Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 30/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sadu Rejonowego w Radomsku z dnia 4 października 2019 roku w sprawie II K 545/19

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

zarzut obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia tj. art. 4 k.p.k. w zw. z art. 9 § 2 k.p.k. w zw. z art. 193 § 1 k.p.k. w zw. z art. 366 § 1 k.p.k. poprzez niewyjaśnienie wszystkich okoliczności sprawy i nieprzeprowadzenie przez Sąd I Instancji dowodu z opinii biegłego z zakresu akustyki w celu ustalenia czy sygnały dźwiękowe wydawane przez nieoznakowany pojazd policyjny mogły być słyszalne w pojeździe kierowanym przez oskarżonego, podczas gdy dokonanie ustaleń faktycznych w zakresie powyższych okoliczności powinno stać się podstawą do ustalenia, czy oskarżony mógł słyszeć sygnały dźwiękowe emitowane przez ten pojazd i czy je w istocie słyszał, a jeśli tak, to w którym momencie zarzucanego mu czynu;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wnioskowany przez obronę dowód z opinii biegłego, byłby w istocie nieprzydatny dla dokonania ustalenia, czy oskarżony mógł usłyszeć sygnały dźwiękowe emitowane przez pojazd policji i w którym momencie miało to nastąpić. Żeby udzielić odpowiedzi na tak sformułowaną tezę, należałoby bowiem przeprowadzić eksperyment procesowy, dokładnie odtwarzający przebieg pościgu samochodu policyjnego za samochodem oskarżonego. Jeżeli do tego dodać, że należałoby także uwzględnić przy tym głośność odtwarzanego wewnątrz samochodu oskarżonego audiobooka (co obiektywnie jest już nie do ustalenia), to oczywistym jest, że przeprowadzenie takiego eksperymentu procesowego nie jest możliwe.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu, względnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Postawiony zarzut nie był zasadny i nie mógł spowodować zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu. Nie było też żadnych podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku z przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji, zwłaszcza, że nie zostały spełnione warunki wskazane w art. 437 § 2 zd. 2 k.p.k. zezwalające na tego rodzaju rozstrzygnięcie.

3.2.

zarzut obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia tj. art. 4 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez zaniechanie przez Sąd I Instancji oparcia zaskarżonego wyroku na całokształcie materiału dowodowego zgromadzonego i ujawnionego w toku rozprawy głównej i pominięcie w swoich rozważaniach w zakresie badania zamiaru oskarżonego korzystnych dla oskarżonego istotnych okoliczności dla jego ustalenia tj: zasadniczej części zeznań świadka A. B., części wyjaśnień oskarżonego, dowodu z nagrania z wideorejestratora, podczas gdy uwzględnienie tych okoliczności przez Sąd przy wydawaniu zaskarżonego orzeczenia winno stanowić podstawę ustalenia strony podmiotowej przestępstwa.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wbrew twierdzeniom skarżącej, Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił dowód z wyjaśnień oskarżonego, w zakresie posiadanej przez niego świadomości, że ucieka on przed ścigającym go pojazdem policyjnym, mającym włączone sygnały świetlne i dźwiękowe. O trafności oceny Sądu I instancji świadczą nie tylko zeznania policjantów P. B. i A. P., ale przede wszystkim ten dowód, o którym mowa w zarzucie, a więc nagranie z wideorejestratora. Analiza zapisu wideo z rejestratora umieszczonego w samochodzie policyjnym nie pozostawia wątpliwości co do tego, że oskarżony, kierujący ściganym samochodem, poprzez zmiany pasa ruchu, przyśpieszanie, zajeżdżanie drogi, ewidentnie dążył do uniknięcia dogonienia go i zatrzymania przez pojazd jadący za nim. O tym, że oskarżony miał świadomość, że jest ścigany przez pojazd policyjny (przynajmniej od momentu, gdy samochód policyjny znalazł się w jego bezpośredniej bliskości), świadczą również wypowiedzi oskarżonego po zatrzymaniu, utrwalone na nagraniu z wideorejestratora. Oskarżony m.in. powiedział do zatrzymujących go policjantów – co zresztą ci potwierdzili w swoich zeznaniach – że jadąc z prędkością ponad 200 km/h, liczył, iż nikt go nie będzie zatrzymywał do kontroli.

