Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lutego 2025 r.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. III Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Grzegorz Krogulec (sędzia referent)

Sędzia: sędzia Tomasz Olszewski

Ławnicy: Zbigniew Dwornik, Małgorzata Kowalska, Katarzyna Wojciechowska

Protokolant: Magdalena Mordal

w obecności prokuratora Kamila Majdy

po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2025 roku sprawy M. G. (1), syna W. i Z., z domu P., urodzonego (...) w T.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 24 czerwca 2024 roku w T., woj. (...), w mieszkaniu przy ul. (...) spowodował ciężki uszczerbek na zdrowiu J. W. (1) w ten sposób, że ugodził pokrzywdzonego nożem w lewą stronę brzucha w wyniku czego pokrzywdzony doznał obrażeń w postaci rany kłutej śródbrzusza lewego co spowodowało uszkodzenie jelita grubego, wielomiejscowe uszkodzenie jelita cienkiego, krwotok wewnętrzny do jamy otrzewnej, co stanowi chorobę realnie zagrażającą życiu, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za czyn popełniony na terenie W. odpowiadający czynowi z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. orzeczoną prawomocnym wyrokiem N. C. C. z dnia 15 maja 2015 roku w sprawie o sygn. (...), który to wyrok został przejęty do wykonania w Rzeczpospolitej Polskiej na mocy postanowienia Sądu Okręgowego w P. (...) Wydział Karny o sygn. (...) z dnia 01 lutego 2017 roku, tj. o czyn z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

orzeka:

1.w miejsce czynu zarzucanego aktem oskarżenia M. G. (1) uznaje za winnego tego, że w dniu 24 czerwca 2024 roku w T., woj. (...), w mieszkaniu przy ul. (...), działając w zamiarem ewentualnym, usiłował pozbawić życia J. W. (1) w ten sposób, że zadał mu cios nożem w lewą stronę brzucha, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na udzieloną pokrzywdzonemu pomoc medyczną, zaś w wyniku ugodzenia J. W. (1) nożem spowodował u niego obrażenia ciała w postaci rany kłutej śródbrzusza lewego z następstwem w postaci uszkodzenia jelita grubego, wielomiejscowego uszkodzenia jelita cienkiego, krwotoku wewnętrznego do jamy otrzewnej, co stanowiło chorobę realnie zagrażającą życiu, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za czyn popełniony na terenie W. odpowiadający czynowi z art. 156 § 1 pkt 2 kk orzeczoną prawomocnym wyrokiem N. C. C. z dnia 15 maja 2015 roku w sprawie o sygn. (...), który to wyrok został przejęty do wykonania w Rzeczpospolitej Polskiej na mocy postanowienia Sądu Okręgowego w P. (...) Wydział Karny o sygn. (...) z dnia 01 lutego 2017 roku, i za tak przypisany czyn wyczerpujący dyspozycję art. 13 § 1 kk w zw. z art. 148 § 1 kk i art. 156 § 1 pkt 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, na podstawie art. 14 § 1 kk w zw. z art. 148 § 1 kk i art. 11 § 3 kk w zw. z art. 64 § 1 kk wymierza mu karę 15 (piętnaście) lat pozbawienia wolności,

2. na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu M. G. (1) okres tymczasowego aresztowania od dnia 27 czerwca 2024 roku, od godziny 6:45,

3. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata A. J. kwotę 2214 (dwa tysiące dwieście czternaście złotych) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej obrony udzielonej oskarżonemu M. G. (1) z urzędu,

4. zwalnia oskarżonego od kosztów postępowania, którymi obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt III K 135/24

UZASADNIENIE

M. G. (1) w dniu 30 grudnia 2023 roku opuścił zakład karny po odbyciu kary 9 lat pozbawienia wolności. Nie podsiadał stałego miejsca zameldowania, dlatego też pomieszkiwał u swojego znajomego G. B. w T. przy ul. (...) (...). Oskarżony pomagał znajomemu w codziennych czynnościach ponieważ jest osobą niepełnosprawną. Wspólnie też spożywali alkohol.

(wyjaśnienia oskarżonego – k. 59-60, zeznania świadka G. B.- k. 45-46, zeznania świadka A. M. – k. 67-68, k. 300)

M. G. (1) i J. W. (1) byli znajomymi sprzed lat. Około 30 lat temu popadli w konflikt, a J. W. (1) – według relacji oskarżonego - miał dotkliwie pobić M. G. (1). W połowie czerwca 2024 roku miały dotrzeć do oskarżonego informacje, że ze strony J. W. (1) miało grozić mu niebezpieczeństwo. Od tej pory oskarżony czuł się zagrożony, zamykał drzwi na klucz, spał z nożem pod poduszką. Z czasem pojawiły się u niego przemyślenia, że „to nie on powinien się bać”.

W dniu 24 czerwca 2024 roku oskarżony i G. B. spożywali alkohol. W godzinach wieczornych M. G. (1), po powrocie ze sklepu, gdzie kupił piwa, został jeszcze wysłany przez G. B. po wódkę. Oskarżony wyszedł z mieszkania z zamiarem udania się do miejsca zamieszkania J. W. (1). Ubrał się w czarną bluzę z kapturem, czarną koszulkę, krótkie czarne spodenki i granatowe buty sportowe. Kaptur założył na głowę, miał też okulary przeciwsłoneczne, aby nie zostać rozpoznanym. Zabrał też ze sobą nóż kuchenny z czerwoną rączką, który dotychczas trzymał pod poduszką. Założył na prawą rękę rękawiczkę, która miała z wierzchu kolor czerwony, aby się nie skaleczyć. Dotarł do mieszkania J. W. (1), który zamieszkiwał w T. przy ul. (...). Około godziny 21:00 zapukał do drzwi mieszkania pokrzywdzonego, a kiedy ten otworzył, zapytał go „czy to W.”, „czy J.” i po uzyskaniu odpowiedzi twierdzącej, wyjął z kieszeni nóż kuchenny, którym zadał mu cios w lewą stronę brzucha. Pokrzywdzony upadł na podłogę, zaś oskarżony zamknął drzwi mieszkania, opuścił budynek i udał się do P. R., gdzie do kosza na śmieci wyrzucił nóż, którym dźgnął pokrzywdzonego. Następnie wrócił do mieszkania G. B..

Pokrzywdzony z raną brzucha zdołał przejść do mieszkania sąsiada T. S.. Trzymał się jedną ręką za bok w okolicach brzucha, a drugą pokazywał ranę. Nie był w stanie nic wyjaśnić, ponieważ po przebytym kilka lat temu udarze, miał problemy z mówieniem. T. S. zaprowadził pokrzywdzonego do jego mieszkania i posadził na krześle, a sam udał się do mieszkającego na piętrze J. G. (1), który wezwał pogotowie ratunkowe. Następnie, kiedy J. G. (1) wrócił do mieszkania J. W. (1), ten leżał na podłodze, a T. S. podtrzymywał mu głowę. Na miejsce zdarzenia przyjechała karetka pogotowia i policja. Pokrzywdzony został przewieziony do (...). Z uwagi na pogarszający się stan zdrowia trafił bezpośrednio na blok operacyjny.

(wyjaśnienia oskarżonego – k. 59-60, k. 78-90, k. 298-299; zeznania świadka G. B. -45-46; zapis monitoringu – 91-93; zeznania świadka T. S.- k. 14-15, k. 299; zeznania świadka J. G. (1) – k. 25-26, notatka urzędowa – k.22)

W wyniku oględzin miejsca, w dniu 24 czerwca 2024 roku, w metalowym koszu na śmieci mieszczącym się w P. R., naprzeciwko kamienicy przy ul. (...), ujawniono nóż o całkowitej długości 24,5 cm z rękojeścią koloru pomarańczowego oraz złotym zdobieniem. Ostrze noża ma długość 12 cm licząc po górnej krawędzi i szerokości 2,3 cm przy rękojeści oraz 1,9 cm w środkowej części. Na nożu znajdowały się widoczne zabrudzenia.

(protokół oględzin miejsca – k. 9-10)

W wyniku przeprowadzonych badań z zakresu genetyki sądowej ustalono, że w substancji w której stwierdzono obecność krwi ludzkiej pobranej do badań, odpowiednio z ostrza oraz brzeszczotu noża oraz wymazówki zabezpieczonych w trakcie oględzin miejsca uszkodzenia ciała J. W. (1), stwierdzono DNA pochodzenia męskiego o profilu zgodnym z profilem DNA J. W. (1) i nie wykazującym zgodności z profilem DNA J. G. (2). Nadto ustalono, że w substancji, w której stwierdzono obecność krwi ludzkiej pobranej do badań z nasady noża oraz w substancji, w której nie stwierdzono obecności krwi ludzkiej pobranej z rękojeści noża, zabezpieczonych w trakcie oględzin miejsca uszkodzenia ciała J. W. (1), stwierdzono mieszaniny DNA pochodzące od co najmniej trzech osób. W mieszaninach tych zidentyfikowano wszystkie cechy DNA zgodne z tymi, które występowały w profilach DNA J. W. (1) oraz M. G. (1).

(opinia z badań z zakresu genetyki sądowej – k. 105 – 114)

M. G. (1) został zatrzymany w dniu 27 czerwca 2024 roku w T. przy ul. (...)-tej (...).

(protokół zatrzymania osoby – k. 69)

W następstwie zaistniałego zdarzenia J. W. (1) doznał rany kłutej brzucha po stronie lewej, co skutkowało perforacją jelita cienkiego w trzech miejscach, krwotokiem do jamy otrzewnej z krezki jelita cienkiego i powłok jamy brzusznej, wstrząsem krwotocznym, rozlanym zapaleniem otrzewnej. W przebiegu kanału rany uszkodzone zostało jelito cienkie i krezka jelita. Rana kłuta powstała od działania narzędzia ostrego i kończystego – mogła powstać od noża. J. W. (1) wymagał natychmiastowego leczenia chirurgicznego w warunkach leczenia chirurgicznego w sali operacyjnej, a następnie intensywnego leczenia anestezjologicznego. W wyniku zastosowanego leczenia uzyskano poprawę stanu klinicznego pacjenta. Od 04 lipca 2024 roku był zaintubowany, żywiony przez sondę oraz częściowo pozajelitowo. W dniu 18 lipca 2024 roku o godzinie 3:25 doszło u pacjenta do nagłego zatrzymania krążenia, niezwłocznie rozpoczęto resuscytację krążeniowo – oddechową, podano 5 mg adrenaliny. Wobec braku przywrócenia krążenia o godzinie 3:50 zakończono resuscytację i stwierdzono zgon pacjenta. Działanie sprawcy spowodowało u J. W. (1) chorobę realnie zagrażającą życiu, zaś bezpośrednią przyczyną śmierci była niewydolność krążenia. Brak podstaw do przyjęcia, aby obrażenia ciała doznane przez J. W. (1) pozostawały w związku przyczynowo skutkowym ze zgonem.

(dokumentacja medyczna – k. 145, protokół sekcji zwłok – k. 157-158 i opinia uzupełniająca – k. 258-259, opinia instytutu naukowo – badawczego – k. 280 – 286)

M. G. (1) nie jest osobą chorą psychicznie ani upośledzoną umysłowo. Wykazuje cechy zaburzeń osobowości o trybie dyssocjalnym. W chwili popełnienia zarzucanego mu czynu miał zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

Rozwój umysłowy, sprawność funkcji intelektualnych M. G. (1) mieści się w granicach normy wiekowej – na poziomie przeciętnym. Nie jest osobą niepełnosprawną intelektualnie. Nie stwierdzono u niego zaburzeń funkcji amnestycznych. Ma zachowaną potencjalną zdolność do adekwatnego postrzegania, odtwarzania i zapamiętywania przeżyć po czasie. Dysponuje zatem potencjalnie zdolnościami do wiernego odtwarzania własnych spostrzeżeń, nie przejawia skłonności do fantazjowania ani konfabulacji. Prezentuje osobowość nieprawidłową – dyssocjalną z tendencją do działań nieprzemyślanych, pochopnych i impulsywnych. Jest nastawiony na bieżące zaspokajanie potrzeb bez prawidłowo ukształtowanej umiejętności odraczania gratyfikacji. Nie potrafi w sposób należyty kontrolować swoich emocji.

(opinia psychiatryczna – k. 166 – 167; opinia sądowo – psychologiczna – k. 137 – 140).

M. G. (1) jest osobą wielokrotnie karaną, zapadło wobec niego dwanaście wyroków. Naruszał porządek prawny począwszy od 1974 roku. Skazywany był za czyny godzące w różne dobra chronione prawem, m. in. za czyny z art. 280 § 1 kk, z art. 278 § 1 kk, z art. 197 § 1 kk, z art. 156 § 1 kk. Ostatni raz skazany został za naruszenie porządku prawnego na terenie W., wyrokiem N. C. C. z dnia 15 maja 2015 roku w sprawie (...) na karę 9 lat pozbawienia wolności za czyn, który według prawa polskiego wyczerpuje dyspozycję art. 156 § 1 pkt 2 kk. Wyrok niniejszy przejęty został do wykonania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej na mocy postanowienia Sądu Okręgowego w P. z dnia 01 lutego 2017 roku, sygn. akt (...). Karę niniejszą odbył w całości, został zwolniony z zakładu karnego w dniu 30 grudnia 2023 roku.

(informacja z KRK – k. 180-181; postanowienie Sądu Okręgowego w P. – k. 221-222).

Ocena dowodów i kwalifikacja prawna.

Żaden z dowodów przeprowadzonych na rozprawie głównej, w szczególności w postaci opinii medycznych, badań genetycznych, wyjaśnień oskarżonego, relacji świadków, informacji o karalności, odpisów wyroków nie był kwestionowany przez żadną ze stron. Żadna ze stron nie żądała uzupełnienia postępowania dowodowego. Nie ma zatem wątpliwości, iż oskarżony jest sprawcą zadania J. W. (1) ciosu nożem w brzuch, co doprowadziło do powstania u pokrzywdzonego choroby realnie zagrażającej życiu. Biegli medycy nie znaleźli podstaw do przyjęcia, iż pomiędzy zachowaniem oskarżonego, a zgonem pokrzywdzonego istnieje związek przyczynowy i opinii tych nie sposób podważyć, tym bardziej, iż zostały wydane przez dwóch niezależnych biegłych, są zgodne i fachowe. Skutek w postaci odniesionego przez pokrzywdzonego ciężkiego uszczerbku na zdrowiu to ustalenie pewne, natomiast kwestią wymagającą rozstrzygnięcia jest ustalenie zamiaru jaki przyświecał oskarżonemu popełniającemu zbrodnię przeciwko zdrowiu i życiu. Przypisany oskarżonemu M. G. (2) zamiar pozbawienia życia J. W. (1) jest wynikiem analizy przesłanek o charakterze podmiotowo przedmiotowym. Oskarżony twierdzi, iż z przekazu znajomej osoby/osób dowiedział się, iż ze strony znanego mu osobiście J. W. (1) grozi mu niebezpieczeństwo, choć o jakim konkretnie charakterze tego nie wiadomo, gdyż oskarżony to zagrożenie opisał ogólnikowo, to jednak nie można zakwestionować tej części wyjaśnień, w których oskarżony twierdzi, iż przed laty był skonfliktowany z J. W. (1), w przeciwnym bowiem razie nie można byłoby odszyfrować motywu jego działania. Od tej pory (od momentu powzięcia wiadomości o zagrożeniu ze strony J. W.) oskarżony miał spać z nożem pod poduszką, w końcu „pomyślał, iż to nie on się powinien bać” (cyt. z wyjaśnień z k. 60), zaopatrzył się nóż, udał się do mieszkania J. W. (1), a gdy ten otworzył mu drzwi, upewniwszy się, że ma do czynienia z J. W. (1), „energicznie pchnął go w bok ciała” (cyt. z wyjaśnień z k. 61odrót). Miejsce zadania ciosu i siła nie były przypadkowe, oskarżony rozważał, gdzie ma ugodzić wybraną ofiarę chcąc „wyeliminować J. W. (1), najmniej 20 dni które potrzebowałem na opuszczenie T. M..” (cytat z pisma oskarżonego k. 229). Nie można wykluczyć, iż zmierzając do J. W. (1) oskarżonemu przyświecał zamiar spowodowania u niego obrażeń ciała nie prowadzących do zgonu. Oskarżony odpowiednio się do tego przygotował, zadbał o to, aby nie został rozpoznany i o to, by nie pozostawić po sobie śladów działania, założył bluzę z kapturem, na nos okulary przeciwsłoneczne, na rękę rękawiczkę i zaopatrzył się w najważniejszy element czyli w nóż, który po dokonanej zbrodni wyrzucił do najbliższego kosza znajdującego się na trasie ucieczki. Stojąc twarzą w twarz z pokrzywdzonym oskarżony rozważał, gdzie zadać cios, czy w nogi, ręce (vide: pismo oskarżonego – k. 123-124), zdecydował o zadaniu ciosu w brzuch, gdzie znajdują się narządy ciała istotne z punktu widzenia funkcjonowania organizmu (śledziona, jelito cienkie i grube, trzustka, nerka). Zadając mocny cios w tę część ciała i pozostawiając pokrzywdzonego z raną brzucha oskarżony godził się na pozbawienie życia J. W. (1). Stąd dokonana przez sąd zmiana kwalifikacji czynu przypisanego oskarżonemu jako usiłowanie zabójstwa w kumulatywnym zbiegu ze spowodowaniem ciężkiego uszczerbku na zdrowiu (art. 13 § 1 kk w zw. z art. 148 § 1 kk i art. 156 § 1 pkt 2 kk). Dokonanie zabójstwa nie nastąpiło z uwagi na udzieloną pokrzywdzonemu pomoc medyczną. Przypisane przestępstwo oskarżony popełnił w warunkach recydywy z art. 64 § 1 kk, gdyż w ciągu pięciu lat po odbyciu kary 9 lat pozbawiania wolności za podobne przestępstwo umyślne, tj. z art. 156 § 1 pkt 2 kk.

Wymiar kary.

Istnieje wiele okoliczności obciążających oskarżonego. W pierwszej kolejności to wielokrotna karalność. Oskarżony ukończył 69 lat, a w roku 2025 ukończy lat 70. Od młodości, począwszy od początku lat 70, wchodził w konflikt z prawem, nieustannie popełniając nowe, kolejne przestępstwa po każdorazowym opuszczeniu zakładu karnego. Większość życia (ponad 40 lat) spędził za kratkami. Przypisane mu przestępstwo popełnił w warunkach art. 64 § 1 kk, w niespełna pół roku po odbyciu w całości kary 9 lat pozbawiania wolności za umyślne przestępstwo przeciwko zdrowiu i życiu popełnione na terenie (...) Przyjmując nawet za wiarygodną wersję oskarżonego, iż czuł się zagrożony ze strony J. W. (1), co obiektywnie nie było możliwe, chciał na własną rękę „wyeliminować” pokrzywdzonego, a także odpłacić mu za swoją rzekomą krzywdę wyrządzoną mu przez pokrzywdzonego w roku 2002 (według wersji oskarżonego wówczas w parku zastał napadnięty i pobity przez J. W. (1)). Nie można stracić z pola widzenia środowiska w którym przez całe życie funkcjonował M. G. (1). Większość życia, jak ustalono, spędził w zakładach karnych, wśród osób, gdzie obowiązują ustalone przez siebie reguły i zasady, którym daleko od przyjętych zasad obowiązujących w społeczeństwie. Długoletni pobyt w izolacji musiał także odcisnąć piętno na psychice oskarżonego, który wyimaginowanemu zagrożeniu ze strony J. W. (1) miał zapobiec osobiście i na własną rękę. Okolicznościami poczytanymi na korzyść jest przyznanie się i złożenie obszernych wyjaśnień opisujących wszystkie okoliczności popełnionego przezeń czynu oraz forma stadialna zabójstwa w postaci jego usiłowania.

Na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczono oskarżonemu na poczet kary pozbawiania wolności okres tymczasowego aresztowania. Koszty dla obrońcy z urzędu zasądzono na podstawie obowiązujących przepisów, zaś oskarżonego, który jest osobą ubogą zwolniono od kosztów sądowych.