Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 66/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyny zarzucane oskarżonej

1.1.1.

B. K. (1)

I.  w dniu 21 sierpnia 2021 roku ze skutkiem w B. w województwie (...), działając w celu osiągniecia korzyści majątkowej doprowadziła firmę (...) E. J. W. z siedzibą w B. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 248 239,98 złotych stanowiących wartość wykonanych prac, poprzez wprowadzenie w błąd co do zamiaru wywiązania się z zawartej umowy, w ten sposób, że będąc właścicielem działalności gospodarczej (...). (...) (...) z siedzibą w miejscowości G. zawarła umowę wykonania usług monterskich i spawalniczych z P.H.U. (...), z której się nie wywiązała, dokonując zapłaty jedynie za dwie pierwsze faktury, czym wyrządziła szkodę pokrzywdzonej firmie na kwotę 248 239,98 złotych, tj. czyn z art. 286 §1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk,

II.  w dniu 2 listopada 2021 roku ze skutkiem w miejscowości Ł. w województwie (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadziła firmę (...) sp. z o.o. z siedzibą w O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 18 558,03 złotych stanowiących wartość wykonanych prac, poprzez wprowadzenie w błąd co do zamiaru wywiązania się z zawartej umowy, w ten sposób, że będąc właścicielem działalności gospodarczej (...). (...) (...) z siedzibą w miejscowości G. zawarła umowę wykonania konstrukcji z materiału powierzonego ze (...) sp. z o.o. z siedzibą w O., nie wywiązując się z niej mimo wykonania prac, wskutek czego powstały straty w kwocie 18 558,03 złotych tj. czyn z art. 286 § kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Firma (...). (...) (...)została zarejestrowana i działa od 1 października 2007 roku. (...) S. prowadzona jest w formie jednoosobowej działalności gospodarczej. Firma znana jest na rynku polskim jako zajmująca się szeroko rozumianymi konstrukcjami stalowymi, montażem i pracami remontowymi. Firmę polecali inni kontrahenci. W (...) nie wskazano pełnomocnictw. Faktycznie jednak firmę prowadził i zarządzał nią mąż oskarżonej M. K. (1), nie tylko podczas niedyspozycji zdrowotnej żony spowodowanej nowotworem (...), ale także wcześniej.

Ze względu na siedzibę firmy mieszczącą się w miejscowości G., właściwym jest Urząd Skarbowy w B., gdzie B. K. (1) corocznie składała deklaracje podatkowe.

W roku 2018 przychód B. K. (1) z pozarolniczej działalności gospodarczej wyniósł 1 425 345,60 złotych, dochód zaś 126 837,95 złotych, dochód z innych źródeł wyniósł 2 413,84 złotych. Łącznie w 2018 rokoku B. K. (1) uzyskała dochód w kwocie 129 251,79 złotych.

W roku 2019 przychód B. K. (1) z pozarolniczej działalności gospodarczej wyniósł 1 786 640,71 złotych, dochód zaś 91 020,45 złotych.

W 2020 roku B. K. (1) uzyskała przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej w kwocie 3 053 790,20 złotych, dochód zaś w kwocie 531 882,36 złotych. B. K. (1) uzyskała także dochód z innych źródeł w wysokości 7 378,10 złotych, jej łączny dochód roczny wyniósł 539 260,46 złotych.

W roku 2021 przychód B. K. (1) z pozarolniczej działalności gospodarczej wyniósł 2 112 648,69 złotych. W tym roku podatkowym działalność wykazała stratę w wysokości 383 707,75 złotych. Z innych źródeł B. K. (1) uzyskała dochód w kwocie 1 358,25 złotych.

Informacja (...);

zeznania M. K. (1),

zeznania M. W. (1)

zeznania D. W.,

zeznania Ł. W. (1),

informacja US w B.

k. 120- 122

k. 88v,91v, 470-471

k. 495v-496

k. 496-497

k. 467v

k. 504, 104- 108, 111-111v

W dniu 12 sierpnia 2021 roku (...) S. zawarła umowę z firmą (...) E. J. W.. Z treści zamówienia nr (...) (brak formalnej umowy) wynikało, że dotyczy ono wykonania usług monterskich i spawalniczych. Firmę (...) faktycznie reprezentował syn właściciela Ł. W. (1). Wynagrodzenie za wykonane prace ustalono na kwotę 39 zł za roboczogodzinę – monter i 47 zł za roboczogodzinę – spawacz. Na podstawie zamówienia i ustnych ustaleń Ł. W. (1) miał zapewnić pracowników, których zadaniem było wykonanie prac zleconych przez M. K. (1). Wszelkie formalności związane z zamówieniem, zarówno przed jego realizacją oraz w trakcie załatwiał z Ł. W. (1) M. K. (1). Ustalono fakturowanie miesięczne na podstawie zatwierdzonego protokołu odbioru i wykazu godzin, płatność miała następować przelewem w terminie 35 dni od daty wystawienia faktury. W zamówieniu z dnia 12 sierpnia 2021 roku nie ustalono całkowitej wartości kontraktu.

J. W. wystawiał z wykonanych przez swoich pracowników prac protokoły odbioru, zdarzało się wystawiać jednego dnia więcej niż jeden protokół (w aktach sprawy nie znajdują się wszystkie wystawione protokoły zdawczo-odbiorcze) na podstawie wystawionych protokołów i ujętych tam godzin Ł. W. (1) w imieniu firmy (...) wystawił następnie faktury zapłaty firmie (...).

(...)za wykonane na zlecenie (...) S. prace wystawiło następujące faktury:

- (...), data faktury 31 sierpnia 2021 roku, kwota faktury 34 602,36 złotych, termin płatności 5 października 2021 roku,

- (...), data faktury 30 września 2021 roku, kwota faktury 63 727,53 złotych, termin płatności 4 listopada 2021 roku,

- (...), data faktury 29 października 2021 roku, kwota faktury 29 972,64 złotych, termin płatności 3 grudnia 2021 roku,

- (...), data faktury 30 listopada 2021 roku, kwota faktury 48 732,60 złotych, termin płatności 4 stycznia 2022 roku,

- (...), data faktury 30 listopada 2021 roku, kwota faktury 24 796,80 złotych, termin płatności 14 stycznia 2022 roku,

- (...), data faktury 18 stycznia 2022 roku, kwota faktury 9 489,45 złotych, termin płatności 22 lutego 2022 roku.

Firma (...) w całości uiściła wyłącznie pierwszą fakturę, drugą opłacano częściowo w kwocie 25 727,53 złotych. Pierwsza faktura została opłacona poprzez wykonanie trzech przelewów: w dniu 18 sierpnia 2021 roku na kwotę 10 000 złotych, w dniu 6 października 2021 roku na kwotę 14 602,36 złotych oraz w dniu 27 stycznia 2022 roku na kwotę 10 000 złotych. Na poczet drugiej faktury nr (...) wykonano jeden przelew w dniu 27 stycznia 2022 roku na kwotę 25 727,53 złote.

W związku z brakiem płatności za wystawione faktury Ł. W. (1) reprezentujący ojca, a także mediator U. K. (1) kontaktowali się z M. K. (1) celem uzyskania należnych płatności, mimo składanych zapewnień należności nie zostały uregulowane. Z treści korespondencji mailowej wynika, że początkowo korespondencję kierował M. K. (1), na wiadomości odpisywać miała w późniejszym czasie B. K. (1).

J. W. wystąpił na drogę sądową i w dniu 11 września 2023 roku uzyskał wyrok Sądu Okręgowego w K. w sprawie (...), w którym zasądzono od B. K. (1) na rzecz powoda kwotę 141 504,04 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych oraz kwotę 106 736,94 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych, łącznie sąd zasądził od B. K. (1) na rzecz J. W. kwotę 248 240,98 złotych. Wyrok jest nieprawomocny.

Zamówienie,

Protokoły zdawczo- odbiorcze

Faktury

Wydruki korespondencji

Wyrok SO w K. wraz z uzasadnieniem

Historia rachunku

Zeznania Ł. W.

Zeznania U. K.

k. 5

k. 47-52

k. 28-34

k. 16-18v, 144-162

k. 487-491v

k. 492-493

k. 41, 177v, 467-469

k. 137-138

W dniu 2 listopada 2021 roku (...) S. zleciła na podstawie zamówienia nr (...) firmie (...) sp. z o.o. wykonanie konstrukcji z materiału powierzonego. Termin wykonania oznaczono na dzień 26 listopada 2021 roku. Nie ustalono całkowitej wartości zamówienia, lecz cenę wykonania, tj. 1 euro za kilogram, kurs euro według średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego datę podpisania protokołu odbioru i wystawienia faktury. Ustalono fakturowanie po zrealizowaniu dostawy, płatność 30% po pozytywnym odbiorze i dostawie, i 70% w terminie 63 dni od daty otrzymania prawidłowo wystawionej faktury.

(...) sp. z o.o. za wykonaną konstrukcję stalową wystawiła (...) S. faktury:

-(...) data wystawienia faktury 9 grudnia 2021 roku, kwota 24 176,88 złotych, termin płatności 10 grudnia 2021 roku,

- (...), data wystawienia faktury 9 grudnia 2021 roku, kwota faktury 34 216,04 złotych, data płatności 9 stycznia 2022 roku, do faktury tej wystawiono fakturę korygującą nr (...), data wystawienia 22 lutego 2022 roku, korekta wynikająca z błędnego zastosowania kursu euro, należność została zmniejszona o 658,01 złotych, termin płatności określono na 25 lutego 2022 roku. Łącznie za prace wykonane przez (...) firma (...) miała zapłacić 57.734, 91 złotych (uwzględniając korektę).

Na początku grudnia 2021 roku została wykonana i wysłana pierwsza połowa zamówienia, wtedy też w ratach została uiszczona przez (...) S. kwota ok. 25 000 złotych, zaś do dnia 7.04.2022 roku (data wniesienia pozwu) (...) S. zapłaciła spółce (...) łącznie kwotę 39.176,88 zł, zaś do zapłacenia pozostałą kwota 18.558,03 zł (wartość dochodzonego przed sądem gospodarczym roszczenia). Później kontakt z (...) S. urwał się. Pomiędzy grudniem 2021 roku, a majem 2022 roku A. B. z ramienia spółki (...) wielokrotnie podejmował bezskuteczne próby kontaktu telefonicznego i mailowego z M. K. (1).

Spółka (...) w dniu 7 kwietnia 2022 roku uzyskała nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym wydany przez Sąd Rejonowy w O. w sprawie (...), w którym zasądzono od B. K. (1) na rzecz powoda kwotę 18 558,03 złotych wraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych od dnia 26 lutego 2022 roku do dnia zapłaty.

Należność zasądzona powyższym nakazem zapłaty została w całości wyegzekwowana w toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w B. P. N.. Wyegzekwowanie należności nastąpiło z zajętego rachunku bankowego prowadzonego dla (...) S. w (...) S.A., pierwsze potrącenie wpłynęło do kancelarii komorniczej w dniu 14 października 2022 roku, drugie 18 października 2022 roku.

Zamówienie,

Faktury,

nakaz zapłaty,

zeznania A. B.,

dokumenty dotyczące egzekucji komorniczej

k. 176

k. 175-175v, 176v

k. 174

k. 170v, 469-469v

k. 374-378,500

W 2021 roku firma (...) współpracowała z innymi podmiotami gospodarczymi, na rzecz których świadczyła usługi, tj. (...) s.r.o., (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o.

Na rzecz (...) s.r.o. firma (...) wykonywała konstrukcje stalowe na podstawie zamówienia nr (...) z dnia 16 września 2021 roku oraz zamówienia nr (...) z dnia 23 listopada 2021 roku.

Za zamówienie nr (...) (...) S. wystawiła fakturę nr (...) oraz fakturę korygującą nr (...), po korekcie wartość zamówienia wyniosła 75 114,00 euro minus materiał, który dostarczyła firma (...) w kwocie 40 146,22 euro. Kwota, która została zapłacona firmie (...) za wykonaną pracę po odliczeniu materiału wyniosła 34 967,78 euro bez VATu, przelew został wykonany w dniu 14 lutego 2022 roku na rachunek bankowy o nr (...).

Zamówienie nr (...) zostało wykonane, na dzień 25 marca 2022 roku nie było ono rozliczone, opiewało na kwotę bez VAT 42 562 euro. Kwota wynikająca z drugiego zamówienia została opłacona z opóźnieniem.

W dniu 15 września 2021 roku spółka (...) sp. z o.o. zleciła firmie (...) wykonanie prac remontowych na terenie (...) S.A. we W. (zamówienie nr (...)/(...)) w terminie 20.09.2021-14.10.2021. Nie ustalono wartości zamówienia, lecz rozliczenie za godzinę pracy poszczególnych osób (kierownika, brygadzisty, montera prowadzącego i montera). Następnie Firma (...) wykonała zlecone prace przez (...) T. na terenie G., za co wystawiła (...) T. m.in. faktury:

- (...), z dnia 9 października 2021 roku, na kwotę 228 561,06 złotych brutto, termin płatności 8 listopada 2021 roku,

- (...), z dnia 18 października 2021 roku, na kwotę 192 365,85 złotych brutto, termin płatności 17 listopada 2021 roku,

- (...), z dnia 10 listopada 2021 roku, na kwotę 42 333,53 złotych brutto, termin płatności 10 grudnia 2021 roku,

- nr (...), z dnia 2 grudnia 2021 roku, na kwotę 26 352,75 złotych brutto, termin płatności 1 stycznia 2022 roku. Łączna kwota z wystawionych faktur wynosiła 489.613,19 złotych brutto.

Spółka (...) popadła w problemy finansowe, nie regulowała należności w terminie na rzecz (...) S.. (...) S. kierowała do spółki wezwania do zapłaty, zwróciła się też do zlecającej całość prac firmy (...) S.A. o podjęcie działań zmierzających do wyegzekwowania należności od (...) T.. W dniu 17 grudnia 2021 roku na poczet faktury nr (...) spółka (...) przelała (za spółkę (...)) na rachunek bankowy B. K. (1) o nr (...) kwotę 100 000 złotych (tytuł przelewu zawiera błędny nr faktury (...), prawidłowy to(...)). Na rzecz (...) S. wpłat dokonała także spółka (...) w dniu 10 grudnia 2021 roku na kwotę 20 000 złotych, na poczet w/w faktury, w dniu 20 stycznia 2022 roku w kwocie 40 000 złotych, na poczet w/w faktury, w dniu 26 stycznia 2021 roku na kwotę 21 722,26 złotych, na poczet w/w faktury; w dniu 26 stycznia 2022 roku w kwocie 192 365,85 złotych na poczet faktury (...). (...) T. łącznie uiściła na rzecz (...) S. 377.103,90 złotych z czego w grudniu 2021 roku 120.000 złotych, pozostałą kwotę w roku 2022; (...) T. posiada wobec (...) S. w dalszym ciągu zaległość w kwocie przekraczającej 112 tys. złotych. Spółka (...) ogłosiła upadłość.

W dniu 19 kwietnia 2021 roku (...) S. nawiązała na podstawie zamówienia (...) – w oparciu o ofertę i negocjacje handlowe z dnia 6 kwietnia 2021 roku - współpracę z (...) sp. z o.o. Zamówienie obejmowało wykonanie konstrukcji stalowych, zabezpieczenia antykorozyjnego, transport i montaż, opiewało na kwotę 851 200 złotych netto (1.046.976 zł brutto), a termin realizacji ustalono na dzień 19 czerwca 2021 roku. Zamówienie to zostało zastąpione umową z dnia 20 maja 2021 roku nr (...). Umowa ta nie została w całości zrealizowana, E. odstąpiło od umowy z uwagi na zwłokę wykonawcy. E. dokonało ostatniego odbioru prac w dniu 23 września 2021 roku na kwotę 30 004,80 złotych netto i opłaciło fakturę (...) nr (...) w kwocie 36 905,90 złotych w dniu jej wystawienia. Narastająco dokonano odbioru prac do wysokości 725 524,80 złotych.

Przy wskazanych wyżej zleceniach prace wykonywali pracownicy E. J. W., a następnie także (...) sp. z o.o.

Z ramienia (...) z podmiotami (...) s.r.o., (...) T. i E. kontaktował się M. K. (1).

Z firmą (...) w 2021 roku współpracowała także spółka (...) sp. z o.o. (...) S. świadczyła na rzecz spółki usługi remontowe na terenie firmy (...). E. w okresie od sierpnia 2021 roku do stycznia 2022 roku była dłużnikiem (...) S. w kwocie około 15 000 złotych (w styczniu dokonała na rzecz (...) S. wpłaty kwoty 10 000 złotych, nadal jednak nieuiszczona pozostaje kwota 15 000 złotych), spółka (...) znajduje się w stanie upadłości.

Informacja (...),

zeznania D. W.

Informacja (...) T.

zeznania M. W. (2),

kopie dokumentów dotyczących współpracy (...) (...) z (...) sp. z o.o.

Zamówienie E.,

Informacja od E.

Zeznania M. B.

Wyjaśnienia B. K.

k. 61

k. 496-497

k. 64-70

k. 179v-180,495v-496

k. 307-328,330,384-391

k. 329-329v

k. 501-503,

k. 182v, 471v

k. 279v-280

Na rzecz (...). (...) (...) bank (...) S.A. prowadził trzy rachunki bankowe o nr: (...), (...) oraz (...). Pełnomocnikami do pierwszych dwóch rachunków byli M. K. (1) i B. K. (1), zaś do trzeciego z nich B. K. (1), rachunek ten został zamknięty w dniu 1 czerwca 2021 roku.

Saldo na rachunku (...) na dzień 5 grudnia 2022 roku wynosiło 203,15 euro.

Analizie poddano przepływy na rachunku bankowym o nr (...), saldo na tym rachunku w okresie od 1 czerwca 2021 roku do 31 stycznia 2022 roku było zmienne:

- na dzień 1 czerwca 2021 roku wynosiło – 38 973,16 złotych,

- na dzień 2 czerwca 2021 roku wynosiło 268 763,72 złotych,

- w dniu 1 lipca 2021 roku wynosiło 29 983,93 złotych,

- w dniu 20 lipca 2021 roku wynosiło 1 309,27 złotych,

- na dzień 1 sierpnia 2021 roku wynosiło - 98 371,68 złotych,

- na dzień 12 sierpnia 2021 roku saldo wynosiło - 68 714,67 złotych,

- na dzień 30 sierpnia 2021 roku saldo rachunku wynosiło 101 225,57 złotych, przelew przychodzący 200 000 złotych finansowanie bieżącej działalności z wyłączeniem spłaty zadłużenia z tytułu kredytów/pożyczek,

- na dzień 1 września 2021 roku saldo wynosiło 60 452,72 złotych,

- na dzień 1 października 2021 roku saldo wynosiło - 37 342,87 złotych,

- na dzień 1 listopada 2021 roku wynosiło - 86 546,51 złotych,

- na dzień 1 grudnia 2021 roku wynosiło - 100 014,25 złotych,

- na dzień 3 stycznia 2022 roku wynosiło - 100 046,38 złotych,

- na dzień 26 stycznia 2022 roku wynosiło 123 636,27 złotych,

- na dzień 31 stycznia 2022 roku wynosiło - 97 093,44 złotych.

W okresie od 1 czerwca 2021 roku do 31 stycznia 2022 roku ujawniono wypłaty gotówkowe z rachunku w łącznej wysokości 154 300 złotych, w tym w okresie od 2 września 2021 roku do 30 października 2021 roku w kwocie łącznej 57 300 złotych, w okresie od 11 listopada 2021 roku do 30 stycznia 2022 roku w łącznej kwocie 33 500 złotych.

Z historii operacji wynika, że z rachunku wykonano m.in. przelewy wychodzące na rachunek M. i B. K. (1) w dniu 10 czerwca 2021 roku na kwotę 13 000 złotych, w dniu 22 czerwca 2021 roku na kwotę 709,50 złotych, w dniu 30 sierpnia 2021 roku na kwotę 4 000 złotych. Jednocześnie w dniu 14 lipca 2021 roku rachunek został zasilony wpłatą własną w kwocie 7000 złotych z konta M. i B. K. (1). Wpłaty dokonano też 2 grudnia 2021 roku w kwocie 2200 złotych. W dniu 20 stycznia 2022 roku na rachunek (...) S. dokonano przelewu kwoty 20 000 złotych z rachunku M. K. (1), a dniu 21 stycznia 2022 roku kwoty 10 000 złotych.

Na rachunek wpływały przelewy środków m.in. od (...) sp. z o.o.: w dniu 2 czerwca 2021 roku na kwotę 307 869,07 złotych, w dniu 20 lipca 2021 roku w kwocie 100 000 złotych, w dniu 22 lipca 2021 roku na kwotę 23 000 złotych, w dniu 3 sierpnia 2021 roku w kwocie 116 628,51 złotych, w dniu 2 września 2021 roku w kwocie 61 992,00, w dniu 24 września 2021 roku w kwocie 36 905,90 złotych, w dniu 29 czerwca 2021 roku 100 000 złotych od (...) sp. z o.o., w dniu 2 września 2021 roku na kwotę 32 462,78 złotych od (...) sp. z o.o., w dniu 22 września 2021 roku w kwocie 32 040,88 złotych, w dniu 16 listopada 2021 roku w kwocie 15 685,57 złotych, od (...) S.A. w dniu 17 grudnia 2021 roku w kwocie 100 000 złotych, od (...) T. w dniu 29 października 2021 roku w kwocie 40 000 złotych, w dniu 10 grudnia 2021 roku, w kwocie 20 000 złotych, od (...) sp. z o.o.: w kwocie 21 722,26 zł w dniu 26 stycznia 2022 roku i w tym samym dniu dodatkowo w kwotach 2677,31 złotych z tytułu odsetek od faktury, w kwocie 338,48 złotych z tytułu odsetek od faktury, a także kwota 192 365,85 złotych tytułem płatności za fakturę (...), w dniu 24 stycznia 2022 roku w kwocie 10 000 złotych od (...) sp. z o.o.

Na rachunek dokonywano także wpłat gotówki we wpłatomacie, w dniu 1 sierpnia 2021 roku w kwocie 2900 złotych, 3000 złotych, 600 złotych, 3000 złotych oraz 3000 złotych, w dniu 9 sierpnia 2021 roku w kwocie 5000 złotych, 6200 złotych, 6000 złotych, 6000 złotych, 6000 złotych oraz 4000 złotych, w dniu 10 sierpnia 2021 roku w kwocie 5000 złotych, 5000 złotych, 5000 złotych, 10000 złotych, 10000 złotych i 15000 złotych, w dniu 16 grudnia 2021 roku w kwocie 4000 złotych i 4000 złotych, w dniu 12 stycznia 2022 roku w kwocie 3000 złotych, w dniu 19 stycznia 2022 roku w kwocie 4000 złotych i 4000 złotych. W okresie od 1 sierpnia 2021 roku do 19 stycznia 2022 roku konto zasilono w ten sposób łączną kwotą w wysokości 147 700 złotych.

Z rachunku wykonywane były liczne przelewy w tym do US, ZUS, przelewy na rzecz kontrahentów (w tym na rzecz (...) w dniu 18 września 2021 roku w kwocie 10 000 złotych, w dniu 6 października 2021 roku w kwocie 14 602,36 złotych, w dniu 27 stycznia 2022 roku w kwocie 10 000 złotych i 25 727,53 złotych, na rzecz (...) w dniu 24 stycznia 2021 roku w kwocie 2 000 złotych), a także wynagrodzeń pracowniczych, rat kredytu.

(...) S.A

k. 196-277

Firma (...) nadal funkcjonuje. Postanowieniem z dnia 15 grudnia 2022 roku w sprawie (...) Sąd Rejonowy K. w K. otworzył postępowanie układowe dłużnika B. K. (1) prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą (...). (...) (...), wyznaczył nadzorcę sądowego. Jest po głosowaniu nad układem, wierzycieli jest ok. dwunastu. Firma przebranżowiła się i wykonuje teraz prace na obiektach klientów, cały czas funkcjonuje na elektrowniach, hutach i innych zakładach, przynosi zyski.

Kopie dokumentów dotyczących postępowania układowego

Zeznania M. K.

k. 379-381v

k. 470v

B. K. (1) nie była dotychczas karana. Oskarżona nie jest chora psychicznie ani upośledzona umysłowo, nie jest uzależniona od alkoholu i środków odurzających, cierpi na zaburzenia adaptacyjne depresyjne. Tempore criminis nie znajdowała się w żadnym takim stanie zakłóceń psychicznych, który znosiłby lub w stopniu znacznym ograniczał jej zdolność rozpoznania znaczenia czynów i kierowania swoim postępowaniem

Informacja z KRK

Opinia sądowo- psychiatryczna

k. 301

k. 285-293

☒

3.5. Uniewinnienie

1

B. K. (1)

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Przeprowadzone postępowanie dowodowe nie dało podstaw do uznania sprawstwa i winy B. K. (1) w zakresie stawianych jej dwóch zarzutów. Uniewinnienie oskarżonej nastąpiło z dwóch niezależnych od siebie przyczyn. Pierwsza, to niewłaściwy podmiot (tu: osoba B. K. (1)), której oskarżyciel zarzucił popełnienie dwóch oszustw gospodarczych na szkodę swoich kontrahentów. Jeśli w ogóle można mówić o odpowiedzialności za popełnienie zarzucanych czynów (choć i taka odpowiedzialność nie wchodzi w grę w kontekście przeprowadzonej analizy dowodów, o czym niżej), to wyłącznie osobą tą może być M. K. (1). Jest to mąż oskarżonej, a zarazem osoba podejmująca osobiście wszelkie strategiczne czynności związana z działalnością (...) S.. Samo firmowanie działalności gospodarczej swoim nazwiskiem przez B. K. (1) nie może prowadzić do jej odpowiedzialności za czynności podejmowane przez inną osobę faktycznie kierującą firmą, jeśli oskarżona nie obejmowała swoim zamiarem znamion przestępstwa oszustwa w wykonaniu tej innej osoby, a tak było w przedmiotowej sprawie. Istnieje szereg dowodów osobowych, w tym zeznania osób reprezentujących pokrzywdzone podmioty, które jednoznacznie świadczą o tym, iż wszelkie czynności związane z działalnością gospodarczą (...) S. podejmował wyłącznie M. K. (1). Kontrahenci (...) S. nigdy „na oczy nie widzieli” oskarżonej, nie mieli też z nią innej formy kontaktu (poza kilkoma mailami pomiędzy (...) S., a (...), ale powstałymi w dacie po realizacji zamówienia lub w jego końcówce, co w kontekście odpowiedzialności za przestępstwo oszustwa nie ma w zasadzie żadnego znaczenia, a przy tym, o wątpliwym autorstwie tych wiadomości mailowych w wydaniu oskarżonej). Firma (...), a konkretnie faktycznie reprezentujący ją i zarządzający bez wiedzy swojej żony M. K. (1), miała ugruntowaną markę na rynku polskim, a nawet zagranicznym (np. współpraca ze słowacką spółką (...)) jako specjalizująca się w branży związanej z technicznym spawalnictwem. M. K. (1), sam sprawujący funkcje zarządzające w innych firmach, założył firmę (...) na żonę B. K. (1) i sam zajmował się sprawami tego podmiotu. Przekonują o tym relacje świadków Ł. W. (1) (pokrzywdzony podmiot P.H.U. (...)), według którego firmę, a precyzyjnie osobę M. K. (1) (nie zaś oskarżoną) polecił mu kierownik innego podmiotu gospodarczego, M. K. (1) skontaktował się z Ł. W. (1), ustalał szczegóły zlecenia, czuwał nad jego realizacją, akceptował protokoły zdawczo odbiorcze, to on wysyłał podpisane przez B. K. (1) protokoły, korespondował z firmą (...), zachęcał do dalszego wykonywania zlecenia, zapewniał, że należności zostaną uregulowane, osobiście i telefonicznie kontaktował się z Ł. W. (1), nadzorował osobiście postępy prac, nie ukrywał, że firma (...) figuruje na jego małżonkę, ale wyłącznie on zajmuje się wszystkimi sprawami związanymi z podpisywaniem kontraktów w imieniu (...) S. i nadzorowaniem prac (vide: zeznania Ł. W. (1) – k. 40-41, 468-469; zawiadomienie – k. 1-4). Niemal identyczne w swej wymowie zeznania złożyli świadkowie, którzy reprezentowali podmioty współpracujące z (...) S., jak M. B. (2) z drugiej pokrzywdzonej spółki (...) (vide: zeznania M. B. (2) – k. 170, 469), M. B. (3) reprezentujący spółkę (...), która od lat współpracowała wyłącznie z M. K. (1) w ramach firmy (...) (vide: zeznania M. B. (3) – k. 182, 471v.), M. W. (2) ze spółki (...) (vide: zeznania – k. 179-180, 495-496), D. W. reprezentujący (...) spółkę (...) (vide: zeznania – k.496-497). Podkreślić należy, iż firma (...) była od lat realnie, dobrze prosperującym podmiotem gospodarczym, zaś osoby oskarżonej B. K. (1), która widniała w rejestrach jako jej właścicielka, w żadnym razie nie można utożsamiać z rolą tak zwanego „słupa”. Nie należy do wyjątków sytuacja, gdzie osoba bliska właścicielowi danej firmy, jak w przypadku męża oskarżonej M. K. (1), który prowadził z oskarżoną wspólne życie i posiadał specjalistyczną wiedzę w branży w której działała firma, faktycznie się zajmował jej sprawami dotyczącymi zawierania umów i nadzorowania prac. Przykład podobnego układu pojawia się w przedmiotowej sprawie, gdzie Ł. W. (1) nie tylko reprezentuje pokrzywdzoną firmę (...), ale także faktycznie podejmuje w niej wszelkie decyzje, zaś jako właściciel figuruje jego ojciec J. W.. Nie są przy tym istotne przyczyny takiego układu, choć jedną z takich może być zakaz konkurencji dla M. K. (1) pracującego równolegle w innej firmie na kierowniczym stanowisku. Dla pociągnięcia do odpowiedzialności karnej B. K. (1) niezbędna byłaby jej wiedza o oszukańczych zamiarach jej męża przy prowadzeniu działalności gospodarczej pod marką (...) S., podejmowaniu wespół z nim czynności o znamionach czynów zabronionych, co nie występuje w przedmiotowej sprawie. Nie chodzi nawet o fakt ciężkiej choroby nowotworowej oskarżonej w roku 2021, co zostało udokumentowane, i zastępowanie w tym czasie chorej małżonki przez męża, co zajmowanie się sprawami strategicznymi firmy (...) przez M. K. (1) od zawsze, nie tylko w roku 2021, co wynika chociażby z zeznań świadka M. B. (3). Nie można przy tym pominąć faktu funkcjonowania (...) S. od kilkunastu lat i prowadzenia w tym czasie firmy przez M. K. (1). Wykluczona jest możliwość przypisania oskarżonej popełnienia przestępstwa oszustwa w formie zjawiskowej pomocnictwa, bowiem nie ustalono sprawcy, to po pierwsze, po wtóre zaś, nie sposób przypisać oskarżonej , iż działała w zamiarze, aby jej mąż popełnił przestępstwa oszustwa wobec swoich kontrahentów.

Niezależnie od wyżej opisanej przyczyny, istnieje druga, nie mniej istotna, która nie pozwala na przypisanie winy oskarżonej B. K. (1). Na potrzebę tego procesu sąd i uznał za niezbędne dokonanie analizy działalności podmiotu (...) S. w kontekście prowadzonej przez ten podmiot działalności gospodarczej w roku 2021. Dokonana analiza dowodów osobowych i nieosobowych, dotycząca zachowania osoby, czy to oskarżonej, czy jej męża w ramach prowadzenia firmy (...) i współpracy z (...) i (...) prowadzi do jednoznacznego wniosku, iż po stronie zachowania oskarżonej nie występują elementy wypełniające znamiona występku oszustwa na szkodę przywołanych podmiotów. Na wstępie przytoczyć należy kilka istotnych uwag odnoszących się do przestępstwa oszustwa w kontekście wprowadzenia w błąd strony stosunku cywilnoprawnego. Przestępstwo opisane w art. 286 § 1 kk można popełnić wyłącznie z zamiarem bezpośrednim kierunkowym, a więc działanie sprawcy musi być celowe, zmierzające do uzyskania bezprawnej korzyści majątkowej. Sprawca tego występku z góry zakłada oszukanie innej osoby i w tym celu podejmuje czynności oszukańcze, fałszywe, niezgodne z rzeczywistością, wprowadzające w błąd osobę pokrzywdzoną. Wykluczony jest zamiar ewentualny po stronie sprawcy, co oznacza, że nawet samo godzenie się, iż zaciągniętego zobowiązania może nie wykonać w przyszłości, nie jest wystarczającą okolicznością do uznania, iż dokonano oszustwa (tak SN, III KK 362/06). Opóźnianie się w spłacie zaciągniętego zobowiązania lub jego niewykonanie, nie może w żadnym razie z automatu przesądzać o istnieniu zamiaru oszukania drugiej strony (vide: SA w Poznaniu, II AKr 482/95). Przywołać trzeba trafne orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Łodzi (wyrok z dnia 18.11.2008 r., II AKa 167/08), wedle którego podstawowym kryterium rozgraniczającym oszustwo od nie wywiązania się ze zobowiązania o charakterze cywilno - prawnym jest istnienie w chwili zawierania umowy wymaganego przez przepis karny zamiaru bezpośredniego o szczególnym zabarwieniu. Nie każda przecież, nawet nierzetelna realizacja stosunku zobowiązaniowego oznacza automatycznie zrealizowanie znamion oszustwa. Szczególnie złożony charakter ma ocena zachowania się osoby, która w ramach danej firmy prowadziła dotychczas z powodzeniem szeroką działalność gospodarczą, a przy jednoczesnym braku w jej działaniu podstępnych zabiegów, doszło jednak do obiektywnie niekorzystnego rozporządzenia mieniem drugiej strony. Niewykonanie zobowiązania, co nie należy do rzadkości, może wynikać z nadchodzącej niewypłacalności danego podmiotu gospodarczego.

Godzenie się oskarżonego, nawet z góry zakładanie komplikacji z wywiązaniem się w terminie z zaciągniętych zobowiązań, tudzież uzależnianie spłaty od powodzenia realizowanych lub planowanych przedsięwzięć gospodarczych – w realiach przedmiotowej sprawy – może być działaniem z zamiarem ewentualnym (choć w ocenie sądu, też takim nie jest), a taki wyklucza przypisanie sprawstwa oszustwa.

Pozostałe okoliczności mające miejsce po zawarciu umowy nie mają znaczenia dla ustalenia zamiaru, z jakim działała oskarżona. Przypomnieć jeszcze raz trzeba, że przy przestępstwie oszustwa wykluczony jest zamiar ewentualny. Zarówno (...) S. jak i pokrzywdzone podmioty miały prawo zakładać, że kontrakty zostaną zrealizowane, na co wskazywało rzeczywiste, wieloletnie prowadzenie działalności gospodarczej przez (...) S. i wykonywanie przez tę firmę usług opiewających na setki tysięcy złotych. Sam fakt istnienia długu, jego niespłacenia, nie może być wprost przenoszony z prawa cywilnego na grunt prawa karnego i decydować o wyczerpaniu znamion oszustwa. Prowadzenie własnej firmy jest nierozerwalnie związane z ponoszeniem określonych ryzyk. Ryzyko wpisane jest w zawód przedsiębiorcy. Te podstawowe kanony muszą być znane Ł. W. (1) jak i A. B.. Zawierając umowy cywilne z (...) S. musieli liczyć się z pewnym ryzykiem, że mogą nie uzyskać zapłaty, a to za sprawą różnych czynników, nawet zawinionych przez (...) S. (pojawiających się w trakcie realizacji danej umowy), a związanych z prowadzeniem przez tą firmę działalności gospodarczej. Nie sposób przypisać oskarżonej zakładanie z góry, że za wykonane prace nie zapłaci swoim podwykonawcom. Oskarżona (a ściślej, za nią jej mąż) nie przedstawiała pokrzywdzonym fałszywego obrazu rzeczywistości, nie posłużyła się podstępem ani innymi zabronionymi metodami. By przypisać osobie oskarżonej działanie z zamiarem oszukania podmiotu pokrzywdzonego konieczne jest ustalenie, że musiała mieć zamiar niewykonania zaciągniętego zobowiązania już w chwili podpisywania umowy, a w przypadku (...) także w trakcie (tu bowiem mamy do czynienia ze specyficzną sytuacją braku umowy, braku określenia z góry wartości kontraktu, realizacji zleconych prac i na tej podstawie wystawianie co miesiąc faktur do zapłaty z określonym terminem płatności). Takiego zamiaru oskarżonej przypisać nie można. Utrwalony i powszechnie akceptowany jest podgląd, że o zamiarze sprawcy przesądza całokształt tak podmiotowych, jak i przedmiotowych okoliczności (tak SN, V KR 20/76). Nawet zatajenie informacji czy przedstawienie nieprawdziwych informacji osobie rozporządzającej mieniem samoistnie nie wystarcza do przyjęcia zamiaru oszustwa, jeśli nie można przypisać sprawcy objęcia świadomością wszystkich elementów tego przestępstwa. Jest oczywiste, że samo niewykonanie zobowiązania przez stronę stosunku cywilnoprawnego, w rzeczy samej nie może prowadzić do przypisania działania z zamiarem oszustwa. Samo godzenie się oskarżonego, że na skutek niekorzystnych dla siebie okoliczności może nie zwrócić w terminie zobowiązania finansowego, tudzież wykonać je tylko w części, to za mało do przypisania zamiaru oszustwa. Sprawca działający z zamiarem kierunkowym oszustwa musi obejmować bezpośrednim zamiarem wszystkie znamiona tego przestępstwa. Sprawca nie tylko musi chcieć uzyskać korzyść majątkową, ale także musi chcieć w tym celu użyć określonego sposobu działania lub zaniechania. Istota przestępstwa oszustwa sprowadza się do wykazania przestępczego zamiaru na moment rozporządzenia mieniem (nieistotne, co do zasady, jest zachowanie się sprawcy po tym momencie), a nadto do wykazania, że sprawca, który działa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia mieniem za pomocą wprowadzenia w błąd. Nie można oceniać czy doszło do popełnienia przestępstwa na podstawie okoliczności, które nastąpiły później, a więc po wykonaniu umowy. Orzecznictwo dotyczące przestępstwa oszustwa jest bogate. Każde orzeczenie wydawane jest w oparciu o ustalony dla konkretnej, indywidualnej sprawy stan faktyczny. Sąd rozpoznający przedmiotową sprawę ma świadomość istnienia różnych judykatów przedstawiających elementy charakterystyczne dla wprowadzenia w błąd strony stosunku cywilnoprawnego, aby można przypisać sprawcy działanie z zamiarem kierunkowym oszustwa. Podkreślić należy, że sam fakt niespłacenia długu - jako pojęcie prawa cywilnego - nie może być wprost przenoszony do prawa karnego i decydować o wyczerpaniu znamion oszustwa. Sąd a quo, na potrzebę przedmiotowej sprawy przywołał tezy z piśmiennictwa i orzecznictwa, które aprobuje, a które mogą stanowić odniesienie do poczynionych tu ustaleń faktycznych. Artykuł 8 § 1 kpk wyraża zasadę samodzielności jurysdykcyjnej sądu i stwierdza, iż sąd karny rozstrzyga samodzielnie zagadnienia faktyczne i prawne oraz nie jest związany rozstrzygnięciem innego sądu.

Samo niezrealizowanie kontraktu, co generalnie sprowadza się do braku zapłaty za wykonaną usługę, nie może prowadzić do stwierdzenia, iż doszło do popełnienia przestępstwa oszustwa na szkodę wierzyciela. Każda działalność gospodarcza obarczona jest ryzykiem niepowodzenia. Ryzyko wpisane jest w definicję działalności gospodarczej, której sukcesy (zyski) lub porażki (straty) wynikają z różnych czynników obiektywnych (niezależnych od strony) lub subiektywnych (nawet przez stronę przewidywanych lub zawinionych). Co do zasady spory o charakterze gospodarczym rozstrzygane są w postępowaniach cywilnych. Nie oznacza to rzecz jasna, iż przy prowadzeniu działalności gospodarczej nie może dojść do przestępstwa oszustwa, a często do takiego dochodzi, jeśli tylko zachowanie sprawcy wyczerpuje znamiona art. 286 § 1 kk. Firma (...) funkcjonuje w obrocie gospodarczym od 2007 roku i od tamtej pory, a z pewnością w ostatnich latach wykonuje realną, rzeczywistą działalność generującą rokrocznie wielotysięczne obroty, rozlicza się z urzędami, skarbowym, zus, etc. (...) S. zbudowała sobie znaną w branży markę, dość wspomnieć, że firma była polecana innym podmiotom, przez podmioty z którymi wcześniej współpracowała. Nie była to zatem firma (...) czy firma pozorująca działalność gospodarczą. Rok 2021, a więc rok, w którym wedle zarzutów postawionych oskarżonej przez oskarżyciela, miało dojść do oszukania dwóch podmiotów gospodarczych, był normalnym dla (...) S. rokiem, w tym znaczeniu, że w imieniu (...) S. zawarto kilka kontraktów. Trzeba podkreślić, że „mózgiem” i zarazem głównym zarządzającym firmy (...) był mąż oskarżanej B. K. (1). M. K. (1) miał wieloletnie doświadczenie w branży związanej z montażem konstrukcji stalowych, pełnił funkcje kierownicze w różnych podmiotach o takim profilu działalności i (...) S. kojarzona była z jego osobą, ale równocześnie jako podmiot rzetelny, doświadczony i fachowy. Ł. W. (1) ( (...)) poznał M. K. (1) przez znajomego kierownika budowy, M. B. (2) ( (...)) także z polecenia, M. W. (1) ( (...) T.) poznał M. K. (1) przez swojego pracownika i nawiązał z nim kontakt, ponieważ potrzebował od niego wsparcia dla realizacji kontraktu w zakładzie (...) we W., M. B. (3) (E.) od lat współpracuje z M. K. (1), którego poznał, gdy ten pracował w firmie (...), zaś D. W. (G.) polecił firmę (...) firmie (...), która nie była w stanie wywiązać z się z przyjętego na siebie zobowiązania. Nieistotne jest przy tym, iż w roku 2021 (...) S. zatrudniała na stałe kilka osób wykonujących pracę fizyczną, tu w zakresie spawalnictwa, a sama bazowała na podwykonawcach, co jest praktyką dozwoloną, a w ostatnich latach nagminnie praktykowaną przez podmioty gospodarcze (czego dowód także w przedmiotowej sprawie). Umowy zawarte w roku 2021 z (...) i (...) były umowami na podwykonawstwo. Co ważne, (...) S. zawierała umowy na wykonawstwo (sama była podwykonawcą) i właśnie dla realizacji tych kontraktów z innymi spółkami zawarła dwie umowy, najpierw w dniu 2 sierpnia 2021 roku z (...), a po upływie trzech miesięcy, w dniu 2 listopada 2021 roku ze (...). Umowy te sprowadzały się do zapewnienia pracowników przez (...) i (...) dla (...) S. dla realizacji zleceń wcześniej zawartych przez (...) S. z innymi podmiotami. Jak wynika z zeznań Ł. W. (1) reprezentującego pokrzywdzoną spółkę (...) swoich pracowników (obywateli Ukrainy) do prac wykonywanych przez (...) (...). Nie podpisano oficjalnej umowy, nie ustalono z góry wartości kontraktu, terminu realizacji, natomiast ustalono stawkę za roboczogodzinę pracownika (...). Firma (...) realizowała w roku 2021 kilka kontraktów oferując swe usługi jako wykonawca. Były to umowy na wykonawstwo zawarte ze spółkami (...), G., (...) T. i E.. Dla realizacji tych kontraktów (...) S. zawarła umowę z (...), która stała się jej podwykonawcą. Ł. W. (1) pozostawił do dyspozycji (...) S. swoich pracowników, którzy wykonywali prace zlecone przez (...) S.. Jednocześnie Ł. W. (1) wiedział i wyrażał zgodę na to, że jego pracownicy faktycznie wykonują prace dla spółek (...), (...) T. i E.. Zgodnie z ustaleniami Ł. W. (1), co miesiąc wystawiał fakturę do zapłaty dla (...) S. za pracę wykonaną przez swoich pracowników. Dowodzi to rzeczywistej i dynamicznie działającej na rynku w roku 2021 firmy (...). Realizacja płatności dla (...) a potem (...) była uzależniona od płynności i terminowości wpłat na rzecz (...) S. przez spółki, z którymi w tym czasie współpracowała i wykonywała dla nich zlecone prace. Taki schemat działania nie jest zabroniony i często występuje w obrocie gospodarczym. Tymczasem płatności dla (...) S. nie były realizowane w terminie przez stronę umowy i to niezależnie od przyczyn, jak na przykład kłopoty finansowe kontrahentów (...) S. czy zastrzeżenia którejś ze stron umowy do jej realizacji. Tak więc za sprawą różnych przyczyn (...) S. w okresie drugiego półrocza 2021 roku nie otrzymała od swych kontrahentów należności w terminie lub otrzymała je w niepełnej wysokości. Tak było w przypadku płatności od wszystkich czterech w.w spółek, dla których usługi świadczyła (...) S.. Z kontraktu z E. opiewającego na ponad milion złotych brutto (...) S. otrzymała niecałe 700 tys. złotych, ze spółki (...) do chwili obecnej nie otrzymała ponad 100 tys. złotych, z E. 15 tys. złotych. Mało tego, opóźnienia w płatnościach przeciągające się na rok 2022 wystąpiły ze strony spółki (...). Przykładem tego, że działalność gospodarcza może nieść za sobą różne komplikacje powodujące trudności z wywiązaniem się z zobowiązań finansowych jest sytuacja spółki (...), która nie wywiązała się z całości zobowiązania finansowego na rzecz (...) S., sama popadając w problemy finansowe, podobnie jak spółka (...), która w rezultacie znalazła się w stanie upadłości. Zarówno w dacie zawarcia umowy z (...), jak i w dacie jej realizacji firma (...) nie miała zamiaru oszukania swojego kontrahenta, a konkretnie nie zakładała ani z góry, ani w trakcie wykonywania kontraktu, że umyślnie i świadomie nie zapłaci za wykonaną przez pracowników (...) usługę. Identycznie dzieje się z umową podpisaną ze spółką (...) w listopadzie 2021 roku, przy czym w przypadku tego podmiotu (...) S. miała zapłacić na jego rzecz kwotę 57.734,91 złotych, z czego zapłaciła 39.176,88 złotych. Pozostała do zapłacenia kwota 18.558,03 złote została zasądzona na rzecz (...) wyrokiem sądu (w kwietniu 2022 roku) i wyegzekwowana przez komornika jeszcze tego samego roku (w październiku 2022 roku). Z informacji komornika wynika, że zajęcie i egzekucja nastąpiły z konta bankowego (...) S., co świadczy o tym, że na ten miesiąc firma nie ukrywała majątku, nie wyczyściła konta bankowego, skoro w tej formie nastąpiło zajęcie. Analiza dokumentacji skarbowo- finansowej (...) S. świadczy o tym, że firma osiągała zyski przed rokiem 2021, generowała duże obroty, podobnie jak w roku 2021 osiągając każdego miesiąca w pierwszym półroczu zyski, potem przez kilka miesięcy straty, by w grudniu 2021 roku znów wypracować zysk. Dokonano również analizy przepływów finansowych konta bankowego w okresie od czerwca 2021 roku do 30 stycznia 2022 roku. W okresie tym, a dokładniej w okresie mającym znaczenie z punktu widzenia czasu, którego dotyczą zarzuty, a więc od września 2021 roku do 30 stycznia 2022 roku z konta (...) S. wypłacono łącznie 90.800 złotych, przy czym konto jest „żywe”, wypłatom towarzyszą wpłaty, które się równoważą. Podkreślenia wymaga, że (...) S. to firma jednoosobowa działająca na zasadzie prowadzenia działalności gospodarczej przez osobę fizyczną. Nie jest zabronione dokonywanie wypłat tzw. właścicielskich przez osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, w zasadzie w dowolnej wysokości, jeśli operacje takie mają pokrycie w majątku oraz występuje płynność finansowa, a taka co do zasady występowała. W końcu jest to majątek osobisty, nie zaś spółki jak to miałoby miejsce na przykład w spółce jawnej czy spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Jeśli chodzi o odpowiedzialność finansową za zobowiązania (...) (...)odpowiadała zatem do wysokości całego zgromadzonego przez siebie majątku. Taka forma działalności nie zawsze jest korzystna dla przedsiębiorcy z przedstawionego wyżej powodu, a może jedynie potwierdzać rzeczywiste intencje i dbałość o zgromadzony majątek, który można w każdej chwili stracić (odmiennie niż np. w spółce z o.o., co z samej definicji takiej spółki wynika, że jej odpowiedzialność za długi zawsze jest ograniczona).

Z wyżej przedstawionych powodów, należało uniewinnić oskarżoną B. K. (1) od popełnienia zarzucanych jej czynów.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Konsekwencją uniewinnienia oskarżonej jest obciążenie Skarbu Państwa kosztami postępowania.

Podpis