Zupełnie nieprzekonujące są twierdzenia oskarżonego, wspierane pośrednio zeznaniami jego znajomej – A. B., że myślał on, iż jedzie za nim samochód rządowy. Pomijając, iż te przypuszczenia oskarżonego były niczym nie usprawiedliwione, to przecież art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku - Prawo o ruchu drogowym jasno stanowi, że uczestnik ruchu jest obowiązany ułatwić przejazd każdego pojazdu uprzywilejowanego, w szczególności przez niezwłoczne usunięcie się z jego drogi, a w razie potrzeby zatrzymanie się.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu, względnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Postawiony zarzut nie był zasadny i nie mógł spowodować zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu. Nie było też żadnych podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku z przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji, zwłaszcza, że nie zostały spełnione warunki wskazane w art. 437 § 2 zd. 2 k.p.k. zezwalające na tego rodzaju rozstrzygnięcie.

3.3.

zarzut obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia tj. art. 366 § 1 k.p.k. w zw. z art. 424 § 1 pkt 1 i 2 k.p.k. poprzez zaniechanie odniesienia się przez Sąd w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku do stanowiska wyrażonego przez obrońcę oskarżonego w głosie końcowym, w którym obrońca wnosił w razie uznania oskarżonego za winnego zarzucanego mu czynu, o warunkowe umorzenie postępowania, podczas gdy prawidłowe sformułowanie treści uzasadnienia skarżonego wyroku powinno zawierać odniesienie do wszystkich istotnych okoliczności sprawy w tym również tych, z powodu których Sąd de facto nie uwzględnił przedmiotowego wniosku obrońcy i nie zastosował warunkowego umorzenia postępowania wobec oskarżonego oraz podstawy prawnej rozstrzygnięcia w tym zakresie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku w istocie nie wskazał, jakie okoliczności przemawiały za uznaniem, iż stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu i stopień winy oskarżonego nie były nieznaczne (od czego uzależnione jest warunkowe umorzenie postępowania karnego). Tym niemniej, Sąd meriti nie dopuścił się tu błędnej oceny, gdyż mając na uwadze okoliczności zdarzenia, w tym znaczny odcinek drogi, na którym oskarżony uciekał przed samochodem policyjnym i stworzone przez niego bardzo duże zagrożenie dla bezpieczeństwa w ruchu, zawinienie oskarżonego i społeczna szkodliwość popełnionego czynu były – wbrew zapatrywaniom obrony – znaczne.

Sąd Rejonowy całkowicie słusznie uznał, iż oskarżonemu należało wymierzyć karę pozbawienia wolności (z warunkowym zawieszeniem wykonania) i grzywny wraz z zakazem prowadzenia pojazdów mechanicznych. Tylko taki zespół kar i środka karnego – również w przekonaniu Sądu Okręgowego – uwzględnia stopień zawinienia i jest adekwatny do wagi popełnionego czynu. Tylko taka reakcja karna będzie stanowiła dla oskarżonego wymierną i realną dolegliwość, wpływającą na uzmysłowienie mu nieopłacalności tego typu zachowań, a także wpłynie na postawę oskarżonego w kierunku przestrzegania przez niego społecznie akceptowalnych norm zachowania w przyszłości.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu, względnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Postawiony zarzut nie był zasadny i nie mógł spowodować zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu. Nie było też żadnych podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku z przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji, zwłaszcza, że nie zostały spełnione warunki wskazane w art. 437 § 2 zd. 2 k.p.k. zezwalające na tego rodzaju rozstrzygnięcie.

3.4.

zarzut obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia tj. art. 7 k.p.k. poprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów wyrażające się w wybiórczym, jednostronnym uznaniu wyjaśnień oskarżonego za niewiarygodne, i przyjęcie w sposób dowolny, iż zebrany w sprawie materiał dowodowy prowadzi do uznania, iż M. K. dopuścił się zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu, kiedy w istocie zasady prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, prowadzą do wniosku przeciwnego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja nie wykazała w skuteczny sposób, aby rozumowanie Sądu meriti, przy ocenie zgromadzonych w sprawie dowodów było wadliwe, bądź nielogiczne. Zarzuty przedstawione w apelacji mają w istocie charakter polemiczny i opierają się na wybiórczej oraz subiektywnej ocenie zebranych w sprawie dowodów. Nie można w żaden sposób podzielić twierdzeń skarżącej, iż Sąd Rejonowy dokonał stronniczej i dowolnej oceny wiarygodności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności osobowych źródeł dowodowych. Stwierdzić natomiast należy, iż Sąd I instancji rozważył wszystkie dowody, przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego, a w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, przekonywująco wykazał dlaczego jednym dowodom należało dać wiarę, a innym z kolei – waloru takiego odmówić.

Wbrew twierdzeniom skarżącej, Sąd meriti nie popełnił błędu dając wiarę zeznaniom świadków P. B. i A. P.. Brak jest jakichkolwiek podstaw do kwestionowania wiarygodności tych dowodów. Zeznania te są bowiem przekonywujące, konsekwentne, zgodne z zasadami wiedzy oraz doświadczenia życiowego i wzajemnie się potwierdzają. Znajdują one także potwierdzenie w tak obiektywnym dowodzie, jak nagranie z wideorejestratora.

Sąd meriti w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku podał także przekonywujące powody, dla których nie dał wiary wyjaśnieniem oskarżonego. Argumentacja Sądu I instancji jest w pełni poprawna i w całości mieści się w granicach wyznaczonych treścią art. 7 k.p.k.

Słusznie także Sąd Rejonowy uznał, iż zeznania świadka A. B. nie wnoszą nic istotnego do sprawy. Świadek ten zeznał, że oskarżony zastanawiał się, czy za nim jedzie kolumna rządowa. Jednakże wywodzenie z takiego stwierdzenia, że oskarżonego należałoby w takim razie uniewinnić od zarzucanego czynu - jest wręcz absurdalne.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu, względnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Postawiony zarzut nie był zasadny i nie mógł spowodować zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu. Nie było też żadnych podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku z przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji, zwłaszcza, że nie zostały spełnione warunki wskazane w art. 437 § 2 zd. 2 k.p.k. zezwalające na tego rodzaju rozstrzygnięcie.

3.5.

zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, polegający na nieprawidłowej ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego, wyrażającej się w przyjęciu, iż oskarżony M. K. swoim zaniechaniem lub działaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 178b k.k., podczas gdy prawidłowa ocena przeprowadzonych w sprawie dowodów prowadzi do przekonania, że dowody zebrane w aktach sprawy układają się w logiczną i nierozerwalną całość i prowadzą do wniosku, że oskarżony nie dopuścił się zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd I instancji nie dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, gdyż poczynione przez tenże Sąd ustalenia faktyczne, stanowią wynik nie budzącej żadnych zastrzeżeń oceny zebranych w sprawie dowodów. Jak już wskazano w punkcie poprzedzającym ocena wartości dowodów została dokonana przez Sąd I instancji wszechstronnie, we wzajemnym ich kontekście z innymi dowodami, zgodnie z wiedzą i doświadczeniem życiowym i jako taka w pełni korzysta z ochrony art. 7 k.p.k. W oparciu o prawidłowo ocenione dowody, Sąd Rejonowy dokonał trafnych ustaleń faktycznych.

Jeszcze raz podkreślić należy, że w świetle zeznań policjantów P. B. i A. P. oraz analizy nagrania z wideorejestratora, nie może budzić żadnych wątpliwości, iż oskarżony z pełną świadomością uciekał przed ścigającym go samochodem policyjnym, mającym włączone sygnał świetlne i dźwiękowe (co było omówione już wyżej).

Obrona przydaje natomiast nadmierne znaczenie treści § 111 ust. 2 rozporządzenia Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002 roku w sprawie znaków i sygnałów drogowych. Zauważyć przecież należy, iż zatrzymanie oskarżonego nastąpiło w warunkach pościgu, kiedy samochód policyjny, ścigał samochód kierowany przez oskarżonego, poruszając się przez szereg kilometrów z włączonymi sygnałami świetlnymi i dźwiękowymi. Od pewnego momentu samochód policyjny znajdował się już w bezpośredniej bliskości za pojazdem oskarżonego. Jeżeli do tego dodać, że policjanci kilkukrotnie uruchamiali dodatkowy sygnał dźwiękowy H. oraz dawali znak poprzez mruganie światłami drogowymi, to nie do uwierzenia jest, aby oskarżony nie zdawał sobie sprawy, że jadący za nim pojazd, daje mu sygnał do zatrzymania się.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu, względnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Postawiony zarzut nie był zasadny i nie mógł spowodować zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu. Nie było też żadnych podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku z przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji, zwłaszcza, że nie zostały spełnione warunki wskazane w art. 437 § 2 zd. 2 k.p.k. zezwalające na tego rodzaju rozstrzygnięcie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Całość zaskarżonego wyroku

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok jest słuszny i odpowiadający prawu. Podniesione zarzuty nie okazały się zasadne, o czym była już mowa wyżej.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy orzekł w oparciu o treść art. 636 § 1 k.p.k., przy czym wysokość opłaty za drugą instancję została ustalona na podstawie art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz.U. z 1983 roku, Nr 49, poz. 223 z późn. zmianami).

7.  PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

całość wyroku

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana