Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

Sygn. akt III K 16/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

A. M. (1), J. N.

I.  w dniu 6 września 2022 roku w R., przy ulicy (...), działając wspólnie i w porozumieniu, brali udział w pobiciu W. B., który został narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 kk lub w art. 157 § 1 kk, w ten sposób, że zadawali mu uderzenie szklaną butelką w głowę, w wyniku czego pokrzywdzony upadł na ziemię i doznał obrażeń w postaci masywnego krwiaka nadtwardówkowego okolicy skroniowo-ciemieniowej prawej, rozerwania tętnicy oponowej środowiskowej po stronie prawej z następowym krwotokiem wewnątrz-czaszkowym oraz krwiaka w powłokach czaszki strony prawej, co wywołało u pokrzywdzonego chorobę realnie zagrażającą życiu, przy czym czynu tego dopuścili się w ciągu 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, tj. o czyn z art. 158 § 2 kk w zb. z art. 156 § 1 pkt 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 64 § 1 kk

a nadto J. N. o to, że:

II. w dniu 02 lipca 2018 roku w R., działając ze z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie, doprowadził spółkę (...) z W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 5.733,04 zł, w ten sposób, że zawarł umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) wprowadzając tym w błąd przedstawiciela Spółki co do zamiaru wywiązania się z jej warunków i opłacania usług telekomunikacyjnych w wyniku czego wyłudził na jej podstawie telefon komórkowy m-ki H. (...) P. B. o nr (...): (...) przekazany wraz z umową w promocyjnej cenie za 1 zł, gdzie jego wartość rynkowa na dzień zawarcia umowy wyniosła 2.699,00 zł brutto oraz kartę SIM o numerze abonenckim: (...) i przy jej użyciu dokonał wyłudzenia usług telekomunikacyjnych o łącznej wartości 932,65 zł oraz telefon komórkowy m-ki S. (...) G. (...) B. o nr (...): (...) przekazany wraz z umową w promocyjnej cenie za 1 zł, gdzie jego wartość rynkowa na dzień zawarcia umowy wynosiła 1.099,00 brutto oraz kartę SIM o numerze abonenckim: (...) i przy jej użyciu dokonał wyłudzenia usług telekomunikacyjnych o łącznej wartości 628,65 zł, kartę SIM o numerze abonenckim (...) i przy jej użyciu dokonał wyłudzenia usług telekomunikacyjnych o łącznej wartości 0,42 oraz kartę SIM o numerze abonenckim (...) i przy jej użyciu dokonał wyłudzenia usług telekomunikacyjnych o łącznej wartości 375,32 zł, czym spowodował straty ogólnej wartości na szkodę spółki (...) sp. z o.o. w W., tj. o czyn z art. 286 § 1 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 6 września 2022r. w godzinach wieczornych na dworcu kolejowym w R. W. B., znajdujący się w stanie nietrzeźwości, przypadkowo spotkał nieznanego mu wcześniej D. G. (1), z którym kontynuował picie alkoholu.

Idąc ulicą (...) spotkali A. M. (1), J. N. i P. C.. Po krótkiej rozmowie A. M. (1) i P. C. weszli na podwórko kamienicy przy ulicy (...); po krótkiej chwili dołączył do nich J. N..

Kilka minut później na podwórko, na którym znajdowali się trzej mężczyźni przyszedł W. B.; w dłoni trzymał atrapę broni palnej krótkiej – pistoletu (...) Lufa tego pistoletu skierowana była w trzech mężczyzn.

A. M. (1) i P. C. pospiesznie skierowali się w stronę klatki schodowej mieszkania, które w owym czasie zajmował P. C. (A. M. (1) przeskoczył betonowy płot, zaś P. C. wszedł do klatki schodowej), J. N. schował się za furgonetką zaparkowaną na podwórku.

W. B. przez krótki czas szukał ich, przemierzając podwórko z atrapą broni w dłoni, po czym odszedł kierując się w stronę prześwitu bramowego.

A. M. (1), po tym, jak przeskoczył betonowy płot, wrócił na ulicę (...), po czym – ciekawy co stało się z J. N. – wszedł w prześwit bramowy kamienicy przy ulicy (...), przez który z naprzeciwka szedł W. B.. Atrapę broni, którą wcześniej trzymał w ręce, miał wciśniętą za pasek spodni.

A. M. (1), poirytowany wcześniejszym zachowaniem W. B., uderzył go trzymaną w prawej ręce szklaną butelką, powodując przewrócenie się W. B. na betonowe podłoże prześwitu bramowego.

W wyniku upadku W. B. doznał obrażenia w postaci krwiaka nadtwardówkowego okolicy skroniowo-ciemieniowej prawej ze złamaniem łuski prawej kości skroniowej i ciemieniowej z krwiakiem podczepcowym tej okolicy stanowiące ciężki uszczerbek na zdrowiu pod postacią choroby zagrażającej życiu, oraz rany ciętej lewej małżowiny usznej.

A. M. (1) był uprzednio wielokrotnie karany, w tym za przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu.

J. N. był w przeszłości wielokrotnie karany, w tym za przestępstwa przeciwko mieniu.

II.

W dniu 2 lipca 2018 roku w R., J. N. doprowadził spółkę (...) z W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 5.733,04 zł, w ten sposób, że zawarł umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) jednocześnie wprowadzając w błąd przedstawiciela Spółki co do zamiaru wywiązania się z jej warunków i opłacania usług telekomunikacyjnych.

Na skutek zawarcia wspomnianej wyżej umowy J. N. otrzymał telefon komórkowy m-ki H. (...) P. B. o nr (...): (...) przekazany wraz z umową w promocyjnej cenie za 1 zł, podczas gdy jego wartość rynkowa na dzień zawarcia umowy wyniosła 2.699,00 zł brutto oraz kartę SIM o numerze abonenckim: (...), a przy jej użyciu dokonał wyłudzenia usług telekomunikacyjnych o łącznej wartości 932,65 zł oraz telefon komórkowy m-ki S. (...) G. (...) B. o nr (...): (...) przekazany wraz z umową w promocyjnej cenie za 1 zł, gdzie jego wartość rynkowa na dzień zawarcia umowy wynosiła 1.099,00 brutto oraz kartę SIM o numerze abonenckim: (...) i przy jej użyciu dokonał wyłudzenia usług telekomunikacyjnych o łącznej wartości 628,65 zł, kartę SIM o numerze abonenckim (...) i przy jej użyciu dokonał wyłudzenia usług telekomunikacyjnych o łącznej wartości 0,42 oraz kartę SIM o numerze abonenckim (...) i przy jej użyciu dokonał wyłudzenia usług telekomunikacyjnych o łącznej wartości 375,32 zł.

Zeznania W. B.

Zeznania D. G.

Oględziny zapisu video

Zeznania P. C.

Wyjaśnienia A. M.

Wyjaśnienia A. M.

Protokół oględzin miejsca,

Zeznania S. K.,

Zeznania M. W.,

Zeznania P. C.,

Opinia sądowo-lekarska,

Odpisy wyroków,

Częściowo – wyjaśnienia J. N.

Zeznania K. M.

k. 630v. i dalsze

k. 582v.

k. 706

k. 705v.

k. 581

k. 581

k. 659 i dalsze

k. 660

k. 661

k. 19, 228

k. 687 i dalsze

291 i dalsze

k. 580 i dalsze

k. 339

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Zeznania W. B.,

Zeznania P. C., zeznania S. K. (2), zeznania M. W..

Ocena relacji procesowych pokrzywdzonego i przywołanych obok świadków nie nastręczyła żadnych trudności. Ich zeznania były spójne i niezmienne, a przy tym obiektywne. O ile wartość dowodowa depozycji W. B. co do przebiegu samego zdarzenia była niewielka (pokrzywdzony nie był w stanie przypomnieć sobie, w jakich okolicznościach doznał obrażeń głowy), to jego zeznania stanowiły przekonywujący dowód przebiegu zdarzeń, które stanowiły genezę przedmiotowego zajścia.

Relacje M. W. (2), S. K. (2) pozwoliły z kolei na odtworzenie tego, co W. B. wyznał na temat przyczyny jego obrażeń bezpośrednio po jego odnalezieniu leżącego na pasażu przejścia bramowego (S. K. (2)), a także w trakcie udzielania mu pomocy medycznej (M. W. (2)).

Depozycje tych świadków mają o tyle istotne znaczenie, że pozostają w sprzeczności z tym fragmentem wyjaśnień A. M. (1), w których przeczył on, by pokrzywdzonego uderzył jakimkolwiek przedmiotem, w szczególności – butelką (oskarżony wyjaśniał, że W. B. zadał dwa ciosy pięścią w głowę). Tymczasem relacje tych osobowych źródeł dowodowych należy oceniać w kontekście zeznań P. C.. O ile – pomimo usilnych starań, które podjął sąd, by ustalić jego aktualne miejsce pobytu – świadka tego nie udało się przesłuchać bezpośrednio na rozprawie, a treść jego zeznań została ujawniona w trybie art.391 § 1 kpk, to sąd nie miał wątpliwości, że stanowiły one wierny zapis rozmowy telefonicznej, jaką ów świadek odbył bezpośrednio po zdarzeniu z A. M. (1), w której w sposób równie metaforyczny, co jednoznaczny i dosadny oskarżony opisał mechanizm powstania urazu u pokrzywdzonego mężczyzny. Co więcej, z zeznań P. C. wynika, że w analogiczny sposób A. M. (1) opisał przebieg zdarzenia z udziałem W. B. kilka godzin po samym zajściu, kiedy obydwaj spotkali się w towarzystwie (...). Co istotne, wersję tę P. C. potwierdził, będąc przesłuchiwany po raz drugi w toku śledztwa (k. 228). Jeśli więc skonfrontujemy opisy owego fragmentu zajścia wynikające z relacji P. C., z depozycjami świadków, z których wynikało, że bezpośrednio po zajściu W. B., będący jeszcze w logicznym kontakcie, twierdził, że został uderzony butelką w głowę, a przy tym uwzględnimy informację, że w odzieży dowiezionego do szpitala pokrzywdzonego znajdowały się fragmenty potłuczonego szkła, to bez wątpliwości przyjąć należy, że A. M. (1) – wbrew jego wyjaśnieniom – uderzył W. B. szklanym przedmiotem w głowę. W tym więc zakresie oceniany materiał dowodowy sąd ocenił jako spójny i wzajemnie ze sobą korelujący.

Jako w pełni fachową i kompletną sąd ocenił opinię biegłych z Zakładu Medycyny Sądowej UM w Ł., wydaną w toku rozprawy głównej.

Inne dowody zebrane w aktach sprawy nie były kwestionowane przez strony, zaś sąd nie doszukał się powodów, dla których należałoby je uznać za niewiarygodne.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Wyjaśnienia A. M. w zakresie, w którym kwestionował on fakt uderzenia pokrzywdzonego butelką w głowę.

Przyczyny zakwestionowania wiarygodności depozycje oskarżonego w powyższym zakresie przedstawione zostały przy okazji oceny dowodów (sekcja 2.1.)

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

3.

J. N.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd podzielił tezę aktu oskarżenia opartą na założeniu, że zachowanie J. N. opisane w punkcie II. aktu oskarżenia stanowiło występek z art.286 § 1 kk potocznie nazywane oszustwem.

J. N. przyznał się do zarzucanego mu czynu.

Niewątpliwe ustalenia prowadzące do wniosku, że oskarżony zawarł umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, w wyniku czego przyjął w symbolicznej cenie aparaty telefoniczne oraz użytkował (samodzielnie lub poprzez osoby trzecie) wydane karty sim doprowadzając do powstania należności z tym związanych, przy czym – jak sam przyznał – już w momencie zawierania owych umów nie miał żadnego zamiaru ich spłaty, stanowiły realizację znamion ustawowych opisanych w powołanym przepisie.

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

1.

A. M. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

A. M. (1) uderzając będącego w stanie głębokiej nietrzeźwości W. B. butelką w głowę spowodował jego niekontrolowany upadek na twarde, betonowe podłoże, w wyniku którego pokrzywdzony doznał obrażeń, które stanowiły ciężki uszczerbek na zdrowiu pod postacią choroby zagrażającej życiu, o którym mowa w art.156 § 1 pkt 2 kk.

Sąd przyjął, że oskarżony przypisanego mu czynu dopuścił się działając z zamiarem ewentualnym.

O ile bowiem zebrane dowody pozwoliły na ustalenie, że A. M. (1) uderzył W. B. butelką w głowę, to za dowolne uznać należy wnioskowanie, że to ów cios spowodował u pokrzywdzonego opisane wyżej obrażenia głowy. Deficyt materiału dowodowego nie pozwala bowiem na określenie siły, z jaką A. M. (1) uderzył W. B., stąd sąd przyjął, że przedmiotowe obrażenia głowy pokrzywdzonego były bezpośrednim wynikiem upadku na twarde podłoże. Taka konstatacja pozostaje w zgodzie z wnioskami biegłych z zakresu medycyny sądowej, z której wynikało jednoznacznie, że urazy stwierdzone u opiniowanego mogły powstać zarówno od upadku w ustalonych okolicznościach, jak i od ciosu butelką w głowę. Wobec wątpliwości dotyczących mechanizmu powstania obrażeń głowy pokrzywdzonego, których nie można było usunąć w oparciu o znane sądowi w czasie orzekania, przekonywujące i jednoznaczne dowody, sąd dokonał w tym zakresie ustaleń faktycznych przy zastosowaniu reguły określonej w art.5 § 2 kpk.

