej stanowiła 11 lat i 9 miesięcy ( dolna pozostała bez zmian).

Orzeczona ostatecznie przez sąd odwoławczy kara łączna pozbawienia wolności z zachowaniem reguł określonych w art. 85 § 2 kk, na poziomie 5 lat i 6 miesięcy, stanowi natomiast 46,8 % maksymalnej możliwej do orzeczenia wobec skazanej kary i jako taka w żaden sposób nie narusza sytuacji procesowej skazanej, a dodatkowo jest dla niej nieznacznie korzystniejsza.

W zakresie rozstrzygnięcia sądu odwoławczego o karze łącznej grzywny sąd powielił tu zastosowaną wcześniej pełną zasadę absorbcji. Wysokość dziennej stawki kary łącznej grzywny sąd odwoławczy ustalił na poziomie możliwie najkorzystniejszym dla M. J., uwagi na jej sytuację życiową , majątkową i bytową. Skazana przebywa w warunkach izolacji penitencjarnej, posiada nieodpłatne zatrudnienie i liczne zobowiązania finansowe wynikające z wydania wyroków skazujących.

Mając powyższe na uwadze, uwzględniając dyrektywy wymiaru kary łącznej wskazane w art. 85a kk i biorąc pod uwagę granice, w jakich można było w niniejszej sprawie orzec karę łączną pozbawienia wolnonośni i grzywny, sąd okręgowy uznał, iż kara łączna 5 lat i 6 miesięcy miesięcy pozbawienia wolności oraz kara łączna grzywny w wysokości 120 stawek po 10 złotych każda, będzie adekwatna do wszystkich omawianych wyżej przesłanek wymiaru kary łącznej w wyroku łącznym. Taki właśnie wymiar kary będzie współmierną reakcją karną za popełnione przez skazaną przestępstwa, odpowiadającą społecznemu poczuciu kary sprawiedliwej, a kara taka spełni w sposób właściwy cel wychowawczy i zapobiegaw­czy, a także w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Powyższe skutkowało także przyjęciem, iż ustalenie dokonane w pkt 2 zaskarżonego wyroku (co do tego,w jakim zakresie wyroki podlegają odrębnemu wykonaniu) dotyczy wyroków opisanych w punktach I, II, III, IV, VI, VII,VIII i IX części wstępnej.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

w zakresie wyroku opisanego w punkcie V części wstępnej

zaszła konieczność umorzenia postępowania o wydanie wyroku łącznego w zakresie omawianego wyroku na podstawie art. 572 kpk, z uwagi na okoliczność, że w toku postępowania odwoławczego upłynął określony tym wyrokiem 5 letni okres próby oraz dalszych 6 miesięcy i w okresie tym nie doszło do zarządzenia wykonania kary pozbawienia wolności wobec skazanej. Taka kara nie jest już więc karą "podlagającą wykonaniu" w myśl art. 85 § 2 kk, ale uznaną za wykonaną. Zgodnie z art. 85 § 2 kk formalnoprawną przesłanką, od której ustawodawca uzależnił możliwość wydania wyroku łącznego jest wykonalność kary podlegającej łączeniu. W związku z tym, przy wydawaniu wyroku łącznego, wykluczeniu ulegają kary w całości wykonane, jak również kary uznane za wykonane.

w zakresie wyroku opisanego w punkcie X części wstępnej

zaszła konieczność umorzenia postępowania o wydanie wyroku łącznego w zakresie omawianego wyroku na podstawie art. 572 kpk, z uwagi na okoliczność, że w toku postępowania odwoławczego skazana w całości odbyła - wykonała - karę pozbawienia wolności z tego wyroku (zakończyła jej odbywanie w dniu 2 listopada 2019r.) i taka kara, w myśl cytowanego w powyższej rubryce art. 85 § 2 kk nie podlega łączeniu ( vide: Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 27 czerwca 2019 r. V KK 235/18 Legalis)

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt 3 i 4 sentencji wyroku

Wysokość kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym na poziomie jednokrotności stawki minimalnej została określona w oparciu § 17 ust 5 w zw. z § 4 ust 1-3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu - mając na uwadze nakład pracy obrońcy w sprawie.

Biorąc pod uwagę trudną sytuację materialną skazanej - fakt jej izolacji penitencjarnej, stanu zdrowia i licznych zobowiązań finansowych wynikających z wyroków - sąd okręgowy na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił M. J. od wydatków za postępowanie odwoławcze.

7.  PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca skazanej

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 05 sierpnia 2019 roku w sprawie II K 500/16

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana