Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

+*Formularz UWO

Sygnatura akt

III Ko 172/24

WNIOSKODAWCA

P. Ś.

ZWIĘZŁE PRZEDSTAWIENIE ZGŁOSZONEGO ŻĄDANIA

Odszkodowanie (kwota główna)

Odsetki

-

-

2.

Zadośćuczynienie (kwota główna)

Odsetki

100.000 złotych

3.

Inne

Ustalenie faktów

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Fakt

Dowód

Numer karty

P. Ś. została zatrzymana w dniu 15 listopada 2022 roku o godzinie 08:35.

P. Ś. postawiono zarzut, że w dniu 14 listopada 2022r. w Ł. działając wbrew przepisom Ustawy, działając wspólnie i w porozumieniu z G. M. uczestniczyła w obrocie znaczną ilością środków odurzających, substancji psychotropowych i nowych substancji psychoaktywnych, posiadając wbrew przepisom ustawy znaczną ilość substancji psychotropowej (...), umieszczonej w załączniku nr 1 do Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018r. w sprawie wykazu substancji psychotropowych, środków odurzających oraz nowych substancji(...), umieszczonego w załączniku nr 2 do Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018r. w sprawie wykazu substancji psychotropowych, środków odurzających oraz nowych substancji (...), to jest o czyn z art. 56 ust. 3 ustawy z 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Sąd Rejonowy dla (...) postanowieniem z 17 listopada 2022r., sygn. akt (...) zastosował wobec P. Ś. tymczasowe aresztowanie na czas do dnia 13 lutego 2023r.

Następnie postanowieniem Prokuratury Rejonowej Ł. z dnia 19 stycznia 2023r. uchylono tymczasowe aresztowanie wobec P. Ś. i tego samego dnia wnioskodawczyni opuściła Zakład Karny (...)w Ł..

Prokuratura Rejonowa Ł. w Ł. postanowieniem z 21 marca 2023r. na podstawie art. 322§1 kpk umorzyła śledztwo przeciwko P. Ś. w sprawie dotyczącej zarzucanego jej czynu, wobec uznania, że P. Ś. nie popełniła zarzucanego jej czynu.

P. Ś. w toku całego postępowania konsekwentnie nie przyznawała się do popełnienia zarzucanego czynu. Wcześniej nie była karana.

P. Ś. zamieszkiwała wspólnie z partnerem G. M. i (...) małoletnich dzieci. W momencie zatrzymania była w 16-tym tygodniu ciąży. (...) również został tymczasowo aresztowany. Dziećmi zaopiekowała się jej matka, która w tym czasie przebywała na urlopie w Polsce. Matka od sześciu lat mieszkała już w (...), ale ze względu na tę zaskakującą sytuację, została w Polsce aby zaopiekować się wnukami. P. Ś. została umieszczona w Zakładzie Karnym w Ł.. Fakt pozbawienia wolności był dla niej niezmiernie ciężki i upokarzający. Bardzo przeżywała fakt rozłąki z dziećmi, matką i nie mogła pogodzić się z odebraniem jej wolności. Od początku postępowania czuła się niewinna, konsekwentnie nie przyznawała się do winy i nie mogła zrozumieć dlaczego postawiono jej zarzut popełnienia przestępstwa. Nigdy wcześniej nie była karana ani zatrzymywana przez policję, a przed osadzeniem w Zakładzie Karnym wiodła normalne, spokojne życie. Nadto, podczas pobytu w izolacji była w ciąży i czuła się źle zarówno pod względem fizycznym jak i psychicznym. Bała się współwięźniarek, osadzonych z nią w tej samej celi za bardzo poważne i ciężkie przestępstwa.

Po uchyleniu aresztu trudno było jej wrócić do normalnego życia, nieustannie męczyły ją negatywne wspomnienia związane z pobytem w areszcie. Ludzie odsunęli się od niej traktując ją jak przestępcę tym bardziej, że fakt jej zatrzymania w związku ze znalezieniem narkotyków był nagłośniony w lokalnych mediach.

protokół zatrzymania

k. 12 akt (...)

k.25 akt (...)

k.35, 68 akt (...)

k.115 akt (...)

k.29, 34, 66,

k. 18

akt (...)

k.133-134

k.22,-60, 73-75

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Fakt

Dowód

Numer karty

ocena DOODów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 3.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

dowody wymienione w tabeli „Ustalenie faktów”

Sąd dokonał ustaleń dotyczących zatrzymania i tymczasowego aresztowania P. Ś. na podstawie dokumentów i orzeczeń wymienionych szczegółowo powyżej oraz protokołu przesłuchania wnioskodawczyni, który uznał za wiarygodny i nie budzący żadnych zastrzeżeń.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 3.1 albo 3.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA

Odszkodowanie

-

-

Zwięźle o powodach podstawy prawnej

Zadośćuczynienie

Kwota główna – 70.000 zł.

odsetki za opóźnienie od uprawomocnienia się wyroku

Zwięźle o powodach podstawy prawnej

Podstawę prawną dla dochodzonych przez wnioskodawcę roszczeń stanowi art. 552§4 kpk, w myśl którego zadośćuczynienie przysługuje w wypadku niewątpliwie niesłusznego tymczasowego aresztowania lub zatrzymania.

Stan faktyczny sprawy wskazuje, że tymczasowe aresztowanie P. Ś. było niesłuszne, ponieważ prowadzone postępowanie karne ostatecznie zakończyło się wydaniem wobec niej prawomocnego postanowienia o umorzeniu śledztwa wobec uznania, że nie popełniła zarzucanego jej czynu. W sprawie nie zaistniały okoliczności, o których mowa w art. 553§1, 2 i 3 kpk.

Wnioskodawczyni domaga się zasądzenia zadośćuczynienia w kwocie 100.000 zł.

Sąd uwzględnił jej żądanie w części, a oceniając kwestę wysokości zadośćuczynienia, kierował się zasadami zawartymi w przepisach kodeksu cywilnego a także zasadami wypracowanymi przez orzecznictwo Sądu Najwyższego i Sądów Apelacyjnych.

Zadośćuczynienie za doznaną krzywdę to odszkodowanie za szkodę niematerialną wynikłą z tymczasowego aresztowania lub zatrzymania, którą stanowią negatywne przeżycia psychiczne wiążące się z faktem pozbawienia wolności oraz faktem utraty przez taką osobę dobrego imienia.

W myśl art. 445§1 kc zadośćuczynienie winno być odpowiednie, co oznacza, że z natury rzeczy ma służyć złagodzeniu doznanej krzywdy, a jednocześnie nie być źródłem wzbogacenia. Jego wysokość wyznaczają dwie granice. Z jednej strony zadośćuczynienie powinno przedstawiać wartość ekonomicznie odczuwalną, a z drugiej, nie może być wysokością nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy i powinno być utrzymane w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa, gdyż zarówno ocena, czy jest ono realne, czy nie nadmierne, pozostawać musi w związku z poziomem życia. (postanowienie SN z 22.01.2013r., VKK 231/12, wyrok SA w Poznaniu z 21. 11. 2012r. II Aka 228/12).

Sąd ustalając skalę krzywdy doznanej przez wnioskodawczynię niesłusznym tymczasowym aresztowaniem rozważył całokształt okoliczności dotyczących czasu trwania izolacji, rodzaju zarzutu, sytuacji rodzinnej, stanu zdrowia, skutków w sferze psychiki, utraty autorytetu w środowisku a także trybu życia przed zatrzymaniem.

Przy tej ocenie Sąd uwzględnił fakt, że P. Ś. przed zatrzymaniem wiodła normalne spokojne życie. Zamieszkiwała wspólnie z partnerem i dwójką małych dzieci, a nadto była w 16-tym tygodniu ciąży. Nie była wcześniej karana ani zatrzymywana. Fakt nagłego zatrzymania niewątpliwie spowodował u niej poczucie ogromnej krzywdy związanej z narzuconym jej reżimem związanym z zatrzymaniem, a następnie tymczasowym aresztowaniem, które łącznie trwało ponad dwa miesiące. Pobyt w wieloosobowej celi z osobami podejrzanymi o bardzo ciężkie przestępstwa, m. in. zabójstwo, wywarł negatywny wpływ na jej psychikę. P. Ś. bardzo źle znosiła pobyt w izolacji tym bardziej, że cały czas czuła się niewinna i konsekwentnie nie przyznawała się do winy. Bardzo źle znosiła rozłąkę ze swoimi dziećmi, matką i cierpiała z powodu ograniczonych kontaktów w formie widzeń. Pobyt w areszcie stanowił dla niej traumatyczne przeżycie tym bardziej, że była już w zaawansowanej ciąży. Warunki izolacji były dla niej bardzo upokarzające, czuła się źle zarówno fizycznie jak i psychicznie. Towarzyszyła jej przy tym nieustanna niepewność co do tego, czy w ogóle odzyska wolność. Po odzyskaniu wolności miała duże trudności z powrotem do normalnego życia. Dręczyły ją koszmary związane z pobytem w więzieniu. Zamieszkała ponownie ze swoimi dziećmi, a w dniu (...) urodziła syna. Nie mieszka już z partnerem, który także wyszedł na wolność, ale spotyka się z nim dla dobra dziecka, przy czym zarówno partner jak i matka wspierają ją finansowo. Zmieniło się jej nastawienie do ludzi, zamknęła się w sobie, ludzie inaczej na nią patrzą, są do niej uprzedzeni tym bardziej, że sprawa jej zatrzymania była komentowana w mediach co spowodowało, że już wtedy uznano ją za przestępcę.

Mając na uwadze powyższe, Sąd uznał, że kwota 70.000 zł. przyznana tytułem zadośćuczynienia jest odpowiednia, uwzględnia całokształt okoliczności dotyczących wnioskodawcy oraz jest utrzymana w rozsądnych granicach, dostosowanych do aktualnych stosunków majątkowych w społeczeństwie.

W ocenie Sądu, przyznanie zadośćuczynienia w kwocie wyższej, tj. 100.000 zł. zgodnie z żądaniem wnioskodawcy stanowiłoby kwotę rażąco wygórowaną. W ocenie Sądu kwota 70.000zł. jest kwotą adekwatną do stopnia krzywdy wnioskodawcy wywołanej niesłusznym tymczasowym aresztowaniem.

Zadośćuczynienie zostało zasądzone z odsetkami za opóźnienie od uprawomocnienia się wyroku, ponieważ dopiero prawomocne orzeczenie sądowe określa wymaganą sumę zadośćuczynienia za niesłuszne tymczasowe aresztowanie, a tym samym Skarb Państwa dopiero od tej pory, w wypadku opóźnień z zapłatą należności, ponosi odsetki za zwłokę.

Inne

Zwięźle o powodach podstawy prawnej

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Zgodnie z treścią art. 554§4 kpk postępowanie w przedmiocie odszkodowania lub zadośćuczynienia wolne jest od kosztów sądowych. W związku z tym wnioskodawcy należy się od Skarbu Państwa zwrot poniesionych wydatków, w tym z tytułu ustanowionego pełnomocnika, jeśli roszczenie zostało uwzględnione choćby w części. Dlatego Sąd na podstawie § 11 ust. 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. poz. 1800 z późniejszymi zmianami) orzekł o zwrocie kosztów związanych z ustanowieniem przez wnioskodawcę pełnomocnika z wyboru.

PODPIS