Mając powyższe na względzie sąd stwierdził, że uderzając nietrzeźwego pokrzywdzonego w głowę, A. M. (1) co najmniej przewidywał, że spowoduje to niekontrolowany, bezwładny upadek W. B., a przy tym miał świadomość realnego wystąpienia poważnego urazu głowy, jakiego pokrzywdzony mógł doznać w wyniku uderzenia tą częścią ciała o beton, a mimo to ów skutek pozostawał w świadomości oskarżonego obojętny. Oskarżony, będąc osobą poczytalną i co najmniej przeciętnie rozgarniętą, a przy tym doświadczoną życiowo (uprzednio był on wielokrotnie karany za przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu, w tym pobicia) zadając cios pijanemu i bezbronnemu pokrzywdzonemu w miejscu, w którym podłoże stanowiło grubą i twardą, betonową powierzchnię, mógł bez trudu przewidzieć, że spowoduje to u jego ofiary bezwładny upadek, którego skutkiem będą poważne obrażenia głowy.

A. M. (1) przypisanego mu przestępstwa dopuścił się w warunkach recydywy, której warunki zostały określone w art.64 § 1 kk, bowiem czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne tj. czyn z art.158 § 1 kk.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☒

3.5. Uniewinnienie

2.

J. N..

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Sąd nie znalazł w aktach sprawy żadnego przekonywującego dowodu, na którym można by było oprzeć ustalenie w zakresie udziału J. N. w pobiciu W. B..

Sam oskarżony od początku prowadzonego postępowania negował swój udział w tym zdarzeniu.

Wyjaśnienia A. M. (1) wskazują, że oskarżony ten działał sam.

Inne osobowe źródła dowodowe, w tym w szczególności relacje samego pokrzywdzonego, jak i ocenione jako wiarygodne zeznania P. C. nie stanowią podstawy dla przyjęcia tezy, by J. N. uczestniczył, czy nawet był obecny, podczas pobicia W. B..

Z tych powodów sąd uniewinnił oskarżonego od czynu zarzucanego mu w punkcie I. aktu oskarżenia, mając na uwadze zaistnienie negatywnej przesłanki procesowej z art.17 § 1 pkt 1 kpk.

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. M. (1)

J. N.

1.

3.

1.

3.

Wina i społeczna szkodliwość czynu przypisanego A. M. (1) są bardzo duże.

Jako okoliczności obciążające sąd uznał:

- bezpodstawność agresywnego zachowania oskarżonego, podjętego względem bezbronnego, głęboko nietrzeźwego pokrzywdzonego,

- działanie w warunkach powrotu do przestępstwa,

- drastyczne skutki jego sprzecznego z prawem działania,

- uprzednią, wielokrotną karalność A. M. (1), w szczególności kilkukrotną za przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu.

Na korzyść oskarżonego sąd poczytał postać zamiaru oraz przyczynienie się pokrzywdzonego do dokonania czynu (prowokacyjne zachowanie się W. B., poprzedzające dokonanie przestępstwa przypisanego A. M. (1)).

Biorąc pod uwagę skalę doznanych obrażeń doznanych przez pokrzywdzonego, ogromny rozmiar cierpień fizycznych, a także długoterminowe skutki sprzecznego z prawem zachowania sprawcy (konieczność poddania się dalszej operacji, ograniczenia w funkcjonowaniu w życiu codziennym i zawodowym pokrzywdzonego) sąd uznał za w pełni uzasadnione zrekompensowanie doświadczanych przez niego cierpień poprzez przyznanie mu zadośćuczynienia w wysokości 50.000 zł (art.46 § 1 kk).

Stopień zawinienia i społecznej szkodliwości czynu przypisanego J. N. sąd poczytał jako znaczne.

Okolicznością przemawiającą na niekorzyść sprawcy sąd uznał jego uprzednią, wielokrotną karalność w tym za czyny przeciwko mieniu.

Na podstawie art.46 § 1 kk sąd orzekł obowiązek naprawienia szkody przez oskarżonego poprzez zapłatę kwoty stanowiącej sumę wyłudzonej sumy.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Sąd zwolnił oskarżonych od kosztów sądowych uznając, że ich sytuacja majątkowa i zarobkowa uprawnia do przyjęcia, że nie są oni w stanie w jakikolwiek sposób i jakiejkolwiek części ponieść tych kosztów. Sąd miał przy tym na względzie fakt, że nie posiadają oni żadnego majątku, orzeczona wobec nich została kara bezwzględna pozbawienia wolności, a także zobowiązani oni zostali do wypłaty relatywnie wysokich kwot tytułem obowiązku naprawienia szkody.

Koszty pomocy prawnej udzielonej oskarżonym z urzędu sąd ustalił w oparciu o dwukrotność stawki minimalnej przewidzianej w Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

Sąd miał przy tym na względzie ponadprzeciętny wkład pracy, jaką obrońcy zaangażowali w obronę w niniejszej sprawie, w tym także ich udział w czynnościach dowodowych poza siedzibą sądu.

Podpis